เล่ห์รักเกมหัวใจ
มีน เขาถูกว่าจ้างให้หักอกเธอ "อลินา" ที่คนว่าจ้างบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจ
อลินา ถูกว่าจ้างให้ดักหลังผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ อย่าง"มีน" ที่ไม่ยอมสยบให้หญิงใด
เมื่อ แผนถูกซ้อนเป็นชั้นๆเหมือนขนมที่แสนหวาน กับดักที่พันจนวุ่นวาย
หมายเหตุ เรื่องนี้เขียนสดๆ ดังนั้นอาจจะมีเนื้อหาที่จะมีการเปลี่ยนแปลงภายหลังค่ะ
อลินา ถูกว่าจ้างให้ดักหลังผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ อย่าง"มีน" ที่ไม่ยอมสยบให้หญิงใด
เมื่อ แผนถูกซ้อนเป็นชั้นๆเหมือนขนมที่แสนหวาน กับดักที่พันจนวุ่นวาย
หมายเหตุ เรื่องนี้เขียนสดๆ ดังนั้นอาจจะมีเนื้อหาที่จะมีการเปลี่ยนแปลงภายหลังค่ะ
Tags: เล่ห์รักเกมหัวใจ คีตา ณิชนิตา
ตอน: บทที่ ๑ เจ้าแห่งแผนการ
บทที่ ๑
เจ้าแห่งแผนการ
เสียงเคาะแป้นคีบอร์ดคอมพิวเตอร์ตรงหน้าทำให้สนต์เหลือบมองหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ ด้วยแววตาแปลกใจ นาน ๆ ทีจะเห็นเธอทำอะไรเองซักที ชารีน สาวสวยโฉบเฉี่ยว เป็นสาวสังคมเต็มตัว ทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทของเขาอีกด้วย
อีกหนึ่งเดือนเว็บไซต์หาคู่ที่เธอคิดเล่น ๆ กำลังจะเป็นเรื่องจริง ชารีนจริงจังกับมันเหลือเกินจนเขากลัวว่าหญิงสาวจะทำเรื่องแผลง ๆ อะไรขึ้นมาอีก
แล้วมันก็เป็นเรื่องจริง อยู่ ๆ เธอก็เอ่ยขึ้นมาว่า ต้องทำให้ เพลย์บอยตัวพ่อ อย่าง มีน หันมารักผู้หญิงอย่างจริงจังให้ได้ซึ่งมันเป็นเรื่อง ‘โง่’ ที่สุดที่เขาเคยได้ยินมาจริง ๆ พับผ่าสิ!!
“ความคิดแบบนี้ฉันก็ว่าดีอยู่หรอกถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่มีน” สนต์ค้านเสียงเรียบนุ่มตามแบบฉบับชายหนุ่มแสนขรึม
“เพราะเป็นมีนฉันถึงอยากทดสอบ” ชารีนโต้กลับ
แม้ว่าชารีน สนต์และ มีนจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแต่ มีนก็มักจะปลีกตัวไปเสมอ ที่ประจำของมีนก็คือ ร้านเรดคลับ เนื่องจากมีหุ้นส่วนในร้านนั้นครึ่งหนึ่ง มีนจะมาหาเพื่อนเมื่อมีผลประโยชน์ต่อกันเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นหนุ่มไฮโซหน้าตาดี มีฐานะแต่นิสัยกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย เขาทำตัวง่ายๆ สบายๆ
ล่าสุดเพิ่งกลายเป็นหนุ่มในฝันของสาว ๆ โดยการจัดอันดับของนิตยสารชื่อดังฉบับหนึ่ง ชารีนเปิดนิตยสารหน้าที่มีรูปของมีนอยู่ด้วยพร้อมกับอ่านอักษรที่ปรากฎในนั้นเสียงดัง
“ตากล้องไฮโซ มีน วัฒนะ หนุ่มที่ใคร ๆ ก็หลงรักเพียงแค่ได้สบตาเท่านั้น ดูคำโปรยสิ สยิวกิ้วเลยแก แต่มันก็เรื่องจริงนะ” ชารีนแอบเห็นด้วยว่ามีนมีเสน่ห์ที่ดวงตาคมคู่นั้น
“ผมเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ฝันแล้วทำได้จริง ผู้หญิงในสเปคคือ คนที่ก้าวเดินไปพร้อมผมได้ มันหมายความว่าไงนะ ที่ผ่านมามีแต่คนเดินนำหน้ามันหรือไง” ชารีนค่อนแคะ นึกไม่ออกว่าหญิงสาวประเภทนั้นคือแบบไหนกันแน่
“แกก็รู้ว่าไอ้มีนมันเจ้าชู้ มันไม่เคยจริงจังกับใครซักคนแถมยังรับจ้างหักอกผู้หญิงอีก คิดว่ามันจะติดกับแกง่าย ๆ เหรอ ความรักมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะชา” สนต์ปรามในใจนั้นนึกเป็นห่วงว่าถ้าเกิดเรื่องขึ้นจะทำอย่างไร มีนไม่เคยง้อใครและไม่เคยเดินถอยหลัง
“มันต้องมีสิ คนเราต้องมีเสป็คของตัวเองบ้าง นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี” ชารีนค้านเสียงแข็ง สนต์กลอกตาไปมาระอาความเจ้าคิดของชารีนเป็นอย่างมาก
มีนที่เพิ่งเดินเข้ามาในสำนักงาน เห็นชารีนทำทีท่าวุ่นวายอยู่กับกองเอกสารตรงหน้า ส่วนสนต์ก็ทำทีเป็นจัดกล้องในมือตัวเอง
“สวัสดีครับ เจ้านายทั้งคู่ เรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่า” มีนถามโดยไม่เจาะจงชื่อใคร แอบมองสนต์ที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา ดวงตาคู่นั้นมันช่างดูเศร้าเหมือนคนไม่ค่อยเต็มใจอยากเจอเพื่อนเก่าเท่าใดนัก
ชารีนหันมายิ้มแฉ่งให้เพื่อนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยรูปหล่อ ปรับท่าทางเป็นปกติ “ก็ให้มาถ่ายรูปพรีเซ็นเตอร์เว็บไซต์หาคู่ของฉันไง”
มีนยักคิ้ว “ฉันพร้อมแล้ว ถ่ายได้เลย”
“อุ้ย มั่นใจจริ๊ง” ชารีนมองเพื่อนครู่หนึ่งแล้วหันไปหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมาจากกองเอกสาร
“ฉันทำเพื่อเงินหรอกแต่ก็มั่นใจในความหล่อของตัวเองเสมอ” คำตอบนั้นตรงเสียจนเพื่อนนึกขัน มีนจะแสดงอาการท่าทีแบบนี้กับเพื่อนเท่านั้นเอง ส่วนกับสาว ๆ จะทำตัวอีกแบบในรูปแบบของชายหนุ่มผู้มีชั้นเชิง
“งั้นก็ทำให้เสร็จด้วยการกรอกข้อมูลพวกนี้ให้ด้วย อย่างน้อยมันจะช่วยดึงดูสาวๆ ได้มากโขล่ะ”
มีนรับกระดาษสองแผ่นมาจากมือชารีน เขาก้มลงอ่านหัวข้อต่าง ๆ ไล่ไปเรื่อยแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ ทำไมเขาจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเพื่อน อยากรู้เสป็คผู้หญิงของเขาอย่างนั้นหรือ
“ไม่กรอกในเว็บเลยละ” มีนถาม มือจรดปากกาลงบนกระดาษ
“ยังไม่เสร็จ โปรแกรมเมอร์กำลังเร่งอยู่ แกก็กรอก ๆ ไปก่อนเถอะ” ชารีนบ่นทำสีหน้ายุ่งยากกลบเกลื่อนความผิดบางอย่าง
“ทำไมต้องกรอก ในเมื่อเป็นแค่พรีเซนเตอร์” มีนยังไม่วายถามหาเรื่อง
“เอ๊ะ พรีเซนเตอร์ก็ต้องทำสิ เป็นตัวอย่างไง เรื่องมากจริงเดี๋ยวเลิกจ้างเสียดีไหมเนี่ย” ชารีนเอาไม้ตายขึ้นมาขู่ มีนหัวเราะก้มลงกรอกข้อมูลแต่โดยดี
“แกคิดว่าจะหาได้หรือไง” มีนหันไปถามชารีนไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะตอบ ถามแบบนี้น่ะมันเหมือนกับว่าเธอต้องการหาคู่ให้เขาอย่างนั้นแหละ แม้จะเจอรูปลักษณ์อย่างที่เขาชอบแต่ก็ใช่ว่า...เนื้อในจะทำให้เขาชอบได้ด้วย
หญิงสาวหัวเราะซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะไปทำไม ก็มันแทงใจดำเธอนี่นา “แค่เป็นพิธีน่ะคนที่จะคลิ๊กเข้ามาหาแกน่ะคงไม่ใช่แค่ที่แกเขียนหรอก แกไม่ต่างอะไรจากดาราเลยนะมีน แค่ชื่อแกก็ขายได้แล้ว อ้อ เห็นไปถ่ายเอ็มวีเพลงนี่ ตกลงเปลี่ยนใจไปเป็นดาราแล้วใช่ไหม”
“ไม่หรอก แต่เขาเสนอเงินมาสูงเลยรับน่ะ มันไม่ได้ยากอะไรก็ลองดูแต่เรื่องเป็นดาราฉันคิดว่าไม่ไหวหรอก เหนื่อยเกินไป”
“โห...หลักการเยอะหรือความขี้เกียจเยอะกันแน่”
มีนยักไหล่ไม่สนใจจะถามต่อไป ครู่เดียวมีนก็ส่งกระดาษสองแผ่นนั้นคืนไปให้ชารีน
“เสร็จแล้วก็ไปประจำที่ในสตูดิโอย่อม ๆ ของฉันได้แล้ว” ชารีนชี้ไปที่มุมอีกด้านของห้องซึ่งมีผ้าสีดำกางเป็นพื้นหลัง มีเก้าอี้ไม้สีขาวประกอบฉาก
“รู้จักทำนะ ประหยัดซะไม่มี” มีนเหน็บเอา สนต์หัวเราะไม่พูดอะไรต่อปากต่อคำ เขาทำหน้าที่ตัวเองอย่างเดียวเป็นพอ ช่างแต่งหน้าซึ่งเป็นพนักงานในบริษัทของชารีนเข้ามาตามเสียงที่เจ้านายร้องเรียก หญิงสาวมองหน้ามีนเล็กน้อยแก้มแดงปลั่งด้วยความเขินอาย มีนยิ้มกว้าง
“เชิญครับ” มีนบอกเชิงอนุญาตช่างแต่งหน้าจำเป็นเพราะเห็นท่าทางเก้ ๆกัง ๆ ดูน่าสงสาร
ได้ยินอย่างนั้นช่างแต่งหน้าจำเป็นก็ทำหน้าที่อย่างตั้งใจ ท่าทีเอียงอายทำให้สนต์และชารีนกลั้นหัวเราะไม่ไหวต้องหันไปทำอย่างอื่นบังคับตัวเองไม่ไห้ส่งเสียงออกมา เสร็จจากการแต่งหน้าแบบธรรมดาที่สุดแล้วมีนก็เดินไปประจำที่ หันไปมองหาอะไรมาประกิบฉากช่วยเพื่อน
“เขินยังไงไม่รู้วะ เคยแต่ถ่ายให้คนอื่น มาเป็นแบบเองแปลก ๆ วะ” มีนบ่นทั้งยิ้ม สนต์ถ่ายรูปไม่รีรอ เขาเป็นประเภทชอบถ่ายรูปทีเผลอ
“เออ ฉันจะถ่ายให้แกสวย ๆเลย” สนต์พูดเอาใจ มองภาพในช่องมองกล้องแล้วยิ้ม มีนรู้ว่าทำท่าทีอย่างอย่างไรจะดูดี เขาเหมาะเป็นนายแบบเสียจริง รอยยิ้มหวานๆ นั่นก็ด้วย ทำเอาใจสาว ๆ ในสำนักงานเขาละลายไปหลายคนแล้ว
เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าจนบ่ายแก่ ๆ ภารกิจนี้จึงเสร็จสิ้นลง มีนขอตัวกลับเพราะแม้จะเป็นวันเสาร์เขาก็ต้องทำงานต่อ ชารีนนำเอกสารที่มีนกรอกไว้ออกมาเปิดอ่าน เธอหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นสิ่งที่มีนตอบมาในกระดาษ
“ผู้หญิงในสเป็ค ผมสั้น มั่นใจในตัวเอง สวยระดับมีสยูเอสเอ อาชีพ เป็นผู้บริหารระดับสูง ความสนใจส่วนตัว ทำอะไรก็ได้ที่มันสร้างสรรค์ไม่งี่เง่า สิ่งพิเศษที่อยากให้มี ดวงตาที่สามารถฆ่าผมได้” อ่านถึงตรงนี้ชารีนก็หัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง
“มันจะมีไหมนี่ ไอ้นี่กวนโอ๊ย ซะไม่มี มันจงใจที่จะเขียนกวนประสาทฉันชัด ๆ”
“ก็มันรู้ ว่าเธอต้องการจะทำอะไร มีนน่ะฉลาดเธอจะไปหาสาวที่ไหนมาเป็นพรีเซ็นเตอร์คู่กับมันล่ะ” สนต์บอกชารีนทั้งยังสำรวจภาพในกล้อง
เสียงเคาะประตูทำให้คนทั้งคู่หันไปสนใจ เด็กหนุ่มคนแรกเป็นที่เดินเข้ามาใบหน้าขาวใส ผิวขาวสวมแว่นสายตากรอบใส ส่วนอีกคนที่เดินตามหลังมานั้นใบหน้าสวยคม ผมสีน้ำตาลแดงยาวสลวยเกือบถึงกลางหลัง ดวงตาเรียวสวย รูปร่างสูงเพรียว เธอสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำตาล กระโปรงสั้นระดับเข่า ดูเป็นสาวเปรี้ยวแต่น่ารัก
“อ้าว มาแล้วเหรอยู” สนต์ทักเด็กหนุ่มที่เดินนำ โยธินยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนพลอยทำให้คนที่เดินตามมายกมือไหว้ตามไปด้วย
“ครับผม เอาโปรแกรมมาให้ทดลองก่อน” โยธินบอก หันไปมองเพื่อนที่ยืนทำหน้าตาใสซื่ออยู่ข้าง ๆ
“ลีน่า นี่พี่สนต์ พี่ชา ส่วนนี่ลีน่าเพื่อนผมครับ เผอิญต้องไปธุระด้วยกันเลยพามาด้วยนะครับ” อลินายกมือไหว้อีกครั้ง ชารีนมองหญิงสาวด้วยความสนอกสนใจ
“เริ่มกรอกข้อมูลได้หรือยัง” สนต์หันมาถาม เด็กหนุ่มที่เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของตัวเองเรียบร้อยแล้ว
“ครับทดสอบได้เลย” โปรแกรมเมอร์หนุ่มบอกพร้อมกับพิมพ์แอดเดรสของเว็บไซต์ก่อนจะยื่นโน๊ตบุ๊คให้กับสนต์
“ว่าไงชา ทดสอบเลยไหม” สนต์ถามเพื่อนสาวทันที เธอพยักหน้าก่อนจะกรอกข้อมูลของมีนลงไป รวมถึงตัวเธอเองด้วย เกือบสิบนาทีเธอจึงทำกระบวนการนั้นสำเร็จ
“ยูกรอกของตัวเองหรือยัง” ชารีนถามโปรแกรมเมอร์หนุ่ม เขาพยักหน้ารับหน้าที่เป็นตัวทดลองอีกหนึ่งราย
“งั้นขอ ลีน่าช่วยอีกแรงหน่อยได้ไหมจ๊ะ จะได้ดูเหมือนเยอะ ๆ ทดสอบดู” ว่าแล้วชารีนก็หันคอมพิวเตอร์ไปหาอลินา
หญิงสาวมองเพื่อนชายเพื่อขอความเห็นเมื่อโยธินพยักหน้าเธอจึงกรอกข้อมูลลงไป สนต์แอบเห็นแววตาพอใจของชารีนที่โผล่ขึ้นมาแวบหนึ่ง เมื่ออลินากรอกเสร็จก็หันคอมพิวเตอร์กลับไปให้ชารีน เจ้านายสาวอ่านชื่อของอลินาแล้วยิ้มกว้าง “ชื่อเพราะจังเลย อลินา”
“ขอบคุณค่ะ” อลินารับคำพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ ชารีนยิ้มตอบ พลางสังเกตดวงตาสวย มันดูสดใสน่ารักอยู่ในตัว
เจ้าของเว็บไซต์หาคู่รีบคลิ๊กปุ่มค้นหาคู่ผ่านข้อมูลที่สมาชิกต้องการอย่างรวดเร็ว เมื่อผลออกมาทำให้ชารีนได้แต่หัวเราะเสียงดังอย่างอดไว้ไม่อยู่
“สงสัยโปรแกรมจะรวนจริง ๆ แล้วละ” โยธินและคนอื่น ๆ รีบก้มลงมองผลที่ปรากฏนั้น เนื้อคู่ของมีนชี้คืออลินา ส่วนเนื้อคู่ของสนต์คือ ชารีน ชายหนุ่มหน้าเจื่อนเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน
“คงจะใช่” สนต์กล่าวแผ่วเบา แต่โปรแกรมเมอร์หนุ่มไม่ยอมแพ้
“มันไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ การเลือกคู่เป็นไปตามสเป็คของสมาชิกที่ต้องการ และทุกอย่างสอดคล้องกัน ไม่ว่านิสัยส่วนตัวคล้ายกัน งานอดิเรก ความชื่นชอบส่วนตัว แต่สำหรับเรื่องอื่น ๆ เช่น จิตใจ ความรัก เป็นปัจจัยที่สมาชิกจะต้องไปสานต่อกันเอง ไม่ใช่แค่โปรแกรมจะจัดสรรให้ได้นะครับพี่ อีกอย่างตอนนี้เรามีเคสตัวอย่างแค่สี่คนดังนั้นมันจึงมีแนวโน้มที่อาจจะจับคู่ได้ยาก”
ชารีนอมยิ้ม ใช่สิ มันเป็นแค่โปรแกรมตั้งไว้เพื่อจับคู่คนที่มีแนวโน้มสิ่งที่สนใจเหมือนกัน อุปนิสัยส่วนตัวคล้ายๆ กัน
“โปรแกรมนี้นะครับ สมาชิกทุกคนจะเห็นแค่ข้อมูลที่แต่ละคนยอมเปิดเผยเท่านั้น พวกเขาจะสามารถส่งข้อความแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันได้ ซึ่งเจ้าหน้าที่เองก็สามารถตรวจสอบได้ว่าข้อมูลนั้นจริงหรือเท็จแล้วก็ช่วยเรื่องการหลอกลวงต้มตุ๋นได้ส่วนหนึ่ง แต่ก็คงไม่ได้ทั้งหมด ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ละกันครับ” โยธินอธิบายหลักการของโปรแกรมนี้อย่างง่าย ๆ ให้เจ้านายฟัง ซึ่งจริงๆ มันก็เป็นแบบแผนที่เจ้าของโปรเจ็คต้องการอยู่แล้ว
“เจ้าหน้าที่จะสามารถลบข้อความไม่เหมาะสม หรือทำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้ตามที่เห็นว่าสมควรเปลี่ยนแปลงครับ”
“เปลี่ยนแปลงบางอย่างนี่คืออะไรเหรอ” สนต์ถามขึ้นมาบ้าง
“ก็อย่างเช่น เราให้คนๆนี้ ติดต่อกับเนื้อคู่ที่เป็นสเป็คของเขาผ่านแชทล๊อกได้ครับ คือเปรียบได้ว่า เราเป็นคิวปิดไฮเทคครับ”
ชารีนยิ้มกว้าง เธอชอบเสียจริงเรื่องเป็นแม่สื่อแม่ชัก อย่างน้อยการทำให้คนอื่นสมหวังในความรัก อาจจะส่งผลให้เธอได้พบรักเสียที
“หลังจากนี้ พี่จะโทรหาหรืออีเมล์สอบถามปัญหากับผมก็ได้นะครับ แต่ถ้ามีอะไรด่วนก็ให้ติดต่อลีน่าแทน พรุ่งนี้ผมต้องขึ้นเครื่องไปเรียนต่อแล้ว บางอย่างอาจจะไม่สะดวก ยังไงก็ขอให้พี่ ๆ ประสบความสำเร็จนะครับ” โยธินกล่าวปิดท้าย ตามจริงเขาอยากทำให้เสร็จเรียบร้อยก่อนไปเรียนต่อแต่ก็ทำไม่ได้ จึงจำเป็นต้องรบกวนอลินาให้เข้ามาช่วย
“ยังไงก็ขอให้โชคดีนะยู” สนต์บอกญาติผู้น้อง ก่อนหน้านี้เขาสอบถามไปยังเพื่อน ๆ หลายคนเพื่อหาโปรแกรมเมอร์มือดีมาช่วยงานไม่นึกว่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบอย่างนี้ โยธินถือได้ว่าเป็นมือดีพอสมควรเขาเรียนต่างประเทศมาตั้งแต่เด็กตามครอบครัวไปอยู่ที่นั่น เพิ่งกลับมาเที่ยวเมืองไทยเมื่อสามเดือนที่แล้ว
“ตอนนี้ลีน่าได้งานทำหรือยัง” ชารีนหันมาถามอลินาบ้าง หญิงสาวพยักหน้ารับ
“พอดีได้งานพาร์ทไทม์ที่คลับแห่งหนึ่งน่ะค่ะ”
“ลีน่าเขาเป็นหนึ่งในทีมนักแข่งรถน่ะครับ นั่นเป็นงานจริงจังของเขา” โยธินขยายความให้ คนที่ฟังอยู่ทั้งคู่ก็พยักหน้าเข้าใจ
สนต์มองเด็กสาวแววตาแปลกใจผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนี้น่ะหรือเป็นนักแข่งรถ? แต่ดูจากการแต่งตัวที่ออกจะมั่นใจในตัวเองก็น่าจะใช่
“สนใจทำงานพิเศษกับพี่ไหมละ” ชารีนถามขึ้น เธออยากให้อลินามาช่วยงานบางอย่างที่เธอคิดในใจ
“ไม่ละคะ พอดีสัญญากับเจ้าของร้าน เรดคลับไว้แล้วว่า จะไปทำงานด้วย” ชื่อร้านนั้นทำให้ทั้งสนต์และชารีนอ้าปากกว้าง โลกมันกลมดีอย่างเหลือเชื่อ
“เจ้าของร้านนี่ใครหรือจ๊ะ”
“พี่พัชค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเมื่อนึกถึงพี่ชายต่างมารดาคนนี้
“งั้นก็ ไม่เป็นไรค่ะ” คำตอบของชารีนทำให้สนต์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ รู้สึกโล่งอกอย่างไรไม่รู้
ไม่นานอลินาและโยธินก็ลากลับไป แต่ชารีนยังคงฮัมเพลงเบา ๆ อยู่ในห้อง สนต์ได้ยินแล้วขนลุกพิกล มันน่ากลัวจะเป็นลางบอกเหตุซึ่งอาจจะเป็นเรื่องไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
อลินานั่งอ่านหนังสือในร้านกาแฟเจ้าประจำของตัวเอง เธอเป็นคนมีเพื่อนน้อยเพราะด้วยความที่ชื่นชอบเรื่องที่ไม่เหมือนคนอื่นอีกทั้งยังต้องออกไปฝึกซ้อมอยู่บ่อยๆ ที่สำคัญสาวแสบอย่างเธอไม่ใคร่จะมีใครอยากสุงสิงนักหรอก เพื่อนของเธอส่วนใหญ่จึงอยู่ที่สนามแข่งรถเสียส่วนมาก
ขาวยาวๆ ของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายเดินเข้ามาถึงจุดนัดพบเขาถอนหายใจยาวก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับน้องสาว เธอยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มหวานให้ ดวงตาสวยจ้องพี่ชายคนละแม่ด้วยความรู้สึกค่อนข้างเหยียด เธอไม่เคยชื่นชอบลูกๆ ที่อยู่ฝ่ายนั้นเลยสักคน ด้วยความจำเป็นที่แม่เสียชีวิตเธอต้องกลายเป็นลูกนอกสมรสที่พ่อต้องปกปิดมาตลอดยี่สิบปี เหมือนจะทิ้งก็ทำไม่ได้ จะเลี้ยงดูไว้ก็ไม่อยากทำ มีพัชระคนเดียวเท่านั้นที่กลายเป็นกาวเชื่อมต่อเธอกับพ่อ
“เก็บของหรือยัง” พัชระถามรวบเอาทีเดียวจนคนฟังนึกขัน อีกทั้งสีหน้าที่ดูเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
“เดี๋ยวศุกร์นี้ลีน่าย้ายเข้าไปที่ห้องพี่ได้เลย”
“เดี๋ยวก่อน!!” พัชระร้องห้ามก่อนที่จะอลินาจะพูดอะไรออกมาอีก หญิงสาวเลิกคิ้วแปลกใจ “เธอต้องรู้ข้อแม้ของพี่ก่อนนะลีน่า การอยู่กับพี่มันไม่ง่ายหรอกนะ”
“ทำไมเหรอ พี่พัชไม่ใช้สัตว์ประหลาดเสียหน่อย” คำค้านของน้องสาวไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มคลายกังวลได้เลยแม้แต่น้อย
พัชระถอนหายใจ “พี่ไม่ใช่สัตว์ประหลาดแน่ๆ แต่เธอเองนั่นแหละประหลาด พี่อยู่กับเพื่อนอีกคน เขาไม่ค่อยชอบให้ผู้หญิงไปยุ่มย่ามโลกส่วนตัวของเขา ดังนั้นพี่ถึงได้ต้องระวังเป็นพิเศษ”
“พี่เขาเป็นเกย์หรือคะ”
“ไม่ใช่ เอ่อ จะว่าอย่างไรดีล่ะ ไม่ใช่เกย์แต่เป็นผู้ชายต้องห้ามก็แล้วกัน แล้วก็ห้ามบอกว่าเป็นน้องสาวพี่ เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”
“เก็บมาตั้งนานแล้วนี่ ไม่ใช่แค่เพิ่งเก็บ” เธอบ่นเบาๆ
“นั่นล่ะ แล้วเรื่องการแต่งตัวพี่ขอได้ไหม อย่าใส่กระโปรงสั้นๆแบบนี้ อย่าทำตัวเปรี้ยว เปลี่ยนใหม่เสียหมด เป็นผู้หญิงดีๆ เหมือนคนอื่นเขา เธอเกือบเรียนไม่จบแล้วนะลีน่าถ้าพี่ไม่ไปขอร้องอาจารย์ให้เขาให้โอกาสเธอ ไอ้เรื่องแข่งรถนั่นก็เหมือนกันหยุดไว้ก่อน อย่าเพิ่งทำ ให้พ่อหายโกรธเสียก่อนค่อยกลับไปทำก็ยังไม่สาย”
“ตกลงอยากให้ลีน่าเปลี่ยนตัวเองเพื่ออะไรคะ ลีน่าเป็นอย่างนี้ก็ไม่เคยไปก่อความเดือดร้อนให้ใคร ไม่คิดว่าพี่พัชจะมองลีน่าเหมือนกับคนอื่นที่มอง”
“ลีน่า พี่ไม่ได้บอกว่าลีน่าเป็นคนไม่ดี แต่การแต่งตัวแบบนี้ มันล่อเสือล่อตะเข้ พี่เป็นห่วงลีน่านะ ลีน่าอยากเปรี้ยวอยากทำอะไรก็ทำแต่ขอร้องว่าอย่าทำในเรดคลับ ที่นั่นไม่ได้มีแค่พี่มีผู้ชายคนอื่นอีกเยอะ”
“ได้ค่ะ ลีน่าจะทำตามที่พี่พัชต้องการ”
พัชระถอนใจ เขาไม่อยากให้น้องไปอยู่ที่เรดคลับเลยจริงๆ แต่เพราะโดนพ่อบังคับอีกทีหนึ่งจึงจำเป็นต้องทำให้อลินากลายเป็นผู้หญิงดีๆ ให้ได้ก่อนที่แม่จะรู้เรื่องและก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป
เจ้าแห่งแผนการ
เสียงเคาะแป้นคีบอร์ดคอมพิวเตอร์ตรงหน้าทำให้สนต์เหลือบมองหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ ด้วยแววตาแปลกใจ นาน ๆ ทีจะเห็นเธอทำอะไรเองซักที ชารีน สาวสวยโฉบเฉี่ยว เป็นสาวสังคมเต็มตัว ทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทของเขาอีกด้วย
อีกหนึ่งเดือนเว็บไซต์หาคู่ที่เธอคิดเล่น ๆ กำลังจะเป็นเรื่องจริง ชารีนจริงจังกับมันเหลือเกินจนเขากลัวว่าหญิงสาวจะทำเรื่องแผลง ๆ อะไรขึ้นมาอีก
แล้วมันก็เป็นเรื่องจริง อยู่ ๆ เธอก็เอ่ยขึ้นมาว่า ต้องทำให้ เพลย์บอยตัวพ่อ อย่าง มีน หันมารักผู้หญิงอย่างจริงจังให้ได้ซึ่งมันเป็นเรื่อง ‘โง่’ ที่สุดที่เขาเคยได้ยินมาจริง ๆ พับผ่าสิ!!
“ความคิดแบบนี้ฉันก็ว่าดีอยู่หรอกถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่มีน” สนต์ค้านเสียงเรียบนุ่มตามแบบฉบับชายหนุ่มแสนขรึม
“เพราะเป็นมีนฉันถึงอยากทดสอบ” ชารีนโต้กลับ
แม้ว่าชารีน สนต์และ มีนจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแต่ มีนก็มักจะปลีกตัวไปเสมอ ที่ประจำของมีนก็คือ ร้านเรดคลับ เนื่องจากมีหุ้นส่วนในร้านนั้นครึ่งหนึ่ง มีนจะมาหาเพื่อนเมื่อมีผลประโยชน์ต่อกันเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นหนุ่มไฮโซหน้าตาดี มีฐานะแต่นิสัยกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย เขาทำตัวง่ายๆ สบายๆ
ล่าสุดเพิ่งกลายเป็นหนุ่มในฝันของสาว ๆ โดยการจัดอันดับของนิตยสารชื่อดังฉบับหนึ่ง ชารีนเปิดนิตยสารหน้าที่มีรูปของมีนอยู่ด้วยพร้อมกับอ่านอักษรที่ปรากฎในนั้นเสียงดัง
“ตากล้องไฮโซ มีน วัฒนะ หนุ่มที่ใคร ๆ ก็หลงรักเพียงแค่ได้สบตาเท่านั้น ดูคำโปรยสิ สยิวกิ้วเลยแก แต่มันก็เรื่องจริงนะ” ชารีนแอบเห็นด้วยว่ามีนมีเสน่ห์ที่ดวงตาคมคู่นั้น
“ผมเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ฝันแล้วทำได้จริง ผู้หญิงในสเปคคือ คนที่ก้าวเดินไปพร้อมผมได้ มันหมายความว่าไงนะ ที่ผ่านมามีแต่คนเดินนำหน้ามันหรือไง” ชารีนค่อนแคะ นึกไม่ออกว่าหญิงสาวประเภทนั้นคือแบบไหนกันแน่
“แกก็รู้ว่าไอ้มีนมันเจ้าชู้ มันไม่เคยจริงจังกับใครซักคนแถมยังรับจ้างหักอกผู้หญิงอีก คิดว่ามันจะติดกับแกง่าย ๆ เหรอ ความรักมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะชา” สนต์ปรามในใจนั้นนึกเป็นห่วงว่าถ้าเกิดเรื่องขึ้นจะทำอย่างไร มีนไม่เคยง้อใครและไม่เคยเดินถอยหลัง
“มันต้องมีสิ คนเราต้องมีเสป็คของตัวเองบ้าง นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี” ชารีนค้านเสียงแข็ง สนต์กลอกตาไปมาระอาความเจ้าคิดของชารีนเป็นอย่างมาก
มีนที่เพิ่งเดินเข้ามาในสำนักงาน เห็นชารีนทำทีท่าวุ่นวายอยู่กับกองเอกสารตรงหน้า ส่วนสนต์ก็ทำทีเป็นจัดกล้องในมือตัวเอง
“สวัสดีครับ เจ้านายทั้งคู่ เรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่า” มีนถามโดยไม่เจาะจงชื่อใคร แอบมองสนต์ที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา ดวงตาคู่นั้นมันช่างดูเศร้าเหมือนคนไม่ค่อยเต็มใจอยากเจอเพื่อนเก่าเท่าใดนัก
ชารีนหันมายิ้มแฉ่งให้เพื่อนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยรูปหล่อ ปรับท่าทางเป็นปกติ “ก็ให้มาถ่ายรูปพรีเซ็นเตอร์เว็บไซต์หาคู่ของฉันไง”
มีนยักคิ้ว “ฉันพร้อมแล้ว ถ่ายได้เลย”
“อุ้ย มั่นใจจริ๊ง” ชารีนมองเพื่อนครู่หนึ่งแล้วหันไปหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมาจากกองเอกสาร
“ฉันทำเพื่อเงินหรอกแต่ก็มั่นใจในความหล่อของตัวเองเสมอ” คำตอบนั้นตรงเสียจนเพื่อนนึกขัน มีนจะแสดงอาการท่าทีแบบนี้กับเพื่อนเท่านั้นเอง ส่วนกับสาว ๆ จะทำตัวอีกแบบในรูปแบบของชายหนุ่มผู้มีชั้นเชิง
“งั้นก็ทำให้เสร็จด้วยการกรอกข้อมูลพวกนี้ให้ด้วย อย่างน้อยมันจะช่วยดึงดูสาวๆ ได้มากโขล่ะ”
มีนรับกระดาษสองแผ่นมาจากมือชารีน เขาก้มลงอ่านหัวข้อต่าง ๆ ไล่ไปเรื่อยแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ ทำไมเขาจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเพื่อน อยากรู้เสป็คผู้หญิงของเขาอย่างนั้นหรือ
“ไม่กรอกในเว็บเลยละ” มีนถาม มือจรดปากกาลงบนกระดาษ
“ยังไม่เสร็จ โปรแกรมเมอร์กำลังเร่งอยู่ แกก็กรอก ๆ ไปก่อนเถอะ” ชารีนบ่นทำสีหน้ายุ่งยากกลบเกลื่อนความผิดบางอย่าง
“ทำไมต้องกรอก ในเมื่อเป็นแค่พรีเซนเตอร์” มีนยังไม่วายถามหาเรื่อง
“เอ๊ะ พรีเซนเตอร์ก็ต้องทำสิ เป็นตัวอย่างไง เรื่องมากจริงเดี๋ยวเลิกจ้างเสียดีไหมเนี่ย” ชารีนเอาไม้ตายขึ้นมาขู่ มีนหัวเราะก้มลงกรอกข้อมูลแต่โดยดี
“แกคิดว่าจะหาได้หรือไง” มีนหันไปถามชารีนไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะตอบ ถามแบบนี้น่ะมันเหมือนกับว่าเธอต้องการหาคู่ให้เขาอย่างนั้นแหละ แม้จะเจอรูปลักษณ์อย่างที่เขาชอบแต่ก็ใช่ว่า...เนื้อในจะทำให้เขาชอบได้ด้วย
หญิงสาวหัวเราะซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะไปทำไม ก็มันแทงใจดำเธอนี่นา “แค่เป็นพิธีน่ะคนที่จะคลิ๊กเข้ามาหาแกน่ะคงไม่ใช่แค่ที่แกเขียนหรอก แกไม่ต่างอะไรจากดาราเลยนะมีน แค่ชื่อแกก็ขายได้แล้ว อ้อ เห็นไปถ่ายเอ็มวีเพลงนี่ ตกลงเปลี่ยนใจไปเป็นดาราแล้วใช่ไหม”
“ไม่หรอก แต่เขาเสนอเงินมาสูงเลยรับน่ะ มันไม่ได้ยากอะไรก็ลองดูแต่เรื่องเป็นดาราฉันคิดว่าไม่ไหวหรอก เหนื่อยเกินไป”
“โห...หลักการเยอะหรือความขี้เกียจเยอะกันแน่”
มีนยักไหล่ไม่สนใจจะถามต่อไป ครู่เดียวมีนก็ส่งกระดาษสองแผ่นนั้นคืนไปให้ชารีน
“เสร็จแล้วก็ไปประจำที่ในสตูดิโอย่อม ๆ ของฉันได้แล้ว” ชารีนชี้ไปที่มุมอีกด้านของห้องซึ่งมีผ้าสีดำกางเป็นพื้นหลัง มีเก้าอี้ไม้สีขาวประกอบฉาก
“รู้จักทำนะ ประหยัดซะไม่มี” มีนเหน็บเอา สนต์หัวเราะไม่พูดอะไรต่อปากต่อคำ เขาทำหน้าที่ตัวเองอย่างเดียวเป็นพอ ช่างแต่งหน้าซึ่งเป็นพนักงานในบริษัทของชารีนเข้ามาตามเสียงที่เจ้านายร้องเรียก หญิงสาวมองหน้ามีนเล็กน้อยแก้มแดงปลั่งด้วยความเขินอาย มีนยิ้มกว้าง
“เชิญครับ” มีนบอกเชิงอนุญาตช่างแต่งหน้าจำเป็นเพราะเห็นท่าทางเก้ ๆกัง ๆ ดูน่าสงสาร
ได้ยินอย่างนั้นช่างแต่งหน้าจำเป็นก็ทำหน้าที่อย่างตั้งใจ ท่าทีเอียงอายทำให้สนต์และชารีนกลั้นหัวเราะไม่ไหวต้องหันไปทำอย่างอื่นบังคับตัวเองไม่ไห้ส่งเสียงออกมา เสร็จจากการแต่งหน้าแบบธรรมดาที่สุดแล้วมีนก็เดินไปประจำที่ หันไปมองหาอะไรมาประกิบฉากช่วยเพื่อน
“เขินยังไงไม่รู้วะ เคยแต่ถ่ายให้คนอื่น มาเป็นแบบเองแปลก ๆ วะ” มีนบ่นทั้งยิ้ม สนต์ถ่ายรูปไม่รีรอ เขาเป็นประเภทชอบถ่ายรูปทีเผลอ
“เออ ฉันจะถ่ายให้แกสวย ๆเลย” สนต์พูดเอาใจ มองภาพในช่องมองกล้องแล้วยิ้ม มีนรู้ว่าทำท่าทีอย่างอย่างไรจะดูดี เขาเหมาะเป็นนายแบบเสียจริง รอยยิ้มหวานๆ นั่นก็ด้วย ทำเอาใจสาว ๆ ในสำนักงานเขาละลายไปหลายคนแล้ว
เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าจนบ่ายแก่ ๆ ภารกิจนี้จึงเสร็จสิ้นลง มีนขอตัวกลับเพราะแม้จะเป็นวันเสาร์เขาก็ต้องทำงานต่อ ชารีนนำเอกสารที่มีนกรอกไว้ออกมาเปิดอ่าน เธอหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นสิ่งที่มีนตอบมาในกระดาษ
“ผู้หญิงในสเป็ค ผมสั้น มั่นใจในตัวเอง สวยระดับมีสยูเอสเอ อาชีพ เป็นผู้บริหารระดับสูง ความสนใจส่วนตัว ทำอะไรก็ได้ที่มันสร้างสรรค์ไม่งี่เง่า สิ่งพิเศษที่อยากให้มี ดวงตาที่สามารถฆ่าผมได้” อ่านถึงตรงนี้ชารีนก็หัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง
“มันจะมีไหมนี่ ไอ้นี่กวนโอ๊ย ซะไม่มี มันจงใจที่จะเขียนกวนประสาทฉันชัด ๆ”
“ก็มันรู้ ว่าเธอต้องการจะทำอะไร มีนน่ะฉลาดเธอจะไปหาสาวที่ไหนมาเป็นพรีเซ็นเตอร์คู่กับมันล่ะ” สนต์บอกชารีนทั้งยังสำรวจภาพในกล้อง
เสียงเคาะประตูทำให้คนทั้งคู่หันไปสนใจ เด็กหนุ่มคนแรกเป็นที่เดินเข้ามาใบหน้าขาวใส ผิวขาวสวมแว่นสายตากรอบใส ส่วนอีกคนที่เดินตามหลังมานั้นใบหน้าสวยคม ผมสีน้ำตาลแดงยาวสลวยเกือบถึงกลางหลัง ดวงตาเรียวสวย รูปร่างสูงเพรียว เธอสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำตาล กระโปรงสั้นระดับเข่า ดูเป็นสาวเปรี้ยวแต่น่ารัก
“อ้าว มาแล้วเหรอยู” สนต์ทักเด็กหนุ่มที่เดินนำ โยธินยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนพลอยทำให้คนที่เดินตามมายกมือไหว้ตามไปด้วย
“ครับผม เอาโปรแกรมมาให้ทดลองก่อน” โยธินบอก หันไปมองเพื่อนที่ยืนทำหน้าตาใสซื่ออยู่ข้าง ๆ
“ลีน่า นี่พี่สนต์ พี่ชา ส่วนนี่ลีน่าเพื่อนผมครับ เผอิญต้องไปธุระด้วยกันเลยพามาด้วยนะครับ” อลินายกมือไหว้อีกครั้ง ชารีนมองหญิงสาวด้วยความสนอกสนใจ
“เริ่มกรอกข้อมูลได้หรือยัง” สนต์หันมาถาม เด็กหนุ่มที่เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของตัวเองเรียบร้อยแล้ว
“ครับทดสอบได้เลย” โปรแกรมเมอร์หนุ่มบอกพร้อมกับพิมพ์แอดเดรสของเว็บไซต์ก่อนจะยื่นโน๊ตบุ๊คให้กับสนต์
“ว่าไงชา ทดสอบเลยไหม” สนต์ถามเพื่อนสาวทันที เธอพยักหน้าก่อนจะกรอกข้อมูลของมีนลงไป รวมถึงตัวเธอเองด้วย เกือบสิบนาทีเธอจึงทำกระบวนการนั้นสำเร็จ
“ยูกรอกของตัวเองหรือยัง” ชารีนถามโปรแกรมเมอร์หนุ่ม เขาพยักหน้ารับหน้าที่เป็นตัวทดลองอีกหนึ่งราย
“งั้นขอ ลีน่าช่วยอีกแรงหน่อยได้ไหมจ๊ะ จะได้ดูเหมือนเยอะ ๆ ทดสอบดู” ว่าแล้วชารีนก็หันคอมพิวเตอร์ไปหาอลินา
หญิงสาวมองเพื่อนชายเพื่อขอความเห็นเมื่อโยธินพยักหน้าเธอจึงกรอกข้อมูลลงไป สนต์แอบเห็นแววตาพอใจของชารีนที่โผล่ขึ้นมาแวบหนึ่ง เมื่ออลินากรอกเสร็จก็หันคอมพิวเตอร์กลับไปให้ชารีน เจ้านายสาวอ่านชื่อของอลินาแล้วยิ้มกว้าง “ชื่อเพราะจังเลย อลินา”
“ขอบคุณค่ะ” อลินารับคำพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ ชารีนยิ้มตอบ พลางสังเกตดวงตาสวย มันดูสดใสน่ารักอยู่ในตัว
เจ้าของเว็บไซต์หาคู่รีบคลิ๊กปุ่มค้นหาคู่ผ่านข้อมูลที่สมาชิกต้องการอย่างรวดเร็ว เมื่อผลออกมาทำให้ชารีนได้แต่หัวเราะเสียงดังอย่างอดไว้ไม่อยู่
“สงสัยโปรแกรมจะรวนจริง ๆ แล้วละ” โยธินและคนอื่น ๆ รีบก้มลงมองผลที่ปรากฏนั้น เนื้อคู่ของมีนชี้คืออลินา ส่วนเนื้อคู่ของสนต์คือ ชารีน ชายหนุ่มหน้าเจื่อนเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน
“คงจะใช่” สนต์กล่าวแผ่วเบา แต่โปรแกรมเมอร์หนุ่มไม่ยอมแพ้
“มันไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ การเลือกคู่เป็นไปตามสเป็คของสมาชิกที่ต้องการ และทุกอย่างสอดคล้องกัน ไม่ว่านิสัยส่วนตัวคล้ายกัน งานอดิเรก ความชื่นชอบส่วนตัว แต่สำหรับเรื่องอื่น ๆ เช่น จิตใจ ความรัก เป็นปัจจัยที่สมาชิกจะต้องไปสานต่อกันเอง ไม่ใช่แค่โปรแกรมจะจัดสรรให้ได้นะครับพี่ อีกอย่างตอนนี้เรามีเคสตัวอย่างแค่สี่คนดังนั้นมันจึงมีแนวโน้มที่อาจจะจับคู่ได้ยาก”
ชารีนอมยิ้ม ใช่สิ มันเป็นแค่โปรแกรมตั้งไว้เพื่อจับคู่คนที่มีแนวโน้มสิ่งที่สนใจเหมือนกัน อุปนิสัยส่วนตัวคล้ายๆ กัน
“โปรแกรมนี้นะครับ สมาชิกทุกคนจะเห็นแค่ข้อมูลที่แต่ละคนยอมเปิดเผยเท่านั้น พวกเขาจะสามารถส่งข้อความแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันได้ ซึ่งเจ้าหน้าที่เองก็สามารถตรวจสอบได้ว่าข้อมูลนั้นจริงหรือเท็จแล้วก็ช่วยเรื่องการหลอกลวงต้มตุ๋นได้ส่วนหนึ่ง แต่ก็คงไม่ได้ทั้งหมด ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ละกันครับ” โยธินอธิบายหลักการของโปรแกรมนี้อย่างง่าย ๆ ให้เจ้านายฟัง ซึ่งจริงๆ มันก็เป็นแบบแผนที่เจ้าของโปรเจ็คต้องการอยู่แล้ว
“เจ้าหน้าที่จะสามารถลบข้อความไม่เหมาะสม หรือทำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้ตามที่เห็นว่าสมควรเปลี่ยนแปลงครับ”
“เปลี่ยนแปลงบางอย่างนี่คืออะไรเหรอ” สนต์ถามขึ้นมาบ้าง
“ก็อย่างเช่น เราให้คนๆนี้ ติดต่อกับเนื้อคู่ที่เป็นสเป็คของเขาผ่านแชทล๊อกได้ครับ คือเปรียบได้ว่า เราเป็นคิวปิดไฮเทคครับ”
ชารีนยิ้มกว้าง เธอชอบเสียจริงเรื่องเป็นแม่สื่อแม่ชัก อย่างน้อยการทำให้คนอื่นสมหวังในความรัก อาจจะส่งผลให้เธอได้พบรักเสียที
“หลังจากนี้ พี่จะโทรหาหรืออีเมล์สอบถามปัญหากับผมก็ได้นะครับ แต่ถ้ามีอะไรด่วนก็ให้ติดต่อลีน่าแทน พรุ่งนี้ผมต้องขึ้นเครื่องไปเรียนต่อแล้ว บางอย่างอาจจะไม่สะดวก ยังไงก็ขอให้พี่ ๆ ประสบความสำเร็จนะครับ” โยธินกล่าวปิดท้าย ตามจริงเขาอยากทำให้เสร็จเรียบร้อยก่อนไปเรียนต่อแต่ก็ทำไม่ได้ จึงจำเป็นต้องรบกวนอลินาให้เข้ามาช่วย
“ยังไงก็ขอให้โชคดีนะยู” สนต์บอกญาติผู้น้อง ก่อนหน้านี้เขาสอบถามไปยังเพื่อน ๆ หลายคนเพื่อหาโปรแกรมเมอร์มือดีมาช่วยงานไม่นึกว่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบอย่างนี้ โยธินถือได้ว่าเป็นมือดีพอสมควรเขาเรียนต่างประเทศมาตั้งแต่เด็กตามครอบครัวไปอยู่ที่นั่น เพิ่งกลับมาเที่ยวเมืองไทยเมื่อสามเดือนที่แล้ว
“ตอนนี้ลีน่าได้งานทำหรือยัง” ชารีนหันมาถามอลินาบ้าง หญิงสาวพยักหน้ารับ
“พอดีได้งานพาร์ทไทม์ที่คลับแห่งหนึ่งน่ะค่ะ”
“ลีน่าเขาเป็นหนึ่งในทีมนักแข่งรถน่ะครับ นั่นเป็นงานจริงจังของเขา” โยธินขยายความให้ คนที่ฟังอยู่ทั้งคู่ก็พยักหน้าเข้าใจ
สนต์มองเด็กสาวแววตาแปลกใจผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนี้น่ะหรือเป็นนักแข่งรถ? แต่ดูจากการแต่งตัวที่ออกจะมั่นใจในตัวเองก็น่าจะใช่
“สนใจทำงานพิเศษกับพี่ไหมละ” ชารีนถามขึ้น เธออยากให้อลินามาช่วยงานบางอย่างที่เธอคิดในใจ
“ไม่ละคะ พอดีสัญญากับเจ้าของร้าน เรดคลับไว้แล้วว่า จะไปทำงานด้วย” ชื่อร้านนั้นทำให้ทั้งสนต์และชารีนอ้าปากกว้าง โลกมันกลมดีอย่างเหลือเชื่อ
“เจ้าของร้านนี่ใครหรือจ๊ะ”
“พี่พัชค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเมื่อนึกถึงพี่ชายต่างมารดาคนนี้
“งั้นก็ ไม่เป็นไรค่ะ” คำตอบของชารีนทำให้สนต์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ รู้สึกโล่งอกอย่างไรไม่รู้
ไม่นานอลินาและโยธินก็ลากลับไป แต่ชารีนยังคงฮัมเพลงเบา ๆ อยู่ในห้อง สนต์ได้ยินแล้วขนลุกพิกล มันน่ากลัวจะเป็นลางบอกเหตุซึ่งอาจจะเป็นเรื่องไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
อลินานั่งอ่านหนังสือในร้านกาแฟเจ้าประจำของตัวเอง เธอเป็นคนมีเพื่อนน้อยเพราะด้วยความที่ชื่นชอบเรื่องที่ไม่เหมือนคนอื่นอีกทั้งยังต้องออกไปฝึกซ้อมอยู่บ่อยๆ ที่สำคัญสาวแสบอย่างเธอไม่ใคร่จะมีใครอยากสุงสิงนักหรอก เพื่อนของเธอส่วนใหญ่จึงอยู่ที่สนามแข่งรถเสียส่วนมาก
ขาวยาวๆ ของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายเดินเข้ามาถึงจุดนัดพบเขาถอนหายใจยาวก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับน้องสาว เธอยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มหวานให้ ดวงตาสวยจ้องพี่ชายคนละแม่ด้วยความรู้สึกค่อนข้างเหยียด เธอไม่เคยชื่นชอบลูกๆ ที่อยู่ฝ่ายนั้นเลยสักคน ด้วยความจำเป็นที่แม่เสียชีวิตเธอต้องกลายเป็นลูกนอกสมรสที่พ่อต้องปกปิดมาตลอดยี่สิบปี เหมือนจะทิ้งก็ทำไม่ได้ จะเลี้ยงดูไว้ก็ไม่อยากทำ มีพัชระคนเดียวเท่านั้นที่กลายเป็นกาวเชื่อมต่อเธอกับพ่อ
“เก็บของหรือยัง” พัชระถามรวบเอาทีเดียวจนคนฟังนึกขัน อีกทั้งสีหน้าที่ดูเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
“เดี๋ยวศุกร์นี้ลีน่าย้ายเข้าไปที่ห้องพี่ได้เลย”
“เดี๋ยวก่อน!!” พัชระร้องห้ามก่อนที่จะอลินาจะพูดอะไรออกมาอีก หญิงสาวเลิกคิ้วแปลกใจ “เธอต้องรู้ข้อแม้ของพี่ก่อนนะลีน่า การอยู่กับพี่มันไม่ง่ายหรอกนะ”
“ทำไมเหรอ พี่พัชไม่ใช้สัตว์ประหลาดเสียหน่อย” คำค้านของน้องสาวไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มคลายกังวลได้เลยแม้แต่น้อย
พัชระถอนหายใจ “พี่ไม่ใช่สัตว์ประหลาดแน่ๆ แต่เธอเองนั่นแหละประหลาด พี่อยู่กับเพื่อนอีกคน เขาไม่ค่อยชอบให้ผู้หญิงไปยุ่มย่ามโลกส่วนตัวของเขา ดังนั้นพี่ถึงได้ต้องระวังเป็นพิเศษ”
“พี่เขาเป็นเกย์หรือคะ”
“ไม่ใช่ เอ่อ จะว่าอย่างไรดีล่ะ ไม่ใช่เกย์แต่เป็นผู้ชายต้องห้ามก็แล้วกัน แล้วก็ห้ามบอกว่าเป็นน้องสาวพี่ เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”
“เก็บมาตั้งนานแล้วนี่ ไม่ใช่แค่เพิ่งเก็บ” เธอบ่นเบาๆ
“นั่นล่ะ แล้วเรื่องการแต่งตัวพี่ขอได้ไหม อย่าใส่กระโปรงสั้นๆแบบนี้ อย่าทำตัวเปรี้ยว เปลี่ยนใหม่เสียหมด เป็นผู้หญิงดีๆ เหมือนคนอื่นเขา เธอเกือบเรียนไม่จบแล้วนะลีน่าถ้าพี่ไม่ไปขอร้องอาจารย์ให้เขาให้โอกาสเธอ ไอ้เรื่องแข่งรถนั่นก็เหมือนกันหยุดไว้ก่อน อย่าเพิ่งทำ ให้พ่อหายโกรธเสียก่อนค่อยกลับไปทำก็ยังไม่สาย”
“ตกลงอยากให้ลีน่าเปลี่ยนตัวเองเพื่ออะไรคะ ลีน่าเป็นอย่างนี้ก็ไม่เคยไปก่อความเดือดร้อนให้ใคร ไม่คิดว่าพี่พัชจะมองลีน่าเหมือนกับคนอื่นที่มอง”
“ลีน่า พี่ไม่ได้บอกว่าลีน่าเป็นคนไม่ดี แต่การแต่งตัวแบบนี้ มันล่อเสือล่อตะเข้ พี่เป็นห่วงลีน่านะ ลีน่าอยากเปรี้ยวอยากทำอะไรก็ทำแต่ขอร้องว่าอย่าทำในเรดคลับ ที่นั่นไม่ได้มีแค่พี่มีผู้ชายคนอื่นอีกเยอะ”
“ได้ค่ะ ลีน่าจะทำตามที่พี่พัชต้องการ”
พัชระถอนใจ เขาไม่อยากให้น้องไปอยู่ที่เรดคลับเลยจริงๆ แต่เพราะโดนพ่อบังคับอีกทีหนึ่งจึงจำเป็นต้องทำให้อลินากลายเป็นผู้หญิงดีๆ ให้ได้ก่อนที่แม่จะรู้เรื่องและก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป
ณิชนิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ต.ค. 2555, 22:07:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ต.ค. 2555, 22:12:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 1911
| << บทนำ | บทที่ ๒ อดีตของมีน >> |
nutcha 30 ต.ค. 2555, 22:08:56 น.
อยากอ่านตอนมีนกะลีน่ามาเจอกันเร็ว ๆ จัง
อยากอ่านตอนมีนกะลีน่ามาเจอกันเร็ว ๆ จัง
ฝนปราย 3 พ.ย. 2555, 21:24:26 น.
เรื่องนี้มี 2คู่ หรือคะ
เรื่องนี้มี 2คู่ หรือคะ
