ยัยคู่แฝดตัวร้ายกับนายปีศาจจอมกวน
อันที่จริงฉันก็เป็นสาวม.ปลายคนนึงที่พึ่งจะผ่านชั้นม.ต้นมาหมาดๆเลยแหละ แต่เพียงฉันมีคนที่หน้าเหมือน(ชาวบ้านเรียกว่าฝาแฝด)แต่นิสัยไม่ต้องห่วงหรอกยัยนั่นน่ะนิสัยเรียบร้อยมาก แต่ฉันน่ะหรอแน่นอน...ฉันเป็นคนที่แก่น เซี้ยว ของรร.เชียวนะ(โอ้วววช่างน่าภูมิใจซะเหลือเกิน -0-) และอยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีชื่อ'ท็อป' มาวุ่นวายกะชีวิตของฉัน>< แต่เรื่องมันยังไม่หมดแค่นั้นหรอก สาวแฝดคู่นี้ยังมีอะไรให้คุณน่าติดตามเยอะแยะ อยากรู้ไหมล่ะ อยากรู้ก็ติดตามเอานะ...
Tags: วัยรุ่น
ตอน:
"อย่าคิดว่าจะปิดฉันได้ทุกเรื่องนะป่าน"ป่านชะงักกึกไปนิดนึง ฮ่าๆแทงใจดำน่ะสิ
ฉันโมโหกับการแต่งตัวของยัยป่านมาก ดูเธอใส่สิ เสื้อกล้ามที่เว้าลึกจนเกือบเห็นอะไรต่ออะไรแต่ดีที่ผมลอนของเธอปิดเอาไว้ กางเกงยีนขาสั้น(สั้นมาก)รองเท้าสูงเกือบนิ้ว ฉันเผลอคิดไปว่านี่เด็กม.4จริงๆหรอ?
ณ ห้างสรรพสินค้าแถวบ้านเแห่งหนึ่ง ฉันมาเดินกับเพื่อนซี้สองคนและไม่ต้องสงสัยว่าแมนๆอย่างไอ้ฟิวจะมาเดิน วันก่อนเราสามคนไปคาราโอเกะกัน ฉันร้องเพลงได้แต้ม90เต็มร้อย แต่ฟิวได้86เต็มร้อย เห็นฉันชนะได้อย่างฉิวเฉียด พวกเราสามคนน่ะจัดว่าเป็นคนร้องเพลงเพราะระดับหนึ่งเลยล่ะ เพราะอย่างนั้นมันเลยต้องเลี้ยงหนังเป็นรางวัลของพวกฉันจึงต้องจำใจยอมมา หลังจากดูหนังเรื่องหมูซ่าบินสะท้านฟ้า><!จบ ท้องแต่ละคนร้องเรียกความสนใจ เราจึงต้องเดินหาไรกิน เราเดินมาหยุดอยู่ร้านนึง เป็นร้านข้าวที่เค้าลือกันว่าอร่อยนักหนา ระหว่างที่เราหาที่นั่งกันอยู่เสียงใครคนนึงก็แทรเข้ามาระหว่างการหาที่นั่ง
"ฟิวทางนี้ๆ"บิวโบกไม้โบกมือเรียกให้ไปนั่งด้วย ตรงนั้นมีท็อป และโปเต้อยู่ แต่สายตาเจ้ากรรมดันไปสะดุดอยู่ตรงท็อป แล้วนายท็อปยิ้มที่ทำให้ใครหลายคนอาจละลายรวมฉันด้วย แต่เราป็นคู่อริกันจึงทำให้ฉันยับยั้งการละลายได้ เราสบตากันอยู่แป๊บนึง แววตาขี้เล่นซุกซนที่อยู่ในนั้นฉันบอกได้เลยว่ามันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด นี่ยัยปิ่นเธอเป็นไรของเธอกันนะเจอนายนี่ทีไรหัวใจจะออกมาแดนซ์ข้างนอกทุกทีสิน่า
"ยิ้มหา สวรรค์วิมานชั้นฟ้าปะการังที่ไหนคะ"ฉันยิ้มกวนประสาทกลับฮ่าๆ
"ไม่ผิดกฎหมายนี่ถ้าผมจะยิ้ม"ท็อปพูดฟลางยักไหล่
"นี่นาย.."
"ปิ่นแกนั่งลงเถอะ คนมองกันเต็มเลยเห็นรึเปล่า"ฉันทอดสายตามองไปทั้งร้าน คนทั้งร้านมองเราเป็นตาเดียวจริงๆด้วย อายชะมัดเลยแห๊ะ^_^ ฉันนั่งกระแทกก้นลงอย่างแรงจนฉันต้องทำแหยเพราะความเจ็บ นายท็อปมองฉันแล้วหัวเราะ พรืด ออกมา และแน่นอนฉันนั่งตรงข้ามนายนี่พอดี เลยจัดการเอาส้นเท้ากระแทกเข้าไปที่เท้านายนั่นอย่างแรง
"โอ๊ยย!!"นายท็อปร้องเสียงหลงฮ่าๆสมน้ำหน้า สีหน้าบ่งบอกถึงความสำออยจนโปเต้ต้องรีบถาม
"เห้ย เป็นไรวะ"
"ไม่เป็นไรหรอกสุนัขเหยียบเท้าน่ะ" อ๊ายย ว่าฉันเป็นหมาหรอคนสวยปรี๊ดด แล้วนะ
"นายตายซ้าาาา"ฉันหยิบส้อมที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเพื่อจะแกล้งนายนี่ แต่สายตาไปสะดุดกับคนที่เดินอยู่บู๊ทหนังสือนอกร้าน ฉันค้างกลางอากาศทันที
เคร้งงงงงง เสียงส้อมหล่นกระทบจานเปล่าที่วางอยู่ตรงหน้า
"เห้ยย ปิ่นเป็นไรวะ"นุ่นถามเมื่อเห็นฉันค้างกลางอากาศอยู่ นุ่นจึงมองตามไปแล้วเรียกฟิวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้หันไปดู
"ฟิวดูนู่นดิวะ"
"อะไรเล่าคนกำลัง หะ..เห้ยย นั่นมันยัยป่านกับน้ำแล้วใครวะน่ะ" ฟิวพูดเสียงตกใจอย่างรุนแรงสาเหตุที่ทำให้ตกใจน่ะหรอมันกำลังออเซาะผู้ชายคนนั้นอยู่น่ะสิ บิวซึ่งรู้จักป่านเลยหันไปดูบ้างแล้วเพื่อนอีกสองคนก็หันตามไป ท็อปมองฉันสลับป่านไปมา
"มองไร"ฉันอยากจะบอกนายจริงๆว่าตอนฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับนาย ถือว่ายกนี้นายชนะแล้วกันนะ
"เหมือนกันอย่างกับแกะ"ท็อปพูดหน้าตาย
"ฝาแฝดนี่ยะ" ฉันลุกพรวดทันทีแต่นุ่นดึงฉันไว้
"แกอย่าคิดมากน่า มันอาจจะไม่ใช่อะไรอย่างที่แกคิดหรอกนะ"
"ใช่ๆ ไอ้นั่นอาจเป็นตุ๊ดก็ได้โว้ยย"ฟิวเสริมบ้าง
"ผู้หญิงบ้านแกออเซาะตุ๊ดขนาดนั้นหรอยะ สภาพการแต่งตัวและก็พฤติกรรมมัน ฉันอยากให้แม่มาเห็นจริงๆ"ฉันพูดเสียงเย็น ตอนนี้ฉันแปลงร่างเป็นนางพญามารไปเรียบร้อย ท็อปมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันดูโหดมากขนาดนั้นเลยหรอ?
"ฉันจะกลับบ้านแล้ว กินไรไม่ลงแล้วล่ะ"ฉันเดินออกมาโดยไม่รอคำอนุญาติจากใครทั้งสิ้น
"งั้นพวกนาย4คน อยู่กันไปแล้วกันนะฉันดูแล้ววันนี้ยัยป่านชะตาขาดแน่นอน ต้องไปรีบทำให้ปิ่นมันใจเย็นลงบ้างไม่งั้นยัยป่านได้ตายหยังเขียดแน่!"นุ่นพูดไล่หลังฉันมา ระหว่างทางเดินกลับบ้านยัยนุ่นยอมมาส่งฉันถึงบ้าน มันกำชับนักหนาว่าอย่าวู่วามทำอะไร โถ!เพื่อนจ๋าาา ความโมโหฉันถึงขีดปรอทแตกแล้วล่ะนะ หึๆ
ฉันโมโหกับการแต่งตัวของยัยป่านมาก ดูเธอใส่สิ เสื้อกล้ามที่เว้าลึกจนเกือบเห็นอะไรต่ออะไรแต่ดีที่ผมลอนของเธอปิดเอาไว้ กางเกงยีนขาสั้น(สั้นมาก)รองเท้าสูงเกือบนิ้ว ฉันเผลอคิดไปว่านี่เด็กม.4จริงๆหรอ?
ณ ห้างสรรพสินค้าแถวบ้านเแห่งหนึ่ง ฉันมาเดินกับเพื่อนซี้สองคนและไม่ต้องสงสัยว่าแมนๆอย่างไอ้ฟิวจะมาเดิน วันก่อนเราสามคนไปคาราโอเกะกัน ฉันร้องเพลงได้แต้ม90เต็มร้อย แต่ฟิวได้86เต็มร้อย เห็นฉันชนะได้อย่างฉิวเฉียด พวกเราสามคนน่ะจัดว่าเป็นคนร้องเพลงเพราะระดับหนึ่งเลยล่ะ เพราะอย่างนั้นมันเลยต้องเลี้ยงหนังเป็นรางวัลของพวกฉันจึงต้องจำใจยอมมา หลังจากดูหนังเรื่องหมูซ่าบินสะท้านฟ้า><!จบ ท้องแต่ละคนร้องเรียกความสนใจ เราจึงต้องเดินหาไรกิน เราเดินมาหยุดอยู่ร้านนึง เป็นร้านข้าวที่เค้าลือกันว่าอร่อยนักหนา ระหว่างที่เราหาที่นั่งกันอยู่เสียงใครคนนึงก็แทรเข้ามาระหว่างการหาที่นั่ง
"ฟิวทางนี้ๆ"บิวโบกไม้โบกมือเรียกให้ไปนั่งด้วย ตรงนั้นมีท็อป และโปเต้อยู่ แต่สายตาเจ้ากรรมดันไปสะดุดอยู่ตรงท็อป แล้วนายท็อปยิ้มที่ทำให้ใครหลายคนอาจละลายรวมฉันด้วย แต่เราป็นคู่อริกันจึงทำให้ฉันยับยั้งการละลายได้ เราสบตากันอยู่แป๊บนึง แววตาขี้เล่นซุกซนที่อยู่ในนั้นฉันบอกได้เลยว่ามันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด นี่ยัยปิ่นเธอเป็นไรของเธอกันนะเจอนายนี่ทีไรหัวใจจะออกมาแดนซ์ข้างนอกทุกทีสิน่า
"ยิ้มหา สวรรค์วิมานชั้นฟ้าปะการังที่ไหนคะ"ฉันยิ้มกวนประสาทกลับฮ่าๆ
"ไม่ผิดกฎหมายนี่ถ้าผมจะยิ้ม"ท็อปพูดฟลางยักไหล่
"นี่นาย.."
"ปิ่นแกนั่งลงเถอะ คนมองกันเต็มเลยเห็นรึเปล่า"ฉันทอดสายตามองไปทั้งร้าน คนทั้งร้านมองเราเป็นตาเดียวจริงๆด้วย อายชะมัดเลยแห๊ะ^_^ ฉันนั่งกระแทกก้นลงอย่างแรงจนฉันต้องทำแหยเพราะความเจ็บ นายท็อปมองฉันแล้วหัวเราะ พรืด ออกมา และแน่นอนฉันนั่งตรงข้ามนายนี่พอดี เลยจัดการเอาส้นเท้ากระแทกเข้าไปที่เท้านายนั่นอย่างแรง
"โอ๊ยย!!"นายท็อปร้องเสียงหลงฮ่าๆสมน้ำหน้า สีหน้าบ่งบอกถึงความสำออยจนโปเต้ต้องรีบถาม
"เห้ย เป็นไรวะ"
"ไม่เป็นไรหรอกสุนัขเหยียบเท้าน่ะ" อ๊ายย ว่าฉันเป็นหมาหรอคนสวยปรี๊ดด แล้วนะ
"นายตายซ้าาาา"ฉันหยิบส้อมที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเพื่อจะแกล้งนายนี่ แต่สายตาไปสะดุดกับคนที่เดินอยู่บู๊ทหนังสือนอกร้าน ฉันค้างกลางอากาศทันที
เคร้งงงงงง เสียงส้อมหล่นกระทบจานเปล่าที่วางอยู่ตรงหน้า
"เห้ยย ปิ่นเป็นไรวะ"นุ่นถามเมื่อเห็นฉันค้างกลางอากาศอยู่ นุ่นจึงมองตามไปแล้วเรียกฟิวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้หันไปดู
"ฟิวดูนู่นดิวะ"
"อะไรเล่าคนกำลัง หะ..เห้ยย นั่นมันยัยป่านกับน้ำแล้วใครวะน่ะ" ฟิวพูดเสียงตกใจอย่างรุนแรงสาเหตุที่ทำให้ตกใจน่ะหรอมันกำลังออเซาะผู้ชายคนนั้นอยู่น่ะสิ บิวซึ่งรู้จักป่านเลยหันไปดูบ้างแล้วเพื่อนอีกสองคนก็หันตามไป ท็อปมองฉันสลับป่านไปมา
"มองไร"ฉันอยากจะบอกนายจริงๆว่าตอนฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับนาย ถือว่ายกนี้นายชนะแล้วกันนะ
"เหมือนกันอย่างกับแกะ"ท็อปพูดหน้าตาย
"ฝาแฝดนี่ยะ" ฉันลุกพรวดทันทีแต่นุ่นดึงฉันไว้
"แกอย่าคิดมากน่า มันอาจจะไม่ใช่อะไรอย่างที่แกคิดหรอกนะ"
"ใช่ๆ ไอ้นั่นอาจเป็นตุ๊ดก็ได้โว้ยย"ฟิวเสริมบ้าง
"ผู้หญิงบ้านแกออเซาะตุ๊ดขนาดนั้นหรอยะ สภาพการแต่งตัวและก็พฤติกรรมมัน ฉันอยากให้แม่มาเห็นจริงๆ"ฉันพูดเสียงเย็น ตอนนี้ฉันแปลงร่างเป็นนางพญามารไปเรียบร้อย ท็อปมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันดูโหดมากขนาดนั้นเลยหรอ?
"ฉันจะกลับบ้านแล้ว กินไรไม่ลงแล้วล่ะ"ฉันเดินออกมาโดยไม่รอคำอนุญาติจากใครทั้งสิ้น
"งั้นพวกนาย4คน อยู่กันไปแล้วกันนะฉันดูแล้ววันนี้ยัยป่านชะตาขาดแน่นอน ต้องไปรีบทำให้ปิ่นมันใจเย็นลงบ้างไม่งั้นยัยป่านได้ตายหยังเขียดแน่!"นุ่นพูดไล่หลังฉันมา ระหว่างทางเดินกลับบ้านยัยนุ่นยอมมาส่งฉันถึงบ้าน มันกำชับนักหนาว่าอย่าวู่วามทำอะไร โถ!เพื่อนจ๋าาา ความโมโหฉันถึงขีดปรอทแตกแล้วล่ะนะ หึๆ
หวานว่าน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ต.ค. 2555, 20:54:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ต.ค. 2555, 20:54:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 919
| << (ป่าน) | >> |