ทางเดินหัวใจ
เรื่องหนึ่งเรื่องเริ่มมาจากความฝัน อีกหลายเรื่องคืความผูกพันธ์
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
Tags: ฝัน และ จริง
ตอน: ตอนที่7.3 สอบแข่งขัน ปีน ปีน หน้าฝา
แต่ละตอนนี่มันยากจังเลยค่ะ ตอนนี้นางเอกจะต้องปีนหน้าฝา ค่ะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ชายหาด
วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่นรีได้มาอยู่ที่นี่ และเธอก็ยังไม่ได้ฝันเห็นแดนไทยเลย แต่นรีก็ยังมีความสุขที่ได้เพื่อนใหม่เลยทำให้ไม่ค่อยได้คิดถึงชายหนุ่มเท่าไหร่นัก
“น้ำค้างเราขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
ณหทัยที่หาจังหวะอยู่นานแล้วที่จะคุยกับนรีสองต่อสอง
“ได้สิมีอะไรเหรอหลิน”
“เราเห็นพี่เนวเขาดูแลเธอดีจัง เธอรู้จักพี่เขามาก่อนเหรอ”
ที่ณหทัยถามนรีแบบนี้เพราะไปได้ยินเด็กชิงทุนคนอื่นนินทาเพื่อนสาวคนใหม่ว่าเป็นเด็กเส้น
“เพื่อนน้องไม่รู้จักพี่มาก่อนหรอก”
คนที่ตอบไม่ใช่นรีแต่เป็นเนวดีที่ตั้งใจจะเดินมาทำความรู้จักกับสาวน้อยที่เธอถูกใจ
“พี่เนวสวัสดีค่ะ”
สองสาวยกมือไหว้รุ่นพี่ เนวดียกมือห้าม
“อย่าไหว้พี่เลยเดียวพี่ดูแก น้องหลินอย่าไปฟังคนอื่นเลยนะ พี่จะบอกอะไรให้นะเวลาที่เราเจอคนที่เข้ากับเราได้เราต้องรักษาคนๆนั้นไว้ให้ดีที่สุด คำว่าเพื่อนแท้ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่มันจะลบไม่ออกหรอกนะ”
“ค่ะ/ค่ะ”
“น้องๆรู้ไหมพี่กับพี่ซูชิน่ะ เรารู้จักกันตั้งแต่เด็กๆจนทุกวันนี้เรายังคบกันอยู่เลย”
“คบกันมานานแบบนั้นไม่มีทะเลาะกันบ้างเหรอคะ”
นรีถามอย่างอยากรู้
“ก็มีบ้าง แต่เพื่อนที่ดีจะให้อภัยเราเสมอ ใช่ไหม”
“จริงค่ะ/จริงค่ะ”
สองสาวรุ่นน้องตอบพร้อมกัน เรียกรอยยิ้มจากรุ่นพี่ได้
“ใครที่ที่รู้ตัวว่าเป็นเด็กชิงทุนมารวมตัวกันด่วน ใครมาช้าตัดสิทธิ์ เร็ว เร็ว”
เสียงตามสายลอยมา นั้นเป็นเสียงของรุ่นพี่สุดหล่อหวานใจรุ่นพี่ข้างๆรุ่นพี่สาวตรงหน้านรี
“พี่เนวพี่ข้าวปั้นดุจังค่ะ”
ณหทัยรู้สึกว่ารุ่นพี่หนุ่มคนนี้น่ากลัว
“อีกเรื่องนะ ผู้ชายส่วนใหญ่เขาจะเป็นอีกคนเสมอเมื่ออยู่กับคนที่รัก ไม่เชื่อก็ลองถามน้ำค้างดูสิ”
สาวรุ่นพี่พูดจบแล้วเดินออกไปทันที่ และยังทิ้งระเบิดลูกน้อยๆไว้ให้รุ่นน้องเล่นๆ
“จริงเหรอ”
ณหทัยรีบถามเพื่อนสาวอย่างอยากรู้
“ก็...”
นรีอึ้งตอบไม่ถูก รุ่นพี่คนสวยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอรึอย่างไร
“นี่ยังไม่มากันอีกไปเร็ว”
ยังไม่ทันที่ณหทัยจะได้คำตอบจากเพื่อนสาว รุ่นพี่คนที่เพิ่งทิ้งระเบิดไว้เมื่อสักครู่ก็มากู้ระเบิดตัวเองไปก่อน
ขบวนเด็กโข่งเข้าแถวเรียงรายมายังหน้าผาที่อยู่ด้านหลังรีสอร์ท ที่จัดไว้สำหรับคนที่ชอบกีฬาผาดโผล่
“ถึงแล้วค่ะน้องๆ ที่นี้เป็นภารกิจต่อไปของน้องๆค่ะ”
เนวดีรับบทพิธีกรแทนเพื่อนที่ต้องไปประจำการด้านบน
“ปีนเขา”
เด็กสาวหน้าตาสวย อุทานออกมาเสียดัง เธอคือนิการ
“ถูกต้องค่ะ”
“หนูทำไม่ได้หรอกค่ะพี่”
นิการกลัวทากที่จะต้องปีนหน้าฝา
“ที่นี่ไม่คำว่าทำไม่ได้ค่ะ น้องต้องลองดูพี่ลับลองว่าปลอดภัย”เนวเดินไปจับไหล่รุ่นน้องที่มีท่าที่กล้าๆกลัวๆ ส่งพลังเพื่อให้กำลังใจ แล้วเดินมาด้ายหน้าต่อ“เราจะไม่แบ่งชายหญิงนะคะน้องๆ พี่เชื่อว่าทุกคนเท่าเทียมกัน เราจะจับฉลากแบ่งกลุ่มหกคน บนนั้นมีห้าธงต่อหนึ่งรอบ พี่ขอให้น้องๆโชคดีนะ”
แล้วเกมการแข่งก็เริ่มขึ้น กลุ่มแรกมีผู้หญิงเพียงคนเดียว นั้นก็คือ นิการ เธอมีสีหน้าไม่มั่นใจเอาเสียเลย เนวดีเดนไปใกล้ๆกระซิบอะไรบางอย่าสาวรุ่นน้องมีสีหน้าดีขึ้น
นรีมองทั้งหกคนปีนหน้าฝาขึ้นไปแล้ว โดยเฉพาะนิการที่มีท่าทางมุ่งมั่นจนปีนไปคว้าธงได้คนแรก นรีเองดีใจไปกันนิการด้วย กลุ่มต่อไปเป็นคิวของกระบี่ กลุ่มของกระบี่มีแต่ผู้ชายที่ดูแข็งแรงกันทุกคน และดูท่าว่ากระบี่จะไม่ไหวแล้ว นรีคิดว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่าง
“หลิน มิ้นต์ หมอก เรามาช่วยเชียร์กระบี่กันดีกว่า”
“ได้/ได้/ได้”
“กระบี่” ต้นเสียคือสารินา “สู้ๆ” ตามด้วยเพื่อนอีกสามคน “กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ”
กระบี่ที่ได้ยินเสียงเพื่อนๆก็มีแรงขึ้นมา
“กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ เฮ!!!!”
แล้วกระบี่ก็คว้าธงได้เป็นคนที่สี่พอดี
กลุ่มต่อไปเป็นสาวๆหกคน ที่กำลังเตรียมตัวแข่ง กระบี่ที่ลงมาแล้ววิ่งมาหาเพื่อนๆ
“ขะ...ขอบ...คุณ...นะ...แฮกๆ”
กระบี่พูดติดๆขัดขัดเพราะเหนื่อยมากๆ
“ใจเย็นก็ได้ย่ะนาย กระบี่ อ้าวหายใจเข้า พู่!!! หายใจออก ฟู่!!!”
สารินา ลูบหลังเพื่อน อยากจะช่วยเพิ่มออกซิเจนให้กระบี่
“กลุ่มที่สี่มาเตรียมตัวได้แล้วค่ะ”
เนวดีประกาศเรียกกลุ่มต่อไปที่มี เมฆา สารินา และณหทัย
“ไป...กัน...เถอะ...พี่เขาเรียกแล้ว”
กระบี่ที่ยังเหนื่อยไม่หายหันไปบอกเพื่อนๆ พร้อมชูสองนิ้วให้
“สู้ๆนะทุกคน”
นรีบอก เพื่อนทั้งสามยิ้มรับแล้วเดินไปยังจุดเตรียมตัว
รุ่นพี่ให้สัญญาณเตรียมตัว ทั้งหกคนปีนกันอย่างมุ่งมั่น
“กรี๊ด!!!”
อยู่ๆ สารินาก็พลาดหลุดมือ แต่โชคดีที่เมฆาดึงไว้ทัน ณหทัยที่หันทันเห็นก็ช่วยดึงไว้ ทำให้สารินาตั้งตัวได้ แต่ก็มีคนเกือบจะไปถึงยอดแล้วสามคน
“เฮ้ย!!!”
และโชคก็เข้าข้างมิตรภาพที่ดีมีคนตกไปคนหนึ่ง ทั้งสามเลยคว้าธงได้และได้เข้ารอบต่อไป
“กลุ่มสุดท้ายมาเตรียมตัวค่ะ”
“พี่เขาเรียกแล้ว น้ำค้างไปก่อนนะ”
“ครับ ^v^”
กระบี่ชู้สองนิ้ว น้ำค้างยิ้มรับชูสองนิ้วกลับ และสวนกลับเพื่อนอีกสามคน
“น้ำค้างสู้ๆ” สารินา
“สู้ๆครับ” เมฆา
“สู้ๆนะน้ำค้าง” ณหทัย
น้ำค้างยิ้มพร้อมชูสองนิ้ว แล้วเดินไปประจำที่ พอเข้ามาใกล้ใจก็เต้าไม่เป็นจังหวะ ทั้งๆที่ตอนแรกจะไม่กลัวแล้วเพราะน้ำค้างเคยมาฝึกปีนเขาตอนที่ไปเที่ยวบ้านกัตพงศ์ แต่เมื่อคิดว่านี่คือการแข่งขันใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
“น้ำค้างอย่ากลัวว่าจะทำไม่ได้ แต่ต้องกลัวว่าจะทำได้ไม่ดี” เนวดีที่เห็นรุ่นน้องที่แอบเชียร์หน้าซีดเลยมากระซิบให้กำลังใจ “ทุกคนเข้าที่ค่ะ สาม สอง ไป”
พอคิดแบบที่รุ่นพี่ว่านรีหายตื่นเต้นแล้วมาสนใจอยู่กับตัวเองที่จะต้องทำให้ดีที่สุด มุ่งมั่นไปที่ธงตรงหน้าที่อยู่จุดสูงสุด แล้วก็ใกล้ขึ้น ใกล้เข้ามา และอยู่ในมือของนรี
พอธงอยู่ในมือนรีก็หันไปมองคนอื่นๆ ที่ตอนนี้ยังไม่ถึงครึ่งทาง
“เราทำได้”
มาทางด้านของแดนไทยที่ตอนนี้มาถ่ายแบบนิตยสารชื่อดังในหัวข้อ รวมเดือน แน่นอนว่าต้องมีดาราดาวรุ่นมากมายมารวมตัวกันรวมไปถึง มหาศาล และ ปรเมท
“ดิว นั่งเล่นอะไรอยู่ว่ะหน้าบูดเชียว”
ปรเมทเดินมาตบไหล่เพื่อนที่นั่งเซ็งเล่นแทปเล็ด
“เซ็งว่ะ เบื่อไปหมดเลย”
“ฉันว่าข่าวที่ฉันได้มาจะทำให้แกหายเซ็งได้นะ”
“เหรอข่าวอะไรว่ะ”
แดนไทยยังไม่มีท่าทีกระตือลือล้น คิดว่าคงเป็นข่าวในวงการ
“แกทำฉันเซ็งไปด้วยเลย ตกลงแกคงไม่อยากฟังข่าวฉันแล้ว”
ปรเมททำเป็นจะลุกแต่แดนไทยรีบดึงไว้เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนจะเล่นตัวแบบนี้
“มีอะไรก็บอกมาเถอะครับ ทำเล่นตัวเป็น...”
“เป็นอะไรว่ะ เอ่อ...ช่างเถอะมาฟังข่าวฉันดีกว่า น้องผมยาวๆหน้าใสๆนามว่าน้ำค้าง”
“น้ำค้างข่าวอะไรบอกมาสิ”
พอได้ยินชื่อของสาวน้องที่เขาไม่ได้เจอ(ในฝัน) มาหลายวันแดนไทยก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที ทำให้ปรเมทชักจะแน่ใจแล้วว่าเพื่อนของเขาไม่ธรรมดากับเด็กสาวคนนั้นแน่ๆ
“น้องเขาผ่านเข้ารอบไปสามรอบแล้ว”
“จริงเหรอ”
“ยังไม่จบนะ เนวบอกว่าน้องคนนั้นมีสิทธิ์ได้เรียนชัวร์”
“จริง”
“จริงที่สุด”
“อะแฮ่ม คุยอะไรกัน”
เสียงของคนที่สามดังมาแต่ไกล
“ไม่เกี่ยวกับนายหรอกมาร์ค”
แดนไทยทำหน้ากวนคนมาใหม่ แต่มหาศาลยังทำหน้าระลื่นกวนประสาทเพื่อนที่ไม่คิดจะสนิท
“แล้วนายมีอะไร”
ปรเมทพยายามห้ามทับไม่อยากดูมวยสด
“เปล่าก็แค่มาทักทายเพื่อนร่วมงาน”
“ปุนฉันไปก่อนนะแกคุยกับเพื่อนร่วมงานแกไปเถอะ”
“ไอ้ดิวไปไหน”
“ไปอ้วก”
แดนไทยพูดจบแล้วเดินไปทันทีไม่คิดจะหันกลับไปมองสองคนข้างหลังที่คนหนึ่งอยากจะขำ ส่วนอีกคนอยากจะ...ฆ่า
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สงสัยว่าพีะเอกของเราจะอายุไม่ยืนนะเนี่ย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ชายหาด
วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่นรีได้มาอยู่ที่นี่ และเธอก็ยังไม่ได้ฝันเห็นแดนไทยเลย แต่นรีก็ยังมีความสุขที่ได้เพื่อนใหม่เลยทำให้ไม่ค่อยได้คิดถึงชายหนุ่มเท่าไหร่นัก
“น้ำค้างเราขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
ณหทัยที่หาจังหวะอยู่นานแล้วที่จะคุยกับนรีสองต่อสอง
“ได้สิมีอะไรเหรอหลิน”
“เราเห็นพี่เนวเขาดูแลเธอดีจัง เธอรู้จักพี่เขามาก่อนเหรอ”
ที่ณหทัยถามนรีแบบนี้เพราะไปได้ยินเด็กชิงทุนคนอื่นนินทาเพื่อนสาวคนใหม่ว่าเป็นเด็กเส้น
“เพื่อนน้องไม่รู้จักพี่มาก่อนหรอก”
คนที่ตอบไม่ใช่นรีแต่เป็นเนวดีที่ตั้งใจจะเดินมาทำความรู้จักกับสาวน้อยที่เธอถูกใจ
“พี่เนวสวัสดีค่ะ”
สองสาวยกมือไหว้รุ่นพี่ เนวดียกมือห้าม
“อย่าไหว้พี่เลยเดียวพี่ดูแก น้องหลินอย่าไปฟังคนอื่นเลยนะ พี่จะบอกอะไรให้นะเวลาที่เราเจอคนที่เข้ากับเราได้เราต้องรักษาคนๆนั้นไว้ให้ดีที่สุด คำว่าเพื่อนแท้ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่มันจะลบไม่ออกหรอกนะ”
“ค่ะ/ค่ะ”
“น้องๆรู้ไหมพี่กับพี่ซูชิน่ะ เรารู้จักกันตั้งแต่เด็กๆจนทุกวันนี้เรายังคบกันอยู่เลย”
“คบกันมานานแบบนั้นไม่มีทะเลาะกันบ้างเหรอคะ”
นรีถามอย่างอยากรู้
“ก็มีบ้าง แต่เพื่อนที่ดีจะให้อภัยเราเสมอ ใช่ไหม”
“จริงค่ะ/จริงค่ะ”
สองสาวรุ่นน้องตอบพร้อมกัน เรียกรอยยิ้มจากรุ่นพี่ได้
“ใครที่ที่รู้ตัวว่าเป็นเด็กชิงทุนมารวมตัวกันด่วน ใครมาช้าตัดสิทธิ์ เร็ว เร็ว”
เสียงตามสายลอยมา นั้นเป็นเสียงของรุ่นพี่สุดหล่อหวานใจรุ่นพี่ข้างๆรุ่นพี่สาวตรงหน้านรี
“พี่เนวพี่ข้าวปั้นดุจังค่ะ”
ณหทัยรู้สึกว่ารุ่นพี่หนุ่มคนนี้น่ากลัว
“อีกเรื่องนะ ผู้ชายส่วนใหญ่เขาจะเป็นอีกคนเสมอเมื่ออยู่กับคนที่รัก ไม่เชื่อก็ลองถามน้ำค้างดูสิ”
สาวรุ่นพี่พูดจบแล้วเดินออกไปทันที่ และยังทิ้งระเบิดลูกน้อยๆไว้ให้รุ่นน้องเล่นๆ
“จริงเหรอ”
ณหทัยรีบถามเพื่อนสาวอย่างอยากรู้
“ก็...”
นรีอึ้งตอบไม่ถูก รุ่นพี่คนสวยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอรึอย่างไร
“นี่ยังไม่มากันอีกไปเร็ว”
ยังไม่ทันที่ณหทัยจะได้คำตอบจากเพื่อนสาว รุ่นพี่คนที่เพิ่งทิ้งระเบิดไว้เมื่อสักครู่ก็มากู้ระเบิดตัวเองไปก่อน
ขบวนเด็กโข่งเข้าแถวเรียงรายมายังหน้าผาที่อยู่ด้านหลังรีสอร์ท ที่จัดไว้สำหรับคนที่ชอบกีฬาผาดโผล่
“ถึงแล้วค่ะน้องๆ ที่นี้เป็นภารกิจต่อไปของน้องๆค่ะ”
เนวดีรับบทพิธีกรแทนเพื่อนที่ต้องไปประจำการด้านบน
“ปีนเขา”
เด็กสาวหน้าตาสวย อุทานออกมาเสียดัง เธอคือนิการ
“ถูกต้องค่ะ”
“หนูทำไม่ได้หรอกค่ะพี่”
นิการกลัวทากที่จะต้องปีนหน้าฝา
“ที่นี่ไม่คำว่าทำไม่ได้ค่ะ น้องต้องลองดูพี่ลับลองว่าปลอดภัย”เนวเดินไปจับไหล่รุ่นน้องที่มีท่าที่กล้าๆกลัวๆ ส่งพลังเพื่อให้กำลังใจ แล้วเดินมาด้ายหน้าต่อ“เราจะไม่แบ่งชายหญิงนะคะน้องๆ พี่เชื่อว่าทุกคนเท่าเทียมกัน เราจะจับฉลากแบ่งกลุ่มหกคน บนนั้นมีห้าธงต่อหนึ่งรอบ พี่ขอให้น้องๆโชคดีนะ”
แล้วเกมการแข่งก็เริ่มขึ้น กลุ่มแรกมีผู้หญิงเพียงคนเดียว นั้นก็คือ นิการ เธอมีสีหน้าไม่มั่นใจเอาเสียเลย เนวดีเดนไปใกล้ๆกระซิบอะไรบางอย่าสาวรุ่นน้องมีสีหน้าดีขึ้น
นรีมองทั้งหกคนปีนหน้าฝาขึ้นไปแล้ว โดยเฉพาะนิการที่มีท่าทางมุ่งมั่นจนปีนไปคว้าธงได้คนแรก นรีเองดีใจไปกันนิการด้วย กลุ่มต่อไปเป็นคิวของกระบี่ กลุ่มของกระบี่มีแต่ผู้ชายที่ดูแข็งแรงกันทุกคน และดูท่าว่ากระบี่จะไม่ไหวแล้ว นรีคิดว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่าง
“หลิน มิ้นต์ หมอก เรามาช่วยเชียร์กระบี่กันดีกว่า”
“ได้/ได้/ได้”
“กระบี่” ต้นเสียคือสารินา “สู้ๆ” ตามด้วยเพื่อนอีกสามคน “กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ”
กระบี่ที่ได้ยินเสียงเพื่อนๆก็มีแรงขึ้นมา
“กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ กระบี่ สู้ๆ เฮ!!!!”
แล้วกระบี่ก็คว้าธงได้เป็นคนที่สี่พอดี
กลุ่มต่อไปเป็นสาวๆหกคน ที่กำลังเตรียมตัวแข่ง กระบี่ที่ลงมาแล้ววิ่งมาหาเพื่อนๆ
“ขะ...ขอบ...คุณ...นะ...แฮกๆ”
กระบี่พูดติดๆขัดขัดเพราะเหนื่อยมากๆ
“ใจเย็นก็ได้ย่ะนาย กระบี่ อ้าวหายใจเข้า พู่!!! หายใจออก ฟู่!!!”
สารินา ลูบหลังเพื่อน อยากจะช่วยเพิ่มออกซิเจนให้กระบี่
“กลุ่มที่สี่มาเตรียมตัวได้แล้วค่ะ”
เนวดีประกาศเรียกกลุ่มต่อไปที่มี เมฆา สารินา และณหทัย
“ไป...กัน...เถอะ...พี่เขาเรียกแล้ว”
กระบี่ที่ยังเหนื่อยไม่หายหันไปบอกเพื่อนๆ พร้อมชูสองนิ้วให้
“สู้ๆนะทุกคน”
นรีบอก เพื่อนทั้งสามยิ้มรับแล้วเดินไปยังจุดเตรียมตัว
รุ่นพี่ให้สัญญาณเตรียมตัว ทั้งหกคนปีนกันอย่างมุ่งมั่น
“กรี๊ด!!!”
อยู่ๆ สารินาก็พลาดหลุดมือ แต่โชคดีที่เมฆาดึงไว้ทัน ณหทัยที่หันทันเห็นก็ช่วยดึงไว้ ทำให้สารินาตั้งตัวได้ แต่ก็มีคนเกือบจะไปถึงยอดแล้วสามคน
“เฮ้ย!!!”
และโชคก็เข้าข้างมิตรภาพที่ดีมีคนตกไปคนหนึ่ง ทั้งสามเลยคว้าธงได้และได้เข้ารอบต่อไป
“กลุ่มสุดท้ายมาเตรียมตัวค่ะ”
“พี่เขาเรียกแล้ว น้ำค้างไปก่อนนะ”
“ครับ ^v^”
กระบี่ชู้สองนิ้ว น้ำค้างยิ้มรับชูสองนิ้วกลับ และสวนกลับเพื่อนอีกสามคน
“น้ำค้างสู้ๆ” สารินา
“สู้ๆครับ” เมฆา
“สู้ๆนะน้ำค้าง” ณหทัย
น้ำค้างยิ้มพร้อมชูสองนิ้ว แล้วเดินไปประจำที่ พอเข้ามาใกล้ใจก็เต้าไม่เป็นจังหวะ ทั้งๆที่ตอนแรกจะไม่กลัวแล้วเพราะน้ำค้างเคยมาฝึกปีนเขาตอนที่ไปเที่ยวบ้านกัตพงศ์ แต่เมื่อคิดว่านี่คือการแข่งขันใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
“น้ำค้างอย่ากลัวว่าจะทำไม่ได้ แต่ต้องกลัวว่าจะทำได้ไม่ดี” เนวดีที่เห็นรุ่นน้องที่แอบเชียร์หน้าซีดเลยมากระซิบให้กำลังใจ “ทุกคนเข้าที่ค่ะ สาม สอง ไป”
พอคิดแบบที่รุ่นพี่ว่านรีหายตื่นเต้นแล้วมาสนใจอยู่กับตัวเองที่จะต้องทำให้ดีที่สุด มุ่งมั่นไปที่ธงตรงหน้าที่อยู่จุดสูงสุด แล้วก็ใกล้ขึ้น ใกล้เข้ามา และอยู่ในมือของนรี
พอธงอยู่ในมือนรีก็หันไปมองคนอื่นๆ ที่ตอนนี้ยังไม่ถึงครึ่งทาง
“เราทำได้”
มาทางด้านของแดนไทยที่ตอนนี้มาถ่ายแบบนิตยสารชื่อดังในหัวข้อ รวมเดือน แน่นอนว่าต้องมีดาราดาวรุ่นมากมายมารวมตัวกันรวมไปถึง มหาศาล และ ปรเมท
“ดิว นั่งเล่นอะไรอยู่ว่ะหน้าบูดเชียว”
ปรเมทเดินมาตบไหล่เพื่อนที่นั่งเซ็งเล่นแทปเล็ด
“เซ็งว่ะ เบื่อไปหมดเลย”
“ฉันว่าข่าวที่ฉันได้มาจะทำให้แกหายเซ็งได้นะ”
“เหรอข่าวอะไรว่ะ”
แดนไทยยังไม่มีท่าทีกระตือลือล้น คิดว่าคงเป็นข่าวในวงการ
“แกทำฉันเซ็งไปด้วยเลย ตกลงแกคงไม่อยากฟังข่าวฉันแล้ว”
ปรเมททำเป็นจะลุกแต่แดนไทยรีบดึงไว้เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนจะเล่นตัวแบบนี้
“มีอะไรก็บอกมาเถอะครับ ทำเล่นตัวเป็น...”
“เป็นอะไรว่ะ เอ่อ...ช่างเถอะมาฟังข่าวฉันดีกว่า น้องผมยาวๆหน้าใสๆนามว่าน้ำค้าง”
“น้ำค้างข่าวอะไรบอกมาสิ”
พอได้ยินชื่อของสาวน้องที่เขาไม่ได้เจอ(ในฝัน) มาหลายวันแดนไทยก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที ทำให้ปรเมทชักจะแน่ใจแล้วว่าเพื่อนของเขาไม่ธรรมดากับเด็กสาวคนนั้นแน่ๆ
“น้องเขาผ่านเข้ารอบไปสามรอบแล้ว”
“จริงเหรอ”
“ยังไม่จบนะ เนวบอกว่าน้องคนนั้นมีสิทธิ์ได้เรียนชัวร์”
“จริง”
“จริงที่สุด”
“อะแฮ่ม คุยอะไรกัน”
เสียงของคนที่สามดังมาแต่ไกล
“ไม่เกี่ยวกับนายหรอกมาร์ค”
แดนไทยทำหน้ากวนคนมาใหม่ แต่มหาศาลยังทำหน้าระลื่นกวนประสาทเพื่อนที่ไม่คิดจะสนิท
“แล้วนายมีอะไร”
ปรเมทพยายามห้ามทับไม่อยากดูมวยสด
“เปล่าก็แค่มาทักทายเพื่อนร่วมงาน”
“ปุนฉันไปก่อนนะแกคุยกับเพื่อนร่วมงานแกไปเถอะ”
“ไอ้ดิวไปไหน”
“ไปอ้วก”
แดนไทยพูดจบแล้วเดินไปทันทีไม่คิดจะหันกลับไปมองสองคนข้างหลังที่คนหนึ่งอยากจะขำ ส่วนอีกคนอยากจะ...ฆ่า
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สงสัยว่าพีะเอกของเราจะอายุไม่ยืนนะเนี่ย
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ธ.ค. 2555, 21:19:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ค. 2559, 14:58:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 801
| << ตอนที่เจ็ดจุดสอง ด่านที่สอง | ตอนที่ 7.4 สอบแข่งขัน คำถามอะไรเอ่ย >> |
