เจ้าสาวพันธุ์สืบ
ปลื้ม---สาวเจ้าตัวดีที่มีนิสัย ซื่อ ทื่อ และโกง
ปลาย--น้องชาย ซึ่งกลายเป็นน้องสาวเธอช่างเป็นคนแสนดี
สองพี่น้องเป็นนางสาวสัปเหร่ออันเลื่อชื่อ ที่บรรดาผีผีรุมขอความเป็นธรรมกันเป็นแถวทีเดียว
คิมหันต์---บุรุษหนุ่มมาดเนี้ยบเจ้าของธุรกิจพันล้าน ผุ้มีเบื้องหลัง ต้องมาเป็นเจ้าบ่าวของนางสาวสัปเหร่ออย่างปลื้ม
วสันต์---หนุ่มหล่อซึ่งเป้นผีที่กลัวผีที่สุด และช่างน่าสงสารที่เขาหลงรักนางสาวทื่อ บื้อ อย่างปลื้มได้ลงคอ
เหมันต์---หนุ่มน้องคนสุดท้องที่ไม่ไว้ใจคนในครอบครัว และไม่ไว้ใจพี่สะใภ้ แต่เขากลับมาแอบรัก นาย...สาว ปลาย ซึ่งทุ่มหัวใจไปรักผีน่าสงสารเสียดาย
เรื่องราววุ่นวาย และสุดรักสุดหวงของ นางแก้ว ได้นำมาลงให้อ่านกันแล้วจ้ะ
ปลาย--น้องชาย ซึ่งกลายเป็นน้องสาวเธอช่างเป็นคนแสนดี
สองพี่น้องเป็นนางสาวสัปเหร่ออันเลื่อชื่อ ที่บรรดาผีผีรุมขอความเป็นธรรมกันเป็นแถวทีเดียว
คิมหันต์---บุรุษหนุ่มมาดเนี้ยบเจ้าของธุรกิจพันล้าน ผุ้มีเบื้องหลัง ต้องมาเป็นเจ้าบ่าวของนางสาวสัปเหร่ออย่างปลื้ม
วสันต์---หนุ่มหล่อซึ่งเป้นผีที่กลัวผีที่สุด และช่างน่าสงสารที่เขาหลงรักนางสาวทื่อ บื้อ อย่างปลื้มได้ลงคอ
เหมันต์---หนุ่มน้องคนสุดท้องที่ไม่ไว้ใจคนในครอบครัว และไม่ไว้ใจพี่สะใภ้ แต่เขากลับมาแอบรัก นาย...สาว ปลาย ซึ่งทุ่มหัวใจไปรักผีน่าสงสารเสียดาย
เรื่องราววุ่นวาย และสุดรักสุดหวงของ นางแก้ว ได้นำมาลงให้อ่านกันแล้วจ้ะ
Tags: คน ช่วย ผี
ตอน: ปลื้มกะเจ้าสัว
วันนี้ที่บ้านราคาร้อยล้าน ได้มีการประชุมเครือญาติในเรื่องการไปที่แผนกนิติเวชศาสตร์ เพื่อขอรับฟังผลการพิสูจน์เพื่อให้ได้ข้อสรุป และได้ผลการรับรองศพผู้ตายว่าเป็นเจ้าสัวลิ้ม พี่ชายของคิมหันต์เอ่ยว่า
“เฮียเพิ่งบินมาถึงเช้ามืด เพิ่งรู้เรื่องเตี่ย คนทำมันใจร้ายมากที่ทำกับคนแก่ได้ลงคอ ข่าวออกว่าศพถูกฝัง
ป่าช้าเก่า คนร้ายมันคงต้องการให้ร่างกายของเตี่ยหายสาบสูญไปชั่วชีวิตพวกเราแน่”
“ช่าย”สาลี่รับคำพี่ชาย จากนั้นยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตา “มันต้องเป็นคนอกตัญญูมากที่สุด หน้าไหว้หลังหลอก”
เหมันต์นั่งไม่ติด คิดพานไปว่าทั้งพี่สาวและพี่ชายต่างแม่หาเรื่องโยนความผิดมาให้ เขาจึงประชดออกไป
“ผมเห็นด้วยกับเฮีย กับเจ๊ เรื่องมันต้องเป็นคนสารเลวที่สุดเท่าที่โลกนี้เคยมีมาแน่ๆ คนที่อาจจะเป็นคนพาเตี่ยไปเที่ยว แล้วเตี่ยหายไป จนกระทั่งมาพบว่านอนอยู่ในหลุมห้าปีแล้ว”
“อาเหม ลื้อโทษอั๊วอีกแล้วนะ วันนั้นอั๊วก็ไปกับอาหม่า กับอาหงส์ หรือว่าลื้อกล่าวหาว่าพวกอั๊วสมคบคิดกัน”
“ทีเจ๊ยังเหวี่ยงมาที่ผมกับเฮียคิมได้ ทำไมผมต้องเกรงใจคนที่เห็นเตี่ยเป็นคนสุดท้ายด้วยล่ะ”
“พอเถอะ” คิมหันต์เอ่ยเสียงเรียบ ทั้งที่เขาเริ่มสงสัยสตรีที่เขาให้ความเคารพสูงสุด อาหม่า…เมียเก่าที่ติดตามเตี่ยเขามาจากเมืองจีน แต่เตี่ยจดทะเบียนสมรสกับแม่ของเขา นี่อาจเป็นชนวนแค้นก็เป็นได้
“เท่านี้สังคมก็ตราหน้าพวกเราทุกคนว่าสมบัติกันเหมือนหมาแย่งเนื้อ ยิ่งบางคนยิ่งคิดไปด้วยซ้ำว่าพวกเราฆ่าพ่อตัวเอง และเริ่มมีคนพูดถึงอาว้าแล้วว่าอาจจะตกเป็นเหยื่อเหมือนเตี่ย ทำไมพวกเราไม่ตามสืบกันเงียบๆล่ะ”
“เออใช่”พี่ชายสองคนโตรับคำ “มันไม่เป็นผลดีกับธุรกิจและคนเข้ามาเป็นหุ้นส่วน เพราะไม่มีใครอยากคบกับคนที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัย”
“คนที่น่าสงสัยก็เป็นอาคิมนั่นละ เพราะแทนที่เตี่ยจะไว้ใจให้ดูแลทั้งหมด แต่กลับไปให้อาว้า”
“เจ๊จะปากเสียยังไงก็ปากเสียไป แต่ผมจะไม่ปล่อยเรื่องน้องชายให้เงียบหายไปเหมือนเตี่ยแน่”
“เช่นนั้นลื้อคงรู้สิว่าอาว้าโดนฝังไว้ที่ไหน ถ้ารู้ลื้อก็จ้างนังผู้หญิงที่ออกข่าวไปขุดศพซี่ อั๊วได้ข่าวมาว่า แม่ลื้อกับพ่อนังคนนั้นเคยรู้จักกันด้วยนี่”
ข่าว…พวกพี่ๆของเขาได้ข่าวมาเร็วเหลือเกิน ทั้งที่คิมหันต์ยังสงสัยหญิงสาวและพ่อของเธอจะรู้กันกับคนร้าย ขุดศพพ่อของเขาเพื่อหวังเงินรางวัลก้อนใหญ่ แต่นี่ พี่สาวกลับนำข้อหาร้ายแรงมาโยนใส่มารดาของเขาอีก
แม่ของเขาไม่มีทางทำร้ายกาจอย่างนั้น ชายหนุ่มกุมมือมารดาซึ่งนั่งก้มหน้า ไม่พูดโต้ตอบออกมาสักคำเดียว ยิ่งมารดาเงียบ คิมหันต์ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ
“ผลพิสูจน์ต้องเป็นเตี่ยแน่ จากนั้นรอชันสูจน์อีกอย่างเรียบร้อยแล้วผมจะนำเตี่ยไปฝังที่สุสานที่ชลบุรีครับ”
“ให้เตี่ยกลับบ้านมาเถอะคิม นะอาหม่า”คุณน้ำฝนเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกอาวรณ์ความดีของเจ้าสัว หันไปขอความเห็นหญิงชรา
“เฮียไม่ได้ออกจากบ้านด้วยความเต็มใจ แม่อยากให้มีการเชิญวิญญาณของเตี่ยมาทำพิธีอย่างจีน ให้อยู่ในห้องบรรพชน”
“ลื้อยังไม่ได้แก้ข้อสงสัยเรื่องที่ลื้อรู้จักกับคนขุดศพเลยนะอาฝน”
“เจเจ๊”คุณน้ำฝนโพล่งปากเรียกอาหม่าออกมาทันที “ฝนต้องตอบเรื่องที่ฝนไม่ได้ทำด้วยหรือคะเจเจ๊ ถึงฝนจะรู้จักกับปรัช แล้วทำไมฝนต้องโดนโยงมาเป็นคนทำร้ายเฮียด้วยล่ะ”
“นั่นเป็นจังหวัดที่ลื้ออยู่มาก่อน ลื้อย่อมชำนาญพื้นที่ไม่ใช่หรือไง แล้วพอพินัยกรรมเปิดว่าลูกลื้อได้ทั้งหมด พวกเราก็ได้พบศพเฮีย อย่างนี้ไม่ประจวบเหมาะไปหน่อยหรือไง”
“เจเจ๊”คุณน้ำฝนนิ่งอึ้งไปในทันทีต่อข้อกล่าวหาอุฉกรรจ์ แต่เหมันต์ไม่ยอมจึงชี้กราดไปยังพี่ๆ และแม้แต่อาหม่าก็ไม่ยกเว้น
“พวกลื้อใส่ร้ายแม่อั๊ว พวกลื้อต่างหากที่อาจจะสุมหัวกันนำเตี่ยไปฝังที่จังหวัดที่แม่อั๊วอยู่ จากนั้นก็ให้คนที่รู้จักแม่อั๊วขุดศพเตี่ยขึ้นมาเพื่อใส่ร้าย เพื่อใช้เป็นหลักฐานมัดแม่อั๊ว”
“แล้วกฎหมายจะพิสูจน์ออกมาเอง ใช่มั้ยอาคิม”อาหม่าหันไปจ้องเขม็งที่คิมหันต์ ชายหนุ่มบดกรามแน่น คุณน้ำฝนร้องไห้โฮ ไม่อาจทนนั่งเป็นจำเลยของทุกคน หรือแม้แต่ลูกคนโตยังสงสัยนางได้ลงคอ นางพาร่างในชุดไว้ทุกข์เสื้อขาวกางเกงขาวออกไปจากห้อง คิมหันต์และเหมันต์รีบตามผู้ให้กำเนิดไปในทันที
“หรือว่า น้ำฝนจะเป็นคนร้ายจริงๆ” อาทง กับอาเฮียงหลุดปากออกมาด้วยท่าทีเคลือบแคลงใจยิ่งนัก
ส่วนอาหม่าและลูกสาวทั้งสามคนจ้องมองตามหลังหญิงวัยสี่สิบเศษไปจนลับตา สีหน้าของคนทั้งหมดเต็มไปด้วยความเกลียดชังไม่น้อยทีเดียว
เหมันต์วิ่งตามมารดาออกไปนอกบ้าน ร้องเรียกไปตลอดทาง
“มาม้าครับ มาม้าจะไปไหนครับ”
“ถ้าลูกคิดว่าแม่ชั่วร้าย ลูกก็ไม่ต้องมาตามแม่ ปล่อยแม่ไปตามทางของแม่”
“โธ่แม่ครับ ผมจะไปบ้าเชื่อคนพวกนั้นได้ยังไงครับมาม้า” เหมันต์ตามมาดึงตัวมารดาได้ที่รถ คิมหันต์เอ่ยปากว่า
“เราไปสถาบันกันดีกว่าครับมาม้า จากนั้นไปตามหาบ้านเพื่อนของมาม้ากันครับ”
“จะไปที่นั่นทำไมคิม หรือว่าจะไปกล่าวหาคนดีๆอย่างปรัชญา”
“ผมจะเอารางวัลไปให้พวกเขาต่างหากครับมาม้า” คิมหันต์เอ่ยออกมาด้วยท่าทีราบเรียบ ไม่ยินดี หรือยืนร้าย จากนั้นเปิดประตูให้มารดาขึ้นไปบนรถ แล้วเรียกสมบุญทันที
“มาขับรถเร็วสมบุญ”
“ครับเจ้าสัว” นายสมบุญแต่งกายด้วยเครื่องแบบสุภาพ เสื้อสีขาวกางเกงดำ เขาเคารพคิมหันต์อย่างเป็นพิธีการ แล้ววิ่งอ้อมไปทำหน้าที่ขับรถ ชายร่างสูงนั่งตอนหลังคู่ไปกับมารดา พร้อมน้องชายขนาบข้าง
ไม่นานพวกพี่ๆของเขาก็พากันเดินตามออกมา เหมันต์โพล่งออกมาว่า
“ถ้าไปกัดไม่เลือกที่อีกผมจะเตะไม่เลี้ยงเลยคราวนี้”
น้ำฝนนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาสักคำ คิมหันต์กุมมือมารดาราวกับจะปลอบใจหรือขอโทษ แต่คุณน้ำฝนค่อยดึงออกอย่างช้าๆ ไม่ให้ลูกชายได้กุมมือของนางอย่างที่เคยได้ทำอยู่บ่อยๆ
ผมขอโทษครับมาม้า…ชายหนุ่มเอ่ยในใจเงียบๆ!!
พ่อมีงานที่จะต้องไปหาเจ้าอาวาส เรื่องงานศพของเจ้าคณะภาค ซึ่งแม้จะมีการพระราชทานเพลิง แต่เจ้าพิธีการนั้น ท่านมอบหมายให้พ่อปรัชญาเป็นคนดำเนินการทั้งหมด มิได้ให้ทางผู้ใหญ่ในจังหวัดเข้ามาวุ่นวาย เพราะท่านเจ้าอาวาสจะเป็นเจ้าคณะภาคเป็นคนต่อไป
ปลายทำงานบ้าน เพราะวันนี้ไม่มีหน้าที่อื่นอีก ส่วนสาวปลื้ม กำลังหากระถางมาใส่ต้นไม้ซึ่งทำแตกไปเมื่อคืน หญิงสาวก้มๆเงยๆทำงานง่วนอยู่ ขณะเดินหิ้วดินผสมปุ๋ย ของเกษตรกรเพื่อนบ้าน เป็นการอุดหนุนอาชีพคนในท้องถิ่นไปในตัว
“อาลูกซาไภ้”เจ้าสัวตามตื้อ เป็นผีดื้อแดดมากทีเดียว “ไปบ้างอั๊วห้ายหน่อยปายตกลงแต่งงานกับอาคิม เลี้ยวเรียกอั๊วเข้าบ้านที”
“อาแปะพูดเป็นนิยายไปได้ จู่ๆจะให้ไปข่มขืนลูกชายอาแปะหรือไง”
“จะปล้ำมังก็ล่าย ขอให้สามเร็จก็เลี้ยวกัง”
“ปลื้มเพิ่งรู้นะว่า คนพูดง่าย คิดง่ายน่าเบื่อจริงๆ โธ่เอ๊ยสงสารพ่อที่มีลูกไม่เอาไหนอย่างปลื้ม”
“ลีลี ไม่ต้องอยู่กับพ่อลื้อ แต่ไปอยู่กับอาคิมลูกอั๊วนะอาลูกซาไภ้”
“โอ๊ย สรุปง่ายเกิน”ปลื้มบ่นกึ่งเหนื่อยหน่าย เพราะเจ้าสัวพูดเข้าข้างตัวเองหมด
“อาลูกซาไภ้”
“ไม่ว่าง” ปลื้มตัดบท ทำไม่สนใจ เจ้าสัวจึงต้องเรียกร้องความสนใจด้วยการจะช่วยอีกฝ่ายปลูกต้นไม้ แต่หยิบจับสิ่งใด เจ้าสัวเป็นทะลุของนั้นๆทุกครั้งไป ปลื้มจึงเอ่ยประชดไม่มองหน้า
“พยามยามเข้า พยามยามอีกเดี๋ยวก็ยกได้”
“จริงหรือหรือเปล่า”
“ลองดูสิอาแปะ กำลังภายในมีเยอะนี่นา”
เจ้าสัวหลงเชื่อจึงผนึกกำลังเหมือนในละครกำลังภายใน แต่ไม่ว่าจะใช้ท่าร่างอันใด ก็ไม่อาจยกสิ่งใดได้ สุดท้ายท่านโมโหจึงเตะเปรี้ยงไปที่กระถาง
เพล้ง
แรงปะทะประหลาดทำให้กระถางลูกใหม่ของปลื้มแตกคาที่ ปลื้มตาเหลือกพอง ดุเข้าใส่ผีจอมซ่าทันที
“อาแปะ มันเสียหายมั้ย เสียหายมั้ยเนี่ย เอามาใช้ปลื้มเดี๋ยวนี้เลยนะ”
เจ้าสัวลิ้มติดใจในพลังอำนาจใหม่เป็นอันมาก ดังนั้นจึงลองเตะไปที่กระถางอีกใบหนึ่ง แต่ว่า ทะลุไปอีกด้าน ปลื้มทำท่าบึ้งตึงก่อนขู่จริงจัง
“แตกอีกใบเดียว ปลื้มจะจะถ่วงน้ำคอยดู”
เจ้าสัวไม่ทันฟัง จึงลองใช้พลังครั้งใหม่ และให้บังเอิญท่านลองยกกระถางได้ แต่บังคับไม่ได้ มันจึงตกลงมาแตก ปลื้มฉุนกึกขึ้นมาทันที เธอเท้าเอวหมับ ดุเจ้าสัว ซึ่งกำลังหัวเราะด้วยความชอบอกชอบใจกับอำนาจของตัวเอง
“ลองของอย่างนี้ ก็สวยสิ สวยเลย” ปลื้มเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เดินลิ่วไปในบ้าน เจ้าสัวรีบตามอีกฝ่ายไปลิ่วๆ พอเข้าบ้านผีที่ไม่ทนแดดอย่างวสันต์ออกตัวมาหาบิดาทันที
“เตี่ยทำให้ปลื้ม โกรธแล้วนะครับ”
“เตี่ยรู้วิธีบังคับกำลังตัวเองเลี้ยว ทีนี้ล่ะอาลูกซาไภ้ ต้องตามใจเตี่ย เตี่ยต้องสำแดงเดชให้อีรู้ฤทธิ์เสียบ้าง” เจ้าสัวลำพองใจ ท่ามกลางความตื่นเต้นของผีตัวเก่าๆในบ้าน ซึ่งดาหน้าออกมาดูเจ้าสัวคะนองฤทธิ์ เอาเรื่องกับคนอย่างปลื้ม
“พ่อไม่อยู่ด้วย ใครจะห้ามล่ะทีนี้” ก้านยาวเอ่ยออกมาลอยๆ ส่วนเจ้าสัวยังรำมวยท่ามังกรผงาดฟ้า ลอยขึ้นแล้วใช้มือขวางอคลับคล้ายกรงเล็บมังกร จากนั้นบังคับพลังบางอย่างที่ตนเองเรียนรู้ ให้ไปขยับ แจกันยกขึ้น
แจกันดอกไม้ลอยขึ้นอย่างง่ายดาย จากนั้นเจ้าสัวบังคับให้แจกันลอยไปตามทิศทางที่กำหนด และค่อยวางลง แต่ตอนวางนี้เองที่ทำให้แจกันตกลงกับพื้นโดยแรง
เพล้ง
แจกันแก้วแตกไปอีกชิ้น
“เตี่ย” วสันต์เตือนสติผู้ให้กำเนิด ซึ่งคึกคะนองราวกับหนุ่มน้อยเพิ่งริเริ่มมีปาฏิหารติ์เป็นของตัวเองอำนาจสั่งการครั้งแรก ส่วนผีหัวขาด เข้าไปยืนข้างปลื้มซึ่งเดินออกมาจากห้องพระพร้อมกับหม้อดิน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว
“ลงเลย ลงเลย เฮียมันซ่านัก”
“ทีนี้ล่ะได้ลองของจริงๆเสียที” ยายศรีผีเรือน เอ่ยลอยลม
ปลื้มวางหม้อดินพร้อมเปิดฝาไว้ครึ่งหนึ่ง จากนั้นนั่งลงบริกรรมคาถา เจ้าสัวฟังบาลีไม่ออก แต่คะนองเดชมากจึงทำท่ายกหม้อดินลูกเล็ก พลางเยาะเย้ยอีกฝ่าย
“อาลูกซาไภ้ ยอมอาคุณเตี่ย เสียลีๆจะล่ายไม่เสียหน้า”
ปลื้มไม่ใส่ใจ ตั้งคาถาสะกดวิญาณ ส่วนเจ้าสัวผนึกกำลังอีกครั้งจะยกหม้อดินตรงหน้าให้ได้ แต่ครู่เดียวหม้อที่เจ้าสัวเห็นว่าลูกเล็กกลับดูเหมือนใหญ่เท่าบ้านขณะที่ร่างเจ้าสัวเริ่มบิดเบี้ยว ร้อนสลับหนาว ยาวสลับสั้น
“อาลูกซาภ้ายยยยยยยยยย”เสียงเจ้าสัวยาวโหย หวน เมื่อวิญญาณถูกดูดลงไปในหม้อที่เห็นความใหญ่โตมโหฬาร แต่แท้ที่จริง หม้อยังเล็กเท่าเดิม แต่วิญญาณเจ้าสัวต่างหากที่โดนย่อส่วน
“ฮี่ ฮี่” เสียงหัวเราะเหมือนแม่มดหลอกให้สโนว์ไวท์กินแอ๊ปเปิ้ลอายาได้สำเร็จ หลุดออกมาจากปากคู่สวยหยดย้อยของปลื้ม จากนั้นทำท่าจะปิดผ้าลงยันต์สี่ทิศ ใบหน้างามแสยะยิ้มกว้างขวาง
“ได้ของจริงมาลองคาถาเสียที แหมน่าให้เหรียญกล้าหาญนะอาแปะ”
“อาซาภ้าย ลื้อจาทามอาราย ลื้ออย่าทำร้ายอั๊วอย่างนี้”
“อยากลองของก็มีให้ลองแล้วไง อาแปะนี่ดีจริงๆน้า อยู่ๆก็มาเป็นลิงให้ปลื้มเชือดอวดผีบ้านนี้ ว่าแต่อาแปะจะเอาใครไปเป็นเพื่อนในหม้อนี้ล่ะ”
“อาลูกซาไภ้ ปล่อยอั๊ว ในนี้มันหนาว มันร้อง มันทรมาน อั๊วอึกอึก”
ปลื้มยื่นหน้าชะโงกลงไปยิ้มเผล่
“เอายายศรีไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ยอาแปะ ซนนะเรานี่”
“คุณปลื้ม” วสันต์รีบเข้าไปหาสาวสวยจอมคาถา “สงสารเตี่ยผมเถอะครับ”
“คุณก็เห็นว่าอาแปะอวดดีแค่ไหน หน็อยแน่ มีฤทธิ์ยกต้นไม้ผลักกระถางนิดๆหน่อยๆ จะมาใช้บังคับกำลังปลื้ม อย่างนี้มันต้องถอน ต้องถอนนิสัยไม่ดีออกเสียบ้าง”
“อั๊วยอมเลี้ยว”
“ยอมเลี้ยวก็ไม่ได้ยอมจริงนี่”ปลื้มยังหยอกอย่างนึกสนุก
“ยอมจริงๆ อั๊วไม่ดื้อ ไม่ซง ไม่บังคับ ไม่”
“เอาน่าลองอยู่ในน้ำสักสามวันนะอาแปะ ปลื้มยังไม่เคยลองช็อตด้วยไฟฟ้าเลย อุตส่าห์สร้างวิธีใหม่ ถ้าใช้ได้จริงปลื้มจะได้ไปขดลิขสิทธิ์”
“คุณปลื้ม ปล่อยเตี่ยผมเถอะครับ”วสันต์วิงวอนอีกฝ่าย ซึ่งทำท่าจะปิดปากหม้อ ส่วนเจ้าสัวตะเกียกตะกายจะขึ้นจากหม้อให้ได้ แต่พอปลื้มเขย่านิดเดียว ท่านก็ร่วงลงไปนั่งจ้ำเบ้ากับก้นหม้อ สาวแสบหัวเราะคิกคัก มิไยกับเสียงอ้อนวอนของวสันต์แม้แต่นิดเดียว
ฝ่ายปลายถือตะกร้าผ้าว่างเปล่าเดินเข้ามายังใต้ถุนเรือน ซึ่งหั้นเป็นห้องครัว และมีพื้นที่โล่งไว้นั่งเล่นหรือรับแขก เสียงรถยนต์ดังมาจากหน้าบ้านทำให้แฝดน้องคนสวยเงยหน้าไปมอง และนึกฉงนใจเมื่อรถหรูหราราคาเรือนล้านจอดนิ่งอยู่ตรงหน้ารั้วต้นชาดัด ซึ่งเปิดกว้างไม่มีสิ่งกีดขวางสี่เมตร
คนงามวางตะกร้าผ้าบนเก้าอี้ จากนั้นเดินไปหาผู้มาเยือน ซึ่งได้เห็นว่า คนขับรถกุลีกุจอลงไปเปิดประตูให้กับสตรีสวยในชุดขาว ซึ่งแม้จะมากวัยขึ้น แต่ปลายยังเห็นเค้าลางว่าเป็นสาวคนเดียวกับในรูปนักศึกษา ส่วนหนุ่มอีคนที่ตามลงมาอีกฝั่งรถมีร่างสูงสวมเสื้อขาวกางเกงดำ ไว้ผมทรงทันสมัย ผิวขาวจัด หน้าตาละม้ายดาราเกาหลีเลื่องชื่อ และละม้ายใครคนหนึ่งที่ติดตาตรึงใจสาวคนนี้
“มาหาใครคะ”
“หนูจำอาไม่ได้หรือปลื้ม อาที่เป็นเพื่อนของพ่อปรัชของหนู”
“เอ่อ…”ปลายยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อมกิริยางดงามจับตา เหมันต์รีบแนะนำตัวเองว่า
“เราคนที่เจอวันนั้น ลูกแม่น้ำฝนคนนี้ไง จำได้มั้ย”
ปลายไม่ทันตอบ แต่ลอบมองไปยังชายหนุ่มผู้มีความหล่อจัด แต่ท่าทางหยิ่งไม่น้อยเลย เขามองนิ่งมาที่เธอจนรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งกาย เพราะสายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดระแวงและจับผิด
“พ่อไม่อยู่ค่ะ ท่านไปธุระที่วัด คุณอามีอะไรจะฝากถึงท่านมั้ยคะ”
สาวคนนี้ต่างจากสาวคนที่สามแม่ลูกเห็นมนวันก่อนเป็นอันมาก เพราะดูท่วงทีอ่อนหวาน เรียบร้อน ส่วนหญิงสาวคนเดิมนั้นท่าทางเอาเรื่องบูดบึ้งและมีวาจาไม่เรียบร้อยอย่างนี้
‘เงินง้างได้ทุกอย่าง’คิมหันต์คิด ‘ดูซิจะเล่นละครได้กี่บท’
“อาจะมาขอบใจเรื่องที่หนูขุดศพของเจ้าสัวพบจ้ะ มีรางวัลเล็กน้อยมาตอบแทนเป็นสินน้ำใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณอา เอ่อเข้ามาในบ้านก่อนสิคะ เชิญค่ะ”
น้ำฝนยินดีรับในน้ำใจของอีกฝ่าย อีกทั้งอยากให้ลูกชายคนโตได้เห็นว่า นางไม่ได้มีอะไรเคลือบแคลงอย่างที่โดนเมียเก่าเจ้าสัวกล่าวหา
เหมันต์พาร่างสูงไปเดินเคียงข้างมารดา เพื่อแสดงตัวให้หญิงสาวคนที่สวยถูกใจเขาได้เห็นชัดเจนว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่น่าสนใจเพียงใด ส่วนคิมหันต์คงแสดงท่าทีเครียดขรึมออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน
แขกผู้มาเยือนเดินตามร่างสูงโปร่งของสาวสวยเข้าไปบริเวณบ้าน ทันใดนั้นทั้งสามต้องแหงนเงยขึ้นไปตามเสียงใสๆซึ่งดังเจือยแจ้วมาจากชั้นบน พร้อมกับร่างสูงย่างก้าวออกพ้นประตู ในมือประคองหม้อดินออกมาด้วย
“เอาน่าอาแปะ ไม่พาไปถ่วงไกลหรอก ถ่วงในบ่อเลี้ยงปลาเท่านั้นเอง”
“อ้าวนั่น” เหมันต์อุทานเมื่อเห็นปลื้ม ฝ่ายสาวปลื้มเมื่อเห็นผู้มาเยือนเป็นบุคคลที่คาดไม่ถึงแต่คิดถึง ทำให้เธอมืออ่อน ปล่อยหม้อดินร่วงหล่นจากมือ แต่ไม่ทันตกถึงพื้น เธอรีบรับได้ หม้อดินกระเด็นกระดอนตามแรงรับ วิญาณเจ้าสัว เกือกกลิ้งไปมาด้วยความทรมาน
“อาซาไภ้ ลื้ออย่าแกล้งอั๊ว มังบาปกรรม”
ไม่มีเสียงตอบจากคนสวย เสียเหมันต์แม้ไม่ดังมากนัก แต่วสันต์ได้ยินชัด เขาทำท่าจะลงมาดู แต่แสงแดดแผดจ้าในยามสิบเอ็ดโมงจึงไม่อาจต่อสู้ได้ วสันต์จึงได้แต่ครางเรียกมารดา พี่และน้องของตนเองด้วยเสียงที่เศร้ายิ่งนัก
“มาม้า ว้าอยู่นี่ครับมาม้า”
เสียงวสันต์ละห้อยหา หากว่าสาวปลื้มไม่มีสมาธิพอที่จะฟัง ได้แต่ค่อยๆหมุนกายจะกลับเข้าไปในบ้านเพราะทำอะไรไม่ถูกในเวลานี้ ด้วยไม่ตั้งใจมาก่อนว่าจะพบชายหนุ่ม ซึ่งเธอกล่าวหาว่าอีกฝ่ายหยิ่ง และยังคงหยิ่งให้เห็น
“หนู เอ่อเป็นฝาแฝดหรือจ๊ะ แล้วตกลงคนไหนจ๊ะที่อาพบวันนั้น”
เสียงคุณน้ำฝนถามขึ้นมา เจ้าสัวรีบตะกายจะขึ้นจากหม้อปิดฝาให้ได้ เมื่อไม่ได้จึงเอ่ยเสียงอ่อนกับผู้มีอำนาจเหนือกว่าว่า
“เห็นแก่ความดีของเมียอั๊วก็ล่ายอาลูกซาไภ้ ปล่อยอั๊วไปลูหน้าเมียอั๊วก่อง”
“ไม่ได้”ปลื้มเค้นเสียงตอบ ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้คุณน้ำฝน แล้วตอบลงมาว่า
“คุณอา มาหาพ่อปลื้มหรือคะ แหมพ่อปลื้มบ่นคิดถึงคุณอานะคะปลื้มขอตัวเดี๋ยวนะคะ”เธอบอกคุณน้ำฝน แต่เจ้าสัวหวาดระแวงยิ่งนัก
“อาลูกซาไภ้ ลื้อคงไม่ล่ายพูกจริงช่ายม้ายเรื่องให้พ่อลื้อมาแย่งเมียอั๊ว”
“อาแปะอยากออกจากหม้อมั้ย”ปลื้มก้มหน้าลงไปถามผู้อยู่ในหม้อ เจ้าสัวอยากออกไปหาลูกเมียจึงรีบรับคำ
“อยากซี่ อยากจะตายอยู่เลี้ยว”
“เรื่องตายน่ะตายไปแน่แล้ว แต่รับปากก่อนว่าจะไม่ผิดคำพูดว่า จะไม่ดื้อกับปลื้ม” สาวสวยตอกย้ำ เหมือนที่เคยโดนพ่อสั่งบ่อยๆ
“ไม่ดื้อซี่ ลื้อมันจอมคาถานี่หว่า”
“งั้นดีล่ะ ปลื้มจะปล่อยเดี๋ยวนี้ แต่ถ้าผิดคำพูดล่ะก็ ปลื้มจะไม่แค่ถ่วงน้ำหรอก แต่ หึ หึ”ปลื้มลงเสียงหัวเราะในคอให้เจ้าสัวสยดสยองยิ่งนัก
จากนั้นสาวสวยกลับเข้าไปในบ้านรีบเปิดฝาหม้อออก เจ้าสัวลิ้มพลุ่งออกมาทันทีที่ฝาเปิดเพียงนิดเดียว ท่านหลัวอีหกฝ่ายจะเปลี่ยนใจเรียกลงหม้ออีก ปลื้มไม่เคยเห็นผีตัวไหนกลัวจนร่างสั่นเท่าเจ้าสัวเลย เธอนึกขำ จากนั้นจึงเดินลงบันไดไปด้วยท่าทีเกือบเรียกว่าเรียบร้อยกว่าที่เคย!!
สามแม่ลูกเขาไปนั่งยังโต๊ะซึ่งเป็นที่รับประทานอาหารของครอบครัวสับประเหร่อบ้านนี้ คุณน้ำฝนมองปลาย แล้วยิ้มให้อย่างเอื้อเอ็นดู ส่วนเหมันต์เริ่มลังเลที่จะมองอีกฝ่าย เพราะอีกคนที่ดูสดใส สดชื่น รื่นเริงกำลังลงมา
“ดื่มน้ำอะไรกันดีคะ ที่บ้านมีน้ำเย็นกับน้ำเก๊กฮวย แก้ร้อนใน”
“ผมขอน้ำเย็นครับ”
“จ้ะ ไม่ต้องเหรงใจหรอกนะหนู เอ่อคนเมื่อครู่นี้คงเป็นปลื้ม” คุณน้ำฝนคาดเดาใหม่ เพราะท่าทางกระฉับกระเฉงเช่นเดียวกับวันวาน
“หนูชื่อปลายค่ะเป็นน้องสาวของปลื้ม”
“แต่วันที่ไปล้างป่าช้าไปด้วยกันใช่มั้ยครับ ผมเห็นในภาพข่าว แต่เห็นหน้าไม่ชัด แต่อ่านข่าวว่าเป็นแฝด เพียงแต่ไม่ได้จำครับ”
ผีเจาะปากให้พูกโง่ๆอยู่ล่ายอ้ายตี๋เล็กเอ๊ย…เจ้าสัวส่ายหน้าด้วยความไม่ค่อยพอใจกับนิสัยลูกคนเล็ก จากนั้นท่านมอง ‘อาลูกซาไภ้’ ซึ่งกว่าจะเยื้องย่างมาถึงโต๊ะรับแขกได้เรียกว่านานผิดปกติ
เมื่อปลื้มมาถึง จึงยกมือไหว้คุณน้ำฝน แล้วจึงหันไปทำท่าจะยกมือจะไหว้คิมหันต์ อีกฝ่ายยกมือไหว้ แต่ปลื้มกลับยกรับไหว้ จึง
กลายเป็นชายหนุ่มไหว้หญิงสาวเสียเอง จากนั้นปลื้มจึงเอ่ยว่า
“ไม่ต้องไหว้ปลื้มหรอกค่ะ วันนั้นปลื้มไม่โกรธสักนิดเรื่องที่คุณจะเอาเงินมาฟาดหน้าปลื้มกับพ่อ”
“เอ่อ อาขอโทษแทนคิมหันต์ด้วยนะปลื้ม”คุณน้ำฝนเอ่ยปากขอโทษสาวปลื้มทันที ปลื้มยิ้มอ่อนหวานให้กับคุณน้ำฝน แต่ส่งสายตาแข็งมาที่ชายหนุ่ม ก่อนเอ่ยว่า
“นี่แค่มาเยี่ยมพ่อปลื้มกันใช่มั้ยคะ คงไม่ได้คิดเอาเงินมาให้ เพราะถ้าเอาเงินมาพูดอีกที สงสัยว่าบ้านนี้จะไม่กล้าต้อนรับคุณคิมหันต์หรอกค่ะ”
“ฉันพาคุณแม่มา ไม่ได้คิดจะมาเอง เมื่อเธอไม่อยากได้เงินหรือไม่ต้องการ ก็ไม่เห็นจะต้องย้ำอะไรมากเลยนี่เพราะว่า ฉันก็ไม่ได้มีเวลาว่างมากนัก”
เจ้าสัวลิ้มสะกิดปลื้มให้เอาเรื่อง หากปลื้มสะบัดตัว ดังนั้นจึงดูยุกยิก ยิ่งทำให้คิมหันต์ดูแคลนหญิงสาวว่าแค่ปากอยู่ไม่สุขแล้ว ท่าทางกิริยายังแปลกจนยากเกินรับได้
ปลายวางแก้วน้ำเย็น และแก้วน้ำเก๊กฮวยคู่กันให้กับแขกสามคน
“คุณอา เอ่อปลื้มขอเรียกสนิทสนมว่ามาม้าได้มั้ยคะ เพราะมาม้าเป็นเพื่อนเก่าของพ่อ”
“ถ้าจะเรียกมาม้าล่ะก็เรียกว่าคุณแม่เถอะ ฉันไม่อยากให้ใครเข้าใจว่าเธอเป็นญาติ”
ปลื้มยิ้มแปลก ก่อนเค้นเสียงถามเจ้าสัวไม่ให้ใครได้ยินว่า
“บอกความลับอาตี๋ใหญ่มา อาแปะ ไม่บอกถ่วงน้ำ”
กลโกง เริ่มออกลายตามประสาคนไม่ค่อยยอมใคร!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ธ.ค. 2555, 18:31:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ธ.ค. 2555, 18:31:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1671
| << วางแผน | น้ำมันกับไฟ >> |
องุ่น 22 ธ.ค. 2555, 19:25:08 น.
ความลับไรอะ ต่อๆ
ความลับไรอะ ต่อๆ
Zephyr 22 ธ.ค. 2555, 21:13:41 น.
ตาลยะ ปลื้มแบ็กดีขนาดนี้ แถมแบ็กใหญ่ด้วย อาคิมจะสู้ไหวเร้อออ
ตกลงเหม นายจะชอบคนไหน ฮะ
ตาลยะ ปลื้มแบ็กดีขนาดนี้ แถมแบ็กใหญ่ด้วย อาคิมจะสู้ไหวเร้อออ
ตกลงเหม นายจะชอบคนไหน ฮะ
windy2000 22 ธ.ค. 2555, 21:26:46 น.
จัดหนักเลยค้า
จัดหนักเลยค้า
mottanoy 23 ธ.ค. 2555, 12:30:33 น.
ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าสัวตกหลุม
ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าสัวตกหลุม