Love love online
การเข้าไปในเกมส์ของพี่ ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เป็นอยู่ ตลอดไป
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
Tags: online ,y, แฟนตาซี
ตอน: ช่วยเหลือ
ตอนที่ 8
ช่วยเหลือ
ห้อง GM
หลังจากที่คนในความดูแลของ พวกเขาออฟไลน์ออกไป 5 โปรแกรมเมอร์อัจฉริยะก็โทรแจ้งหัวหน้าทันที ไม่กี่นาทีต่อมา 5 บอสก็เข้ามา แฝดน้องก็ทำการป้อนรหัสบางอย่างและให้พวกเขากับหัวหน้าไปรอที่ห้อง GM 5 แผ่นดินใหญ่ เพื่อเขาจะได้ส่งทุกอย่างที่ทำไปยังที่นั้นตรงที่ๆ พวกเขา 6 คน นั่งอยู่ พร้อมรหัสป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งอีก ยกเว้นทั้ง 6 คน
อานัท นำทุกคนไปยังที่นั่งที่ถูกจัดไว้ นั้นคือ กลางห้องแบ่งโดยมีกระจกพิเศษที่ข้างในเห็นทุกอย่างข้างนอกไม่สามารถเห็นข้างในได้ และสามารถดึงข้อมูลของทุกเกาะได้ ไม่ว่าเกาะไหน แต่ตอนนี้ทุกคนไม่มีเวลาตื่นเต้นเพราะต้องทำก่อนที่ เจ้าดอกไม้หอมจะเข้ามาอีกครั้ง ที่เกาะแผ่นดินใหญ่ แห่ง ไท
เพียงไม่ถึง 30 นาทีข้อมูลจากห้อง GM เกาะเริ่มต้นก็ถูกส่งมาและพวกเขาทำการตรวจสอบความถูกต้องสุดท้าย ทำการป้องกัน และตอบรับการเสร็จสิ้น ไม่นาน 5 บอสก็เดินเข้ามา และแฝดพี่ก็ทำการเปิดการเชื่อมต่อทุกอย่างให้เหมือนที่ ทั้ง 6 อยู่ห้องโน่น เป็นการเสร็จสิ้นทุกอย่าง
“เฮ้ย...เสร็จแล้ว”อานัทที่ทำการตรวจสอบขั้นตอนสุดท้ายอีกครั้งอย่างละเอียด พร้อมภาพการออฟไลน์ของมังกรเบญจธาตุบนเรือ
เกาะอียุปะ
“ในที่สุดเราก็ได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง”มังกรรัตติกาลพร้อมลูกกิลได้ยืดเกาะอียุปะพร้อมกันในทุกเมือง พร้อมกับการเข้ายืดพระราชวังคานันของเขา และตอนนี้เขาได้เข้ามาเผชิญหน้ากับองค์ฟาโรห์ที่ท้องพระโรง
“นั้นสิ ครั้งนี้ข้าได้เตรียมพร้อมทุกอย่าง แต่ก็สู้เจ้าไม่ได้”องค์ฟาโรห์เรฟาอิติทรงตรัสพร้อมเรียกอาวุธของตนออกมา
“แต่ถึงอย่างนั้นท่านก็ยังไม่ยอมแพ้ ในทีเดียว”มังกรรัตติกาลเองก็เรียกอาวุธประจำตัวเช่นกัน เมื่อทั้ง 2 ต่อสู้กันก็เป็นสัญญาณให้นักรบทั้ง 2 ฝ่ายเข้าต่อสู้กัน แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาในรัศมีการต่อสู้ของผู้นำทั้ง 2 สุดท้ายเมื่อองค์ฟาโรห์เรฟาอิติพลาดท่าเสียทีมังกรรัตติกาล และอาวุธของชายหนุ่มแทงทะลุพระอุทร(ท้อง)ของพระองค์จนล้มทั้งยืน และเสียงประกาศก็ดังขึ้นตามมา
(ผู้เล่นมังกรรัติกาลได้ชนะองค์ฟาโรห์เรฟาอิติผู้ครอบครองเกาะอิยุปะ และกิลอสูรรัตติกาลได้ทำการยืนเกาะสำเร็จ ท่านผู้เล่นมังกรรัตติกาลและลูกกิลอสูรรัตติกาลจึงได้ครอบครองเกาะอิยุปะ อนึ่งองค์ฟาโรห์เรฟาอิติและเหล่าเชื้อพระวงศ์ พร้อมทั้งข้าราชบริพาร และเหล่าประชาชนได้ตกเป็นเชลยของกิล ไม่สามารถก่อกบฏได้จนกว่าจะจบสงครามล่าอาณาจักรที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือน)
ผลออกมาก็เป็นไปตามคาดกิลอสูรรัตติกาลได้ครอบครองเกาะอียุปะก่อนจะเริ่มการประกาศสงครามล่าอาณาจักร ทำให้เกิดความระส่ำระส่ายของกิลใหญ่น้อยต่างๆ ร่วมทั้ง 3 กิลที่อยู่เกาะ ไท กิล 3 กษัตริย์จีนได้ทำการยึดเกาะไท พร้อมทำการล้มกิลหลีกทางข้าใหญ่และกิลจริงใจข้าก็ให้ใจ ด้วยเล่ห์กลทำให้ทั้ง 2 กิลล้มสลายไป ผู้ที่ภักดีต่อประมุขกิลทั้ง 2 ต่างก็หนีไปหลบตามที่เทือกเขาต่างๆ ส่วนผู้ที่เป็นไส้ศึกได้เข้าสวามิภักดิ์ต่อกิล 3 กษัตริย์จีน
บ้านมาลีวัลย์
“สนุกดีเหมือนกัน” เธอพูดกับตัวเอง เมื่อลุกออกจากแคปซูลแล้วบิดตัวไล่ความเหมื่อยล้า เมื่อบิดไปมาก็มองเห็นนาฬิกา บอกเวลา 7 โมงเช้าเธอรีบทำธุระส่วนตัวและแต่งตัวในชุดอยู่บ้าน ลงไปทำอาหารตักบาตร พร้อมของตัวเอง เมื่อเสร็จกิจกรรมตอนเช้า เธอจึงเริ่มเขียนนิยายทันทีจนจบไป 5 ตอนรวด เธอก็ตรวจสอบคำผิดแล้วส่งไปให้ บ.ก. สาว พร้อมชวนให้มาเล่นเกมส์กับตน ส่งเสร็จก็เช็คเมล์และบอร์ดของเกมส์ที่เธอเล่นอยู่ไปจนพอใจก็ปิดเครื่อง และเดินออกไปรับลมที่ระเบียงบ้านของเธอ พลางคิดถึงเหตุการณ์การที่เกิดขึ้นในเกมส์ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงที่น้ำตก
“ขอโทษครับ”เสียงเข้มดังขึ้น ด้านหลังเธอทำให้เธอออกจากภวังค์หันไปมอง
“ฮึ”
“โทรศัพท์จากคุณ ศิลา ครับ”เขาส่งโทรศัพท์ให้เธอ
“สวัสดี”
(พี่มะลิ ผมหินนะครับ พี่ช่วยเพลิงด้วย เขามาขอผมกับพ่อ ท่านโมโหมากให้คนซ้อมเพลิงที่ห้องฝึกนะครับ)เสียงร้อนรนปนสะอื้นของชายหนุ่มทำให้เธอคิดหาวิธีช่วยในแบบของเธอทันที
(แกจะให้ใครมาช่วยมัน) เสียงชายวัยกลางคนดังขึ้นพร้อมการยื่นแย้งโทรศัพท์
(แกเป็นใคร ถึงมาสอนให้ลูกฉันเป็นแบบนี้)
“หึหึ ฉันว่าเขาเห็นมาจากท่านมากกว่า”เธอสวนกลับทันทีพร้อมเรียกคนของเธอทั้งหมด และเดินเข้าไปเขียนอะไรบางอย่างบนกระดาษโน๊ต และส่งให้คนที่เธอให้รับผิดชอบให้เริ่มงานที่เตรียมไว้
(แก)
“อีกอย่างพวกเขามีอะไรเสียหายหรือค่ะ รวย จน หรือชนชั้น หรือความขัดแย้งของท่านและบิดาของเพลิง ฉันว่าท่านเองก็ผ่านความลำบากมาเยอะ ส่วนเพลิงเองก็ทำให้ท่านเห็นแล้วว่าเขาเป็นอย่างไรและเขาก็ไม่เคยสนความขัดแย้งของท่านกับบิดาของเขา และเขาก็สามารถเลี้ยงลูกชายท่านกับตัวเขาเองได้”ปลายสายถึงกับโกรธจัดเมื่อโดนลูบคม
(งั้นแกลองทำให้ฉันดูสิว่ามีน้ำยาแค่ไหนที่จะช่วยมัน 2 คน)
“ได้ค่ะ ฉันจะเพิ่มอะไรให้อีกนิดหน่อยนะค่ะอาจจะทำให้ท่านตื่นเต้นดี แต่รับรองค่ะว่าถ้าท่านยอมให้ทั้ง 2 อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยา ฉันจะทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิม” มาลีวัลย์พูดจบก็วางสายทันทีพร้อมสั่งงาน
“ซาโต้”
“ครับ นายหญิง”
“นายกับคนของนาย 5 คนไปชิง 2 คนนั้นมาไว้ที่บ้านหลังโน่นนะ และรายงานฉันด้วย”
“ครับ”ซาโต้รับคำก็หายตัวไปพร้อมกับนินจาอีก 2 คน
“โอวะคุ”
“นายกับคนของนาย 5 คนไปพาผู้ชายคนนี้มาที่นี่ จัดห้องรับแขกให้เขาด้วย เมื่อพามาแล้วรายงานฉันด้วย”
“ครับ”โอวะคุหายตัวไปเมื่อรับคำแล้ว
“ทำอย่างนี้จะดีหรือครับนายหญิง”กาโตะชิ ชายหนุ่มที่นำโทรศัพท์มาให้เธอถามขึ้น
“ก็ท่านอิทธิพล อยากท้าทายเราก่อนทำไมละรับรองงานนี้ ท่านได้กระอักเลือดแน่”มาลิวัลย์พูดพร้อมคิดเรื่องที่เธอสงสัยต่อ เหม่อมองบรรยากาศยามสายของวัน
“เฮ้ย...กาโตะชิ นายให้คนไปจัดบ้านโน่นหรือยังละ”เธอหันกลับมาถามและโบกมือไล่พวกที่เหลือไปพักผ่อน
“เรียบร้อยแล้วครับ”มาลีวัลย์พยักหน้ารับและเดินลงไปรดน้ำต้นไม้ เขาก็เดินตาม
“งันให้คนมาทำความสะอาดห้องรับแขกขวาสุดชั้น 2 ให้ด้วยนะ”ชายหนุ่มรับคำก่อนสั่งลูกน้อง
“อ้อ พวกนายนะเล่นเกมส์ของพี่ด้วยใช่ไหม”
“ครับ เล่นกันทุกคน”
“อืม แล้วบ้านโน่นละติดตั้งหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วคำ รู้สึกว่าจะได้แถมมาอีกเครื่องหนึ่ง ยังไม่ได้แกะออกจากกล่องครับ”
“งั้นก็เอามาติดตั้งให้แขกของเราด้วย”ชายหนุ่มรับคำและสั่งลูกน้องไปอีกที
“พวกนาย 7 คน ไปรับ 3 คนนี้ที่เกาะเริ่มต้น และช่วยสอนให้ด้วยก็ดี แล้วพาไปหาเราที่แผ่นดินแห่ง ไท นะ”
“ครับ” ชายหนุ่มรับคำพร้อมเดินไปดูงานที่สั่งลูกน้องไว้ ปล่อยให้นายสาวอยู่คนเดียวอย่างที่เธอชอบ พวกเขา มีทั้งหมด 7 คน นอกจากลูกน้อง 4 คนนั้นเป็นนักฆ่าจากญี่ปุ่น ส่วนอีก 1 คน เป็นแฮคเกอร์นักฆ่าระดับโลกที่หาตัวจำยาก และอีก 2 คนเป็นหมอที่ได้ทุนจากครอบครัวของนายสาว พวกเขานั้นแต่เดิมก็อยู่คนละสำนัก แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อนายสาวคนนี้ไปรักษาอาการที่ประเทศญี่ปุ่น 2 ครั้ง ก็จะได้ช่วยพวกเขามาครั้งละ 2 คน มีเพียง อิซุมิ เท่านั้นที่ถูกตามล่าจนหนีมาเมืองไทย แล้วได้นายสาวช่วยเหลือก่อนจะได้เจอพวกเขา เห็นหน้าซื่อตาใสอย่างนี้ เวลาร้ายก็สุดๆ ไม่นึกว่าพวกเขาฝึกตนมานานต้องมาสยบให้เธอคนนี้ ส่วน เอ็นชินที่เป็นแฮกเกอร์นั้นไปจัดการบริษัทของท่านอิทธิพล นอกจากพวกนินจา ที่เหลือแล้ว เขาก็อยู่ดูแลเธอคนเดียว เพราะ อิซุมิ ถูกใช้ให้ไปสืบงานที่ญี่ปุ่น
เขาลงมาก็เห็นเธอเดินเข้าครัวทำอาหารทาน วันนี้คงเป็นลาภปากเขาที่ได้กิน ส่วนพวกนินจานั้นก็ได้ทานอาหารที่ภัตตาคารของนายหญิงรองส่งมาให้พวกเขา
“กาโตะชิ อะนี้จดหมายให้เอ็นชินไปให้พี่ตะเคียนนะเอาไปให้พี่ก่อน ค่อยไปหาพวกหมอนะ”กาโตะชิ พยักหน้ารับ มาลิวัลย์ตรวจดูความเรียบร้อยทุกอย่างอีกครั้ง ทั้งที่ไม่ต้องทำก็ได้ และเดินเข้าห้องนอน หยิบโทรศัพท์โทรหาพี่สาว
“ว่างคุยไหมค่ะ”
(สำหรับน้องสาวพี่ว่างเสมอจ๊ะ)
“พี่แก้ว มะลิอยากรู้คนที่อยู่ในความฝัน ในความทรงจำ ของมะลิ หลังจากเกิดอุบัติเหตุวันนั้นเป็นใคร พวกพี่รู้ใช่ไหม”น้ำเสียงสั่นเครือถามขึ้นอย่างไม่ลังเล
(จ้ะ พวกพี่รู้)
“เขาเป็นใคร”
(พี่ไม่อยากบอก แต่พี่อยากให้เราหาคำตอบด้วยตัวเองในดินแดนแห่งจินตนาการของเรา)
“แต่...”
(พวกพี่เชื่อว่ามะลิต้องทำได้)
“ทำไมค่ะ”
(เมื่อใดที่น้องหาคำตอบของทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง พี่ว่าเขาและน้องต้องรู้สึกดีกับความรู้สึกนั้นแน่นอน พี่รับรองจ๊ะ จำไว้พวกพี่รักมะลิเสมอนะ)
“ค่ะพี่แก้ว แล้วน้องจะหาคำตอบให้ได้”เธอคุยอีก 2 – 3 ประโยคแล้ววางสาย และตัดสินใจเข้าเกมส์อีกครั้ง เมื่อได้เวลาที่ต้องการแล้ว
เมืองท่าสาคร
เป็น 1 ใน 4 เมืองท่าเรือของแผ่นดินแห่งไทหรือเกาะไท และเป็นเมืองที่ใหญ่รองจากเมืองหลวงของ ไท เมืองอโยรัตนา และอีก 3 เมืองท่า นั้นคือ เมืองท่าชลนที, เมืองท่าเขมาโล, เมืองท่าสินธารา
เกาะไท นั้น เป็นแผ่นดินที่ใหญ่รองจากเกาะอิยุปะ มีทั้งหมด 12 เมือง นั้นคือ 1เมืองหลวง 3 เมืองชั้นใน 4 เมืองชั้นนอก และ 4 เมืองท่าเรือ มีภูมิประเทศอุดมสมบูรณ์ ปกครองแบบกษัตริย์ โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นผู้ปกครองสูงสุด นับถือ พุทธศาสนา และมีการใช้เวทมนตร์คาถาอีกด้วย ทำให้หลายกิลต้องการเป็นใหญ่ในแผ่นดินแห่งนี้ แต่หลังจากสงครามเมื่อ 5 ปีก่อน(ในเกมส์) และเกาะได้ถูกแยกกลับมาเป็นเกาะ กิลที่สามารถครอบครองแผ่นดินแห่งนี้ได้นั้นคือ กิล 3 กษัตริย์จีน และมีอีก 2 กิลนั้นคือ กิล หลีกทางข้าใหญ่ และกิลจริงใจข้าก็ให้ใจ ค่อยคานอำนาจกันอยู่ หลังจากกิลอสูรรัตติกาลได้ละมือเพื่อไปชิงอำนาจ เกาะอิยุปะ กับเกาะอามาเกน ซึ่งตอนนี้ ที่ตั้งของกิลใหญ่กิลนี้ก็อยู่ที่เกาะอามาเกน
เกาะอียุปะ
หลังจากประกาศการยืดครองแล้ว ชายหนุ่มก็ดึงดาบออกพร้อมเวทรักษาองค์ฟาโรห์เรฟาอิติ และสั่งการลูกน้องให้ทำตามแผนที่วางไว้หลังการยืดครอง มีประกาศจากชายหนุ่มต่อประชาชนของเกาะว่า ทางกิลจะปกครองกับเหล่าเสนาอำมาตย์ของเกาะ เขาจะพาองค์ฟาโรห์และรัชทายาทไปเป็นองค์ประกัน โดยจะมีการเดินทางอีก 1อาทิตย์
“ฝ่าบาททรงเป็นอย่างไรบ้างพะยะค่ะ”มังกรรัตติกาลทูลถามองค์ฟาโรห์ที่ลุกขึ้นมาตั้งแต่มีทหารบอกว่าเขาเข้ามาเหยียบตำหนักหลวง
“ข้าหายดีแล้ว”องค์ฟาโรห์ตรัสตอบ
“อีก 1อาทิตย์กระหม่อมจะพาพระองค์ และองค์รัชทายาท ไปประพาสเกาะไท และเกาะอามาเกนพะยะค่ะ”มังกรรัตติกาลทูลอีกครั้ง
“เจ้าทำเป็นว่าข้าขัดได้อย่างนั้นแหละ”
“ไปเถอะฝ่าบาท ถือว่าไปประพาสเป็นเพื่อนกระหม่อม ก่อนที่จะทรงต้องเครียจในการเป็นที่ปรึกษาในการยืดเกาะอามาเกนให้กระหม่อม”
“เจ้าพูดอย่างกะว่าจะไม่ยืดเกาะไท อย่างงั้นแหละ”
“เฮ้ย...อันที่จริงก็ยังไม่ถึงเวลาที่กระหม่อมควรจะไปยังเกาะนั้นหรอก แต่...”
“เพราะคำทำนายของแม่มดขาวผู้หยั่งรู้ ยูริมาน อย่างนั้นหรือ”องค์ฟาโรห์เรฟาอิติตรัสตรงใจชายหนุ่ม ทำให้เขาได้แต่ถอนใจ
อันที่จริงหลังศึกครั้งก่อนนั้น เมื่อแผ่นดินใหญ่ได้ถูกแยกออกอีกครั้ง เขาก็อยากท่องเที่ยว เกาะทั้ง 5 ตามใจตัวเองบางโดยที่วางกำลังเอาไว้ทุกเกาะ และเกาะแรกที่เขาอยากมาก็คือเกาะนี้ มีการก่อกบฏเกิดขึ้นหลังจากการประกาศคืนอิสระให้กับประชาชน และให้องค์ฟาโรห์เรฟาอิติเป็นผู้ปกครองดั่งเดิม เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้องค์ราชินีนาเรียยอมเสียสละพระชนชีพให้องค์รัชทายาททั้ง 5 พาองค์ฟาโรห์เรฟาอิติหนีไป ทำให้องค์ฟาโรห์เรฟาอิติเสียพระทัยเป็นอย่างมาก พระองค์กับพระโอรสและพระธิดาต้องหนีออกนอกเมือง และไปพักที่โอเอซิสแห่งหนึ่ง แต่พวกทหารกบฏตามพระองค์ไปทัน หากชายหนุ่มที่มาในแบบส่วนตัว และเห็นเหตุการณ์พอดีจึงจัดการฆ่าพวกกบฏทิ้ง และช่วยพระองค์ยืดเกาะคืน พร้อมให้คนสนิทของเขามาช่วยดูแลให้ แต่ตัวเองก็หายเข้ากลีบเมฆไป พร้อมกับการสาบานเป็นเพื่อนกัน แต่เขาก็ได้บอกไว้แล้วว่าถ้ากลับมาอีกครั้งเขาจะมายืดเกาะนี้เป็นที่แรก ทำให้พระองค์กับเหล่าข้าทาสบริวารต้องคิดแผนเพื่อป้องกัน หลังจากการออกไปของคนสนิท ในปีต่อมา
“ก็นะ ถ้าหากคำทำนายของนางไม่ตรงกับสิ่งที่จารึกไว้ตอนที่ร่วมแผ่นดินละก็กระหม่อมคงไม่อยากรู้ถึงขนาดนี้หรอก ในเมื่อพระองค์เห็นกระหม่อมเป็นสหายคงต้องช่วยกระหม่อมแล้วแหล่ะ”
“เอาสิ อย่างไงตอนนี้ข้าก็เป็นเชลยของเจ้าอยู่แล้ว อย่างไรก็ต้องช่วยอยู่ดี”ทั้ง 2 ยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร
“มีอะไรเหรอ สิง”ชายหนุ่มหันไปถามสัตว์เลี้ยงคู่ใจ
“หมอนั้นถูกนำมาแผ่นดินใหญ่แล้ว”สิงดำหรือ ราชาราชสีห์สิงหราชนิลลายครามเมฆมายา
“เจ้าจะได้เจอแน่ หากเจ้าของเจ้านั้นเป็นคนที่ข้าจะไปหานะ”มังกรรัตติกาลบอกกับราชาแห่งสิงโต
“ขอบคุณนายท่าน”
เมื่อมังกรเบญจธาตุกลับเข้ามาในเกมส์ เธอก็มาโผล่ที่ท่าเรือพอดี เธอมองไปรอบๆ ก็เห็นผู้เล่นมากมายเดินกันขวักไขว้ล้วนแล้วแต่ใส่ชุดหลากหลายเชื้อชาติ แต่ที่เห็นอยู่มากคงจะเป็นชุดแบบไทยและทางฝั่งเอเชีย
“ปลดผนึก อินุยาฉะ เซนโชมารุ เสือ นที พฤกษา ไวน์” เธอเดินไปในที่ลับตาคนปลดผนึกทุกคนออกมา และเรียกให้เดเนียวออกมาด้วย ทุกคนต่างแปลงร่างเป็นมนุษย์ ยกเว้นเพียง เสือน้อยที่ยังไม่ได้ปลดระดับเท่านั้น และคำนับเธอ ส่วนเสือน้อยก็เข้าคลอเคลียกับเธอจนเธอต้องอุ้มให้มาอยู่บนไหล่ ส่วนเดเนียวก็ยังอยู่ในร่างภูต
“เดเนียว”
“นึกว่าลืมข้าเสียอีก”
“ใครจะลืม พี่ชายที่น่ารักอย่างเจ้าได้ละ”
“อะครับ มีอะไรให้ข้ารับใช้ขอรับ”
“พาข้าไปอาคารเปลี่ยนอาชีพหน่อยสิ”
“ขอรับ”เดเนียวลอยตัวนำทุกคนไป พร้อมอธิบายเกี่ยวกับเกาะไท
“ถึงแล้วขอรับ”เดเนียวพาพวกเธอมายืนอยู่ตรงหน้าประตูรั้วไม้ หน้าประตูมีทหารในชุดโบราณแบบไทยยืนอยู่ 2 คน อาคารหรือเรียกให้ถูก ตรงหน้าเธอหน้าจะเป็น เรือนมากกว่า เป็นเรือนยกพื้นขึ้นประมาณ 5 เมตร ตัวเรือนเป็นเรือนขนาดใหญ่ เหมือนเรือนไทยทั่วไปเพียงแต่ประตูจะมีขนาดใหญ่กว่าปกติ 4 เท่า ด้านบนของประตูมีป้ายเขียนไว้ว่า ศาลาเปลี่ยนอาชีพ เมื่อพวกเธอเข้าไปข้างในกับดูเหมือนอาคารเริ่มต้น เพียงแต่ทุกคนนั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ข้างหน้ามีตั่งยกขึ้นไว้ตั้งคอมพิวเตอร์ ส่วน NPC ก็แต่งชุดไทยโบราณ
“ขอโทษเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยไหมเจ้าค่ะ”NPC สาวพูดแต่กับมองไปยังหนุ่มๆ ข้างหลังเธอ
“มี อย่างแรก เลิกมองคนของข้าได้แล้ว”เสียงเย็นบอกพร้อมแผ่รังสิอำมหิตจนทั่วห้องโถงใหญ่
“จะ...เจ้าค่ะ” NPC สาวสะดุ้งพร้อมหน้าที่ซีดพอๆ กับกระดาษ
“ข้ามารับเควสเปลี่ยนอาชีพ”มังกรเบญจธาตุบอกหน้าตาย NPC สาวจึงได้อธิบายการเปลี่ยนอาชีพให้เธอฟัง
“ขอทราบชื่อด้วยเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุบอกชื่อไปและรอฟังคำอธิบาย
“การเปลี่ยนอาชีพนั้นมีเกณฑ์คือ LV.30 ขึ้นไปและมีระดับทักษะพื้นฐานของอาชีพนั้นๆ ตามที่ผู้สร้างหรือผู้ควบคุมอาชีพนั้นต้องการ อย่างน้อยอาชีพละ 3 ทักษะและสามารถเปลี่ยนกี่อาชีพก็ได้ แต่อาชีพหลักควรเป็นอาชีพที่ตนอยากเป็น หรือ ถนัดที่สุด 1อาชีพ ส่วนอาชีพรองนั้น จะเป็นกี่อาชีพก็ได้แล้วแต่ผู้เล่นต้องการ สามารถมาเพิ่มอาชีพทีหลังได้เช่นกันหากต้องการ แต่อาชีพหลักต้องเป็นระดับที่ 3 หรือ 4 ก่อนเจ้าค่ะ” NPC สาวสีหน้าดีขึ้นเพราะไม่ได้สบตากับมังกรเบญจธาตุ และรังสีอำมหิตที่ลดต่ำลง พรางคิดว่าเธอคนนี้คงอยากได้อาชีพ นักฆ่า หรือไม่ก็ นักล่าค่าหัวแน่นนอน
“ไม่ทราบว่าท่านจะเปลี่ยนกี่อาชีพเจ้าค่ะ แล้วอาชีพอะไรบ้างเจ้าค่ะ”
“9 อาชีพ ได้หรือไม่”คำตอบของเธอทำ NPC ทุกคนที่ได้ยินอึงทันที
“ดะ...ได้เจ้าค่ะ แต่หากอาชีพหลักยังไม่ผ่าน ระดับ 5 ในช่วง ฝึกหัดแล้วละก็อันอื่นจะไม่สามารถขึ้นได้เลยนะเจ้าค่ะ”
“อืม”
“อาชีพอะไรบ้างเจ้าค่ะ”
“นักฆ่า เป็นอาชีพหลัก แม่ครัว, หมอ, แม่มด, นักฝึกสัตว์, ช่างตีเหล็ก, นายพราน, แม่ค้า, และนักล่าสมบัติ”เธอบอกรวดเดียวจบ ก่อนที่จะมีประกาศออกมา พร้อมรอยยิ้มของเธอ
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้อาชีพ นักฆ่าฝึกหัด ระดับ 3, แม่ครัวฝึกหัด ระดับ 8, หมอฝึกหัด ระดับ 5, นักเวทฝึกหัด ระดับ 5, สายแยกนักเวท นักดนตรีแห่งเวทฝึกหัด ระดับ 5, นักฝึกสัตว์ฝึกหัด ระดับ 8, ช่างตีเหล็กฝึกหัด ระดับ 8, นายพรานฝึกหัด ระดับ 3, แม่ค้าฝึกหัด ระดับ 8, นักล่าสมบัติฝึกหัด ระดับ 1)
“ยืนยันไหมเจ้าค่ะ”
“ยืนยัน”
“ท่านสามารถดูเควสกับสถานที่ในการเลื่อนระดับได้ที่ช่องเควสอาชีพนะเจ้าค่ะ การเพิ่มระดับของสายแยกได้ที่ช่องเควสพิเศษเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรจะให้ช่วยอีกไหมเจ้าค่ะ”
“มี ข้าจะรับเควสเปลี่ยนระดับสัตว์เลี้ยงและภูตได้ที่ไหน”
“เรือนให้งาน เจ้าค่ะ อยู่เรือนทางด้านขวาของเรือนนี้เจ้าค่ะ”
“ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุให้เดเนียวตรวจสอบทุกอย่างอีกทีและเดินออกจากเรือนเปลี่ยนอาชีพมาทางด้านขวาก็เห็นเรือนให้งาน แต่ในระหว่างนั้นเธอรู้สึกถึงการแอบมองของใครบางคน ไม่สิบางกลุ่มเลยด้วยซ้ำ
เรือนให้งาน
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้กระผมรับใช้ไหมขอรับ”เสียงแรกที่ทักทายพวกเธอเมื่อเดินเข้าไป
“ข้าจะมารับเควสเลื่อนระดับสัตว์เลี้ยงกับภูต” NPC หนุ่มใหญ่สบตาคมดุของเธอ รู้สึกขนลุกเกรียว
“ขอทราบชื่อด้วยขอรับ”เธอบอกชื่อไป NPC หนุ่มนั้นได้รับข่าวจากรุ่นน้องจากเรือนเปลี่ยนอาชีพแล้วว่าจะมีผู้เล่นที่น่ากลัวมาหาเขา เขาก็นึกว่าจะเป็นผู้ชายที่ไหนได้เป็นผู้หญิง แต่ดูจากรังสิอำมหิตที่ออกมาจากเจ้าตัวและสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ระดับตำนาน ที่ได้มาแล้วไม่แปลกที่นางจะน่ากลัว
“ท่านมังกรเบญจธาตุมี สัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ระดับตำนาน ในการครอบครอง 4 ตน , ภูตศักดิ์สิทธิ์ ระดับตำนานอีก 2 ตน และภูตนาฬิการะดับสูง ขั้น VIP 1 ตน มี 3 ตนที่ไม่ต้องเปลี่ยนระดับฉายาเนื่องจากอยู่ระดับสูงสุดแล้ว ภูตนาฬิกาอยู่ในระดับสูงสุดแล้วไม่สามารถเปลี่ยนระดับได้ แต่สามารถเลื่อนLV.ได้ทันทีขอรับ ส่วน สัตว์เทพอีก 1ตน และภูตทั้ง 2 ต้องเลื่อนระดับขอรับ แต่ท่านได้รับแผนที่ดันเจียนเปลี่ยนระดับ ระดับsss จึงถูกส่งไปเปลี่ยนระดับที่นั้น เนื่องจาก LV.ของท่านยังต่ำอยู่ สัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 และภูตนาฬิกา สามารถช่วยได้ขอรับ ท่านจะไปเลยหรือเปล่าขอรับ”
“อืม เดียว”
‘ติ้ดๆ ’
“ว่าไง”
“เรียบร้อยแล้วขอรับ นายหญิง ตอนนี้ท่านอิทธิพลแทบคลั่งกำลังควานหาตัวท่านอยู่
“อืม”
“ผมส่งคุณชายทั้ง 2 พร้อมกับชายหนุ่มผู้นั้นเข้าไปในเกมส์แล้วครับ ส่วนพวกผมขอรอให้ครบทีมก่อนครับ”
“อืม ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุพูดแค่นั้นแล้วตัดสายไปทันที
“ว่าต่อ”
“ท่านจะเข้าดันเจียนเลยไม่ขอรับ”
“อืม”
“งั้นท่านต้องเอาสัญลักษณ์ของ สัตว์เลี้ยงและภูตของท่านในแต่ละด้านให้ได้ขอรับแล้วด้านจะเปลี่ยนไปเอง ไม่ว่าท่านจะใช้วิธีไหนก็ตามขอรับ”
“อืม ส่งไปได้เลย” NPC หนุ่มนับถอยหลังพร้อมการหายตัวไปยังมิติดันเจียน
ดันเจียนสัตว์เลี้ยงและภูต 7 ด้าน
ด้านแรก ที่พวกเธอเข้ามาเป็นห่วงมิติที่มีแต่นาฬิกาหลากหลายแบบ และห่วงเวลาที่ต่างกันไป ทำให้ทุกคนต่างหันหลังและตีเป็นวงล้อมมังกรเบญจธาตุเอาไว้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะมีมอสเตอร์อสูรแบบไหนออกมา ส่วนมังกรเบญจธาตุหยุดมองนาฬิกาอยู่เรือนหนึ่ง ที่ต่างจากเรือนอื่นคือ มันหยุดนิ่งตรงเวลาที่พวกเธอเข้ามาพอดี เธอจึงเดินนำทุกคนออกไปยังนาฬิกาเรือนนั้น และแตะตรงกลางของหน้าปัดทำให้เกิดแสงสีรุ้งวาวขึ้นมา
เมื่อแสงหายไปนาฬิกาเรือนนั้นกับเป็นชายหนุ่มที่มีหน้าเป็นนาฬิกา แต่รูปร่างคล้ายภูตของเธอ แต่ที่ต่างกันอีกที่ก็คงเป็นที่หน้าอกฝ่ายนั้นมีสัญลักษณ์เป็นนาฬิกาสีทอง ประดับอยู่
“สวัสดีขอรับ นายหญิง”ฝ่ายนั้นโค้งคำนับให้เธอ เธอจึงคำนับตอบ
“ท่านได้ผ่านเงือนไขแรกของด้านนี้แล้ว”
“เงื่อนไขที่ 2”มังกรเบญจธาตุถามทันที
“ใจเย็นสิขอรับ เรามานั่งดื่มชากันก่อนดีกว่าไหมขอรับ ไม่มีใครเข้ามาในนี้นานมากแล้ว”อีกฝ่ายเรียกโต๊ะและเก้าอี้มา 2 ชุด แต่เมื่อจะเรียกน้ำชามาก็ช้ากว่าเดเนียวที่เรียกน้ำชาพร้อมขนมของโปรดของนายสาวออกมาก่อนแล้ว พร้อมรินให้ทั้ง 2
“อืม อร่อย”ชายหนุ่มจิบชาและลองทานขนมก็เอ่ยชมออกมา
“นี่สินะ เงื่อนไขที่ 2 และเงื่อนไขต่อไปละ”มังกรเบญจธาตุทำให้ชายหนุ่มตกใจที่สามารถเดาทางของเขาได้
“ผ่านก็ได้ ข้าเห็นแก่ของอร่อยที่ไม่ได้ทานมานาน”เขาทำเออระเหยเพื่อชิมขนมที่ได้ลองทาน แต่ก็ต้องเกือบติดคอ เมื่อเจอรังสีอำมหิตที่ทั้งเจ้านายและลูกน้องพร้อมกันส่งมาให้เขา
“เงื่อนไขสุดท้ายนั้นก็คือ ภูตของท่านต้องสู้กับข้า ภายใน 5 นาที ต้องเอาสัญลักษณ์นี้ไปให้ได้ ไม่งันก็ไม่ผ่าน”ชายหนุ่มหายตัวจากตรงนั้นทันที พร้อมการติดตามของเดเนียว โดยมีนายสาวและเหล่าสัตว์เลี้ยงค่อยให้กำลังใจอยู่ พร้อมเสียงเชียร์ออกนอกหน้าของเจ้าเสือน้อยที่ในมิตินี้เสียงของมันจะดังออกมาให้ NPC ในแต่ละด้านได้ยิน
“เลิกเล่นเถอะ เดเนียว ข้าอยากออกไปเที่ยวข้างนอกแล้วนะ”เมื่อมีประกาศิตจากนายสาว เดเนียวก็จบการต่อสู้ภายใน 3 นาทีต่อมา พร้อมสัญลักษณ์ที่อยู่ในมือของนายสาว เขาที่มารินน้ำชาในถ้วยแก้วของนายสาว และสภาพที่ดูไม่ได้ของ NPC หนุ่มที่มายืนตรงหน้าเธอ
“ผ่าน ข้าคงไม่มีอะไรจะทดสอบอีกแล้ว ในเมื่อคนของท่านสามารถทำให้ข้าอยู่ในสภาพนี้ได้ ข้าขอส่งท่านไปยังด้านต่อไป”
ด้านที่ 2 - 3 นั้นเป็นด้านต่อสู้โดยราชาจิ้งจอกทั้ง 2 และจบการต่อสู้พร้อมได้สัญลักษณ์มาอย่างไม่มีรอยขีดขวนใดๆ จะมีอยู่หน่อยคือด้าน 3 ที่ NPC เป็นผู้หญิงแถมยังยั่วเก่ง คนถูกยั่วนั้นไม่คิดอะไรมาก แต่อินุยาฉะกับเกือบจะเข้าไปขยำนางเกือบตาย หากเซนโซมารุไม่เข้าไปกอดชายหนุ่มไว้และมังกรเบญจธาตุเตือนสติให้ NPC สาวส่งพวกตนไปด้านที่ 4 สักที
ด้านที่ 4 นั้น เป็นด้านแห่งปัญญา โดยปฐมกษัตริย์แห่งเหล่าพยัคฆ์และสิงหราช เธอเป็นผู้ตอบ และเป็นที่ถูกใจของปฐมกษัตริย์ จึงผ่านเงื่อนไขแรก และการต่อสู้ในเงื่อนไขสุดท้ายนั้นท่านให้เจ้าเสือน้อยเป็นคนต่อสู้ ถึงจะตัวเล็กแต่ก็ทำให้อีกฝ่ายที่มาเป็นคู่ต่อสู้ด้วยผงะไปเหมือนกัน เจ้าเสือน้อยก็ใช้ความตัวเล็กให้เป็นประโยชน์โดยจัดการไปปลดสัญลักษณ์ลงมาจากแทนศิลามาอยู่ในมือของนายสาวและไปนอนอ้อนบนตักของเธอ เมื่อทุกคนเจอมุขนี้เข้าก็อึงไปตามกัน
“ก็ไม่มีเงื่อนไขไม่ใช่เหรอ ว่าต้องสู้จนชนะถึงได้ของมานะ”เสือน้อยให้เหตุผลเมื่อปฐมกษัตริย์ถามเหตุผล ทำให้พวกเขาถูกส่งไปยังด้านที่ 5
ด้านที่ 5 ด้านนี้อยู่ในน้ำ ทำให้มังกรเบญจธาตุต้องใช้เวททำให้ทุกคนอยู่ในลูกโป่งใส จนมี NPC นางเงือกมาปรากฏตัวให้พวกเธอเห็น เงื่อนไขก็คือการต่อสู้กับทหารเงือกร่างยักษ์และเจ้าชายหนุ่มก็ผ่านได้ไม่ยากนัก เงื่อนไขที่ 2 ก็คือ
“เจ้าต้องบรรเลงเพลงโดยใช้เครื่องสายแห่งจิต และเป็นจิตของนายเจ้า”
“ได้สิ”คนตอบรับมิใช่ใครแต่เป็นคนที่ต้องสร้างเครื่องสายแห่งจิตขึ้น เพียงไม่นานพิณแห่งธาราก็ปรากฏตรงหน้าเจ้าชายนที และเขาไม่รอช้าเมื่อจับพิณได้เขาก็บรรเลงตามเสียงเพลงที่นายหญิงของเขากำลังขับขานอยู่ในกระแสจิตพร้อมร้องตามไปยังใจคิด เมื่อเสียงเพลงจบ ก็ได้รับการชื่นชมจากนางเงือก
“ท่านบรรเลงและร้องได้เพราะมาก และนายของท่านก็ไว้ใจในความภักดีของท่านมากเช่นกัน จงจำไว้ให้ดีราชาแห่งนที ท่านได้นายที่ดีขนาดนี้จงอย่าทำลายมิตรภาพนี้เสียละ”เธอยืนสัญลักษณ์ให้กับราชาแห่งนทีองค์ใหม่ ที่นำมันไปยืนให้นายสาวที่ฟื้นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเซียวๆ ให้ทุกตน พวกเธอก็ถูกส่งไปยังด้านต่อไป
ด้านที่ 6 ด้านนี้มีผู้เฒ่าแห่งภูต มาเป็น NPC เขามองมังกรเบญจธาตุพร้อมตั้งเงื่อนไขเพียงอย่างเดียวนั้นก็คือ การร้องเพลงเพื่อให้เหล่าดอกไม้แห่งราตรีตื่นจากการหลับใหลในนินทา แต่เจ้าชายแห่งพฤกษาขอทำเองเพราะนายของเขาใช้พลังไปมากในด้านที่ 5 แต่เธอก็ห้ามไว้และให้สร้างขลุ่ยแห่งจิตให้ชายหนุ่มบรรเลง เจ้าชายพฤกษาทำตามคำสั่งอย่างจำยอม และเริ่มบรรเลงเพลงที่อยู่ในจิตทันที พร้อมกับการขับขานเสียงเพลงและการร่ายรำของราชาแห่งนทีทำให้ดอกไม้แห่งราตรีค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาขับขานเพลงแห่งสายใยผูกพันนายบ่าวเอาไว้พร้อมกับส่งพลังไปเสริมให้หญิงสาว จนเมื่อเพลงใกล้จบเหล่าดอกไม้แห่งราตรีก็ค่อยหลับตาลงไปอีกครั้ง
“น่านับถือ และหน้ายกย่องกับเกียรติที่ลูกหลานรุ่นนี้ได้รับจากท่าน”ผู้เฒ่าแห่งภูตส่งสัญลักษณ์ให้ราชาแห่งพฤกษาองค์ใหม่ และพฤกษาก็นำมันไปให้นายสาว
“อีกไม่นานจะเกิดบางสิ่งกับท่าน และแน่นอนเป็นเรื่องดีสำหรับท่านด้วย อ้อ พวกนี้ก็ไม่สามารถช่วยท่านได้ในเรื่องนี้ บางครั้งการยอมลงให้ก็เป็นทางออกที่ดี”ผู้เฒ่ามองหน้ามังกรเบญจธาตุอีกครั้งและบอกประโยคยาวให้เธอสงสัยเล่น พร้อมทั้งส่งพวกเธอไปยังด้านสุดท้าย โดยไม่เปิดโอกาสให้ถามอะไรทั้งงัน
ด้านสุดท้าย ด้านนี้อยู่บนภูเขาสูงเทียมฟ้า ด้านนี้ก็เหมือนด้าน 2-3 คือการต่อสู้ ซึ่งอีกฝ่ายก็เป็นราชาปักษาอินทรีขาวเช่นกัน ทั้งคู่ต่อสู้กันอยู่ดุเดือด ไม่ถึง 15 นาทีก็รู้ผลเมื่อไวน์ได้กุนซืออย่างมังกรเบญจธาตุค่อยบอกอยู่ใกล้ๆ พร้อมเสียงเชียร์ของเจ้าเสือน้อย ทำให้ไวน์ได้พลังมาเป็นกองและจบด้วยการที่ไวน์เอาสัญลักษณ์มาให้นายสาว และอาการสะบักสะบอมของการต่อสู้ของทั้ง 2 ตน พวกเธอก็ถูกส่งกลับมายังเรือนให้งาน และส่งเควสแบบทำให้ NPC หนุ่มใหญ่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
(สัตว์เลี้ยงและภูตของผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ภูตนาฬิกาเดเนียวได้รับไอเทมระดับ sss เคียวปีศาลดื่มโลหิต, ราชาจิ้งจอกดำอินุยาฉะได้ไอเทมระดับ sss ดาบฟ้าประทาน, ราชาจิ้งจอกขาวเซนโซมารุได้ไอเทมระดับ sss แส้ฟ้าคำราม, พยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะ เสือ ได้เลื่อนระดับ เป็นราชาพยัคฆ์เมฆลายครามหิมะมายา ได้รับไอเทมระดับ sss ทวนพิชิตนรกาล, เจ้าชายภูตแห่งสายนที นที ได้เลื่อนระดับเป็น ราชาภูตแห่งสายนที ได้ไอเทม ระดับ sss พิณสายน้ำลำนำจิต, เจ้าชายภูตแห่งพฤกษา พฤกษา ได้เลื่อนระดับเป็นราชาภูตแห่งพฤกษา ได้ไอเทม ระดับ sss ขลุ่มเถาวัลย์วลีจิต, ราชาปักษาอินทรีขาว ไวน์ ได้ไอเทม ระดับ sss พัดตรีพ่าย)
ทิศตะวันตกของเมือง (2 ชั่วโมงต่อมา)
‘ย้าก’ 2 ฝ่ายวิ่งเข้าห้ำหั่นกัน โดยมีลูกน้องที่ยังภักดีต่อเขารวมกันต้านผู้ติดตามมาเพื่อสังหารพวกตนหรือจับไปรับรางวัลกับกิล 3 กษัตริย์จีน
“ท่านมากะโตะหนีไปขอรับ”
“ไม่ ถ้าหนีโดยทิ้งพวกเจ้าไว้ ไม่มีทางถ้าจะตายอีกสักรอบจะเป็นไรไป” พวกเขาสู้จนหลายคนถูกจับได้ และตัวมากะโตะเองก็ตามถูกจับได้ในที่สุด
“จะฆ่าข้าก็เชิญ แต่ปล่อยพวกเขาไปด้วยเถอะ”
“ฮาๆๆๆ ไม่นึกว่าท่านมากะโตะหัวหน้ากิลหลีกทางข้าใหญ่จะลดเกียรติ เพื่อให้พวกข้าปล่อยลูกน้องของตน”ชายหนุ่มกัดฟันแน่นระงับอารมณ์
บนต้นไม้
“สงสัยข้าจะได้ลองอาชีพใหม่สักที”เสียงเย็นยิ้มมุมปากและปลดผนึกสัตว์เลี้ยงและภูตออกมาและโดดลงไปพร้อมดาบคู่ในมือ
“ไม่มีทาง”ชายหนุ่มผู้นั้นตอบกลับอย่างเหี้ยมเกรียมพร้อมหัวเราะเย้า
“จริงอะ”เสียงเย็นถาม
“ใช่...เฮ้ยเจ้าเป็นใคร”ชายหนุ่มถามกลับ และรู้สึกถึงจิตสังหารข้างหลัง
“นังหญิงอัปลักษณ์ คิดจะช่วยหมอนี้เหรอ”
“ก็เอ้อสิว่ะ”เสียงเย็นแผ่รังสีอำมหิตจนพวกมันอึดอัด
“รู้ไหมไอ้คนที่พูดคำเนี่ยมันตายไปหลายคนแล้ว”
“แม่นางขอบคุณเจ้ามาก แต่นี้เป็นเรื่องของพวกข้า ข้าว่าแม่นางอย่ายุ่งดีกว่า”
“ก็ใช่...แต่ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นทาสรับใช้นี่”
“เจ้า”มากะโตะกัดฟันกรอด
“ในเมื่อเจ้ายอมลดเกียรติ ขอชีวิตลูกน้องเจ้าจากพวกมัน งั้นก็ลองลดเกียรติยอมเป็นทาสของข้าดีกว่ามัง”เธอพูดเย้าชายหนุ่ม พวกที่ยื่นกุมตัวพวกนั้นไม่รอช้าลงมือโจมตีเธอทันที แต่กับต้องตายอย่างทรมานไปทีละคนไม่เว้นแม้แต่จอมอาคมที่คิดจะทำร้ายเธอก็โดนนทีจัดการพร้อมการสาปส่งไปเกิดใหม่แบบทรมานกว่าเพื่อน
มังกรเบญจธาตุเก็บดาบ เดินไปหยุดหน้าของกลุ่มของมากะโตะพร้อมคนของเธอมายืนล้อม เธอโยนขวดเลือดกับมานาให้พร้อมสัญญาโลหิต
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนระดับ นักฆ่าฝึกหัด ระดับ 5 ค่ะ)
“ว่าไง ถ้าพวกเจ้าดื่มก็ต้องยอมเป็นทาสของข้า หรืออยากไปวิ่งไล่จับกับพวกมันต่ออีกก็ตามใจ อีกอย่างเจ้าหนุ่มนั้นก็ถูกคำสาปนิรันดร ข้าก็สามารถแก้ให้ได้”มากะโตะมองสภาพลูกน้อง และคนสนิทที่กำลังหลับใหลอยู่เพราะคำสาป ก็ทำให้เขาตัดสินใจยอมทำตามที่หญิงสาวต้องการ
“ข้าไม่ได้ขอให้ช่วย”มากะโตะหยิ่งในศักดิ์ศรี
“ก็ได้นะ ถ้าเจ้าอยากเห็นหมอนั้นค่อยๆ ตายอย่างทรมาน” เธอตอบกลับเสียงเย็น ชายหนุ่มหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่เข้ามารับคำสาปแทนเขาและมองหน้าลูกน้องที่ยังภักดีต่อตนแถมยังเป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันอีกครั้ง
“งันเจ้าก็รักษาเขาให้หายก่อนแล้วข้าจะยอม”
“ไม่ใช้เพียงเจ้าแต่เป็นพวกเจ้าต่างหาก”เธอแก้คำผิดให้ ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน เพราะทราบถึงผลของคำสาป
“ดีรักกันดีนิ”เธอร่ายเวทอยู่ 2-3ประโยค ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมา
“เจ้าเป็นไงบาง ฮวยบอขวย”ชายหนุ่มที่สลบดูค่าสถานะของตนเอง ก็พบว่ามันปกติทุกอย่างไม่ติดค่าใด ๆ พร้อมทุกสเกวเต็มอีกด้วย
“ข้าหายแล้วขอรับ ท่านมากะโตะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมอ่านสัญญาตรงหน้าจนมันหายไปพร้อมแสงบางอย่างห่อหุ้มพวกเขา
“ง่ะ พวกท่าน”ฮวยบอขวยนั่งงงอยู่มองดูเหตุการณ์ที่คุ้นเคย ตอนอยู่บนเรือที่ตนกับท่านมาชิกะ ท่านสายนที เจนจิง กับคนของกลิจริงใจข้าก็ให้ใจระดับหัวหน้าอีก 5 คน อ่านสัญญาฉบับนี้ จึงเงยหน้าขึ้นไปดูคนที่ยืนอยู่
“นายหญิง”เขาอุทานอย่างดีใจ พร้อมลุกขึ้นไปก้มหัวให้ทรามกลางความตกตะลึงของทุกคน
“เจ้ารู้จักนางด้วยหรือ”มากะโตะถามขึ้น เมื่อตั้งสติได้
“ขอรับ...ท่านให้ทุกคน”มังกรเบญจธาตุพยักหน้าแทน
“ก็ใครใช้ให้เจ้าโดยคำสาปจนข้าหน้ามืดต้องรีบหาตัวเจ้าก่อนใคร”เธอยิ้มเยาะชายหนุ่มตรงหน้า
“ขอประทานอภัยขอรับ”ชายหนุ่มทำหน้าจ๋อย
“เจ้าช่วยเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ”ฮวยบอขวยไม่กล้าสบตาพวกของตนเล่าเรื่องให้เธอฟัง
“มิน่า ตอนข้าเข้ามารู้สึกเลือดกับพลังจิตหายไปอยู่ 1ส่วน เพราะพวกเจ้าตายนี้เอง”
“แต่ตอนนี้ที่น่าเป็นห่วงคงเป็นอีก 2 กลุ่มนะขอรับ”ชายหนุ่มบอกด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“เฮ้ย...ข้ารู้ แต่พี่มาชิกะก็ฉลาดนะให้เจ้ามากับพี่ชายคนโต เพราะพวกนั้นคง ตามล่าก่อนใคร”มังกรเบญจธาตุเร่มองพวกที่เหลือ
“พวกเจ้าคงฟื้นกำลังเต็มแล้วสินะ”ทุกคนพยักหน้า
‘อัก พรวด’เสียงหญิงสาวกระอักเลือดออกมาจนคนอยู่ใกล้อย่างฮวยบอขวยต้องรีบเข้าไปประคองอีกข้างหนึ่งเป็นเสือเข้ามาประคอง
“ไอ้....สุนัขตัวไหนมันกล้าทำร้ายมากิ มันไม่ได้ตายดีแน่” เธอบ่นจบ ก็สั่งให้จิ้งจอกทั้ง 2 พาพวกเขาทั้งหมดไปที่มากิถูกทำร้าย
พอไปถึงก็เห็นคิมะรับดาบแทนมากิพอดีก่อนที่ชายหนุ่มร่างบางจะโดนทำร้ายอีกรอบ พร้อมเจนจิงสังหารคนที่ต่อสู้แล้วมายืนคุ้มกันให้ คิมะละจากคู่ต่อสู้มาดูคนรัก พร้อมได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยเข้ามาข้างๆ ตน
“ท่านมะลิ”เขาเงยหน้าเรียกนามของคนที่อยากเจอที่สุดในตอนนี้
“พวกเจ้าจัดการมันให้หมด ส่วนหมอนี้”เธอเหยียดแขนขวาไปทางผู้ที่กล้าลงดาบมากิ พร้อมกับการลอยมาหาเธอ และคอก็เข้ามาอยู่ในมือเธอ
มังกรเบญจธาตุหยิบดาบสั้นออกมาแล้ว แทงเข้าไปที่หัวไหล่ด้านขวาที่มันปล่อยดาบออกอย่าตกใจ พร้อมพยายามรังมือเธอที่บีบคออยู่
“เดเนียวรักษามากิ”เดเนียวลงมือโดยไม่รอช้า และไม่มองการทรมานอย่างสยดสยองข้างหน้าตน
“เจ้าใช้มือนี้ ลงดาบใส่คนของข้า”เสียงร้องโหยหวน ดังขึ้นเมื่อคมดาบถูกเธอเลื่อนลงจนแขนขวาขาดเลือดไหลกระฉุดออกมา ทุกคนตกตะลึง คิมะเองมองมันด้วยสายตาวางเปล่า แล้วทำตามคำสั่งของผู้ที่ตอนนี้เป็นนายสาวของตน เขาลงมืออย่างรวดเร็ว เมื่อเก็บดาบผู้ที่ตามล่าทุกคนก็ร้องโหวหวนลงไปนอนดิ้นอย่างทุรนทุราย
ส่วนคนที่อยู่ในมือของมังกรเบญจธาตุก็ถูกสาวเจ้าใช้วิธีเดียวกันตัดแขน ตัดขา แล้วปล่อยมันลงกับพื้น ร้องโหวหวนไม่ต่างกัน จนทุกคนต่างกลายเป็นแสงหายไปพร้อมคำสาปของมังกรเบญจธาตุตามไปด้วย
“คิมะ เจ๊ พี่ใหญ่” ร่างบางลืมตามองทั้ง 3 พร้อมยิ้มเซียวๆ ให้ทุกคน มังกรเบญจธาตุยิ้มตอบพร้อมลูบหัวชายหนุ่มที่ตอนนี้นั่งพิงอกคนรัก
“เดเนียวรักษาทุกคนที่นี้ ข้ากางเขตอาคมไว้แล้ว”เดเนียวพยักหน้า และสั่งให้ นทีกับพฤกษาช่วยอีก 2 แรง ส่วนเธอกับสัตว์เลี้ยงทั้ง 4 ตั้งจิตหาตัว 2 หนุ่มที่เหลือแล้วหายตัวไปในพริบตา
“น้ำ ระวัง”มาชิกะใช้ดาบของตนรับดาบแทน แต่ก็มีศัตรูอีกคนเข้ามาฟัน รู้ตัวว่าหลบไม่ทัน จึงหลับตาลงได้ยินเสียงของคนรัก ที่จะเข้ามารับดาบแทนเขา
‘เกร้ง’เสียงดาบปะทะกันดังขึ้น ชายหนุ่มทั้ง 2 ลืมตามองไปยังคนที่มารับแทน
“มังกร” 2 หนุ่มประสานเสียงเรียกพร้อมกัน
ภาพคนที่จะฟันตนถูกสังหารพร้อมลูกน้องของมันที่ถูกสัตว์เทพทั้ง 4 สังหารจนหมด
“เป็นไงบ้าง”มังกรเบญจธาตุถาม 2 หนุ่มและคนที่เหลือ
“ไม่เป็นไรขอรับ” 2 หนุ่มพูดพร้อมกัน แต่ก็ถูกเธอจับหัวไหล่ไว้ คนของเขาที่เหลือก็ถูก 4 สัตว์เลี้ยง จับไว้ แล้วทุกคนรู้สึกโหวงไปแวบหนึ่ง
ทุกคนมาโผล่ที่มังกรเบญจธาตุกางกำแพงแก้วเอาไว้ เธอมองไปยังทุกคนก็ร่ายเวทรักษา พร้อมนั่งลงขัดสมาธิทันที
“ไม่ต้องเป็นห่วงเจ๊มากหรอกครับพี่ๆ ผมว่าห่วงหูของพวกเราดีกว่า” มากิพูดติดตลกเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่มีสีเลือดขึ้นกว่าตะกี่
“ทำไม”มากะโตะถามขึ้น
“เออ ดูและฟังเอาเองเถอะ”สายนทีตอบพร้อมพาคนรักไปนั่งข้างๆ มังกรเบญจธาตุ ส่วนมากิกับคิมะก็เช่นกัน เขาจึงอดตามลงไปนั่งไม่ได้
ชายหนุ่มเองรู้ดีว่าน้องทั้ง 2 มีคนรักเป็นชายและทั้ง 2 นั้นก็มีอิทธิพลไม่น้อยทั้ง 2 คู่ฝ่าฝันด้านต่างๆ จนท่านพ่อยอมรับ แต่ยังไม่ยอมให้แต่งงานกันจนก่อนที่ทั้ง 2 กิลจะเกิดเรื่องได้ไม่นานท่านพ่อก็อนุญาตให้แต่งกันได้ ทั้ง 2 คู่ดีใจมากแต่ก็ต้องช่วยกันในเกมส์ก่อน เดเนียวกับ 2 ภูต เดินมานั่งข้างๆ มังกรเบญจธาตุในท่านเดียวกัน 2 จิ้งจอกจึงโยนเต็นท์ให้คนของเขา และตั้งเต็นท์ให้นายสาว
เมื่อทั้ง 4 ลืมตาขึ้นก็เห็นดวงอาทิตย์กำลังตกพอดี เดเนียวขอตัวไปดูเรื่องอาหาร ส่วนอีก 1สาวกับ 4 หนุ่มตามไปช่วยปล่อยให้ 3 พี่น้องกับ 2 หนุ่มนั่งฟังเทศน์จนถึงเวลาอาหาร แม้แต่คนเป็นลูกน้องก็ไม่เหลือ จนพวกเขาหูชาไปตามๆ กัน
“เหนื่อยหรือยังขอรับนายหญิง”เดเนียวถาดน้ำชามาเสริฟ์ ให้เธอกับหนุ่มๆ มังกรเบญจธาตุดื่มเข้าไปหลายอึกแล้วไล่ทุกคนไปทานอาหารเย็นแล้วพักผ่อนเสีย ส่วนตัวเธอก็ได้รับการติดต่อจากคนข้างนอกพอดี ว่าทุกคนกำลังเข้ามาในเกมส์
เดเนียวกับ 5 หนุ่มไม่รู้ไปหาโต๊ะกับเก้าอี้ยาวมาจากไหน 2 ชุดพร้อมจัดอาหารพอดีกับทุกคน โดยมีมังกรเบญจธาตุ นั่งเป็นประธานที่เก้าอี้แรก เมื่อทุกคนเริ่มทานก็มีสิ่งให้ทุกคนแปลกใจ เมื่อมากิใช้ตะเกียบคีบผักสด หรือผักต่างๆ มาทานโดยมีคิมะตักให้บาง เมื่อทุกคนอิ่ม ก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน
ตอนกลางคืน
มากะโตะนอนไม่หลับจึงออกมานั่งเล่น เพื่อคบคิดปัญหาหลายอย่าง
“คิดอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่นอน”เสียงเย็นดุๆ ดังข้างๆ เขาทำให้ชายหนุ่มสะดุ้ง
“แล้วเจ้าละใช้พลังมาทั้งวันทำไมยังไม่นอน”
“ข้าถามก่อน”เธอนั่งข้างๆ โดยมีเสือตัวยักษ์ดวงตาสะลึมสะลือมานอนข้างๆ เธอเอาหัวมาไว้บนตัก
“เรื่องของชีวิตข้านะ รวมถึงเจ้าด้วย”ชายหนุ่มตอบพรางมองดวงดาวมากมายบนฟ้าที่ตอนนี้คงหาดูยาก
“เรื่องของข้าหรือ ทำไม”เธอเอียงหน้าถาม
“ตั้งแต่เจ้าเข้ามายุ่งกับน้องๆ ก็ดูเหมือนพวกเขามีความสุข ท่านพ่อก็ยอมจัดงานแต่งให้พวกเขา ยอมรับพวกเขา แต่กับข้า...”
“กับเข้มงวดหรือ หึหึ ท่านมาโซตะ นะหรือ นั้นสินะ เป็นลูกคนโตเป็นผู้สืบทอดตระกูล ถึงตอนนี้จะมีหลานชายกับหลานสาวตั้ง 4 คนให้ท่าน แต่ก็กดดันอยู่ดี” (รู้สึกแกจะรู้จักเขาไปทั่วเลยนะ: คนแต่ง/รู้ พอดีทำงานพิเศษตอนไปญี่ปุ่นนิดหน่อยนะ: มะลิ/เหรอออ คงไม่ใช่ที่ไปได้นักฆ่ามาเป็นบอดีการ์ดหรอกนะ:คนแต่ง/อืม อ้อรู้สึกว่าจะรู้จักเจ๊กับครอบครัวด้วยนะ อยากลองให้ไปบอกดูไหม:มะลิ/เออ ไม่ต้องก็ได้นะตะเอง เค้าไม่กวนแย้วไปดีกว่า:คนแต่ง และแล้วคนแต่งก็แพ้ภัยตัวเองหายเข้ากลีบเมฆ)มากะโตะหันไปมองหน้าคนพูด
“เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับพวกข้าบางเนี่ย”ชายหนุ่มถามเสียงเครียด
“ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก แต่พอลองสืบดู ก็รู้ทุกอย่างนั้นแหล่ะ แต่ก็นะถ้าไม่รู้เลยก็ช่วยน้องๆ ท่านไม่ได้สิ ส่วนท่านหลังจากนี้ ก็เห็นข้าเป็นน้องสาวอีกคนแล้วกัน”
“น้องงันหรือหึๆ ช่างหน้าขำนัก เจ้าให้เราเป็นทาสไม่ใช่เหรอ”ชายหนุ่มพูดเยอะคำพูดของเธอ
“แล้วพี่คิดว่าทำไมข้าถึงตามตัวของมากิกับพี่มาชิกะได้ละทั้งๆ ที่ทั้ง 2 ปิดการสื่อสาร”เธอถามพร้อมปลุกเจ้าเสือไปนอนทั้งนายและบ่าว
ห้อง GM
หลังจากความวุ่นว่ายในการย้ายห้องทำงานของอานัทกับลูกทีมจากเกาะเริ่มต้น และการเริ่มงานในการดูแลดอกไม้หอมในอีก 4 ชั่วโมงต่อมา
“หัวหน้าค่ะ ดอกไม้หอมเป็นใครกันแน่น”อาโปถามขึ้นเมื่อได้ยินการสนทนาของทั้งคู่ พร้อมกับการเอียงหูฟังของทุกคน
“บอกไม่ได้หรออาโป แต่ดอกไม้หอมนะเป็นคนที่ทุกคนควรจะต้องกลัวไว้หากไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของเธอมากเกินไป ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ดีกว่านะไม่งันอาจโดนเด้งไม่รู้ตัว”อานัทบอกกับเธอและประโยคสุดท้ายพูดออกมาโดยไม่เจาะจงว่าใคร ทำให้ทุกคนสะดุ้งไปตามๆ กัน
ช่วยเหลือ
ห้อง GM
หลังจากที่คนในความดูแลของ พวกเขาออฟไลน์ออกไป 5 โปรแกรมเมอร์อัจฉริยะก็โทรแจ้งหัวหน้าทันที ไม่กี่นาทีต่อมา 5 บอสก็เข้ามา แฝดน้องก็ทำการป้อนรหัสบางอย่างและให้พวกเขากับหัวหน้าไปรอที่ห้อง GM 5 แผ่นดินใหญ่ เพื่อเขาจะได้ส่งทุกอย่างที่ทำไปยังที่นั้นตรงที่ๆ พวกเขา 6 คน นั่งอยู่ พร้อมรหัสป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งอีก ยกเว้นทั้ง 6 คน
อานัท นำทุกคนไปยังที่นั่งที่ถูกจัดไว้ นั้นคือ กลางห้องแบ่งโดยมีกระจกพิเศษที่ข้างในเห็นทุกอย่างข้างนอกไม่สามารถเห็นข้างในได้ และสามารถดึงข้อมูลของทุกเกาะได้ ไม่ว่าเกาะไหน แต่ตอนนี้ทุกคนไม่มีเวลาตื่นเต้นเพราะต้องทำก่อนที่ เจ้าดอกไม้หอมจะเข้ามาอีกครั้ง ที่เกาะแผ่นดินใหญ่ แห่ง ไท
เพียงไม่ถึง 30 นาทีข้อมูลจากห้อง GM เกาะเริ่มต้นก็ถูกส่งมาและพวกเขาทำการตรวจสอบความถูกต้องสุดท้าย ทำการป้องกัน และตอบรับการเสร็จสิ้น ไม่นาน 5 บอสก็เดินเข้ามา และแฝดพี่ก็ทำการเปิดการเชื่อมต่อทุกอย่างให้เหมือนที่ ทั้ง 6 อยู่ห้องโน่น เป็นการเสร็จสิ้นทุกอย่าง
“เฮ้ย...เสร็จแล้ว”อานัทที่ทำการตรวจสอบขั้นตอนสุดท้ายอีกครั้งอย่างละเอียด พร้อมภาพการออฟไลน์ของมังกรเบญจธาตุบนเรือ
เกาะอียุปะ
“ในที่สุดเราก็ได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง”มังกรรัตติกาลพร้อมลูกกิลได้ยืดเกาะอียุปะพร้อมกันในทุกเมือง พร้อมกับการเข้ายืดพระราชวังคานันของเขา และตอนนี้เขาได้เข้ามาเผชิญหน้ากับองค์ฟาโรห์ที่ท้องพระโรง
“นั้นสิ ครั้งนี้ข้าได้เตรียมพร้อมทุกอย่าง แต่ก็สู้เจ้าไม่ได้”องค์ฟาโรห์เรฟาอิติทรงตรัสพร้อมเรียกอาวุธของตนออกมา
“แต่ถึงอย่างนั้นท่านก็ยังไม่ยอมแพ้ ในทีเดียว”มังกรรัตติกาลเองก็เรียกอาวุธประจำตัวเช่นกัน เมื่อทั้ง 2 ต่อสู้กันก็เป็นสัญญาณให้นักรบทั้ง 2 ฝ่ายเข้าต่อสู้กัน แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาในรัศมีการต่อสู้ของผู้นำทั้ง 2 สุดท้ายเมื่อองค์ฟาโรห์เรฟาอิติพลาดท่าเสียทีมังกรรัตติกาล และอาวุธของชายหนุ่มแทงทะลุพระอุทร(ท้อง)ของพระองค์จนล้มทั้งยืน และเสียงประกาศก็ดังขึ้นตามมา
(ผู้เล่นมังกรรัติกาลได้ชนะองค์ฟาโรห์เรฟาอิติผู้ครอบครองเกาะอิยุปะ และกิลอสูรรัตติกาลได้ทำการยืนเกาะสำเร็จ ท่านผู้เล่นมังกรรัตติกาลและลูกกิลอสูรรัตติกาลจึงได้ครอบครองเกาะอิยุปะ อนึ่งองค์ฟาโรห์เรฟาอิติและเหล่าเชื้อพระวงศ์ พร้อมทั้งข้าราชบริพาร และเหล่าประชาชนได้ตกเป็นเชลยของกิล ไม่สามารถก่อกบฏได้จนกว่าจะจบสงครามล่าอาณาจักรที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือน)
ผลออกมาก็เป็นไปตามคาดกิลอสูรรัตติกาลได้ครอบครองเกาะอียุปะก่อนจะเริ่มการประกาศสงครามล่าอาณาจักร ทำให้เกิดความระส่ำระส่ายของกิลใหญ่น้อยต่างๆ ร่วมทั้ง 3 กิลที่อยู่เกาะ ไท กิล 3 กษัตริย์จีนได้ทำการยึดเกาะไท พร้อมทำการล้มกิลหลีกทางข้าใหญ่และกิลจริงใจข้าก็ให้ใจ ด้วยเล่ห์กลทำให้ทั้ง 2 กิลล้มสลายไป ผู้ที่ภักดีต่อประมุขกิลทั้ง 2 ต่างก็หนีไปหลบตามที่เทือกเขาต่างๆ ส่วนผู้ที่เป็นไส้ศึกได้เข้าสวามิภักดิ์ต่อกิล 3 กษัตริย์จีน
บ้านมาลีวัลย์
“สนุกดีเหมือนกัน” เธอพูดกับตัวเอง เมื่อลุกออกจากแคปซูลแล้วบิดตัวไล่ความเหมื่อยล้า เมื่อบิดไปมาก็มองเห็นนาฬิกา บอกเวลา 7 โมงเช้าเธอรีบทำธุระส่วนตัวและแต่งตัวในชุดอยู่บ้าน ลงไปทำอาหารตักบาตร พร้อมของตัวเอง เมื่อเสร็จกิจกรรมตอนเช้า เธอจึงเริ่มเขียนนิยายทันทีจนจบไป 5 ตอนรวด เธอก็ตรวจสอบคำผิดแล้วส่งไปให้ บ.ก. สาว พร้อมชวนให้มาเล่นเกมส์กับตน ส่งเสร็จก็เช็คเมล์และบอร์ดของเกมส์ที่เธอเล่นอยู่ไปจนพอใจก็ปิดเครื่อง และเดินออกไปรับลมที่ระเบียงบ้านของเธอ พลางคิดถึงเหตุการณ์การที่เกิดขึ้นในเกมส์ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงที่น้ำตก
“ขอโทษครับ”เสียงเข้มดังขึ้น ด้านหลังเธอทำให้เธอออกจากภวังค์หันไปมอง
“ฮึ”
“โทรศัพท์จากคุณ ศิลา ครับ”เขาส่งโทรศัพท์ให้เธอ
“สวัสดี”
(พี่มะลิ ผมหินนะครับ พี่ช่วยเพลิงด้วย เขามาขอผมกับพ่อ ท่านโมโหมากให้คนซ้อมเพลิงที่ห้องฝึกนะครับ)เสียงร้อนรนปนสะอื้นของชายหนุ่มทำให้เธอคิดหาวิธีช่วยในแบบของเธอทันที
(แกจะให้ใครมาช่วยมัน) เสียงชายวัยกลางคนดังขึ้นพร้อมการยื่นแย้งโทรศัพท์
(แกเป็นใคร ถึงมาสอนให้ลูกฉันเป็นแบบนี้)
“หึหึ ฉันว่าเขาเห็นมาจากท่านมากกว่า”เธอสวนกลับทันทีพร้อมเรียกคนของเธอทั้งหมด และเดินเข้าไปเขียนอะไรบางอย่างบนกระดาษโน๊ต และส่งให้คนที่เธอให้รับผิดชอบให้เริ่มงานที่เตรียมไว้
(แก)
“อีกอย่างพวกเขามีอะไรเสียหายหรือค่ะ รวย จน หรือชนชั้น หรือความขัดแย้งของท่านและบิดาของเพลิง ฉันว่าท่านเองก็ผ่านความลำบากมาเยอะ ส่วนเพลิงเองก็ทำให้ท่านเห็นแล้วว่าเขาเป็นอย่างไรและเขาก็ไม่เคยสนความขัดแย้งของท่านกับบิดาของเขา และเขาก็สามารถเลี้ยงลูกชายท่านกับตัวเขาเองได้”ปลายสายถึงกับโกรธจัดเมื่อโดนลูบคม
(งั้นแกลองทำให้ฉันดูสิว่ามีน้ำยาแค่ไหนที่จะช่วยมัน 2 คน)
“ได้ค่ะ ฉันจะเพิ่มอะไรให้อีกนิดหน่อยนะค่ะอาจจะทำให้ท่านตื่นเต้นดี แต่รับรองค่ะว่าถ้าท่านยอมให้ทั้ง 2 อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยา ฉันจะทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิม” มาลีวัลย์พูดจบก็วางสายทันทีพร้อมสั่งงาน
“ซาโต้”
“ครับ นายหญิง”
“นายกับคนของนาย 5 คนไปชิง 2 คนนั้นมาไว้ที่บ้านหลังโน่นนะ และรายงานฉันด้วย”
“ครับ”ซาโต้รับคำก็หายตัวไปพร้อมกับนินจาอีก 2 คน
“โอวะคุ”
“นายกับคนของนาย 5 คนไปพาผู้ชายคนนี้มาที่นี่ จัดห้องรับแขกให้เขาด้วย เมื่อพามาแล้วรายงานฉันด้วย”
“ครับ”โอวะคุหายตัวไปเมื่อรับคำแล้ว
“ทำอย่างนี้จะดีหรือครับนายหญิง”กาโตะชิ ชายหนุ่มที่นำโทรศัพท์มาให้เธอถามขึ้น
“ก็ท่านอิทธิพล อยากท้าทายเราก่อนทำไมละรับรองงานนี้ ท่านได้กระอักเลือดแน่”มาลิวัลย์พูดพร้อมคิดเรื่องที่เธอสงสัยต่อ เหม่อมองบรรยากาศยามสายของวัน
“เฮ้ย...กาโตะชิ นายให้คนไปจัดบ้านโน่นหรือยังละ”เธอหันกลับมาถามและโบกมือไล่พวกที่เหลือไปพักผ่อน
“เรียบร้อยแล้วครับ”มาลีวัลย์พยักหน้ารับและเดินลงไปรดน้ำต้นไม้ เขาก็เดินตาม
“งันให้คนมาทำความสะอาดห้องรับแขกขวาสุดชั้น 2 ให้ด้วยนะ”ชายหนุ่มรับคำก่อนสั่งลูกน้อง
“อ้อ พวกนายนะเล่นเกมส์ของพี่ด้วยใช่ไหม”
“ครับ เล่นกันทุกคน”
“อืม แล้วบ้านโน่นละติดตั้งหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วคำ รู้สึกว่าจะได้แถมมาอีกเครื่องหนึ่ง ยังไม่ได้แกะออกจากกล่องครับ”
“งั้นก็เอามาติดตั้งให้แขกของเราด้วย”ชายหนุ่มรับคำและสั่งลูกน้องไปอีกที
“พวกนาย 7 คน ไปรับ 3 คนนี้ที่เกาะเริ่มต้น และช่วยสอนให้ด้วยก็ดี แล้วพาไปหาเราที่แผ่นดินแห่ง ไท นะ”
“ครับ” ชายหนุ่มรับคำพร้อมเดินไปดูงานที่สั่งลูกน้องไว้ ปล่อยให้นายสาวอยู่คนเดียวอย่างที่เธอชอบ พวกเขา มีทั้งหมด 7 คน นอกจากลูกน้อง 4 คนนั้นเป็นนักฆ่าจากญี่ปุ่น ส่วนอีก 1 คน เป็นแฮคเกอร์นักฆ่าระดับโลกที่หาตัวจำยาก และอีก 2 คนเป็นหมอที่ได้ทุนจากครอบครัวของนายสาว พวกเขานั้นแต่เดิมก็อยู่คนละสำนัก แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อนายสาวคนนี้ไปรักษาอาการที่ประเทศญี่ปุ่น 2 ครั้ง ก็จะได้ช่วยพวกเขามาครั้งละ 2 คน มีเพียง อิซุมิ เท่านั้นที่ถูกตามล่าจนหนีมาเมืองไทย แล้วได้นายสาวช่วยเหลือก่อนจะได้เจอพวกเขา เห็นหน้าซื่อตาใสอย่างนี้ เวลาร้ายก็สุดๆ ไม่นึกว่าพวกเขาฝึกตนมานานต้องมาสยบให้เธอคนนี้ ส่วน เอ็นชินที่เป็นแฮกเกอร์นั้นไปจัดการบริษัทของท่านอิทธิพล นอกจากพวกนินจา ที่เหลือแล้ว เขาก็อยู่ดูแลเธอคนเดียว เพราะ อิซุมิ ถูกใช้ให้ไปสืบงานที่ญี่ปุ่น
เขาลงมาก็เห็นเธอเดินเข้าครัวทำอาหารทาน วันนี้คงเป็นลาภปากเขาที่ได้กิน ส่วนพวกนินจานั้นก็ได้ทานอาหารที่ภัตตาคารของนายหญิงรองส่งมาให้พวกเขา
“กาโตะชิ อะนี้จดหมายให้เอ็นชินไปให้พี่ตะเคียนนะเอาไปให้พี่ก่อน ค่อยไปหาพวกหมอนะ”กาโตะชิ พยักหน้ารับ มาลิวัลย์ตรวจดูความเรียบร้อยทุกอย่างอีกครั้ง ทั้งที่ไม่ต้องทำก็ได้ และเดินเข้าห้องนอน หยิบโทรศัพท์โทรหาพี่สาว
“ว่างคุยไหมค่ะ”
(สำหรับน้องสาวพี่ว่างเสมอจ๊ะ)
“พี่แก้ว มะลิอยากรู้คนที่อยู่ในความฝัน ในความทรงจำ ของมะลิ หลังจากเกิดอุบัติเหตุวันนั้นเป็นใคร พวกพี่รู้ใช่ไหม”น้ำเสียงสั่นเครือถามขึ้นอย่างไม่ลังเล
(จ้ะ พวกพี่รู้)
“เขาเป็นใคร”
(พี่ไม่อยากบอก แต่พี่อยากให้เราหาคำตอบด้วยตัวเองในดินแดนแห่งจินตนาการของเรา)
“แต่...”
(พวกพี่เชื่อว่ามะลิต้องทำได้)
“ทำไมค่ะ”
(เมื่อใดที่น้องหาคำตอบของทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง พี่ว่าเขาและน้องต้องรู้สึกดีกับความรู้สึกนั้นแน่นอน พี่รับรองจ๊ะ จำไว้พวกพี่รักมะลิเสมอนะ)
“ค่ะพี่แก้ว แล้วน้องจะหาคำตอบให้ได้”เธอคุยอีก 2 – 3 ประโยคแล้ววางสาย และตัดสินใจเข้าเกมส์อีกครั้ง เมื่อได้เวลาที่ต้องการแล้ว
เมืองท่าสาคร
เป็น 1 ใน 4 เมืองท่าเรือของแผ่นดินแห่งไทหรือเกาะไท และเป็นเมืองที่ใหญ่รองจากเมืองหลวงของ ไท เมืองอโยรัตนา และอีก 3 เมืองท่า นั้นคือ เมืองท่าชลนที, เมืองท่าเขมาโล, เมืองท่าสินธารา
เกาะไท นั้น เป็นแผ่นดินที่ใหญ่รองจากเกาะอิยุปะ มีทั้งหมด 12 เมือง นั้นคือ 1เมืองหลวง 3 เมืองชั้นใน 4 เมืองชั้นนอก และ 4 เมืองท่าเรือ มีภูมิประเทศอุดมสมบูรณ์ ปกครองแบบกษัตริย์ โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นผู้ปกครองสูงสุด นับถือ พุทธศาสนา และมีการใช้เวทมนตร์คาถาอีกด้วย ทำให้หลายกิลต้องการเป็นใหญ่ในแผ่นดินแห่งนี้ แต่หลังจากสงครามเมื่อ 5 ปีก่อน(ในเกมส์) และเกาะได้ถูกแยกกลับมาเป็นเกาะ กิลที่สามารถครอบครองแผ่นดินแห่งนี้ได้นั้นคือ กิล 3 กษัตริย์จีน และมีอีก 2 กิลนั้นคือ กิล หลีกทางข้าใหญ่ และกิลจริงใจข้าก็ให้ใจ ค่อยคานอำนาจกันอยู่ หลังจากกิลอสูรรัตติกาลได้ละมือเพื่อไปชิงอำนาจ เกาะอิยุปะ กับเกาะอามาเกน ซึ่งตอนนี้ ที่ตั้งของกิลใหญ่กิลนี้ก็อยู่ที่เกาะอามาเกน
เกาะอียุปะ
หลังจากประกาศการยืดครองแล้ว ชายหนุ่มก็ดึงดาบออกพร้อมเวทรักษาองค์ฟาโรห์เรฟาอิติ และสั่งการลูกน้องให้ทำตามแผนที่วางไว้หลังการยืดครอง มีประกาศจากชายหนุ่มต่อประชาชนของเกาะว่า ทางกิลจะปกครองกับเหล่าเสนาอำมาตย์ของเกาะ เขาจะพาองค์ฟาโรห์และรัชทายาทไปเป็นองค์ประกัน โดยจะมีการเดินทางอีก 1อาทิตย์
“ฝ่าบาททรงเป็นอย่างไรบ้างพะยะค่ะ”มังกรรัตติกาลทูลถามองค์ฟาโรห์ที่ลุกขึ้นมาตั้งแต่มีทหารบอกว่าเขาเข้ามาเหยียบตำหนักหลวง
“ข้าหายดีแล้ว”องค์ฟาโรห์ตรัสตอบ
“อีก 1อาทิตย์กระหม่อมจะพาพระองค์ และองค์รัชทายาท ไปประพาสเกาะไท และเกาะอามาเกนพะยะค่ะ”มังกรรัตติกาลทูลอีกครั้ง
“เจ้าทำเป็นว่าข้าขัดได้อย่างนั้นแหละ”
“ไปเถอะฝ่าบาท ถือว่าไปประพาสเป็นเพื่อนกระหม่อม ก่อนที่จะทรงต้องเครียจในการเป็นที่ปรึกษาในการยืดเกาะอามาเกนให้กระหม่อม”
“เจ้าพูดอย่างกะว่าจะไม่ยืดเกาะไท อย่างงั้นแหละ”
“เฮ้ย...อันที่จริงก็ยังไม่ถึงเวลาที่กระหม่อมควรจะไปยังเกาะนั้นหรอก แต่...”
“เพราะคำทำนายของแม่มดขาวผู้หยั่งรู้ ยูริมาน อย่างนั้นหรือ”องค์ฟาโรห์เรฟาอิติตรัสตรงใจชายหนุ่ม ทำให้เขาได้แต่ถอนใจ
อันที่จริงหลังศึกครั้งก่อนนั้น เมื่อแผ่นดินใหญ่ได้ถูกแยกออกอีกครั้ง เขาก็อยากท่องเที่ยว เกาะทั้ง 5 ตามใจตัวเองบางโดยที่วางกำลังเอาไว้ทุกเกาะ และเกาะแรกที่เขาอยากมาก็คือเกาะนี้ มีการก่อกบฏเกิดขึ้นหลังจากการประกาศคืนอิสระให้กับประชาชน และให้องค์ฟาโรห์เรฟาอิติเป็นผู้ปกครองดั่งเดิม เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้องค์ราชินีนาเรียยอมเสียสละพระชนชีพให้องค์รัชทายาททั้ง 5 พาองค์ฟาโรห์เรฟาอิติหนีไป ทำให้องค์ฟาโรห์เรฟาอิติเสียพระทัยเป็นอย่างมาก พระองค์กับพระโอรสและพระธิดาต้องหนีออกนอกเมือง และไปพักที่โอเอซิสแห่งหนึ่ง แต่พวกทหารกบฏตามพระองค์ไปทัน หากชายหนุ่มที่มาในแบบส่วนตัว และเห็นเหตุการณ์พอดีจึงจัดการฆ่าพวกกบฏทิ้ง และช่วยพระองค์ยืดเกาะคืน พร้อมให้คนสนิทของเขามาช่วยดูแลให้ แต่ตัวเองก็หายเข้ากลีบเมฆไป พร้อมกับการสาบานเป็นเพื่อนกัน แต่เขาก็ได้บอกไว้แล้วว่าถ้ากลับมาอีกครั้งเขาจะมายืดเกาะนี้เป็นที่แรก ทำให้พระองค์กับเหล่าข้าทาสบริวารต้องคิดแผนเพื่อป้องกัน หลังจากการออกไปของคนสนิท ในปีต่อมา
“ก็นะ ถ้าหากคำทำนายของนางไม่ตรงกับสิ่งที่จารึกไว้ตอนที่ร่วมแผ่นดินละก็กระหม่อมคงไม่อยากรู้ถึงขนาดนี้หรอก ในเมื่อพระองค์เห็นกระหม่อมเป็นสหายคงต้องช่วยกระหม่อมแล้วแหล่ะ”
“เอาสิ อย่างไงตอนนี้ข้าก็เป็นเชลยของเจ้าอยู่แล้ว อย่างไรก็ต้องช่วยอยู่ดี”ทั้ง 2 ยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร
“มีอะไรเหรอ สิง”ชายหนุ่มหันไปถามสัตว์เลี้ยงคู่ใจ
“หมอนั้นถูกนำมาแผ่นดินใหญ่แล้ว”สิงดำหรือ ราชาราชสีห์สิงหราชนิลลายครามเมฆมายา
“เจ้าจะได้เจอแน่ หากเจ้าของเจ้านั้นเป็นคนที่ข้าจะไปหานะ”มังกรรัตติกาลบอกกับราชาแห่งสิงโต
“ขอบคุณนายท่าน”
เมื่อมังกรเบญจธาตุกลับเข้ามาในเกมส์ เธอก็มาโผล่ที่ท่าเรือพอดี เธอมองไปรอบๆ ก็เห็นผู้เล่นมากมายเดินกันขวักไขว้ล้วนแล้วแต่ใส่ชุดหลากหลายเชื้อชาติ แต่ที่เห็นอยู่มากคงจะเป็นชุดแบบไทยและทางฝั่งเอเชีย
“ปลดผนึก อินุยาฉะ เซนโชมารุ เสือ นที พฤกษา ไวน์” เธอเดินไปในที่ลับตาคนปลดผนึกทุกคนออกมา และเรียกให้เดเนียวออกมาด้วย ทุกคนต่างแปลงร่างเป็นมนุษย์ ยกเว้นเพียง เสือน้อยที่ยังไม่ได้ปลดระดับเท่านั้น และคำนับเธอ ส่วนเสือน้อยก็เข้าคลอเคลียกับเธอจนเธอต้องอุ้มให้มาอยู่บนไหล่ ส่วนเดเนียวก็ยังอยู่ในร่างภูต
“เดเนียว”
“นึกว่าลืมข้าเสียอีก”
“ใครจะลืม พี่ชายที่น่ารักอย่างเจ้าได้ละ”
“อะครับ มีอะไรให้ข้ารับใช้ขอรับ”
“พาข้าไปอาคารเปลี่ยนอาชีพหน่อยสิ”
“ขอรับ”เดเนียวลอยตัวนำทุกคนไป พร้อมอธิบายเกี่ยวกับเกาะไท
“ถึงแล้วขอรับ”เดเนียวพาพวกเธอมายืนอยู่ตรงหน้าประตูรั้วไม้ หน้าประตูมีทหารในชุดโบราณแบบไทยยืนอยู่ 2 คน อาคารหรือเรียกให้ถูก ตรงหน้าเธอหน้าจะเป็น เรือนมากกว่า เป็นเรือนยกพื้นขึ้นประมาณ 5 เมตร ตัวเรือนเป็นเรือนขนาดใหญ่ เหมือนเรือนไทยทั่วไปเพียงแต่ประตูจะมีขนาดใหญ่กว่าปกติ 4 เท่า ด้านบนของประตูมีป้ายเขียนไว้ว่า ศาลาเปลี่ยนอาชีพ เมื่อพวกเธอเข้าไปข้างในกับดูเหมือนอาคารเริ่มต้น เพียงแต่ทุกคนนั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ข้างหน้ามีตั่งยกขึ้นไว้ตั้งคอมพิวเตอร์ ส่วน NPC ก็แต่งชุดไทยโบราณ
“ขอโทษเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยไหมเจ้าค่ะ”NPC สาวพูดแต่กับมองไปยังหนุ่มๆ ข้างหลังเธอ
“มี อย่างแรก เลิกมองคนของข้าได้แล้ว”เสียงเย็นบอกพร้อมแผ่รังสิอำมหิตจนทั่วห้องโถงใหญ่
“จะ...เจ้าค่ะ” NPC สาวสะดุ้งพร้อมหน้าที่ซีดพอๆ กับกระดาษ
“ข้ามารับเควสเปลี่ยนอาชีพ”มังกรเบญจธาตุบอกหน้าตาย NPC สาวจึงได้อธิบายการเปลี่ยนอาชีพให้เธอฟัง
“ขอทราบชื่อด้วยเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุบอกชื่อไปและรอฟังคำอธิบาย
“การเปลี่ยนอาชีพนั้นมีเกณฑ์คือ LV.30 ขึ้นไปและมีระดับทักษะพื้นฐานของอาชีพนั้นๆ ตามที่ผู้สร้างหรือผู้ควบคุมอาชีพนั้นต้องการ อย่างน้อยอาชีพละ 3 ทักษะและสามารถเปลี่ยนกี่อาชีพก็ได้ แต่อาชีพหลักควรเป็นอาชีพที่ตนอยากเป็น หรือ ถนัดที่สุด 1อาชีพ ส่วนอาชีพรองนั้น จะเป็นกี่อาชีพก็ได้แล้วแต่ผู้เล่นต้องการ สามารถมาเพิ่มอาชีพทีหลังได้เช่นกันหากต้องการ แต่อาชีพหลักต้องเป็นระดับที่ 3 หรือ 4 ก่อนเจ้าค่ะ” NPC สาวสีหน้าดีขึ้นเพราะไม่ได้สบตากับมังกรเบญจธาตุ และรังสีอำมหิตที่ลดต่ำลง พรางคิดว่าเธอคนนี้คงอยากได้อาชีพ นักฆ่า หรือไม่ก็ นักล่าค่าหัวแน่นนอน
“ไม่ทราบว่าท่านจะเปลี่ยนกี่อาชีพเจ้าค่ะ แล้วอาชีพอะไรบ้างเจ้าค่ะ”
“9 อาชีพ ได้หรือไม่”คำตอบของเธอทำ NPC ทุกคนที่ได้ยินอึงทันที
“ดะ...ได้เจ้าค่ะ แต่หากอาชีพหลักยังไม่ผ่าน ระดับ 5 ในช่วง ฝึกหัดแล้วละก็อันอื่นจะไม่สามารถขึ้นได้เลยนะเจ้าค่ะ”
“อืม”
“อาชีพอะไรบ้างเจ้าค่ะ”
“นักฆ่า เป็นอาชีพหลัก แม่ครัว, หมอ, แม่มด, นักฝึกสัตว์, ช่างตีเหล็ก, นายพราน, แม่ค้า, และนักล่าสมบัติ”เธอบอกรวดเดียวจบ ก่อนที่จะมีประกาศออกมา พร้อมรอยยิ้มของเธอ
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้อาชีพ นักฆ่าฝึกหัด ระดับ 3, แม่ครัวฝึกหัด ระดับ 8, หมอฝึกหัด ระดับ 5, นักเวทฝึกหัด ระดับ 5, สายแยกนักเวท นักดนตรีแห่งเวทฝึกหัด ระดับ 5, นักฝึกสัตว์ฝึกหัด ระดับ 8, ช่างตีเหล็กฝึกหัด ระดับ 8, นายพรานฝึกหัด ระดับ 3, แม่ค้าฝึกหัด ระดับ 8, นักล่าสมบัติฝึกหัด ระดับ 1)
“ยืนยันไหมเจ้าค่ะ”
“ยืนยัน”
“ท่านสามารถดูเควสกับสถานที่ในการเลื่อนระดับได้ที่ช่องเควสอาชีพนะเจ้าค่ะ การเพิ่มระดับของสายแยกได้ที่ช่องเควสพิเศษเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรจะให้ช่วยอีกไหมเจ้าค่ะ”
“มี ข้าจะรับเควสเปลี่ยนระดับสัตว์เลี้ยงและภูตได้ที่ไหน”
“เรือนให้งาน เจ้าค่ะ อยู่เรือนทางด้านขวาของเรือนนี้เจ้าค่ะ”
“ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุให้เดเนียวตรวจสอบทุกอย่างอีกทีและเดินออกจากเรือนเปลี่ยนอาชีพมาทางด้านขวาก็เห็นเรือนให้งาน แต่ในระหว่างนั้นเธอรู้สึกถึงการแอบมองของใครบางคน ไม่สิบางกลุ่มเลยด้วยซ้ำ
เรือนให้งาน
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้กระผมรับใช้ไหมขอรับ”เสียงแรกที่ทักทายพวกเธอเมื่อเดินเข้าไป
“ข้าจะมารับเควสเลื่อนระดับสัตว์เลี้ยงกับภูต” NPC หนุ่มใหญ่สบตาคมดุของเธอ รู้สึกขนลุกเกรียว
“ขอทราบชื่อด้วยขอรับ”เธอบอกชื่อไป NPC หนุ่มนั้นได้รับข่าวจากรุ่นน้องจากเรือนเปลี่ยนอาชีพแล้วว่าจะมีผู้เล่นที่น่ากลัวมาหาเขา เขาก็นึกว่าจะเป็นผู้ชายที่ไหนได้เป็นผู้หญิง แต่ดูจากรังสิอำมหิตที่ออกมาจากเจ้าตัวและสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ระดับตำนาน ที่ได้มาแล้วไม่แปลกที่นางจะน่ากลัว
“ท่านมังกรเบญจธาตุมี สัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ระดับตำนาน ในการครอบครอง 4 ตน , ภูตศักดิ์สิทธิ์ ระดับตำนานอีก 2 ตน และภูตนาฬิการะดับสูง ขั้น VIP 1 ตน มี 3 ตนที่ไม่ต้องเปลี่ยนระดับฉายาเนื่องจากอยู่ระดับสูงสุดแล้ว ภูตนาฬิกาอยู่ในระดับสูงสุดแล้วไม่สามารถเปลี่ยนระดับได้ แต่สามารถเลื่อนLV.ได้ทันทีขอรับ ส่วน สัตว์เทพอีก 1ตน และภูตทั้ง 2 ต้องเลื่อนระดับขอรับ แต่ท่านได้รับแผนที่ดันเจียนเปลี่ยนระดับ ระดับsss จึงถูกส่งไปเปลี่ยนระดับที่นั้น เนื่องจาก LV.ของท่านยังต่ำอยู่ สัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 และภูตนาฬิกา สามารถช่วยได้ขอรับ ท่านจะไปเลยหรือเปล่าขอรับ”
“อืม เดียว”
‘ติ้ดๆ ’
“ว่าไง”
“เรียบร้อยแล้วขอรับ นายหญิง ตอนนี้ท่านอิทธิพลแทบคลั่งกำลังควานหาตัวท่านอยู่
“อืม”
“ผมส่งคุณชายทั้ง 2 พร้อมกับชายหนุ่มผู้นั้นเข้าไปในเกมส์แล้วครับ ส่วนพวกผมขอรอให้ครบทีมก่อนครับ”
“อืม ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุพูดแค่นั้นแล้วตัดสายไปทันที
“ว่าต่อ”
“ท่านจะเข้าดันเจียนเลยไม่ขอรับ”
“อืม”
“งั้นท่านต้องเอาสัญลักษณ์ของ สัตว์เลี้ยงและภูตของท่านในแต่ละด้านให้ได้ขอรับแล้วด้านจะเปลี่ยนไปเอง ไม่ว่าท่านจะใช้วิธีไหนก็ตามขอรับ”
“อืม ส่งไปได้เลย” NPC หนุ่มนับถอยหลังพร้อมการหายตัวไปยังมิติดันเจียน
ดันเจียนสัตว์เลี้ยงและภูต 7 ด้าน
ด้านแรก ที่พวกเธอเข้ามาเป็นห่วงมิติที่มีแต่นาฬิกาหลากหลายแบบ และห่วงเวลาที่ต่างกันไป ทำให้ทุกคนต่างหันหลังและตีเป็นวงล้อมมังกรเบญจธาตุเอาไว้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะมีมอสเตอร์อสูรแบบไหนออกมา ส่วนมังกรเบญจธาตุหยุดมองนาฬิกาอยู่เรือนหนึ่ง ที่ต่างจากเรือนอื่นคือ มันหยุดนิ่งตรงเวลาที่พวกเธอเข้ามาพอดี เธอจึงเดินนำทุกคนออกไปยังนาฬิกาเรือนนั้น และแตะตรงกลางของหน้าปัดทำให้เกิดแสงสีรุ้งวาวขึ้นมา
เมื่อแสงหายไปนาฬิกาเรือนนั้นกับเป็นชายหนุ่มที่มีหน้าเป็นนาฬิกา แต่รูปร่างคล้ายภูตของเธอ แต่ที่ต่างกันอีกที่ก็คงเป็นที่หน้าอกฝ่ายนั้นมีสัญลักษณ์เป็นนาฬิกาสีทอง ประดับอยู่
“สวัสดีขอรับ นายหญิง”ฝ่ายนั้นโค้งคำนับให้เธอ เธอจึงคำนับตอบ
“ท่านได้ผ่านเงือนไขแรกของด้านนี้แล้ว”
“เงื่อนไขที่ 2”มังกรเบญจธาตุถามทันที
“ใจเย็นสิขอรับ เรามานั่งดื่มชากันก่อนดีกว่าไหมขอรับ ไม่มีใครเข้ามาในนี้นานมากแล้ว”อีกฝ่ายเรียกโต๊ะและเก้าอี้มา 2 ชุด แต่เมื่อจะเรียกน้ำชามาก็ช้ากว่าเดเนียวที่เรียกน้ำชาพร้อมขนมของโปรดของนายสาวออกมาก่อนแล้ว พร้อมรินให้ทั้ง 2
“อืม อร่อย”ชายหนุ่มจิบชาและลองทานขนมก็เอ่ยชมออกมา
“นี่สินะ เงื่อนไขที่ 2 และเงื่อนไขต่อไปละ”มังกรเบญจธาตุทำให้ชายหนุ่มตกใจที่สามารถเดาทางของเขาได้
“ผ่านก็ได้ ข้าเห็นแก่ของอร่อยที่ไม่ได้ทานมานาน”เขาทำเออระเหยเพื่อชิมขนมที่ได้ลองทาน แต่ก็ต้องเกือบติดคอ เมื่อเจอรังสีอำมหิตที่ทั้งเจ้านายและลูกน้องพร้อมกันส่งมาให้เขา
“เงื่อนไขสุดท้ายนั้นก็คือ ภูตของท่านต้องสู้กับข้า ภายใน 5 นาที ต้องเอาสัญลักษณ์นี้ไปให้ได้ ไม่งันก็ไม่ผ่าน”ชายหนุ่มหายตัวจากตรงนั้นทันที พร้อมการติดตามของเดเนียว โดยมีนายสาวและเหล่าสัตว์เลี้ยงค่อยให้กำลังใจอยู่ พร้อมเสียงเชียร์ออกนอกหน้าของเจ้าเสือน้อยที่ในมิตินี้เสียงของมันจะดังออกมาให้ NPC ในแต่ละด้านได้ยิน
“เลิกเล่นเถอะ เดเนียว ข้าอยากออกไปเที่ยวข้างนอกแล้วนะ”เมื่อมีประกาศิตจากนายสาว เดเนียวก็จบการต่อสู้ภายใน 3 นาทีต่อมา พร้อมสัญลักษณ์ที่อยู่ในมือของนายสาว เขาที่มารินน้ำชาในถ้วยแก้วของนายสาว และสภาพที่ดูไม่ได้ของ NPC หนุ่มที่มายืนตรงหน้าเธอ
“ผ่าน ข้าคงไม่มีอะไรจะทดสอบอีกแล้ว ในเมื่อคนของท่านสามารถทำให้ข้าอยู่ในสภาพนี้ได้ ข้าขอส่งท่านไปยังด้านต่อไป”
ด้านที่ 2 - 3 นั้นเป็นด้านต่อสู้โดยราชาจิ้งจอกทั้ง 2 และจบการต่อสู้พร้อมได้สัญลักษณ์มาอย่างไม่มีรอยขีดขวนใดๆ จะมีอยู่หน่อยคือด้าน 3 ที่ NPC เป็นผู้หญิงแถมยังยั่วเก่ง คนถูกยั่วนั้นไม่คิดอะไรมาก แต่อินุยาฉะกับเกือบจะเข้าไปขยำนางเกือบตาย หากเซนโซมารุไม่เข้าไปกอดชายหนุ่มไว้และมังกรเบญจธาตุเตือนสติให้ NPC สาวส่งพวกตนไปด้านที่ 4 สักที
ด้านที่ 4 นั้น เป็นด้านแห่งปัญญา โดยปฐมกษัตริย์แห่งเหล่าพยัคฆ์และสิงหราช เธอเป็นผู้ตอบ และเป็นที่ถูกใจของปฐมกษัตริย์ จึงผ่านเงื่อนไขแรก และการต่อสู้ในเงื่อนไขสุดท้ายนั้นท่านให้เจ้าเสือน้อยเป็นคนต่อสู้ ถึงจะตัวเล็กแต่ก็ทำให้อีกฝ่ายที่มาเป็นคู่ต่อสู้ด้วยผงะไปเหมือนกัน เจ้าเสือน้อยก็ใช้ความตัวเล็กให้เป็นประโยชน์โดยจัดการไปปลดสัญลักษณ์ลงมาจากแทนศิลามาอยู่ในมือของนายสาวและไปนอนอ้อนบนตักของเธอ เมื่อทุกคนเจอมุขนี้เข้าก็อึงไปตามกัน
“ก็ไม่มีเงื่อนไขไม่ใช่เหรอ ว่าต้องสู้จนชนะถึงได้ของมานะ”เสือน้อยให้เหตุผลเมื่อปฐมกษัตริย์ถามเหตุผล ทำให้พวกเขาถูกส่งไปยังด้านที่ 5
ด้านที่ 5 ด้านนี้อยู่ในน้ำ ทำให้มังกรเบญจธาตุต้องใช้เวททำให้ทุกคนอยู่ในลูกโป่งใส จนมี NPC นางเงือกมาปรากฏตัวให้พวกเธอเห็น เงื่อนไขก็คือการต่อสู้กับทหารเงือกร่างยักษ์และเจ้าชายหนุ่มก็ผ่านได้ไม่ยากนัก เงื่อนไขที่ 2 ก็คือ
“เจ้าต้องบรรเลงเพลงโดยใช้เครื่องสายแห่งจิต และเป็นจิตของนายเจ้า”
“ได้สิ”คนตอบรับมิใช่ใครแต่เป็นคนที่ต้องสร้างเครื่องสายแห่งจิตขึ้น เพียงไม่นานพิณแห่งธาราก็ปรากฏตรงหน้าเจ้าชายนที และเขาไม่รอช้าเมื่อจับพิณได้เขาก็บรรเลงตามเสียงเพลงที่นายหญิงของเขากำลังขับขานอยู่ในกระแสจิตพร้อมร้องตามไปยังใจคิด เมื่อเสียงเพลงจบ ก็ได้รับการชื่นชมจากนางเงือก
“ท่านบรรเลงและร้องได้เพราะมาก และนายของท่านก็ไว้ใจในความภักดีของท่านมากเช่นกัน จงจำไว้ให้ดีราชาแห่งนที ท่านได้นายที่ดีขนาดนี้จงอย่าทำลายมิตรภาพนี้เสียละ”เธอยืนสัญลักษณ์ให้กับราชาแห่งนทีองค์ใหม่ ที่นำมันไปยืนให้นายสาวที่ฟื้นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเซียวๆ ให้ทุกตน พวกเธอก็ถูกส่งไปยังด้านต่อไป
ด้านที่ 6 ด้านนี้มีผู้เฒ่าแห่งภูต มาเป็น NPC เขามองมังกรเบญจธาตุพร้อมตั้งเงื่อนไขเพียงอย่างเดียวนั้นก็คือ การร้องเพลงเพื่อให้เหล่าดอกไม้แห่งราตรีตื่นจากการหลับใหลในนินทา แต่เจ้าชายแห่งพฤกษาขอทำเองเพราะนายของเขาใช้พลังไปมากในด้านที่ 5 แต่เธอก็ห้ามไว้และให้สร้างขลุ่ยแห่งจิตให้ชายหนุ่มบรรเลง เจ้าชายพฤกษาทำตามคำสั่งอย่างจำยอม และเริ่มบรรเลงเพลงที่อยู่ในจิตทันที พร้อมกับการขับขานเสียงเพลงและการร่ายรำของราชาแห่งนทีทำให้ดอกไม้แห่งราตรีค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาขับขานเพลงแห่งสายใยผูกพันนายบ่าวเอาไว้พร้อมกับส่งพลังไปเสริมให้หญิงสาว จนเมื่อเพลงใกล้จบเหล่าดอกไม้แห่งราตรีก็ค่อยหลับตาลงไปอีกครั้ง
“น่านับถือ และหน้ายกย่องกับเกียรติที่ลูกหลานรุ่นนี้ได้รับจากท่าน”ผู้เฒ่าแห่งภูตส่งสัญลักษณ์ให้ราชาแห่งพฤกษาองค์ใหม่ และพฤกษาก็นำมันไปให้นายสาว
“อีกไม่นานจะเกิดบางสิ่งกับท่าน และแน่นอนเป็นเรื่องดีสำหรับท่านด้วย อ้อ พวกนี้ก็ไม่สามารถช่วยท่านได้ในเรื่องนี้ บางครั้งการยอมลงให้ก็เป็นทางออกที่ดี”ผู้เฒ่ามองหน้ามังกรเบญจธาตุอีกครั้งและบอกประโยคยาวให้เธอสงสัยเล่น พร้อมทั้งส่งพวกเธอไปยังด้านสุดท้าย โดยไม่เปิดโอกาสให้ถามอะไรทั้งงัน
ด้านสุดท้าย ด้านนี้อยู่บนภูเขาสูงเทียมฟ้า ด้านนี้ก็เหมือนด้าน 2-3 คือการต่อสู้ ซึ่งอีกฝ่ายก็เป็นราชาปักษาอินทรีขาวเช่นกัน ทั้งคู่ต่อสู้กันอยู่ดุเดือด ไม่ถึง 15 นาทีก็รู้ผลเมื่อไวน์ได้กุนซืออย่างมังกรเบญจธาตุค่อยบอกอยู่ใกล้ๆ พร้อมเสียงเชียร์ของเจ้าเสือน้อย ทำให้ไวน์ได้พลังมาเป็นกองและจบด้วยการที่ไวน์เอาสัญลักษณ์มาให้นายสาว และอาการสะบักสะบอมของการต่อสู้ของทั้ง 2 ตน พวกเธอก็ถูกส่งกลับมายังเรือนให้งาน และส่งเควสแบบทำให้ NPC หนุ่มใหญ่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
(สัตว์เลี้ยงและภูตของผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ภูตนาฬิกาเดเนียวได้รับไอเทมระดับ sss เคียวปีศาลดื่มโลหิต, ราชาจิ้งจอกดำอินุยาฉะได้ไอเทมระดับ sss ดาบฟ้าประทาน, ราชาจิ้งจอกขาวเซนโซมารุได้ไอเทมระดับ sss แส้ฟ้าคำราม, พยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะ เสือ ได้เลื่อนระดับ เป็นราชาพยัคฆ์เมฆลายครามหิมะมายา ได้รับไอเทมระดับ sss ทวนพิชิตนรกาล, เจ้าชายภูตแห่งสายนที นที ได้เลื่อนระดับเป็น ราชาภูตแห่งสายนที ได้ไอเทม ระดับ sss พิณสายน้ำลำนำจิต, เจ้าชายภูตแห่งพฤกษา พฤกษา ได้เลื่อนระดับเป็นราชาภูตแห่งพฤกษา ได้ไอเทม ระดับ sss ขลุ่มเถาวัลย์วลีจิต, ราชาปักษาอินทรีขาว ไวน์ ได้ไอเทม ระดับ sss พัดตรีพ่าย)
ทิศตะวันตกของเมือง (2 ชั่วโมงต่อมา)
‘ย้าก’ 2 ฝ่ายวิ่งเข้าห้ำหั่นกัน โดยมีลูกน้องที่ยังภักดีต่อเขารวมกันต้านผู้ติดตามมาเพื่อสังหารพวกตนหรือจับไปรับรางวัลกับกิล 3 กษัตริย์จีน
“ท่านมากะโตะหนีไปขอรับ”
“ไม่ ถ้าหนีโดยทิ้งพวกเจ้าไว้ ไม่มีทางถ้าจะตายอีกสักรอบจะเป็นไรไป” พวกเขาสู้จนหลายคนถูกจับได้ และตัวมากะโตะเองก็ตามถูกจับได้ในที่สุด
“จะฆ่าข้าก็เชิญ แต่ปล่อยพวกเขาไปด้วยเถอะ”
“ฮาๆๆๆ ไม่นึกว่าท่านมากะโตะหัวหน้ากิลหลีกทางข้าใหญ่จะลดเกียรติ เพื่อให้พวกข้าปล่อยลูกน้องของตน”ชายหนุ่มกัดฟันแน่นระงับอารมณ์
บนต้นไม้
“สงสัยข้าจะได้ลองอาชีพใหม่สักที”เสียงเย็นยิ้มมุมปากและปลดผนึกสัตว์เลี้ยงและภูตออกมาและโดดลงไปพร้อมดาบคู่ในมือ
“ไม่มีทาง”ชายหนุ่มผู้นั้นตอบกลับอย่างเหี้ยมเกรียมพร้อมหัวเราะเย้า
“จริงอะ”เสียงเย็นถาม
“ใช่...เฮ้ยเจ้าเป็นใคร”ชายหนุ่มถามกลับ และรู้สึกถึงจิตสังหารข้างหลัง
“นังหญิงอัปลักษณ์ คิดจะช่วยหมอนี้เหรอ”
“ก็เอ้อสิว่ะ”เสียงเย็นแผ่รังสีอำมหิตจนพวกมันอึดอัด
“รู้ไหมไอ้คนที่พูดคำเนี่ยมันตายไปหลายคนแล้ว”
“แม่นางขอบคุณเจ้ามาก แต่นี้เป็นเรื่องของพวกข้า ข้าว่าแม่นางอย่ายุ่งดีกว่า”
“ก็ใช่...แต่ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นทาสรับใช้นี่”
“เจ้า”มากะโตะกัดฟันกรอด
“ในเมื่อเจ้ายอมลดเกียรติ ขอชีวิตลูกน้องเจ้าจากพวกมัน งั้นก็ลองลดเกียรติยอมเป็นทาสของข้าดีกว่ามัง”เธอพูดเย้าชายหนุ่ม พวกที่ยื่นกุมตัวพวกนั้นไม่รอช้าลงมือโจมตีเธอทันที แต่กับต้องตายอย่างทรมานไปทีละคนไม่เว้นแม้แต่จอมอาคมที่คิดจะทำร้ายเธอก็โดนนทีจัดการพร้อมการสาปส่งไปเกิดใหม่แบบทรมานกว่าเพื่อน
มังกรเบญจธาตุเก็บดาบ เดินไปหยุดหน้าของกลุ่มของมากะโตะพร้อมคนของเธอมายืนล้อม เธอโยนขวดเลือดกับมานาให้พร้อมสัญญาโลหิต
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนระดับ นักฆ่าฝึกหัด ระดับ 5 ค่ะ)
“ว่าไง ถ้าพวกเจ้าดื่มก็ต้องยอมเป็นทาสของข้า หรืออยากไปวิ่งไล่จับกับพวกมันต่ออีกก็ตามใจ อีกอย่างเจ้าหนุ่มนั้นก็ถูกคำสาปนิรันดร ข้าก็สามารถแก้ให้ได้”มากะโตะมองสภาพลูกน้อง และคนสนิทที่กำลังหลับใหลอยู่เพราะคำสาป ก็ทำให้เขาตัดสินใจยอมทำตามที่หญิงสาวต้องการ
“ข้าไม่ได้ขอให้ช่วย”มากะโตะหยิ่งในศักดิ์ศรี
“ก็ได้นะ ถ้าเจ้าอยากเห็นหมอนั้นค่อยๆ ตายอย่างทรมาน” เธอตอบกลับเสียงเย็น ชายหนุ่มหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่เข้ามารับคำสาปแทนเขาและมองหน้าลูกน้องที่ยังภักดีต่อตนแถมยังเป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันอีกครั้ง
“งันเจ้าก็รักษาเขาให้หายก่อนแล้วข้าจะยอม”
“ไม่ใช้เพียงเจ้าแต่เป็นพวกเจ้าต่างหาก”เธอแก้คำผิดให้ ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน เพราะทราบถึงผลของคำสาป
“ดีรักกันดีนิ”เธอร่ายเวทอยู่ 2-3ประโยค ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมา
“เจ้าเป็นไงบาง ฮวยบอขวย”ชายหนุ่มที่สลบดูค่าสถานะของตนเอง ก็พบว่ามันปกติทุกอย่างไม่ติดค่าใด ๆ พร้อมทุกสเกวเต็มอีกด้วย
“ข้าหายแล้วขอรับ ท่านมากะโตะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมอ่านสัญญาตรงหน้าจนมันหายไปพร้อมแสงบางอย่างห่อหุ้มพวกเขา
“ง่ะ พวกท่าน”ฮวยบอขวยนั่งงงอยู่มองดูเหตุการณ์ที่คุ้นเคย ตอนอยู่บนเรือที่ตนกับท่านมาชิกะ ท่านสายนที เจนจิง กับคนของกลิจริงใจข้าก็ให้ใจระดับหัวหน้าอีก 5 คน อ่านสัญญาฉบับนี้ จึงเงยหน้าขึ้นไปดูคนที่ยืนอยู่
“นายหญิง”เขาอุทานอย่างดีใจ พร้อมลุกขึ้นไปก้มหัวให้ทรามกลางความตกตะลึงของทุกคน
“เจ้ารู้จักนางด้วยหรือ”มากะโตะถามขึ้น เมื่อตั้งสติได้
“ขอรับ...ท่านให้ทุกคน”มังกรเบญจธาตุพยักหน้าแทน
“ก็ใครใช้ให้เจ้าโดยคำสาปจนข้าหน้ามืดต้องรีบหาตัวเจ้าก่อนใคร”เธอยิ้มเยาะชายหนุ่มตรงหน้า
“ขอประทานอภัยขอรับ”ชายหนุ่มทำหน้าจ๋อย
“เจ้าช่วยเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ”ฮวยบอขวยไม่กล้าสบตาพวกของตนเล่าเรื่องให้เธอฟัง
“มิน่า ตอนข้าเข้ามารู้สึกเลือดกับพลังจิตหายไปอยู่ 1ส่วน เพราะพวกเจ้าตายนี้เอง”
“แต่ตอนนี้ที่น่าเป็นห่วงคงเป็นอีก 2 กลุ่มนะขอรับ”ชายหนุ่มบอกด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“เฮ้ย...ข้ารู้ แต่พี่มาชิกะก็ฉลาดนะให้เจ้ามากับพี่ชายคนโต เพราะพวกนั้นคง ตามล่าก่อนใคร”มังกรเบญจธาตุเร่มองพวกที่เหลือ
“พวกเจ้าคงฟื้นกำลังเต็มแล้วสินะ”ทุกคนพยักหน้า
‘อัก พรวด’เสียงหญิงสาวกระอักเลือดออกมาจนคนอยู่ใกล้อย่างฮวยบอขวยต้องรีบเข้าไปประคองอีกข้างหนึ่งเป็นเสือเข้ามาประคอง
“ไอ้....สุนัขตัวไหนมันกล้าทำร้ายมากิ มันไม่ได้ตายดีแน่” เธอบ่นจบ ก็สั่งให้จิ้งจอกทั้ง 2 พาพวกเขาทั้งหมดไปที่มากิถูกทำร้าย
พอไปถึงก็เห็นคิมะรับดาบแทนมากิพอดีก่อนที่ชายหนุ่มร่างบางจะโดนทำร้ายอีกรอบ พร้อมเจนจิงสังหารคนที่ต่อสู้แล้วมายืนคุ้มกันให้ คิมะละจากคู่ต่อสู้มาดูคนรัก พร้อมได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยเข้ามาข้างๆ ตน
“ท่านมะลิ”เขาเงยหน้าเรียกนามของคนที่อยากเจอที่สุดในตอนนี้
“พวกเจ้าจัดการมันให้หมด ส่วนหมอนี้”เธอเหยียดแขนขวาไปทางผู้ที่กล้าลงดาบมากิ พร้อมกับการลอยมาหาเธอ และคอก็เข้ามาอยู่ในมือเธอ
มังกรเบญจธาตุหยิบดาบสั้นออกมาแล้ว แทงเข้าไปที่หัวไหล่ด้านขวาที่มันปล่อยดาบออกอย่าตกใจ พร้อมพยายามรังมือเธอที่บีบคออยู่
“เดเนียวรักษามากิ”เดเนียวลงมือโดยไม่รอช้า และไม่มองการทรมานอย่างสยดสยองข้างหน้าตน
“เจ้าใช้มือนี้ ลงดาบใส่คนของข้า”เสียงร้องโหยหวน ดังขึ้นเมื่อคมดาบถูกเธอเลื่อนลงจนแขนขวาขาดเลือดไหลกระฉุดออกมา ทุกคนตกตะลึง คิมะเองมองมันด้วยสายตาวางเปล่า แล้วทำตามคำสั่งของผู้ที่ตอนนี้เป็นนายสาวของตน เขาลงมืออย่างรวดเร็ว เมื่อเก็บดาบผู้ที่ตามล่าทุกคนก็ร้องโหวหวนลงไปนอนดิ้นอย่างทุรนทุราย
ส่วนคนที่อยู่ในมือของมังกรเบญจธาตุก็ถูกสาวเจ้าใช้วิธีเดียวกันตัดแขน ตัดขา แล้วปล่อยมันลงกับพื้น ร้องโหวหวนไม่ต่างกัน จนทุกคนต่างกลายเป็นแสงหายไปพร้อมคำสาปของมังกรเบญจธาตุตามไปด้วย
“คิมะ เจ๊ พี่ใหญ่” ร่างบางลืมตามองทั้ง 3 พร้อมยิ้มเซียวๆ ให้ทุกคน มังกรเบญจธาตุยิ้มตอบพร้อมลูบหัวชายหนุ่มที่ตอนนี้นั่งพิงอกคนรัก
“เดเนียวรักษาทุกคนที่นี้ ข้ากางเขตอาคมไว้แล้ว”เดเนียวพยักหน้า และสั่งให้ นทีกับพฤกษาช่วยอีก 2 แรง ส่วนเธอกับสัตว์เลี้ยงทั้ง 4 ตั้งจิตหาตัว 2 หนุ่มที่เหลือแล้วหายตัวไปในพริบตา
“น้ำ ระวัง”มาชิกะใช้ดาบของตนรับดาบแทน แต่ก็มีศัตรูอีกคนเข้ามาฟัน รู้ตัวว่าหลบไม่ทัน จึงหลับตาลงได้ยินเสียงของคนรัก ที่จะเข้ามารับดาบแทนเขา
‘เกร้ง’เสียงดาบปะทะกันดังขึ้น ชายหนุ่มทั้ง 2 ลืมตามองไปยังคนที่มารับแทน
“มังกร” 2 หนุ่มประสานเสียงเรียกพร้อมกัน
ภาพคนที่จะฟันตนถูกสังหารพร้อมลูกน้องของมันที่ถูกสัตว์เทพทั้ง 4 สังหารจนหมด
“เป็นไงบ้าง”มังกรเบญจธาตุถาม 2 หนุ่มและคนที่เหลือ
“ไม่เป็นไรขอรับ” 2 หนุ่มพูดพร้อมกัน แต่ก็ถูกเธอจับหัวไหล่ไว้ คนของเขาที่เหลือก็ถูก 4 สัตว์เลี้ยง จับไว้ แล้วทุกคนรู้สึกโหวงไปแวบหนึ่ง
ทุกคนมาโผล่ที่มังกรเบญจธาตุกางกำแพงแก้วเอาไว้ เธอมองไปยังทุกคนก็ร่ายเวทรักษา พร้อมนั่งลงขัดสมาธิทันที
“ไม่ต้องเป็นห่วงเจ๊มากหรอกครับพี่ๆ ผมว่าห่วงหูของพวกเราดีกว่า” มากิพูดติดตลกเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่มีสีเลือดขึ้นกว่าตะกี่
“ทำไม”มากะโตะถามขึ้น
“เออ ดูและฟังเอาเองเถอะ”สายนทีตอบพร้อมพาคนรักไปนั่งข้างๆ มังกรเบญจธาตุ ส่วนมากิกับคิมะก็เช่นกัน เขาจึงอดตามลงไปนั่งไม่ได้
ชายหนุ่มเองรู้ดีว่าน้องทั้ง 2 มีคนรักเป็นชายและทั้ง 2 นั้นก็มีอิทธิพลไม่น้อยทั้ง 2 คู่ฝ่าฝันด้านต่างๆ จนท่านพ่อยอมรับ แต่ยังไม่ยอมให้แต่งงานกันจนก่อนที่ทั้ง 2 กิลจะเกิดเรื่องได้ไม่นานท่านพ่อก็อนุญาตให้แต่งกันได้ ทั้ง 2 คู่ดีใจมากแต่ก็ต้องช่วยกันในเกมส์ก่อน เดเนียวกับ 2 ภูต เดินมานั่งข้างๆ มังกรเบญจธาตุในท่านเดียวกัน 2 จิ้งจอกจึงโยนเต็นท์ให้คนของเขา และตั้งเต็นท์ให้นายสาว
เมื่อทั้ง 4 ลืมตาขึ้นก็เห็นดวงอาทิตย์กำลังตกพอดี เดเนียวขอตัวไปดูเรื่องอาหาร ส่วนอีก 1สาวกับ 4 หนุ่มตามไปช่วยปล่อยให้ 3 พี่น้องกับ 2 หนุ่มนั่งฟังเทศน์จนถึงเวลาอาหาร แม้แต่คนเป็นลูกน้องก็ไม่เหลือ จนพวกเขาหูชาไปตามๆ กัน
“เหนื่อยหรือยังขอรับนายหญิง”เดเนียวถาดน้ำชามาเสริฟ์ ให้เธอกับหนุ่มๆ มังกรเบญจธาตุดื่มเข้าไปหลายอึกแล้วไล่ทุกคนไปทานอาหารเย็นแล้วพักผ่อนเสีย ส่วนตัวเธอก็ได้รับการติดต่อจากคนข้างนอกพอดี ว่าทุกคนกำลังเข้ามาในเกมส์
เดเนียวกับ 5 หนุ่มไม่รู้ไปหาโต๊ะกับเก้าอี้ยาวมาจากไหน 2 ชุดพร้อมจัดอาหารพอดีกับทุกคน โดยมีมังกรเบญจธาตุ นั่งเป็นประธานที่เก้าอี้แรก เมื่อทุกคนเริ่มทานก็มีสิ่งให้ทุกคนแปลกใจ เมื่อมากิใช้ตะเกียบคีบผักสด หรือผักต่างๆ มาทานโดยมีคิมะตักให้บาง เมื่อทุกคนอิ่ม ก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน
ตอนกลางคืน
มากะโตะนอนไม่หลับจึงออกมานั่งเล่น เพื่อคบคิดปัญหาหลายอย่าง
“คิดอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่นอน”เสียงเย็นดุๆ ดังข้างๆ เขาทำให้ชายหนุ่มสะดุ้ง
“แล้วเจ้าละใช้พลังมาทั้งวันทำไมยังไม่นอน”
“ข้าถามก่อน”เธอนั่งข้างๆ โดยมีเสือตัวยักษ์ดวงตาสะลึมสะลือมานอนข้างๆ เธอเอาหัวมาไว้บนตัก
“เรื่องของชีวิตข้านะ รวมถึงเจ้าด้วย”ชายหนุ่มตอบพรางมองดวงดาวมากมายบนฟ้าที่ตอนนี้คงหาดูยาก
“เรื่องของข้าหรือ ทำไม”เธอเอียงหน้าถาม
“ตั้งแต่เจ้าเข้ามายุ่งกับน้องๆ ก็ดูเหมือนพวกเขามีความสุข ท่านพ่อก็ยอมจัดงานแต่งให้พวกเขา ยอมรับพวกเขา แต่กับข้า...”
“กับเข้มงวดหรือ หึหึ ท่านมาโซตะ นะหรือ นั้นสินะ เป็นลูกคนโตเป็นผู้สืบทอดตระกูล ถึงตอนนี้จะมีหลานชายกับหลานสาวตั้ง 4 คนให้ท่าน แต่ก็กดดันอยู่ดี” (รู้สึกแกจะรู้จักเขาไปทั่วเลยนะ: คนแต่ง/รู้ พอดีทำงานพิเศษตอนไปญี่ปุ่นนิดหน่อยนะ: มะลิ/เหรอออ คงไม่ใช่ที่ไปได้นักฆ่ามาเป็นบอดีการ์ดหรอกนะ:คนแต่ง/อืม อ้อรู้สึกว่าจะรู้จักเจ๊กับครอบครัวด้วยนะ อยากลองให้ไปบอกดูไหม:มะลิ/เออ ไม่ต้องก็ได้นะตะเอง เค้าไม่กวนแย้วไปดีกว่า:คนแต่ง และแล้วคนแต่งก็แพ้ภัยตัวเองหายเข้ากลีบเมฆ)มากะโตะหันไปมองหน้าคนพูด
“เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับพวกข้าบางเนี่ย”ชายหนุ่มถามเสียงเครียด
“ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก แต่พอลองสืบดู ก็รู้ทุกอย่างนั้นแหล่ะ แต่ก็นะถ้าไม่รู้เลยก็ช่วยน้องๆ ท่านไม่ได้สิ ส่วนท่านหลังจากนี้ ก็เห็นข้าเป็นน้องสาวอีกคนแล้วกัน”
“น้องงันหรือหึๆ ช่างหน้าขำนัก เจ้าให้เราเป็นทาสไม่ใช่เหรอ”ชายหนุ่มพูดเยอะคำพูดของเธอ
“แล้วพี่คิดว่าทำไมข้าถึงตามตัวของมากิกับพี่มาชิกะได้ละทั้งๆ ที่ทั้ง 2 ปิดการสื่อสาร”เธอถามพร้อมปลุกเจ้าเสือไปนอนทั้งนายและบ่าว
ห้อง GM
หลังจากความวุ่นว่ายในการย้ายห้องทำงานของอานัทกับลูกทีมจากเกาะเริ่มต้น และการเริ่มงานในการดูแลดอกไม้หอมในอีก 4 ชั่วโมงต่อมา
“หัวหน้าค่ะ ดอกไม้หอมเป็นใครกันแน่น”อาโปถามขึ้นเมื่อได้ยินการสนทนาของทั้งคู่ พร้อมกับการเอียงหูฟังของทุกคน
“บอกไม่ได้หรออาโป แต่ดอกไม้หอมนะเป็นคนที่ทุกคนควรจะต้องกลัวไว้หากไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของเธอมากเกินไป ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ดีกว่านะไม่งันอาจโดนเด้งไม่รู้ตัว”อานัทบอกกับเธอและประโยคสุดท้ายพูดออกมาโดยไม่เจาะจงว่าใคร ทำให้ทุกคนสะดุ้งไปตามๆ กัน
dargonblack เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ธ.ค. 2555, 22:37:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ธ.ค. 2555, 22:37:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1136
| << น้ำตกสะท้อนจันทร์ ทุ่งดอกไม้ดวงดาว | เพื่อนเก่า >> |