มายากรแห่งรัก
คริสต์มาสแสนโรแมนติกในฝันของแวนด้าจะเป็นจริงไหม
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
Tags: แวนด้า ซิลเวอร์ วีตัส มายากล คริสต์มาส
ตอน: ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนที่ 3
คุณอะมีราห์แท็ค – มาไวเลยนะคะพรรคพวกแมวดำ หุหุ แวนด้าจะกลายเป็นคนตอนไหนน้า
คุณดาวดำ – มาตบไม้ตบมือก็ยังดีค่ะ อิอิ
คุณangelK – อย่าเพิ่งงอนซิลเวอร์เลยนะคะ เดี๋ยวซิลเวอร์ก็ทำตัวน่ารักแล้ว(มั้ง) แต่แวนด้าใกล้จะงอนแล้วเนี่ย
คุณหยกกี้ – แวนดี้เห็นซิลวี่หลับแล้วสักพักก็หมดแรงดึง คลานขึ้นไปนอนด้วยกัน
คุณเลิฟหมวย – แวนด้าตอนเป็นคน สวยเปรี้ยว เฉี่ยว แน่นอนค่ะ สาวผมดำตาสีเขียว
คุณเฟอร์ก้นกระดก – แหมตอนนี้เป็นแมวเจ้าของก็ต้องแกล้งแมวก่อนสิ จับๆ อุ้มๆโยนๆ
พอเป็นสาวสวยค่อยทำอย่างอื่นกันนะ :3
คุณนางสาวกระป๋อง – เลี้ยงแมวชื่อแม่มณีเหรอคะ สีดำรึเปล่า เหอๆๆ
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องไพศาล – แวนด้าก็ได้น้อยใจซิลเวอร์เรื่อยๆ ดีที่เจ้านายเธอไม่เจ้าชู้
เลยไม่ต้องชีช้ำบ่อยนัก แต่หนุ่มๆโสดๆ หล่อๆ มันก็ต้องมีบ้างอะนะคะ
คุณหมูอ้วน – เดี๋ยวค่อยมาดูกันว่าใครจะแปลงร่างหรืออะไรยังไง อุอิ
25 ธันวา หนึ่งปีก่อน ...เช้าวันคริสต์มาส
เมื่อคืนก่อนซิลเวอร์ออกไปทำงานกลับดึกมาก แต่แวนด้าก็สู้อุตส่าห์ลากถุงเท้าเก่า
ที่เขายกให้ขึ้นไปแขวนทุลักทุเลไว้ข้างเตาผิงด้วยตัวเอง แต่ดูคล้ายมายากรสีเงินจะ
ไม่ได้สังเกตเห็นและเข้านอนเลยทันทีด้วยความเหนื่อยอ่อน
รุ่งเช้าชายหนุ่มจึงต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างไม่สู้เต็มใจด้วยเสียงแฟ่ๆแสนงอนของแมวที่กำลังเริ่มอาละวาด
‘ของขวัญของฉันล่ะๆๆๆ ! ’ แวนด้าหงายท้องดิ้นกระแด่วบนเตียงอย่างผิดหวังเต็มที่
‘ขอนอนก่อนน่า’ คนกำลังงัวเงียว่าแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงหนี
ทว่าสิ่งที่ตามมาจากนั้นคือเสียงข่วนผ้าขาดกระจุยกระจายดังแควกๆ
ซิลเวอร์ตลบผ้าขึ้นว่องไว ละทิ้งความขี้เซาไปได้ในชั่ววินาที แต่ไม่ทันแมวดำตัวเปรียวซึ่งร้องป๊าว
โจนพรึ่บลงจากเตียงไปแล้ว
‘เดี๋ยวเถอะนะ เกเรแบบนี้’
‘ฮึ อยากจะฉี่รดเสียด้วยถ้าไม่ติดว่าเป็นสาวเป็นแส้’ แวนด้าแลบลิ้น
‘มานี่เลยแวนด้า ! ’ คนบนเตียงตะกายตามคว้าตัวผู้ทำผิด
แวนด้ากระโจนหลบเร็วจี๋ วิ่งพรวดเดียวลงบันไดมาชั้นล่าง พลางหัวเราะแหลมเย้ยเยาะ
อย่างที่เลียนแบบมาจากแพทริเซีย ก่อนเร่งลอดประตูแมวออกไปเผชิญลูกเห็บและ
ละอองหิมะปรอยๆที่กำลังตกอยู่ แมวสาวกระโดดต่อไปในกองหิมะสูงท่วมขาเล็กๆ
เท่าที่จะเร็วได้เมื่อรู้ว่าซิลเวอร์กำลังเปิดประตูตามออกมา
‘กลับมาแวนด้า เดี๋ยวก็ไม่สบาย ! ’ มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์ ตะโกนดุๆ ยังไม่วายมีแก่ใจห่วงแมว
แวนด้ารู้สึกสะใจที่ได้ยั่วโมโห การที่อีกฝ่ายไม่ได้ใช้เวทมนตร์จัดการกับเธอแปลว่าซิลเวอร์ยัง
ไม่ได้โกรธจริงๆ แต่ก่อนที่จะได้ใจไปกว่านั้น แวนด้าก็รู้สึกถึงแรงคว้าหนึบเข้าที่หลังคอ
พาเอาตัวเธอปลิวหวือเข้าไปอยู่ในมือของมายากรสีเงินและถูกรวบไว้แน่นทั้งขาหน้า
และขาหลังในลักษณะของเหยื่อที่ถูกจับ พร้อมกับที่ชายหนุ่มส่งเสียงคำรามเบาๆในคออย่างผู้ชนะ
‘จะ จะทำอะไรน่ะซิลเวอร์’
แวนด้าพยายามร้องมี้ๆในคอประท้วงกึ่งอ้อนเพราะกลัวจะถูกลงโทษ
ซิลเวอร์ไม่ชอบความรกเลอะเทอะ และยิ่งไม่ชอบให้เธอทำลายขาวของ
อย่างการข่วนผ้าห่มของเขากระจุยอย่างนั้น
‘ขอโทษนะ คราวหลังไม่ทำอีกแล้ว-ว-ว’ แวนด้าครางเสียงอ่อน
‘ไม่ใจอ่อนหรอก’ คนเป็นนายขู่
แวนด้าถูกอุ้มลงไปยังห้องใต้ดิน ซิลเวอร์เดินเร็ว หายใจแรง ไม่รู้เพราะกำลังโกรธอยู่
หรือเหนื่อยกับการไล่จับ แวนด้ามองผ่านภาพงานออกแบบสิ่งประดิษฐ์และภาพเชิงศิลป์
ที่เจ้าของบ้านทำได้ดีเยี่ยมแปะอยู่ตามทางเดินนั้น หลายภาพที่แวนด้าเองต้องนั่ง
เป็นนางแบบให้ซิลเวอร์วาด
‘อ๊ะ ภาพแมวดำคาบดอกไม้นั่น ไม่ได้เห็นนานแล้ว มองกี่ทีก็สวย...เราน่าจะ
เอาไปไว้ในห้องรับแขกนะ’ แมวเหมียวแสร้งร้องทักภาพที่เพิ่งผ่านไป
โดยชมทั้งตัวเองและคนวาดไปพร้อมๆกัน
‘อย่าเบี่ยงความสนใจฉันเลย’ ซิลเวอร์ปราม
‘ก็น้อยใจนี่ อุตส่าห์ตั้งความหวัง แต่คริสต์มาสก็ไม่เห็นได้อะไรเลย’
คนเป็นนายถอนใจกับน้ำเสียงตัดพ้อนั้น แล้วเขาก็เริ่มอ่อนลง
‘จริงๆฉันเตรียมบางอย่างไว้ จะพามาดูอยู่นี่ไง แต่ทดลองเสร็จไม่ทันเพราะงานยุ่งเหลือเกิน
แต่เดี๋ยวเราจะออกไปลองมันด้วยกัน วันนี้ฉันว่าง’
‘อะไรกันๆ ของขวัญเหรอ ใหญ่จนยัดลงไปในถุงเท้าไม่ได้ใช่ไหม ซิลเวอร์น่ารักที่สุดเลย’
แวนด้าร่ำร้อง
‘ใช่... แต่ไม่ใช่ของเธอคนเดียวหรอกนะ’
แมวในอ้อมแขนของชายหนุ่มหน้าม่อยลง แบบนั้นมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ
ของขวัญสำหรับเธอคนเดียวก็ไม่มี ค่ำคืนหวานชื่นอันแสนห่างไกลยิ่งไม่ต้องพูดถึงไปเลย
บ้านนี้มีห้องทดลองวิทยาศาสตร์อยู่ใต้ดิน โดยที่เจ้าของให้เหตุผลว่าสงบดี
และไม่มีแสงรบกวน แถมบรรยากาศก็เหมาะจะเอาไว้แอบทำอะไรๆไม่ให้ใครรู้
แวนด้ารู้ว่าซิลเวอร์ชอบคนมีชื่อเสียงในด้านการประดิษฐ์ นายของเธอเคย
เข้าไปตีซี้ โทมัส อัลวา เอดิสัน แล้วก็คงจะได้แรงบันดาลใจมาไม่น้อย
เมื่อซิลเวอร์ปล่อยแวนด้าลง แมวดำก็ได้เห็น...สิ่งที่เขาซุกซ่อนไว้ใต้ผ้าคลุม
ซึ่งถูกกระชากออกด้วยลีลาเหมือนกำลังเล่นกล รถเลื่อนคันสีเงินวาววาม
อย่างของซานตาคลอส เทียมกวางขนาดใหญ่ตัวเดียวโดดๆ
‘นี่ละ แต่ว่านะมันลอยได้ไม่นานหรอก เพราะฉันพยายามจะใช้หลักการขับเคลื่อน
อย่างผู้มีวัฒนธรรมของโลกใหม่มารวมกับเวทมนตร์แค่นิดหน่อยเท่านั้น ไม่รู้สิ...
ตาลุงหนวดคนไหนจะอยากออกมาแจกของขวัญในคืนหนาวๆแถวนี้
ก็คงมีแต่พ่อมดที่อยากเล่นสนุกกับเด็กที่พ่อแม่ไม่สนใจจะหาของขวัญให้
แต่ก็นะ ทดลองเสร็จไม่ทันเมื่อคืนอย่างว่า’
‘มันพอจะบินได้ไหม ออกไปนั่งเล่นกันก็ยังดี’ แมวสาวเลียบเคียง
แวนด้าพิศดูลักษณะค่อนข้างรุงรังของตัวรถเลื่อนที่ซ่อนเครื่องยนต์ไว้ไม่มิด
กับกวางสีเทาตุ่นๆ ขนหรอมแหรมเป็นเรื้อนน่าชัง แมวดำสะดุ้งเฮือก
เมื่อเห็นซิลเวอร์ซ้อมมือด้วยการเอาแส้ฟาดกวางซะแรง
กวางปลอมที่เย็นชาเพียงหันมามองค้อนนิดๆ ตาของมันเป็นสีเทาสวย
ทั้งยังเย่อหยิ่งคล้ายพร้อมพยศได้ทุกเวลา แถมยังคุ้นหน้าอย่างประหลาด
ด้วยจมูกยาวแหลมราวกับพ่อมด...
‘นี่มันไม่ใช่รูดอล์ฟ ? อย่าบอกนะว่ากวางนี้มีต้นแบบมาจาก...’
‘วีตัส เกรย์ พาราดีส์ยังไงล่ะ’ ซิลเวอร์ตอบกลั้วหัวเราะยามเอ่ยชื่อคู่แค้น
‘ทำไมนิสัยแย่แบบนี้นะ แถมทำออกมาซะจนมันดู...น่าเกลียดจังเลย’
‘กวางวีตัสก็ต้องน่าเกลียด’ คนตอบหัวเราะร่วน ตบตูดกวางแรงๆแล้วพลิ้วฉากหลบ
เมื่อกวางสีเทาโกรธจนดีดขาหลังเข้าใส่
แมวสาวแอบส่ายหน้า ในขณะที่ซิลเวอร์อุ้มเธอก้าวขึ้นไปบนเลื่อนซึ่งเขาประดิษฐ์ขึ้นมา
ใช้แส้ฟาดสุดแรงลงไปบนหลังกวาง ‘ไปเลยวีตัส !!! ’
แวนด้าตาเบิกกว้างเมื่อกวางยกขาหน้าขึ้นแผดเสียงร้องคล้ายม้าป่วย
ทะยานพรวดเข้าหาเตาผิงมืดๆที่ไม่ได้ถูกจุดทิ้งไว้ ทั้งสองคล้ายจะหดเล็กลง
ระหว่างแล่นผ่านความมืดในปล่องไฟอับๆ ก่อนจะทะลุพรวดขึ้นมาในสภาพที่
หน้าขาวๆหล่อๆของซิลเวอร์กลายเป็นสีดำเกือบเท่าๆขนของแวนด้า
ดูก็รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาลองบินด้วยรถเลื่อน และความจริงอีกอย่างที่ปรากฏก็คือ
ปล่องไฟแบบเก่าในบ้านหลังนี้ไม่ได้ทำความสะอาดมานานเกินไปแล้ว
‘นี่มัน... ออกจะผิดจากที่ฉันคิดเอาไว้...’
ซิลเวอร์คำรามโดยไม่พักเสียเวลา เขาพยายามดึงบังเหียนควบคุมกวางที่ดื้อเงียบ
และกำลังควบเตลิดไม่ยอมหยุดไว้แน่น ไม่มีเวลาจัดการกับความสกปรกที่เกิดขึ้นบนตัว
เห็นได้ชัดว่ากวางปลอมตัวนี้มีนิสัยดื้อด้านเหมือนวีตัสผู้เป็นต้นแบบมากเกินไป
ตัวรถเลื่อนสั่นกระตุกแรงๆ คล้ายจะหลุดออกเป็นชิ้นๆ แวนด้าตัวสั่น ร้องเสียงแหลมออกไป
‘หยุดเดี๋ยวนี้นะ-ะ-ะ โอ๊ย นี่มันขึ้นมาสูงมากเลย ฉันกลัวความสูง! ’
นั่นเป็นประโยคที่ไม่สมควรหลุดจากปากแมวเลยจนนิดเดียว
‘ไม่ต้องห่วง รถนี่มีระบบเวทมนตร์นิรภัยคุมเรื่องความปลอดภัยไว้หลายชั้น’
ซิลเวอร์ขบกรามตอบลอดไรฟันผ่านเสียงลมวู่หวิว และเสียงค่อกแค่ก
เหมือนกำลังสำลักของรถเลื่อนไอพ่น ‘อย่างน้อย ถึงแม้ว่ามันพัง เราก็จะ...’
ตูมมมม !!!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อตัวรถไม่อาจทนความเร็วของกวางที่กระชากแรง
จนเครื่องยนต์ทำงานไม่เป็นระบบ แวนด้าและซิลเวอร์กระเด็นกระดอนออกไปพร้อมกัน
ทั้งสองถูกห่อหุ่มไว้ด้วยฟองสบู่นิรภัยที่เกิดจากเวทมนตร์ ค่อยๆลอยละล่องสู่ดินไปพร้อมๆกับ
ละอองหิมะ ก่อนที่ฟองจะแตกโผละเมื่อใกล้ถึงพื้น แมวและคนร่วงหล่นลงแอ้ก
เกือบจะพร้อมกัน
แวนด้าหันไปมองเจ้านายซึ่งอยู่ในสภาพสกปรกรุ่งริ่งที่สุดในรอบสี่ร้อยปีที่เธอเคยเห็นมา
‘ถึงมันพัง เราก็จะ...ไม่เป็นไร’ ซิลเวอร์เค้นคอพูดต่อจนจบ
พลางไอเอาเขม่าควันออกมาใส่แวนด้าสองสามที
แมวดำหลับตาปี๋พลางสลัดขน นี่ไม่ใช่คริสต์มาสแบบที่เธอคิดไว้
ไม่มีความความโรแมนติกอะไรสักนิดเลย!!
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ม.ค. 2556, 15:35:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ม.ค. 2556, 15:35:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 1591
| << ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนที่ 2 | ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน ตอน 4 / คริสต์มาสปีนี้แวนด้าจะได้อะไรน้า >> |
อสิตา 14 ม.ค. 2556, 15:48:51 น.
เรื่องสั้นๆนะคะ ไม่กี่ตอนก็จบแล้ว
จะเปิดให้สั่งซื้อในหนังสือรวมเล่มการกุศลของเหล่านักเขียนสนพ.อรุณค่ะ ไว้จะแจ้งข่าวอีกที
เรื่องสั้นๆนะคะ ไม่กี่ตอนก็จบแล้ว
จะเปิดให้สั่งซื้อในหนังสือรวมเล่มการกุศลของเหล่านักเขียนสนพ.อรุณค่ะ ไว้จะแจ้งข่าวอีกที
Zephyr 14 ม.ค. 2556, 18:34:54 น.
สกปรก รุ่งริ่งด้วย เอิ่ม มาดหายโม้ดดดดด
เฮ้อออ สงสารแวนด้า อดโรแมนติกเลย
สกปรก รุ่งริ่งด้วย เอิ่ม มาดหายโม้ดดดดด
เฮ้อออ สงสารแวนด้า อดโรแมนติกเลย
lovemuay 14 ม.ค. 2556, 20:35:26 น.
อ่อ เห็นพี่จอยก็บอกอยู่เหมือนกันค่ะ ใช่ที่มีบ้านนักเขียนไฟไหม้รึป่าวคะ?
อ่อ เห็นพี่จอยก็บอกอยู่เหมือนกันค่ะ ใช่ที่มีบ้านนักเขียนไฟไหม้รึป่าวคะ?
นางสาวกระป๋อง 14 ม.ค. 2556, 21:51:43 น.
ใช่ค่ะ แม่มณีของแป้งสีดำสนิทเลยค่ะ แถมนิสัยเธอก็ เชิดๆหยิ่งๆ จะมีก็แต่กับแม่ที่เธอจะไม่หยิ่งใส่ ติดจะอ้อนด้วยซ้ำไป ที่สำคัญนะค่ะ (กระซิบๆ เดี๋ยวเธอจะได้ยิน) เวลาแป้งว่าคุณนายเธอให้แม่ฟังนะคะ เธอจะแอบไปฉีกหนังสือในกรุสมบัติแป้งทุกทีเลยค่ะ แต่เธอจะเลือกฉีกเล่มที่แป้งเก็บไม่เรียบร้อยคะ พอเวลาแป้งไปฟ้องแม่ก็เลยโดนว่า ว่าเก็บของไม่มีระเบียบ แม่มณีไม่ชอบคนไม่มีระเบียบ แถมยังชมคุณนายเธอซะด้วย พออ่านเรื่องนี้ของคุณอสิตา ก็เลยรู้สึกว่าแวนด้า เธอมีหลายมุมคล้ายกับแม่มณีอยู่คะ ก็เลยทั้งหมั่นไส้ ทั้งเอ็นดูเธอค่ะ
ใช่ค่ะ แม่มณีของแป้งสีดำสนิทเลยค่ะ แถมนิสัยเธอก็ เชิดๆหยิ่งๆ จะมีก็แต่กับแม่ที่เธอจะไม่หยิ่งใส่ ติดจะอ้อนด้วยซ้ำไป ที่สำคัญนะค่ะ (กระซิบๆ เดี๋ยวเธอจะได้ยิน) เวลาแป้งว่าคุณนายเธอให้แม่ฟังนะคะ เธอจะแอบไปฉีกหนังสือในกรุสมบัติแป้งทุกทีเลยค่ะ แต่เธอจะเลือกฉีกเล่มที่แป้งเก็บไม่เรียบร้อยคะ พอเวลาแป้งไปฟ้องแม่ก็เลยโดนว่า ว่าเก็บของไม่มีระเบียบ แม่มณีไม่ชอบคนไม่มีระเบียบ แถมยังชมคุณนายเธอซะด้วย พออ่านเรื่องนี้ของคุณอสิตา ก็เลยรู้สึกว่าแวนด้า เธอมีหลายมุมคล้ายกับแม่มณีอยู่คะ ก็เลยทั้งหมั่นไส้ ทั้งเอ็นดูเธอค่ะ
ฮอบบิท 15 ม.ค. 2556, 03:46:28 น.
โอ๊ะ โอ...กวางสีเทาตุ่นๆ ขนหรอมแหรมเป็นเรื้อนน่าชัง...ซิลเวอร์เอ๋ย ระวังแวนด้าติดเรื้อนนะ
โอ๊ะ โอ...กวางสีเทาตุ่นๆ ขนหรอมแหรมเป็นเรื้อนน่าชัง...ซิลเวอร์เอ๋ย ระวังแวนด้าติดเรื้อนนะ
หมูอ้วน 15 ม.ค. 2556, 06:39:28 น.
ฮาาา ค่ะ แวนด้าคงผิดหวังน่าดู
ฮาาา ค่ะ แวนด้าคงผิดหวังน่าดู
ameerahTaec 15 ม.ค. 2556, 09:33:42 น.
ตอนแรกลุ้นไปกะแวนด้าว่าจะได้อะไรเป็นของขวัญ 55555+ นึกว่าเครื่องแปลงร่างเป็นคนซะอีก
ตอนแรกลุ้นไปกะแวนด้าว่าจะได้อะไรเป็นของขวัญ 55555+ นึกว่าเครื่องแปลงร่างเป็นคนซะอีก
angelK 15 ม.ค. 2556, 13:39:42 น.
5555555+
ตอนนี้ฮาจริงๆ ค่ะ นึกภาพออกเลย ชอบฟองสบู่นิรภัยจัง เก๋เชียว แต่น่าจะส่งถึงพื้ันให้นุ่มนวลกว่านี้หน่อยนะ
5555555+
ตอนนี้ฮาจริงๆ ค่ะ นึกภาพออกเลย ชอบฟองสบู่นิรภัยจัง เก๋เชียว แต่น่าจะส่งถึงพื้ันให้นุ่มนวลกว่านี้หน่อยนะ