มนตรากระดังงา
นางพริมา กีรติอนันต์ พัฒนภิรมย์ กับ นายภัทร์ พัฒนภิรมย์ คู่สามีภรรยาที่ครองรักกันมากว่า 6 ปี และมีพยานรักเป็นเด็กชายน่ารัก 2 คน ต้องจบชีวิตคู่ที่เริ่มจากรั้วมหาวิทยาลัยลงเพราะฝ่ายชายไปมีเมียน้อยซึ่งกำลังจะมีลูกสาวด้วยกัน หญิงสาวยอมหย่าให้และยอมเป็นแม่หม้ายในวัยเพียง 30 ปี ชีวิตคู่ที่พังทลายกลับสร้างพริมาคนใหม่ให้แกร่งกว่าเดิม เธอเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวขึ้น กระดังงาลนไฟดอกนี้จึงกลายเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มทั้งหลาย รวมทั้งภัทร์ พัฒนภิรมย์ ที่เพิ่งสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของอดีตภรรยา จนทำให้ความรักที่เขาคิดว่าได้มอดเชื้อไปแล้วนั้นปะทุขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
รักครั้งใหม่กับคนเดิมจะสมหวังได้หรือไม่ เพราะฝ่ายชายก็มีครอบครัวใหม่แล้ว ส่วนฝ่ายหญิงก็มีชายหนุ่มมากมายมาเข้าแถวให้เลือก อานุภาพของความรักจะประสานรอยร้าวของหัวใจสองดวงให้กลับมาหลอมเป็นหนึ่งเดียวได้อีกครั้งหรือไม่ โปรดติดตาม......อาทิตา
รักครั้งใหม่กับคนเดิมจะสมหวังได้หรือไม่ เพราะฝ่ายชายก็มีครอบครัวใหม่แล้ว ส่วนฝ่ายหญิงก็มีชายหนุ่มมากมายมาเข้าแถวให้เลือก อานุภาพของความรักจะประสานรอยร้าวของหัวใจสองดวงให้กลับมาหลอมเป็นหนึ่งเดียวได้อีกครั้งหรือไม่ โปรดติดตาม......อาทิตา
Tags: รักร้าว มีเมียน้อย คืนดี
ตอน: ตอนที่ 14 (20 %)
ตอนที่ 14
ภัทร์ยืนรอรับลูกชายคนโตอยู่หน้าห้องเรียนตามลำพังมากว่า 10 นาทีแล้ว เพราะพริมาเลี่ยงการเผชิญหน้าไปหลบตัวอยู่ในห้องน้ำ หญิงสาวรู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลาเลิกเรียนของลูกชาย เธอจึงเข้าไปสงบสติอารมณ์ของตนเอง และพยายามปรับสีหน้าและอารมณ์ให้สดชื่นเพื่อพบลูกชายตัวน้อยที่ไม่ได้เห็นหน้าเสียหลายวัน เมื่อใกล้เวลาเลิกเรียน พริมาจึงเดินออกจากห้องน้ำไปยืนรอหน้าห้องลูกชาย แต่ก็ทิ้งระยะห่างจากภัทร์ที่กำลังคุยกับผู้ปกครองชาวต่างชาติท่านหนึ่งอยู่พอสมควร
“คุณแม่คร้าบบบบ!” เสียงเรียกอย่างดีใจของ ด.ช. ภัทรดนัย ดังขึ้นเมื่อได้เห็นคุณแม่มารับด้วยตัวเองในวันนี้
“พี่ป๊อปคิดถึงคุณแม่จังเลยครับ” ด.ช. ภัทรดนัย หอมแก้มซ้ายขวาของผู้เป็นมารดาเสียฟอดใหญ่
“คุณแม่ก็คิดถึงพี่ป๊อปม้าก มากครับ” พริมารับขวัญลูกชายกลับเช่นกัน
“ตอนที่คุณแม่ไม่อยู่ พี่ป๊อปเป็นเด็กดีหรือเปล่าครับ” พริมานั่งยองลงเพื่อช่วยใส่รองเท้าให้ลูกชาย
“พี่ป๊อปเป็นเด็กดีทุกวันเลยครับคุณแม่ ถ้าไม่เชื่อคุณแม่ไปถามคุณปู่คุณย่าได้เลยนะครับ” ด.ช. ภัทรดนัยเจื้อยแจ้วอย่างอารมณ์ดี พลางโอบกอดรอบคอมารดาเพราะอยากให้อุ้ม
“เก่งมากครับ แล้วน้องปิ๊ปล่ะครับ ดื้อกับคุณปู่คุณย่าไหม” พริ มาอุ้มลูกชายขึ้นในอ้อมกอดพลางลูบหน้าลูบตาด้วยความรักที่ฉายออกมาอย่าง ชัดเจนจากแววตาคู่เดิมที่เคยหมองเศร้าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
“น้องปิ๊ปก็เป็นเด็กดีนะครับ แต่มีดื้อนิดหน่อย แต่พอพี่ป๊อปบอกให้หยุด น้องปิ๊ปก็หยุดครับ” เด็กชายตัวน้อยคุยฟุ้ง ก่อนที่เพิ่งจะสังเกตเห็นผู้เป็นพ่อยืนอยู่ไม่ไกล
“คุณพ่อ! เย่ๆๆ วันนี้คุณพ่อมารับพี่ป๊อปด้วย พี่ป๊อปดีใจจังเลยครับ” เด็กชายแสดงความดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดทั้งจากท่าทาง สีหน้าและแววตา ซึ่งทำเอาผู้เป็นแม่ต้องรีบกะพริบตาไล่หยดน้ำใส ๆ ที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะอารมณ์สะเทือนใจ เนื่องจากแอบสงสารลูกชายที่ต่อไปจะไม่ได้เห็นพ่อแม่อยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอีกแล้ว
“พี่ป๊อปดีใจมากเลยเหรอครับ งั้นวันหลังคุณพ่อมารับอีกดีไหมครับ” ภัทร์เดินเข้ามาแล้วโยกศีรษะลูกชายไปมาด้วยความเอ็นดู
“ดีครับๆๆ” ด.ช. ภัทรดนัยยกไม้ยกมือขึ้นในอากาศประกอบคำพูดก่อนที่จะบรรจงหอมแก้มคุณพ่อและคุณแม่คนละครั้งแทนคำขอบคุณ
“โอ้โห! ชื่นใจจังเลยครับ อย่างนี้พ่อต้องมีรางวัลให้ซะแล้ว” ภัทร์บอกกับลูกชาย
“รางวัลอะไรเหรอครับ” เด็กชายถามอย่างอยากรู้
“ไปกินไอติมกันดีไหมครับ” ภัทร์ยื่นข้อเสนอให้ลูกชาย พลางหันไปลอบสังเกตสีหน้าของพริมา เพราะกลัวว่าเธอจะปฏิเสธ
“เย่ๆๆ ไปครับๆ ไปเลยนะครับ แล้วเราค่อยซื้อไอติมใส่กล่องไปฝากน้องปิ๊ปที่บ้าน อ้อ! พี่ป๊อปว่าซื้อไปฝากทุกคนเลยนะครับ คุณปู่ คุณย่า ป้าดา ลุงชัย และก็พี่บัวด้วยนะครับ” เด็กชายตัวน้อยผู้มีน้ำใจเอ่ยชื่อทุกคนในบ้านไม่เว้นแม้แต่คนงาน
“ได้สิครับ พี่ป๊อปใจดีแบบนี้นี่เอง ทุกคนถึงรักถึงหลง” ภัทร์กล่าวชมลูกชาย
แต่ไม่ทันที่ทั้งสามจะได้ออกเดินกลับไปยังลานจอดรถ เสียงของครูประจำชั้นชาวต่างชาติก็ดังขัดจังหวะขึ้น
“Hi Mr. and Mrs. Pattanapirom, it’s nice to see you today. How are you? By the way, would you mind to talk with me for a couple minutes? I have something concerned and it would be great to discuss with you now.” ครูประจำชั้นซึ่งเป็นหญิงสาวผมสีบรอนด์ทองพูดเข้าประเด็น แต่ไม่เอ่ยชื่อนักเรียนตัวน้อยที่ยังมองตาแป๋วมาที่คุณครูด้วยความอยากรู้อยากเห็นระคนกังวลว่าจะถูกครูฟ้องพ่อแม่เรื่องอะไร
“Oh! No problem. We are more than happy to have a talk with you and we have plenty of time to chat with you about our little mighty monkey.” ภัทร์ตอบรับด้วยความยินดี และจากคำกล่าวเรียกลูกชายตัวน้อยว่า ‘เจ้าลิงตัวแสบ’ จึงทำให้เด็กชายที่ถูกกล่าวถึงคลายความกังวลและยิ้มออกมาได้
ครู ประจำชั้นที่น่าจะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวไม่แตกต่างจากพริมามากนัก กล่าวเชิญภัทร์และพริมาให้เข้าไปนั่งรอด้านในห้องเรียนก่อนที่จะหันไปบอกกับ เด็กชายภัทรดนัยให้ไปนั่งอ่านหนังสือ หรือเล่นคอมพิวเตอร์รอในห้องสมุดซึ่งอยู่ติดกันกับห้องเรียน ซึ่งเด็กชายก็ทำตามอย่างว่าง่ายโดยมีครูผู้ช่วยซึ่งเป็นครูผู้หญิงชาวไทย เดินตามไปดูแล เมื่อครูชาวต่างชาติได้ส่งนักเรียนที่เหลือกลับบ้านหมดแล้ว ก็รีบเดินกลับเข้ามาในห้องเรียน เพื่อพูดคุยกับภัทร์และพริมาเรื่องพฤติกรรมของเด็กชายภัทรดนัย
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ภัทร์และพริมาต่างก็เดินออกมาจากห้องเรียนด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ทั้งคู่หันไปกล่าวขอบคุณและกล่าวลาครูประจำชั้นอีกครั้ง แล้วจึงเดินตรงไปยังห้องสมุดเพื่อไปรับลูกชายตัวน้อยของพวกเขา.....เด็กชายที่ครูประจำชั้นกำลังเป็นห่วงในพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป...... ‘I don’t know what in his mind but I am pretty sure that something wrong happened at home, not at school.’ อะไรที่ทำให้ลูกชายตัวน้อยมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป จะเป็นอะไรไปได้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อและแม่ที่เป็นต้นเหตุ
************************
รอคอย ‘คอมเม้นต์’ ของทุกท่านอยู่นะคะ---จุ๊บ ๆ ๆ ขอบคุณมากค่ะ
ภัทร์ยืนรอรับลูกชายคนโตอยู่หน้าห้องเรียนตามลำพังมากว่า 10 นาทีแล้ว เพราะพริมาเลี่ยงการเผชิญหน้าไปหลบตัวอยู่ในห้องน้ำ หญิงสาวรู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลาเลิกเรียนของลูกชาย เธอจึงเข้าไปสงบสติอารมณ์ของตนเอง และพยายามปรับสีหน้าและอารมณ์ให้สดชื่นเพื่อพบลูกชายตัวน้อยที่ไม่ได้เห็นหน้าเสียหลายวัน เมื่อใกล้เวลาเลิกเรียน พริมาจึงเดินออกจากห้องน้ำไปยืนรอหน้าห้องลูกชาย แต่ก็ทิ้งระยะห่างจากภัทร์ที่กำลังคุยกับผู้ปกครองชาวต่างชาติท่านหนึ่งอยู่พอสมควร
“คุณแม่คร้าบบบบ!” เสียงเรียกอย่างดีใจของ ด.ช. ภัทรดนัย ดังขึ้นเมื่อได้เห็นคุณแม่มารับด้วยตัวเองในวันนี้
“พี่ป๊อปคิดถึงคุณแม่จังเลยครับ” ด.ช. ภัทรดนัย หอมแก้มซ้ายขวาของผู้เป็นมารดาเสียฟอดใหญ่
“คุณแม่ก็คิดถึงพี่ป๊อปม้าก มากครับ” พริมารับขวัญลูกชายกลับเช่นกัน
“ตอนที่คุณแม่ไม่อยู่ พี่ป๊อปเป็นเด็กดีหรือเปล่าครับ” พริมานั่งยองลงเพื่อช่วยใส่รองเท้าให้ลูกชาย
“พี่ป๊อปเป็นเด็กดีทุกวันเลยครับคุณแม่ ถ้าไม่เชื่อคุณแม่ไปถามคุณปู่คุณย่าได้เลยนะครับ” ด.ช. ภัทรดนัยเจื้อยแจ้วอย่างอารมณ์ดี พลางโอบกอดรอบคอมารดาเพราะอยากให้อุ้ม
“เก่งมากครับ แล้วน้องปิ๊ปล่ะครับ ดื้อกับคุณปู่คุณย่าไหม” พริ มาอุ้มลูกชายขึ้นในอ้อมกอดพลางลูบหน้าลูบตาด้วยความรักที่ฉายออกมาอย่าง ชัดเจนจากแววตาคู่เดิมที่เคยหมองเศร้าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
“น้องปิ๊ปก็เป็นเด็กดีนะครับ แต่มีดื้อนิดหน่อย แต่พอพี่ป๊อปบอกให้หยุด น้องปิ๊ปก็หยุดครับ” เด็กชายตัวน้อยคุยฟุ้ง ก่อนที่เพิ่งจะสังเกตเห็นผู้เป็นพ่อยืนอยู่ไม่ไกล
“คุณพ่อ! เย่ๆๆ วันนี้คุณพ่อมารับพี่ป๊อปด้วย พี่ป๊อปดีใจจังเลยครับ” เด็กชายแสดงความดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดทั้งจากท่าทาง สีหน้าและแววตา ซึ่งทำเอาผู้เป็นแม่ต้องรีบกะพริบตาไล่หยดน้ำใส ๆ ที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะอารมณ์สะเทือนใจ เนื่องจากแอบสงสารลูกชายที่ต่อไปจะไม่ได้เห็นพ่อแม่อยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอีกแล้ว
“พี่ป๊อปดีใจมากเลยเหรอครับ งั้นวันหลังคุณพ่อมารับอีกดีไหมครับ” ภัทร์เดินเข้ามาแล้วโยกศีรษะลูกชายไปมาด้วยความเอ็นดู
“ดีครับๆๆ” ด.ช. ภัทรดนัยยกไม้ยกมือขึ้นในอากาศประกอบคำพูดก่อนที่จะบรรจงหอมแก้มคุณพ่อและคุณแม่คนละครั้งแทนคำขอบคุณ
“โอ้โห! ชื่นใจจังเลยครับ อย่างนี้พ่อต้องมีรางวัลให้ซะแล้ว” ภัทร์บอกกับลูกชาย
“รางวัลอะไรเหรอครับ” เด็กชายถามอย่างอยากรู้
“ไปกินไอติมกันดีไหมครับ” ภัทร์ยื่นข้อเสนอให้ลูกชาย พลางหันไปลอบสังเกตสีหน้าของพริมา เพราะกลัวว่าเธอจะปฏิเสธ
“เย่ๆๆ ไปครับๆ ไปเลยนะครับ แล้วเราค่อยซื้อไอติมใส่กล่องไปฝากน้องปิ๊ปที่บ้าน อ้อ! พี่ป๊อปว่าซื้อไปฝากทุกคนเลยนะครับ คุณปู่ คุณย่า ป้าดา ลุงชัย และก็พี่บัวด้วยนะครับ” เด็กชายตัวน้อยผู้มีน้ำใจเอ่ยชื่อทุกคนในบ้านไม่เว้นแม้แต่คนงาน
“ได้สิครับ พี่ป๊อปใจดีแบบนี้นี่เอง ทุกคนถึงรักถึงหลง” ภัทร์กล่าวชมลูกชาย
แต่ไม่ทันที่ทั้งสามจะได้ออกเดินกลับไปยังลานจอดรถ เสียงของครูประจำชั้นชาวต่างชาติก็ดังขัดจังหวะขึ้น
“Hi Mr. and Mrs. Pattanapirom, it’s nice to see you today. How are you? By the way, would you mind to talk with me for a couple minutes? I have something concerned and it would be great to discuss with you now.” ครูประจำชั้นซึ่งเป็นหญิงสาวผมสีบรอนด์ทองพูดเข้าประเด็น แต่ไม่เอ่ยชื่อนักเรียนตัวน้อยที่ยังมองตาแป๋วมาที่คุณครูด้วยความอยากรู้อยากเห็นระคนกังวลว่าจะถูกครูฟ้องพ่อแม่เรื่องอะไร
“Oh! No problem. We are more than happy to have a talk with you and we have plenty of time to chat with you about our little mighty monkey.” ภัทร์ตอบรับด้วยความยินดี และจากคำกล่าวเรียกลูกชายตัวน้อยว่า ‘เจ้าลิงตัวแสบ’ จึงทำให้เด็กชายที่ถูกกล่าวถึงคลายความกังวลและยิ้มออกมาได้
ครู ประจำชั้นที่น่าจะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวไม่แตกต่างจากพริมามากนัก กล่าวเชิญภัทร์และพริมาให้เข้าไปนั่งรอด้านในห้องเรียนก่อนที่จะหันไปบอกกับ เด็กชายภัทรดนัยให้ไปนั่งอ่านหนังสือ หรือเล่นคอมพิวเตอร์รอในห้องสมุดซึ่งอยู่ติดกันกับห้องเรียน ซึ่งเด็กชายก็ทำตามอย่างว่าง่ายโดยมีครูผู้ช่วยซึ่งเป็นครูผู้หญิงชาวไทย เดินตามไปดูแล เมื่อครูชาวต่างชาติได้ส่งนักเรียนที่เหลือกลับบ้านหมดแล้ว ก็รีบเดินกลับเข้ามาในห้องเรียน เพื่อพูดคุยกับภัทร์และพริมาเรื่องพฤติกรรมของเด็กชายภัทรดนัย
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ภัทร์และพริมาต่างก็เดินออกมาจากห้องเรียนด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ทั้งคู่หันไปกล่าวขอบคุณและกล่าวลาครูประจำชั้นอีกครั้ง แล้วจึงเดินตรงไปยังห้องสมุดเพื่อไปรับลูกชายตัวน้อยของพวกเขา.....เด็กชายที่ครูประจำชั้นกำลังเป็นห่วงในพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป...... ‘I don’t know what in his mind but I am pretty sure that something wrong happened at home, not at school.’ อะไรที่ทำให้ลูกชายตัวน้อยมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป จะเป็นอะไรไปได้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อและแม่ที่เป็นต้นเหตุ
************************
รอคอย ‘คอมเม้นต์’ ของทุกท่านอยู่นะคะ---จุ๊บ ๆ ๆ ขอบคุณมากค่ะ
อาทิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ต.ค. 2555, 14:33:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ต.ค. 2555, 14:33:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 2013
| << ตอนที่ 13 ครบ 100% แล้วค่ะ | ตอนที่ 14 (60% ค่ะ) >> |
Niceday 10 ต.ค. 2555, 15:18:26 น.
ปัญหาครอบครัวอย่างแท้จริง สงสารภรรยาและลูก ส่วนไอ้ผัวเฮงซวยควรจะรู้สึกผิดให้มากๆ สำนึกด้วย
อ่านแล้วอิน ยิ่งหลังๆเข้าพันทิพ อ่านห้องชานเรือน เรื่องแบบนี้มีให้เห็นบ่อยมาก ดีที่อีตาคุณภัทร์ไม่ทำร้ายร่างกายภรรยา แต่แค่ทำร้ายจิตใจก็เกินทนแล้ว โกรธๆๆ
(อินมากไปไหมเรา ฮ่าๆ)
ปัญหาครอบครัวอย่างแท้จริง สงสารภรรยาและลูก ส่วนไอ้ผัวเฮงซวยควรจะรู้สึกผิดให้มากๆ สำนึกด้วย
อ่านแล้วอิน ยิ่งหลังๆเข้าพันทิพ อ่านห้องชานเรือน เรื่องแบบนี้มีให้เห็นบ่อยมาก ดีที่อีตาคุณภัทร์ไม่ทำร้ายร่างกายภรรยา แต่แค่ทำร้ายจิตใจก็เกินทนแล้ว โกรธๆๆ
(อินมากไปไหมเรา ฮ่าๆ) 
violette 10 ต.ค. 2555, 17:43:29 น.
เห็นด้วยกับคุณniceday มากค่ะ เรื่องในห้องชานเรือนด้วยเห็นกรณีแบบนี้เยอะมากๆๆๆๆๆ
และส่วนใหญ่ผู้ชายก็ไม่ยอมเลิกกับเมียน้อยแต่ก็ไม่ยอมหย่ากับเมียหลวง
สงสารก็แต่เด็กน้อยตาดำๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นี่แหละ
กรณีในเรื่องนี้ไม่อยากโทษปริมเลยนะคะ เพราะปริมจะทุ่มเทให้ลูกมันไม่ผิดซะหน่อย ผิดที่นายโป๊ปแหละทำไมไม่มาทุ่มให้ลูกบ้างล่ะ ไม่ใช่ไปหาเศษหาเลยข้างนอก ผู้ชายสันดานเสียจริงๆยังคงไม่ชอบพระเอกเหมือนเดิม
เห็นด้วยกับคุณniceday มากค่ะ เรื่องในห้องชานเรือนด้วยเห็นกรณีแบบนี้เยอะมากๆๆๆๆๆ
และส่วนใหญ่ผู้ชายก็ไม่ยอมเลิกกับเมียน้อยแต่ก็ไม่ยอมหย่ากับเมียหลวง
สงสารก็แต่เด็กน้อยตาดำๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นี่แหละ
กรณีในเรื่องนี้ไม่อยากโทษปริมเลยนะคะ เพราะปริมจะทุ่มเทให้ลูกมันไม่ผิดซะหน่อย ผิดที่นายโป๊ปแหละทำไมไม่มาทุ่มให้ลูกบ้างล่ะ ไม่ใช่ไปหาเศษหาเลยข้างนอก ผู้ชายสันดานเสียจริงๆยังคงไม่ชอบพระเอกเหมือนเดิม
violette 10 ต.ค. 2555, 17:44:01 น.
ปล. เวลาขึ้นตอนต่อเป้นเปอร์เซนต์ ไม่ต้องยกเอาของเก่าในตอนนั้นมาก็ได้ค่ะ คนอ่านจะได้ไม่งงจ้า
ปล. เวลาขึ้นตอนต่อเป้นเปอร์เซนต์ ไม่ต้องยกเอาของเก่าในตอนนั้นมาก็ได้ค่ะ คนอ่านจะได้ไม่งงจ้า
อาทิตา 10 ต.ค. 2555, 21:21:17 น.
พอดีจะอัพในเว็ปเด็กดีก่อนน่ะค่ะ และก็อัพทั้งหมด พอ copy มา มันเลยมาทั้งหมดเช่นกัน
พอดีจะอัพในเว็ปเด็กดีก่อนน่ะค่ะ และก็อัพทั้งหมด พอ copy มา มันเลยมาทั้งหมดเช่นกัน
nongnok 11 ต.ค. 2555, 08:56:50 น.
ต้องอธิบายให้ลูกๆ เข้าใจถึงปัญหา สมัยนี้ เด็กฉลาดค่ะ ส่วนสามีอย่างนี้ โล๊ะทิ้งเลยค่ะ
ต้องอธิบายให้ลูกๆ เข้าใจถึงปัญหา สมัยนี้ เด็กฉลาดค่ะ ส่วนสามีอย่างนี้ โล๊ะทิ้งเลยค่ะ
poy 11 ต.ค. 2555, 13:21:13 น.
ลูกๆๆกลายเป็นเด็กมีปัญหาเสียแล้ว คุณพ่อคุณแม่แก้ไขด่วนนะจ๊ะ
ลูกๆๆกลายเป็นเด็กมีปัญหาเสียแล้ว คุณพ่อคุณแม่แก้ไขด่วนนะจ๊ะ