พายุรักซาตานร้าย
Tags: ซาตาน
ตอน: ตอนที่ 4
ตอนที่ 3
หญิงสาวร่างบางในชุดนอนสีขาวแขนตุ๊กตายาวกรอมเท้า นอนหลับสนิทคงเป็นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่ส่งผ่านมาทางช่องแอร์ เช่นเดียวกับครอบครัวของเธอ
ลูกบิดประตูหมุนออกโดยง่ายแม้นชายฉกรรจ์สองคน และหญิงสาวซึ่งทำหน้าที่พนักงานต้อนรับจำเป็นจะไม่มีคีย์การ์ดแต่พวกเขาก็มีวิธีเข้ามาได้ไม่ยาก
“สวยและน่ารักมากน่าเสียดายจริงๆ ถ้าอย่างนั้นผมกับริษาจะออกไปรอข้างนอกก่อนนะครับ” ไตรเทพมองคนบนเตียงสลับกับหน้าเจ้านายหนุ่ม
“ไตรเทพ ริษาจะออกไปทำไม” คนหน้าคมเรียกหญิงชายทั้งคู่ที่กำลังจะก้าวออกไปจากห้อง
หญิงสาวในชุดพนักงานต้อนรับหน้าแดงระเรื่อ “นายจะให้ริษาอยู่ดูด้วยเหรอคะ แต่ริษาคงทนดูไม่ได้ค่ะ สงสารยังไงเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน”
“ใช่ครับนาย ถึงผมเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่อยากดูหนังสดหรอกครับ โดยเฉพาะมีนายเล่นเป็นพระเอกเองด้วยมันเขินนะครับ”
“บ้า! คิดอะไรกันทั้งสองคน นี่คิดว่าคนอย่างนายวาโยจะข่มขืนผู้หญิงขณะนอนหลับอย่างนั้นเหรอ พวกคุณทำงานกับผมมาตั้งนานคิดว่าผมเลวขนาดนั้นเลยรึไง”
“ใช่..เอ๊ย..เปล่าๆค่ะ”
ใบหน้าหล่อคมขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันและมองหน้าลูกน้องด้วยสายตาผิดหวัง แกมตำหนิที่ทั้งสองคิดลึกไปเกินความจริง
“แล้วเอ่อ..นายให้เราเตรียมวีดีโอ กล้องถ่ายรูป แล้วยังแผนการที่อุตสาห์ลงทุนลงแรงมาขนาดนี้ ถ้านายไม่ต้องการแก้แค้นให้กับคุณมีมี่นายทำเพื่ออะไรครับ”
“ใช่..ผมต้องการแก้แค้นให้กับพี่สาว แต่ก็ไม่ถึงกับต้องข่มขืนผู้หญิงขณะนอนหลับสักหน่อย ผมโกรธแค้นนายรันไอ้สารเลวคนนั้นมันสมควรได้รับกรรมที่มันทำเอาไว้ มันควรเจ็บอย่างที่ครอบครัวผมต้องเจ็บ แต่พลอยญาวีไม่ได้เป็นคนทำ เธอไม่รู้เรื่องด้วยอันที่จริงผมใช้เธอทำร้ายคนอื่นแค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเลวมากแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นแปลว่านายไม่คิดจะเอ่อ...แล้วนายจะทำอะไรครับ” ไตรเทพตั้งคำถาม
“เอาน่า แค่สองสามนาทีก็เสร็จรับรองเธอจะไม่บอบช้ำและไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำไป”วาโยมองหญิงสาวผิวขาวบางด้วยสายตาลุแก่โทษ
“แค่สองสามนาทีเท่านั้นเองหรือคะ” ริษาใบหน้าร้อนผ่าวเพราะคิดไปไกล เธอไม่คิดว่านายหนุ่มสุดหล่อของตนจะไวขนาดนั้น “ยังหนุ่มยังแน่นทำไมนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำก็..”
เสียงเข้มหันมาดุหญิงสาวที่คิดเตลิดเปิดเปิงไปไกล
“ริษา! ยังไม่เลิกคิดเรื่องนั้นอีกเหรอ ผมบอกแล้วไง ว่าไม่เคยคิดข่มขืนผู้หญิงสงสัยคุณจะอ่านนิยายมากไปแล้วนะ เพลาๆหน่อยนะไอ้นิยายประเภทพระเอกต้องตบจูบ หรือฉุดนางเอกไปข่มขืน หรือไม่ก็ลากเข้าป่าไปกักขัง”
“ริษาขอโทษค่ะคุณวาโย” ริษายิ้มแหยแก้เก้อ
“เอาเถอะ ทั้งสองคนเลิกคิดมากได้แล้ว ไตรเทพถ่ายรูปนะเอาให้ชัดที่สุดคุณถ่ายรูปเก่งนี่ ใช้มุมกล้องช่วยด้วยนะเอาให้ดูเหมือนจริงและธรรมชาติที่สุด”
“แล้วริษาล่ะคะนาย”
“ช่วยจัดฉากนะสิผมไม่อยากแตะเนื้อต้องตัวเธอถ้าไม่จำเป็น”
“คิดจะแก้แค้น แต่ก็ยังโชว์แมนแบบสุภาพบุรุษนายเราเชื่อเขาเลยสับสนในอารมณ์ของตัวเองหรือเปล่า” ริษาบ่นอุบอิบ แต่ก็ดีใจที่นายของเธอไม่ใช่คนใจร้ายถึงขนาดนั้น
“โธ่ ! ๆๆ พ่อเทพบุตรในคราบซาตาน หรือซาตานในคราบเทพบุตร”
“จะบ่นอีกนานไหมริษา” วาโยหันมาทำตาดุใส่
“ไม่แล้วค่ะนาย” ริษาก้มหน้าหงุดกั้นหัวเราะกับความคิดของเธอ
วาโยถอดเสื้อสูทสีดำหรูราคาแพงพาดไว้ที่ขอบเตียง จากนั้นก็ถอดเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวออก
“โอ้..แม่เจ้านายเราหุ่นงามขนาดนี้เชียว ซิกแพกเป็นรอนๆ ” ริษาอดจะหน้าแดงไม่ได้ และจ้องมองแผ่นหลังขาวกว้างของคนเป็นนายชนิดตาเป็นมัน
“ริษาให้มันน้อยๆหน่อย” ตากล้องหันมามองริษาด้วยแววตาขุ่นเพราะในใจกำลังรู้สึกหึง
“ยืนดูอยู่ได้ ริษามาช่วยผมที” วาโยเรียกหญิงสาวให้เข้ามาใกล้
“นายจะให้ริษาทำอะไรเหรอคะ” หญิงสาวยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก
“ต้องให้บอกอีกเหรอริษา ก็ถอดเสื้อออกสิเร็วเข้า ถอดออกเดี๋ยวนี้”
“นาย! ริษาทำไม่ได้ค่ะ ให้ริษาทำอย่างอื่นเถอะค่ะ” หญิงสาวยกมือกอดอกแน่นไม่กล้าถอดเสื้อออก
ชายหนุ่มกุมขมับปวดหัวกลับผู้หญิงตรงหน้า ส่วนตากล้องหนุ่มก็นึกขำในความคิดของสาวสวยที่เขาแอบชอบ
“นายก็รู้ว่ายัยนี้บ้องตื่น เอ๋อจะตาย” ไตรเทพพูดขึ้นพร้อมกับอมยิ้ม
“ริษา! ผมไม่ได้ให้คุณถอดเสื้อตัวเอง ผมให้คุณมาช่วยถอดเสื้อให้เธอผมจะหันหลังให้ นายด้วยไตรเทพหันหลังไป” เจ้านายหนุ่มมาดเข้มหันไปสั่งตากล้อง
“อ๋อ...เข้าใจแล้วค่ะนายจะเอารูปเธอไปขู่นายรัน แต่ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณคนสวยจริงๆนายจะใช้เพียงมุมกล้องและก็แตะต้องเธอให้น้อยที่สุดใช่ไหมคะ”
“คุณเพิ่งเข้าใจเหรอริษา” คนหล่อคมเข้มรู้สึกปวดหัวจนต้องยกมือกุมขมับ
จากนั้นริษาก็ช่วยจัดฉากจนเสร็จเรียบร้อยพยายามเซฟให้พลอยญาวีมากที่สุด “และนายไม่ถอดกางเกงออกด้วยเหรอคะ”
“จะบ้าเหรอริษา ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ ช่วงล่างใช้ผ้าห่มคลุมเอาก็ได้ถ่ายแค่ช่วงบนเอามุมกล้องช่วยให้มันวาบหวิวที่สุดเอาให้ไอ้รันมันดูแล้วโยนรูปทิ้งไม่ทันไปเลยนะไตรเทพ....ฮึ ฮึๆๆ” เขาหันไปสบตากับตากล้อง
เมื่อริษาจัดฉากเรียบร้อยแล้ว วาโยก็เริ่มแผนการของเขาแต่ละท่าทางที่เขาให้ลูกน้องถ่ายหากใครไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์จริงก็คงไม่อาจคิดเป็นอื่นไปได้ เขาพยายามแตะต้องตัวเธอให้น้อยที่สุดแต่ทว่าก็ต้องมีการสัมผัสกันบ้างวาโยปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารู้สึกมือไม้สั่นยามแตะแผ่นหลังขาวละเอียดของพลอยญาวี รู้สึกตื่นเต้นมากยามโอบกอดเธอเอาไว้แม้จะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยแต่วาโยกลับหัวใจเต้นระส่ำทุกครั้งที่แนบชิดกับร่างบาง กลิ่นหอมจางๆนั้นวาโยนึกอยากจะสูดดมมันจริงๆแต่ต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้
“เราไม่ใช่คนบ้ากาม เราไม่ใช่ประเภทปล้ำได้ไม่เลือกข่มใจเอาไว้หน่อยนายโย” วาโยบอกกับตัวเอง
“คุณสวยหน้าหม่ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว แต่ผมคงเลวไม่พอที่จะเอาความแค้นมาลงกับคุณ อภัยให้ผมด้วยนะพลอยที่ใช้คุณเป็นเครื่องมือ” เขากระซิบเธอเบาๆแม้รู้ว่าเธอคงไม่ได้ยิน
“คุณวาโยคะ พอรึยังคะเดี๋ยวนานกว่านี้ริษาว่าคุณโยอาจจะเอ่อ...อยากเล่นบทพระเอกในฉากเลิฟซีนจริงๆ”
“เลอะเทอะ! ริษาคนอย่างผมจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงสักคนมันต้องเกิดจากความรัก ความเต็มใจกันทั้งสองฝ่ายไม่ใช่อารณ์ใคร่” วาโยรีบวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือที่สุด
“ริษาว่างมากนักก็เลิกฟุ้งซ่านและมาช่วยเธอสวมเสื้อผ้าไว้อย่างเดิม เตรียมตัวเก็บของออกจากห้องนี้ได้แล้วก่อนที่ยานอนหลับมันจะหมดฤทธิ์”
“ได้ค่ะคุณวาโย”
+++++++++++++++++++++++++++
รันโทรหาพลอยคนรักของเขาตลอดเวลามันคงมากกว่าร้อยสายแต่ก็ยังคงติดต่อไม่ได้
“พลอยทำไมคุณไม่รับโทรศัพท์ผมสักทีรู้ไหมผมห่วงคุณมาก เกิดอะไรขึ้นกับคุณ” รันขับรถด้วยความเร็วสูงแม้เขาไม่รู้ว่าพลอยพักอยู่ที่ไหนในกาญจนบุรี แต่เขาต้องตามหาเธอให้เจอหลายวันนี้เขารู้สึกใจคอไม่ดีมันคงเป็นเพราะเรื่องนี้เอง
ตื๊ดๆๆ...
เสียงแมสเสสบอกให้รู้ว่ามีข้อความส่งเข้ามา รันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูในนั้นมีไฟล์ภาพและมีข้อความสั้นๆว่าของขวัญชิ้นแรก ต่อจากนั้นเขากดดูรูปภาพทันทีและต้องเบรคลดอย่างกะทันหัน
“ไม่พลอย! ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้” ภาพหญิงสาวเปลือยช่วงบนนอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงกว้างและที่ทำให้รันหัวใจแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ภาพผู้ชายเปือยกายส่วนบนทาบทับร่างบางนั้นเอาไว้และซุกใบหน้าของมันอยู่ตรงซอกคอขาวเนียน
“พลอย ! ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ใครทำกับคุณแบบนี้” กำปั้นของชายหนุ่มทุบพวงมาลัยอย่างแรงราวกับว่ามันคือชายในภาพ
สักพักหนึ่งเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ชายหนุ่มรีบรับมันทันทีเขามีลางสังหรณ์บางอย่าง
“เป็นยังไงของขวัญชิ้นแรกที่ฉันส่งให้แก ภาพชัดดีไหมถ้าไม่ชัดมีอีกเป็นร้อยๆรูปจะทยอยส่งให้แกดู”
“ไอ้สารเลว แกเป็นใครบอกมาเดี๋ยวนี้ แกทำอะไรพลอย ตอนนี้พลอยอยู่กับแกใช่ไหมบอกมาสิวะ” รันกระแทกเสียงด้วยความเจ็บปวดเขาต้องการรู้ทุกอย่าง
ปลายสายยิ้มอย่างพอใจ “แทบคลั่งใช่ไหมไอ้รัน คนอย่างแกแค่นี้มันยังน้อยไป” เสียงเข้มพูดช้าๆในน้ำเสียงเต็มไปด้วยการเยอะเย้ยถากถาง
“ทำไมแกต้องยุ่งกับพลอย ฉันไปทำอะไรให้แกทำไมแกต้องมายุ่งกับคนรักของฉัน” เสียงของเขาเจ็บปวดราวกับว่าถูกควักดวงใจออกไปสดๆทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่
“คนอย่างแกรักใครเป็นด้วยเหรอ ฮึฮึ ไม่น่าเชื่อว่าคนเลือดเย็นอย่างแกจะจริงใจกับคนอื่นเป็น”
“แกต้องการอะไรบอกมาขออย่างเดียวอย่ายุ่งกับพลอย ตอนนี้พลอยอยู่ที่ไหน”
“ถ้าแกไม่อยากให้คลิปของแฟนแกถูกเผยแพร่ แกก็อยู่เฉยๆ ทำตัวนิ่งรอกการติดต่อกลับจากฉันไปเรื่อยๆ”
“มึงเป็นใครว่ะ ไอ้สารเลวมึงอยู่ไหนกูจะไปลากคอมึงมา” รันแทบจะตั้งสติไม่ได้ เขาสงสารคนรักจากภาพเขารู้ว่าเธอต้องเจออะไร
“ใจเย็นๆ สิครับคุณรัน นักข่าวคนดังทีตอนคุณทำกับคนอื่นคุณยังไม่เคยคิด นี่แหละคือผลกรรมของคุณผมยังมีอะไรสนุกๆอีกเยอะอดใจรอหน่อยละกัน ฮึฮึๆๆๆ ภาพที่ส่งไปมันเป็นแค่น้ำจิ้ม”
“มึงๆๆ กูจะฆ่ามึง”
“อ้อ...ทางที่ดีถ้าไม่อยากให้แฟนคุณอายก็อย่าไปถามเธอเรื่องรูปล่ะกัน คุณพลอยแฟนของคุณเขาคงไม่อยากจะตอบคำถามว่าการต้องสวิงกิ้งอย่างไม่เต็มใจมันเป็นอย่างไร น่าสงสารนะแต่ช่วยไม่ได้ อ้อ..แฟนคุณนี่อร่อยไปทั้งตัวจริงๆ”
“สวิงกิ้ง! ไอ้สารเลวมึงเป็นใครมึงทำระยำกับพลอยแบบนั้นได้ยังไงวะ” น้ำตาของรันไหลออกมาโดยเขาไม่คิดจะกั้นมันเอาไว้ตอนนี้เขาสงสารพลอยเหลือเกิน “มึงแค้นอะไรมึงก็มาทำกับกู มึงไปทำกับพลอยทำไม”
ชายหนุ่มฟูมฟายราวกับชายเสียสติยิ่งทำให้ปลายสายรู้สึกพอใจ
“แค่นี้ก่อนนะ คุณรันแล้วผมจะโทรมาใหม่”
“เดี๋ยว อย่าวางมึงเป็นใคร แล้วพลอยอยู่ที่ไหน” แต่ไม่ทันแล้วไม่ว่ารันจะโทรกลับสักกี่ครั้งก็ไม่สามารถติดต่อได้
++++++++++++++++++++++++
พลอยญาวีลืมตาขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะที่ประตู หญิงสาวมองนาฬิกาเกือบจะเก้าโมงเช้า เธอลุกขึ้นรูดม่านหน้าต่าง
“สวยจังด้านหลังโรงแรม ในเวลาเช้าต่างจากเมื่อคืนมากเธอเห็นลำธารเล็กๆไหลผ่านด้านหลังโรงแรมกล้วยไม้ป่ากำลังออกดอกสวย ป่าไม้ดูมีชีวิตชีวาไม่ได้น่ากลัวเหมือนตอนกลางคืนสักนิด
“พี่พลอย พี่พลอยขา”
“มาแล้ว เดี๋ยวรอประเดี๋ยว” หญิงสาวรีบเดินมาปิดประตู “กระท้อนเองเหรอ”
“พี่พลอยตื่นสายกว่าหนูอีก เมื่อคืนถูกผีหลอกจนนอนไม่หลับใช่ไหมล่ะบอกให้ไปนอนห้องคุณแม่ก็ไม่เชื่อ” สาวน้อยยิ้มร่าเรงเพราะได้นอนเต็มอิ่มในมือถือถุงมันฝรั่งเลย์ชนิดแผ่นเรียบรสเกลือถุงใหญ่ส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
“เปล่าพี่นอนหลับสบายต่างหากเลยตื่นสายไปหน่อย ว่าแต่เราเถอะกินขนมแต่เช้าแปรงฟันหรือยัง”
สาวน้อยตัวกลมยิ้มอายๆ “ยังค่ะ แต่เชื้อโรคมันยังไม่ทันตื่นหรอกค่ะ กินก่อนค่อยแปรงฟันก็ได้”
“โรงเรียนไหนเขาสอนเธอเนี่ยยัยกระท้อน เอามานี้” พลอยญาวีใช้สิทธ์ความเป็นพี่ยึดห่อขนมเอาไว้ และไล่สาวน้อยตัวกลมไปแปรงฟันในห้องน้ำ
“ถ้าไม่แปรงฟันก่อน อย่าคิดนะว่าจะได้กิน”
+++++++++++++++++++++++
หญิงสาวร่างบางในชุดนอนสีขาวแขนตุ๊กตายาวกรอมเท้า นอนหลับสนิทคงเป็นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่ส่งผ่านมาทางช่องแอร์ เช่นเดียวกับครอบครัวของเธอ
ลูกบิดประตูหมุนออกโดยง่ายแม้นชายฉกรรจ์สองคน และหญิงสาวซึ่งทำหน้าที่พนักงานต้อนรับจำเป็นจะไม่มีคีย์การ์ดแต่พวกเขาก็มีวิธีเข้ามาได้ไม่ยาก
“สวยและน่ารักมากน่าเสียดายจริงๆ ถ้าอย่างนั้นผมกับริษาจะออกไปรอข้างนอกก่อนนะครับ” ไตรเทพมองคนบนเตียงสลับกับหน้าเจ้านายหนุ่ม
“ไตรเทพ ริษาจะออกไปทำไม” คนหน้าคมเรียกหญิงชายทั้งคู่ที่กำลังจะก้าวออกไปจากห้อง
หญิงสาวในชุดพนักงานต้อนรับหน้าแดงระเรื่อ “นายจะให้ริษาอยู่ดูด้วยเหรอคะ แต่ริษาคงทนดูไม่ได้ค่ะ สงสารยังไงเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน”
“ใช่ครับนาย ถึงผมเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่อยากดูหนังสดหรอกครับ โดยเฉพาะมีนายเล่นเป็นพระเอกเองด้วยมันเขินนะครับ”
“บ้า! คิดอะไรกันทั้งสองคน นี่คิดว่าคนอย่างนายวาโยจะข่มขืนผู้หญิงขณะนอนหลับอย่างนั้นเหรอ พวกคุณทำงานกับผมมาตั้งนานคิดว่าผมเลวขนาดนั้นเลยรึไง”
“ใช่..เอ๊ย..เปล่าๆค่ะ”
ใบหน้าหล่อคมขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันและมองหน้าลูกน้องด้วยสายตาผิดหวัง แกมตำหนิที่ทั้งสองคิดลึกไปเกินความจริง
“แล้วเอ่อ..นายให้เราเตรียมวีดีโอ กล้องถ่ายรูป แล้วยังแผนการที่อุตสาห์ลงทุนลงแรงมาขนาดนี้ ถ้านายไม่ต้องการแก้แค้นให้กับคุณมีมี่นายทำเพื่ออะไรครับ”
“ใช่..ผมต้องการแก้แค้นให้กับพี่สาว แต่ก็ไม่ถึงกับต้องข่มขืนผู้หญิงขณะนอนหลับสักหน่อย ผมโกรธแค้นนายรันไอ้สารเลวคนนั้นมันสมควรได้รับกรรมที่มันทำเอาไว้ มันควรเจ็บอย่างที่ครอบครัวผมต้องเจ็บ แต่พลอยญาวีไม่ได้เป็นคนทำ เธอไม่รู้เรื่องด้วยอันที่จริงผมใช้เธอทำร้ายคนอื่นแค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเลวมากแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นแปลว่านายไม่คิดจะเอ่อ...แล้วนายจะทำอะไรครับ” ไตรเทพตั้งคำถาม
“เอาน่า แค่สองสามนาทีก็เสร็จรับรองเธอจะไม่บอบช้ำและไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำไป”วาโยมองหญิงสาวผิวขาวบางด้วยสายตาลุแก่โทษ
“แค่สองสามนาทีเท่านั้นเองหรือคะ” ริษาใบหน้าร้อนผ่าวเพราะคิดไปไกล เธอไม่คิดว่านายหนุ่มสุดหล่อของตนจะไวขนาดนั้น “ยังหนุ่มยังแน่นทำไมนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำก็..”
เสียงเข้มหันมาดุหญิงสาวที่คิดเตลิดเปิดเปิงไปไกล
“ริษา! ยังไม่เลิกคิดเรื่องนั้นอีกเหรอ ผมบอกแล้วไง ว่าไม่เคยคิดข่มขืนผู้หญิงสงสัยคุณจะอ่านนิยายมากไปแล้วนะ เพลาๆหน่อยนะไอ้นิยายประเภทพระเอกต้องตบจูบ หรือฉุดนางเอกไปข่มขืน หรือไม่ก็ลากเข้าป่าไปกักขัง”
“ริษาขอโทษค่ะคุณวาโย” ริษายิ้มแหยแก้เก้อ
“เอาเถอะ ทั้งสองคนเลิกคิดมากได้แล้ว ไตรเทพถ่ายรูปนะเอาให้ชัดที่สุดคุณถ่ายรูปเก่งนี่ ใช้มุมกล้องช่วยด้วยนะเอาให้ดูเหมือนจริงและธรรมชาติที่สุด”
“แล้วริษาล่ะคะนาย”
“ช่วยจัดฉากนะสิผมไม่อยากแตะเนื้อต้องตัวเธอถ้าไม่จำเป็น”
“คิดจะแก้แค้น แต่ก็ยังโชว์แมนแบบสุภาพบุรุษนายเราเชื่อเขาเลยสับสนในอารมณ์ของตัวเองหรือเปล่า” ริษาบ่นอุบอิบ แต่ก็ดีใจที่นายของเธอไม่ใช่คนใจร้ายถึงขนาดนั้น
“โธ่ ! ๆๆ พ่อเทพบุตรในคราบซาตาน หรือซาตานในคราบเทพบุตร”
“จะบ่นอีกนานไหมริษา” วาโยหันมาทำตาดุใส่
“ไม่แล้วค่ะนาย” ริษาก้มหน้าหงุดกั้นหัวเราะกับความคิดของเธอ
วาโยถอดเสื้อสูทสีดำหรูราคาแพงพาดไว้ที่ขอบเตียง จากนั้นก็ถอดเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวออก
“โอ้..แม่เจ้านายเราหุ่นงามขนาดนี้เชียว ซิกแพกเป็นรอนๆ ” ริษาอดจะหน้าแดงไม่ได้ และจ้องมองแผ่นหลังขาวกว้างของคนเป็นนายชนิดตาเป็นมัน
“ริษาให้มันน้อยๆหน่อย” ตากล้องหันมามองริษาด้วยแววตาขุ่นเพราะในใจกำลังรู้สึกหึง
“ยืนดูอยู่ได้ ริษามาช่วยผมที” วาโยเรียกหญิงสาวให้เข้ามาใกล้
“นายจะให้ริษาทำอะไรเหรอคะ” หญิงสาวยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก
“ต้องให้บอกอีกเหรอริษา ก็ถอดเสื้อออกสิเร็วเข้า ถอดออกเดี๋ยวนี้”
“นาย! ริษาทำไม่ได้ค่ะ ให้ริษาทำอย่างอื่นเถอะค่ะ” หญิงสาวยกมือกอดอกแน่นไม่กล้าถอดเสื้อออก
ชายหนุ่มกุมขมับปวดหัวกลับผู้หญิงตรงหน้า ส่วนตากล้องหนุ่มก็นึกขำในความคิดของสาวสวยที่เขาแอบชอบ
“นายก็รู้ว่ายัยนี้บ้องตื่น เอ๋อจะตาย” ไตรเทพพูดขึ้นพร้อมกับอมยิ้ม
“ริษา! ผมไม่ได้ให้คุณถอดเสื้อตัวเอง ผมให้คุณมาช่วยถอดเสื้อให้เธอผมจะหันหลังให้ นายด้วยไตรเทพหันหลังไป” เจ้านายหนุ่มมาดเข้มหันไปสั่งตากล้อง
“อ๋อ...เข้าใจแล้วค่ะนายจะเอารูปเธอไปขู่นายรัน แต่ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณคนสวยจริงๆนายจะใช้เพียงมุมกล้องและก็แตะต้องเธอให้น้อยที่สุดใช่ไหมคะ”
“คุณเพิ่งเข้าใจเหรอริษา” คนหล่อคมเข้มรู้สึกปวดหัวจนต้องยกมือกุมขมับ
จากนั้นริษาก็ช่วยจัดฉากจนเสร็จเรียบร้อยพยายามเซฟให้พลอยญาวีมากที่สุด “และนายไม่ถอดกางเกงออกด้วยเหรอคะ”
“จะบ้าเหรอริษา ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ ช่วงล่างใช้ผ้าห่มคลุมเอาก็ได้ถ่ายแค่ช่วงบนเอามุมกล้องช่วยให้มันวาบหวิวที่สุดเอาให้ไอ้รันมันดูแล้วโยนรูปทิ้งไม่ทันไปเลยนะไตรเทพ....ฮึ ฮึๆๆ” เขาหันไปสบตากับตากล้อง
เมื่อริษาจัดฉากเรียบร้อยแล้ว วาโยก็เริ่มแผนการของเขาแต่ละท่าทางที่เขาให้ลูกน้องถ่ายหากใครไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์จริงก็คงไม่อาจคิดเป็นอื่นไปได้ เขาพยายามแตะต้องตัวเธอให้น้อยที่สุดแต่ทว่าก็ต้องมีการสัมผัสกันบ้างวาโยปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารู้สึกมือไม้สั่นยามแตะแผ่นหลังขาวละเอียดของพลอยญาวี รู้สึกตื่นเต้นมากยามโอบกอดเธอเอาไว้แม้จะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยแต่วาโยกลับหัวใจเต้นระส่ำทุกครั้งที่แนบชิดกับร่างบาง กลิ่นหอมจางๆนั้นวาโยนึกอยากจะสูดดมมันจริงๆแต่ต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้
“เราไม่ใช่คนบ้ากาม เราไม่ใช่ประเภทปล้ำได้ไม่เลือกข่มใจเอาไว้หน่อยนายโย” วาโยบอกกับตัวเอง
“คุณสวยหน้าหม่ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว แต่ผมคงเลวไม่พอที่จะเอาความแค้นมาลงกับคุณ อภัยให้ผมด้วยนะพลอยที่ใช้คุณเป็นเครื่องมือ” เขากระซิบเธอเบาๆแม้รู้ว่าเธอคงไม่ได้ยิน
“คุณวาโยคะ พอรึยังคะเดี๋ยวนานกว่านี้ริษาว่าคุณโยอาจจะเอ่อ...อยากเล่นบทพระเอกในฉากเลิฟซีนจริงๆ”
“เลอะเทอะ! ริษาคนอย่างผมจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงสักคนมันต้องเกิดจากความรัก ความเต็มใจกันทั้งสองฝ่ายไม่ใช่อารณ์ใคร่” วาโยรีบวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือที่สุด
“ริษาว่างมากนักก็เลิกฟุ้งซ่านและมาช่วยเธอสวมเสื้อผ้าไว้อย่างเดิม เตรียมตัวเก็บของออกจากห้องนี้ได้แล้วก่อนที่ยานอนหลับมันจะหมดฤทธิ์”
“ได้ค่ะคุณวาโย”
+++++++++++++++++++++++++++
รันโทรหาพลอยคนรักของเขาตลอดเวลามันคงมากกว่าร้อยสายแต่ก็ยังคงติดต่อไม่ได้
“พลอยทำไมคุณไม่รับโทรศัพท์ผมสักทีรู้ไหมผมห่วงคุณมาก เกิดอะไรขึ้นกับคุณ” รันขับรถด้วยความเร็วสูงแม้เขาไม่รู้ว่าพลอยพักอยู่ที่ไหนในกาญจนบุรี แต่เขาต้องตามหาเธอให้เจอหลายวันนี้เขารู้สึกใจคอไม่ดีมันคงเป็นเพราะเรื่องนี้เอง
ตื๊ดๆๆ...
เสียงแมสเสสบอกให้รู้ว่ามีข้อความส่งเข้ามา รันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูในนั้นมีไฟล์ภาพและมีข้อความสั้นๆว่าของขวัญชิ้นแรก ต่อจากนั้นเขากดดูรูปภาพทันทีและต้องเบรคลดอย่างกะทันหัน
“ไม่พลอย! ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้” ภาพหญิงสาวเปลือยช่วงบนนอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงกว้างและที่ทำให้รันหัวใจแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ภาพผู้ชายเปือยกายส่วนบนทาบทับร่างบางนั้นเอาไว้และซุกใบหน้าของมันอยู่ตรงซอกคอขาวเนียน
“พลอย ! ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ใครทำกับคุณแบบนี้” กำปั้นของชายหนุ่มทุบพวงมาลัยอย่างแรงราวกับว่ามันคือชายในภาพ
สักพักหนึ่งเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ชายหนุ่มรีบรับมันทันทีเขามีลางสังหรณ์บางอย่าง
“เป็นยังไงของขวัญชิ้นแรกที่ฉันส่งให้แก ภาพชัดดีไหมถ้าไม่ชัดมีอีกเป็นร้อยๆรูปจะทยอยส่งให้แกดู”
“ไอ้สารเลว แกเป็นใครบอกมาเดี๋ยวนี้ แกทำอะไรพลอย ตอนนี้พลอยอยู่กับแกใช่ไหมบอกมาสิวะ” รันกระแทกเสียงด้วยความเจ็บปวดเขาต้องการรู้ทุกอย่าง
ปลายสายยิ้มอย่างพอใจ “แทบคลั่งใช่ไหมไอ้รัน คนอย่างแกแค่นี้มันยังน้อยไป” เสียงเข้มพูดช้าๆในน้ำเสียงเต็มไปด้วยการเยอะเย้ยถากถาง
“ทำไมแกต้องยุ่งกับพลอย ฉันไปทำอะไรให้แกทำไมแกต้องมายุ่งกับคนรักของฉัน” เสียงของเขาเจ็บปวดราวกับว่าถูกควักดวงใจออกไปสดๆทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่
“คนอย่างแกรักใครเป็นด้วยเหรอ ฮึฮึ ไม่น่าเชื่อว่าคนเลือดเย็นอย่างแกจะจริงใจกับคนอื่นเป็น”
“แกต้องการอะไรบอกมาขออย่างเดียวอย่ายุ่งกับพลอย ตอนนี้พลอยอยู่ที่ไหน”
“ถ้าแกไม่อยากให้คลิปของแฟนแกถูกเผยแพร่ แกก็อยู่เฉยๆ ทำตัวนิ่งรอกการติดต่อกลับจากฉันไปเรื่อยๆ”
“มึงเป็นใครว่ะ ไอ้สารเลวมึงอยู่ไหนกูจะไปลากคอมึงมา” รันแทบจะตั้งสติไม่ได้ เขาสงสารคนรักจากภาพเขารู้ว่าเธอต้องเจออะไร
“ใจเย็นๆ สิครับคุณรัน นักข่าวคนดังทีตอนคุณทำกับคนอื่นคุณยังไม่เคยคิด นี่แหละคือผลกรรมของคุณผมยังมีอะไรสนุกๆอีกเยอะอดใจรอหน่อยละกัน ฮึฮึๆๆๆ ภาพที่ส่งไปมันเป็นแค่น้ำจิ้ม”
“มึงๆๆ กูจะฆ่ามึง”
“อ้อ...ทางที่ดีถ้าไม่อยากให้แฟนคุณอายก็อย่าไปถามเธอเรื่องรูปล่ะกัน คุณพลอยแฟนของคุณเขาคงไม่อยากจะตอบคำถามว่าการต้องสวิงกิ้งอย่างไม่เต็มใจมันเป็นอย่างไร น่าสงสารนะแต่ช่วยไม่ได้ อ้อ..แฟนคุณนี่อร่อยไปทั้งตัวจริงๆ”
“สวิงกิ้ง! ไอ้สารเลวมึงเป็นใครมึงทำระยำกับพลอยแบบนั้นได้ยังไงวะ” น้ำตาของรันไหลออกมาโดยเขาไม่คิดจะกั้นมันเอาไว้ตอนนี้เขาสงสารพลอยเหลือเกิน “มึงแค้นอะไรมึงก็มาทำกับกู มึงไปทำกับพลอยทำไม”
ชายหนุ่มฟูมฟายราวกับชายเสียสติยิ่งทำให้ปลายสายรู้สึกพอใจ
“แค่นี้ก่อนนะ คุณรันแล้วผมจะโทรมาใหม่”
“เดี๋ยว อย่าวางมึงเป็นใคร แล้วพลอยอยู่ที่ไหน” แต่ไม่ทันแล้วไม่ว่ารันจะโทรกลับสักกี่ครั้งก็ไม่สามารถติดต่อได้
++++++++++++++++++++++++
พลอยญาวีลืมตาขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะที่ประตู หญิงสาวมองนาฬิกาเกือบจะเก้าโมงเช้า เธอลุกขึ้นรูดม่านหน้าต่าง
“สวยจังด้านหลังโรงแรม ในเวลาเช้าต่างจากเมื่อคืนมากเธอเห็นลำธารเล็กๆไหลผ่านด้านหลังโรงแรมกล้วยไม้ป่ากำลังออกดอกสวย ป่าไม้ดูมีชีวิตชีวาไม่ได้น่ากลัวเหมือนตอนกลางคืนสักนิด
“พี่พลอย พี่พลอยขา”
“มาแล้ว เดี๋ยวรอประเดี๋ยว” หญิงสาวรีบเดินมาปิดประตู “กระท้อนเองเหรอ”
“พี่พลอยตื่นสายกว่าหนูอีก เมื่อคืนถูกผีหลอกจนนอนไม่หลับใช่ไหมล่ะบอกให้ไปนอนห้องคุณแม่ก็ไม่เชื่อ” สาวน้อยยิ้มร่าเรงเพราะได้นอนเต็มอิ่มในมือถือถุงมันฝรั่งเลย์ชนิดแผ่นเรียบรสเกลือถุงใหญ่ส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
“เปล่าพี่นอนหลับสบายต่างหากเลยตื่นสายไปหน่อย ว่าแต่เราเถอะกินขนมแต่เช้าแปรงฟันหรือยัง”
สาวน้อยตัวกลมยิ้มอายๆ “ยังค่ะ แต่เชื้อโรคมันยังไม่ทันตื่นหรอกค่ะ กินก่อนค่อยแปรงฟันก็ได้”
“โรงเรียนไหนเขาสอนเธอเนี่ยยัยกระท้อน เอามานี้” พลอยญาวีใช้สิทธ์ความเป็นพี่ยึดห่อขนมเอาไว้ และไล่สาวน้อยตัวกลมไปแปรงฟันในห้องน้ำ
“ถ้าไม่แปรงฟันก่อน อย่าคิดนะว่าจะได้กิน”
+++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 พ.ค. 2554, 13:51:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 พ.ค. 2554, 13:51:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 34312
| << ตอนที่ 3 | ตอนที่ 5 >> |
อัปสรา 20 พ.ค. 2554, 13:56:47 น.
ขอบคุณทุกท่านนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจและติดตามอ่าน
คิดถึงทุกคนนะคะ คุณกบ(kaero คุณปูสีน้ำเงิน คุณann โอ๊ยบรรยายไม่หมดทุกท่านเลยค่ะ)
ขอบคุณทุกท่านนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจและติดตามอ่าน
คิดถึงทุกคนนะคะ คุณกบ(kaero คุณปูสีน้ำเงิน คุณann โอ๊ยบรรยายไม่หมดทุกท่านเลยค่ะ)
lovemuay 20 พ.ค. 2554, 14:00:33 น.
แหม! พระเอกตลกดีจังเลยค่ะ จะแก้แค้นแต่ยังเป็นสุภาพบุรุษ
ดีแล้วค่ะ ชอบเนื้อหาที่มันแหวกแนวค่ะ เดี๋ยวนี้นิยายชอบพล็อตคล้ายๆกัน
แหม! พระเอกตลกดีจังเลยค่ะ จะแก้แค้นแต่ยังเป็นสุภาพบุรุษ
ดีแล้วค่ะ ชอบเนื้อหาที่มันแหวกแนวค่ะ เดี๋ยวนี้นิยายชอบพล็อตคล้ายๆกัน
แก้วใส 20 พ.ค. 2554, 14:01:07 น.
ค่อยยังชั่วที่ไม่ได้เป็นเหมือนนิยายทั่วไปค่ะ ดีๆ ชอบๆ
แต่น้องกระท้อนเนี่ย 3 ขวบจริงเหรอคะ ดูพูดได้เยอะกว่าเด็ก 3 ขวบหลายๆ คนแถวบ้านอะค่ะ เอาซัก 6 ขวบดีมั้ยคะ พูดได้ฉาดฉาดขนาดนี้ แถมหนักตั้ง 30 โลด้วย :)
ค่อยยังชั่วที่ไม่ได้เป็นเหมือนนิยายทั่วไปค่ะ ดีๆ ชอบๆ
แต่น้องกระท้อนเนี่ย 3 ขวบจริงเหรอคะ ดูพูดได้เยอะกว่าเด็ก 3 ขวบหลายๆ คนแถวบ้านอะค่ะ เอาซัก 6 ขวบดีมั้ยคะ พูดได้ฉาดฉาดขนาดนี้ แถมหนักตั้ง 30 โลด้วย :)
แก้วใส 20 พ.ค. 2554, 14:03:01 น.
โอ๊ะโอ ไปย้อนอ่านมา ตกลง 4 ขวบกว่านี่เอง แต่ก็ยังรู้สึกว่าโตเกินอายุอะค่ะ แต่แล้วแต่ผู้แต่งนะคะ
โอ๊ะโอ ไปย้อนอ่านมา ตกลง 4 ขวบกว่านี่เอง แต่ก็ยังรู้สึกว่าโตเกินอายุอะค่ะ แต่แล้วแต่ผู้แต่งนะคะ
ann 20 พ.ค. 2554, 14:28:12 น.
แหม แหม พระเอกสุภาพบุรุษจังเลยน้า ว่าแต่เรื่องนี้จะออกแนวเฮฮารึป่าวคะ ขำผู้ช่วยพระเอกสองคนนี้จังอ่ะ
แหม แหม พระเอกสุภาพบุรุษจังเลยน้า ว่าแต่เรื่องนี้จะออกแนวเฮฮารึป่าวคะ ขำผู้ช่วยพระเอกสองคนนี้จังอ่ะ
อัปสรา 20 พ.ค. 2554, 14:40:44 น.
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาติดตาม
คุณ lovemuay อัปสราก็อยากให้พระเอกมีความเป็นพระเอกอยู่บ้างไม่อยากให้เหมือนผู้ร้ายในคราบพระเอก เอาแค่ร้ายๆนิดๆ
คุณแก้วใส ที่บ้านอัปสรารับเลี้ยงเด็ก เดี๋ยวนี้นะสามขวบกว่า สี่ขวบกว่า พูดเก่งมากฉะฉานอย่างกับผู้ใหญ่ ส่วนมากเด็กที่เอามาเขียนในนิยายจะเป็นบุคลิกจำลองมาจากต้นแบบเลยค่ะ เสียลิขสิทธิ์เป็นไอศกรีมทุกรอบ เหมือนตอนน้องซอฟเรื่อง ทัณฑ์รักซาตานเถื่อนพอหนังสือพิมพ์สิทธิ์ เสียไอศกรีมไปหลายแก้วเลย อิอิ
คุณ ann เรื่องนี้ก็คงจะมีทั้งตลกบ้าง เครียดบางตอน แล้วก็จะหลากหลายอารมณ์นะคะ
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาติดตาม
คุณ lovemuay อัปสราก็อยากให้พระเอกมีความเป็นพระเอกอยู่บ้างไม่อยากให้เหมือนผู้ร้ายในคราบพระเอก เอาแค่ร้ายๆนิดๆ
คุณแก้วใส ที่บ้านอัปสรารับเลี้ยงเด็ก เดี๋ยวนี้นะสามขวบกว่า สี่ขวบกว่า พูดเก่งมากฉะฉานอย่างกับผู้ใหญ่ ส่วนมากเด็กที่เอามาเขียนในนิยายจะเป็นบุคลิกจำลองมาจากต้นแบบเลยค่ะ เสียลิขสิทธิ์เป็นไอศกรีมทุกรอบ เหมือนตอนน้องซอฟเรื่อง ทัณฑ์รักซาตานเถื่อนพอหนังสือพิมพ์สิทธิ์ เสียไอศกรีมไปหลายแก้วเลย อิอิ
คุณ ann เรื่องนี้ก็คงจะมีทั้งตลกบ้าง เครียดบางตอน แล้วก็จะหลากหลายอารมณ์นะคะ
Auuuu 20 พ.ค. 2554, 14:52:26 น.
ฮ่าๆๆ ขำริษาอ่ะค่ะ ตลกดี ชอบนางเอกที่รักน้องสาวด้วยค่า ^^"
ฮ่าๆๆ ขำริษาอ่ะค่ะ ตลกดี ชอบนางเอกที่รักน้องสาวด้วยค่า ^^"
saralun 20 พ.ค. 2554, 15:02:33 น.
ชอบกระท้อน น่ารักดี ฮ่า ๆ ๆ
ชอบกระท้อน น่ารักดี ฮ่า ๆ ๆ
ปูสีน้ำเงิน 20 พ.ค. 2554, 15:04:05 น.
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเชื้อโรคมันตื่นสายได้ด้วย นึกว่ามันทำงาน 24 ชั่วโมงเหมือนเซเว่นซะอีก
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเชื้อโรคมันตื่นสายได้ด้วย นึกว่ามันทำงาน 24 ชั่วโมงเหมือนเซเว่นซะอีก
kaero 20 พ.ค. 2554, 15:10:15 น.
ยัยกระท้อนเนี่ย แก่แดดได้ใจจริงๆๆๆๆๆๆ อัพอีก อัพอีก ชอบๆๆๆๆๆ
ยัยกระท้อนเนี่ย แก่แดดได้ใจจริงๆๆๆๆๆๆ อัพอีก อัพอีก ชอบๆๆๆๆๆ
แพม 20 พ.ค. 2554, 15:19:57 น.
โฮ่ ๆ นึกว่าจะลักหลับกันซะละ
โฮ่ ๆ นึกว่าจะลักหลับกันซะละ
อัปสรา 20 พ.ค. 2554, 15:42:10 น.
สวัสดีค่ะคุณ Auuuu ขอบคุณมากที่ชอบสองศรีพี่น้อง
คุณ Saralun ฝากน้องกระท้อนไว้ในอ้อมใจด้วยคนนะคะ
คุณปูสีน้ำเงิน ไม่รู้ยัยกระท้อนไปเอาความคิดมาจากไหน แต่เหลือเกินจริงๆนะ
เหมือนน้องผู้เขียนด้วยชอบแอบกินขนมก่อนแปรงฟัน
คุณกบ Kaero ขอบคุณที่ติดตามกันเสมอ
คุณ แพม ลักหลับก็สงสารนางเอกแย่สินะ
สวัสดีค่ะคุณ Auuuu ขอบคุณมากที่ชอบสองศรีพี่น้อง
คุณ Saralun ฝากน้องกระท้อนไว้ในอ้อมใจด้วยคนนะคะ
คุณปูสีน้ำเงิน ไม่รู้ยัยกระท้อนไปเอาความคิดมาจากไหน แต่เหลือเกินจริงๆนะ
เหมือนน้องผู้เขียนด้วยชอบแอบกินขนมก่อนแปรงฟัน
คุณกบ Kaero ขอบคุณที่ติดตามกันเสมอ
คุณ แพม ลักหลับก็สงสารนางเอกแย่สินะ
ida 20 พ.ค. 2554, 15:44:20 น.
เป็นการถ่ายรูปแบล็คเมล์ได้เฮฮาดีเนอะ
เป็นการถ่ายรูปแบล็คเมล์ได้เฮฮาดีเนอะ
ศศิริษา 20 พ.ค. 2554, 17:21:21 น.
หลานสาวกำลังจะขึ้นป.1 น้ำหนัก 39 กก. เป็นเด็กยักษ์มากๆ
กระท้อน 3 ขวบ 30 กก. แม่เจ้า 555
ติดตามนะคะ ^^
หลานสาวกำลังจะขึ้นป.1 น้ำหนัก 39 กก. เป็นเด็กยักษ์มากๆ
กระท้อน 3 ขวบ 30 กก. แม่เจ้า 555
ติดตามนะคะ ^^
SaiParn 20 พ.ค. 2554, 20:37:44 น.
555 พระเอกเราก็ดูเป็นคนดีนะเนี่ย ว่าแต่ชอบกระท้อนจังน่ารัก อิอิ
555 พระเอกเราก็ดูเป็นคนดีนะเนี่ย ว่าแต่ชอบกระท้อนจังน่ารัก อิอิ