อาญาสวาทมาเฟีย
ความรักของเขา ตายไปพร้อมกับภรรยาและลูกในท้อง เหลือเพียงความแค้นที่หล่อเลี้ยงหัวใจ เธอคือน้องสาวของคนที่ฆ่าภรรยาและลูกของเขา เธอจึงต้องชดใช้ความผิดครั้งนี้
Tags: มาเฟีย นิยาย รวิญาดา ผการุ้ง
ตอน: ตอนที่ 4. ฤา นี่คือโชคชะตา 30%
ตอนที่ 4. ฤา นี่คือโชคชะตา
เฮ้ย เอี๊ยด !!!
รถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งเข้าขวางกลางถนนขณะรถของจางหลงกำลังแล่นมา เจ้าของรถร้องอย่างตกใจแต่ยังมีสติหมุนพวงมาลัยหลบ รถหมุนตีวงเลี้ยวได้ทันก่อนจะพุ่งเข้าชนสิ่งกีดขวาง ล้อรถแทบลุกเป็นไฟเมื่อต้องตีโค้งดริฟกระทันหัน พื้นถนนปรากฏเป็นรอยล้อตามแรงหมุนของรถ
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
ไม่ทันได้ตั้งหลักรถอีกคันก็แล่นสวนมาพร้อมกับสาดกระสุนเข้าใส่ เสียงปืนดังก้องขึ้นในความมืด ลูกกระสุนมากมายกระหน่ำยิงเข้าใส่รถของจางหลงราวห่าฝน โชคดีกระจกรถเป็นกระจกกันกระสุน จึงไม่เป็นอันตรายจากคมกระสุนที่กราดยิงเข้ามา จางหลงตวัดสายตามองรถที่กำลังเร่งเครื่องตีประกบเข้ามาใกล้ เหยียบคันเร่งเต็มความเร็วหนีให้พ้นจากการติดตาม เขาหันมามองผู้ร่วมชะตาที่นั่งอยู่ข้างๆ อิงอรหน้าซีดเผือดตัวสั่น แต่ไม่ร้องโวยวายหนวกหู ชายหนุ่มกดปุ่มสัญญาณขอความช่วยเหลือ อีกไม่ถึงสองกิโลก็จะถึงบ้านตรกูลหลี่แล้ว หากถ่วงเวลาไว้ได้ทันเขากับอิงอรคงพอมีทางรอด จางหลงนึกเจ็บใจที่ประมาทจนไม่ทันสังเกตว่าถูกฝ่ายตรงข้ามติดตามอยู่
“ไม่ต้องกลัว อีกเดี๋ยวคนของเราจะตามมาช่วยแล้ว”
เขาบอกเธอ โดยไม่หันมามองหน้า บังคับรถให้พุ่งทยานทิ้งห่างผู้ติดตาม ฝ่ายตรงข้ามยังไล่ตามพร้อมสาดกระสุนเข้าใส่เป็นระยะ แม้กระจกจะกันกระสุนแต่ล้อไม่ได้กันกระสุนด้วย ลูกกระสุนนัดหนึ่งพุ่งเจาะล้อรถจนยางรั่ว รถที่แล่นมาด้วยความเร็วเริ่มเสียการทรงตัว แฉลบออกนอกทางและกำลังส่ายไปมา บังคับให้คนขับต้องลดความเร็วเพื่อพยุงไม่ให้รถตกไหล่ทาง ยางรถขาดแล่งจนขอบกระทะล้อรถครูดกับพื้นถนนเกิดประกายไฟและกลิ่นเหม็นไหม้ หากฝืนขับต่อความร้อนอาจทำให้รถเกิดลุกไหม้ได้ ในที่สุดรถก็หมดสภาพไม่สามารถแล่นไปต่อได้ จางหลงจำต้องจอดรถเขาเปิดช่องใส่ของหยิบปืนมาถือไว้ ปลดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองและอิงอรอย่างรวดเร็ว แล้วเปิดประตูลากร่างสั่นเทาของเธอลงจากรถ
“วิ่งตามผมมาน้ำอิง ถ้าคุณไม่อยากถูกพวกนั้นฆ่าตาย!”
จางหลงตะคอกใส่คนที่กำลังกลัวให้ได้สติ เร่งเร้าให้เธอวิ่งตามแรงลากดึงของเขาไปในป่าข้างทาง อิงอรถูกกระชากลากถู ให้วิ่งตามเขาไปด้วยความกลัว
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
ลูกกระสุนร้อนๆ แล่นผ่านเฉียดกายไป คนร้ายจอดรถแล้ววิ่งไล่ตาม พร้อมสาดกระสุนไล่หลงมา ความมืดช่วยอำพรางไม่ให้มันเห็นเป้าชัดเจน จึงได้แต่ยิงสุ่มๆ ไป แต่กระนั้นกระสุนนัดหนึ่งก็เจาะโดนหัวไหล่ของจางหลง เขาสะดุ้งเฮือกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที ฝืนกัดฟันลากแขนหญิงสาวพาวิ่งเข้าไปในตึกร้างที่เห็นอยู่ไม่ไกล หากไม่มีอิงอรมาด้วยจางหลงไม่ลังเลเลยกับการปะทะแบบนี้ แต่เขาห่วงความปลอดภัยของเธอ จำต้องหาที่ให้เธอได้หลบเสียก่อน
“อยู่ตรงนี้นะ” จางหลงจับอิงอรให้เข้าไปหลบหลังกองไม้ เขาส่งปืนพกขนาดเล็กให้เธอ “ปืนนี้ใช้ง่าย ผมปลดล็อคให้แล้ว จับด้ามให้มั่นหันปลายกระบอกไปที่ฝ่ายตรงข้าม แล้วเหนี่ยวไก ระวังตัวด้วยอย่าออกมาจนกว่าผมจะเรียก”
เขาบีบไหล่เธอแรงๆ ให้กำลังใจ ก่อนจะวิ่งออกไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น อิงอรยอบตัวนั่งตัวสั่นมือกำปืนไว้แน่น มองตามร่างสูงใหญ่ที่วิ่งออกไปด้วยความห่วงใย ภาวนาให้จางหลงกลับมารับเธออย่างปลอดภัย
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
แกร๊ก !!!
เสียงไม้ล้มดังขึ้นในมุมหนึ่ง ทำให้ชายร่างใหญ่สี่คนหันไปมอง ตึกร้างมืดสนิทมีเพียงแสงจากดวงจันทร์ที่สาดส่องเข้าเพียงสลัวลาง มองอะไรไม่ชัดเจน ครั้นจะใช้ไฟฉายส่องก็อาจจะเป็นเป้าให้เห็นตัวได้ พวกมันจำต้องเดินสุ่มมืดตามเข้ามาในตึก หยดเลือดจากทางเข้าด้านหน้า บ่งบอกว่าหนึ่งในสองคนที่พวกมันตามล่าอยู่กำลังได้รับบาดเจ็บ นักฆ่าระดับมือพระกาฬถูกคัดให้มาทำงานนี้โดยตรงเมื่อเหยื่อไม่ใช่คนสามัญหากมีฝีมือไม่แพ้พวกเขาเช่นกัน
“แกสามคนกระจายกันไปทางโน้น ฉันจะไปทางนี้เอง มีอะไรให้กดสัญญาณบอกด้วย จะได้รีบไปช่วยกัน”
เจ้าคนในชุดดำตัวโตกว่าใครเพื่อนสั่งการในฐานะผู้นำหน่วยล่าสังหาร ลูกสมุนแยกย้ายกันไปตามคำสั่ง ทุกการเคลื่อนไหว อยู่ในสายตาของจางหลงที่หลบอยู่หลังซอกบันได เขาขยับแว่นตาอินฟาเรดมองผ่านคนเหล่านั้นในเงามืด สายตาอันคมเฉียบนับจำนวนมือสังหาร พวกมันมีสี่คนไม่มากอย่างที่คิด มือหนากระชับอาวุธคู่กาย สมองอันชาญฉลาดวางกลวิธีจัดการศัตรูอย่างว่องไว ริมฝีปากหยักขยับยิ้มหยัน เมื่อเจ้าตัวหัวหน้ากำลังเดินตรงมาหาเขา ร่างใหญ่โตของมันช่างเป็นเป้าเหมาะมือดีแท้ ร่างหนาขยับกายโผนขึ้นเกาะขอบกำแพงหนาด้านบนอย่างว่องไวและเงียบกริบ สายตาจดจ้องร่างของมือสังหารที่กำลังเดินมาหาที่ตายอย่างใจเย็น
ปึก กร๊อบ อุ๊บ !!!
เสียงร้องดังอยู่ในคอหนานั้นแค่ไม่กี่วิ ไม่มีโอกาสหลุดรอดออกมาให้เพื่อนของมันได้ยิน เมื่อจางหลงกระโดดลงมาจากที่สูง ใช้เข่าอัดกระแทกน้ำหนักตัวทั้งหมดบนร่างสูงใหญ่ของมือสังหารแล้วจับบิดหักคอ เพียงเสี้ยววินาทีวิญญาณของเจ้าวายร้ายก็หลุดออกจากร่างก่อนจะทันได้ตั้งตัว ร่างไร้ลมหายใจของมันถูกซุกไว้ใต้บันได
จางหลงขยับตัววิ่งด้วยฝีเท้าเบากริบ ออกล่าพวกที่เหลืออยู่ คนที่สองถูกเจอขณะกำลังเดินอยู่ชั้นที่สอง มันมีโอกาสเห็นแค่เพียงเงาดำๆ วูบผ่าน ก่อนจะถูกจับหักคอหมดลมหายใจแบบเดียวกับผู้เป็นหัวหน้า เจ้าคนที่สามดูเหมือนจะฝีมือดีกว่าสองคนแรก มันตั้งรับการโจมตีในที่มืดได้ในครั้งแรก จึงยืดลมหายใจได้อีกหลายนาที
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
มันเหนี่ยวไกเข้าใส่ร่างในเงามืดไม่นับลูก แสงแวบวาบพร้อมเสียงดังสนั่นก้องกังวานไปทั่วตึกร้าง ส่งสัญญาณให้เพื่อนที่เหลืออยู่ได้รับรู้ จางหลงพลิ้วหลบคมกระสุนได้อย่างหวุดหวิด เขากระชับปืนในมือแน่น หัวไหล่ข้างที่ถูกยิงก่อนหน้าเริ่มปวดหนึบ ไม่มีเวลาให้เล่นเอาเถิดเจ้าล่ออีกต่อไป ดวงตาคู่คมมองฝ่าความมืดไปยังร่างสูงใหญ่ของมือสังหารที่หลบอยู่อีกมุมหนึ่ง เขาเห็นมันชัดเจนในความมืด ในขณะที่อีกฝ่ายเห็นเพียงเงาตะคุ่มๆ ของเขา หัวหน้าหน่วยพิฆาตแห่งแก๊งค์หงส์ไฟกระตุกยิ้มเหี้ยม ขณะเล็งปลายกระบอกปืนไปยังเป้าหมาย
เปรี๊ยง อ๊าก !!!
นัดเดียวเจาะทะลุแสกหน้า อาศัยแค่เสี้ยวินาทีที่ฝ่ายตรงข้ามโผล่หน้าออกมาจากที่กำบังเหนี่ยวไกเข้าใส่ เสียงปืนดงก้องขึ้นพร้อมๆ กับเสียงร้องสุดท้ายของผู้ถูกกระชากวิญญาณ ร่างของมันล้มตึงฟาดพื้นจบสิ้นชีวิตอันชั่วช้า
จางหลงมองร่างไร้วิญญานนั้นด้วยสายตาเย็นชา เหลืออีกหนึ่งสินะ... เขาขยับกายเตรียมค้นหาเป้าหมาย แต่ต้องชะงักกึก เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้น
กรี๊ด ช่วยด้วย !!!
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
มาอัพแล้วจ้า
ตอนนี้มาแบบลุ้นระทึก ปนโหดนิดๆ อย่ากลัวเฮียหลงน้า...
เดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ ลุ้นกันไปก่อนนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
รวิญาดา / ผการุ้ง
เฮ้ย เอี๊ยด !!!
รถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งเข้าขวางกลางถนนขณะรถของจางหลงกำลังแล่นมา เจ้าของรถร้องอย่างตกใจแต่ยังมีสติหมุนพวงมาลัยหลบ รถหมุนตีวงเลี้ยวได้ทันก่อนจะพุ่งเข้าชนสิ่งกีดขวาง ล้อรถแทบลุกเป็นไฟเมื่อต้องตีโค้งดริฟกระทันหัน พื้นถนนปรากฏเป็นรอยล้อตามแรงหมุนของรถ
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
ไม่ทันได้ตั้งหลักรถอีกคันก็แล่นสวนมาพร้อมกับสาดกระสุนเข้าใส่ เสียงปืนดังก้องขึ้นในความมืด ลูกกระสุนมากมายกระหน่ำยิงเข้าใส่รถของจางหลงราวห่าฝน โชคดีกระจกรถเป็นกระจกกันกระสุน จึงไม่เป็นอันตรายจากคมกระสุนที่กราดยิงเข้ามา จางหลงตวัดสายตามองรถที่กำลังเร่งเครื่องตีประกบเข้ามาใกล้ เหยียบคันเร่งเต็มความเร็วหนีให้พ้นจากการติดตาม เขาหันมามองผู้ร่วมชะตาที่นั่งอยู่ข้างๆ อิงอรหน้าซีดเผือดตัวสั่น แต่ไม่ร้องโวยวายหนวกหู ชายหนุ่มกดปุ่มสัญญาณขอความช่วยเหลือ อีกไม่ถึงสองกิโลก็จะถึงบ้านตรกูลหลี่แล้ว หากถ่วงเวลาไว้ได้ทันเขากับอิงอรคงพอมีทางรอด จางหลงนึกเจ็บใจที่ประมาทจนไม่ทันสังเกตว่าถูกฝ่ายตรงข้ามติดตามอยู่
“ไม่ต้องกลัว อีกเดี๋ยวคนของเราจะตามมาช่วยแล้ว”
เขาบอกเธอ โดยไม่หันมามองหน้า บังคับรถให้พุ่งทยานทิ้งห่างผู้ติดตาม ฝ่ายตรงข้ามยังไล่ตามพร้อมสาดกระสุนเข้าใส่เป็นระยะ แม้กระจกจะกันกระสุนแต่ล้อไม่ได้กันกระสุนด้วย ลูกกระสุนนัดหนึ่งพุ่งเจาะล้อรถจนยางรั่ว รถที่แล่นมาด้วยความเร็วเริ่มเสียการทรงตัว แฉลบออกนอกทางและกำลังส่ายไปมา บังคับให้คนขับต้องลดความเร็วเพื่อพยุงไม่ให้รถตกไหล่ทาง ยางรถขาดแล่งจนขอบกระทะล้อรถครูดกับพื้นถนนเกิดประกายไฟและกลิ่นเหม็นไหม้ หากฝืนขับต่อความร้อนอาจทำให้รถเกิดลุกไหม้ได้ ในที่สุดรถก็หมดสภาพไม่สามารถแล่นไปต่อได้ จางหลงจำต้องจอดรถเขาเปิดช่องใส่ของหยิบปืนมาถือไว้ ปลดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองและอิงอรอย่างรวดเร็ว แล้วเปิดประตูลากร่างสั่นเทาของเธอลงจากรถ
“วิ่งตามผมมาน้ำอิง ถ้าคุณไม่อยากถูกพวกนั้นฆ่าตาย!”
จางหลงตะคอกใส่คนที่กำลังกลัวให้ได้สติ เร่งเร้าให้เธอวิ่งตามแรงลากดึงของเขาไปในป่าข้างทาง อิงอรถูกกระชากลากถู ให้วิ่งตามเขาไปด้วยความกลัว
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
ลูกกระสุนร้อนๆ แล่นผ่านเฉียดกายไป คนร้ายจอดรถแล้ววิ่งไล่ตาม พร้อมสาดกระสุนไล่หลงมา ความมืดช่วยอำพรางไม่ให้มันเห็นเป้าชัดเจน จึงได้แต่ยิงสุ่มๆ ไป แต่กระนั้นกระสุนนัดหนึ่งก็เจาะโดนหัวไหล่ของจางหลง เขาสะดุ้งเฮือกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที ฝืนกัดฟันลากแขนหญิงสาวพาวิ่งเข้าไปในตึกร้างที่เห็นอยู่ไม่ไกล หากไม่มีอิงอรมาด้วยจางหลงไม่ลังเลเลยกับการปะทะแบบนี้ แต่เขาห่วงความปลอดภัยของเธอ จำต้องหาที่ให้เธอได้หลบเสียก่อน
“อยู่ตรงนี้นะ” จางหลงจับอิงอรให้เข้าไปหลบหลังกองไม้ เขาส่งปืนพกขนาดเล็กให้เธอ “ปืนนี้ใช้ง่าย ผมปลดล็อคให้แล้ว จับด้ามให้มั่นหันปลายกระบอกไปที่ฝ่ายตรงข้าม แล้วเหนี่ยวไก ระวังตัวด้วยอย่าออกมาจนกว่าผมจะเรียก”
เขาบีบไหล่เธอแรงๆ ให้กำลังใจ ก่อนจะวิ่งออกไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น อิงอรยอบตัวนั่งตัวสั่นมือกำปืนไว้แน่น มองตามร่างสูงใหญ่ที่วิ่งออกไปด้วยความห่วงใย ภาวนาให้จางหลงกลับมารับเธออย่างปลอดภัย
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
แกร๊ก !!!
เสียงไม้ล้มดังขึ้นในมุมหนึ่ง ทำให้ชายร่างใหญ่สี่คนหันไปมอง ตึกร้างมืดสนิทมีเพียงแสงจากดวงจันทร์ที่สาดส่องเข้าเพียงสลัวลาง มองอะไรไม่ชัดเจน ครั้นจะใช้ไฟฉายส่องก็อาจจะเป็นเป้าให้เห็นตัวได้ พวกมันจำต้องเดินสุ่มมืดตามเข้ามาในตึก หยดเลือดจากทางเข้าด้านหน้า บ่งบอกว่าหนึ่งในสองคนที่พวกมันตามล่าอยู่กำลังได้รับบาดเจ็บ นักฆ่าระดับมือพระกาฬถูกคัดให้มาทำงานนี้โดยตรงเมื่อเหยื่อไม่ใช่คนสามัญหากมีฝีมือไม่แพ้พวกเขาเช่นกัน
“แกสามคนกระจายกันไปทางโน้น ฉันจะไปทางนี้เอง มีอะไรให้กดสัญญาณบอกด้วย จะได้รีบไปช่วยกัน”
เจ้าคนในชุดดำตัวโตกว่าใครเพื่อนสั่งการในฐานะผู้นำหน่วยล่าสังหาร ลูกสมุนแยกย้ายกันไปตามคำสั่ง ทุกการเคลื่อนไหว อยู่ในสายตาของจางหลงที่หลบอยู่หลังซอกบันได เขาขยับแว่นตาอินฟาเรดมองผ่านคนเหล่านั้นในเงามืด สายตาอันคมเฉียบนับจำนวนมือสังหาร พวกมันมีสี่คนไม่มากอย่างที่คิด มือหนากระชับอาวุธคู่กาย สมองอันชาญฉลาดวางกลวิธีจัดการศัตรูอย่างว่องไว ริมฝีปากหยักขยับยิ้มหยัน เมื่อเจ้าตัวหัวหน้ากำลังเดินตรงมาหาเขา ร่างใหญ่โตของมันช่างเป็นเป้าเหมาะมือดีแท้ ร่างหนาขยับกายโผนขึ้นเกาะขอบกำแพงหนาด้านบนอย่างว่องไวและเงียบกริบ สายตาจดจ้องร่างของมือสังหารที่กำลังเดินมาหาที่ตายอย่างใจเย็น
ปึก กร๊อบ อุ๊บ !!!
เสียงร้องดังอยู่ในคอหนานั้นแค่ไม่กี่วิ ไม่มีโอกาสหลุดรอดออกมาให้เพื่อนของมันได้ยิน เมื่อจางหลงกระโดดลงมาจากที่สูง ใช้เข่าอัดกระแทกน้ำหนักตัวทั้งหมดบนร่างสูงใหญ่ของมือสังหารแล้วจับบิดหักคอ เพียงเสี้ยววินาทีวิญญาณของเจ้าวายร้ายก็หลุดออกจากร่างก่อนจะทันได้ตั้งตัว ร่างไร้ลมหายใจของมันถูกซุกไว้ใต้บันได
จางหลงขยับตัววิ่งด้วยฝีเท้าเบากริบ ออกล่าพวกที่เหลืออยู่ คนที่สองถูกเจอขณะกำลังเดินอยู่ชั้นที่สอง มันมีโอกาสเห็นแค่เพียงเงาดำๆ วูบผ่าน ก่อนจะถูกจับหักคอหมดลมหายใจแบบเดียวกับผู้เป็นหัวหน้า เจ้าคนที่สามดูเหมือนจะฝีมือดีกว่าสองคนแรก มันตั้งรับการโจมตีในที่มืดได้ในครั้งแรก จึงยืดลมหายใจได้อีกหลายนาที
เปรี๊ยง เปรี๊ยง เปรี๊ยง !!!
มันเหนี่ยวไกเข้าใส่ร่างในเงามืดไม่นับลูก แสงแวบวาบพร้อมเสียงดังสนั่นก้องกังวานไปทั่วตึกร้าง ส่งสัญญาณให้เพื่อนที่เหลืออยู่ได้รับรู้ จางหลงพลิ้วหลบคมกระสุนได้อย่างหวุดหวิด เขากระชับปืนในมือแน่น หัวไหล่ข้างที่ถูกยิงก่อนหน้าเริ่มปวดหนึบ ไม่มีเวลาให้เล่นเอาเถิดเจ้าล่ออีกต่อไป ดวงตาคู่คมมองฝ่าความมืดไปยังร่างสูงใหญ่ของมือสังหารที่หลบอยู่อีกมุมหนึ่ง เขาเห็นมันชัดเจนในความมืด ในขณะที่อีกฝ่ายเห็นเพียงเงาตะคุ่มๆ ของเขา หัวหน้าหน่วยพิฆาตแห่งแก๊งค์หงส์ไฟกระตุกยิ้มเหี้ยม ขณะเล็งปลายกระบอกปืนไปยังเป้าหมาย
เปรี๊ยง อ๊าก !!!
นัดเดียวเจาะทะลุแสกหน้า อาศัยแค่เสี้ยวินาทีที่ฝ่ายตรงข้ามโผล่หน้าออกมาจากที่กำบังเหนี่ยวไกเข้าใส่ เสียงปืนดงก้องขึ้นพร้อมๆ กับเสียงร้องสุดท้ายของผู้ถูกกระชากวิญญาณ ร่างของมันล้มตึงฟาดพื้นจบสิ้นชีวิตอันชั่วช้า
จางหลงมองร่างไร้วิญญานนั้นด้วยสายตาเย็นชา เหลืออีกหนึ่งสินะ... เขาขยับกายเตรียมค้นหาเป้าหมาย แต่ต้องชะงักกึก เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้น
กรี๊ด ช่วยด้วย !!!
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
มาอัพแล้วจ้า
ตอนนี้มาแบบลุ้นระทึก ปนโหดนิดๆ อย่ากลัวเฮียหลงน้า...
เดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ ลุ้นกันไปก่อนนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
รวิญาดา / ผการุ้ง
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 พ.ย. 2555, 06:12:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 พ.ย. 2555, 13:02:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 2313
| << ตอนที่ 3. ไม่อาจเปลี่ยนใจ 100% | ตอนที่ 4. ฤา นี่คือโชคชะตา 100% >> |
เคสิยาห์ 10 พ.ย. 2555, 10:23:25 น.
อิง สู้ สู้ใ้ห้สมกับเป็นลูกสาวมาเฟีย อย่ามัวแต่พึ่งคนอื่น
แล้วมาต่อเร็วๆ น๊า
อิง สู้ สู้ใ้ห้สมกับเป็นลูกสาวมาเฟีย อย่ามัวแต่พึ่งคนอื่น
แล้วมาต่อเร็วๆ น๊า
sugar 10 พ.ย. 2555, 10:25:45 น.
รออออ มาเร็วๆนะคะ
รออออ มาเร็วๆนะคะ
nunoi 10 พ.ย. 2555, 12:02:23 น.
เฮียหลงสุดยอด
เฮียหลงสุดยอด
หมูอ้วน 10 พ.ย. 2555, 13:15:21 น.
เฮียโหดได้ใจ หุหุ
เฮียโหดได้ใจ หุหุ
shotang 24 ธ.ค. 2555, 13:03:47 น.
เอาแล้วใจ น้ำอิงเราโดนจับสะแล้ว
เอาแล้วใจ น้ำอิงเราโดนจับสะแล้ว