แผนรักพันใจ

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 9

กลุ่มคนที่ยืนอยู่บริเวณด้านหน้าห้องเรียนทำอาหารต่างร้องอย่างตกใจ ก่อนจะพากันนิ่งงัน มองหญิงสาวที่ยืนน้ำตาคลอหน่วยประจันหน้ากับยศกฤตอยู่

"เมย์"

"คุณยังจำฉันได้อีกเหรอคะ"

สองหนุ่มสาวยืนเผชิญหน้ากันราวกับไม่มีใครยืนอยู่ในที่แห่งนั้นด้วย

"ฉันนึกว่าคุณจะลืมฉันไปแล้วเสียอีก" หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตา "ชีวิตคุณมีแต่งาน ๆ ๆ แล้วก็การวิ่งตามความฝันของคุณ แทนที่เวลาว่างคุณจะนึกถึงฉัน แต่คุณกลับเลือกที่จะมาเรียนทำขนมทำกาแฟตามความคิดจะมีร้านของคุณ แล้วฉันอยู่ตรงไหนคะ"

"ผม..."

"ช่างเถอะค่ะยอร์ช ถ้าความฝันของคุณ งานของคุณมันสำคัญมากขนาดนั้น ฉันจะเป็นฝ่ายหลีกทางเอง ฉันให้โอกาสคุณแค่นี้ก็เกินพอแล้ว" หญิงสาวขยับจะหันหลังเดินจากไป ยศกฤตเอื้อมไปคว้าแขนอีกฝ่ายเอาไว้ หากโดนตบซ้ำเข้าที่เดิมเมื่อเขาชะงักก็ถูกผลักอกจนเซล้มก้นจ้ำเบ้า "ถ้าคุณยังเห็นแก่ฉันบ้าง อย่าตามมานะคะ ฉันขอร้อง ฉันมีคนอื่นแล้ว วันนี้ฉันจะมาบอกคุณว่าเรื่องของเรา จบกันแค่นี้"

ยศกฤตนิ่งมองตามหลังคนที่เดินจากเขาไป ยกมือขึ้นลูบใบหน้าด้านที่เพิ่งถูกตวัดฝ่ามือใส่เมื่อครู่ จารุดาได้สติก่อนใครย่อเข่าลงเพื่อดึงช่วยประคองชายหนุ่มขึ้น

"เป็นยังไงบ้างคะ"

"ไม่เป็นไรครับ"

เขาตอบปฏิเสธแต่น้ำเสียงฟังไม่ค่อยดีนัก ดวงตาหลังกรอบแว่นของหญิงสาวที่ช่วยเป็นหลักให้เขาลุกขึ้นนั้นเจือแววห่วงใย เธอคงห่วงลูกศิษย์ในห้องเรียนมากจนลืมว่าตอนนี้ยศกฤตกำลังวางฝ่ามืออุ่นหนักแน่นลงบนหลังมือของเธอ

"ขอบคุณคุณครูจามากนะครับ ที่เป็นห่วง"

ธนินเห็นท่าทีระหว่างสองหนุ่มสาวที่ยืนตรงหน้าแล้วอดรนทนไม่ได้รีบส่งเสียงกระแอมไอไม่เบานัก และนั่นก็ได้ผล จารุดาได้สติดึงมือออกจากแขนของยศกฤต ธนินรีบส่งสัญญาณซ้ำเรียกกำลังเสริมที่ยืนนิ่งตั้งแต่มีเหตุการณ์ขัดจังหวะ ลิลลี่รีบเดินตรงเข้ามากระพุ่มมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสามคน

"พี่นินจะไปงานที่ห้างรึเปล่าคะวันนี้ ลี่อยากติดรถไปด้วยคนค่ะ ลี่อยากไปดูพี่จากับน้าขวัญทำอาหาร พอดีคุณพ่อจะต้องรีบไปธุระ ลี่เลยแวะมาหาพี่นินก่อน อยากรู้ว่าพี่นินจะว่างไปส่งไหม"

"เสียใจด้วยยัยลี่ พี่เอารถเข้าศูนย์ ฝากคนไปรับแล้วขับไปจอดรถอยู่ที่ห้าง ฯ ถ้าจะไปด้วยกันก็คงต้องนั่งแท็กซี่ไป"

เด็กสาวแสร้งมองไปจารุดาตามที่นัดแนะไว้ล่วงหน้ากับธนินแล้ว กิริยานั้นเหมือนจะเอ่ยถามกึ่งขอร้อง ดวงตาใต้กรอบแว่นนั้นมีแววบางอย่างฉายขึ้นมาเมื่อดวงหน้าขยับเลื่อนมองมาทางธนินก่อนจะกลับไปจับที่ลิลลี่

"พี่จะไปรับน้าขวัญกลับบ้าน ลิลลี่ติดรถพี่ไปก็ได้นะคะ"

ลิลลี่กระโดดตัวลอย อาการดีใจนั้นไม่ได้เสแสร้งแม้แต่น้อย เพราะข้อตกลงกับธนินนั้นมีผลตอบแทนที่ทำให้เด็กสาวยินดีจากใจจริงที่ทำตามแผนสำเร็จ...บัตรคอนเสิร์ตของศิลปินกลุ่มเกาหลีที่จะมาเปิดแสดงในเดือนหน้าจำนวนสิบใบ สำหรับลิลลี่และเพื่อนทั้งกลุ่ม

ยศกฤตที่เพิ่งจะเป็นเป้าความสนใจก่อนหน้านี้เหมือนจะรู้ว่าเขากลายเป็นส่วนเกินในการสนทนา จึงเอ่ยกับจารุดา สีหน้า แววตารวมถึงน้ำเสียงเจือความหม่นเศร้า

"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับครูจา เจอกันอาทิตย์หน้านะครับ"

"คุณยอร์ชไม่เป็นไรแน่นะคะ"

"ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครูจาอีกครั้งที่เป็นห่วง"

ยศกฤตเอ่ยกับจารุดาก่อนแลตามาทางธนิน และหากสายตาของฝ่ายหลังไม่ฝาด เขาเห็นรอยยิ้ม ยิ้มเย้ยอย่างคนที่เหนือกว่า และเป็นรอยยิ้มที่ยศกฤตตั้งใจส่งให้เขาเห็นแต่เพียงผู้เดียว

ธนินรีบจับสังเกตจารุดาที่มองตามหลังยศกฤต เห็นแววของความห่วงใยในดวงตาใสหลังกรอบแว่นนั้นแล้วเข้าใจทันที ยศกฤตก็มีตัวช่วยและดูเหมือนจะช่วยได้ดีเสียด้วย

ผู้ชายที่ถูกผู้หญิงตัดรอนเพราะมัวแต่ทำงาน มุ่งตามความฝัน แถมโดนฟาดฝ่ามือใส่หน้าไปสองที ขนาดเขาเป็นผู้ชายยังอดสงสารไม่ได้ แล้วกับจารุดา จะเหลืออะไร

บ้าจริง...ถ้าไอ้ยอร์ชมันเล่นมุกหงอยเป็นไก่ป่วยต่อไปอีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์ คุณจาไม่เทความเห็นใจ ความสนใจไปที่มันหมดเหรอเนี่ย



บรรยากาศในรถยนต์ญี่ปุ่นขนาดกลางของจารุดาเงียบสนิทเพราะหญิงสาวที่นั่งหลังพวงมาลัยไม่สนใจคนที่นั่งข้างเลยสักนิด ลิลลี่นั้นอุตส่าห์โดดขึ้นเบาะหลังให้เขาได้นั่งหน้าแล้วแต่ก็ดูจะไม่ได้ช่วยให้เขาสามารถเข้าใกล้จารุดามากกว่าที่เคย จะโทษก็ต้องโทษชนิกาที่จู่ ๆ ก็โผล่มาทำลายคะแนนที่เขาเพิ่งจะเริ่มเก็บได้ไม่กี่แต้มไปเสียจนหมด

อ้อ...ยศกฤตอีกคนที่เจ้าแผนการวางแผนเก็บคะแนนความสงสารตัดหน้าเขาไปสด ๆ ร้อน ๆ

ลิลลี่ดูจะมีความอดทนต่อความเงียบได้ต่ำกว่าใคร รถยนต์เคลื่อนตัวสู่ถนนใหญ่มาได้สักพัก เด็กสาวก็ชะโงกตัวจากเบาะหลัง ยืนหน้ามาระหว่างเบาะหน้า หันซ้ายหันขวามองจารุดาทีธนินที

"พี่นินกับพี่จาทำงานด้วยกัน ไม่คุยกันเหรอคะ"

"เวลาทำงานก็คุยค่ะ แต่นี่ไม่ใช่เวลาทำงาน" จารุดาตอบ เรียบนิ่งทั้งใบหน้าและน้ำเสียง "น้องลี่อยากฟังเพลงไหมคะ เดี๋ยวพี่เปิดวิทยุให้หรือจะฟังซีดีพี่ก็พอมีอยู่ในช่องเก็บตรงนี้"

เด็กสาวไม่สนใจช่องเก็บของที่จารุดาเอื้อมมือมาเปิดให้

"ลี่อยากคุยมากกว่าค่ะ"

"ยัยลี่ อย่ารบกวนคุณจาเขาเลย" ธนินเตือนเสียงดุ แต่ตาที่มองญาติผู้น้องนั้นสื่อไปอีกทาง "คุณจาเขาจะรำคาญ"

"พี่จายังไม่ได้ว่าอะไรลี่สักคำ ลี่ก็แค่อยากชวนคุย...ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมคะพี่จา"

จารุดาละสายตาจากท้องถนนมาพบกับดวงตากลมใสของเด็กสาวช่างเจรจาแล้วได้แต่พยักหน้าเล็กน้อย หากเมื่อสบสายตาของชายหนุ่มข้างตัวเธอก็เบือนหน้ากลับไปมองเบื้องหน้าทันที

"พี่จามีแฟนหรือยังคะ"

"ยัยลี่ เรื่องส่วนตัวของพี่จาเขา อย่าเสียมารยาท"

ธนินยังคงทำหน้าที่พี่ชายที่คอยปรามน้องสาวอีกครั้งหากตาคอยจับสังเกตดวงหน้าด้านข้างของผู้ที่นั่งหลังพวงมาลัย รอยยิ้ม...ยิ้มเยาะปรากฏขึ้นชั่วขณะ

"ไม่เป็นไรค่ะ"

ลิลลี่ซึ่งไม่ได้จับสังเกตสีหน้าของจารุดาสะกิดต้นแขนพี่ชาย หลิ่วตาให้อย่างจะบอกว่าสำเร็จตามแผน

"พี่ไม่มีแฟนค่ะน้องลี่ ยายของพี่สอนไว้ว่าพวกผู้ชายน่ะเหลี่ยมจัด ถ้าคิดจะเข้าหาผู้หญิงคนไหนก็มักจะมีแผนการสารพัด แล้วก็ไม่รู้ว่ามีวัตถุประสงค์อะไรอยู่เบื้องหลังกันแน่"

"แต่พ่อของลี่กับพี่นินไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ แม่เสียไปตั้งนานแล้วพ่อของลี่ยังไม่เคยวอแวกับผู้หญิงคนไหนเลย พี่นินก็ไม่เห็นจะมีเรื่องผู้หญิงให้ปวดหัว"

"แต่พี่ว่าพี่เคยเจอ ผู้หญิงของพี่นินของน้องลี่มาแล้วนะคะ อย่างน้อยก็หนึ่งคน ใช่ไหมคะคุณธนิน"

"เอ่อ...ผมกับนิกา เราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะครับ"

ธนินเอ่ยตอบ ไม่กล้าจะโกหกต่อว่า ไม่มีอะไรเกินเลย เพราะตั้งแต่เจอกับจารุดาและนิคม ครั้งแรกชนิกาก็พูดเป็นทีป่าวประกาศไปแล้วว่าระหว่างเธอกับเขานั้นเลยเถิดกันไปถึงไหนต่อไหน

"จริงค่ะ ลี่ยืนยันได้"

"คำว่าเพื่อนของคนหนุ่มสาวมันอาจจะเกินความหมายที่น้องลี่เข้าใจนะคะ แต่ช่างเถอะค่ะ ยังไงซะพี่เองก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี บางคนนอกจากจะมีเรื่องผู้หญิงที่เรียกว่าเพื่อนแล้ว ยังเจ้าเล่ห์เพทุบายใช้เด็กเป็นเครื่องมือ น้องลี่เองก็ต้องระวังไว้ด้วยนะคะ" จารุดาว่าเหมือนไม่ได้เจาะจงใครแต่สายตาเลมองคนข้างตัว "ส่วนเรื่องคุณพ่อของน้องลี่ พี่เชื่อค่ะ คงจะมีผู้ชายไม่กี่คนที่จะเป็นคนดีเหมือนของพ่อน้องลี่"

"พูดถึงเรื่องเครื่องมือ...ผู้ชายบางคนก็อาจจะใช้ผู้หญิงคนอื่นเป็นเครื่องมือเพื่อเรียกร้องความสนใจจากผู้หญิงอีกคนนึงก็ได้นะครับ"

ธนินอดไม่ได้ที่จะแย้งขึ้นเพราะเขาได้เห็นยิ้มเยาะของยศกฤตเพียงคนเดียว ทว่าจารุดาดูเหมือนจะไม่สนใจกับคำพูดของเขายังคงจับจ้องไปบนท้องถนน

"หมายถึงใครอ่ะพี่นิน"

"ก็..." ชายหนุ่มหมายจะเอ่ยชื่อยศกฤตออกมาแต่สติดึงให้ยั้งปากเอาไว้ได้ เขาไม่ได้มีหลักฐานอะไรยืนยัน พูดไปอาจยิ่งทำให้จารุดามองเขาในแง่ร้ายมากขึ้น "พี่ก็หมายถึงทั่วไปแหละยัยลี่ อย่างที่คุณจาเตือนก็ถูกแล้ว ผู้ชายน่ะไว้ใจไม่ได้นะ ถ้าไม่ใช่ผู้ชายแบบพ่อเรา พ่อพี่หรือว่าตัวพี่เองน่ะ"

เด็กสาวบนเบาะหลังหลุดหัวเราะพรวดออกมาก่อนจะกลั้นเอาไว้ได้ด้วยการยกมือขึ้นปิดปากได้ทันเพราะเกรงว่าตั๋วคอนเสิร์ตที่หวังอาจปลิวหายไปกับลม



การหาที่จอดรถในห้างสรรพสินค้าช่วงวันหยุดถือเป็นเรื่องวุ่นวายสำหรับคนเมือง แต่ธนินได้ให้เจ้าหน้าที่จัดการสำรองที่จอดเอาไว้สำหรับรถของจารุดาแล้ว พนักงานรักษาความปลอดภัยยกแผงกั้นที่ติดหมายเลขทะเบียนรถของจารุดาออกให้หญิงสาวเคลื่อนรถเข้าจอดทันที

"ทุกครั้งที่มาฉันไม่เคยจองที่จอดรถนะคะ"

จารุดาตั้งข้อสงสัยมองชายหนุ่มข้างตัวอย่างจะบอกว่ารู้ทันความคิด

"เอ่อ...เมื่อกี้ตอนอยู่บนรถผมส่งข้อความสั่งเลขาเอาไว้น่ะครับคุณจา รบกวนให้คุณจามาส่งทั้งที คิดว่าน่าจะช่วยอำนวยความสะดวกให้ ถือเป็นการตอบแทนน่ะครับ"

หญิงสาวคร้านจะแย้งว่าตลอดเวลาที่ขับรถอยู่นั้นเธอไม่เห็นเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดข้อความเลยสักครั้ง แต่การจะรู้ความจริงนั้นได้เท่ากับว่าเธอต้องคอยจับสังเกตเขาเป็นระยะหากพูดออกไป...

เสียงโทรศัพท์มือถือของจารุดาดังขึ้นทันทีที่เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว เมื่อล้วงอุปกรณ์สื่อสารนั้นออกจากกระเป๋าสะพายก็เห็นหมายเลขโทรศัพท์และชื่อที่บันทึกเอาไว้

"จ๊ะยาย"

คำว่าคุณยาย ดูจะมีอำนาจบางอย่างทำให้ธนินที่นั่งอยู่เบาะข้างถึงกับกลั้นลมหายใจไปชั่วหนึ่ง หญิงสาวเปิดกล่องเก็บของด้านหน้าตัวรถหยิบเอาสมุดโน้ตเล่มเล็กและปากกาออกมาจดรายการ

"เดี๋ยวเสร็จงานแล้วเจอกันจ้ะยาย"

หญิงสาวกดตัดสายโทรศัพท์ดึงเอากระดาษหน้าที่จดรายการข้าวของออกจากสมุดโน๊ตพับเก็บใส่กระเป๋าสะพาย

"ซื้อของเหรอครับ"

"ค่ะ" จารุดาตอบชายหนุ่มเพียงสั้น ๆ ก่อนหันไปบอกลิลลี่ที่นั่งอยู่เบาะหลัง "น้องลี่เข้าไปดูงานก่อนก็ได้นะคะ น้าขวัญคงง่วนทำอาหารอยู่ พี่จาขอซื้อของเข้าบ้านที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อนแล้วจะตามไปค่ะ เรื่องกับข้าวกับปลาน้าขวัญเก่งกว่าพี่จาอีกนะคะ น้าขวัญเข้าครัวช่วยคุณยายของพี่จาทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก ๆ ฝีมือเนี่ยต่อให้คนไปร่ำไปเรียนจากไหนมาก็สู้ไม่ได้"

"งั้นพี่นินไปช่วยพี่จาถือของสิคะ ลี่เห็นรายการเป็นยาวเป็นหางว่าวเลย ให้พี่นินไปช่วยดีไหมคะ"

"พี่ใช้รถเข็นได้ค่ะ"

"แต่พอกลับมาที่รถก็ต้องมีคนช่วยยกนะคะ ให้พี่นินแสดงความเป็นสุภาพบุรุษดีแล้วค่ะ ลี่ฝากพี่จาด้วยนะคะพี่นิน"

ลิลลี่ไม่รอคำตอบของใครเปิดประตูกระโดดลงจากรถ วิ่งแน่บไปทางเข้าห้างสรรพสินค้า ธนินหันไปทางจารุดาแสร้งเอ่ยเหมือนกับยอมจำนนกับความเจ้ากี้เจ้าการญาติผู้น้อง

"ยัยลี่อยากให้ผมแสดงความเป็นสุภาพบุรุษแบบนี้ คุณจาคงไม่ปฏิเสธนะครับ"

จารุดาไม่ตอบรับหรือปฏิเสธแต่เปิดประตูก้าวลงจากรถเดิน ธนินต้องรีบออกจากห้องโดยสาร เดินตามหญิงสาวเข้าไปภายในตัวห้างสรรพสินค้า

ระหว่างที่สาวเท้าไล่หลังจารุดา เสียงโทรศัพท์มือถือของธนินก็ดังขึ้นเขาดึงมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงขมวดคิ้วเมื่อเห็นชื่อผู้ที่ติดต่อเข้ามา ลังเลเล็กน้อยก่อนจะกดตัดสายทิ้ง...ขืนรับสายชนิกาตอนนี้ เรื่องจะคุยดีกับจารุดาคงจะลำบาก



เมื่อเดินถึงหน้าซุปเปอร์มาร์เก็ตของห้างสรรพสินค้าเดอะเบสท์จารุดาก็ตรงไปที่แถวของรถเข็นที่จอดเรียงกันอยู่ กำลังจะเอื้อมมือไปคว้ามือจับรถเข็น ธนินก็ชิงดึงรถเข็นที่อยู่ท้ายแถวออกมาเสียก่อน

"ผมช่วยเข็นนะครับ คุณจาจะได้เดินสบาย ๆ"

จารุดาไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่ก้าวนำเขาเข้าสู่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ แต่แรกเธอตั้งใจเพียงซื้อสินค้าในรายการที่คุณยายจันทร์สั่ง หากซุปเปอร์มาร์เก็ตของห้างสรรพสินค้าเดอะเบสท์มีของให้เลือกหลากหลาย มีวัตถุดิบสำหรับอาหารคาว หวานหลายชนิดที่หาซื้อได้ยากตามร้านทั่วไป ทำให้หญิงสาวเพลิดเพลินกับการเลือกซื้อ จนต้องต่อสายโทรศัพท์ถึงผู้เป็นน้า

"ว่าไงจ๊ะหนูจา"

"น้าขวัญคะ จากำลังซื้อของให้ยายอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างนี่แหละค่ะ พอดีเห็นมีของให้เลือกเยอะเลย ก็เลยเดินดูเพลิน แล้วก็กำลังคิดว่าจะลองทำรายการอาหารเพิ่มให้ที่ร้าน คิดว่าคงต้องหาซื้อของขยายจากที่ยายสั่งหลายอย่างเลยค่ะ น้าขวัญยุ่งมากไหมคะ"

"ตามสบายเถอะจ๊ะ ทางนี้สบายมาก ที่จริงเมื่อกี้ตอนหนูลิลลี่เขามาถึงเขาก็บอกน้าแล้วล่ะ ว่าหนูจาจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ตอนนี้หนูลิลลี่มาช่วยเป็นลูกมือให้ด้วย อีกอย่างวันนี้คนน้อยกว่าวันก่อน หนูจาไม่ต้องรีบนะจ๊ะ"

"งั้นน้าขวัญรออีกสักแป๊บนะคะ เดี๋ยวจาจะขึ้นไปช่วย"

หญิงสาวเอ่ยแล้วกดวางสายโทรศัพท์หันไปทางชายหนุ่มที่เข็นรถตามมาแล้วยิ่งนึกอยากจะแกล้ง จึงเดินวนเวียนไปมาอยู่หลายรอบก่อนจะมาหยุดตรงหน้าชั้นเครื่องปรุงรสที่เรียงราย กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบขวดซอสปรุงรสใส่รถเข็น ธนินก็กุลีกุจอช่วยหยิบพลางเอ่ยถาม

"กี่ขวดครับคุณจา"

"ขวดเดียวค่ะ"

"ขวดเดียวใช้ที่ร้านพอเหรอครับ"

"ของพวกนี้ใช้ที่บ้านค่ะ ไม่ได้ใช้ที่ร้าน ถ้าเป็นพวกที่ใช้กับร้านอาหารมาซื้อในห้างคุณ คงไม่ได้กำไรแน่" จารุดาตอบ จับสีหน้าของธนินที่มองเหมือนจะเข้าใจอะไรไปเองแล้วต้องอธิบาย "ของที่ร้านใช้ยี่ห้ออื่นแต่ซื้อตามร้านขายส่ง ราคาถูกกว่านี้บ้างแพงกว่านี้บ้างแต่ว่าคุณภาพไม่ได้ต่างกันนะคะไม่ใช่พอทำขายแล้วจะใช้ของไม่ดีไม่มีคุณภาพ แต่คุณยายไม่เคยกินอาหารที่ร้าน เพราะท่านไม่ชอบเครื่องปรุงรสอะไรที่ไม่เคยใช้"

"อ้อ...คงจะติดยี่ห้อเก่า ๆ เดิม ๆ ที่เคยใช้สินะครับ"

จารุดาพยักหน้าแทนคำตอบ เธอเคยใช้วัตถุดิบ เครื่องปรุงสูตรที่เหมาะกับการทำร้านอาหารไปทำอาหารให้ผู้เป็นยายแล้วปรากฏว่าหญิงชราติโน่น ตินี่ จึงต้องกลับไปใช้ยี่ห้อเดิมที่ใช้มานาน

"แล้วอย่างนี้ถ้าเกิดเค้าเลิกผลิต คุณยายคุณจะทำยังไงละครับ"

"ยี่ห้อที่คุณยายติดมีมานานนะคะ คงไม่เลิกผลิตกันง่าย ๆ"

หญิงสาวตอบแล้วนึกขึ้นได้ว่าตนพูดคุยกับเขามากเกินความจำเป็นแล้วจึงนิ่งไป ก่อนจะก้าวฉับไปหยุดอยู่ตรงหน้าชั้นวางซอสพริกและซองมะเขือเทศ

"ยี่ห้อไหนครับ"

ธนินกำลังจะเอื้อมมือไปคว้าขวดซอสพริกและซอสมะเขือเทศยี่ห้อที่จารุดาบอก แต่แล้วก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

"นินคะ มาอยู่นี่เอง นิกาตามหาซะตั้งนั้น"

อารมรมณ์ตกใจมือที่กำขวดแก้วสองขวดเอาไว้จึงคลายออกเล็กน้อย ขวดซอสในมือหล่นลงพื้นกระจาย ซ้ำร่างของนางแบบสาวที่รี่มาเบียดทำให้เขาเสียหลักล้มลงไปก้นจ้ำกับพื้น มือข้างซ้ายปาดไปโดนชิ้นส่วนขนาดเล็กของเศษขวดที่แตกส่งผลให้เกิดอาการแสบที่ผิวบริเวณอุ้งมือขึ้นมาทันที

"ว๊าย! นินเป็นอะไรไหมคะ นิกาขอโทษนะคะ นิกาไม่ได้ตั้งใจ"

ธนินสูดปากยกมือซ้ายขึ้นดู พบว่ามีเศษแก้วเล็ก ๆ ปักอยู่มันเปรอะไปด้วยซอสมะเขือเทศ เมื่อธนินดึงเศษแก้วนั้นออกของเหลวขุ่นสีเข้มกว่าที่ไหลทะลักจากอุ้งมือ นางแบบสาวเห็นเลือดเข้าจากที่ย่อตรงลงมาจะช่วยเหลือชายหนุ่มก็กลับร้องเฮือกหน้าซีดเซียวนั่งก้นจ้ำไปอีกคน ชายหนุ่มเงยหน้ามองจารุดาที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ดวงตาหลังกรอบแว่นไม่สื่อถึงแววใด



พนักงานซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ไม่ไกลรีบมาดูสถานการณ์หากเด็กสาวเป็นนักเรียนที่มาฝึกงานเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันเข้าก็ทำอะไรไม่ถูก ธนินเองก็ยังยืนนิ่งเหมือนหาลิ้นตัวเองไม่เจอ

"น้องช่วยประคองพี่ผู้หญิงคนนี้ไปนั่งทางโน้นหน่อยนะคะ"

จารุดาดูเป็นคนที่มีสติที่สุดเธอชี้นิ้วไปทางจุดจำหน่ายอาหารปรุงสำเร็จของซุปเปอร์มาร์เก็ต ที่นอกจากจะมีครัวขนาดย่อม ตู้จำหน่ายอาหารแล้วยังมีบริเวณที่จัดเป็นชุดโต๊ะเก้าอี้ให้ลูกค้าสามารถนั่งรับประทานได้ พนักงานทำความสะอาดที่อยู่บริเวณนั้นรีบเข้ามาจัดการทำความสะอาดเก็บกวาดพื้นที่เปรอะไปด้วยซอสและเศษขวดแก้ว

"คุณเป็นยังไงบ้างคะ คุณคะ"

นักเรียนฝึกงานประคองชนิกาที่คอพับลงมาซบบ่าเธอแทบจะทันที มองซ้ายมองขวา เห็นถาดพลาสติกที่วางอยู่ตรงชั้นขนมอบ ก็หยิบติดมือ พาชนิกานั่งได้ก็ลงมือพัดทันที

"ส่วนคุณมานี่เลย"

จารุดาดึงมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บของธนินเดินตรงไปทางครัวเล็กนั้น เอ่ยปากขออนุญาตกับแม่ครัว ที่ดูเหมือนจะรู้จักและจำธนินในฐานะผู้เป็นนายจึงรีบเดินมายกแผงกั้นให้หญิงสาวเดินนำชายหนุ่มเข้าไปยังอ่างล้างภาชนะ

"ช่วยยกของในอ่างขึ้นด้วยนะคะ ฉันจะล้างแผลให้คุณธนิน"

แม่ครัวประจำซุปเปอร์มาร์เก็ตทำตามคำของจารุดา หญิงสาวดึงมือชายหนุ่มไปจ่อกับก๊อกน้ำแล้วเปิดน้ำใส่มือที่เปรอะทั้งเลือดและซอสมะเขือเทศของธนินทันที

"โอ๊ย! คุณจา ผมแสบ"

"แสบก็ต้องทนค่ะ" หญิงสาวใช้มือข้างที่ว่างล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดออกมา แปะลงไปกลางอุ้งมือของธนิน "วันนี้ฉันยังไม่ได้ใช้ผ้าเช็ดหน้า สะอาดดีอยู่"

เธอดึงมือชายหนุ่มออกจากครัวเอ่ยขอบคุณกับแม่ครัววัยกลางคนก่อนไปหยุดยืนตรงหน้าโต๊ะที่ชนิกานั่งอยู่ เอ่ยปากบอกธนิน

"นั่งลงค่ะแล้วก็กดผ้าเอาไว้"

เขาทำตามอย่างว่าง่าย หากเมื่อเห็นจารุดาเดินผละไปก็ขยับปากจะเอ่ยเรียกแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่รอฟังอะไร ความเจ็บแปลบที่อุ้งมือดูเป็นเรื่องเล็กไปถนัดตา ความรู้สึกเจ็บแปลบแปลกประหลาดในอกกลับมีพลังยิ่งกว่า

"โอ๊ย...เลือด นินช่วยนิกาด้วยค่ะ นิกากลัวเลือด"

"ใจเย็นนะนิกา ผมไม่เป็นไร คุณใจเย็น ๆ นะตั้งสติให้ดี"

ชายหนุ่มปลอบไม่ให้นางแบบสาวโวยวายมากไปกว่าที่เป็นเหลียวซ้ายและขวามองหาจารุดาอีกครั้ง ก่อนที่จะเห็นจารุดายืนอยู่พร้อมของหลายอย่างในมือหญิงสาวทั้งขวดแอลกอฮอล์ ขวดน้ำดื่ม กล่องผ้ากอส แผงพลาสเตอร์ยาและหลอดยาดม เธอยื่นหลอดยาดมส่งให้เด็กฝึกงาน ก่อนหย่อนตัวลงนั่งตรงข้ามกับธนิน

"นี่เธอ...จะทำอะไรคุณนิน"

"ขอโทษนะคะ เชิญคุณเป็นลมเงียบ ๆ ไปก่อนได้ไหม ฉันจะได้มีสมาธิ"

จารุดาหันไปพูดกับชนิกาเสียงฉุน ถอนใจหนักหน่วงหากน้ำหนักมือที่เอื้อมมาคว้ามือข้างที่เจ็บของธนินนั้นแผ่วเบา เธอดึงเอาผ้าเช็ดหน้าของตนเองออก เทราดแอลกอฮอล์ลงบนผ้ากอสเช็ดรอบปากแผล

ธนินสูดปากออกมาเบา ๆ เรียกให้จารุดาละสายตาจากฝ่ามือใหญ่ขึ้นมามองสบสายตาก่อนจะจัดการกับแผลแก้วบาดนั้นอีกครั้งด้วยการเช็ดน้ำสะอาดและปิดพลาสเตอร์ ไม่ทันได้สังเกตว่าสายตาของชายหนุ่มขณะที่มองเธอนั้นดูคล้ายมีแววบางอย่างฉายชัดขึ้นมา จะว่าไปเขามองอากัปกริยาของเธอขณะที่ช่วยทำแผลให้อยู่ตลอดไม่อาจละสายตาได้แม้แต่วินาที

"แผลไม่ใหญ่มาก เลือดก็ดูจะหยุดไหลแล้ว แต่ทางที่ดีคุณไปโรงพยาบาลก็แล้วกันนะคะ ให้แฟนคุณพาไปถ้าเธอพร้อม"

"เดี๋ยว..."

ยังไม่ทันที่จะเขาจะเอ่ยเรียกเธอ ชนิกาที่ได้รับการปรนนิบัติ ดมยาดมก็กลับมามีพละกำลังอย่างประหลาด ฉุดแขนธนินตรึงไว้กับเก้าอี้

"นินคะ...นิการู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ เดี๋ยวนิกาพาคุณไปโรงพยาบาลนะคะ เผื่อว่าจะต้องเย็บแผล" นางแบบสาวพูดทำใจสู้ทั้งที่ยังอดไม่ได้ที่จะแสดงอาการแสยงเมื่อเห็นผ้าเช็ดหน้าเปรอะเลือดบนโต๊ะ

"เอ่อ...คุณจาครับ"

"ฉันต้องซื้อของอีกหลายอย่าง เดี๋ยวจะไม่ทันงานเลิก พาน้าขวัญกลับบ้านผิดเวลา" จารุดาตัดบทหันไปบอกกับนางแบบสาว "ดูแลแฟนคุณด้วยนะคะ ตอนนี้ไม่มีเลือดแล้ว อ้อ...เรื่องค่าของที่ฉันใช้ทำแผลให้คุณ คุณก็จัดการด้วยนะคะ ฉันหยิบมายังไม่ได้จ่ายเงิน"

ชายหนุ่มมองตามหลังจารุดาอย่างอึ้ง อึดอัด และจุกอย่างบอกไม่ถูก เขาอยากจะแค่เอ่ยคำขอบคุณที่เธอดูแลช่วยทำแผลให้ แต่ทำไมปากเพลย์บอยหนุ่มอย่างนายธนินถึงได้หนักนักกับผู้หญิงเฉยชา เฉิ่มเชยอย่างเธอคนนี้ก็ไม่รู้

ธนินก้มลงมองผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดที่จารุดาวางทิ้งไว้บนโต๊ะ อาศัยจังหวะที่ชนิกามองไม่เห็นใช้มือข้างที่ไม่เจ็บคว้ามันมาใส่กระเป๋ากางเกงเอาไว้โดยไม่อาจบอกเหตุผลให้กับพฤติกรรมของตนได้ แม้จะลุกขึ้นเดินตามแรงดึงของนางแบบสาวคู่ควงคนล่าสุดแต่ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหันหลังไปมองหาจารุดาและเมื่อไม่เห็นเธออยู่ในระยะสายตา ก็เกิดความรู้สึกแปลบปลาบขึ้นมาในอกอีกครั้งอย่างไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้




กมลภัทร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ธ.ค. 2555, 20:14:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ธ.ค. 2555, 20:14:20 น.

จำนวนการเข้าชม : 2929





<< ตอนที่ 8   ตอนที่ 10 >>
กมลภัทร 11 ธ.ค. 2555, 20:17:21 น.
lovemuay >>>> เจอเสน่ห์สาวแว่น อิอิ

แล่นแต๊ >>>> ไม่โดนนะครับ แต่ไม่รู้ว่าผู้ชายแบบนี้ผู้หญิงจะสงสารหรือเปล่าเนอะ

ของขวัญ >>>> 555 นางเป็นตัวช่วยของอีกฝ่าย

nunoi >>>> ยศกฤตยังไม่ปิ๋วง่าย ๆ นะครับ แต่เรื่องแบบนี้อยู่ที่คนกลาง ^^

wane >>>> อืม...มันเป็นแผนของยศกฤตครับ แต่จะเรียกคะแนนได้รึเปล่าอันนี้ตอบไม่ได้ หุหุ

น้องอุด้ง >>>> นักแสดงสมทบครับ เล่นจริง ตบจริง

panon >>>> มาเฉลยแล้วครับ


lovemuay 11 ธ.ค. 2555, 21:05:47 น.
งืม ถ้าพระเอกไม่คิดกำจัดนิกาโดนด่วน อนาคตยัยนี่เป็นตัวปัญหาแน่ๆ


แล่นแต๊ 12 ธ.ค. 2555, 02:34:12 น.
นายนินเอ๊ย คะแนนตกฮวบ


panon 12 ธ.ค. 2555, 14:40:43 น.
อีตายอร์ชแผนสูงแน่ๆๆๆๆ


nunoi 12 ธ.ค. 2555, 15:25:45 น.
เอาหล่ะสิ หนูจา รู้ทันคุณนิน ซะแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าตายอร์ชนี่ก็มีแผนซะด้วย


ของขวัญ 12 ธ.ค. 2555, 16:09:36 น.
ท่าทางหนูจาคงไม่หลงกลใครง่ายๆ


เพียงพลอย 17 ธ.ค. 2555, 00:30:33 น.
โห ยอร์ชแผนสูง พระเอกติดลบหนัก จะไหวไหมเนี่ยยยย


nasa 17 ธ.ค. 2555, 16:34:59 น.
ใครว่าผู้ชายไม่มีมายา คุณนินช้าไม่ได้แล้ว


wane 20 ธ.ค. 2555, 01:30:41 น.
แหมนึกว่านู๋จาจะไม่ทันคน ..ฉลาดแบบนี้ นายนินลำบากแน่ๆ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account