เหลี่ยมร้าย ลายเมฆ
เมื่อลายเมฆหนุ่มจอมกระล่อนถูกรถชนจนความจำเสื่อม ต้องกลายมาเป็นกระเทยเพราะความเข้าใจผิดของญาดาเจ้าของรถที่ชนเขา ในความรู้สึกบอกว่าไม่ใช่ แต่หลักฐานที่ติดตัวมาบ่งชัดว่าเขาเป็นชายใจหญิง ลายเมฆจะทำยังไงเมื่อหัวใจมันคอยแต่จะเต้นตึกตัก ยามเข้าใกล้สาวงาม
Tags: รวิญาดา นิยาย
ตอน: ตอนที่ 4. จากลาใช่จากเลย 100%
ต่อจ้า...
สองวันแล้วนับตั้งแต่วันที่ลายเมฆจากไป ญาดาทำงานหนักขึ้นเพื่อให้ตัวเองหายจากฟุ้งซ่าน แต่งานไม่ช่วยให้หญิงสาวดีขึ้น เมื่อกลับมาถึงบ้านทีไรภาพของกระเทยหน้าหวานก็ลอยเข้ามากวนหัวใจตลอด ญาดาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกผูกพันกับลายเมฆมากมายขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาแค่ไม่กี่วัน ตกกลางคืนเวลานอนเจ้าของสวนกล้วยไม้ก็นอนไม่ค่อยหลับหากไม่เอาหมอนที่อีกฝ่ายเคยหนุนนอนมากอดไว้ เป็นแบบนี้ทุกคืนจนกลายเป็นคนติดหมอนโดยไม่รู้ตัว
เช้านี้เป็นอีกวันที่ญาดาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่าย เธอเริ่มต้นชีวิตประจำวันอย่างซึมเซา ช่วงเช้าไปดูงานที่สวนกล้วยไม้เหมือนปกติ พอช่วงบ่ายหญิงสาวก็แวะไปดูกล้วยไม้ในเรือนเพาะชำของด็อกเตอร์ภราดร ซึ่งตอนนี้ใกล้กำหนดการประกวดกล้วยไม้แล้ว
“เป็นไงบ้างคะด็อกเตอร์” ญาดาเอ่ยทักทาย ขณะเดินเข้าไปในเรือนเพาะชำ
ด็อกเตอร์หนุ่มเงยหน้าจากงาน ส่งยิ้มให้คนทัก “ผมกำลังคัดแยกต้นกล้ากล้วยไม้พันธุ์ใหม่ของเราครับ เตรียมไว้เผื่อกล้วยไม้ของเราได้รับรางวัลแล้วมีคนสนใจซื้อ จะได้มีขายเขา” เขารอบคอบเสมอ
“ได้ยินข่าวว่า คนที่ได้รับรางวัลชนะเลิศในคราวนี้ จะได้มีโอกาสไปสัมมนาที่ฮ่องกงใช่ไหมคะ” ญาดาขยับเข้ามาใกล้ พลางเอ่ยถาม
“ครับ เขาเปิดโอกาสให้คนชนะ นำต้นกล้ากล้วยไม้ไปขายที่งานแฟร์ของเขาด้วย ถ้าเราโชคดีงานนี้สวนกล้วยไม้ของคุณแยม คงได้เปิดตลาดที่ฮ่องกงครับ”
การมีโอกาสได้นำกล้วยไม้ออกไปแสดงที่ต่างประเทศ นอกจากจะมีชื่อเสียงแล้วยังเพิ่มโอกาสทางธุรกิจด้วย สวนกล้วยไม้ของญาดามีศักยภาพด้านการผลิตที่มากพอจะดำเนินธุรกิจได้ด้วยตนเอง โดยไม่ต้องผ่านคนกลางเหมือนทุกวันนี้ แต่หญิงสาวยังไม่กล้าลงมือขยายธุรกิจเพราะยังขาดประสบการณ์ และยังหาลูกค้าจากต่างประเทศไม่ได้ หากงานนี้กล้วยไม้จากสวนของเธอชนะการประกวด ได้มีโอกาสไปแสดงที่ต่างประเทศจริงตามที่ด็อกเตอร์หนุ่มคาดการณ์ ญาดาคงต้องคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังเสียที
“เอาไว้ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ แยมคงต้องรบกวนด็อกเตอร์อีกหลายเรื่องค่ะ” ญาดายิ้มหวานเอาใจคนพูด
“ยินดีครับ ผมเต็มใจช่วยคุณแยมอย่างเต็มความสามารถ”
ด็อกเตอร์หนุ่มยิ้มรับ ใบหน้าขาวๆ ของเขาแดงเรื่อขึ้นมา เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ หลายปีที่ผ่านมาเขาทุ่มเททำงานวิจัยให้สวนกล้วยไม้ของญาดามาตลอด หวังว่าสักวันเจ้าของสวนจะเห็นความดีมีใจตอบรับไมตรีเขาสักนิด เวลานี้ดูเหมือนเธอจะเริ่มมีใจให้เขาแล้วกระมัง ถึงได้แวะมาหาเขาแทบทุกวัน ด็อกเตอร์หนุ่มแอบคิดเข้าข้างตัวเอง
ญาดาพูดคุยเรื่องกล้วยไม้กับด็อกเตอร์ภราดรอยู่ครู่ใหญ่ ก็ขอตัวกลับ หญิงสาวแวะไปตลาดเพื่อหาซื้ออาหารเย็นและข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว กว่าจะกลับถึงบ้านก็เย็นมากแล้ว รถกระบะของเธอแล่นเข้าไปจอดหน้าบ้านพักเจ้าตัวลงมาขนของที่หลังกระบะรถ หิ้วเข้าไปในบ้าน ขณะควานหากุญแจเพื่อไขเปิดประตูก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง
“พี่แยม...”
ญาดาหันขวับมามอง ตัวชาวาบเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่เรียกชื่อเธอ
“น้องเมย์!”
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
มาอัพแล้วค่ะ
มาสั้นๆ ไปนิดนะคะ ผู้เขียนป่วยค่ะเลยไม่ได้เขียนนิยายเลย วันก่อนแผ่นดินไหวค่ะบ้านผู้เขียนอยู่ที่เชียงใหม่รับรู้ถึงการสั่นไหวได้แรงพอสมควร ตอนนั้นนั่งอยู่หน้าคอมพอดีพอหายแผ่นดินไหว ลุกขึ้นมาเวียนหัวมาก อาเจียนเลยค่ะ พอหลังจากนั้นก็ลุกไม่ไหว ป่วยค่ะ (บอบบางจริงๆ 555)
วันนี้ค่อยยังชั่วแล้ว เลยลุกขึ้นมาแต่งพี่แยมกะน้องเมย์ ให้จบตอน
อ่านแก้เซ็งไปก่อนนะคะ
ใครที่ตามอ่านเฮียหลงอยู่ อาจจะมาดึกๆ ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
รวิญาดา
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 พ.ย. 2555, 18:02:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ม.ค. 2556, 16:12:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1670
| << ตอนที่ 4. จากลาใช่จากเลย 70% | ตอนที่ 5.ผูกรักพันใจ 40% >> |
mhengjhy 13 พ.ย. 2555, 18:32:07 น.
สั้นจริงๆ ด้วยค่ะ แต่สั้นแค่ไหนก็รออ่านค่าาา
สั้นจริงๆ ด้วยค่ะ แต่สั้นแค่ไหนก็รออ่านค่าาา
เคสิยาห์ 13 พ.ย. 2555, 19:10:05 น.
อ้าวเชียงใหม่เหมือนกันหรอกรึ คนบ้านเดียวกัน ใช่แผ่นดินไหว เรากำลังขี่รถขึ้นเนิน โอ้ว เหมือนอะไรกลับตาลปัตรไปหมด ต้องจอดรถ แล้วเช็คว่าัมันเกิดอะไรขึ้น
รอเฮียหลงรอบดึก จ้า หายเร็วๆนะคะ
อ้าวเชียงใหม่เหมือนกันหรอกรึ คนบ้านเดียวกัน ใช่แผ่นดินไหว เรากำลังขี่รถขึ้นเนิน โอ้ว เหมือนอะไรกลับตาลปัตรไปหมด ต้องจอดรถ แล้วเช็คว่าัมันเกิดอะไรขึ้น
รอเฮียหลงรอบดึก จ้า หายเร็วๆนะคะ
หมูอ้วน 14 พ.ย. 2555, 14:28:29 น.
หายเร็ว ๆ นะค่ะ
หายเร็ว ๆ นะค่ะ
NamFah 24 พ.ย. 2555, 17:40:25 น.
อยู่เชียงใหม่เหมือนกันค่า^^
อยู่เชียงใหม่เหมือนกันค่า^^