รักอันตรายยัยเจ้าเล่ห์
เมื่อ...นักเรียนสาว "มิ้นท์" ที่ เจ้าเล่ห์เพทุบาย มาเจอกับ นักเรียนหนุ่ม "วอดก้า" ที่ สุขุมเยือกเย็น อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อทั้งสองที่ต่างกันคนละขึ้วมาเจอกัน ความรักที่เกิดขึ้นจะเป็นอย่างไร ตามอ่านได้เลย
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ขอร้อง (1)
ติ๊งต่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
[ประกาศ วันนี้งดการเรียนการสอนครึ่งวันค่ะ ประกาศ วันนี้งดการเรียนการสอนครึ่งวันค่ะ]
อ้าว แล้ววันนี้จะฉันจะกลับบ้านยังไงเนี่ย? ไปอยู่ห้องสมุดดีกว่าแฮะ
"นี่ๆ ไปร้านเบเกอรี่เปิดใหม่กันมั้ย" ฟิล์มหันไปคุยกับเพื่อนโต๊ะหลังอย่างสนุกสนาน...จะไปร่อนอีกแล้วแหงๆ
"มิ้นท์ๆ พวกเราจะไปหาอะไรกินกัน ไปมั้ย?" ฟิล์มหันมาถามฉัน
"อ่า ไม่ล่ะ ชั้นว่าจะไปห้องสมุดน่ะ" ฉันตอบยิ้มๆ อีกอย่างใครจะไปกับมันล่ะ ขืนไปด้วยมีหวังประสาทกินแน่ๆ
"งั้นเหรอเนี่ย" ฟิล์มทำท่าเสียดาย
"บายนะสาวๆ" ฉันโบกมือลากแล้วเดินออกจากห้องไป
"บายจ้า"
"โห คนเยอะชะมัด" ฉันมองไปรอบตัวเองอย่างเซ็งๆ
"หลีกทางหน่อยได้มั้ย" ห่ะ เสียงคุ้นจัง เอิ่ม คุ้นเกินไปมั้ย ฉันหันไปมองช้าๆ
อ้า คุณชายวอดก้านี่เอง
"จะหลืกให้เยอะๆเลยไม่ต้องกลัว" ฉันบอกแล้วเดินออกจากหน้าประตูทันที
"พี่ๆ หนังสือเรื่อง 'ฆาตกรรมอำพราง' มีคนเอามาคืนยังอ่ะ" ฉันเดินไปถามพี่ที่เค้าท์เตอร์
"ยังเลย แต่วันนี้จะมีคนมาคืนเล่มนึง จะรอยื้มต่อเลยมั้ยล่ะ?" พี่บรรณารักษ์ที่ชื่อ ดา ถาม
"ค่า" ฉันตอบ แล้วเดินไปหาเก้าอี้ว่างนั่งใกล้ๆเค้าท์เตอร์
"คืนหนังสือครับ"
"อ้ามาพอดี นี่มิ้นท์หนังสือมาแล้วล่ะ" พี่ดาตะโกนเรียกฉันเบาๆ(?)
"ค่ะๆ" ฉันลุกไปหาพี่แกทันที
"..." ไอ้คุณชายนี่หว่า!
"นี่จ้ะหนังสือ พี่ลงชื่อยืมให้แล้วนะ" พี่ดาบอก
"ขอบคุณค่า" ฉันรับหนังสือมา
"อ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ" คุณชายถามด้วยสายตานิ่งๆ
"อ่านแล้วมีปัญหาอะไรรึไง" ฉันถาม
"เปล่า" วอดก้า
"โอเคไปละ" ฉันเดินออกมาแล้ว ไปยาวทันที
"นี่นังมิ้นท์!" เสียงแหลมๆทำเอาฉันสะดุ้ง
"อ้าว ว่าไง?" ฉันหันไปยิ้มกวนประสาทให้เจ้าของเสียงแหลมๆเมื่อกี้
"วันก่อนแกเอาเรื่องของชั้นไปแฉ วันนี้แกไม่รอดแน่!" ยัยหน้าวอกตะโกน
"นี่ๆ อยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนทำไม?" ฉันยิ้มพราย
"พี่ๆ ลุย!" ยัยหน้าวอกสั่งกลุ่มนักเรียนชายที่ยืนอยู่ข้างหลังประมาณ 5-6 คน
"เฮ้ย เชอรี่จะดีเหรอวะ น้องเขามีคนเดียวนะ" คนที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้าหันไปถามยัยเชอรี่
"ใช่ นังนี่มันฤทธิ์เยอะ เอามันให้ตายเลย!" เชอรี่ตะโกน
"..." ฉันยืนยิ้มไม่สะทกสะท้าน
"น้อง พี่ว่าน้องรีบๆสลบเลยละกัน พี่ไม่ค่อยอยากทำร้ายผู้หญิง" ไอ้หน้าปลาจวดพูด
"เฮ้อ งั้นพี่ๆก็รีบๆสลบไปละกัน น้องไม่อยากทำร้ายคนอ่อนแอ" ฉันยิ้ม
"ท่าจะฤทธิ์เยอะจริงๆ แต่อ่อนอย่างนี้สู้พวกพี่ไม่ได้รหอกน้อง พวกเราลุย!" ไอ้หน้าปลาจวดตะโกนสั่งพร้อมกับหมัดขวาที่พุ่งเข้ามาใส่ฉัน
"แหม ดูถูกกันอย่างนี้ก็แย่สิคุณพี่" ฉันรับหมัดที่พุ่งเข้ามาแล้วจับพลิกไปไพล่ไว้ข้างหลัง
เห็นอย่างนี้ฉันก็เก่งนะจ๊ะ
"อุ" ฉันฟาดให้สลบก่อนจะเอนตัวหลบหมดที่พุ่งเข้ามาแล้วพุ่งตัวเข้าหาแล้วกระแทกเข่าใส่ท้องอีกฝ่ายจนมันลงไปกองกับพื้น แล้วไล่จัดการจนพวกมันลงไปนอนโอดโอยกันทุกตัว
สนุกดีจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
ผลั่ก!
ฉันหันไปมองตามเสียง
"อ่ะ...." ฉํนพูดค้างเลย
ไอ้คุณชายต่อยไอ้คนที่ลุกขึ้นมาทำท่าจะอัดชั้นซะร่วงเลย
"เกะกะทางเดิน" วอดก้าพูดเสียงเย็น
"วะ วอดก้า!" ยัยหน้าวอกเชอรี่ร้องออกมา
"หนวกหู" วอดก้าพูดอย่างรำคาญแล้วเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจใคร
"นี่เธอ มากับชั้น" อ้าวเฮ้ย อยู่ดีๆมาลากฉันทำไมเนี่ย!
"อะ อะไรของนายหา" ฉันถาม
"..." ไอ้คุณชายเงียบ ไม่พูดไม่จา
"โอเค งั้นชั้นขอเอากระเป๋าก่อนได้มั้ยห๊ะ?" ฉันถาม
"..." วอดก้าปล่อยแขนฉันอย่างนิ่งๆ
"ขอบใจ" ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วก็....
"เฮ้ย!" วิ่งสิคะ
ฉันวิ่งสุดฝีเท้าไปแล้วลัดเลาะไปตามซอกตึกโดยมีไอ้คุณชายหน้านิ่งวิ่งตามหลังมา
"นี่! ชั้นมีเรื่องให้เธอช่วยนะ!" เอี๊ยดดดดดดดดดด ฉันเบรกทันที คนอย่างไอ้คุณชายเนี่ยนะ มีเรื่องขอร้องคนอื่น
"มีเรื่องขอร้อง? วันก่อนยังขู่ชั้นอยู่เลย วันนี้มีเรื่องจะมาขอร้อง ยังไงของนายเนี่ย?" ฉันถาม โอยเหนื่อย
"ใช่" นายวอดก้าก็ดูท่าจะเหนื่อยไม่แพ้กัน แต่ก็ยังรักษาท่าทางได้อย่างดี จะเก๊กไปไหนเนี่ย
"คือว่า..."
ตัดฉับ!
[ประกาศ วันนี้งดการเรียนการสอนครึ่งวันค่ะ ประกาศ วันนี้งดการเรียนการสอนครึ่งวันค่ะ]
อ้าว แล้ววันนี้จะฉันจะกลับบ้านยังไงเนี่ย? ไปอยู่ห้องสมุดดีกว่าแฮะ
"นี่ๆ ไปร้านเบเกอรี่เปิดใหม่กันมั้ย" ฟิล์มหันไปคุยกับเพื่อนโต๊ะหลังอย่างสนุกสนาน...จะไปร่อนอีกแล้วแหงๆ
"มิ้นท์ๆ พวกเราจะไปหาอะไรกินกัน ไปมั้ย?" ฟิล์มหันมาถามฉัน
"อ่า ไม่ล่ะ ชั้นว่าจะไปห้องสมุดน่ะ" ฉันตอบยิ้มๆ อีกอย่างใครจะไปกับมันล่ะ ขืนไปด้วยมีหวังประสาทกินแน่ๆ
"งั้นเหรอเนี่ย" ฟิล์มทำท่าเสียดาย
"บายนะสาวๆ" ฉันโบกมือลากแล้วเดินออกจากห้องไป
"บายจ้า"
"โห คนเยอะชะมัด" ฉันมองไปรอบตัวเองอย่างเซ็งๆ
"หลีกทางหน่อยได้มั้ย" ห่ะ เสียงคุ้นจัง เอิ่ม คุ้นเกินไปมั้ย ฉันหันไปมองช้าๆ
อ้า คุณชายวอดก้านี่เอง
"จะหลืกให้เยอะๆเลยไม่ต้องกลัว" ฉันบอกแล้วเดินออกจากหน้าประตูทันที
"พี่ๆ หนังสือเรื่อง 'ฆาตกรรมอำพราง' มีคนเอามาคืนยังอ่ะ" ฉันเดินไปถามพี่ที่เค้าท์เตอร์
"ยังเลย แต่วันนี้จะมีคนมาคืนเล่มนึง จะรอยื้มต่อเลยมั้ยล่ะ?" พี่บรรณารักษ์ที่ชื่อ ดา ถาม
"ค่า" ฉันตอบ แล้วเดินไปหาเก้าอี้ว่างนั่งใกล้ๆเค้าท์เตอร์
"คืนหนังสือครับ"
"อ้ามาพอดี นี่มิ้นท์หนังสือมาแล้วล่ะ" พี่ดาตะโกนเรียกฉันเบาๆ(?)
"ค่ะๆ" ฉันลุกไปหาพี่แกทันที
"..." ไอ้คุณชายนี่หว่า!
"นี่จ้ะหนังสือ พี่ลงชื่อยืมให้แล้วนะ" พี่ดาบอก
"ขอบคุณค่า" ฉันรับหนังสือมา
"อ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ" คุณชายถามด้วยสายตานิ่งๆ
"อ่านแล้วมีปัญหาอะไรรึไง" ฉันถาม
"เปล่า" วอดก้า
"โอเคไปละ" ฉันเดินออกมาแล้ว ไปยาวทันที
"นี่นังมิ้นท์!" เสียงแหลมๆทำเอาฉันสะดุ้ง
"อ้าว ว่าไง?" ฉันหันไปยิ้มกวนประสาทให้เจ้าของเสียงแหลมๆเมื่อกี้
"วันก่อนแกเอาเรื่องของชั้นไปแฉ วันนี้แกไม่รอดแน่!" ยัยหน้าวอกตะโกน
"นี่ๆ อยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนทำไม?" ฉันยิ้มพราย
"พี่ๆ ลุย!" ยัยหน้าวอกสั่งกลุ่มนักเรียนชายที่ยืนอยู่ข้างหลังประมาณ 5-6 คน
"เฮ้ย เชอรี่จะดีเหรอวะ น้องเขามีคนเดียวนะ" คนที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้าหันไปถามยัยเชอรี่
"ใช่ นังนี่มันฤทธิ์เยอะ เอามันให้ตายเลย!" เชอรี่ตะโกน
"..." ฉันยืนยิ้มไม่สะทกสะท้าน
"น้อง พี่ว่าน้องรีบๆสลบเลยละกัน พี่ไม่ค่อยอยากทำร้ายผู้หญิง" ไอ้หน้าปลาจวดพูด
"เฮ้อ งั้นพี่ๆก็รีบๆสลบไปละกัน น้องไม่อยากทำร้ายคนอ่อนแอ" ฉันยิ้ม
"ท่าจะฤทธิ์เยอะจริงๆ แต่อ่อนอย่างนี้สู้พวกพี่ไม่ได้รหอกน้อง พวกเราลุย!" ไอ้หน้าปลาจวดตะโกนสั่งพร้อมกับหมัดขวาที่พุ่งเข้ามาใส่ฉัน
"แหม ดูถูกกันอย่างนี้ก็แย่สิคุณพี่" ฉันรับหมัดที่พุ่งเข้ามาแล้วจับพลิกไปไพล่ไว้ข้างหลัง
เห็นอย่างนี้ฉันก็เก่งนะจ๊ะ
"อุ" ฉันฟาดให้สลบก่อนจะเอนตัวหลบหมดที่พุ่งเข้ามาแล้วพุ่งตัวเข้าหาแล้วกระแทกเข่าใส่ท้องอีกฝ่ายจนมันลงไปกองกับพื้น แล้วไล่จัดการจนพวกมันลงไปนอนโอดโอยกันทุกตัว
สนุกดีจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
ผลั่ก!
ฉันหันไปมองตามเสียง
"อ่ะ...." ฉํนพูดค้างเลย
ไอ้คุณชายต่อยไอ้คนที่ลุกขึ้นมาทำท่าจะอัดชั้นซะร่วงเลย
"เกะกะทางเดิน" วอดก้าพูดเสียงเย็น
"วะ วอดก้า!" ยัยหน้าวอกเชอรี่ร้องออกมา
"หนวกหู" วอดก้าพูดอย่างรำคาญแล้วเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจใคร
"นี่เธอ มากับชั้น" อ้าวเฮ้ย อยู่ดีๆมาลากฉันทำไมเนี่ย!
"อะ อะไรของนายหา" ฉันถาม
"..." ไอ้คุณชายเงียบ ไม่พูดไม่จา
"โอเค งั้นชั้นขอเอากระเป๋าก่อนได้มั้ยห๊ะ?" ฉันถาม
"..." วอดก้าปล่อยแขนฉันอย่างนิ่งๆ
"ขอบใจ" ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วก็....
"เฮ้ย!" วิ่งสิคะ
ฉันวิ่งสุดฝีเท้าไปแล้วลัดเลาะไปตามซอกตึกโดยมีไอ้คุณชายหน้านิ่งวิ่งตามหลังมา
"นี่! ชั้นมีเรื่องให้เธอช่วยนะ!" เอี๊ยดดดดดดดดดด ฉันเบรกทันที คนอย่างไอ้คุณชายเนี่ยนะ มีเรื่องขอร้องคนอื่น
"มีเรื่องขอร้อง? วันก่อนยังขู่ชั้นอยู่เลย วันนี้มีเรื่องจะมาขอร้อง ยังไงของนายเนี่ย?" ฉันถาม โอยเหนื่อย
"ใช่" นายวอดก้าก็ดูท่าจะเหนื่อยไม่แพ้กัน แต่ก็ยังรักษาท่าทางได้อย่างดี จะเก๊กไปไหนเนี่ย
"คือว่า..."
ตัดฉับ!
DekPP เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ธ.ค. 2555, 16:20:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ธ.ค. 2555, 16:23:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 1185
| << สงครามปะทุ | ขอร้อง (2) >> |