ลิขิตรักกระชากหัวใจ (ปีเตอร์ VS ทับทิม)
เดี๋ยวมาอัพให้
Tags: ปีเตอร์ ทับทิม อาเซียน นิยาย อาหารไทย ต้มยำกุ้ง
ตอน: ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
ปีเตอร์มองออกไปนอกห้องทำงานที่อยู่ชั้นสูงสุดของโรงแรมเขามองเห็นตัวเมืองตึกสีสันสดใสสภาพบ้านเมืองที่เป็นร
ะเบียบเรียบร้อยสะอาดตา ประเทศนี้เป็นประเทศที่น่าอยู่มากทุกอย่างเป็นไปตามกฎระเบียบผู้คนเคร่งครัดในกฎระเบียบมันคงจะคล้ายกับชีวิตของเขาที่ถูกบิดามารดาวางแผนอนาคตเอาไว้ว่าเขาจะต้องเป็นผู้ดีแลธุรกิจของตระกูลมันเป็นภาระหนักอึ้งแต่เขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ในเมื่อ ปีเตอร์ เฉิน เกิดมาเพื่อจะครอบครองสมบัติทั้งหมดของตระกูลเฉินเพราะนอกจากเขาเป็นบุตรคนเดียวของท่านประธานคนก่อนทั้งที่พ่อของเขาร่ำรวยมหาศาลแต่กลับไม่เคยมีภรรยาน้อย หรือผู้หญิงชั่วครั้งชั่วคราวให้มารดาต้องเสียใจ แต่เพราะนั่นบิดาคงได้เจอกับผู้หญิงที่รักหมดใจจนไม่มีสายตาเอาไว้มองผู้หญิงคนไหนอีกต่างจากเขาที่ไม่เคยมีความรู้สึกรักแท้จนอยากแต่งงานร่วมหอลงโลงกับผู้หญิงคนไหนที่ผ่านมาในชีวิต ลิลลี ชาช่า มิริน แวนด้า แอมมี่ หลี่เม่ย
ห้องทำงานในโรงแรมชั้นบนสุดนี้ป็นที่พำนักชั่วคราวของปีเตอร์เวลาที่มาโรงแรมและทำงานจนกระทั่งค่ำ แต่ระยะหลังสองปีมานี้เกือบจะเป็นที่พักถาวรหลังจากบิดามารดาของเขาได้เสียลงไปอย่างกระทันหันเขาแทบจะไม่ได้กลับคฤหาสน์ของตระกูลเฉินอีกเลยแต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้มันรกร้างว่างเปล่า คนงานยังทำความสะอาดทุกวันราวกับเจ้าของบ้านยังอยู่ แต่บ้านหลังใหญ่จะให้เขาอยู่คนเดียวปีเตอร์ไม่อยากรับความรู้สึกอ้างว้างที่ไม่มีใครเลยนอกจากเขา และคนงานในบ้าน
ภายในห้องทำงานกว้างขวางโอ่อ่าสมเป็นเจ้าของโรงแรมหรูอันดับต้นๆของสิงคโปร์แห่งนี้จึงเป็นสถานที่เหมาะสมที่สุดที่เขาจะใช้ชีวิตอยู่และทำให้ความเหงาเข้าไม่ถึง เหงากายไม่เท่าไหร่ปีเตอร์มีสาวสวยมากมายที่พร้อมจะทำให้เขาคลายความเหงาลงได้ แต่เหงาใจพวกเธอไม่ว่าจะเป็นคนไหนๆก็ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกหายเหงาได้เลยความรู้สึกอบอุ่นของคำว่าครอบครัวปีเตอร์ยังหาไม่ได้จากสาวๆคนไหนแต่ทำไมวันนี้มันเกิดกับเขา ปีเตอร์เดินไปหยิบกรอบรูปผู้หญิงอายุราวๆเกือบห้าสิบปีแต่ยังคงความสวยตามวัยยิ้มสดในในขณะที่วงแขนของเธอกอดกระชับปีเตอร์ เฉินในชุดกรุยเมื่อครั้งงานรับปริญญาที่ประเทศอังกฤษคนที่กอดคอเขาและมีสีหน้าดีใจพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความปราบปลื้มคือบิดาที่จากไปเขาจูบลงบนรูปนั้น
“ผมคิดถึงพ่อกับแม่มากนะครับ” จากนั้นจึงวางมันลงไปที่ช่องหนึ่งบนชั้นวางหนังสือติดฝาผนังขนาดใหญ่สไตล์อังกฤษหลังชั้นวางหนังสือมีประตูลับซ่อนอยู่เป็นห้องนอนของปีเตอร์แต่เขาไม่เคยเอาหญิงสาวที่ไหนเข้าไปในห้องลับส่วนตัวห้องนั้นแม้แต่คนเดียว เขาใช้มันสำหรับการพักผ่อนจริงๆ ในยามกลางคืนที่ค้างอยู่ที่โรงแรม แล้วน้อยคนนักที่จะล่วงรู้ความลับนี้
“แม่ครับพ่อครับ ผมรู้แล้วว่าทับทิมสยาม ที่คุณแม่เคยอยากได้สวยงาม น่าหลงไหลแค่ไหน แม่อยากได้ลูกสะใภ้ของตระกูลเฉินหรือยังล่ะครับ” ปีเตอร์ไม่อยากเชื่อว่าเขากำลังจะกลายเป็นเสือตกมัน เอ้ย...เสือร้าย ตกหลุมรัก จริงเหรอนี่ แต่ไม่ล่ะเขาจะไม่แสดงออกให้เธอรู้ตัวเด็ดขาด เขาลอบยิ้มคนเดียวและผิวปากสบายอารมณ์กำลังวางแผนจีบเธออย่างไม่ให้รู้ตัว
“ดูท่าทางจะอารมณ์ดีนะคะคุณปีเตอร์” มิเชลเอ่ยขึ้น
“คุณเข้ามาในห้องทำงานผมตั้งแต่เมื่อไหร่ครับมิเชล” เขามีสีหน้าแปลกใจ
“นานพอที่จะเห็นคุณยิ้มคนเดียว”
ปีเตอร์เขินแต่ตีสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงออกแปลกใจทำไมเขาไม่รู้ตัวเลยว่ามิเชลเข้ามาในห้องนี้ ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างเขาจะใจลอยได้มากขนาดนี้
เพราะกำลังคิดถึงหน้าๆหวานๆของแม่ครัวสาวชาวไทย ที่จริงเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ปีเตอร์เคยเห็นมา แต่เขาบอกตัวเองตามตรงว่ารู้สึกติดใจเธอที่สุดตั้งแต่เห็นเคยเห็นผู้หญิงบนโลกนี้ เธอสวยเหมือนสาวเอเชียที่มีความอ่อนหวานโดยเฉพาะใบหน้าและดวงตาคู่นั้น แต่กลับมีท่าทางทะมัดทะแมงมึแววตาไม่ยอมคนระคนอยู่ในความหวานนั้น
“ไปเลย ออกไปจากหัวผมได้แล้วนะคุณ ที่ของคุณคือในครัวไม่ใช่ตรงนี้”ปีเตอร์กำลังไล่หน้าสวยๆออกจากความคิด
มิเชลถึงกับสะดุ้ง“อะไรนะคะคุณปีเตอร์ คุณไล่มิเชลไปอยู่ในครัวเหรอคะ” มิเชลมีสีหน้าตกใจไม่น้อยปีเตอร์ไม่เคยพูดจากับเธอแบบนี้มาก่อน นี่จะไล่ไปอยู่ในครัวปลดจากผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์และควบฝ่ายการตลาดเชียวเหรอ
“โอ้ พระเจ้า ให้ตายไม่ใช่อย่างนั้นครับคุณมิเชลผมขอโทษจริงๆนะครับ ผมแค่จะไล่ผู้หญิงคนหนึ่งออกไปจากความคิดเท่านั้น”
“ไล่ออกจากความคิด คุณปีเตอร์เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ หรือว่าทำงานหนักไป มิเชลเคยเตือนคุณเสมอว่าอย่าหักโหมผักผ่อนเสียบ้าง”ท่าทางเจ้านายหนุ่มหรือญาติผู้น้องจะอาการหนัก
“เอ๊ะ....หรือว่า อย่าบอกนะ อาการแบบนี้มันคล้ายๆ อาการตกหลุมรัก”
“มิเชลคุณเดาผิดเสียแล้ว คนอย่างนายปีเตอร์เฉิน ไม่เคยตกหลุมรักใคร มีแต่สาวๆมาตกหลุมรักผมมากกว่า”ท่าทางมั่นอกมันใจของเสือหนุ่ม
มิเชลลอบยิ้ม “แล้วมิเชลจะคอยดู”
“ว่าแต่คุณคิดอย่างไรถึงไปขอออกเดทกับแม่ครัวชาวไทยทั้งที่เพิ่งจะพบกัน”
“ใครบอกว่าผมขอเธอออกเดทกันครับคุณมิเชลพูดแบบนี้ผมเสียหายหมด ผมแค่อยากจะเลี้ยงขอโทษที่ทำให้เธอต้องหัวเสียก็เท่านั้น”
“จริงเหรอ แน่ใจนะคะ”มิเชลสบตาปีเตอร์ เขาไม่ได้หลบสายตาเธอ แต่มิเชลเห็นคำตอบนัยน์แววตาขอปีเตอร์ว่ามันไม่จริง
“นั่นน่ะสิ มิเชลก็ลืมเสียสนิทว่าสาวไทยไม่ใช่สเปคของคุณปีเตอร์”มิเชลยิ้มอย่างมีความหมาย แต่เธอเห็นเสือใหญ่แห่งคารล์ตันน้ำลายแทบหกตอนเห็นหน้าหวานๆและผิวสีนมสดของทับทิม แม่ครัวคนงามจากเมืองไทย
“ที่จริงเสปคมันเปลี่ยนกันได้” คำพูดนั้นเบาจนแทบจะกลืนหายไปในลำคอ
++++++++++++++++++++++++
ทับทิมขมักเขม้นกับการเลือกชุดสวย ให้ตายเถอะที่จริงเธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับการเลี้ยงขอโทษ ขอบคุณ ต้อนรับอะไรก็ช่างของปีเตอร์ครั้งนี้หรอกนะ แต่เมื่อได้ยินจากมิเชลว่า เจ้านายใหญ่ของเธอคนนี้เคยพูดว่า สาวไทย ไม่สวย ไม่ใช่สเปคของเขาจึงเกิดแรงบันดาลใจอยากจะสวยที่สุดในคืนนี้ แต่เธอตั้งใจมาทำงานไม่ได้คิดว่าจะต้องมาปาร์ตี้ หรือ
มีงานเลี้ยง ดินเนอร์ กับใคร จึงเตรียมแต่ชุดที่ดูเรียบร้อยและทะมัดทะแมงมากกว่าชุดออกงานสวยๆ
“เฮ้อ! ไม่ได้เตรียมชุดมาเสียด้วยสงสัยจะอดสวยแล้วล่ะทับทิม”
สัญญาณหน้าห้องดังขึ้น ทับทิมจึงเดินไปเปิดประตูและพบว่าบริกรของโรงแรมหรืออีกนัยก็คือเพื่อนร่วมงานของเธอเพราะพรุ่งนี้เธอก็จะเริ่มงานแล้ว ส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรพร้อมของบางอย่างในกล่องของขวัญใบโต
“อะไรเหรอคะ”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่คุณมิเชลให้ผมนำมาให้คุณ”
“ขอบคุณมากค่ะ” ทับทิมรับกล่องของขวัญมาจากนั้นปิดประตู “กล่องอะไรนะ”
ทับทิมหยิบการ์ดเล็กๆที่อยู่บนกล่องของขวัญขึ้นมาดู “ของขวัญสำหรับการเริ่มต้นมิตรภาพของเรา หวังว่าคืนนี้คุณทับทิมจะสวยที่สุด คุณปีเตอร์จะได้รู้เสียทีว่าสาวไทยสวยไม่แพ้ชาติใดในโลก จาก มิเชล” ทับทิมอ่านไปขำไป ใช่สินะคุณมิเชลมีเลือดไทยอยู่ครึ่งหนึ่งเหมือนกันถูกนายปีเตอร์ค่อนขอดเอาแบบนั้นอาจจะยอมรับไม่ได้
“ผู้ชายอะไรปากร้ายมาหาว่าสาวไทยไม่สวย เรามีนางงามระดับโลกถึงสองคน มีนางแบบที่ได้รับตำแหน่งระดับโลกมาแล้ว แถมยังได้รับการโหวตจากชายหนุ่มทั่วโลกว่าผู้หญิงไทยสวย น่ารัก เอาใจเก่ง เป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายติดอันดับต้นๆของโลกเชียวนะ ช่างไม่รู้อะไรซะเลย”
++++++++++++++++++++++++++
ร่างสูงสง่างามใบหน้าแสดงออกถึงการมีเชื้อสายจีนผสมอยู่ในตัว ผิวขาวหยวกราวกับมีออร่าในชุดเกบาย่า (ชุดประจำชาติสิงค์โปร์) สีชมพูสดปักฉลุเป็นลายลูกไม้สวยงามยิ่งคนที่มีผิวขาวละเอียดอย่างแวนด้า สวมใส่ทำให้ชุดเกบาย่างดงามขึ้นอีกหลายเท่าตัวแวนด้าเป็นลูกสาวเจ้าของธุรกิจโรงแรมคู่แข่งของปีเตอร์ แต่ใช่ว่าเป็นคู่แข่งกันแล้วต้องชิงดีชิงเด่นหรือเป็นศัตรูกัน นาย หย่ง โจว กับมองว่าหาก แวนด้า บุตรสาวและทายาทเพียงคนเดียวของเขาได้ตกลงปล่องชิ้นเป็นทองแผ่นเดียวกับปีเตอร์ เฉิน แล้วล่ะก็ธุรกิจโรงแรมทั้งหมดของสิงคโปรก็จะอยู่ในมือเขา ที่สำคัญแวนด้าลูกสาวคนสวยของหย่ง โจว เองก็ออกอาการปลื้ม ปีเตอร์ เฉินเป็นอย่างมากตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอพบเขาในการประชุมเรื่องแนวโน้มทางการตลาดของธุรกิจโรงแรมในการเปิดเสรีอาเซียนเมื่อปีก่อน ปีเตอร์เองก็มีท่าทีตอบสนองดีกับแวนด้าทำให้ นาย หย่ง โจว มีความหวังและผลักดันให้ลูกสาวเดินหน้าสานสัมพันธ์กับปีเตอร์ เฉินอย่างเอาจริงเอาจัง ซึ่งคนส่วนใหญ่มองคนรุ่นใหม่ไฟแรงทั้งคู่ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใรใบหยก เพียงแต่ปีเตอร์ เฉินยังไม่มีท่าทีอะไรออกมาให้หญิงสาวเห็นมากนักนอกจากยอมไปไหนมาไหนกับแวนด้ารวมถึงการออกงานด้วยการหากเธอเชิญชวนเขา
“คุณปีเตอร์ อยู่ไหน” แวนด้าเชิดหน้าสวยขึ้นเล็กน้อยเมื่อพนักงานต้อนรับส่งยิ้มหวานให้เธอด้วยท่าทีนอบน้อม
“อยู่ที่ห้องทำงานค่ะ จะให้เรียนคุณปีเตอร์ไหมคะว่าคุณแวนด้ามา”
“ไม่ต้อง ฉันไปหาเขาเองทำงานของเธอไปเถอะ”จากนั้นหญิงสาวก็เดินเชิดพารูปร่างได้สัดส่วนในชุดสวยไปตามเส้นทางที่มุ่งตรงไปยังสถานที่ทำงานส่วนตัวของปีเตอร์ ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาเจ้าของโรงแรม
“ยังไม่ได้ขึ้นตำแหน่งแฟนของคุณปีเตอร์เสียหน่อย แค่ออกงานด้วยกันก็ทำท่าเชิดซะขนาดนี้ ถ้าเกิดแต่งงานขึ้นมากันจริงๆจะเชิ่ดสักขนาดไหน” พนักงานสาวสวยเปรยขึ้นเบาๆและมองตามร่างระหงของลูกสาวเจ้าของโรงแรมคู่แข่งไป
++++++++++++++++
เสียงเคาะที่หน้าห้องทำงานดังขึ้น ปีเตอร์มองหน้ามิเชล “ใครกัน ผมไม่ได้นัดใครเอาไว้” ไม่มีพนักงานคนไหนเข้ามาที่นี่แน่หากปีเตอร์ไม่ได้เรียกให้ขึ้นมาพบใครก็รู้ว่าปีเตอร์ เฉิน มีความเป็นส่วนตัวสูงไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามหรือรายงานอะไรเรื่องเล็กน้อยๆ ยกเว้นมิเชลที่เป็นที่ปรึกษาและพี่สะใภ้คนสนิทของเขา
“สาวคนไหนอีกล่ะพ่อเสือหนุ่มเนื้อหอม”มิเชลแซวขึ้น
“คุณมิเชลก็ทราบดีนี่ครับผมไม่เคยนัดผู้หญิงคนไหนมาห้องทำงานถ้าไม่ใช่ธุระเรื่องงานจริงๆ” เรื่องนี้มิเชลทราบดี
“ถ้าอย่างนั้นคนที่ขึ้นมาถึงที่นี้ได้ก็เหลืออยู่ไม่กี่คนแล้วล่ะ”
คนที่มาพบถือสิทธิ์ผลักประตูเดินตรงมาราวกับนางพญาส่งยิ้มโปรยปรายให้ปีเตอร์เลยไปถึงมิเชล
“สวัสดีค่ะที่รักทำอะไรอยู่คะ”
“กำลังพูดถึงคุณอยู่พอดี” ปีเตอร์ส่งยิ้มให้
“จริงเหรอคะ”
มิเชลยิ้มและกำลังจะขอตัวออกไปจากห้องแต่ปีเตอร์ส่งสัญญาณให้เธออยู่ช่วยเขาก่อน
“แวนด้าจะมาชวนคุณไปงานแสดงชุดประจำชาติอาเซียนที่โรงแรมของแวนด้าในคืนนึ้ค่ะ”
“อ้าว! แวนด้าครับคืนนี้เราไม่ได้นัดกันเอาไว้ ผมติดนัดแล้วครับคงจะไปงานเป็นเพื่อนคุณไม่ได้”ที่จริงแวนด้าเคยบอกเขาแล้วแต่ปีเตอร์ลืมเสียสนิท
“แวนด้านัดคุณไว้แล้วนะคะปีเตอร์ แล้วคุณเองก็รับนัดแวนด้าแล้วด้วย นี่แวนด้าก็เตรียมชุดไปงานมาให้คุณแล้วด้วย” ชุดประจำชาติสิงคโปร์ที่เข้ากันกับชุดของหญิงสาวเธอคาดไว้แล้วว่าเขาต้องลืม เลขาของปีเตอร์อยู่ในช่วงลาคลอดแต่เขากลับไม่หาเลขาคนใหม่มาทำงานแทนแม้แวนด้าจะเสนอหาคนมาช่วยงานเขา เพราะเธอต้องการให้คนของตัวเองรายงานความเป็นไปของปีเตอร์ให้ทราบอย่างแนบเนียนที่สุด โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงพวกนั้น แต่ปีเตอร์เหมือนจะรู้ทันความคิดของแวนด้า เขาบอกว่าแค่สามเดือนเท่านั้นเขาดูแลงานของตัวเองได้และมิเชลจะช่วยดูแลการนัดหมายให้เองที แต่เขาเองที่ลืมเรื่องนัดกับแวนด้าและไม่ได้บอกมิเชล
“ตายจริงนัดซ้อนกันจะทำยังดี” มิเชลพูดขึ้น
“ไม่เห็นจะยากคืนนี้คุณคงต้องเลือกไปงานที่สำคัญมากกว่า นั่นก็คืองานที่โรงแรมของแวนด้าจัด” เธอพูดพร้อมดึงมือปีเตอร์เข้ามาจัดเงยขึ้นสบตาและออดอ้อนเขาและส่งยิ้มอย่างมั่นใจยังไงซะปีเตอร์คงไม่กล้าปฏิเสธเธอ
“นะคะปีเตอร์ ไปกับแวนด้านะคะ”
“ผมไปไม่ได้จริงๆครับแวนด้าคืนนี้ผมมีนัดสำคัญ” ปีเตอร์รู้สึกแปลกใจไม่น้อยเมื่อพูดจบไปแล้ว แต่บางครั้งเขาก็อยากจะปฏิเสธการออกงานกับเธอลงบ้างเพราะมันเหมือนการให้ความหวังกับเธอ เขาเองไม่อยากมีปัญหากับนักธุรกิจใหญ่เสือเฒ่าแห่งธุรกิจโรงแรม นายหย่ง โจว ซึ่งพักหลังดูเหมือนจะดีกับเขาเป็นพิเศษ
ปีเตอร์ลอบมองมาทางมิเชล หวังให้เธอช่วยแก้ไขสถานการณ์จะตัดบัวไม่เหลือไยปฏิเสธแวนด้าอย่างไม่ไยดีมันก็คงไม่ดีนัก แต่คืนนี้จะให้เขายกเลิกนัดแม่ครัวชาวไทย ที่เขาทำให้เธอต้องรอเมื่อเช้าที่สนามบินหลายชั่วโมง จะผิดนัดเย็นอีกก็คงไม่ใช่ที่ และประเด็นสำคัญไม่รู้ทำไมคืนนี้เขาอยากกินสาวไทย เอ้ย...กินข้าวกับสาวไทย
“ขอตัวคุณปีเตอร์สักครู่นะคะคุณแวนด้า” มิเชลดึงเจ้านายหนุ่มออกห่างจากแวนด้าเพื่อปรึกษาเรื่องบางอย่าง
“ตามสบายค่ะคุณมิเชล” แต่ภายในใจแวนด้ากลับไม่พอใจ มิเชลเหมือนก้างขวางคอทำให้บางครั้งเธอเข้าถึงตัวปีเตอร์ได้ยากแต่เธอจะพูดจาไม่ดีหรือเหวี่ยงใส่มิเชลคงไม่เป็นผลดีเพราะมิเชลเป็นญาติคนหนึ่งของปีเตอร์
“อะไรกันครับมิเชล มีอะไร”
เมื่อปีเตอร์และมิเชลออกมาหากจากแวนด้าได้ระยะหนึ่งที่เธอจะไม่ได้ยินเสียงการสนทนา
“ถ้าคุณจะไม่ไปงานกับคุณแวนด้าทั้งที่รับปากเธอไว้ก่อนแล้วคงจะไม่เหมาะอีกอย่างดิฉันคิดว่าจะเป็นการสร้างศัตรูเปล่าๆ หากคุณแวนด้าเธอไม่พอใจ คุณปีเตอร์ก็รู้ ท่านประธานหย่งพ่อของคุณแวนด้ารักลูกสาวมาก การสร้างศัตรูย่อมไม่ดีแน่ แต่มิเชลก็รู้ว่าคุณปีเตอร์อยากออกเดทกับแม่ครัวชาวไทย”
ปีเตอร์รีบค้านกลัวโดนจับถูก “ใครอยากออกเดท ไปกันใหญ่แล้วครับมิเชล ผมไม่อยากผิดนักกับคุณทับทิมอีกเพราะเมื่อเช้าผมก็พลาดไปหนึ่งครั้งแล้วผมขอย้ำว่าคือการเลี้ยงขอโทษไม่ใช่การออกเดท”
“ไม่ได้ขอเขาออกเดททางอ้อมแต่จะเลี้ยงข้าวขอโทษกันสองต่อสองเนี่ยนะคะ” มิเชลที่อาบน้ำร้อนมาก่อนลอบยิ้มอย่างรู้ทัน
“ก็ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องคอยเก้อที่สนามบินหลายชั่วโมง มันจึงเป็นความรับผิดชอบโดยตรงของผมโดยตรง”
“แต่คุณแวนด้าจะตัดเธอทิ้งไปแบบนี้ทั้งที่นัดกันไว้แล้วก็ไม่ได้”
“เรื่องนั้นผมทราบดีครับผม
กำลังจะหาทางออกอยู่”
“ถ้าเลือกไม่ได้ว่าคืนนี้จะไปกับสาวคนไหนดี คุณปีเตอร์ก็ไปกับเธอทั้งสองคนสิคะจะไม่ได้ผิดนัดกับสาวสวยทั้งคู่” มิเชลเสนอแต่ปีเตอร์มีท่าทางฉงน
“แล้วจะให้ผมแบ่งตัวเองยังไงกันล่ะครับคุณมิเชล ชายเนื้อหอมมีคนเดียว แต่มีสองสาว”
“คุณปีเตอร์ก็รวมพวกเธอเอาไว้ในงานเดียวกันเลยสิคะ” มิเชลยิ้มอย่างมีเลศนัย
“แล้วมันจะดีเหรอครับ”ปีเตอร์ลอบมองแวนด้า
มิเชลกระซิบเบาๆและขยิบตาให้ปีเตอร์ “หรือคุณปีเตอร์มีวิธีที่ดีกว่านี้ล่ะคะ”
เขาไหวไหล่ “แล้วคุณจะให้ผมพาแม่ครัวไปงานนั้นด้วยเหตุผลอะไร”
“เสื่อหนุ่มแห่งคาร์ลตัน สิงคโปร์ คงไม่จนหนทางจริงไหมคะ”
ปีเตอร์ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก “ให้ตายเถอะเกิดเป็นคนหน้าตาดีนี่มันลำบากใจจริงๆ ”
“ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะคะ แค่เจอแม่ครัวสาวชาวไทยครั้งเดียวก็คิดจะสลัดคุณแวนด้าทิ้งเสียแล้วเหรอคะ” รอยยิ้มมีแววขัน
“สลัดอะไรกันคุณมิเชล ผมกับแวนด้ายังไม่ได้ไปไกลเกินคำว่าเพื่อนกันนะครับ”
“คุณปีเตอร์อาจจะไม่คิด แต่คุณแวนด้าจากสายตาของเธอบ่งบอกว่าเธอต้องการจะเป็นนายหญิงแห่งคาร์ลตัน” +++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อรูปร่างได้สัดส่วนของทับทิมเดินออกมาพร้อมกับหน้าหวานๆและชุดทีขับผิวเธออย่างชุดแซกสีทับทิมที่มิเชลฝากมาให้นั่นทำให้ใครหลายคนที่เธอเดินผ่านมาเหลียวหลังกลับมามองเธอเป็นตาเดียวกัน พนักงานคนหนึ่งของโรงแรมเดินสวนกลับเธอและเหลียวมามองหญิงสาวจนไม่ได้มองเขากำลังจะชนเข้ากับเสา ทับทิมเหลียวไปมองภาพนั้นรอยยิ้มก็ผุดขึ้นเล็กน้อยที่มุมปากด้านขวาของหญิงสาว
“ให้รู้ซะบ้างว่าสาวไทยก็สวยไม่แพ้ชาติใดในโลก” เกิดมาทับทิมไม่เคยคิดอยากจะสวยมากเท่าวันนี้มาก่อนยิ่งชุดแซกสีชมพูอมแดงเหมือนสีทับทิมสยามยิ่งส่งให้ทับทิมงามโดดเด่นขึ้นไปอีก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปีเตอร์มองออกไปนอกห้องทำงานที่อยู่ชั้นสูงสุดของโรงแรมเขามองเห็นตัวเมืองตึกสีสันสดใสสภาพบ้านเมืองที่เป็นร
ะเบียบเรียบร้อยสะอาดตา ประเทศนี้เป็นประเทศที่น่าอยู่มากทุกอย่างเป็นไปตามกฎระเบียบผู้คนเคร่งครัดในกฎระเบียบมันคงจะคล้ายกับชีวิตของเขาที่ถูกบิดามารดาวางแผนอนาคตเอาไว้ว่าเขาจะต้องเป็นผู้ดีแลธุรกิจของตระกูลมันเป็นภาระหนักอึ้งแต่เขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ในเมื่อ ปีเตอร์ เฉิน เกิดมาเพื่อจะครอบครองสมบัติทั้งหมดของตระกูลเฉินเพราะนอกจากเขาเป็นบุตรคนเดียวของท่านประธานคนก่อนทั้งที่พ่อของเขาร่ำรวยมหาศาลแต่กลับไม่เคยมีภรรยาน้อย หรือผู้หญิงชั่วครั้งชั่วคราวให้มารดาต้องเสียใจ แต่เพราะนั่นบิดาคงได้เจอกับผู้หญิงที่รักหมดใจจนไม่มีสายตาเอาไว้มองผู้หญิงคนไหนอีกต่างจากเขาที่ไม่เคยมีความรู้สึกรักแท้จนอยากแต่งงานร่วมหอลงโลงกับผู้หญิงคนไหนที่ผ่านมาในชีวิต ลิลลี ชาช่า มิริน แวนด้า แอมมี่ หลี่เม่ย
ห้องทำงานในโรงแรมชั้นบนสุดนี้ป็นที่พำนักชั่วคราวของปีเตอร์เวลาที่มาโรงแรมและทำงานจนกระทั่งค่ำ แต่ระยะหลังสองปีมานี้เกือบจะเป็นที่พักถาวรหลังจากบิดามารดาของเขาได้เสียลงไปอย่างกระทันหันเขาแทบจะไม่ได้กลับคฤหาสน์ของตระกูลเฉินอีกเลยแต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้มันรกร้างว่างเปล่า คนงานยังทำความสะอาดทุกวันราวกับเจ้าของบ้านยังอยู่ แต่บ้านหลังใหญ่จะให้เขาอยู่คนเดียวปีเตอร์ไม่อยากรับความรู้สึกอ้างว้างที่ไม่มีใครเลยนอกจากเขา และคนงานในบ้าน
ภายในห้องทำงานกว้างขวางโอ่อ่าสมเป็นเจ้าของโรงแรมหรูอันดับต้นๆของสิงคโปร์แห่งนี้จึงเป็นสถานที่เหมาะสมที่สุดที่เขาจะใช้ชีวิตอยู่และทำให้ความเหงาเข้าไม่ถึง เหงากายไม่เท่าไหร่ปีเตอร์มีสาวสวยมากมายที่พร้อมจะทำให้เขาคลายความเหงาลงได้ แต่เหงาใจพวกเธอไม่ว่าจะเป็นคนไหนๆก็ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกหายเหงาได้เลยความรู้สึกอบอุ่นของคำว่าครอบครัวปีเตอร์ยังหาไม่ได้จากสาวๆคนไหนแต่ทำไมวันนี้มันเกิดกับเขา ปีเตอร์เดินไปหยิบกรอบรูปผู้หญิงอายุราวๆเกือบห้าสิบปีแต่ยังคงความสวยตามวัยยิ้มสดในในขณะที่วงแขนของเธอกอดกระชับปีเตอร์ เฉินในชุดกรุยเมื่อครั้งงานรับปริญญาที่ประเทศอังกฤษคนที่กอดคอเขาและมีสีหน้าดีใจพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความปราบปลื้มคือบิดาที่จากไปเขาจูบลงบนรูปนั้น
“ผมคิดถึงพ่อกับแม่มากนะครับ” จากนั้นจึงวางมันลงไปที่ช่องหนึ่งบนชั้นวางหนังสือติดฝาผนังขนาดใหญ่สไตล์อังกฤษหลังชั้นวางหนังสือมีประตูลับซ่อนอยู่เป็นห้องนอนของปีเตอร์แต่เขาไม่เคยเอาหญิงสาวที่ไหนเข้าไปในห้องลับส่วนตัวห้องนั้นแม้แต่คนเดียว เขาใช้มันสำหรับการพักผ่อนจริงๆ ในยามกลางคืนที่ค้างอยู่ที่โรงแรม แล้วน้อยคนนักที่จะล่วงรู้ความลับนี้
“แม่ครับพ่อครับ ผมรู้แล้วว่าทับทิมสยาม ที่คุณแม่เคยอยากได้สวยงาม น่าหลงไหลแค่ไหน แม่อยากได้ลูกสะใภ้ของตระกูลเฉินหรือยังล่ะครับ” ปีเตอร์ไม่อยากเชื่อว่าเขากำลังจะกลายเป็นเสือตกมัน เอ้ย...เสือร้าย ตกหลุมรัก จริงเหรอนี่ แต่ไม่ล่ะเขาจะไม่แสดงออกให้เธอรู้ตัวเด็ดขาด เขาลอบยิ้มคนเดียวและผิวปากสบายอารมณ์กำลังวางแผนจีบเธออย่างไม่ให้รู้ตัว
“ดูท่าทางจะอารมณ์ดีนะคะคุณปีเตอร์” มิเชลเอ่ยขึ้น
“คุณเข้ามาในห้องทำงานผมตั้งแต่เมื่อไหร่ครับมิเชล” เขามีสีหน้าแปลกใจ
“นานพอที่จะเห็นคุณยิ้มคนเดียว”
ปีเตอร์เขินแต่ตีสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงออกแปลกใจทำไมเขาไม่รู้ตัวเลยว่ามิเชลเข้ามาในห้องนี้ ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างเขาจะใจลอยได้มากขนาดนี้
เพราะกำลังคิดถึงหน้าๆหวานๆของแม่ครัวสาวชาวไทย ที่จริงเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ปีเตอร์เคยเห็นมา แต่เขาบอกตัวเองตามตรงว่ารู้สึกติดใจเธอที่สุดตั้งแต่เห็นเคยเห็นผู้หญิงบนโลกนี้ เธอสวยเหมือนสาวเอเชียที่มีความอ่อนหวานโดยเฉพาะใบหน้าและดวงตาคู่นั้น แต่กลับมีท่าทางทะมัดทะแมงมึแววตาไม่ยอมคนระคนอยู่ในความหวานนั้น
“ไปเลย ออกไปจากหัวผมได้แล้วนะคุณ ที่ของคุณคือในครัวไม่ใช่ตรงนี้”ปีเตอร์กำลังไล่หน้าสวยๆออกจากความคิด
มิเชลถึงกับสะดุ้ง“อะไรนะคะคุณปีเตอร์ คุณไล่มิเชลไปอยู่ในครัวเหรอคะ” มิเชลมีสีหน้าตกใจไม่น้อยปีเตอร์ไม่เคยพูดจากับเธอแบบนี้มาก่อน นี่จะไล่ไปอยู่ในครัวปลดจากผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์และควบฝ่ายการตลาดเชียวเหรอ
“โอ้ พระเจ้า ให้ตายไม่ใช่อย่างนั้นครับคุณมิเชลผมขอโทษจริงๆนะครับ ผมแค่จะไล่ผู้หญิงคนหนึ่งออกไปจากความคิดเท่านั้น”
“ไล่ออกจากความคิด คุณปีเตอร์เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ หรือว่าทำงานหนักไป มิเชลเคยเตือนคุณเสมอว่าอย่าหักโหมผักผ่อนเสียบ้าง”ท่าทางเจ้านายหนุ่มหรือญาติผู้น้องจะอาการหนัก
“เอ๊ะ....หรือว่า อย่าบอกนะ อาการแบบนี้มันคล้ายๆ อาการตกหลุมรัก”
“มิเชลคุณเดาผิดเสียแล้ว คนอย่างนายปีเตอร์เฉิน ไม่เคยตกหลุมรักใคร มีแต่สาวๆมาตกหลุมรักผมมากกว่า”ท่าทางมั่นอกมันใจของเสือหนุ่ม
มิเชลลอบยิ้ม “แล้วมิเชลจะคอยดู”
“ว่าแต่คุณคิดอย่างไรถึงไปขอออกเดทกับแม่ครัวชาวไทยทั้งที่เพิ่งจะพบกัน”
“ใครบอกว่าผมขอเธอออกเดทกันครับคุณมิเชลพูดแบบนี้ผมเสียหายหมด ผมแค่อยากจะเลี้ยงขอโทษที่ทำให้เธอต้องหัวเสียก็เท่านั้น”
“จริงเหรอ แน่ใจนะคะ”มิเชลสบตาปีเตอร์ เขาไม่ได้หลบสายตาเธอ แต่มิเชลเห็นคำตอบนัยน์แววตาขอปีเตอร์ว่ามันไม่จริง
“นั่นน่ะสิ มิเชลก็ลืมเสียสนิทว่าสาวไทยไม่ใช่สเปคของคุณปีเตอร์”มิเชลยิ้มอย่างมีความหมาย แต่เธอเห็นเสือใหญ่แห่งคารล์ตันน้ำลายแทบหกตอนเห็นหน้าหวานๆและผิวสีนมสดของทับทิม แม่ครัวคนงามจากเมืองไทย
“ที่จริงเสปคมันเปลี่ยนกันได้” คำพูดนั้นเบาจนแทบจะกลืนหายไปในลำคอ
++++++++++++++++++++++++
ทับทิมขมักเขม้นกับการเลือกชุดสวย ให้ตายเถอะที่จริงเธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับการเลี้ยงขอโทษ ขอบคุณ ต้อนรับอะไรก็ช่างของปีเตอร์ครั้งนี้หรอกนะ แต่เมื่อได้ยินจากมิเชลว่า เจ้านายใหญ่ของเธอคนนี้เคยพูดว่า สาวไทย ไม่สวย ไม่ใช่สเปคของเขาจึงเกิดแรงบันดาลใจอยากจะสวยที่สุดในคืนนี้ แต่เธอตั้งใจมาทำงานไม่ได้คิดว่าจะต้องมาปาร์ตี้ หรือ
มีงานเลี้ยง ดินเนอร์ กับใคร จึงเตรียมแต่ชุดที่ดูเรียบร้อยและทะมัดทะแมงมากกว่าชุดออกงานสวยๆ
“เฮ้อ! ไม่ได้เตรียมชุดมาเสียด้วยสงสัยจะอดสวยแล้วล่ะทับทิม”
สัญญาณหน้าห้องดังขึ้น ทับทิมจึงเดินไปเปิดประตูและพบว่าบริกรของโรงแรมหรืออีกนัยก็คือเพื่อนร่วมงานของเธอเพราะพรุ่งนี้เธอก็จะเริ่มงานแล้ว ส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรพร้อมของบางอย่างในกล่องของขวัญใบโต
“อะไรเหรอคะ”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่คุณมิเชลให้ผมนำมาให้คุณ”
“ขอบคุณมากค่ะ” ทับทิมรับกล่องของขวัญมาจากนั้นปิดประตู “กล่องอะไรนะ”
ทับทิมหยิบการ์ดเล็กๆที่อยู่บนกล่องของขวัญขึ้นมาดู “ของขวัญสำหรับการเริ่มต้นมิตรภาพของเรา หวังว่าคืนนี้คุณทับทิมจะสวยที่สุด คุณปีเตอร์จะได้รู้เสียทีว่าสาวไทยสวยไม่แพ้ชาติใดในโลก จาก มิเชล” ทับทิมอ่านไปขำไป ใช่สินะคุณมิเชลมีเลือดไทยอยู่ครึ่งหนึ่งเหมือนกันถูกนายปีเตอร์ค่อนขอดเอาแบบนั้นอาจจะยอมรับไม่ได้
“ผู้ชายอะไรปากร้ายมาหาว่าสาวไทยไม่สวย เรามีนางงามระดับโลกถึงสองคน มีนางแบบที่ได้รับตำแหน่งระดับโลกมาแล้ว แถมยังได้รับการโหวตจากชายหนุ่มทั่วโลกว่าผู้หญิงไทยสวย น่ารัก เอาใจเก่ง เป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายติดอันดับต้นๆของโลกเชียวนะ ช่างไม่รู้อะไรซะเลย”
++++++++++++++++++++++++++
ร่างสูงสง่างามใบหน้าแสดงออกถึงการมีเชื้อสายจีนผสมอยู่ในตัว ผิวขาวหยวกราวกับมีออร่าในชุดเกบาย่า (ชุดประจำชาติสิงค์โปร์) สีชมพูสดปักฉลุเป็นลายลูกไม้สวยงามยิ่งคนที่มีผิวขาวละเอียดอย่างแวนด้า สวมใส่ทำให้ชุดเกบาย่างดงามขึ้นอีกหลายเท่าตัวแวนด้าเป็นลูกสาวเจ้าของธุรกิจโรงแรมคู่แข่งของปีเตอร์ แต่ใช่ว่าเป็นคู่แข่งกันแล้วต้องชิงดีชิงเด่นหรือเป็นศัตรูกัน นาย หย่ง โจว กับมองว่าหาก แวนด้า บุตรสาวและทายาทเพียงคนเดียวของเขาได้ตกลงปล่องชิ้นเป็นทองแผ่นเดียวกับปีเตอร์ เฉิน แล้วล่ะก็ธุรกิจโรงแรมทั้งหมดของสิงคโปรก็จะอยู่ในมือเขา ที่สำคัญแวนด้าลูกสาวคนสวยของหย่ง โจว เองก็ออกอาการปลื้ม ปีเตอร์ เฉินเป็นอย่างมากตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอพบเขาในการประชุมเรื่องแนวโน้มทางการตลาดของธุรกิจโรงแรมในการเปิดเสรีอาเซียนเมื่อปีก่อน ปีเตอร์เองก็มีท่าทีตอบสนองดีกับแวนด้าทำให้ นาย หย่ง โจว มีความหวังและผลักดันให้ลูกสาวเดินหน้าสานสัมพันธ์กับปีเตอร์ เฉินอย่างเอาจริงเอาจัง ซึ่งคนส่วนใหญ่มองคนรุ่นใหม่ไฟแรงทั้งคู่ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใรใบหยก เพียงแต่ปีเตอร์ เฉินยังไม่มีท่าทีอะไรออกมาให้หญิงสาวเห็นมากนักนอกจากยอมไปไหนมาไหนกับแวนด้ารวมถึงการออกงานด้วยการหากเธอเชิญชวนเขา
“คุณปีเตอร์ อยู่ไหน” แวนด้าเชิดหน้าสวยขึ้นเล็กน้อยเมื่อพนักงานต้อนรับส่งยิ้มหวานให้เธอด้วยท่าทีนอบน้อม
“อยู่ที่ห้องทำงานค่ะ จะให้เรียนคุณปีเตอร์ไหมคะว่าคุณแวนด้ามา”
“ไม่ต้อง ฉันไปหาเขาเองทำงานของเธอไปเถอะ”จากนั้นหญิงสาวก็เดินเชิดพารูปร่างได้สัดส่วนในชุดสวยไปตามเส้นทางที่มุ่งตรงไปยังสถานที่ทำงานส่วนตัวของปีเตอร์ ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาเจ้าของโรงแรม
“ยังไม่ได้ขึ้นตำแหน่งแฟนของคุณปีเตอร์เสียหน่อย แค่ออกงานด้วยกันก็ทำท่าเชิดซะขนาดนี้ ถ้าเกิดแต่งงานขึ้นมากันจริงๆจะเชิ่ดสักขนาดไหน” พนักงานสาวสวยเปรยขึ้นเบาๆและมองตามร่างระหงของลูกสาวเจ้าของโรงแรมคู่แข่งไป
++++++++++++++++
เสียงเคาะที่หน้าห้องทำงานดังขึ้น ปีเตอร์มองหน้ามิเชล “ใครกัน ผมไม่ได้นัดใครเอาไว้” ไม่มีพนักงานคนไหนเข้ามาที่นี่แน่หากปีเตอร์ไม่ได้เรียกให้ขึ้นมาพบใครก็รู้ว่าปีเตอร์ เฉิน มีความเป็นส่วนตัวสูงไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามหรือรายงานอะไรเรื่องเล็กน้อยๆ ยกเว้นมิเชลที่เป็นที่ปรึกษาและพี่สะใภ้คนสนิทของเขา
“สาวคนไหนอีกล่ะพ่อเสือหนุ่มเนื้อหอม”มิเชลแซวขึ้น
“คุณมิเชลก็ทราบดีนี่ครับผมไม่เคยนัดผู้หญิงคนไหนมาห้องทำงานถ้าไม่ใช่ธุระเรื่องงานจริงๆ” เรื่องนี้มิเชลทราบดี
“ถ้าอย่างนั้นคนที่ขึ้นมาถึงที่นี้ได้ก็เหลืออยู่ไม่กี่คนแล้วล่ะ”
คนที่มาพบถือสิทธิ์ผลักประตูเดินตรงมาราวกับนางพญาส่งยิ้มโปรยปรายให้ปีเตอร์เลยไปถึงมิเชล
“สวัสดีค่ะที่รักทำอะไรอยู่คะ”
“กำลังพูดถึงคุณอยู่พอดี” ปีเตอร์ส่งยิ้มให้
“จริงเหรอคะ”
มิเชลยิ้มและกำลังจะขอตัวออกไปจากห้องแต่ปีเตอร์ส่งสัญญาณให้เธออยู่ช่วยเขาก่อน
“แวนด้าจะมาชวนคุณไปงานแสดงชุดประจำชาติอาเซียนที่โรงแรมของแวนด้าในคืนนึ้ค่ะ”
“อ้าว! แวนด้าครับคืนนี้เราไม่ได้นัดกันเอาไว้ ผมติดนัดแล้วครับคงจะไปงานเป็นเพื่อนคุณไม่ได้”ที่จริงแวนด้าเคยบอกเขาแล้วแต่ปีเตอร์ลืมเสียสนิท
“แวนด้านัดคุณไว้แล้วนะคะปีเตอร์ แล้วคุณเองก็รับนัดแวนด้าแล้วด้วย นี่แวนด้าก็เตรียมชุดไปงานมาให้คุณแล้วด้วย” ชุดประจำชาติสิงคโปร์ที่เข้ากันกับชุดของหญิงสาวเธอคาดไว้แล้วว่าเขาต้องลืม เลขาของปีเตอร์อยู่ในช่วงลาคลอดแต่เขากลับไม่หาเลขาคนใหม่มาทำงานแทนแม้แวนด้าจะเสนอหาคนมาช่วยงานเขา เพราะเธอต้องการให้คนของตัวเองรายงานความเป็นไปของปีเตอร์ให้ทราบอย่างแนบเนียนที่สุด โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงพวกนั้น แต่ปีเตอร์เหมือนจะรู้ทันความคิดของแวนด้า เขาบอกว่าแค่สามเดือนเท่านั้นเขาดูแลงานของตัวเองได้และมิเชลจะช่วยดูแลการนัดหมายให้เองที แต่เขาเองที่ลืมเรื่องนัดกับแวนด้าและไม่ได้บอกมิเชล
“ตายจริงนัดซ้อนกันจะทำยังดี” มิเชลพูดขึ้น
“ไม่เห็นจะยากคืนนี้คุณคงต้องเลือกไปงานที่สำคัญมากกว่า นั่นก็คืองานที่โรงแรมของแวนด้าจัด” เธอพูดพร้อมดึงมือปีเตอร์เข้ามาจัดเงยขึ้นสบตาและออดอ้อนเขาและส่งยิ้มอย่างมั่นใจยังไงซะปีเตอร์คงไม่กล้าปฏิเสธเธอ
“นะคะปีเตอร์ ไปกับแวนด้านะคะ”
“ผมไปไม่ได้จริงๆครับแวนด้าคืนนี้ผมมีนัดสำคัญ” ปีเตอร์รู้สึกแปลกใจไม่น้อยเมื่อพูดจบไปแล้ว แต่บางครั้งเขาก็อยากจะปฏิเสธการออกงานกับเธอลงบ้างเพราะมันเหมือนการให้ความหวังกับเธอ เขาเองไม่อยากมีปัญหากับนักธุรกิจใหญ่เสือเฒ่าแห่งธุรกิจโรงแรม นายหย่ง โจว ซึ่งพักหลังดูเหมือนจะดีกับเขาเป็นพิเศษ
ปีเตอร์ลอบมองมาทางมิเชล หวังให้เธอช่วยแก้ไขสถานการณ์จะตัดบัวไม่เหลือไยปฏิเสธแวนด้าอย่างไม่ไยดีมันก็คงไม่ดีนัก แต่คืนนี้จะให้เขายกเลิกนัดแม่ครัวชาวไทย ที่เขาทำให้เธอต้องรอเมื่อเช้าที่สนามบินหลายชั่วโมง จะผิดนัดเย็นอีกก็คงไม่ใช่ที่ และประเด็นสำคัญไม่รู้ทำไมคืนนี้เขาอยากกินสาวไทย เอ้ย...กินข้าวกับสาวไทย
“ขอตัวคุณปีเตอร์สักครู่นะคะคุณแวนด้า” มิเชลดึงเจ้านายหนุ่มออกห่างจากแวนด้าเพื่อปรึกษาเรื่องบางอย่าง
“ตามสบายค่ะคุณมิเชล” แต่ภายในใจแวนด้ากลับไม่พอใจ มิเชลเหมือนก้างขวางคอทำให้บางครั้งเธอเข้าถึงตัวปีเตอร์ได้ยากแต่เธอจะพูดจาไม่ดีหรือเหวี่ยงใส่มิเชลคงไม่เป็นผลดีเพราะมิเชลเป็นญาติคนหนึ่งของปีเตอร์
“อะไรกันครับมิเชล มีอะไร”
เมื่อปีเตอร์และมิเชลออกมาหากจากแวนด้าได้ระยะหนึ่งที่เธอจะไม่ได้ยินเสียงการสนทนา
“ถ้าคุณจะไม่ไปงานกับคุณแวนด้าทั้งที่รับปากเธอไว้ก่อนแล้วคงจะไม่เหมาะอีกอย่างดิฉันคิดว่าจะเป็นการสร้างศัตรูเปล่าๆ หากคุณแวนด้าเธอไม่พอใจ คุณปีเตอร์ก็รู้ ท่านประธานหย่งพ่อของคุณแวนด้ารักลูกสาวมาก การสร้างศัตรูย่อมไม่ดีแน่ แต่มิเชลก็รู้ว่าคุณปีเตอร์อยากออกเดทกับแม่ครัวชาวไทย”
ปีเตอร์รีบค้านกลัวโดนจับถูก “ใครอยากออกเดท ไปกันใหญ่แล้วครับมิเชล ผมไม่อยากผิดนักกับคุณทับทิมอีกเพราะเมื่อเช้าผมก็พลาดไปหนึ่งครั้งแล้วผมขอย้ำว่าคือการเลี้ยงขอโทษไม่ใช่การออกเดท”
“ไม่ได้ขอเขาออกเดททางอ้อมแต่จะเลี้ยงข้าวขอโทษกันสองต่อสองเนี่ยนะคะ” มิเชลที่อาบน้ำร้อนมาก่อนลอบยิ้มอย่างรู้ทัน
“ก็ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องคอยเก้อที่สนามบินหลายชั่วโมง มันจึงเป็นความรับผิดชอบโดยตรงของผมโดยตรง”
“แต่คุณแวนด้าจะตัดเธอทิ้งไปแบบนี้ทั้งที่นัดกันไว้แล้วก็ไม่ได้”
“เรื่องนั้นผมทราบดีครับผม
กำลังจะหาทางออกอยู่”
“ถ้าเลือกไม่ได้ว่าคืนนี้จะไปกับสาวคนไหนดี คุณปีเตอร์ก็ไปกับเธอทั้งสองคนสิคะจะไม่ได้ผิดนัดกับสาวสวยทั้งคู่” มิเชลเสนอแต่ปีเตอร์มีท่าทางฉงน
“แล้วจะให้ผมแบ่งตัวเองยังไงกันล่ะครับคุณมิเชล ชายเนื้อหอมมีคนเดียว แต่มีสองสาว”
“คุณปีเตอร์ก็รวมพวกเธอเอาไว้ในงานเดียวกันเลยสิคะ” มิเชลยิ้มอย่างมีเลศนัย
“แล้วมันจะดีเหรอครับ”ปีเตอร์ลอบมองแวนด้า
มิเชลกระซิบเบาๆและขยิบตาให้ปีเตอร์ “หรือคุณปีเตอร์มีวิธีที่ดีกว่านี้ล่ะคะ”
เขาไหวไหล่ “แล้วคุณจะให้ผมพาแม่ครัวไปงานนั้นด้วยเหตุผลอะไร”
“เสื่อหนุ่มแห่งคาร์ลตัน สิงคโปร์ คงไม่จนหนทางจริงไหมคะ”
ปีเตอร์ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก “ให้ตายเถอะเกิดเป็นคนหน้าตาดีนี่มันลำบากใจจริงๆ ”
“ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะคะ แค่เจอแม่ครัวสาวชาวไทยครั้งเดียวก็คิดจะสลัดคุณแวนด้าทิ้งเสียแล้วเหรอคะ” รอยยิ้มมีแววขัน
“สลัดอะไรกันคุณมิเชล ผมกับแวนด้ายังไม่ได้ไปไกลเกินคำว่าเพื่อนกันนะครับ”
“คุณปีเตอร์อาจจะไม่คิด แต่คุณแวนด้าจากสายตาของเธอบ่งบอกว่าเธอต้องการจะเป็นนายหญิงแห่งคาร์ลตัน” +++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อรูปร่างได้สัดส่วนของทับทิมเดินออกมาพร้อมกับหน้าหวานๆและชุดทีขับผิวเธออย่างชุดแซกสีทับทิมที่มิเชลฝากมาให้นั่นทำให้ใครหลายคนที่เธอเดินผ่านมาเหลียวหลังกลับมามองเธอเป็นตาเดียวกัน พนักงานคนหนึ่งของโรงแรมเดินสวนกลับเธอและเหลียวมามองหญิงสาวจนไม่ได้มองเขากำลังจะชนเข้ากับเสา ทับทิมเหลียวไปมองภาพนั้นรอยยิ้มก็ผุดขึ้นเล็กน้อยที่มุมปากด้านขวาของหญิงสาว
“ให้รู้ซะบ้างว่าสาวไทยก็สวยไม่แพ้ชาติใดในโลก” เกิดมาทับทิมไม่เคยคิดอยากจะสวยมากเท่าวันนี้มาก่อนยิ่งชุดแซกสีชมพูอมแดงเหมือนสีทับทิมสยามยิ่งส่งให้ทับทิมงามโดดเด่นขึ้นไปอีก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ธ.ค. 2555, 00:06:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ธ.ค. 2555, 00:08:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1919
| << ตอนที่ 3 | ตอนที่ 5 >> |
pseudolife 23 ธ.ค. 2555, 01:24:05 น.
อ่าวววว คุณปีเตอร์จะแก้ปัญหายังไงเนี่ย
อย่าทำหนูทับทิมโกรธซ้ำโกรธซ้อนอีกเชียว
อ่าวววว คุณปีเตอร์จะแก้ปัญหายังไงเนี่ย
อย่าทำหนูทับทิมโกรธซ้ำโกรธซ้อนอีกเชียว
konhin 23 ธ.ค. 2555, 03:19:21 น.
หึๆๆ เอาแล้วซิ ทับทิมโดนหมายหัว(จั่วไว้รัก)จากหนุ่มตอนนี้ ตอนหน้าจะถูกหมายหัว(เป็นคู่แข่ง)จากสาวที่มาติดหนุ่มบ้าง
หึๆๆ เอาแล้วซิ ทับทิมโดนหมายหัว(จั่วไว้รัก)จากหนุ่มตอนนี้ ตอนหน้าจะถูกหมายหัว(เป็นคู่แข่ง)จากสาวที่มาติดหนุ่มบ้าง
lovemuay 23 ธ.ค. 2555, 11:03:24 น.
แค่นี้พระเอกเราก็คลั่งจะแย่อยู่แล้วจ้า แต่งตัวเสียสวยแบบนี้เดี๋ยวก็อดใจไม่อยู่หรอก คริคริ
แค่นี้พระเอกเราก็คลั่งจะแย่อยู่แล้วจ้า แต่งตัวเสียสวยแบบนี้เดี๋ยวก็อดใจไม่อยู่หรอก คริคริ
yoon 23 ธ.ค. 2555, 11:24:53 น.
อ้าว สวยๆๆๆพระเอกหัวหมุนแน่ๆๆ
อ้าว สวยๆๆๆพระเอกหัวหมุนแน่ๆๆ
อัปสรา 23 ธ.ค. 2555, 18:03:48 น.
555
555
อัปสรา 23 ธ.ค. 2555, 18:04:13 น.
ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันบ้างคะเพื่อนๆชาวสิรินดา
ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันบ้างคะเพื่อนๆชาวสิรินดา
kaze 24 ธ.ค. 2555, 03:54:36 น.
อั๊ยยะ!
อั๊ยยะ!
shotang 24 ธ.ค. 2555, 11:06:17 น.
แม่ะ งานนี้คงมันพ่ะย่ะค่ะ 4555555
แม่ะ งานนี้คงมันพ่ะย่ะค่ะ 4555555
อัปสรา 26 ธ.ค. 2555, 16:45:53 น.
สวัสดีทุกท่านค่ะ คุณ shotang มาอ่านทุกตอนเลยขอบคุณมาก
สวัสดีทุกท่านค่ะ คุณ shotang มาอ่านทุกตอนเลยขอบคุณมาก
ไม้เอก 29 ธ.ค. 2555, 11:27:08 น.
สาวไทยสวยไม่แพ้ใครในโลก อิอิ
สาวไทยสวยไม่แพ้ใครในโลก อิอิ