ใต้ปีกรักสีเพลิง {นวนิยายชุด ความลับของผีเสื้อ สนพ.อรุณ}
สร้อยผีเสื้อสีเพลิงจากคนแปลกหน้า
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๗ (ครึ่งแรก)
พรนางฟ้าคอยจนถึงเวลาเลิกงานแล้วจึงหยิบกระเป๋าออกจากสำนักงานด้วยความหงอยเหงา ทว่าเพียงขับรถยังไม่ทันพ้นอาคาร ฝนก็เทกระหน่ำลงมาทำให้การจราจรกลายเป็นอัมพาตไปโดยอัตโนมัติ หญิงสาวเหม่อมองถนนกว้างสี่เลนยาวสุดลูกตาซึ่งเต็มไปด้วยรถหลากรุ่นหลายสีสารพัดยี่ห้อ ชั่งใจก่อนหยิบโทรศัพท์มาถือ เธออยากเล่าข่าวดีให้ใครสักคนฟัง แต่หลังจากกดไล่รายชื่อจากในสมุดโทรศัพท์ กลับพบว่าส่วนใหญ่เป็นลูกค้า คู่ค้า และเพื่อนร่วมงานทั้งสิ้น เพื่อนที่พอมีก็ห่างไกลชนิดไม่น่ามีเรื่องคุยกันได้
ผู้อำนวยการหมาดๆวางโทรศัพท์คืนที่ช่องวางของข้างกาย เอื้อมไปเปิดวิทยุ แล้วเอนพิงเบาะนั่งนิ่งๆ เหม่อมองไปเบื้องนอกอย่างไร้จุดหมาย สายฝนหยาดลงมากระทบกระจกหน้ารถไม่ขาดสาย เธอปิดที่ปัดน้ำฝนไปนานแล้วเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะให้มันทำงาน ตราบเท่าที่รถยังคงจอดสนิทโดยไร้วี่แววขยับเช่นนี้
ม่านน้ำบนกระจกรอบด้านกางกั้นขึ้นพรางตาให้เห็นว่าโลกของเธอหดเหลือเล็กเท่าความกว้างภายในห้องโดยสารเท่านั้น และนั่นอาจเป็นครั้งแรกก็ได้ที่พรนางฟ้าเพิ่งตระหนักว่า ที่แท้แล้วเธอเป็นแค่มนุษย์เล็กๆคนหนึ่ง เป็นชิ้นส่วนที่แทบไม่มีนัยสำคัญใดเลยเมื่อเทียบกับความกว้างใหญ่ของใต้ฟ้านี้ แล้วเสียงนุ่มๆที่ครวญเพลงด้วยถ้อยคำเศร้าระโหยที่ดังมาจากลำโพงก็ทำให้เธอชะงัก...
Hello, is it me you're looking for?
สวัสดี...ฉันคือคนที่คุณกำลังตามหาหรือเปล่า
‘Cause I wonder where you are
อยากรู้จริงว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน
and I wonder what you do
และกำลังทำอะไรอยู่
Are you somewhere feeling lonely,
คุณเคยรู้สึกเหงาบ้างไหม
or is someone loving you?
หรือว่ามีใครบางคนคอยมอบความรักให้คุณอยู่แล้ว[1]
ถ้าพระเจ้าท่านมอบเนื้อคู่ให้คนทุกคน พรนางฟ้าก็อยากรู้นักว่าตอนนี้ ‘คนของเธอ’ อยู่ที่ไหน มันยากมากนักหรือที่จะมีใครสักคนรักเธอน่ะ
กว่าพรนางฟ้าจะรู้ตัว หยดน้ำร้อนๆก็รินจากหางตาแล้ว ความเหงาคืบคลานเข้ายึดครองพื้นที่ในหัวใจจนหมดสิ้น ไหล่บางไหวขึ้นลงด้วยแรงสะอื้น และเจ้าตัวก็ปล่อยโฮเต็มที่ ให้น้ำตารินไหลโดยปราศจากการควบคุม หญิงสาวสมเพชตัวเอง ในที่สุดเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่อยากมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
ใคร...คนที่คอยยินดีเมื่อเธอมีความสุข
ใคร...คนที่พร้อมจะเช็ดน้ำตาและอยู่เคียงข้างในวันแย่ๆ!
เธอไม่เคยร้องขอพระเอกละครหล่อขั้นเทพ ไม่หวังถึงนักธุรกิจร่ำรวยล้นฟ้า ไม่ปรารถนาคนดีที่หนึ่งในโลก หรือบางที...อาจไม่ต้องเป็นพัทธ์ธนัยก็ได้ แค่ขอใครสักคน...มันเป็นการขอที่มากเกินไปหรือไง!
พรนางฟ้าเอื้อมไปปิดวิทยุด้วยไม่อาจทนฟังถ้อยคำรำพันแทงใจดำอีกต่อไป เธอปล่อยตัวเองจมอยู่ท่ามกลางเสียงฝนตกกระทบโลหะดังเปาะแปะ ย้ำให้รู้ว่าเธออยู่เดียวดายใต้ฟ้านี้เพียงลำพังอย่างแท้จริง
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มาตั้งใจโทร.หาพ่อ แต่ก็ชะงักเมื่อกดเลขหมายตัวสุดท้ายเรียบร้อย
“ปกติเราไม่ใช่คนขี้อ้อน ถ้าจู่ๆโทร.ไปตอนนี้ พ่อต้องเป็นห่วงแล้วก็กังวลแน่ๆ” ความคิดดังๆนั้นบังคับให้เธอวางโทรศัพท์คืนที่ มือปาดเช็ดน้ำตาจนเหือดแห้ง ความเหงาทำให้ไม่อยากกลับไปจ่อมอยู่ที่บ้านคนเดียว เพราะบิดาเดินทางกลับไปทำงานที่เชียงรายแล้ว
ทันทีที่รถเริ่มเคลื่อน พรนางฟ้าจึงหักเลี้ยวรถออกนอกเส้นทางเพื่อเลี่ยงรถติด และเปลี่ยนปลายทางไปยังสถานที่ที่เพิ่งนึกได้ว่าน่าจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นบ้าง...เล็กน้อยก็ยังดี!
[1] บทเพลง Hello โดยศิลปิน Lionel Richie
ผู้อำนวยการหมาดๆวางโทรศัพท์คืนที่ช่องวางของข้างกาย เอื้อมไปเปิดวิทยุ แล้วเอนพิงเบาะนั่งนิ่งๆ เหม่อมองไปเบื้องนอกอย่างไร้จุดหมาย สายฝนหยาดลงมากระทบกระจกหน้ารถไม่ขาดสาย เธอปิดที่ปัดน้ำฝนไปนานแล้วเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะให้มันทำงาน ตราบเท่าที่รถยังคงจอดสนิทโดยไร้วี่แววขยับเช่นนี้
ม่านน้ำบนกระจกรอบด้านกางกั้นขึ้นพรางตาให้เห็นว่าโลกของเธอหดเหลือเล็กเท่าความกว้างภายในห้องโดยสารเท่านั้น และนั่นอาจเป็นครั้งแรกก็ได้ที่พรนางฟ้าเพิ่งตระหนักว่า ที่แท้แล้วเธอเป็นแค่มนุษย์เล็กๆคนหนึ่ง เป็นชิ้นส่วนที่แทบไม่มีนัยสำคัญใดเลยเมื่อเทียบกับความกว้างใหญ่ของใต้ฟ้านี้ แล้วเสียงนุ่มๆที่ครวญเพลงด้วยถ้อยคำเศร้าระโหยที่ดังมาจากลำโพงก็ทำให้เธอชะงัก...
Hello, is it me you're looking for?
สวัสดี...ฉันคือคนที่คุณกำลังตามหาหรือเปล่า
‘Cause I wonder where you are
อยากรู้จริงว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน
and I wonder what you do
และกำลังทำอะไรอยู่
Are you somewhere feeling lonely,
คุณเคยรู้สึกเหงาบ้างไหม
or is someone loving you?
หรือว่ามีใครบางคนคอยมอบความรักให้คุณอยู่แล้ว[1]
ถ้าพระเจ้าท่านมอบเนื้อคู่ให้คนทุกคน พรนางฟ้าก็อยากรู้นักว่าตอนนี้ ‘คนของเธอ’ อยู่ที่ไหน มันยากมากนักหรือที่จะมีใครสักคนรักเธอน่ะ
กว่าพรนางฟ้าจะรู้ตัว หยดน้ำร้อนๆก็รินจากหางตาแล้ว ความเหงาคืบคลานเข้ายึดครองพื้นที่ในหัวใจจนหมดสิ้น ไหล่บางไหวขึ้นลงด้วยแรงสะอื้น และเจ้าตัวก็ปล่อยโฮเต็มที่ ให้น้ำตารินไหลโดยปราศจากการควบคุม หญิงสาวสมเพชตัวเอง ในที่สุดเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่อยากมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
ใคร...คนที่คอยยินดีเมื่อเธอมีความสุข
ใคร...คนที่พร้อมจะเช็ดน้ำตาและอยู่เคียงข้างในวันแย่ๆ!
เธอไม่เคยร้องขอพระเอกละครหล่อขั้นเทพ ไม่หวังถึงนักธุรกิจร่ำรวยล้นฟ้า ไม่ปรารถนาคนดีที่หนึ่งในโลก หรือบางที...อาจไม่ต้องเป็นพัทธ์ธนัยก็ได้ แค่ขอใครสักคน...มันเป็นการขอที่มากเกินไปหรือไง!
พรนางฟ้าเอื้อมไปปิดวิทยุด้วยไม่อาจทนฟังถ้อยคำรำพันแทงใจดำอีกต่อไป เธอปล่อยตัวเองจมอยู่ท่ามกลางเสียงฝนตกกระทบโลหะดังเปาะแปะ ย้ำให้รู้ว่าเธออยู่เดียวดายใต้ฟ้านี้เพียงลำพังอย่างแท้จริง
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มาตั้งใจโทร.หาพ่อ แต่ก็ชะงักเมื่อกดเลขหมายตัวสุดท้ายเรียบร้อย
“ปกติเราไม่ใช่คนขี้อ้อน ถ้าจู่ๆโทร.ไปตอนนี้ พ่อต้องเป็นห่วงแล้วก็กังวลแน่ๆ” ความคิดดังๆนั้นบังคับให้เธอวางโทรศัพท์คืนที่ มือปาดเช็ดน้ำตาจนเหือดแห้ง ความเหงาทำให้ไม่อยากกลับไปจ่อมอยู่ที่บ้านคนเดียว เพราะบิดาเดินทางกลับไปทำงานที่เชียงรายแล้ว
ทันทีที่รถเริ่มเคลื่อน พรนางฟ้าจึงหักเลี้ยวรถออกนอกเส้นทางเพื่อเลี่ยงรถติด และเปลี่ยนปลายทางไปยังสถานที่ที่เพิ่งนึกได้ว่าน่าจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นบ้าง...เล็กน้อยก็ยังดี!
[1] บทเพลง Hello โดยศิลปิน Lionel Richie
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ส.ค. 2556, 03:27:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ส.ค. 2556, 03:27:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1296
| << ตอนที่ ๖ (ครึ่งหลัง) | ตอนที่ ๗ (จบตอน) >> |
พันธุ์แตงกวา 30 ส.ค. 2556, 05:14:24 น.
พรนางฟ้าจะไปไหน
พรนางฟ้าจะไปไหน
Sukhumvit66 30 ส.ค. 2556, 14:36:48 น.
น่าเห็นใจนะ ไม่มีคนร่วมทุกข์ ร่วมสุข เหงาไปเลย
น่าเห็นใจนะ ไม่มีคนร่วมทุกข์ ร่วมสุข เหงาไปเลย
อสิตา 1 ก.ย. 2556, 16:56:00 น.
เลือกเพลงได้อารมณ์จริง
เลือกเพลงได้อารมณ์จริง