My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย
เรื่องราวของสายลับสาวสวยตำรวจนอกเครื่องแบบที่ต้องไปเป็นบอดี้การ์ดให้กับมาเฟียหนุ่มหล่อเจ้าของฉายาเพลย์บอย ตัวฉกาจ ชอบลากผู้ขึ้นเตียงเป็นเวลาเล่น เนื่องจากเขาคือผู้ต้องสงสัยเกี่ยวกับยาเสพติด การพบกันครั้งแรกของสองหนุ่มสาวเป็นไม้เบื่อไม้เบากันมา ทั้งสองคนไม่คิดที่เกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว แต่แล้วมาเฟียหนุ่มก็เริ่มมองบอดี้การ์ดสาวจอมจุ้นด้วยสายตาเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ชายหนุ่มหวั่นไหวทั้งๆที่จะไม่คิดหยุดที่ใคร
นิยายเรื่องนี่เป็นแนวสืบสวนลึกลับ มีคอมเมดี้และโรแมนติกด้วย อย่าลืมติดตามอ่านได้ในนิยายเรื่องนี่นะคะ
นิยายเรื่องนี่เป็นแนวสืบสวนลึกลับ มีคอมเมดี้และโรแมนติกด้วย อย่าลืมติดตามอ่านได้ในนิยายเรื่องนี่นะคะ
Tags: My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย
ตอน: ความรุ้สึกทีแปลกๆ
ณ บ้านสวน
หลังที่ปัทมาไปรอน้องชายแล้วก็กลับเข้ามาในบ้านกลับพบผู้มาเยือนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอนั้นเอง
“ปู่จ้าฉันกลับมาแล้ว”
“ผมก็กลับมาแล้วเหมือนกันคับปู่”
“เอ๋อพวกเอ็งกลับมาแล้วขึ้นไปอบน้ำพักผ่อนเถอะวันนี้เอ็งไม่ต้องเข้าครัวหรอกเพราะหนูนากับเจ้าวัฒน์ได้ซื้อกับข้าวมาเยอะ”
“นั้นเหรอคับปู่ถ้างั้นผมจะรีบอาบน้ำและลงมาทานข้าวรีบไปเถอะคับพี่ปัท”
“เอ๋อไปก็ไป”
หลังจากที่ทุกคนนั่งรอสองพี่น้องทุกคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารต่างความเงียบโดยมีอดีตทหารวัยดึกตัดบทว่า
“วันนี้สงสัยปู่จะกินมากไปก็เลยง่วงข้าก็ตัวไปนอนก่อน”
“จ้าปู่”
“ส่วนแก่นะไอ้ปิ๊กรีบไปทำการบ้านและก็อ่านหนังสือและก็นอนวะ”
“คับพี่ปัท”
หลังจากที่พูดกับน้องชายเรียบร้อยแล้วก้มาคุยธุระส่วนตัวตนเองต่อ
“ตกลงพวกแก่มีอะไรจะพุดกับฉัน”
“แล้วแก่ละยัยหนูนา”
“ฉันมีเรื่องที่พูดกับแก่”
“เรื่องอะไรว่ะ”
“ขอตัววสักครุ่นะไอ้วัฒน์”
“ว่ามา”
“ยัยปัทข่าวที่แก่ให้ฉันหามาเรื่องเจ้านายแก่เรื่องกาสิโนที่สิงค์โปร์อ่ะ”
“ทำไม”
“ถูกต้องกฎหมาย”
“แล้วเรื่องที่เขาค้ายาล่ะมีบ้างมั้ย”
“ฉันไปสัมภาษณ์กับคนใกล้ตัวเขาแล้วเขาไม่บอกอะไรทั้งนั้น”
“แบบนั้นยิ่งน่าสงสัยเข้าไปใหญ่ฉันว่าหมอนั่นต้องค้ายาแน่ๆ ยังไงฉันจะกระชากหน้ากากนายนั้นให้ได้”
เออะก่อนที่แก่จะกระชากหน้ากากเขาได้ฉันว่าแก่กลับโดนเขาจับมากกว่านะยัยปัท”
“เรื่องนั้นยิ่งไม่มีทางแน่ยัยหนูนา”
“จร้าแม่คนเก่ง”
“ว่าแต่ฉันนะยัยหนูนาฉันว่าแก่เอาเวลาไปใกล้ชิดกับไอ้วัฒน์เองดีกว่ามั้ยก่อนที่อะไรจะสาย”
“คุยอะไรกันต่างนานคับพวกสาวๆ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่พูดเรื่องทั่วๆไปใช่มั้ยยัยหนูนา”
“อืมถ้างั้นพวกแก่ก็คุยธุระกันต่อเถอะ” พูดจบหนูนานักข่าวสาวก็ขับรถออกจากบ้านไป
“แก่มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะคุณเพื่อน”
“วันนั้นคุณเข้าไปที่นั้นทำไม”
“พูดความจริงกับผมนะปัทคุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบคนโกหก” เพื่อนหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ว่าไงปัท”
“ฉันก็ไปทำงานไงแก่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ”
“ผมไม่เชื่อ” เพื่อนหนุ่มจับแขนหญิงสาว
“ปล่อยนะฉันเจ็บนะ ถ้าแก่อยากรู้ฉันก็จะบอกว่าฉันไปทำงานเป็นบอดี้การ์ด”
“ไปเป็นบอดี้การ์ดให้กับไอ้มาเฟียนั้นไม่บอกฉันก็รู้ว่าแก่กำลังคิดที่จะทำคดีนี้ใช่มั้ย”
“ไหนเมื่อแก่ก็รู้อยู่แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว”
“ฉันไม่ให้แก่ทำ”
“ถึงแก่จะห้ามฉันก็จะทำ”
“แต่ผมไม่ให้ทำ”
“แก่ทำแบบนี้ทำไม”
“ผมเป็นห่วง” ชายหนุ่มถือโอกาสจับมือเพื่อนสาวขึ้นมา
“ฉันรู้ฉันขอบใจแก่แนไม่ได้เป็นอะไรฉันดูแลตัวเองได้ขอบใจแก่แล้วแก่ก็กลับบ้านไปได้แล้วฉันง่วงนอนแล้ว”
ณ คฤหาสน์
“วันนี้มาเร็วนี้คุณ”
“ฉันก็มาแบบนี้ทุกวันวันอยู่แล้วนี่”
“นี่นายทำไมถึงยังไม่อาบน้ำแต่งตัวอีกในนายบอกว่าวันนี้จะไปที่บริษัทไม่ใช่เหรอเสียเวลาฉันจริงๆเลยนะนี้”
“เสียเวลาตรงไหนคับยาหยี”
“อี๋ใครเป็นยายหยีของนายกัน ยาหยีของนายคือดี้ดี้ของนายต่างหากนุ๋ไป”
“นี่คุณคุณจะไปให้ดี้ดี้เป็นยาหยีของผมได้ไงในเมื่อยาหยีตัวจริงของผมอยู่ตรงนี้ทั้งคน”
“ใครบอกว่าฉันเป็นยาหยีของนาย”
“ไม่มีใครบอกหผมหรอกเพราะใจมันสั่งมา”
“อี๋ฉันไม่ใช่แม่ผู้หญิงงพวกนั้นของนายนะไม่ต้องมาป้อฉันไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ก็ได้คับว่าที่ภรรยาที่รัก” คนตัวโตพูดจบถือโอกาสหอมแก้มบอดี้การ์ดสาวพร้อมแกล้งสูดกลิ่นกายหญิงสาวกลับเข้าไปในห้องนอนของตนเอง
ทำให้บอดี้การ์ดสาวถึงกับยืนอึ้งและก็โกรธคนตัวโตมากๆ
“ไอ้มาเฟียบ้ากล้ามากค่อยดูนะฉันจะอัดนายให้น่วมเลยค่อยดูซิ”
“คุณปัทคับ”
“คะคุณสิงห์มีอะไร”
“เดี่ยวเชิญคุณปัททานข้าวด้วยนะคับ”
“เอ๋อจะดีเหรอะปัทว่า”
“จะดีไม่ดีนี้ในเมื่อผมเป็นคนอนุญาตคุณเอง”
“นายเลโอ”
“เชิญซิคุณนั่งลงทานข้าวเป็นเพื่อนผม”
“นั้นก็ได้ว่าแต่คุณสิงห์ไม่กินด้วยกันเหรอ”
“ไม่ดีกว่าคับ” จะให้เขากล้านั่งได้ไงในเมื่อเจ้านายนั่งมองตาถลนอยู่
“เอาไงอย่างนั้นล่ะ”
“ช่างเขาเถอะคุณผมว่าคุณทานไอ้นี้ดีกว่านะ”
“ไม่ต้องแนมีมือมีเท้าฉันไม่ได้พิการแนตักเองได้ไม่ต้อง”
“เฮ้อคนเขาอุตส่าห์มีน้ำใจตักแกงจืดหมูสับให้จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี”
“อ๋อที่นายแกล้งทำโน่นทำนี้ต้องการคำขอบคุณใช่มั้ย”
“เปล่านะคุณผมไม่ได้หมายความว่ายังงั้น”
“และถ้ามันไม่ใช่ยังงั้นมันยังไงกัน”
“โธ่คุณพร้อมแค่แหย่คุณเล่นทำไปจริงจังไปได้”
“จะไม่ให้จริงจังได้ไงล่ะเรื่องทุกอย่างนะมันต้องจริงจังทุกเรื่อง”
”พอๆผมไม่อยากถึยงกับคุณแล้วเอาเป็นว่าผมขอโทษคุณแล้วกันทานข้าวเถอะดุซิอาหารเย็นจืดชืดไปหมดแล้วเดี่ยวผมจะเข้าไปที่บริษัทอีก”
“จะให้ฉันตามไปเฝ้าคุ้มครองนายมั้ย”
“แค่คุณคนเดียวก็พอแล้ว”
“จะบ้าเหรอแค่ฉันคนเดียวมันจะไปพออะไรล่ะเดี่ยวพวกนั้นก็ตามมาเล่นงานนายอีกเหมือนคราวที่แล้วอีกล่ะ”
“คุณเป็นห่วงผมเหรอ”
“เปล่าฉันไม่ได้เป็นห่วงนาย ฉันกลัวผีอ่ะกลัวว่านายมาหลอกฉันนะ”
“ผมไม่มีทางหลอกคุณหรอกเพราะ....” คำพุดด้วยสายตาที่อบอุ่นและอ่อนโยนทำให้หญิงสาวรู้สึกแปลกกๆจึงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ฉันอิ่มแล้วแนว่านายควรเตรียมตัวได้แล้ว”
“ได้คับสุดที่รักของผม” ชายหนุ่มพุดจบก็ขับรถสปอร์ตคันหรูออกไป
หลังที่ปัทมาไปรอน้องชายแล้วก็กลับเข้ามาในบ้านกลับพบผู้มาเยือนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอนั้นเอง
“ปู่จ้าฉันกลับมาแล้ว”
“ผมก็กลับมาแล้วเหมือนกันคับปู่”
“เอ๋อพวกเอ็งกลับมาแล้วขึ้นไปอบน้ำพักผ่อนเถอะวันนี้เอ็งไม่ต้องเข้าครัวหรอกเพราะหนูนากับเจ้าวัฒน์ได้ซื้อกับข้าวมาเยอะ”
“นั้นเหรอคับปู่ถ้างั้นผมจะรีบอาบน้ำและลงมาทานข้าวรีบไปเถอะคับพี่ปัท”
“เอ๋อไปก็ไป”
หลังจากที่ทุกคนนั่งรอสองพี่น้องทุกคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารต่างความเงียบโดยมีอดีตทหารวัยดึกตัดบทว่า
“วันนี้สงสัยปู่จะกินมากไปก็เลยง่วงข้าก็ตัวไปนอนก่อน”
“จ้าปู่”
“ส่วนแก่นะไอ้ปิ๊กรีบไปทำการบ้านและก็อ่านหนังสือและก็นอนวะ”
“คับพี่ปัท”
หลังจากที่พูดกับน้องชายเรียบร้อยแล้วก้มาคุยธุระส่วนตัวตนเองต่อ
“ตกลงพวกแก่มีอะไรจะพุดกับฉัน”
“แล้วแก่ละยัยหนูนา”
“ฉันมีเรื่องที่พูดกับแก่”
“เรื่องอะไรว่ะ”
“ขอตัววสักครุ่นะไอ้วัฒน์”
“ว่ามา”
“ยัยปัทข่าวที่แก่ให้ฉันหามาเรื่องเจ้านายแก่เรื่องกาสิโนที่สิงค์โปร์อ่ะ”
“ทำไม”
“ถูกต้องกฎหมาย”
“แล้วเรื่องที่เขาค้ายาล่ะมีบ้างมั้ย”
“ฉันไปสัมภาษณ์กับคนใกล้ตัวเขาแล้วเขาไม่บอกอะไรทั้งนั้น”
“แบบนั้นยิ่งน่าสงสัยเข้าไปใหญ่ฉันว่าหมอนั่นต้องค้ายาแน่ๆ ยังไงฉันจะกระชากหน้ากากนายนั้นให้ได้”
เออะก่อนที่แก่จะกระชากหน้ากากเขาได้ฉันว่าแก่กลับโดนเขาจับมากกว่านะยัยปัท”
“เรื่องนั้นยิ่งไม่มีทางแน่ยัยหนูนา”
“จร้าแม่คนเก่ง”
“ว่าแต่ฉันนะยัยหนูนาฉันว่าแก่เอาเวลาไปใกล้ชิดกับไอ้วัฒน์เองดีกว่ามั้ยก่อนที่อะไรจะสาย”
“คุยอะไรกันต่างนานคับพวกสาวๆ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่พูดเรื่องทั่วๆไปใช่มั้ยยัยหนูนา”
“อืมถ้างั้นพวกแก่ก็คุยธุระกันต่อเถอะ” พูดจบหนูนานักข่าวสาวก็ขับรถออกจากบ้านไป
“แก่มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะคุณเพื่อน”
“วันนั้นคุณเข้าไปที่นั้นทำไม”
“พูดความจริงกับผมนะปัทคุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบคนโกหก” เพื่อนหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ว่าไงปัท”
“ฉันก็ไปทำงานไงแก่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ”
“ผมไม่เชื่อ” เพื่อนหนุ่มจับแขนหญิงสาว
“ปล่อยนะฉันเจ็บนะ ถ้าแก่อยากรู้ฉันก็จะบอกว่าฉันไปทำงานเป็นบอดี้การ์ด”
“ไปเป็นบอดี้การ์ดให้กับไอ้มาเฟียนั้นไม่บอกฉันก็รู้ว่าแก่กำลังคิดที่จะทำคดีนี้ใช่มั้ย”
“ไหนเมื่อแก่ก็รู้อยู่แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว”
“ฉันไม่ให้แก่ทำ”
“ถึงแก่จะห้ามฉันก็จะทำ”
“แต่ผมไม่ให้ทำ”
“แก่ทำแบบนี้ทำไม”
“ผมเป็นห่วง” ชายหนุ่มถือโอกาสจับมือเพื่อนสาวขึ้นมา
“ฉันรู้ฉันขอบใจแก่แนไม่ได้เป็นอะไรฉันดูแลตัวเองได้ขอบใจแก่แล้วแก่ก็กลับบ้านไปได้แล้วฉันง่วงนอนแล้ว”
ณ คฤหาสน์
“วันนี้มาเร็วนี้คุณ”
“ฉันก็มาแบบนี้ทุกวันวันอยู่แล้วนี่”
“นี่นายทำไมถึงยังไม่อาบน้ำแต่งตัวอีกในนายบอกว่าวันนี้จะไปที่บริษัทไม่ใช่เหรอเสียเวลาฉันจริงๆเลยนะนี้”
“เสียเวลาตรงไหนคับยาหยี”
“อี๋ใครเป็นยายหยีของนายกัน ยาหยีของนายคือดี้ดี้ของนายต่างหากนุ๋ไป”
“นี่คุณคุณจะไปให้ดี้ดี้เป็นยาหยีของผมได้ไงในเมื่อยาหยีตัวจริงของผมอยู่ตรงนี้ทั้งคน”
“ใครบอกว่าฉันเป็นยาหยีของนาย”
“ไม่มีใครบอกหผมหรอกเพราะใจมันสั่งมา”
“อี๋ฉันไม่ใช่แม่ผู้หญิงงพวกนั้นของนายนะไม่ต้องมาป้อฉันไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ก็ได้คับว่าที่ภรรยาที่รัก” คนตัวโตพูดจบถือโอกาสหอมแก้มบอดี้การ์ดสาวพร้อมแกล้งสูดกลิ่นกายหญิงสาวกลับเข้าไปในห้องนอนของตนเอง
ทำให้บอดี้การ์ดสาวถึงกับยืนอึ้งและก็โกรธคนตัวโตมากๆ
“ไอ้มาเฟียบ้ากล้ามากค่อยดูนะฉันจะอัดนายให้น่วมเลยค่อยดูซิ”
“คุณปัทคับ”
“คะคุณสิงห์มีอะไร”
“เดี่ยวเชิญคุณปัททานข้าวด้วยนะคับ”
“เอ๋อจะดีเหรอะปัทว่า”
“จะดีไม่ดีนี้ในเมื่อผมเป็นคนอนุญาตคุณเอง”
“นายเลโอ”
“เชิญซิคุณนั่งลงทานข้าวเป็นเพื่อนผม”
“นั้นก็ได้ว่าแต่คุณสิงห์ไม่กินด้วยกันเหรอ”
“ไม่ดีกว่าคับ” จะให้เขากล้านั่งได้ไงในเมื่อเจ้านายนั่งมองตาถลนอยู่
“เอาไงอย่างนั้นล่ะ”
“ช่างเขาเถอะคุณผมว่าคุณทานไอ้นี้ดีกว่านะ”
“ไม่ต้องแนมีมือมีเท้าฉันไม่ได้พิการแนตักเองได้ไม่ต้อง”
“เฮ้อคนเขาอุตส่าห์มีน้ำใจตักแกงจืดหมูสับให้จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี”
“อ๋อที่นายแกล้งทำโน่นทำนี้ต้องการคำขอบคุณใช่มั้ย”
“เปล่านะคุณผมไม่ได้หมายความว่ายังงั้น”
“และถ้ามันไม่ใช่ยังงั้นมันยังไงกัน”
“โธ่คุณพร้อมแค่แหย่คุณเล่นทำไปจริงจังไปได้”
“จะไม่ให้จริงจังได้ไงล่ะเรื่องทุกอย่างนะมันต้องจริงจังทุกเรื่อง”
”พอๆผมไม่อยากถึยงกับคุณแล้วเอาเป็นว่าผมขอโทษคุณแล้วกันทานข้าวเถอะดุซิอาหารเย็นจืดชืดไปหมดแล้วเดี่ยวผมจะเข้าไปที่บริษัทอีก”
“จะให้ฉันตามไปเฝ้าคุ้มครองนายมั้ย”
“แค่คุณคนเดียวก็พอแล้ว”
“จะบ้าเหรอแค่ฉันคนเดียวมันจะไปพออะไรล่ะเดี่ยวพวกนั้นก็ตามมาเล่นงานนายอีกเหมือนคราวที่แล้วอีกล่ะ”
“คุณเป็นห่วงผมเหรอ”
“เปล่าฉันไม่ได้เป็นห่วงนาย ฉันกลัวผีอ่ะกลัวว่านายมาหลอกฉันนะ”
“ผมไม่มีทางหลอกคุณหรอกเพราะ....” คำพุดด้วยสายตาที่อบอุ่นและอ่อนโยนทำให้หญิงสาวรู้สึกแปลกกๆจึงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ฉันอิ่มแล้วแนว่านายควรเตรียมตัวได้แล้ว”
“ได้คับสุดที่รักของผม” ชายหนุ่มพุดจบก็ขับรถสปอร์ตคันหรูออกไป
บูบี้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ต.ค. 2555, 13:20:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ต.ค. 2555, 13:20:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 3505
| << หลอกว่าเป็นแฟนกัน | ฝ่าวิกฤตอันตราย >> |