เพราะรักเธอ
ทุกสิ่งเกิดเพราะว่ารัก และจบลงเพราะความรัก รักที่ผิด กับ รักที่ถูกก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆได้มากมาย และเมื่อใช่ความรักในการมอง เราก็จะมีคนรักมากมายในโลกใบนี้
Tags: วันเวลา หัวใจ
ตอน: ตอนที่23-->>ลูกชายคนที่สองตัวจริงของคุณลุง
นายปุนโดนยิง จะเป็นอะไรมากไหมเนี๊ย
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เนวดี Talk
ฉันลืมตาขึ้นมาเห็นแสงจากหลอดไฟที่นี่ที่ไหนล่ะเนี่ย พี่ข้าวปั้นล่ะ นายปุนด้วยจะเป็นยังไงบ้าง ฉันดันตัวเองลงจากเตียงที่นอนอยู่ ที่นี่โรงพยาบาลอย่างนั้นเหรอ รู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาเลย
“ตื่นแล้วเหรอลูก”พ่อนั้นเอง
“เขาเป็นยังไงบ้างคะพ่อ”
พ่อมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไร ทำไมล่ะ...นายปุน นาย
“เขาเสียเลือดมาก กระสุนเข้าจุดสำคัญ หมอกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่”
นายปุน...จะตายไม่ได้นะ
“คุณโทจิคะ”พี่พยาบาลคนหนึ่งเรียกพ่อฉัน
“มีอะไรครับ”
“ทางเราขาดเลือดกรุ๊ปที่คนไข้ของคุณต้องการคะ คุณหมอให้ดิฉันมาเรียนว่าถ้าเรายังหาเลือดไม่ได้ภายในสองชั่วโมงคนไข้คงไม่รอด”
“เขาเลือดกรุ๊ปอะไรคะ”
“ABค่ะ”
“พ่อคะเนวขอโทรศัพท์หน่อยค่ะ”พ่อส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน
ฉันกดเบอร์ของซูชิทันที ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง เขาบอกว่าเขาจะมาให้เร็วที่สุด นายปุน...นายต้องปลอดภัยนะ พี่ข้าวปั้น พี่ข้าวปั้นไปอยู่ที่ไหน
ตอนนี้ฉันลากสังขานตัวเองมาอยู่หน้าห้อง ไอซียู ที่นายปุนนอนให้หมอรักษาอยู่ คนที่อยู่ ณ ตอนนี้มี ลุงใหญ่ คุณน้าออน พี่โมจิ ซูชิ พ่อ แม่ ของฉัน ส่วนแม่และพ่อเลี้ยงของนายปุนติดธุระที่ญี่ปุ่น ยังมาไม่ได้
โชคดีที่ซูชิเลือกกรุ๊ปเดียวกับนายปุน ทำให้อาการของนายปุนเข้าสู้ระยะพ้นขีดอันตราย คุณน้าดูยังเคืองลุงใหญ่อยู่ไม่น้อยที่บังอาจนอกใจเธอ แม่ฉันก็เลยต้องช่วยคุยให้ ส่วนแม่ฉันมาได้ยังไงคือ ‘พ่อโทรตามแม่มาเอง’
“คุณปรเมทหายไปตอนไหนครับ” คุณลุงตำรวจคนหนึ่งสอบปากคำฉัน
“พี่ข้าวปั้นหายไปตอนที่เกิดเสียงปืนคะ”
“คุณแน่ใจนะครับว่าคนที่หายไปไม่ได้เป็นคนทำร้ายคนเจ็บ”และเขาก็ถามคำถามนี่เป็นรอบที่ร้อย
“แน่ใจที่สุดคะเพราะพี่ข้าวปั้นเขาอยู่ข้างหลังฉันแต่ทิศของกระสุนมันมาจากด้านหน้าค่ะ แต่คนที่ยิงฉันไม่เห็นคนที่เห็นก็นอนอยู่ในนั้น”
“แล้วเพื่อนของคุณเขาหายไปไหนล่ะครับ”ไปถามดิน ฟ้า อากาศที่นั้นดูไหมคะ
“ประทานไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกคะ”ใครมาตอบแทนฉันเนี่ย
“พี่น้ำยา”
“สวัสดีคะ”
พี่น้ำยาไหว้ผู้ใหญ่ที่อยู่ที่นี่ เขามาได้ไง
“พี่น้ำยามาได้ไงคะ”
“แม่ของปุนโทรบอกพี่ค่ะ ปุนเป็นยังไงบ้างคะน้องเนว”
“ปลอดภัยแล้วค่ะ” พี่น้ำยามีท่าทางโล่งอก “แต่เนวคิดว่ามีคนอยากคุยกับพี่น้ำยานะคะ”ฉันหันไปมองลุงใหญ่ที่นั่งหน้าเครียดอยู่
“เธอรู้จักกับเด็กคนนั้นนานแล้วเหรอ”น้าออนถามพี่น้ำยาด้วยน้ำเสียงดุๆที่ฉันไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยิน “เขาเป็นลูกเต้าเหล่าใครเธอรู้อะไรบ้าง”
“ปุนมีชื่อเก่าว่าข้าวปุ้น เป็นลูกติดของน้าดาว ที่เคยทำงานอยู่ที่บ้านคุณน้าค่ะ”
“แล้วยังไงต่อ”
“หนูรู้จักกับตอนที่เข้าช่วยหนูตอนจบน้ำคะ ปุนเขานิสัยดีมากเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหนู วันหนึ่งหนูเห็นลุงโทจิอยู่กับน้องเนว หนูเลยถามปุนว่าน้องเนวเป็นใคร”
จริงสิ...พี่น้ำยาเป็นญาติของยัยลูกครึ่งก็ต้องรู้จัง พ่อด้วย และสิ่งที่พี่น้ำยาบอกมันหมายความว่า...
“หมายความว่าพี่รู้จักเนวมานานแล้วเหรอคะ”
“ค่ะ ก็น้องเนวเป็นคนที่เพื่อนของพี่รักนี่คะ แต่เรื่องพี่จะเล่าต่อไปนี้น้องเนวอย่าโกรธปุนเลยนะ”
ทำไมฉันจะต้องโกรธนายปุนด้วย
“เล่ามาเถอะค่ะ”
“ปุนเขาชอบน้องเนวมานานแล้วค่ะ ยิ่งพอรู้ว่าน้องเนวกับเขาอยู่ในสถานะเดียวกันเขายิ่งชอบเนวมากขึ้น เขาพยายามทำทุกอย่างที่จะได้เป็นเพื่อนกับน้องเนวแต่...น้องเนวไม่เคยสนใจและไปสนิทสนมกับศัทตรูของเขา”
“หมายถึง ผม พี่ปั้น แล้วก็พี่โมรึเปล่าครับ” ซูชิถาม
“ใช่คะ เขาคิดว่าพวกประทานแย่งพ่อเขาไป”
ฉันหันไปมองหน้าลุงใหญ่ซึ่งตอนนี้มีน้ำตาของความสำนึกผิดไหลออกมา ฉันเองก็อยากร้องไห้ ฉันเองก็เคยพูดทำร้ายจิตใจนายปุนมามากกเหมือนกันแต่เขาก็ยังช่วยฉันจนตัวเองต้องเจ็บหนักแบบนี้
“เล่าต่อเถอะครับ”นายซูชิบอก
“พี่คิดว่าซูชิคงจำได้ตอนเด็ก จะมีเด็กหน้าตามอมแมมไปขอเล่นกับพวกเธอเสมอ”
“ผมจำได้...แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นคนเดียวกับพี่ปุน”
“เขาเฝ้ามองลุงภัทที่ให้ความรักกับพวกประทานโดยเฉพาะประทานที่ดูลุงภัทจะรักมาก...แต่พอเป็นเขา เขากลับถูกลุงภัทรังเกลียด เขาเลยคิดว่าถ้าไม่มีประทาน...ทั้งลุงภัทและน้องเนวคงจะสนใจเขาบ้าง”
“แล้วยังไงต่อคะ” ฉันเร่งพี่น้ายา
“ปุนไม่พอใจมากค่ะ...เขาเอาเรื่องของน้องเนวไปบอกป้ารัญญา เพื่อที่น้องเนวจะได้รู้สถานะของตัวเอง...แต่เขาไม่รู้ว่าผลที่ตามมาคือ...”
“เนวถูกผู้หญิงใจร้ายคนนั้นทำร้าย...แล้วบ้านเนวก็...ถูกเผา...จนเนวเกือบเอาชีวิตไม่รอด”
ฉันแทบพูดไม่ออกคนที่เกือบจะทำให้ฉันกับแม่ตายคือ...นายเองเหรอ ปุน
“น้องเนวพี่สาบานได้นะคะว่าปุนเขาไม่ได้ตั้งใจ”
เขาไม่ได้ตั้งใจ...อย่างนั้นเหรอ
“ช่างเถอะคะอย่างไง...ชีวิตเนวก็ต้องเปลี่ยนแปลงอยู่แล้วเขาแค่เป็นคนเร่งให้มันเปลี่ยนแปลงเร็วขึ้นก็เท่านั้น และเขาก็ชดใช้ด้วยชีวิตแล้วถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็ได้”
ใช่...อย่างน้อยเขาก็ช่วยชีวิตฉันไว้ไม่อย่างนั้นคนที่นอนอยู่ในไอซียูคงจะเป็นฉันหรือถ้านักกว่านั้นฉันอาจจะต้องไปนอนในห้องดับจิตก็ได้
“ปุนเขาเสียใจมากแต่เขาก็ดีใจที่น้องเนวจะอยู่ห่างจากประทาน”ยังมีหน้ามาดีใจอีกเหรอ “เขารู้ว่าน้องเนวยังมีชีวิตอยู่เขาเห็นน้องเนวกับแม่ออกไปจากบ้านหลังนั้นก่อนที่ไฟจะไหม้”แล้วถ้าฉันออกมาไม่ทันล่ะยะ นายปุนฉันยากฆ่านาย “เขาสืบหาน้องเนวจนรู้ว่าอยู่ที่ไหน เขาจะเอาของขวัญไปว่างไว้ที่หน้าบ้านน้องเนวที่ไทเปในวันเกิดของน้องเนวทุกปี”ของขวัญพวกนั้น...ตุ๊กตาขอโทษ
“เนวไม่อยากรู้เรื่องพวกนี้หรอกคะ...เล่าเรื่องที่มันเกี่ยวกับคุณลุงใหญ่ดีกว่า”
พอ...ไม่อยากฟังแล้ว คนใจร้ายที่ทำลายความรักของฉัน
“ป้ารัญญาชอบปุนมาก เพราะปุนเขาช่วยกำจัดเนวกับแม่ไปจากชีวิตครอบครัวของป้ารัญญา...ป้ารัญญาเลยแนะนำลุงศรที่เป็นญาติห่างๆให้ ลุงศรรักและพอใจน้าดาวมากแต่เขาไม่ได้รักปุนเท่าไรนัก...ปุนต้องไปอยู่กับคนใช้ขาดความรักในทุกด้าน...เขาหาทุกวิถีทางเพื่อจะออกจากบ้านหลังนั้นจนได้มาเป็นดารา...เขาตัดสินใจออกจากที่บ้านลุงศรทันที”
“แล้วยังไงต่อ”พี่โมจิเร่งพี่น้ำยา
“ก็เพราะอยากได้ความรักจากคนที่ได้ชื่อว่าพ่อ...เขาเลยเข้าเรียนที่มหา’ลัยของลุงภัท เขาคิดว่าความเป็นดาราของเขาจะทำให้ลุงภัทสนใจเขาบ้าง...แต่ก็ไม่ แต่เขาก็พยายามเรียกร้องความสนใจจากทั้งลุงภัทและน้องเนว...เขาเดินทางไปไทเปบ่อยๆเพื่อที่จะไปดูน้องเนวจากที่ไกลๆจนป้ารัญญาเริ่มสงสัย”
“รัญญาส่งคนไปป่วนที่ไทเปใช่ไหม”แม่ถามบ้าง
“ค่ะ...แต่ปุนเขาไม่ได้ตั้งใจนะคะ”
“แต่ทุกเรื่องก็เป็นเพราะเขา...เนวขอสรุปว่าคนร้ายก็คือผู้หญิงใจร้ายคนนั้นใช่ไหมคะ”
พอกันทีเรื่องของนาย...นายปุน เพราะความไม่ได้ตั้งใจของนายทำฉันซวยได้ถึงขนาดนี้
ไม่มีคำตอบจากปากพี่น้ำยา ฉันหันไปหาพ่อ พ่อเองก็ดูช็อกๆไปพ่อคงไม่คิดว่าผู้หญิงที่เป็นภรรยาของพ่อจะร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้
แต่พี่ข้าวไม่เกี่ยวทำไมผู้หญิงใจร้ายคนนั้นถึงต้องจับพี่ข้าวปั้นไปด้วย
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นั้นสิข้าวปั้นโดนใครจับตัวไปอ่ะ
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เนวดี Talk
ฉันลืมตาขึ้นมาเห็นแสงจากหลอดไฟที่นี่ที่ไหนล่ะเนี่ย พี่ข้าวปั้นล่ะ นายปุนด้วยจะเป็นยังไงบ้าง ฉันดันตัวเองลงจากเตียงที่นอนอยู่ ที่นี่โรงพยาบาลอย่างนั้นเหรอ รู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาเลย
“ตื่นแล้วเหรอลูก”พ่อนั้นเอง
“เขาเป็นยังไงบ้างคะพ่อ”
พ่อมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไร ทำไมล่ะ...นายปุน นาย
“เขาเสียเลือดมาก กระสุนเข้าจุดสำคัญ หมอกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่”
นายปุน...จะตายไม่ได้นะ
“คุณโทจิคะ”พี่พยาบาลคนหนึ่งเรียกพ่อฉัน
“มีอะไรครับ”
“ทางเราขาดเลือดกรุ๊ปที่คนไข้ของคุณต้องการคะ คุณหมอให้ดิฉันมาเรียนว่าถ้าเรายังหาเลือดไม่ได้ภายในสองชั่วโมงคนไข้คงไม่รอด”
“เขาเลือดกรุ๊ปอะไรคะ”
“ABค่ะ”
“พ่อคะเนวขอโทรศัพท์หน่อยค่ะ”พ่อส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน
ฉันกดเบอร์ของซูชิทันที ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง เขาบอกว่าเขาจะมาให้เร็วที่สุด นายปุน...นายต้องปลอดภัยนะ พี่ข้าวปั้น พี่ข้าวปั้นไปอยู่ที่ไหน
ตอนนี้ฉันลากสังขานตัวเองมาอยู่หน้าห้อง ไอซียู ที่นายปุนนอนให้หมอรักษาอยู่ คนที่อยู่ ณ ตอนนี้มี ลุงใหญ่ คุณน้าออน พี่โมจิ ซูชิ พ่อ แม่ ของฉัน ส่วนแม่และพ่อเลี้ยงของนายปุนติดธุระที่ญี่ปุ่น ยังมาไม่ได้
โชคดีที่ซูชิเลือกกรุ๊ปเดียวกับนายปุน ทำให้อาการของนายปุนเข้าสู้ระยะพ้นขีดอันตราย คุณน้าดูยังเคืองลุงใหญ่อยู่ไม่น้อยที่บังอาจนอกใจเธอ แม่ฉันก็เลยต้องช่วยคุยให้ ส่วนแม่ฉันมาได้ยังไงคือ ‘พ่อโทรตามแม่มาเอง’
“คุณปรเมทหายไปตอนไหนครับ” คุณลุงตำรวจคนหนึ่งสอบปากคำฉัน
“พี่ข้าวปั้นหายไปตอนที่เกิดเสียงปืนคะ”
“คุณแน่ใจนะครับว่าคนที่หายไปไม่ได้เป็นคนทำร้ายคนเจ็บ”และเขาก็ถามคำถามนี่เป็นรอบที่ร้อย
“แน่ใจที่สุดคะเพราะพี่ข้าวปั้นเขาอยู่ข้างหลังฉันแต่ทิศของกระสุนมันมาจากด้านหน้าค่ะ แต่คนที่ยิงฉันไม่เห็นคนที่เห็นก็นอนอยู่ในนั้น”
“แล้วเพื่อนของคุณเขาหายไปไหนล่ะครับ”ไปถามดิน ฟ้า อากาศที่นั้นดูไหมคะ
“ประทานไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกคะ”ใครมาตอบแทนฉันเนี่ย
“พี่น้ำยา”
“สวัสดีคะ”
พี่น้ำยาไหว้ผู้ใหญ่ที่อยู่ที่นี่ เขามาได้ไง
“พี่น้ำยามาได้ไงคะ”
“แม่ของปุนโทรบอกพี่ค่ะ ปุนเป็นยังไงบ้างคะน้องเนว”
“ปลอดภัยแล้วค่ะ” พี่น้ำยามีท่าทางโล่งอก “แต่เนวคิดว่ามีคนอยากคุยกับพี่น้ำยานะคะ”ฉันหันไปมองลุงใหญ่ที่นั่งหน้าเครียดอยู่
“เธอรู้จักกับเด็กคนนั้นนานแล้วเหรอ”น้าออนถามพี่น้ำยาด้วยน้ำเสียงดุๆที่ฉันไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยิน “เขาเป็นลูกเต้าเหล่าใครเธอรู้อะไรบ้าง”
“ปุนมีชื่อเก่าว่าข้าวปุ้น เป็นลูกติดของน้าดาว ที่เคยทำงานอยู่ที่บ้านคุณน้าค่ะ”
“แล้วยังไงต่อ”
“หนูรู้จักกับตอนที่เข้าช่วยหนูตอนจบน้ำคะ ปุนเขานิสัยดีมากเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหนู วันหนึ่งหนูเห็นลุงโทจิอยู่กับน้องเนว หนูเลยถามปุนว่าน้องเนวเป็นใคร”
จริงสิ...พี่น้ำยาเป็นญาติของยัยลูกครึ่งก็ต้องรู้จัง พ่อด้วย และสิ่งที่พี่น้ำยาบอกมันหมายความว่า...
“หมายความว่าพี่รู้จักเนวมานานแล้วเหรอคะ”
“ค่ะ ก็น้องเนวเป็นคนที่เพื่อนของพี่รักนี่คะ แต่เรื่องพี่จะเล่าต่อไปนี้น้องเนวอย่าโกรธปุนเลยนะ”
ทำไมฉันจะต้องโกรธนายปุนด้วย
“เล่ามาเถอะค่ะ”
“ปุนเขาชอบน้องเนวมานานแล้วค่ะ ยิ่งพอรู้ว่าน้องเนวกับเขาอยู่ในสถานะเดียวกันเขายิ่งชอบเนวมากขึ้น เขาพยายามทำทุกอย่างที่จะได้เป็นเพื่อนกับน้องเนวแต่...น้องเนวไม่เคยสนใจและไปสนิทสนมกับศัทตรูของเขา”
“หมายถึง ผม พี่ปั้น แล้วก็พี่โมรึเปล่าครับ” ซูชิถาม
“ใช่คะ เขาคิดว่าพวกประทานแย่งพ่อเขาไป”
ฉันหันไปมองหน้าลุงใหญ่ซึ่งตอนนี้มีน้ำตาของความสำนึกผิดไหลออกมา ฉันเองก็อยากร้องไห้ ฉันเองก็เคยพูดทำร้ายจิตใจนายปุนมามากกเหมือนกันแต่เขาก็ยังช่วยฉันจนตัวเองต้องเจ็บหนักแบบนี้
“เล่าต่อเถอะครับ”นายซูชิบอก
“พี่คิดว่าซูชิคงจำได้ตอนเด็ก จะมีเด็กหน้าตามอมแมมไปขอเล่นกับพวกเธอเสมอ”
“ผมจำได้...แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นคนเดียวกับพี่ปุน”
“เขาเฝ้ามองลุงภัทที่ให้ความรักกับพวกประทานโดยเฉพาะประทานที่ดูลุงภัทจะรักมาก...แต่พอเป็นเขา เขากลับถูกลุงภัทรังเกลียด เขาเลยคิดว่าถ้าไม่มีประทาน...ทั้งลุงภัทและน้องเนวคงจะสนใจเขาบ้าง”
“แล้วยังไงต่อคะ” ฉันเร่งพี่น้ายา
“ปุนไม่พอใจมากค่ะ...เขาเอาเรื่องของน้องเนวไปบอกป้ารัญญา เพื่อที่น้องเนวจะได้รู้สถานะของตัวเอง...แต่เขาไม่รู้ว่าผลที่ตามมาคือ...”
“เนวถูกผู้หญิงใจร้ายคนนั้นทำร้าย...แล้วบ้านเนวก็...ถูกเผา...จนเนวเกือบเอาชีวิตไม่รอด”
ฉันแทบพูดไม่ออกคนที่เกือบจะทำให้ฉันกับแม่ตายคือ...นายเองเหรอ ปุน
“น้องเนวพี่สาบานได้นะคะว่าปุนเขาไม่ได้ตั้งใจ”
เขาไม่ได้ตั้งใจ...อย่างนั้นเหรอ
“ช่างเถอะคะอย่างไง...ชีวิตเนวก็ต้องเปลี่ยนแปลงอยู่แล้วเขาแค่เป็นคนเร่งให้มันเปลี่ยนแปลงเร็วขึ้นก็เท่านั้น และเขาก็ชดใช้ด้วยชีวิตแล้วถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็ได้”
ใช่...อย่างน้อยเขาก็ช่วยชีวิตฉันไว้ไม่อย่างนั้นคนที่นอนอยู่ในไอซียูคงจะเป็นฉันหรือถ้านักกว่านั้นฉันอาจจะต้องไปนอนในห้องดับจิตก็ได้
“ปุนเขาเสียใจมากแต่เขาก็ดีใจที่น้องเนวจะอยู่ห่างจากประทาน”ยังมีหน้ามาดีใจอีกเหรอ “เขารู้ว่าน้องเนวยังมีชีวิตอยู่เขาเห็นน้องเนวกับแม่ออกไปจากบ้านหลังนั้นก่อนที่ไฟจะไหม้”แล้วถ้าฉันออกมาไม่ทันล่ะยะ นายปุนฉันยากฆ่านาย “เขาสืบหาน้องเนวจนรู้ว่าอยู่ที่ไหน เขาจะเอาของขวัญไปว่างไว้ที่หน้าบ้านน้องเนวที่ไทเปในวันเกิดของน้องเนวทุกปี”ของขวัญพวกนั้น...ตุ๊กตาขอโทษ
“เนวไม่อยากรู้เรื่องพวกนี้หรอกคะ...เล่าเรื่องที่มันเกี่ยวกับคุณลุงใหญ่ดีกว่า”
พอ...ไม่อยากฟังแล้ว คนใจร้ายที่ทำลายความรักของฉัน
“ป้ารัญญาชอบปุนมาก เพราะปุนเขาช่วยกำจัดเนวกับแม่ไปจากชีวิตครอบครัวของป้ารัญญา...ป้ารัญญาเลยแนะนำลุงศรที่เป็นญาติห่างๆให้ ลุงศรรักและพอใจน้าดาวมากแต่เขาไม่ได้รักปุนเท่าไรนัก...ปุนต้องไปอยู่กับคนใช้ขาดความรักในทุกด้าน...เขาหาทุกวิถีทางเพื่อจะออกจากบ้านหลังนั้นจนได้มาเป็นดารา...เขาตัดสินใจออกจากที่บ้านลุงศรทันที”
“แล้วยังไงต่อ”พี่โมจิเร่งพี่น้ำยา
“ก็เพราะอยากได้ความรักจากคนที่ได้ชื่อว่าพ่อ...เขาเลยเข้าเรียนที่มหา’ลัยของลุงภัท เขาคิดว่าความเป็นดาราของเขาจะทำให้ลุงภัทสนใจเขาบ้าง...แต่ก็ไม่ แต่เขาก็พยายามเรียกร้องความสนใจจากทั้งลุงภัทและน้องเนว...เขาเดินทางไปไทเปบ่อยๆเพื่อที่จะไปดูน้องเนวจากที่ไกลๆจนป้ารัญญาเริ่มสงสัย”
“รัญญาส่งคนไปป่วนที่ไทเปใช่ไหม”แม่ถามบ้าง
“ค่ะ...แต่ปุนเขาไม่ได้ตั้งใจนะคะ”
“แต่ทุกเรื่องก็เป็นเพราะเขา...เนวขอสรุปว่าคนร้ายก็คือผู้หญิงใจร้ายคนนั้นใช่ไหมคะ”
พอกันทีเรื่องของนาย...นายปุน เพราะความไม่ได้ตั้งใจของนายทำฉันซวยได้ถึงขนาดนี้
ไม่มีคำตอบจากปากพี่น้ำยา ฉันหันไปหาพ่อ พ่อเองก็ดูช็อกๆไปพ่อคงไม่คิดว่าผู้หญิงที่เป็นภรรยาของพ่อจะร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้
แต่พี่ข้าวไม่เกี่ยวทำไมผู้หญิงใจร้ายคนนั้นถึงต้องจับพี่ข้าวปั้นไปด้วย
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นั้นสิข้าวปั้นโดนใครจับตัวไปอ่ะ
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ธ.ค. 2555, 08:18:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ธ.ค. 2555, 08:18:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 954
| << ตอนที่22-->> คุณพ่อ คุณแม่ ลุงจ้าว และเงามืด | ตอนที่24-->>เมื่ออันตรายเปิดเผยตัวจริงออกมา >> |
