รักเล่ห์ เสน่ห์ร้าย
เมื่อสาวโสดแสนสวยอยากสละคาน มาพบกับคุณหมอหนุ่มรูปงามแสนจะเคร่งขรึม เรื่องรั่วๆ ที่มีแต่เสียงหัวเราะก็เกิดขึ้น เพราะเธออยากจะจับคุณหมอมาทำสามีจนตัวสั่นตัวคลอน!!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 2. อาหารแห่งความรัก I
เสียงตะหลิวกระทบกับกระทะดังขึ้นมาเป็นระยะ กลิ่นหอมฟุ้งของอาหารที่กำลังจะสุกตลบอบอวลไปทั้งบ้าน ไม่นานนักเมนูอาหารจากหัวใจดวงน้อยๆ ก็เสร็จออกมาเป็นรูปเป็นร่าง แม่ครัวสาวค่อยๆ บรรจงจัดมันลงไปในกล่องข้าวแสนน่ารัก หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องทำอาหารไปต้อนรับสมาชิกใหม่ของหมู่บ้านมาตั้งแต่ตอนเช้าเมื่อเห็นว่าใครกันที่กำลังขนของมาลงยังบ้านในซอยถัดไป เสียดายที่วันนี้เธอต้องไปทำงานแต่เช้าเลยไม่สามารถอยู่ช่วยขนของได้ ...แต่ไม่เป็นไร เพราะอย่างไรเสียตอนเย็นก็ต้องกลับมาเจอกันอยู่ดี
หนีไปไหนไม่พ้นหรอกค่ะคุณหมอ
พลันรอยยิ้มแสนมีความสุขปนเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าของคนที่กำลังหรี่ตามองข้าวกล่องตรงหน้าด้วยความมาดมั่น นี่ถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่เธอจะจับ เอ๊ย! จะจีบล่ะก็ ไม่มีทางได้แอ้มฝีมือการทำอาหารระดับเทพของเธอเป็นแน่!
สิตางศุ์หัวเราะหึๆ ขึ้นมา ขณะจัดกล่องพลาสติกสีขาวลายดอกไม้สองสามกล่องลงในตะกร้าหวาย เจ้าใบ้ที่นั่งมองเจ้านายสาวอยู่นาน เอียงคอไปมาด้วยความงุนงง เมื่อเห็นท่าทางประหลาดๆ หากว่ามันเป็นคนมันคงจะหวาดกลัวกับท่าทางผีเข้าของเจ้านายแน่
“ไป ใบ้ลูกรัก วันนี้แหละแม่จะหาพ่อให้เอง!” หญิงสาวพูดอย่างมาดมั่น หยิบตะกร้าหวายที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาพร้อมกับเดินออกไปจากห้องครัวทันที
หมาน้อยตัวเล็กที่กำลังนั่งงุนงงอยู่เห็นว่าร่างระหงของเจ้านายเดินออกไปไกลแล้ว จึงรีบวิ่งตามพร้อมกับเห่าเรียกร้องความสนใจไปตลอดทาง
เสียงเห่าของสุนัขที่ดังมาจากหน้าบ้านทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจัดข้าวของให้เข้าที่อยู่เงยหน้าขึ้นมามอง คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อย ก่อนจะคลายออกเมื่อเห็นว่าแขกคนแรกที่มาเยือนบ้านใหม่ของเขานั้นคือใคร
“สวัสดีครับ” คชินทร์เอ่ยทักก่อนตามมารยาท
“สวัสดีค่ะหมอชิน ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ในหมู่บ้านนะคะ โอ้โห ของเยอะแยะเลย” สิตางศุ์ตอบกลับ ขณะกวาดสายตามองข้าวของที่ยังวางระเกะระกะอยู่บนพื้น
“โฮ่งๆๆ” เจ้าใบ้ก็เอากับเขา รีบเห่าทักทายคนที่ช่วยชีวิตตัวเองเอาไว้ไม่น้อยหน้าเจ้านาย
คชินทร์หันไปยิ้มให้เจ้าหมาน้อยอย่างเอ็นดู ก่อนจะหันมาตอบหญิงสาวที่หิ้วตะกร้าหวายใบใหญ่แนบกายมาด้วย
“ขอบคุณครับ ของพวกนี้ร้านเขาเอามาส่งตั้งแต่เช้าแล้ว แต่พอดีผมเพิ่งกลับมาเลยต้องมาจัดกันตอนเย็น ตอนนี้มันรกไปหน่อยแถมยังไม่มีที่ให้นั่งเพราะโซฟาผมยังไม่เอามาส่ง ไม่ว่ากันนะครับ”
สิตางศุ์ยิ้มรับ หากแต่ในใจกลับระอุไปด้วยความอิจฉาริษยาเมื่อเห็นสายตาของคชินทร์เมื่อสักครู่นี้
ยิ้มทักไอ้ใบ้ก่อนทักฉัน นี่ขนาดหมายังสำคัญกว่าฉันเหรอเนี่ย!
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ” ชายหนุ่มถามอีกครั้ง เมื่อเห็นสายตาแปลกๆ ของเพื่อนบ้านคนใหม่
“เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไร แหม...หมอชินไม่ต้องพิธีรีตองอะไรหรอกค่ะ ไม่มีโซฟาก็นั่งที่อื่นก็ได้ไม่ยุ่งยาก ว่าแต่หมอชินทานข้าวเย็นรึยังคะ” หญิงสาวรีบปรับสีหน้าให้กลับมายิ้มเหมือนเดิม ขณะค่อยๆ ใช้เท้าเขี่ยเจ้าแจ๊ครัสเซียที่อยู่ข้างกายให้พ้นออกไปจากรัศมีสายตาของหมอหนุ่มโดยเร็ว
ไปให้พ้นเลยนะชิ้ว อย่ามาแบ่งความสนใจจากฉันเด็ดขาด
“ยังเลยครับ ทำงานเสร็จก็รีบกลับมาจัดของ”
“ว้าว ดีจังเลยค่ะ เพราะตังกำลังจะมาชวนหมอชินกินข้าวอยู่พอดี”
“คงไม่สะดวกหรอกครับ เพราะตอนนี้ผมยังต้องจัดของอยู่เลยไม่สะดวกจะออกไปกินข้างนอก” คชินทร์บอกปัดอย่างสุภาพ
“ตังก็ไม่ได้มาชวนหมอไปกินข้าวนอกบ้านนี่คะ” สิ้นเสียงหวานๆ หมอหนุ่มก็เลิกคิ้วขึ้นมาอย่างแปลกใจ
“ตังทำกับข้าวมาเผื่อ เพราะคิดว่าหมอชินคงจะยุ่งจัดของจนลืมกินข้าว ตังเป็นห่วงกลัวจะเป็นลมเป็นแล้งไป”
“คุณตังทำกับข้าวเอง?”
“ทำไมคะหมอชิน อย่างตังดูเหมือนทำอาหารไม่เป็นรึยังไง แหม...อย่าตัดสินกันแค่เพียงเปลือกนอกสิคะ” หญิงสาวอมยิ้ม หรี่ตามองคนตรงหน้าที่กำลังจ้องตอบกลับมาด้วยความประหลาดใจ
“คุณดูเหมือนสาวสมัยใหม่ที่ไม่ใส่ใจเรื่องทำอาหาร มันเลยทำให้ผมแปลกใจ” คชินทร์พูดในสิ่งที่คิดออกมา
“งั้นคุณก็ควรจะมองตังเสียใหม่ เพราะตังใส่ใจเรื่องทำอาหารแน่ค่ะ ของอย่างนี้มันต้องลองจะได้รู้ว่าไม่ได้มีดีแค่ลมปาก” สิตางศุ์หลิ่วตาให้ พร้อมกับมองหาโต๊ะอาหารด้านในเพื่อใช้เป็นสถานที่สานสัมพันธ์ที่กำลังจะแน่นแฟ้นในวันข้างหน้า
ถ้าลองแล้วรับรองจะติดใจ!
ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ส่งยิ้มให้แทน ก่อนจะพาแขกคนแรกเข้าไปยังโซนห้องครัวที่มีชุดโต๊ะกินข้าวจัดวางเอาไว้เป็นระเบียบ สิตางศุ์เดินตามเข้าไปอย่างกระหยิ่มใจที่ได้เป็นคนแรกในการเปิดซิงบ้านของเขา ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะกินข้าว ช้อน ส้อม ถ้วย ชาม ราม ไห เธอจะเปิดซิงให้หมด ไม่เว้นแม้แต่เจ้าของบ้านเลยทีเดียว!
“โชคดีนะครับที่ร้านเขาเอาโต๊ะกินข้าวมาส่งก่อน แต่อันที่จริงคุณก็ไม่น่าจะลำบากทำอาหารมาให้ผมก็ได้” คชินทร์พูดพลางหันมามองหญิงสาวที่เดินตามเข้ามา
“ไม่ลำบากเลยแม้แต่น้อยค่ะ ตังชอบทำอาหาร ดีเสียอีกตังจะได้มีคนชิมฝีมือเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนจากจำนวนทั้งหมดหนึ่งตัว” พูดพลางหันไปมองหาเจ้าใบ้ที่วิ่งซนอยู่แถวๆ นั้น
“ว่าแต่หมอชินจะทานเลยมั้ยคะ เดี๋ยวตังจะได้จัดใส่จานให้เลย” หญิงสาวถามด้วยความลุ้นนิดๆ อยากจะรู้เหมือนกันว่าเวลาพ่อรูปหล่อผู้นี้ได้ชิมฝีมือของเธอแล้วจะรู้สึกอย่างไร
คชินทร์ยกยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเวลาก็ล่วงเลยมาเกือบจะหนึ่งทุ่ม จึงพยักหน้ารับความหวังดีของหญิงสาวในที่สุด
“สงสัยวันนี้คงต้องฝากท้องไว้กับคุณตังแล้วล่ะครับ” สิตางศุ์ยิ้มลิงโลด ขณะเปรยบางอย่างออกมาเบาๆ
“จะฝากอย่างอื่นด้วยก็ได้นะคะ ไม่ว่า”
“อะไรนะครับ” คนตัวโตเลิกคิ้ว
“เปล่า ไม่มีอะไรค่ะ ตังแค่บอกว่าจะฝากทุกวันเลยก็ได้นะคะ ไม่ว่า” พลางส่งยิ้มหวานหยดให้ไปชายหนุ่มซึ่งคงไม่ได้รู้ตัวเลยว่าได้กลายเป็นเป้าหมายในการสละคานของแม่สาวหน้าสวยนี้ไปเสียแล้ว
“อะ อ้อเหรอครับ” หากแต่สิ่งที่ชายหนุ่มได้ยินเมื่อสักครู่นี้มันไม่ใช่อย่างนี้เลย (นี่หว่า)
“ว่าแต่เราจะเริ่มทานกันรึยังคะ เดี๋ยวกับข้าวมันจะเย็นซะก่อน”
“เราเหรอครับ?” หมอหนุ่มถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ค่ะ ‘เรา’ ไม่ใช่แค่คุณหมอหรือว่าตัง แต่เป็นเรา” สาวสวยเน้นคำว่า ‘เรา’ ให้หนักแน่นขึ้นอีก เพื่อย้ำถึงความสัมพันธ์ที่เธอกำลังจะสร้างมันขึ้นมาในวันข้างหน้านี้
We belong together ค่ะรูปหล่อ
“ตอนแรกผมนึกว่าคุณทำมาเผื่อให้ผมทานเองเสียนี่” ชายหนุ่มยิ้มเก้อที่หลงเข้าใจผิดมานาน
“แหม...ว่าไปโน่น ตังก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย กะว่าจะมานั่งกินเป็นเพื่อนหมอชินนั่นแหละ ถือเป็นการต้อนรับน้องใหม่ในหมู่บ้านไงคะ”
คชินทร์ยิ้มรับน้อยๆ เริ่มจะรู้ตัวแล้วว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้มาแค่นั่งทานข้าวเป็นเพื่อนแน่ หากแต่เขาก็ยังคงรักษาระยะห่างเอาไว้ให้เหมือนกับคนอื่นๆ ที่พยายามเข้ามาตีสนิทกับเขาเหมือนอย่างคนหน้าสวยคนนี้
กล่องใส่กับข้าวสี่กล่องถูกยกออกมาจากตะกร้าหวายที่วางอยู่บนโต๊ะ สิตางศุ์เปิดฝามันออกด้วยความภาคภูมิใจ ค่อยๆ ใช้ทัพพีตักอาหารข้างในออกมาอย่างระมัดระวัง
“น่าทานจังครับ” ชายหนุ่มเอ่ยทักตามที่เห็น เพราะหน้าตาอาหารที่สิตางศุ์ทำมานั้นมันดูดีกว่าที่เขาจินตนาการไว้โข
“น่าทานก็ทานเลยค่ะ ตังทำสุดฝีมือเลยนะคะ อันนี้เป็นผัดยอดฟักแม้ว ส่วนกล่องนั้นเป็นต้มโคล้งปลากรอบ และกล่องสุดท้ายเป็นกุ้งอบวุ้นเส้นค่ะ” แม่ครัวแนะนำเมนูอาหารด้วยความภาคภูมิใจ
“ทำได้หลายอย่างเก่งนะครับ” คชินทร์ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะช่วยแม่ครัวสาวจัดอาหารใส่จานอีกแรง ต้องยอมรับว่ากลิ่นที่มันโชยมาช่างหอมเย้ายวนใจดีเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะดีเหมือนกับหน้าตาอาหารรึเปล่า
สิตางศุ์แทบจะลอยขึ้นไปติดเพดานห้องเมื่อได้ยินคำชมของคุณหมอรูปหล่อ เด็กอาไร้...นอกจากหล่อแล้วยังสุภาพอีกด้วย นี่ถ้าเธอไม่ได้มีโอกาสพบเจอกับพ่อหนุ่มคนนี้ สงสัยว่าชาตินี้เธอคงจะยังคิดอยู่ว่าคนดีๆ ที่แสนจะเพอร์เฟกนั้นมันมีแค่ในนิยายจริงๆ
เกิดมาเป็นเนื้อคู่ฉันชัดๆ!
“จะทานกันเลยมั้ยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนหลับตาพริ้มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ปล่อยให้เขายืนรออยู่นานสองนาน
สงสัยจะไม่ค่อยเต็ม
“ทานค่ะ ทานกันเลย หมอชินจะได้รู้ว่าฝีมือของตังอร่อยแค่ไหน” พูดพลางกุลีกุจอนั่งลงบนเก้าอี้ พร้อมกับกวักมือให้อีกคนที่ยืนงงอยู่นั่งลงเช่นกัน
“นั่งสิคะหมอชิน รีบทานกันดีกว่าเดี๋ยวมันเย็นจะไม่อร่อย” คชินทร์มองคนที่นั่งอยู่ก็เผลอยิ้มออกมาด้วยความเหนื่อยใจ สงสัยเหลือเกินว่านี่มันบ้านเขาหรือว่าบ้านเธอกันแน่
ร่างใหญ่ทรุดนั่งลงไปบนเก้าอี้สีไม้ได้เพียงครู่เดียว ขณะกำลังจะตักผัดยอดฟักแม้วขึ้นมาชินโดยมีสายตาลุ้นจนตัวโก่งเหมือนกำลังลุ้นนักเตะยิงลูกโทษของแม่ครัวคนสวยอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น คชินทร์จึงจำเป็นต้องวางช้อนลงไป หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับกรอกเสียงนุ่มๆ ตามไป
“มีอะไรรึเปล่า”
“โอเค งั้นบอกเขาว่า เดี๋ยวผมจะรีบตามไปที่คลินิก จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
สิตางศุ์ที่นั่งฟังอยู่ถึงกับหน้าหงิก อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นเจ้าชายก็จะได้กินผัดผักอาบยาเสน่ห์ของเจ้าหญิงอย่างเธออยู่มะรอมมะร่อ แต่ดันถูกมารร้ายเข้ามาขัดขวางเสียนี่ ขอเวลาอีกแค่ไม่กี่นาทีนี่มันจะตายกันไหม
อย่าให้แม่รู้นะว่าคนที่โทรมาเป็นใคร จะสั่งประหารเสียบหัวประจานเลยคอยดู!
“คุณตังครับ ขอโทษด้วยนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้ พอดีที่คลินิกมีเคสด่วนผมต้องรีบไปดู เอาไว้วันหลังผมคงมีโอกาสได้ชิมฝีมือคุณนะครับ”
อีกฝ่ายได้ยินดังนั้นรีบเปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับพลัน หันมาส่งยิ้มละมุนให้เจ้าของบ้าน ก่อนจะพูดเสียงอ่อนเสียงหวานขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะหมอชิน ยังไงชีวิตตัวน้อยๆ ก็สำคัญกว่าอยู่แล้ว หมอชินรีบไปเถอะ เดี๋ยวช้าไปจะไม่ทันการ ถ้าอย่างนั้นตังจะเก็บอาหารพวกนี้ใส่กล่องไว้ให้นะคะ เผื่อหมอชินกลับมาแล้วหิวจะได้มีอะไรกิน”
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะได้กลับเมื่อไหร่ แถมตู้เย็นก็ยังไม่มี ผมว่าคงต้องรบกวนคุณตังเก็บไปก่อนก็ได้ครับกลัวมันจะเสีย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ” คชินทร์เอ่ยขอโทษอย่างจริงใจ
ได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็ฝืนฉีกยิ้มกว้าง ทั้งที่ในใจแทบจะกรีดร้องออกมาอย่างสุดแสนเสียดาย แล้วที่เธอต้องรีบบึ่งรถกลับมาจากที่ทำงานมาเตรียมอาหารพวกนี้เพื่ออะไรกัน เพื่ออะไรกัน! เพื่ออะไรกัน!!
“แหม ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอาไว้ครั้งหน้าก็ได้เนอะ” สิตางศุ์ฝืนยิ้มแห้งเหี่ยวกลับไปให้ ขณะลงมือเก็บอาหารที่ไร้ซึ่งคนสนใจลงกล่องไว้อย่างเดิม
ตรงจุดนี้ เซ็งค่ะ คนสวยเซ็งชะมัด!
“เอาไว้ครั้งหน้านะครับ ขอบคุณมากสำหรับวันนี้” คชินทร์ยิ้มตอบ มือใหญ่ช่วยเก็บเป็นพัลวัน สงสัยว่าเจ้าตัวคงจะรีบน่าดู
หญิงสาวยิ้มแหยงๆ ก่อนจะตะโกนเรียกชื่อหมาน้อยที่มาด้วยกัน ไม่รู้ว่ามันแอบไปเล่นซนที่ไหน เพราะตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในบ้านก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของมันเลย
“ใบ้ แกอยู่ไหนน่ะ รีบออกมาเลยนะ กลับบ้านเร็ว!” เมื่อได้ยินเสียงเจ้านายสาว เจ้าแจ๊ครัสเซลที่วิ่งพล่านอยู่นอกบ้านก็กระโจนพรวดเข้ามาในทันที
“ถ้างั้นตังกลับก่อนนะคะหมอชิน เอาไว้โอกาสหน้าหวังว่าหมอชินจะได้ชิมฝีมือตังซักครั้ง” ไม่วายหยอดคำหวานให้อีกฝ่ายเพื่อย้ำอีกครั้ง
“ครับ ผมสัญญา” ชายหนุ่มรับคำ ก่อนจะเดินไปส่งหญิงสาวและหมาน้อยถึงประตูรั้วหน้าบ้าน
“เดินดีๆ ล่ะใบ้ อย่าซนจนไปตกน้ำตกท่าอีกนะ” คชินทร์พูดไล่หลังด้วยความเอ็นดู เมื่อเห็นเจ้าตัวแสบวิ่งเล่นไปทั่ว ชายหนุ่มมองตามร่างระหงนั้นจนลับตา ก่อนจะรีบเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมตัวออกไปยังคลินิกด้วยความรวดเร็ว
สิตางศุ์เดินหน้าหงิกกลับบ้าน ไม่วายที่จะเหลือบมองหมาตัวน้อยด้วยความอิจฉาริษยา ไม่ว่าจะคำเอ่ยทักหรือบอกลา มันก็ได้รับอภิสิทธิ์ก่อนเธอทุกครั้ง อย่างนี้มันน่าจะจับฆ่าเสียไม่ให้มาเป็นเสี้ยนหนามหัวใจได้อีกต่อไป
“ฉันจะฆ่าแกไอ้ใบ้!” หญิงสาวกัดฟันกรอด พร้อมกับวิ่งไล่เจ้าตัวเล็กไปรอบบ้าน ตะกร้าหวายที่หิ้วมาถูกวางเอาไว้กับพื้นเพื่อความสะดวกในการไล่จับสี่ขาตัวแสบ เจ้าใบ้วิ่งหนีเร็วปร๋อส่งเสียงเห่าออกมาอย่างมีความสุข ก็นานทีปีหนเจ้านายแสนสวยจะยอมออกมาวิ่งเล่นกับมันบ้าง อย่างนี้สงสัยจะต้องพาเจ้านายไปบ้านนู้นให้บ่อยๆ เสียแล้ว เพราะดูท่าทางเจ้านายคงจะมีความสุขม้ากมาก...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่ะทุกคน คำโบราณบอกว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก
ฉะนั้นมีอารมณ์เขียนต้องรีบเขียน อิอิ
ช่วงนี้ก็คงมาบ่อยๆนะคะ แม้จะต้องตาโหลไปทำงานทุกวัน
แต่ไม่เป็นไรเพราะเราไปหลับที่ทำงานแทน เอิ๊กกกก
ขอบคุณ
คุณเรียงอักษร : คนเขียนก็ชอบนางเอกเหมือนกันค่ะ ราวกับอวตารร่างลงไปเอง กร๊ากๆ
คุณsaralun : ขอบคุณค่ะที่คอยติดตาม :)
คุณsilverraindrop : นั่นสิคะเรื่องนี้นางเอกกลบรัศมีพระเอกซะมิดเลย 555555+
คุณหนอนฮับ : คนเขียนก็ไม่เครียดเหมือนกันค่ะ หลังจากที่เรื่องก่อนเครียดจนอ้วนเรย กร๊ากๆ
คุณนิชาภา : นี่หร่อน จะให้ชั้นรอหร่อนได้ยังไงยะ ตอนนี้ข้าวยังไม่มีจะกรอกหม้อเลยด้วยซ้ำ! กร๊ากๆๆ
คุณcherryfirm : นั่นสิคะ ตอนเขียนก็คิดอยู่ว่านี่นางเอกหรือนางร้าย 5555+
คุณน้องแสตมป์ : ไม่ใช่แค่ยัยตังนะคะที่บ้า คนเขียนก็บ้า เอิ๊กกกก
คุณมะดัน : อิอิ โดนจึยเรยชิมิคะ นางเอกที่ไม่ใช่นางเอก 55+
คุณpattisa : ใช่ค่ะ เรื่องนี้จะปฏิวัติซะใหม่ ไม่ใช่ผู้หญิงอีกต่อไปที่ตกเป็นนางบำเรอของผู้ชาย แต่ผู้ชายต้องมาเป็นนายบำเรย! กร๊ากกกกกกกก
และทุกๆ คนที่ไม่แสดงตัวนะคะ :p
( ดารานิล )
www.facebook.com/daranil
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดารานิล เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 มิ.ย. 2554, 09:47:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 มิ.ย. 2554, 10:19:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 2842
| << 1. เออชะรอยเราเป็นเนื้อคู่ | 3. อาหารแห่งความรัก II (แก้ไข) >> |
ดารานิล 3 มิ.ย. 2554, 09:57:40 น.
ชั้นจะรอนะ อิอิ
ชั้นจะรอนะ อิอิ
saralun 3 มิ.ย. 2554, 10:21:23 น.
กำลังสนุกเลยอิอิ!! ชอบคะ ฮ่า ๆ ๆ
กำลังสนุกเลยอิอิ!! ชอบคะ ฮ่า ๆ ๆ
pattisa 3 มิ.ย. 2554, 11:52:41 น.
เอ้านางเอกเรา อิจฉาแม้กระทั่งหมา 5555555
เอ้านางเอกเรา อิจฉาแม้กระทั่งหมา 5555555
cherryfirm 3 มิ.ย. 2554, 13:08:32 น.
ว้า เสน่ห์ปลายจวักเป็นหมันซะแระ...คิคิ ไม่เป็นไรโอกาสหน้ายังมีเนอะ...สู้ๆๆ...^_____^
ว้า เสน่ห์ปลายจวักเป็นหมันซะแระ...คิคิ ไม่เป็นไรโอกาสหน้ายังมีเนอะ...สู้ๆๆ...^_____^
มะดัน 3 มิ.ย. 2554, 13:14:47 น.
ฮ่วย นางเอกไม่เ็มอย่างนี็โดนนนนนนนนนน
ฮ่วย นางเอกไม่เ็มอย่างนี็โดนนนนนนนนนน
หมูแพนด้า 3 มิ.ย. 2554, 13:16:02 น.
สนุกดีคะ...ชื่อหมาน่ารักดี "ใบ้"...แต่ชอบรองลงมาจาก หมาชื่อเบื๊อกอ่ะ..เคยได้ยิน อิอิ
สนุกดีคะ...ชื่อหมาน่ารักดี "ใบ้"...แต่ชอบรองลงมาจาก หมาชื่อเบื๊อกอ่ะ..เคยได้ยิน อิอิ
ลูกกวาดสีส้ม 3 มิ.ย. 2554, 14:22:38 น.
สนุก น่าสนใจมากเลยค่ะ
สนุก น่าสนใจมากเลยค่ะ
กาซะลองพลัดถิ่น 3 มิ.ย. 2554, 22:05:36 น.
อ่านไปก็ขำไปยิ้มไป สนุกจังเลยคะ ....นางเอกออกตัวแรงเต็มสตีมเลยน่ะเนี่ยะ พระเอกท่าทางออกจะกลัว ๆ นางเอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อ่านไปก็ขำไปยิ้มไป สนุกจังเลยคะ ....นางเอกออกตัวแรงเต็มสตีมเลยน่ะเนี่ยะ พระเอกท่าทางออกจะกลัว ๆ นางเอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
XaWarZd 16 มิ.ย. 2554, 14:22:07 น.
อ่านไปขำไป
อ่านไปขำไป
รัมไพชน 24 มิ.ย. 2554, 01:10:19 น.
ทั้งเจ้านายทั้งหมา บ๊องทั้งคู่เลย อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลยอ่ะ ขำนางเอกกับผัดผักอาบยาเสน่ห์ของเธอ
ทั้งเจ้านายทั้งหมา บ๊องทั้งคู่เลย อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลยอ่ะ ขำนางเอกกับผัดผักอาบยาเสน่ห์ของเธอ