จอมใจมาธาดอร์
นักระบำฟลามิงโก้สาว + มาธาดอร์รูปหล่อ สุดโก้
Tags: มาธาดอร์
ตอน: ชายหนุ่ม
“ฉันเกลียดนักล่ะ พวกชอบฆ่าวัวกระทิงเนี่ย กระทิงกับคนก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน ถ้ามาธาดอร์ถูดขวิดตาย
ฉันอยากรู้นักว่าจะเป็นอย่างไรน่ะมาเรีย” หล่อนแหวใส่มาเรีย ไม่หลงไหลได้ปลื้มกับมาธาดอร์ และไม่รู้ว่า
พ่อพระเอกลิเกคือคนช่วยชีวิตหล่อนเอาไว้
“มาการิต้า เอล มอนตาเนีย ไม่ได้เป็นเพียงมาธาดอร์อย่างเดียวนะ เขายังเป็นผู้ชายที่มาจาก
ตระกูลเก่าแก่ ตึกแถวแทบนี้ก็เป็นของเขาทั้งหมด รวมถึงร้านนี้ด้วย” หล่อนออกเดินตามเพื่อนที่จ้ำไปหลัง
ร้าน กวดตามกันจนถึงหลังเวที ตั้งใจพูดให้เพื่อนรู้จัก 'ดอน เบนิโต แบนเดอโรเซ่' ทว่าต้องล่าถอยเมื่อ
'ดอนย่า เธเรซ่า' ร้องเรียกให้ดูแลแขกหน้าร้าน
“มาการิต้า รีบไปเปลี่ยนชุดเข้า จะได้ดูว่าพอดีหรือเปล่า ติดขัดจะได้แก้ไขทัน” ดอนย่า โมนิกา
ร้องบอกหญิงสาวที่กำลังยืนเหม่อลอย “มาการิต้า!”
เสียงเรียกทำหล่อนสะดุ้งเฮือก หันมองด้านข้างเห็น ดอนย่า โมนิกา ครูสอนเต้นฟลามิงโก้ อีก
ทั้งเป็นผู้ควบคุมการแสดงในวันนี้ มาริตาสบัดศีรษะขับไล่เจ้าของอ้อมแขนแข็งแรง หล่อนไม่เห็นหน้าเขา
หลอก รู้เพียงแรงสัมผัสจากผู้ชายคนหนึ่ง
“ดอนย่า โมนิกา ว่าอย่างไรนะคะ”
“ฉันบอกให้เธอไปลองสวมชุดดูอีกสักที เผื่อทีจะได้แก้ไขกันได้ทัน หรือว่าเธอลองมาแล้ว”
“ยังเลยค่ะ ดอนย่า เธเรซ่า”
“ทำไมเธอถึงเหม่อลอยแบบนี้มาการิต้า นี่จวนจะถึงเวลาแสดงอยู่แล้วนะ รีบเข้าเถอะ จะได้
ออกมาแต่งหน้าให้เรียบร้อย” น้ำเสียงติดหงุดหงิดกับท่าทีของมาริตา นางมองช่วงขาเพรียวยาวนั้น
มาการิต้ามีสรีระสมส่วนสำหรับนางระบำ ยามบิดตัว ขยับเท้า วาดวงแขน พลิ้วไหวสอดคล้องกับการวาด
กระโปรงต่างจากนางระบำคนอื่น สรีระแบบนี้ส่งเสริมให้หล่อนเรียนรู้เร็ว วันหนึ่งข้างหน้า มาการิต้าอาจ
ก้าวถึงนางระบำแถวหน้าของสเปน
“ค่ะ” หล่อนกระชับมือกับสายกระเป๋าสะพายที่บรรจุชุดระบำเอาไว้พร้อมรองเท้า รองเท้าคู่เก่า
เป็นรองเท้าได้รับมาจาก ดอนย่า เธเรซ่ารับบริจากมาให้อีกทีหนึ่ง
ห้องแต่งตัวติดผนังด้านหลังร้านถูกซอยแบ่งพื้นที่เสมือนห้องลองเสื้อผ้าตามห้ามสรรพสินค้า มาริตา
ถอดชุดเก่าออกเปลี่ยนเป็นเดรสยาวสีน้ำเงินตัวใหม่ นางระบำมีทั้งหมดห้าคนในเดรสห้าสีพร้อมกับวงดนตรี
ด้านหน้าเวทีบรรเลงดนตรีแจ๊ซและร็อคแอนด์โรล์เน้นท่วงทำนองสนุกสนาน แขกต้องแต่งกาย
สุภาพด้วยสูทหรือเดรส ไม่อนุญาตรองเท้าแตะทุกชนิด
เดรสสีน้ำเงินยาวแขนกุ้นสวมเรือนร่างโปร่งบาง มาริตารู้สึกชุดหลวมกว่าเดิม คงทำงานหนัก
บวกกับทานข้าวไม่ตรงเวลา หล่อนเดินออกจากห้องแต่งตัว แหวกคนทำงานวุ่นวายในส่วนต่างๆ หาตู้เก็บ
ของ เปิดตู้ยัดกระเป๋าสะพาย ลงกลอนเรียบร้อยแล้วก้าวเท้าไปหา ดอนย่า โมนิกา
“เธอผอมลงนะมาการิต้า ดีที่ผอมไม่มาก ดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวจะป่วยตามแม่ไปอีกคน แล้ว
ทีนี้ใครล่ะจะดูแล”
“ไปแต่งหน้าเข้าเถอะ ฉันมีอะไรจะพูดกับทุกคนก่อนขึ้นเวที” นางกล่าวพลางมองนางระบำทุกคน
ที่นั่งแต่งหน้าอยู่บนโต๊ะยาวริมผนัง
มาการิต้าสาวเท้านั่งข้างเพื่อนที่เรียนระบำฟลามิงโก้มาด้วยกัน คุยกันเล็กน้อยถึงความตื่นเต้นกับ
การแสดงบนเวทีต่อหน้าคนดูหลายร้อยชีวิต นางระบำแต่งหน้าโทนสีนู้ด รวบผมเปียกลางศีรษะ นาฬิกาบอก
เวลาสองทุ่มห้านาที
/////////////////////////////////////
มาเรียถือถาดบรรจุแก้วบรั่นดีเสิร์ฟตามโต๊ะ หล่อนตะลึงมอง ดอน เบนิโตเดินเข้าร้านมากับ
ผู้หญิงคนหนึ่ง ถาดบรั่นดีถูกส่งให้บริกรที่เดินผ่านมา สองเท้าก้าวเข้าหาแขกคนสำคัญ
“โอลา ดอน เบนิโต แบนเดอโรเซ่ มีอะไรให้รับใช้คะ” หล่อนกล่าวทักทาย
แขกหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย ส่วนแม่สาวผมแดงสะบัดหน้าเชิดใส่ “สองที่ครับ”
“เชิญทางนี้เลยค่ะ วันนี้ทางร้านเรามีการแสดงฟลามิงโก้ มีนางระบำเพิ่มมาใหม่สองคน หนึ่งใน
นั้นเป็นเพื่อนดิฉันเองค่ะ ดอน เบนิโต” หล่อนนำแขกทั้งสองนั่งลงบนโต๊ะโซฟานุ่ม คนไม่พลุกพล่าน เห็นเวที
ชัด
คำพูดมีนัยไม่ทำให้ชายหนุ่มหวั่นไหว แสดงท่าทีให้ใครจับความรู้สึกได้
“ดอน เบนิโตกับซินยอริต้ารับเครื่องดื่มอะไรคะ” มาเรียถามพลางมองสำรวจความหล่อเหลา
ใกล้ชิดกันขนาดนี้ทำให้มองโครงหน้า ความคมคาย สง่างามกว่าครั้งอยู่กลางสนามล่อวัวเสียอีก
“บรั่นดี” เบนิโตสั่ง
“ซินยอริต้าล่ะคะ” หล่อนถามคุณผู้หญิง ดวงหน้าเชิด หยิ่งเหลือเกิน
“บรั่นดีเหมือนกับดอนเบนิโต” จูเรียจีบปากจีบคอพูด
“ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะรีบกลับมาพร้อมเครื่องดื่มนะคะ ดอน เบนิโตคะ ดิฉันชอบการสู้วัวของคุณมากๆ
เลยค่ะ ยินดีที่ได้เจอคุณในวันนี้” หล่อนยิ้มแป้นได้พูดความในใจก่อนหายไปเตรียมเครื่องดื่ม
เดินสวนกันกับเพื่อนร่วมอาชีพก็โยนรายการเครื่องดื่มของดอน เบนิโตกับผู้หญิงของเขาให้พร้อม
กับกระซิบบอกว่าใครสั่งเครื่องดื่ม บริกรชายได้ฟังจึงแจ้นไปจัดเตรียม ส่วนมาเรียฉีกออกหลังร้าน เรื่อง
สำคัญต้องเล่าให้มาการิต้าฟัง ดอน เบนิโต ติดใจมาการิต้าแน่แท้
ฉันอยากรู้นักว่าจะเป็นอย่างไรน่ะมาเรีย” หล่อนแหวใส่มาเรีย ไม่หลงไหลได้ปลื้มกับมาธาดอร์ และไม่รู้ว่า
พ่อพระเอกลิเกคือคนช่วยชีวิตหล่อนเอาไว้
“มาการิต้า เอล มอนตาเนีย ไม่ได้เป็นเพียงมาธาดอร์อย่างเดียวนะ เขายังเป็นผู้ชายที่มาจาก
ตระกูลเก่าแก่ ตึกแถวแทบนี้ก็เป็นของเขาทั้งหมด รวมถึงร้านนี้ด้วย” หล่อนออกเดินตามเพื่อนที่จ้ำไปหลัง
ร้าน กวดตามกันจนถึงหลังเวที ตั้งใจพูดให้เพื่อนรู้จัก 'ดอน เบนิโต แบนเดอโรเซ่' ทว่าต้องล่าถอยเมื่อ
'ดอนย่า เธเรซ่า' ร้องเรียกให้ดูแลแขกหน้าร้าน
“มาการิต้า รีบไปเปลี่ยนชุดเข้า จะได้ดูว่าพอดีหรือเปล่า ติดขัดจะได้แก้ไขทัน” ดอนย่า โมนิกา
ร้องบอกหญิงสาวที่กำลังยืนเหม่อลอย “มาการิต้า!”
เสียงเรียกทำหล่อนสะดุ้งเฮือก หันมองด้านข้างเห็น ดอนย่า โมนิกา ครูสอนเต้นฟลามิงโก้ อีก
ทั้งเป็นผู้ควบคุมการแสดงในวันนี้ มาริตาสบัดศีรษะขับไล่เจ้าของอ้อมแขนแข็งแรง หล่อนไม่เห็นหน้าเขา
หลอก รู้เพียงแรงสัมผัสจากผู้ชายคนหนึ่ง
“ดอนย่า โมนิกา ว่าอย่างไรนะคะ”
“ฉันบอกให้เธอไปลองสวมชุดดูอีกสักที เผื่อทีจะได้แก้ไขกันได้ทัน หรือว่าเธอลองมาแล้ว”
“ยังเลยค่ะ ดอนย่า เธเรซ่า”
“ทำไมเธอถึงเหม่อลอยแบบนี้มาการิต้า นี่จวนจะถึงเวลาแสดงอยู่แล้วนะ รีบเข้าเถอะ จะได้
ออกมาแต่งหน้าให้เรียบร้อย” น้ำเสียงติดหงุดหงิดกับท่าทีของมาริตา นางมองช่วงขาเพรียวยาวนั้น
มาการิต้ามีสรีระสมส่วนสำหรับนางระบำ ยามบิดตัว ขยับเท้า วาดวงแขน พลิ้วไหวสอดคล้องกับการวาด
กระโปรงต่างจากนางระบำคนอื่น สรีระแบบนี้ส่งเสริมให้หล่อนเรียนรู้เร็ว วันหนึ่งข้างหน้า มาการิต้าอาจ
ก้าวถึงนางระบำแถวหน้าของสเปน
“ค่ะ” หล่อนกระชับมือกับสายกระเป๋าสะพายที่บรรจุชุดระบำเอาไว้พร้อมรองเท้า รองเท้าคู่เก่า
เป็นรองเท้าได้รับมาจาก ดอนย่า เธเรซ่ารับบริจากมาให้อีกทีหนึ่ง
ห้องแต่งตัวติดผนังด้านหลังร้านถูกซอยแบ่งพื้นที่เสมือนห้องลองเสื้อผ้าตามห้ามสรรพสินค้า มาริตา
ถอดชุดเก่าออกเปลี่ยนเป็นเดรสยาวสีน้ำเงินตัวใหม่ นางระบำมีทั้งหมดห้าคนในเดรสห้าสีพร้อมกับวงดนตรี
ด้านหน้าเวทีบรรเลงดนตรีแจ๊ซและร็อคแอนด์โรล์เน้นท่วงทำนองสนุกสนาน แขกต้องแต่งกาย
สุภาพด้วยสูทหรือเดรส ไม่อนุญาตรองเท้าแตะทุกชนิด
เดรสสีน้ำเงินยาวแขนกุ้นสวมเรือนร่างโปร่งบาง มาริตารู้สึกชุดหลวมกว่าเดิม คงทำงานหนัก
บวกกับทานข้าวไม่ตรงเวลา หล่อนเดินออกจากห้องแต่งตัว แหวกคนทำงานวุ่นวายในส่วนต่างๆ หาตู้เก็บ
ของ เปิดตู้ยัดกระเป๋าสะพาย ลงกลอนเรียบร้อยแล้วก้าวเท้าไปหา ดอนย่า โมนิกา
“เธอผอมลงนะมาการิต้า ดีที่ผอมไม่มาก ดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวจะป่วยตามแม่ไปอีกคน แล้ว
ทีนี้ใครล่ะจะดูแล”
“ไปแต่งหน้าเข้าเถอะ ฉันมีอะไรจะพูดกับทุกคนก่อนขึ้นเวที” นางกล่าวพลางมองนางระบำทุกคน
ที่นั่งแต่งหน้าอยู่บนโต๊ะยาวริมผนัง
มาการิต้าสาวเท้านั่งข้างเพื่อนที่เรียนระบำฟลามิงโก้มาด้วยกัน คุยกันเล็กน้อยถึงความตื่นเต้นกับ
การแสดงบนเวทีต่อหน้าคนดูหลายร้อยชีวิต นางระบำแต่งหน้าโทนสีนู้ด รวบผมเปียกลางศีรษะ นาฬิกาบอก
เวลาสองทุ่มห้านาที
/////////////////////////////////////
มาเรียถือถาดบรรจุแก้วบรั่นดีเสิร์ฟตามโต๊ะ หล่อนตะลึงมอง ดอน เบนิโตเดินเข้าร้านมากับ
ผู้หญิงคนหนึ่ง ถาดบรั่นดีถูกส่งให้บริกรที่เดินผ่านมา สองเท้าก้าวเข้าหาแขกคนสำคัญ
“โอลา ดอน เบนิโต แบนเดอโรเซ่ มีอะไรให้รับใช้คะ” หล่อนกล่าวทักทาย
แขกหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย ส่วนแม่สาวผมแดงสะบัดหน้าเชิดใส่ “สองที่ครับ”
“เชิญทางนี้เลยค่ะ วันนี้ทางร้านเรามีการแสดงฟลามิงโก้ มีนางระบำเพิ่มมาใหม่สองคน หนึ่งใน
นั้นเป็นเพื่อนดิฉันเองค่ะ ดอน เบนิโต” หล่อนนำแขกทั้งสองนั่งลงบนโต๊ะโซฟานุ่ม คนไม่พลุกพล่าน เห็นเวที
ชัด
คำพูดมีนัยไม่ทำให้ชายหนุ่มหวั่นไหว แสดงท่าทีให้ใครจับความรู้สึกได้
“ดอน เบนิโตกับซินยอริต้ารับเครื่องดื่มอะไรคะ” มาเรียถามพลางมองสำรวจความหล่อเหลา
ใกล้ชิดกันขนาดนี้ทำให้มองโครงหน้า ความคมคาย สง่างามกว่าครั้งอยู่กลางสนามล่อวัวเสียอีก
“บรั่นดี” เบนิโตสั่ง
“ซินยอริต้าล่ะคะ” หล่อนถามคุณผู้หญิง ดวงหน้าเชิด หยิ่งเหลือเกิน
“บรั่นดีเหมือนกับดอนเบนิโต” จูเรียจีบปากจีบคอพูด
“ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะรีบกลับมาพร้อมเครื่องดื่มนะคะ ดอน เบนิโตคะ ดิฉันชอบการสู้วัวของคุณมากๆ
เลยค่ะ ยินดีที่ได้เจอคุณในวันนี้” หล่อนยิ้มแป้นได้พูดความในใจก่อนหายไปเตรียมเครื่องดื่ม
เดินสวนกันกับเพื่อนร่วมอาชีพก็โยนรายการเครื่องดื่มของดอน เบนิโตกับผู้หญิงของเขาให้พร้อม
กับกระซิบบอกว่าใครสั่งเครื่องดื่ม บริกรชายได้ฟังจึงแจ้นไปจัดเตรียม ส่วนมาเรียฉีกออกหลังร้าน เรื่อง
สำคัญต้องเล่าให้มาการิต้าฟัง ดอน เบนิโต ติดใจมาการิต้าแน่แท้
พรกมลดลยา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 พ.ค. 2554, 18:40:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ค. 2554, 18:40:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1653
| << เอล มอนตาเนีย | นางระบำ >> |
Gingfara 18 พ.ค. 2554, 20:08:18 น.
อ๊ะๆๆๆ อิจฉานางเอก
อ๊ะๆๆๆ อิจฉานางเอก
SaMaRaHeup 18 พ.ค. 2554, 22:45:57 น.
รอติดตามนะคะ
รอติดตามนะคะ
แว่นใส 19 พ.ค. 2554, 08:08:43 น.
น่าสนใจเนอะ
น่าสนใจเนอะ
อัปสรา 19 พ.ค. 2554, 12:25:45 น.
แวะมาทักทายค่ะ น่าสนุกจังค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ น่าสนุกจังค่ะ
ปลากัด 19 พ.ค. 2554, 12:47:43 น.
มาไลค์ๆ ค่าพี่มิ้ม อิอิ
มาไลค์ๆ ค่าพี่มิ้ม อิอิ