Melodies of fantasy
บนโลกใบนี้ มีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นมากมายในแต่ละวัน ยิ่งในอินเตอร์เน็ตด้วยแล้ว มีข้อมูลนับล้านๆ ข้อมูล ครอบคลุมไปหมดทุกเรื่อง แม้แต่สิ่งลี้ลับอย่าง แวมไพร์, พ่อมดแม่มด, เวทมนต์คาถา หรือแม้แต่ ผี!
Tags: ผจญภัย แฟนตาซี โรแมนติก
ตอน: ตอนที่ 2 ปีศาจ&แม่มด
"....มันไม่ได้...ตามเรามานะ” หมอดูสาวหอบ ทั้งคู่ค่อยๆชะลอฝีเท้าและหยุดวิ่งในที่สุด
“โอ๊ย ปวด” จู่ๆ ด็อบบี้ เจจับแขนเด็กหนุ่ม วิ่งหนี พลางเหลียวกลับไปดูประตูหลังร้านชามะนาว มีคนวิ่งตามออกมาสิบกว่าคน แต่ไม่มีชายลึกลับคนนั้น
“นี่......พ่อหนุ่ม....ฉันว่าคนที่ตามหลังมาก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด มือทั้งสองข้างกุมท้องบิดไปบิดมาอย่างทรมาน ซิกนัสจำได้ว่า พวกเขา คือ คนที่ทายปริศนากับชายลึกลับ และถูกปรับให้กินกล้วยไข่สามหวีไพ่ยิปซีใบหนึ่งปรากฏตรงหน้าด็อบบี้ เจอักษรข้างล่างไพ่ เขียนว่า “THE DEVIL”
“ปีศาจ!!!” สาวชุดดำอุทาน
“ลุงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ซิกนัสเข้าไปถามอาการของชายคนหนึ่ง
“ถอยมา พ่อหนุ่ม! หมอนั่นกำลังจะกลายเป็นปีศาจ” ด็อบบี้ เจ ร้องเรียก
“เหลวไหล ผมคิดว่า กล้วยไข่นั่นต้องมีปัญหา” หนุ่มลูกครึ่งหันหน้ามาเถียง เลยไม่เห็นการเคลื่อนไหวที่อยู่ข้างหลัง แต่ด็อบบี้ เจ เห็น!!!
“บ้าจริง” หมอดูสาวสบถ พลางขยับถอยห่าง ซิกนัสสะดุ้ง เมื่อเสียงกรีดร้องบาดหูดังก้องไปทั่วบริเวณ ผู้คนตกใจและหวีดร้องพลางวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น
“ระวัง!” ด็อบบี้ เจ ตะโกนลั่น
ช้าไปแล้ว ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังซิกนัสกลายร่างเป็นปีศาจ ปีกสีดำดั่งปีกค้างคาวงอกออกมาจากแผ่นหลัง ดวงตาเบิกกว้างเป็นสีแดง มันอ้าปากน้ำลายไหลยืด พ่นใยสีขาวเท่ากำปั้นออกมาพันเข้าที่คอซิกนัสแน่น แล้วกางปีกโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างสูงเพรียวถูกดึงขึ้นไปอย่างรวดเร็วและห้อยอยู่กลางอากาศ ซิกนัสตาเหลือก มือทั้งสองข้างจับเส้นใยเหนือศีรษะดึงเอาไว้ให้มีอากาศหายใจแต่ไร้ผลเขาหายใจไม่ออก
“พานูดูลัส เอกซ์โตโดร” ด็อบบี้ เจ ร่ายคาถาด้วยเสียงอันดัง ไพ่ยิปซีห้าใบพุ่งขึ้นไปตัดเส้นใยเหนือคอซิกนัส
ฉับฉับ เด็กหนุ่มร่วงลงมา แม่มดสาวร่ายคาถาอีกครั้ง ร่างสูงเพรียวค่อยๆ ลอยลงมาอย่างนุ่มนวล และถึงพื้นอย่างปลอดภัย
“เป็นอะไรไหม” หญิงสาวถาม เด็กหนุ่มไอ เขาพูดไม่ออกได้แต่ส่ายศีรษะไปมา มือกุมคอที่ถูกรัดจนเจ็บ
“หนีเร็ว! มันมาทางนี้แล้ว” ด็อบบี้ เจ ร้อง และออกวิ่ง
ฝูงปีศาจบินตรงมายังคนทั้งสอง ซิกนัสไม่รอช้าวิ่งตามแม่มดสาวไปทันที ด็อบบี้ เจ วิ่งตรงไปที่ตึกสิบชั้นแห่งหนึ่ง ด้านหน้าเป็นประตูเหล็กแบบเลื่อนขึ้นลงอัตโนมัติ หญิงสาวบอกรหัสลับ ประตูเหล็กเปิดออก ร่างบอบบางลอดเข้าไปข้างใน ครู่หนึ่งซิกนัสก็วิ่งตามมา มีฝูงปีศาจบินไล่ตามมาติดๆ
“เร็วเข้า!” ด็อบบี้ เจ ตะโกน
ประตูเหล็กเลื่อนปิดลงมา และอยู่สูงจากพื้นไม่ถึงสองฟุต เด็กหนุ่มตัดสินใจใช้เท้าดันพื้นพุ่งตัวเข้าไป ความยาวร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรของเขาโผล่พ้นขอบประตูมาได้แค่ครึ่งเดียว ปีศาจตัวหน้าสุดบินตรงมาจับซิกนัส แต่ด็อบบี้ เจเร็วกว่า เธอใช้คาถาเคลื่อนย้าย ร่างเพรียวจึงลื่นไถลกับพื้นเข้ามาข้างในได้สำเร็จ
“โครม” ปีศาจตนนั้นชนเข้ากับประตูเหล็กอย่างจัง.......ประตูเหล็กปิดสนิท
“เฮ้ย เกือบไป” ด็อบบี้ เจ ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“โอ๊ะ!! ที่นี่ ที่ไหนกัน” ซิกนัสตะลึง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆ มันไม่ใช่ตึกเป็นชั้นๆ อย่างที่เขาคิด แต่เป็นห้องโถงมีทางเดินยาวอย่างปราสาท และแสงไฟจากเชิงเทียนที่จุดเป็นระยะ ส่องสว่างวูบวาบดูสวยงามกึ่งน่ากลัว
“หุหุ ที่นี่เป็นทางลัดไป เดลี่พรอเฟ็ตออนไลน์” ด็อบบี้ เจ ตอบพลางยิ้มกว้าง
“นี่มันอะไรกัน ผู้ชายลึกลับที่ขี้โมโห คนกลายร่างเป็นตัวประหลาด แล้วก็คุณ” ซิกนัสเริ่มสับสนกับเรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นกับตาตัวเอง
“ลุกขึ้นก่อนเถอะ พ่อหนุ่ม แล้วฉันจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ระหว่างที่เราเดินไปด้วยกัน”
“ผมชื่อ ซิกนัส ครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น ขณะเดินตามหลังหญิงสาวชุดดำผ่านห้องโถงขนาดใหญ่
“ฉันชื่อ ด็อบบี้ เจ เป็นแม่มด มาจากเดลี่พรอเฟ็ตออนไลน์ อ่า...เดลี่ฯ เป็นอาณาจักรเล็กๆ ที่มีพ่อมดแม่มด แวมไพร์ เอลฟ์และปีศาจอาศัยอยู่”
“คุณโกหก ผมไม่เชื่อหรอกว่าสิ่งลี้ลับพวกนี้จะมีอยู่จริงบนโลกนี้”
“หุหุ มีซิ เธอก็เห็นกับตาตัวเองแล้ว รึว่าไม่ใช่ ..........พวกเราอยู่กันอย่างสงบสุขมาตลอด จนกระทั่งมีพ่อมดคนหนึ่งชื่อว่า ลวอฟ ขโมยทองคำ กับน้ำยาปีศาจมายังโลกมนุษย์”
“ทองคำ อ้อ! ชายลึกลับที่ทายปริศนาคนนั้นใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มตาโต ด็อบบี้ เจ พยักหน้ารับ และพูดต่อว่า
“ฉันได้รับมอบหมายจาก แม่มดริต้า ผู้นำสูงสุดแห่งเดลี่ฯ ให้มาโลกมนุษย์ เพื่อมานำทองคำและน้ำยาปีศาจกลับไป แต่เผอิญฝนตกหนักก็เลยหาที่หลบฝน และเจอเธอเข้าพอดี...”
“น้ำยาปีศาจ คืออะไรครับ?”
“มัน คือน้ำยาแปลงร่างเป็นปีศาจของศาสตราจารย์เคเทิลเบิร์น ที่ใช้สอนพวกเด็กๆ เท่านั้น แต่ลวอฟขโมยมันมา..”
“อย่างนี้เอง เจ้าหมอนั่น ใส่น้ำยาลงในกล้วยไข่ แล้วหลอกให้คนอื่นกิน” เขาขบกรามแน่น อย่างโมโห
“อืม ถ้ามนุษย์ไม่โลภมาก ก็คงไม่ตกหลุมพรางของมันหรอก....” ด็อบบี้ เจ กล่าว และหยุดที่หน้ากระจกบานใหญ่ สุดทางเดินของห้องโถง
“คุณช่วยพวกเขาได้ไหมครับ” หนุ่มลูกครึ่งถาม สายตาจับจ้องกระจกที่ไม่มีเงาสะท้อน มีแต่ควันขาวๆ ลอยในกระจกเต็มไปหมด
“ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นเธอ..”
“ผมเหรอครับ!!”
“ใช่ เธอต้องไปที่เดลี่ฯ ขอน้ำยาแก้พิษ จากศาสตราจารย์เคเทิลเบิร์น มาช่วยเพื่อนร่วมโลกของเธอ ส่วนฉันจะอยู่จัดการกับเจ้าลวอฟที่นี่” ด็อบบี้ เจ พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่ ผม เป็น มนุษย์” ซิกนัสอึกอัก
“พวกเขาต้องกินยาถอนพิษภายในสามวัน ไม่อย่างนั้นจะต้องเป็นปีศาจไปตลอดชีวิต โลกคงอลม่านพิลึก เธอจะช่วยพวกเขาไหมล่ะ” ด็อบบี้ เจ หยั่งเชิงถาม พลางเดินอ้อมมาข้างหลังเขา
ซิกนัสนิ่งเงียบไปนาน ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า
“ผมไม่รู้ว่า ตัวเองเป็นคนกล้าหาญหรือว่าขี้ขลาด ตื่นเต้นหรือขี้กลัว อยากผจญภัยหรือหนีกลับบ้าน แต่ที่รู้ๆ คือ ผมอยากช่วยพวกเขา”
“หุหุ ดีมากซิกนัส” แม่มดสาวพยักหน้าหงึกๆ และไม่ทันรู้ตัว หนุ่มลูกครึ่งก็ถูกผลักอย่างแรงเข้าไปในกระจกที่มีควันสีขาวนั้น
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“ขอต้อนรับสู่ เดลี่พรอเฟ็ตออนไลน์ ” แม่มดสาวตะโกนเข้าไปในกระจก ก่อนจะเดินยิ้มกว้างย้อนกลับไปทางเดิม
-------------------------------------------- จบตอนที่ 2 ----------------------------------------------------
“โอ๊ย ปวด” จู่ๆ ด็อบบี้ เจจับแขนเด็กหนุ่ม วิ่งหนี พลางเหลียวกลับไปดูประตูหลังร้านชามะนาว มีคนวิ่งตามออกมาสิบกว่าคน แต่ไม่มีชายลึกลับคนนั้น
“นี่......พ่อหนุ่ม....ฉันว่าคนที่ตามหลังมาก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด มือทั้งสองข้างกุมท้องบิดไปบิดมาอย่างทรมาน ซิกนัสจำได้ว่า พวกเขา คือ คนที่ทายปริศนากับชายลึกลับ และถูกปรับให้กินกล้วยไข่สามหวีไพ่ยิปซีใบหนึ่งปรากฏตรงหน้าด็อบบี้ เจอักษรข้างล่างไพ่ เขียนว่า “THE DEVIL”
“ปีศาจ!!!” สาวชุดดำอุทาน
“ลุงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ซิกนัสเข้าไปถามอาการของชายคนหนึ่ง
“ถอยมา พ่อหนุ่ม! หมอนั่นกำลังจะกลายเป็นปีศาจ” ด็อบบี้ เจ ร้องเรียก
“เหลวไหล ผมคิดว่า กล้วยไข่นั่นต้องมีปัญหา” หนุ่มลูกครึ่งหันหน้ามาเถียง เลยไม่เห็นการเคลื่อนไหวที่อยู่ข้างหลัง แต่ด็อบบี้ เจ เห็น!!!
“บ้าจริง” หมอดูสาวสบถ พลางขยับถอยห่าง ซิกนัสสะดุ้ง เมื่อเสียงกรีดร้องบาดหูดังก้องไปทั่วบริเวณ ผู้คนตกใจและหวีดร้องพลางวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น
“ระวัง!” ด็อบบี้ เจ ตะโกนลั่น
ช้าไปแล้ว ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังซิกนัสกลายร่างเป็นปีศาจ ปีกสีดำดั่งปีกค้างคาวงอกออกมาจากแผ่นหลัง ดวงตาเบิกกว้างเป็นสีแดง มันอ้าปากน้ำลายไหลยืด พ่นใยสีขาวเท่ากำปั้นออกมาพันเข้าที่คอซิกนัสแน่น แล้วกางปีกโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างสูงเพรียวถูกดึงขึ้นไปอย่างรวดเร็วและห้อยอยู่กลางอากาศ ซิกนัสตาเหลือก มือทั้งสองข้างจับเส้นใยเหนือศีรษะดึงเอาไว้ให้มีอากาศหายใจแต่ไร้ผลเขาหายใจไม่ออก
“พานูดูลัส เอกซ์โตโดร” ด็อบบี้ เจ ร่ายคาถาด้วยเสียงอันดัง ไพ่ยิปซีห้าใบพุ่งขึ้นไปตัดเส้นใยเหนือคอซิกนัส
ฉับฉับ เด็กหนุ่มร่วงลงมา แม่มดสาวร่ายคาถาอีกครั้ง ร่างสูงเพรียวค่อยๆ ลอยลงมาอย่างนุ่มนวล และถึงพื้นอย่างปลอดภัย
“เป็นอะไรไหม” หญิงสาวถาม เด็กหนุ่มไอ เขาพูดไม่ออกได้แต่ส่ายศีรษะไปมา มือกุมคอที่ถูกรัดจนเจ็บ
“หนีเร็ว! มันมาทางนี้แล้ว” ด็อบบี้ เจ ร้อง และออกวิ่ง
ฝูงปีศาจบินตรงมายังคนทั้งสอง ซิกนัสไม่รอช้าวิ่งตามแม่มดสาวไปทันที ด็อบบี้ เจ วิ่งตรงไปที่ตึกสิบชั้นแห่งหนึ่ง ด้านหน้าเป็นประตูเหล็กแบบเลื่อนขึ้นลงอัตโนมัติ หญิงสาวบอกรหัสลับ ประตูเหล็กเปิดออก ร่างบอบบางลอดเข้าไปข้างใน ครู่หนึ่งซิกนัสก็วิ่งตามมา มีฝูงปีศาจบินไล่ตามมาติดๆ
“เร็วเข้า!” ด็อบบี้ เจ ตะโกน
ประตูเหล็กเลื่อนปิดลงมา และอยู่สูงจากพื้นไม่ถึงสองฟุต เด็กหนุ่มตัดสินใจใช้เท้าดันพื้นพุ่งตัวเข้าไป ความยาวร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรของเขาโผล่พ้นขอบประตูมาได้แค่ครึ่งเดียว ปีศาจตัวหน้าสุดบินตรงมาจับซิกนัส แต่ด็อบบี้ เจเร็วกว่า เธอใช้คาถาเคลื่อนย้าย ร่างเพรียวจึงลื่นไถลกับพื้นเข้ามาข้างในได้สำเร็จ
“โครม” ปีศาจตนนั้นชนเข้ากับประตูเหล็กอย่างจัง.......ประตูเหล็กปิดสนิท
“เฮ้ย เกือบไป” ด็อบบี้ เจ ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“โอ๊ะ!! ที่นี่ ที่ไหนกัน” ซิกนัสตะลึง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆ มันไม่ใช่ตึกเป็นชั้นๆ อย่างที่เขาคิด แต่เป็นห้องโถงมีทางเดินยาวอย่างปราสาท และแสงไฟจากเชิงเทียนที่จุดเป็นระยะ ส่องสว่างวูบวาบดูสวยงามกึ่งน่ากลัว
“หุหุ ที่นี่เป็นทางลัดไป เดลี่พรอเฟ็ตออนไลน์” ด็อบบี้ เจ ตอบพลางยิ้มกว้าง
“นี่มันอะไรกัน ผู้ชายลึกลับที่ขี้โมโห คนกลายร่างเป็นตัวประหลาด แล้วก็คุณ” ซิกนัสเริ่มสับสนกับเรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นกับตาตัวเอง
“ลุกขึ้นก่อนเถอะ พ่อหนุ่ม แล้วฉันจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ระหว่างที่เราเดินไปด้วยกัน”
“ผมชื่อ ซิกนัส ครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น ขณะเดินตามหลังหญิงสาวชุดดำผ่านห้องโถงขนาดใหญ่
“ฉันชื่อ ด็อบบี้ เจ เป็นแม่มด มาจากเดลี่พรอเฟ็ตออนไลน์ อ่า...เดลี่ฯ เป็นอาณาจักรเล็กๆ ที่มีพ่อมดแม่มด แวมไพร์ เอลฟ์และปีศาจอาศัยอยู่”
“คุณโกหก ผมไม่เชื่อหรอกว่าสิ่งลี้ลับพวกนี้จะมีอยู่จริงบนโลกนี้”
“หุหุ มีซิ เธอก็เห็นกับตาตัวเองแล้ว รึว่าไม่ใช่ ..........พวกเราอยู่กันอย่างสงบสุขมาตลอด จนกระทั่งมีพ่อมดคนหนึ่งชื่อว่า ลวอฟ ขโมยทองคำ กับน้ำยาปีศาจมายังโลกมนุษย์”
“ทองคำ อ้อ! ชายลึกลับที่ทายปริศนาคนนั้นใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มตาโต ด็อบบี้ เจ พยักหน้ารับ และพูดต่อว่า
“ฉันได้รับมอบหมายจาก แม่มดริต้า ผู้นำสูงสุดแห่งเดลี่ฯ ให้มาโลกมนุษย์ เพื่อมานำทองคำและน้ำยาปีศาจกลับไป แต่เผอิญฝนตกหนักก็เลยหาที่หลบฝน และเจอเธอเข้าพอดี...”
“น้ำยาปีศาจ คืออะไรครับ?”
“มัน คือน้ำยาแปลงร่างเป็นปีศาจของศาสตราจารย์เคเทิลเบิร์น ที่ใช้สอนพวกเด็กๆ เท่านั้น แต่ลวอฟขโมยมันมา..”
“อย่างนี้เอง เจ้าหมอนั่น ใส่น้ำยาลงในกล้วยไข่ แล้วหลอกให้คนอื่นกิน” เขาขบกรามแน่น อย่างโมโห
“อืม ถ้ามนุษย์ไม่โลภมาก ก็คงไม่ตกหลุมพรางของมันหรอก....” ด็อบบี้ เจ กล่าว และหยุดที่หน้ากระจกบานใหญ่ สุดทางเดินของห้องโถง
“คุณช่วยพวกเขาได้ไหมครับ” หนุ่มลูกครึ่งถาม สายตาจับจ้องกระจกที่ไม่มีเงาสะท้อน มีแต่ควันขาวๆ ลอยในกระจกเต็มไปหมด
“ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นเธอ..”
“ผมเหรอครับ!!”
“ใช่ เธอต้องไปที่เดลี่ฯ ขอน้ำยาแก้พิษ จากศาสตราจารย์เคเทิลเบิร์น มาช่วยเพื่อนร่วมโลกของเธอ ส่วนฉันจะอยู่จัดการกับเจ้าลวอฟที่นี่” ด็อบบี้ เจ พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่ ผม เป็น มนุษย์” ซิกนัสอึกอัก
“พวกเขาต้องกินยาถอนพิษภายในสามวัน ไม่อย่างนั้นจะต้องเป็นปีศาจไปตลอดชีวิต โลกคงอลม่านพิลึก เธอจะช่วยพวกเขาไหมล่ะ” ด็อบบี้ เจ หยั่งเชิงถาม พลางเดินอ้อมมาข้างหลังเขา
ซิกนัสนิ่งเงียบไปนาน ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า
“ผมไม่รู้ว่า ตัวเองเป็นคนกล้าหาญหรือว่าขี้ขลาด ตื่นเต้นหรือขี้กลัว อยากผจญภัยหรือหนีกลับบ้าน แต่ที่รู้ๆ คือ ผมอยากช่วยพวกเขา”
“หุหุ ดีมากซิกนัส” แม่มดสาวพยักหน้าหงึกๆ และไม่ทันรู้ตัว หนุ่มลูกครึ่งก็ถูกผลักอย่างแรงเข้าไปในกระจกที่มีควันสีขาวนั้น
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“ขอต้อนรับสู่ เดลี่พรอเฟ็ตออนไลน์ ” แม่มดสาวตะโกนเข้าไปในกระจก ก่อนจะเดินยิ้มกว้างย้อนกลับไปทางเดิม
-------------------------------------------- จบตอนที่ 2 ----------------------------------------------------
เกร็ดหิมะ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ต.ค. 2555, 22:47:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ต.ค. 2555, 22:47:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1027
| << ตอนที่ 1 ไขปริศนา | ตอนที่ 3 ท่วงทำนองแห่งแฟนตาซี >> |