ยัยคู่แฝดตัวร้ายกับนายปีศาจจอมกวน
อันที่จริงฉันก็เป็นสาวม.ปลายคนนึงที่พึ่งจะผ่านชั้นม.ต้นมาหมาดๆเลยแหละ แต่เพียงฉันมีคนที่หน้าเหมือน(ชาวบ้านเรียกว่าฝาแฝด)แต่นิสัยไม่ต้องห่วงหรอกยัยนั่นน่ะนิสัยเรียบร้อยมาก แต่ฉันน่ะหรอแน่นอน...ฉันเป็นคนที่แก่น เซี้ยว ของรร.เชียวนะ(โอ้วววช่างน่าภูมิใจซะเหลือเกิน -0-) และอยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีชื่อ'ท็อป' มาวุ่นวายกะชีวิตของฉัน>< แต่เรื่องมันยังไม่หมดแค่นั้นหรอก สาวแฝดคู่นี้ยังมีอะไรให้คุณน่าติดตามเยอะแยะ อยากรู้ไหมล่ะ อยากรู้ก็ติดตามเอานะ...
Tags: วัยรุ่น
ตอน:
ป่านเดินเข้ามาในบ้านอย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง สงสัยว่าคงแอบเห็นฉันถือไม้เรียวนั่งดูทีวีอยู่ และกำลังแอบย่องขึ้นบ้านอย่างเบาเท้า นึกหรอว่าจะพ้นสายตาฉัน ฉันหันขวับไปมอง ป่านนิ่งอยู่กับที่ทันที
"ลงมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ ยัยป่าน เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว"ป่านเดินหน้าจ๋อยมองไม้เรียวแอบกลืนน้ำลายลงคอดัง เอื๊อก! นึกหรอเราจะไม่ได้ยินน่ะ
"มีไรล่ะ"
"ไอ้นั่นมันคือใคร"
"ใครล่ะ"เสียงป่านสั่น ท่าทางมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด
"..."
"ไม่ต้อง งงหรอกนะ ฉันไปเดินห้างเดียวกับเธอเลยได้เห็นผู้หญิงคนนึงออเซาะผู้ชายอยู่ ทีนี้จะบอกฉันได้รึยังห๊ะ!!"
"..."เกิดวามเงียบขึ้นทันที ยัยป่านไม่ตอบอะไรเลยได้แต่ เงียบ เงียบและเงียบบบ!
"ฉันถามว่าใคร!"ฉันตะคอกใส่ป่าน วันนี้คือวันที่ฉันโมโหมากที่สุดในรอบสิบเจ็ดปีเลยล่ะ หุหุ
"แล้วถ้าฉันไม่บอกล่ะ"ป่านทำท่ากวนประสาทกับฉัน อย่าลืมนะความโมโหมีขีดจำกัดและตอนนี้ความจำกัดมันก็แตกแล้วล่ะน้องสาว
เพียะ!
"นี่ ฉันเจ็บนะ"ป่านตะโกน(แหกปาก)สีหน้าเบ้ปากเพราะความเจ็บ จะไม่เจ็บได้ไงและอีกครั้งที่ฉันตีแรงที่สุดในรอบสิบเจ็ดปีเลยนะจะบอกให้
"จะตอบฉันได้รึยัง"
"ไม่"
เพียะ!ๆๆๆ ฉันรัวฟาดป่านไม่ยั้ง จนในที่สุดป่านก็ยอมปริปากบอก
"แฟนฉัน พอใจรึยัง"ป่านตะโกนออกมาทั้งน้ำตา น่าสงสารเหมือนกันแฮะ><!ก็ถ้าบอกตั้งแต่แรกคงไม่โดนหนักขนาดนี้หรอก ตามจริงน่ะฉันรู้ตั้งนานแล้วฉันอยากให้มันยอมรับเท่านั้นเอง
"ไปเลิกกับหมอนั่นซะ!"ฉันขว้างไม้ใส่ยัยป่านเพราะความโมโหสุดขีดปรอทแตก ฉันขึ้นห้องทันทีเพราะถ้าอยู่ต่อฉันต้องติดคุกเพราะโดนคดีฆาตกรรมแน่! ทำไมฉันถึงโมโหหรอก็เพราะแม่เคยสอนว่าเรายังอยู่ในวัยเรียนอย่าเพิ่งริมีเรื่องแบบนี้ถ้าป่านมีให้ฉันจัดการได้โดยไม่ต้องถึงแม่ แต่ถ้าฉันน่ะสิฉันตายแน่!
"ลงมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ ยัยป่าน เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว"ป่านเดินหน้าจ๋อยมองไม้เรียวแอบกลืนน้ำลายลงคอดัง เอื๊อก! นึกหรอเราจะไม่ได้ยินน่ะ
"มีไรล่ะ"
"ไอ้นั่นมันคือใคร"
"ใครล่ะ"เสียงป่านสั่น ท่าทางมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด
"..."
"ไม่ต้อง งงหรอกนะ ฉันไปเดินห้างเดียวกับเธอเลยได้เห็นผู้หญิงคนนึงออเซาะผู้ชายอยู่ ทีนี้จะบอกฉันได้รึยังห๊ะ!!"
"..."เกิดวามเงียบขึ้นทันที ยัยป่านไม่ตอบอะไรเลยได้แต่ เงียบ เงียบและเงียบบบ!
"ฉันถามว่าใคร!"ฉันตะคอกใส่ป่าน วันนี้คือวันที่ฉันโมโหมากที่สุดในรอบสิบเจ็ดปีเลยล่ะ หุหุ
"แล้วถ้าฉันไม่บอกล่ะ"ป่านทำท่ากวนประสาทกับฉัน อย่าลืมนะความโมโหมีขีดจำกัดและตอนนี้ความจำกัดมันก็แตกแล้วล่ะน้องสาว
เพียะ!
"นี่ ฉันเจ็บนะ"ป่านตะโกน(แหกปาก)สีหน้าเบ้ปากเพราะความเจ็บ จะไม่เจ็บได้ไงและอีกครั้งที่ฉันตีแรงที่สุดในรอบสิบเจ็ดปีเลยนะจะบอกให้
"จะตอบฉันได้รึยัง"
"ไม่"
เพียะ!ๆๆๆ ฉันรัวฟาดป่านไม่ยั้ง จนในที่สุดป่านก็ยอมปริปากบอก
"แฟนฉัน พอใจรึยัง"ป่านตะโกนออกมาทั้งน้ำตา น่าสงสารเหมือนกันแฮะ><!ก็ถ้าบอกตั้งแต่แรกคงไม่โดนหนักขนาดนี้หรอก ตามจริงน่ะฉันรู้ตั้งนานแล้วฉันอยากให้มันยอมรับเท่านั้นเอง
"ไปเลิกกับหมอนั่นซะ!"ฉันขว้างไม้ใส่ยัยป่านเพราะความโมโหสุดขีดปรอทแตก ฉันขึ้นห้องทันทีเพราะถ้าอยู่ต่อฉันต้องติดคุกเพราะโดนคดีฆาตกรรมแน่! ทำไมฉันถึงโมโหหรอก็เพราะแม่เคยสอนว่าเรายังอยู่ในวัยเรียนอย่าเพิ่งริมีเรื่องแบบนี้ถ้าป่านมีให้ฉันจัดการได้โดยไม่ต้องถึงแม่ แต่ถ้าฉันน่ะสิฉันตายแน่!
หวานว่าน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ต.ค. 2555, 22:16:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ต.ค. 2555, 22:16:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 841
| << | >> |