ยัยคู่แฝดตัวร้ายกับนายปีศาจจอมกวน
อันที่จริงฉันก็เป็นสาวม.ปลายคนนึงที่พึ่งจะผ่านชั้นม.ต้นมาหมาดๆเลยแหละ แต่เพียงฉันมีคนที่หน้าเหมือน(ชาวบ้านเรียกว่าฝาแฝด)แต่นิสัยไม่ต้องห่วงหรอกยัยนั่นน่ะนิสัยเรียบร้อยมาก แต่ฉันน่ะหรอแน่นอน...ฉันเป็นคนที่แก่น เซี้ยว ของรร.เชียวนะ(โอ้วววช่างน่าภูมิใจซะเหลือเกิน -0-) และอยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีชื่อ'ท็อป' มาวุ่นวายกะชีวิตของฉัน>< แต่เรื่องมันยังไม่หมดแค่นั้นหรอก สาวแฝดคู่นี้ยังมีอะไรให้คุณน่าติดตามเยอะแยะ อยากรู้ไหมล่ะ อยากรู้ก็ติดตามเอานะ...
Tags: วัยรุ่น
ตอน:
นาฬิกาปลุกนกแก้วคู่ใจตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียงส่งเสียงร้องตอน หก โมงเช้า แต่ฉันยังไม่อยากตื่นเท่าไหร่เพราะอีตาท็อป นั่นมาป่วนจนหลอนทั้งคืนจนนอนไม่หลับ โอ๊ยอีตาบ้า เอ๊ย ทำไมต้องตามรังควานฉันด้วยนะ เจ็ดโมงตรงตอนนี้ฉันถึงรร.ปล้วแหละ หลายคนอาจสงสัยมาทำไมรร.แต่เช้า รร.ของฉันเข้าเจ็ดโมงยี่สิบน่ะสิ จะรีบเข้าไปทำไมไม่รู้ ฉันคิดไปเดินไปเรื่อยจนถึงห้องเรียนในห้องนั้นก็มีเพื่อนซี้ 2 คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"เป็นไงจ๊ะเพื่อน เที่ยวสนุกมะเมื่อคืน "นุ่นทักขึ้น ห๊ะเมื่อกี้มันว่าไรนะ ไปเที่ยวหรอ เห้ย จะบ้าหรอ ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลยนะโว้ย
"ใครไปเที่ยว บ้าหรอ ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลยเถอะ " ฉันปฏิเสธ โอ้วว แน่นอนเมื่อคืนอีตานั่นตามหลอกฉันซะขนาดนั้น
"อย่ามาขี้จุ๊เด้ ฉันเห็นแกไปผับเต้นกะใครไม่รู้"ไอ้ฟิวพูดพลางยักไหล่
"โว้ยย ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลย สาบานหน้าศาลสามสิบที่เลย เอ้า!" ฉันโวยลั่นห้องจนที่รอเข้าแถวอยู่บนห้องหันมามองเราเป็นตาเดียว
"แล้วถ้าไม่ใช่แกจะใครเล่ายะ"นุ่นพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน ทุกคนทำคิ้วขมวดทำท่าครุ่นคิด(ท่านี้ช่างไม่เหมาะกับพวกเราซะเลย)
"หรือว่า..."
"ยัยป่าน!" เราสามคนพูดโพล่งพร้อมกัน โอ้!เพื่อนจ๋าอย่าทำหน้าตกใจขนาดนั้นสิ ตอนนี้หน้าพวกแกสภาพไม่ต่างจากคนเหวอหรอนะ ^^
"เห้ย!บ้า ยัยนั่นเรียบร้อยจะตายไปเถอะ"นุ่นพูด ฮ่าๆดูหน้านุ่นสิเหวอเป็นบ้าเลย
"เอางี้ดีกว่า ถ้าแก.." ฉันหันไปหาฟิว "ถ้าเจอยัยนั่นวันนี้โทรมาหาฉันนะ ฉันจะไปดูให้เห็นกับตาว่าใช่จริงรึป่าว"
"เออๆ" ยัยป่านน่ะหรอ เด็กหงิมๆเงียบๆแบบนั้น เปลี่ยนไปได้ไงนะ
นี่ก็สองทุ่มเข้าไปแล้ว ฉันนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงค่าเวลาเพราะไม่มีไรจะทำ แม่ก็ยังไม่กลับ นิยายที่เหมาซื้อมาหลายๆเล่มก็อ่านซะหมดแล้ว ต้องรอไปซื้ออาทิตย์นู่นแน่ะ คอมพิวเตอร์ก็ดันมาพังซะอีก อ๊ากก !ชีวิต
-/// อย่าปล่อยให้รอนาน มารับโทรศัพท์เร็วๆนะคนสวย ///-
เสียงโทรศัพท์มาจากน้องข้างบ้านที่อัดเอาไว้ให้ ฉันมองดูเบอร์ขึ้นโชว์หราอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์'ฟิว'
"ว่า.."
"มาผับเร็วสิวะ ไอ้ป่านมันมาแล้วนะ"
"เออๆ แกอ่ะหาที่นั่งไม่ให้มันเห็นนะ เดี๋ยวฉันไป"วางสายเสร็จฉันก็ลุกแต่งตัวทันที
ผับแห่งนี้เปิดรับเฉพาะนักเรียนมัธยมปลาย จะเรียกว่าผับก็ไม่เชิงเท่าไหร่หรอก เพราะที่นี่ไม่มีสิ่งมึนเมาใดๆทั้งสิ้นยกเว้นใครบางคนจะแอบ(ย้ำสิบรอบว่า แอบ)เอาเข้ามา มีดนตรีต่างๆบรรเลงให้ผ่อนคลาย ที่แห่งเปิดเพื่อให้นักเรียนที่เรียนหนักๆมาคลายเครียดบ้าง แต่ว่าถ้าจะเข้าที่แห่งนี้มีกฏที่พิสดารพันลึกมาก ต้องเป็นนักเรียนแต่ห้ามเอาชุดนักเรียนเข้ามา เพื่อป้องกัน รร.คู่อริมาเจอแล้วทะเลาะวิวาทกัน ก่อนจะเข้าที่นี่ต้องมีบัตรนักเรียนถึงจะเข้าได้ ฉันมองหาเพื่อนซี้ตัวแสบทั้งสองคน หาไม่เจอเลยแห๊ะ อยู่ไหนนะ นั่น!เราเจอละ บอกให้นั่งหาที่ที่ไม่มีใครเห็น ไม่มีจริงๆ(ฉันยังหาไม่เจอเลย) ฉันเดินไปนั่งทันที
"ไหนล่ะ ยัยป่าน"
"นู่น อยู่นู่น"นุ่นพยักเพยิดไปทางป่านที่เต้นกับใครคนนึงอยู่
"อืม แล้วนี่ใคร"ฉันหันไปทางที่มีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเรานั่งอยู่ข้างๆฟิว
"อ๋อ นี่ไอ้มิน มันอยู่คนละรร.กับเรา" ฟิวแนะนำแล้วมินก็ยิ้มให้
"นี่ไอ้ปิ่นพี่ฝาแฝดไอ้ป่าน ที่เต้นอยู่นู่นอ่ะ"ฟิวแนะนำต่อ
"นี่ๆมิน เธอช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม"ฉันส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ไปให้
"อะไรหรอ"
"ไปถามยัยนั่นให้หน่อยสิว่าชื่ออะไร"ฉันมองไปทางยัยป่านที่เต้นสนุกสุดเหวี่ยงหลุดโลกอยู่ นั่นมันยัยป่านจริงๆหรอน่ะ
"อืม ได้"
"ขอบใจนะ"
"สวัสดีครับ"มินทักป่าน
"สวัสดีค่ะ"ป่านพูดแล้วยิ้มให้
"ผมเห็นคุณมาหลายวันแล้ว ชื่อไรครับเนี่ย"
"อ๋อ ชื่อปิ่นค่ะ"
"อ๋อครับผมขอตัวล่ะนะ "
"ค่ะ"ป่านพูดพร้อมส่งยิ้มให้
มินเดินกลับมานั่งที่โต๊ะด้วยท่าทางงงๆ
"มันชื่ออะไร"ฉันคิดไว้ว่าคงจะเป็นอย่างฉันที่คิด
"ปิ่น..น่ะ"ซื้อหวยคงถูกรางวัลที่หนึ่งคิดเอาไว้แบบนี้แล้วเชียว
"ห๊ะ!"เพื่อนสองคนของฉันร้องเสียงหลง
"ยัยนั่นสร้างภาพเห็นๆ สงสัยว่าทำเรื่องไรเลวๆไว้จะใส่ชื่อฉันหมดเลยมั้งน่ะ"ฉันโมโหมาก มากจนด่าลับหลังเป็นชุดเลยแหละ
"ฉันกลับละนะ"พูดจบฉันก็ลุกขึ้นมาโดยไม่ทันมีใครอนุญาติ
ฉันกับป่านเป็นฝาแฝดที่แยกง่ายที่สุดแล้วในรร. หลายคนบอกว่าฉันขาวกว่าและสวยกว่ายัยป่านถึงแยกง่าย ยัยป่านเป็นคนคล้ำ แต่ฉันกลับขาจั๊วซะงั้น ให้ตายเถอะ! ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กัน...ป่าน
"เป็นไงจ๊ะเพื่อน เที่ยวสนุกมะเมื่อคืน "นุ่นทักขึ้น ห๊ะเมื่อกี้มันว่าไรนะ ไปเที่ยวหรอ เห้ย จะบ้าหรอ ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลยนะโว้ย
"ใครไปเที่ยว บ้าหรอ ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลยเถอะ " ฉันปฏิเสธ โอ้วว แน่นอนเมื่อคืนอีตานั่นตามหลอกฉันซะขนาดนั้น
"อย่ามาขี้จุ๊เด้ ฉันเห็นแกไปผับเต้นกะใครไม่รู้"ไอ้ฟิวพูดพลางยักไหล่
"โว้ยย ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลย สาบานหน้าศาลสามสิบที่เลย เอ้า!" ฉันโวยลั่นห้องจนที่รอเข้าแถวอยู่บนห้องหันมามองเราเป็นตาเดียว
"แล้วถ้าไม่ใช่แกจะใครเล่ายะ"นุ่นพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน ทุกคนทำคิ้วขมวดทำท่าครุ่นคิด(ท่านี้ช่างไม่เหมาะกับพวกเราซะเลย)
"หรือว่า..."
"ยัยป่าน!" เราสามคนพูดโพล่งพร้อมกัน โอ้!เพื่อนจ๋าอย่าทำหน้าตกใจขนาดนั้นสิ ตอนนี้หน้าพวกแกสภาพไม่ต่างจากคนเหวอหรอนะ ^^
"เห้ย!บ้า ยัยนั่นเรียบร้อยจะตายไปเถอะ"นุ่นพูด ฮ่าๆดูหน้านุ่นสิเหวอเป็นบ้าเลย
"เอางี้ดีกว่า ถ้าแก.." ฉันหันไปหาฟิว "ถ้าเจอยัยนั่นวันนี้โทรมาหาฉันนะ ฉันจะไปดูให้เห็นกับตาว่าใช่จริงรึป่าว"
"เออๆ" ยัยป่านน่ะหรอ เด็กหงิมๆเงียบๆแบบนั้น เปลี่ยนไปได้ไงนะ
นี่ก็สองทุ่มเข้าไปแล้ว ฉันนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงค่าเวลาเพราะไม่มีไรจะทำ แม่ก็ยังไม่กลับ นิยายที่เหมาซื้อมาหลายๆเล่มก็อ่านซะหมดแล้ว ต้องรอไปซื้ออาทิตย์นู่นแน่ะ คอมพิวเตอร์ก็ดันมาพังซะอีก อ๊ากก !ชีวิต
-/// อย่าปล่อยให้รอนาน มารับโทรศัพท์เร็วๆนะคนสวย ///-
เสียงโทรศัพท์มาจากน้องข้างบ้านที่อัดเอาไว้ให้ ฉันมองดูเบอร์ขึ้นโชว์หราอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์'ฟิว'
"ว่า.."
"มาผับเร็วสิวะ ไอ้ป่านมันมาแล้วนะ"
"เออๆ แกอ่ะหาที่นั่งไม่ให้มันเห็นนะ เดี๋ยวฉันไป"วางสายเสร็จฉันก็ลุกแต่งตัวทันที
ผับแห่งนี้เปิดรับเฉพาะนักเรียนมัธยมปลาย จะเรียกว่าผับก็ไม่เชิงเท่าไหร่หรอก เพราะที่นี่ไม่มีสิ่งมึนเมาใดๆทั้งสิ้นยกเว้นใครบางคนจะแอบ(ย้ำสิบรอบว่า แอบ)เอาเข้ามา มีดนตรีต่างๆบรรเลงให้ผ่อนคลาย ที่แห่งเปิดเพื่อให้นักเรียนที่เรียนหนักๆมาคลายเครียดบ้าง แต่ว่าถ้าจะเข้าที่แห่งนี้มีกฏที่พิสดารพันลึกมาก ต้องเป็นนักเรียนแต่ห้ามเอาชุดนักเรียนเข้ามา เพื่อป้องกัน รร.คู่อริมาเจอแล้วทะเลาะวิวาทกัน ก่อนจะเข้าที่นี่ต้องมีบัตรนักเรียนถึงจะเข้าได้ ฉันมองหาเพื่อนซี้ตัวแสบทั้งสองคน หาไม่เจอเลยแห๊ะ อยู่ไหนนะ นั่น!เราเจอละ บอกให้นั่งหาที่ที่ไม่มีใครเห็น ไม่มีจริงๆ(ฉันยังหาไม่เจอเลย) ฉันเดินไปนั่งทันที
"ไหนล่ะ ยัยป่าน"
"นู่น อยู่นู่น"นุ่นพยักเพยิดไปทางป่านที่เต้นกับใครคนนึงอยู่
"อืม แล้วนี่ใคร"ฉันหันไปทางที่มีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเรานั่งอยู่ข้างๆฟิว
"อ๋อ นี่ไอ้มิน มันอยู่คนละรร.กับเรา" ฟิวแนะนำแล้วมินก็ยิ้มให้
"นี่ไอ้ปิ่นพี่ฝาแฝดไอ้ป่าน ที่เต้นอยู่นู่นอ่ะ"ฟิวแนะนำต่อ
"นี่ๆมิน เธอช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม"ฉันส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ไปให้
"อะไรหรอ"
"ไปถามยัยนั่นให้หน่อยสิว่าชื่ออะไร"ฉันมองไปทางยัยป่านที่เต้นสนุกสุดเหวี่ยงหลุดโลกอยู่ นั่นมันยัยป่านจริงๆหรอน่ะ
"อืม ได้"
"ขอบใจนะ"
"สวัสดีครับ"มินทักป่าน
"สวัสดีค่ะ"ป่านพูดแล้วยิ้มให้
"ผมเห็นคุณมาหลายวันแล้ว ชื่อไรครับเนี่ย"
"อ๋อ ชื่อปิ่นค่ะ"
"อ๋อครับผมขอตัวล่ะนะ "
"ค่ะ"ป่านพูดพร้อมส่งยิ้มให้
มินเดินกลับมานั่งที่โต๊ะด้วยท่าทางงงๆ
"มันชื่ออะไร"ฉันคิดไว้ว่าคงจะเป็นอย่างฉันที่คิด
"ปิ่น..น่ะ"ซื้อหวยคงถูกรางวัลที่หนึ่งคิดเอาไว้แบบนี้แล้วเชียว
"ห๊ะ!"เพื่อนสองคนของฉันร้องเสียงหลง
"ยัยนั่นสร้างภาพเห็นๆ สงสัยว่าทำเรื่องไรเลวๆไว้จะใส่ชื่อฉันหมดเลยมั้งน่ะ"ฉันโมโหมาก มากจนด่าลับหลังเป็นชุดเลยแหละ
"ฉันกลับละนะ"พูดจบฉันก็ลุกขึ้นมาโดยไม่ทันมีใครอนุญาติ
ฉันกับป่านเป็นฝาแฝดที่แยกง่ายที่สุดแล้วในรร. หลายคนบอกว่าฉันขาวกว่าและสวยกว่ายัยป่านถึงแยกง่าย ยัยป่านเป็นคนคล้ำ แต่ฉันกลับขาจั๊วซะงั้น ให้ตายเถอะ! ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กัน...ป่าน
หวานว่าน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ต.ค. 2555, 23:51:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ม.ค. 2556, 16:38:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 989
| << | (ป่าน) >> |