นิยามรักหัวใจร็อค ภาค 2 (นิยามรักของเจ้าชายเย็นชา)
เรื่องราวของอีริค หนุ่มลูกครึ่งฮ่องกงอังกฤษ ที่แสนจะเงียบขรึม คนที่เป็นหัวใจหลักของการทำงานดนตรีของ Evasion ผู้มีความหลังอันลึกลับ และขมขื่น ....
Tags: สิรินดา, นิยามรัก, หัวใจร็อค, แจ่มใส, ภาค 2,นิยาย, sirinda, jamsai, novels, love story, อีริค
ตอน: 27: ไม่ใช่เรื่องที่จะล้มเลิกกันง่ายๆ
“วันนี้เป็นยังไงบ้างจ๊ะฝน” ทันทีที่รมิดากลับถึงบ้าน พี่สาวซึ่งนั่งรออยู่แล้วที่ห้องรับแขกก็รีบลุกขึ้นทักทาย
น้องสาวส่งยิ้มเพลียๆ ให้พี่สาว “หิวจัง มีอะไรทานบ้างคะ”
วันวิสาข์เลิกคิ้ว เป็นครั้งแรกในรอบหลายอาทิตย์ที่น้องสาวเอ่ยปากว่าอยากกินอาหาร
“แม่ครัวทำอะไรไว้บ้างก็ไม่รู้ พี่ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน เดี๋ยวพี่สั่งให้แม่บ้านให้นะ” สองสาวย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ ซึ่งเป็นบ้านที่ครอบครัวซื้อไว้นานแล้ว บ้านหลังนี้มีขนาดเล็กกว่าเดิมหลายเท่า และมีแม่บ้านดูแลเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ดีค่ะ”
สองสาวนั่งคุยกันเบาๆ ระหว่างกินมื้อเย็นไปด้วย
“วันนี้พี่สากลับเร็วจัง” น้องสาวตั้งข้อสังเกต
“พี่เป็นห่วงเรานั่นแหละ นี่ถ้าไม่สั่งไว้ก่อนว่าห้ามโทรไปหา ก็จะโทรไปล่ะ อีริคเป็นไงบ้าง เขาพูดอะไรไม่ดีกับฝนหรือเปล่า”
น้ำเสียง แววตา เป็นห่วงเป็นใยอย่างสุดซึ้งนั้นทำให้น้องสาววางช้อน ยกน้ำขึ้นจิบ ผ่อนลมหายใจบางเบา
“ฝน...อีริคทำอะไรเราหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
วันวิสาข์ไม่อยากเสี่ยงให้น้องสาวของตนเองต้องกลับไปอยู่ในสภาพของเด็กมีปัญหาแบบเดิม เธอไม่เห็นด้วยกับการที่น้องเสนอตัวไปดูแลอีริคตั้งแต่แรกแล้ว วันวิสาข์รู้ดีว่าอีริคมีความแค้นมากมายกับนายดิเรก บิดาเลี้ยงของตนเอง และหากรู้เข้าว่ารมิดาคือผู้ที่เข้าไปดูแลเขาคนใหม่ คงจะระบายความไม่พอใจเอากับรมิดาแน่ๆ
“เขาไม่ได้ทำอะไรฝนเลยค่ะ”
“อ้าว แล้วทำไมทำหน้าอึ้งๆ เครียดๆ ตอนที่พี่ถามถึงเค้าล่ะ”
“เขาบอกว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องไปแล้ว…”
“อ้าว…”
“เขาไม่อยากเกี่ยวข้องกับครอบครัวของเรา ไม่ว่าจะยังไงค่ะ”
“เรื่องของเขากับคุณพ่อมันหนักหนาสาหัสอยู่…เฮ้อ ถึงแม้มันผ่านมาแล้ว แต่มันก็เป็นเรื่องที่จะลืมได้ง่ายเสียที่ไหน”
“นั่นสิคะ...มันน่าเศร้าชะมัด” คราวนี้คนพูดเอาช้อนเขี่ยอาหารในจาน “ยิ่งตอนฝนนั่งรถกลับบ้าน คิดถึงเรื่องชีวิตที่ผ่านมาของเขา แล้วก็รู้สึกว่า ทำไมคนบางคนถึงได้โชคร้ายซ้ำซากอย่างนี้ ครอบครัวแตกแยก แล้วตอนนี้ก็เหมือนจะต้องพิการอีก”
วันวิสาข์ถอนหายใจ ไม่รู้จะเอ่ยอะไรกับเรื่องนั้น
“วันนี้ฝนพยายามกระตุ้นให้เขากลับมา ก็ดีขึ้นนิดหน่อยนะคะ ตอนแรกฝนก็มีความหวังว่าทุกอย่างคงค่อยๆ ดีขึ้น แต่...ที่แย่ที่สุดคือเขาบอกว่าไม่ให้ฝนไปหาเขาอีกนี่สิคะ ตอนแรกฝนคิดว่าเขาจำไม่ได้ว่าเป็นฝน แต่ที่ไหนได้ เขาแค่รอเวลาให้หมดวัน เท่านั้น...”
วันวิสาข์เอื้อมมือไปจับปลายแขนของน้องสาว “ถ้าอย่างนั้น พี่ว่าฝนถอยก่อนดีกว่า แล้วเราค่อยหาทางช่วยเขาด้วยวิธีอื่น”
รมิดาส่ายหน้า
“อ้าว”
“เรื่องแค่นี้ฝนไม่ท้อหรอกค่ะ ฝนอยากช่วยเขา แล้วก็จะทำให้ถึงที่สุดด้วย…” แววตาของคนพูดเด็ดเดี่ยว
“พี่ไม่อยากให้ฝนเครียดเกินไปนะ อย่าลืมว่าเราเองก็ไม่สบายอยู่”
“ให้ฝนทำเถอะนะคะ”
“จ๊ะ ถ้าฝนอยากลองอีกทีพี่ก็ไม่ว่า แต่ว่าหากไม่ไหวจริงๆ เราก็ต้องถอยออกมานะ”
“ค่ะ เอ่อ แต่ว่าพี่สามีคำแนะนำไหมคะว่า ฝนควรต้องทำอะไรอีก…”
“....” วันวิสาข์ส่ายหน้า “อีริคเป็นคนเข้าถึงยากอยู่แล้ว หลายเรื่องที่เขาทำ พี่เองก็ยังไม่เข้าใจเขาเลย”
“แถมพูดจาก็ร้ายกาจ ไม่เคยรักษาน้ำใจใครเลย อ้อ คิดออกแล้ว เราปรึกษาคุณดินได้ไหมคะ”
“คุณดิน...”
“ใช่ เขาเป็นเพื่อนสนิทกัน บางทีคุณดินอาจจะให้ความเห็นเรื่องนี้ได้ ว่าทำยังไงกับอาการป่วยทางใจของคุณอีริคดี”
“ก็ได้ … อาจจะเป็นทางเลือกที่ดี งั้น เดี๋ยวพี่โทรให้นะ ฝนอิ่มแล้วก็ขึ้นไปไปอาบน้ำ พักผ่อนก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่เข้าไปหาที่ห้อง”
“ค่ะ ฝากด้วยนะคะ ฝนอยากช่วยเขาจริงๆ เพราะว่า มันหมายถึงฝนจะช่วยตัวเองด้วย ไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ อีกต่อไปแล้ว”
น้องสาวเดินขึ้นห้องไปแล้ว วันวิสาข์ยังนั่งคิดอะไรคนเดียวีกพักใหญ่ เรื่องที่คิดทั้งหมดล้วนวนเวียนกลับมาที่เรื่องของอีริค และครอบครัวของเธอ
.....
วันวิสาข์ยังไม่ได้โทรไปหาปฐพี ก็มีโทรศัพท์จากต่างประเทศเข้ามาเสียก่อน … แม่ของเธอนั่นเอง
“แม่จะกลับมาแล้วหรือคะ”
นับแต่เกิดเรื่อง จนพ่อของเธอเข้าคุกแม่ก็ไม่ได้กลับมาเมืองไทยเลย มีแต่การส่งข่าว หรือโทรสอบถามบ้างเป็นระยะๆ เท่านั้น
“ใช่จ้ะ แม่คิดว่าอีกสองวันแม่จะกลับแล้วล่ะ”
“ดีใจจัง คุณพ่อคงดีใจ”
“เอ่อ สา แม่จะบอกเราว่า แม่กลับไปแค่อาทิตย์เดียวนะ แล้วจะกลับมาอเมริกาใหม่…คือว่า…”
วันวิสาข์นิ่งไปนิดหนึ่ง
“แม่จะหย่ากับพ่อ เพราะ…เอ่อ แม่ปรึกษาเพื่อนของแม่ที่นี่ที่เป็นทนายแล้ว วิธีนี้ดีที่สุดในการรักษาชื่อเสียง และสมบัติบางส่วนที่เดิมมันเคยเป็นของแม่”
หญิงสาวรู้ว่า มารดาของเธอหมดรักในตัวนายดิเรกมานานพอควรแล้ว ระยะหลังทั้งคู่มีปากเสียงกันเสมอๆ หากอยู่บ้านเวลาเดียวกัน แต่ที่ยังอยู่ร่วมกัน เพราะนายดิเรกเป็นนักการเมืองมีชื่อเสียง มีหน้ามีตาในวงสังคม เท่านั้น
นับแต่เกิดเรื่อง คุณศศิรส บ่ายเบี่ยงที่จะกลับเมืองไทยมาโดยตลอด เธอคิดว่าลูกสาวอยู่ที่เมืองไทยสบายดีเพราะมีคนช่วยเหลือ ไม่ได้รู้เรื่องว่าลูกสาวคนเล็กเกือบถูกข่มขืน เพราะรมิดาขอให้ปิดเรื่องนี้ ไม่ให้แม่รู้ ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง ไม่อยากให้ใครพูดถึง
“ตามใจค่ะ สายังไงก็ได้…” บางทีมันอาจจะดีที่สุดจริงๆ ก็ได้ หญิงสาวคิด
“ลูกเข้าใจแม่นะ แม่….”
“ค่ะสาเข้าใจ ดีเหมือนกัน แม่อยู่ที่อเมริกา จะได้ไม่เครียดกับข่าวการเมืองที่ขุดแต่เรื่องเก่าๆ ของพ่อออกมาทำข่าว…แม่กลับมาวันไหนบอกด้วยนะคะ สาจะไปรับ”
“ได้ตั๋วแล้วแม่จะโทรไปบอกนะ แล้วลูกล่ะ อยากย้ายมาอยู่อเมริกาไหม เทอมหน้ายัยฝนก็ต้องมาเรียน สาก็มาอยู่กับน้อง เรียนต่อ หรือหางานทำเล็กๆ น้อยๆ ก็ได้ รอให้เรื่องเงียบเสียก่อน"
วันวิสาข์กัดริมฝีปาก "คือว่า...สาคิดว่า..."
"ทำเสียงยังกับไม่อยากมา อยู่เมืองไทยลำบากนะลูก ชื่อเสียง สมบัติ อะไรๆ ก็ไม่มีเหลือเท่าไหร่แล้ว"
"ฝนยังต้องดูแลโรงแรมค่ะ ฝนไม่ไปได้ไหมคะ เอาไว้ว่างไๆ ไปเยี่ยมแม่ดีกว่า"
"ก็ ตามใจนะ แล้วนี่ยัยฝนล่ะ อยู่ไหน แม่อยากคุยด้วย”
“อาบน้ำค่ะ จะให้สาเรียกไหมคะ”
“ไม่เป็นไร เอาไว้เจอกันที่เมืองไทยเลยก็ได้จ๊ะลูก” คุณศศิรส พูดคุยกับลูกสาวคนโตอีกสองสามประโยคก่อนวางสายไป
วันวิสาข์นั่งนิ่งอยู่อีกพักใหญ่ ไม่รู้ว่าจะบอกข่าวที่เพิ่งรู้ใหม่สดๆ ร้อนๆ นี่กับน้องสาวอย่างไร …เธอตัดสินใจเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน รอจังหวะที่เหมาะสมกว่านี้ดีกว่า
…คุณดิน
ชื่อของผู้ชายคนนั้นแวบเข้ามาในความคิด
ยัยฝนบอกให้โทรปรึกษาคุณดินเรื่องอีริค…บางที เธออาจจะขอพ่วงปรึกษาเขาเรื่องแม่ของเธออีกเรื่องก็ได้ ระยะหลัง ผู้ชายคนนั้นเป็นที่พึ่งพาที่ดีให้กับเธอในหลายๆ เรื่อง จะขอปรึกษาเรื่องใหญ่อีกสองเรื่อง คงไม่เป็นไรหรอก…
น้องสาวส่งยิ้มเพลียๆ ให้พี่สาว “หิวจัง มีอะไรทานบ้างคะ”
วันวิสาข์เลิกคิ้ว เป็นครั้งแรกในรอบหลายอาทิตย์ที่น้องสาวเอ่ยปากว่าอยากกินอาหาร
“แม่ครัวทำอะไรไว้บ้างก็ไม่รู้ พี่ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน เดี๋ยวพี่สั่งให้แม่บ้านให้นะ” สองสาวย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ ซึ่งเป็นบ้านที่ครอบครัวซื้อไว้นานแล้ว บ้านหลังนี้มีขนาดเล็กกว่าเดิมหลายเท่า และมีแม่บ้านดูแลเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ดีค่ะ”
สองสาวนั่งคุยกันเบาๆ ระหว่างกินมื้อเย็นไปด้วย
“วันนี้พี่สากลับเร็วจัง” น้องสาวตั้งข้อสังเกต
“พี่เป็นห่วงเรานั่นแหละ นี่ถ้าไม่สั่งไว้ก่อนว่าห้ามโทรไปหา ก็จะโทรไปล่ะ อีริคเป็นไงบ้าง เขาพูดอะไรไม่ดีกับฝนหรือเปล่า”
น้ำเสียง แววตา เป็นห่วงเป็นใยอย่างสุดซึ้งนั้นทำให้น้องสาววางช้อน ยกน้ำขึ้นจิบ ผ่อนลมหายใจบางเบา
“ฝน...อีริคทำอะไรเราหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
วันวิสาข์ไม่อยากเสี่ยงให้น้องสาวของตนเองต้องกลับไปอยู่ในสภาพของเด็กมีปัญหาแบบเดิม เธอไม่เห็นด้วยกับการที่น้องเสนอตัวไปดูแลอีริคตั้งแต่แรกแล้ว วันวิสาข์รู้ดีว่าอีริคมีความแค้นมากมายกับนายดิเรก บิดาเลี้ยงของตนเอง และหากรู้เข้าว่ารมิดาคือผู้ที่เข้าไปดูแลเขาคนใหม่ คงจะระบายความไม่พอใจเอากับรมิดาแน่ๆ
“เขาไม่ได้ทำอะไรฝนเลยค่ะ”
“อ้าว แล้วทำไมทำหน้าอึ้งๆ เครียดๆ ตอนที่พี่ถามถึงเค้าล่ะ”
“เขาบอกว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องไปแล้ว…”
“อ้าว…”
“เขาไม่อยากเกี่ยวข้องกับครอบครัวของเรา ไม่ว่าจะยังไงค่ะ”
“เรื่องของเขากับคุณพ่อมันหนักหนาสาหัสอยู่…เฮ้อ ถึงแม้มันผ่านมาแล้ว แต่มันก็เป็นเรื่องที่จะลืมได้ง่ายเสียที่ไหน”
“นั่นสิคะ...มันน่าเศร้าชะมัด” คราวนี้คนพูดเอาช้อนเขี่ยอาหารในจาน “ยิ่งตอนฝนนั่งรถกลับบ้าน คิดถึงเรื่องชีวิตที่ผ่านมาของเขา แล้วก็รู้สึกว่า ทำไมคนบางคนถึงได้โชคร้ายซ้ำซากอย่างนี้ ครอบครัวแตกแยก แล้วตอนนี้ก็เหมือนจะต้องพิการอีก”
วันวิสาข์ถอนหายใจ ไม่รู้จะเอ่ยอะไรกับเรื่องนั้น
“วันนี้ฝนพยายามกระตุ้นให้เขากลับมา ก็ดีขึ้นนิดหน่อยนะคะ ตอนแรกฝนก็มีความหวังว่าทุกอย่างคงค่อยๆ ดีขึ้น แต่...ที่แย่ที่สุดคือเขาบอกว่าไม่ให้ฝนไปหาเขาอีกนี่สิคะ ตอนแรกฝนคิดว่าเขาจำไม่ได้ว่าเป็นฝน แต่ที่ไหนได้ เขาแค่รอเวลาให้หมดวัน เท่านั้น...”
วันวิสาข์เอื้อมมือไปจับปลายแขนของน้องสาว “ถ้าอย่างนั้น พี่ว่าฝนถอยก่อนดีกว่า แล้วเราค่อยหาทางช่วยเขาด้วยวิธีอื่น”
รมิดาส่ายหน้า
“อ้าว”
“เรื่องแค่นี้ฝนไม่ท้อหรอกค่ะ ฝนอยากช่วยเขา แล้วก็จะทำให้ถึงที่สุดด้วย…” แววตาของคนพูดเด็ดเดี่ยว
“พี่ไม่อยากให้ฝนเครียดเกินไปนะ อย่าลืมว่าเราเองก็ไม่สบายอยู่”
“ให้ฝนทำเถอะนะคะ”
“จ๊ะ ถ้าฝนอยากลองอีกทีพี่ก็ไม่ว่า แต่ว่าหากไม่ไหวจริงๆ เราก็ต้องถอยออกมานะ”
“ค่ะ เอ่อ แต่ว่าพี่สามีคำแนะนำไหมคะว่า ฝนควรต้องทำอะไรอีก…”
“....” วันวิสาข์ส่ายหน้า “อีริคเป็นคนเข้าถึงยากอยู่แล้ว หลายเรื่องที่เขาทำ พี่เองก็ยังไม่เข้าใจเขาเลย”
“แถมพูดจาก็ร้ายกาจ ไม่เคยรักษาน้ำใจใครเลย อ้อ คิดออกแล้ว เราปรึกษาคุณดินได้ไหมคะ”
“คุณดิน...”
“ใช่ เขาเป็นเพื่อนสนิทกัน บางทีคุณดินอาจจะให้ความเห็นเรื่องนี้ได้ ว่าทำยังไงกับอาการป่วยทางใจของคุณอีริคดี”
“ก็ได้ … อาจจะเป็นทางเลือกที่ดี งั้น เดี๋ยวพี่โทรให้นะ ฝนอิ่มแล้วก็ขึ้นไปไปอาบน้ำ พักผ่อนก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่เข้าไปหาที่ห้อง”
“ค่ะ ฝากด้วยนะคะ ฝนอยากช่วยเขาจริงๆ เพราะว่า มันหมายถึงฝนจะช่วยตัวเองด้วย ไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ อีกต่อไปแล้ว”
น้องสาวเดินขึ้นห้องไปแล้ว วันวิสาข์ยังนั่งคิดอะไรคนเดียวีกพักใหญ่ เรื่องที่คิดทั้งหมดล้วนวนเวียนกลับมาที่เรื่องของอีริค และครอบครัวของเธอ
.....
วันวิสาข์ยังไม่ได้โทรไปหาปฐพี ก็มีโทรศัพท์จากต่างประเทศเข้ามาเสียก่อน … แม่ของเธอนั่นเอง
“แม่จะกลับมาแล้วหรือคะ”
นับแต่เกิดเรื่อง จนพ่อของเธอเข้าคุกแม่ก็ไม่ได้กลับมาเมืองไทยเลย มีแต่การส่งข่าว หรือโทรสอบถามบ้างเป็นระยะๆ เท่านั้น
“ใช่จ้ะ แม่คิดว่าอีกสองวันแม่จะกลับแล้วล่ะ”
“ดีใจจัง คุณพ่อคงดีใจ”
“เอ่อ สา แม่จะบอกเราว่า แม่กลับไปแค่อาทิตย์เดียวนะ แล้วจะกลับมาอเมริกาใหม่…คือว่า…”
วันวิสาข์นิ่งไปนิดหนึ่ง
“แม่จะหย่ากับพ่อ เพราะ…เอ่อ แม่ปรึกษาเพื่อนของแม่ที่นี่ที่เป็นทนายแล้ว วิธีนี้ดีที่สุดในการรักษาชื่อเสียง และสมบัติบางส่วนที่เดิมมันเคยเป็นของแม่”
หญิงสาวรู้ว่า มารดาของเธอหมดรักในตัวนายดิเรกมานานพอควรแล้ว ระยะหลังทั้งคู่มีปากเสียงกันเสมอๆ หากอยู่บ้านเวลาเดียวกัน แต่ที่ยังอยู่ร่วมกัน เพราะนายดิเรกเป็นนักการเมืองมีชื่อเสียง มีหน้ามีตาในวงสังคม เท่านั้น
นับแต่เกิดเรื่อง คุณศศิรส บ่ายเบี่ยงที่จะกลับเมืองไทยมาโดยตลอด เธอคิดว่าลูกสาวอยู่ที่เมืองไทยสบายดีเพราะมีคนช่วยเหลือ ไม่ได้รู้เรื่องว่าลูกสาวคนเล็กเกือบถูกข่มขืน เพราะรมิดาขอให้ปิดเรื่องนี้ ไม่ให้แม่รู้ ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง ไม่อยากให้ใครพูดถึง
“ตามใจค่ะ สายังไงก็ได้…” บางทีมันอาจจะดีที่สุดจริงๆ ก็ได้ หญิงสาวคิด
“ลูกเข้าใจแม่นะ แม่….”
“ค่ะสาเข้าใจ ดีเหมือนกัน แม่อยู่ที่อเมริกา จะได้ไม่เครียดกับข่าวการเมืองที่ขุดแต่เรื่องเก่าๆ ของพ่อออกมาทำข่าว…แม่กลับมาวันไหนบอกด้วยนะคะ สาจะไปรับ”
“ได้ตั๋วแล้วแม่จะโทรไปบอกนะ แล้วลูกล่ะ อยากย้ายมาอยู่อเมริกาไหม เทอมหน้ายัยฝนก็ต้องมาเรียน สาก็มาอยู่กับน้อง เรียนต่อ หรือหางานทำเล็กๆ น้อยๆ ก็ได้ รอให้เรื่องเงียบเสียก่อน"
วันวิสาข์กัดริมฝีปาก "คือว่า...สาคิดว่า..."
"ทำเสียงยังกับไม่อยากมา อยู่เมืองไทยลำบากนะลูก ชื่อเสียง สมบัติ อะไรๆ ก็ไม่มีเหลือเท่าไหร่แล้ว"
"ฝนยังต้องดูแลโรงแรมค่ะ ฝนไม่ไปได้ไหมคะ เอาไว้ว่างไๆ ไปเยี่ยมแม่ดีกว่า"
"ก็ ตามใจนะ แล้วนี่ยัยฝนล่ะ อยู่ไหน แม่อยากคุยด้วย”
“อาบน้ำค่ะ จะให้สาเรียกไหมคะ”
“ไม่เป็นไร เอาไว้เจอกันที่เมืองไทยเลยก็ได้จ๊ะลูก” คุณศศิรส พูดคุยกับลูกสาวคนโตอีกสองสามประโยคก่อนวางสายไป
วันวิสาข์นั่งนิ่งอยู่อีกพักใหญ่ ไม่รู้ว่าจะบอกข่าวที่เพิ่งรู้ใหม่สดๆ ร้อนๆ นี่กับน้องสาวอย่างไร …เธอตัดสินใจเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน รอจังหวะที่เหมาะสมกว่านี้ดีกว่า
…คุณดิน
ชื่อของผู้ชายคนนั้นแวบเข้ามาในความคิด
ยัยฝนบอกให้โทรปรึกษาคุณดินเรื่องอีริค…บางที เธออาจจะขอพ่วงปรึกษาเขาเรื่องแม่ของเธออีกเรื่องก็ได้ ระยะหลัง ผู้ชายคนนั้นเป็นที่พึ่งพาที่ดีให้กับเธอในหลายๆ เรื่อง จะขอปรึกษาเรื่องใหญ่อีกสองเรื่อง คงไม่เป็นไรหรอก…
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 พ.ย. 2555, 22:57:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 พ.ย. 2555, 20:01:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 5610
| << 26: อีริค...กับเลขาคนใหม่ | 28: พันธนาการ >> |
สิรินดา 10 พ.ย. 2555, 22:59:54 น.
ทำสถิติใหม่ post นิยาย สามเรื่องในช่วงอาทิตย์เดียวกัน - - แล้วก็จะหายไปอีกสองปี เอ๊ย ไม่ใช่ แล้วจะมา post อีกเรื่่อยๆ นะค้าบบบบ
ทำสถิติใหม่ post นิยาย สามเรื่องในช่วงอาทิตย์เดียวกัน - - แล้วก็จะหายไปอีกสองปี เอ๊ย ไม่ใช่ แล้วจะมา post อีกเรื่่อยๆ นะค้าบบบบ
konhin 11 พ.ย. 2555, 04:55:01 น.
ว่าแล้วว่าอิริครู้ ฝนอย่ายอมแพ้ สู้ๆ
ว่าแล้วว่าอิริครู้ ฝนอย่ายอมแพ้ สู้ๆ
Asian 11 พ.ย. 2555, 13:11:09 น.
ลุ้นให้เรื่องนี้จบเร็ว ๆ ค่ะ จะได้อ่านเปนเล่มเร็ว ๆ
ตามอ่านมาราธอนพอสมควร ถ้านับระยะห่างจากภาคแรก
ป่านนี้เพื่อน ๆ มีลูกทันใช้กันหมดแล้วค่ะ
สู้ ๆ ค่ะพี่ตา
ลุ้นให้เรื่องนี้จบเร็ว ๆ ค่ะ จะได้อ่านเปนเล่มเร็ว ๆ
ตามอ่านมาราธอนพอสมควร ถ้านับระยะห่างจากภาคแรก
ป่านนี้เพื่อน ๆ มีลูกทันใช้กันหมดแล้วค่ะ
สู้ ๆ ค่ะพี่ตา
สิรินดา 11 พ.ย. 2555, 20:20:48 น.
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ สู้ๆๆๆ เพื่อตอนต่อไป
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ สู้ๆๆๆ เพื่อตอนต่อไป
Zephyr 11 พ.ย. 2555, 22:20:24 น.
อ้ายยยย ตาอีริครู้แล้ว ฝนก็สู้ๆ ทนๆไปเถอะ เดี๋ยวอีริคก็เบื่อเอง ฮ่าๆๆๆ
อ้ายยยย ตาอีริครู้แล้ว ฝนก็สู้ๆ ทนๆไปเถอะ เดี๋ยวอีริคก็เบื่อเอง ฮ่าๆๆๆ
supayalak 12 พ.ย. 2555, 11:46:45 น.
ใช่ค่ะ น้องฝนในเมื่อคิดที่จะช่วยแล้วต้องให้สุดๆ และเต็มที่ที่สุด สู้ๆ นะค้า
ใช่ค่ะ น้องฝนในเมื่อคิดที่จะช่วยแล้วต้องให้สุดๆ และเต็มที่ที่สุด สู้ๆ นะค้า
เพียงพลอย 13 พ.ย. 2555, 23:27:34 น.
ดีมาก หนูฝน อย่าถอดใจ "ไม่ใช่เรื่องที่ล้มเลิกกันง่ายๆ" จริง
อยากเห็นหน้าอิตาอีริคตอนรู้ว่าหนูฝนกลับมาดูแลต่อจัง
ดีมาก หนูฝน อย่าถอดใจ "ไม่ใช่เรื่องที่ล้มเลิกกันง่ายๆ" จริง
อยากเห็นหน้าอิตาอีริคตอนรู้ว่าหนูฝนกลับมาดูแลต่อจัง
สิรินดา 14 พ.ย. 2555, 09:22:20 น.
น้องฝนของเรา ไม่สวยมาก แต่หัวใจเกินร้อย :)
น้องฝนของเรา ไม่สวยมาก แต่หัวใจเกินร้อย :)
สิรินดา 23 พ.ย. 2555, 20:01:41 น.
มาปรับตอนกลางๆ นิดหน่อยค่ะ
มาปรับตอนกลางๆ นิดหน่อยค่ะ
Asian 25 พ.ย. 2555, 17:31:22 น.
มารอตอนต่้อไปค่ะ อีริคจะรู้รึป่าวว่าเลขาที่ส่งไปให้เปนหนูฝน
มารอตอนต่้อไปค่ะ อีริคจะรู้รึป่าวว่าเลขาที่ส่งไปให้เปนหนูฝน
สิรินดา 27 พ.ย. 2555, 08:16:58 น.
ตอนต่อไปมาแล้ววววว
ตอนต่อไปมาแล้ววววว
