โมรารัตติกาล {{{ชุดอัญมณีเหนือกาล}}}สนพ.อรุณ
รัตติกาล ทิวา สนธยา สามเวลาที่อยู่คู่โลกมาแต่บรรพกาล
ตำนานบทใหม่แห่งอัญมณีเหนือกาลจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
-------------------------
ยังเคยยินเรื่องราวของหินโมราแห่งรัตติกาล
พลอยโบราณล้ำค่าที่อาจนำพาใครบางคนหวนสู่อดีตกาล เรื่องของมันอาจถูกกลบฝัง
กร่อนกลืนไปกับเงื้อมเงาแห่งกาลเวลาที่ค่อยๆเปลี่ยนความรับรู้ของผู้คน
แต่กับเขา...
ผู้ซึ่งมีเพียงความแค้น ไม่มีแม้ร่างกาย เป็นแต่เพียงวิญญาณที่ล่องลอยไปในราตรี
เฝ้าเพรียกหาให้อดีตหวนคืนกลับ เพื่อเปลี่ยนวันแห่งความพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะ
เวลาผ่านเนิ่นนานนับสิบๆปีจากวันที่เขาตาย
โลกเปลี่ยนแปร แต่ใจของเขาไม่เคยเปลี่ยนตาม
เขายังคงไม่ไปไหน
แม้จำได้ว่าตนเองเคยมีนาม เคยเป็นใครคนหนึ่งที่ถูกเรียกขานว่าชามัล เมห์ฮรา
แต่ตอนนี้แทบไม่รู้สึกว่านามนั้นคือตนเอง ไม่ได้มีใครเรียกชื่อเขานานมากแล้ว
ตั้งแต่เขากลายเป็นชีวิตไร้ตัวตนในความมืด ที่ยังจำได้ดีคือความแค้นต่อทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่เว้นแม้กระทั่งแค้นตัวเอง ที่พ่ายแพ้ และต้องตาย...
วิญญาณของเขายังรอคอยวันที่มือซึ่งมองไม่เห็นคู่นี้จะเอื้อมคว้าไปถึง
อัญมณีเม็ดนั้นที่จะพาเขากลับไปแก้ไขอดีต
...โมราแห่งรัตติกาล
และคนที่จะนำพาเขาไปถึงมันได้ มีแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
------------------------------------
เรื่องเริ่มต้นที่ร้านอัญมณีเก่าคร่ำคร่า หลายคนเดินผ่านเลยไป แต่มีบางคน...
คนที่ตามหาเท่านั้นจึงจะค้นพบการมีอยู่ของร้าน และเปิดประตูเข้ามา
ตัวร้านเดินทางอยู่ในระหว่างมิติเวลา บางทีมันอาจไปโผล่ที่ตรอกโทรมๆสักตรอกในอนาคต
หรือในซอยคับคั่งย่านเยาวราชที่คนพลุกพล่านเดินผ่าน แต่จะไม่มีใครหยุดสนใจ
นอกเสียจากคนผู้มีชะตาผูกพันกับพลอยทรงอำนาจลึกลับสักเม็ดในร้าน
ท่านจะได้รับการต้อนรับจากเจ้าของร้านที่ชื่อ มิตร เมห์ฮรา
ตำนานบทใหม่แห่งอัญมณีเหนือกาลจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
-------------------------
ยังเคยยินเรื่องราวของหินโมราแห่งรัตติกาล
พลอยโบราณล้ำค่าที่อาจนำพาใครบางคนหวนสู่อดีตกาล เรื่องของมันอาจถูกกลบฝัง
กร่อนกลืนไปกับเงื้อมเงาแห่งกาลเวลาที่ค่อยๆเปลี่ยนความรับรู้ของผู้คน
แต่กับเขา...
ผู้ซึ่งมีเพียงความแค้น ไม่มีแม้ร่างกาย เป็นแต่เพียงวิญญาณที่ล่องลอยไปในราตรี
เฝ้าเพรียกหาให้อดีตหวนคืนกลับ เพื่อเปลี่ยนวันแห่งความพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะ
เวลาผ่านเนิ่นนานนับสิบๆปีจากวันที่เขาตาย
โลกเปลี่ยนแปร แต่ใจของเขาไม่เคยเปลี่ยนตาม
เขายังคงไม่ไปไหน
แม้จำได้ว่าตนเองเคยมีนาม เคยเป็นใครคนหนึ่งที่ถูกเรียกขานว่าชามัล เมห์ฮรา
แต่ตอนนี้แทบไม่รู้สึกว่านามนั้นคือตนเอง ไม่ได้มีใครเรียกชื่อเขานานมากแล้ว
ตั้งแต่เขากลายเป็นชีวิตไร้ตัวตนในความมืด ที่ยังจำได้ดีคือความแค้นต่อทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่เว้นแม้กระทั่งแค้นตัวเอง ที่พ่ายแพ้ และต้องตาย...
วิญญาณของเขายังรอคอยวันที่มือซึ่งมองไม่เห็นคู่นี้จะเอื้อมคว้าไปถึง
อัญมณีเม็ดนั้นที่จะพาเขากลับไปแก้ไขอดีต
...โมราแห่งรัตติกาล
และคนที่จะนำพาเขาไปถึงมันได้ มีแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
------------------------------------
เรื่องเริ่มต้นที่ร้านอัญมณีเก่าคร่ำคร่า หลายคนเดินผ่านเลยไป แต่มีบางคน...
คนที่ตามหาเท่านั้นจึงจะค้นพบการมีอยู่ของร้าน และเปิดประตูเข้ามา
ตัวร้านเดินทางอยู่ในระหว่างมิติเวลา บางทีมันอาจไปโผล่ที่ตรอกโทรมๆสักตรอกในอนาคต
หรือในซอยคับคั่งย่านเยาวราชที่คนพลุกพล่านเดินผ่าน แต่จะไม่มีใครหยุดสนใจ
นอกเสียจากคนผู้มีชะตาผูกพันกับพลอยทรงอำนาจลึกลับสักเม็ดในร้าน
ท่านจะได้รับการต้อนรับจากเจ้าของร้านที่ชื่อ มิตร เมห์ฮรา
Tags: มนตราอัญมณี มายาไฟในดวงตา ชามัล มิตร สิตารา มัชฌิม์ รัตติดารา สิงหรานี ราศีที่สิบสาม ม่านทิวาพชร มรกตสนธยา
ตอน: บทที่ ๒ แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
ร้านกำลังเคลื่อนที่กระโดดข้ามไปในกาลเวลา ไม่มีอะไรเขยื้อนไหว แต่ความรู้สึกวูบวาบในช่องท้อง
บอกเด็กหญิง มันเป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ เวลาร้านกำลังหาทำเลเวลาที่มันอยากไปเยือน
ที่สุดร้านกาลเวลาก็หยุด เกิดความสั่นสะเทือนเบาๆใต้พื้น เข็มนาฬิกาสี่เข็มเริ่มหมุนติ้วคล้ายกำลัง
วัดค่าเวลาใหม่ ก่อนหยุดลงชี้ตรงเลขอัญมณีรอบเรือน เข็มใหญ่สุดบอกเลขศตวรรษตัวแรก คือเลข 2
ตามด้วย...0...3...3 ตามลำดับ
นี่คือปีสองพันสามสิบสาม!
มิตรเคยบอก ย้ำนักย้ำหนาว่าวันไหนร้านมาหยุดที่ปีนี้ สิตาราจะต้องปลุกเขาทันที
“มิตร! ตื่นเถอะ ตื่นเร็วๆเข้า” สิตาราดึงทึ้งผ้าห่มที่อีกฝ่ายคลุมโปงไว้ออกจากตัว
ในห้องนอนนั้นเย็นราวกับมีการปรับอุณหภูมิไว้พอดิบพอดีให้นอนสบาย
“อะราย--- คนจะนอน” คนตัวโตยื้อผ้าห่มกลับ
“ร้านข้ามมาปีสองพันสามสิบสามแล้วนะ!” สิตาราวิ่งโร่ออกไปดูผ่านหน้าต่าง เห็นฝนกำลังตก
พวกเธอมาอยู่ในตรอกอะไรสักอย่างที่หม่นสลัว ดูไม่ต่างจากที่ทิ้งขยะและแหล่งเสื่อมโทรม
ไม่น่าพิสมัยเอาเลย “รีบตื่นเร็วเข้าสิ รอเวลานี้อยู่ไม่ใช่หรือไง ปี 2033” สิตาราที่กำลังวิ่งตึ้กๆ
กลับมาตะโกนบอก
“จะปีหมูปีแมวอะไรก็ช่างมันเถอะ”
“ไม่มีปีแมว... เพราะแมวโดนหนูหลอกก็เลยมาไม่ทันตอนเขาตั้งชื่อปีกัน” สิตารากอดอกพูด
แม้รู้ว่าเขาไม่สนใจ ก็แค่นิทานธรรมดา แต่มันก็เป็นหนึ่งในนิทานที่พี่สาวเคยเล่าให้เธอฟังนี่
“เฮ้ย!” คนที่เพิ่งรับรู้สารที่คนตัวเล็กบอกเด้งขึ้นจากเตียง
สิตาราเห็นมิตรวิ่งโครมๆออกไปมองนาฬิกา ยีหัว กุมขมับ ก่อนเร่งเข้าห้องน้ำปิดประตูปัง
เขาทำธุระลวกๆ แต่ก็ออกมาในสภาพที่...สะอาด เอ้อ ก็สะอาดตามประสามิตร แค่ล้างหน้าแปรงฟัน
ส่วนเรื่องโกนหนวดนั้นอาจยาวนานไม่มีกำหนดสำหรับคนอย่างมิตร ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา
สิตาราเห็นเขาโกนหนวดรกๆบนหน้าออกแค่ครั้งเดียว
ฝนตกหนักซัดเข้าหากระจกหน้าร้าน แต่ทันใด! มีเสียงเคาะหนักๆดังขึ้นที่ประตูหน้า
จนน่ากลัวว่ากระจกฝ้าทึบๆแต่โปร่งแสงที่เป็นคนละแบบกับหน้าต่างจะแตกปริร่วงลงมา
เด็กหญิงเห็น...เงานั้นเปิดประตูหน้าร้านเข้ามาแทบจะเป็นกระชาก ก่อนลมจะซัดประตูปิด
แรงจนกระจกแทบลั่นร้าว เป็นลมซึ่งพัดด้วยมือที่มองไม่เห็นของชายผู้นั้น การมาของเขา
ทำให้สิตาราตกใจ แต่กับมิตรที่รออยู่แล้วกลับมีแววตาระวังพร้อม
เขารู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง มิตรไม่ตกใจ ทว่ากลัว...
คนอย่างมิตรไม่ค่อยกลัวบ่อยนัก แต่กับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร้านคราวนี้ทำให้กลัวได้อย่างประหลาด
เป็นความรู้สึกหนาวๆร้อนๆ แม้ว่าอีกฝ่ายควรนับเป็นญาติเขาด้วยซ้ำ
ผู้ซึ่งเข้ามาปรากฏกายในร้านอัญมณีอย่างอุกอาจมีรูปร่างให้มองเห็นเป็นอย่างมนุษย์ก็จริง
แต่ชายคนนี้ไม่มีร่าง อาจเคยมี...ทว่าร่างกายนั้นสลายไปนานแล้ว นานพอที่จะบ่มเพาะ
ความแค้นและพลังได้เพียงพอจนค้นพบสถานที่ลับของเขา อีกฝ่ายตามหาร้านนี้มานาน
เพื่อต้องการให้คนอย่างมิตรช่วยเหลือ และถ้าหากเขาไม่ช่วย ชามัลก็คงจะฆ่าทุกคน
ทั้งเขา
ทั้งสิตารา
เด็กหญิงที่อยู่ใกล้ประตูกว่ามิตรนิ่งอั้น ตะลึงมองร่างในชุดดำคลุมหน้าคลุมตา
เธอตกใจ เขาผ่านฝนนั้นมา แต่ทำไม...
ดวงตาสีน้ำตาลทองแลบประกายประหลาดมาจากใต้เงาผ้าคลุมหน้า
ก่อนที่แขกแปลกหน้าผู้มีร่างพร่าเลือนไม่ชัดเจนจะยิ้มน่ากลัวให้เด็กหญิงผู้ยืนขวางเขาอยู่
“โทษที ฉันลืมเปียก ต้องแบบนี้ใช่ไหม”
เมื่อสิ้นเสียงกระซิบสะพรึงที่ไม่เหมือนเสียงพูดของมนุษย์ น้ำก็เริ่มไหลหยดจากร่างเขา
ออกจะมากเกินไปจนน่าขนลุก น้ำนั้นเจิ่งนองพื้น ไหลมาถึงเท้าคนตัวเล็กที่ยังตะลึงจนไม่ยอมก้าวหลีกทาง
เจ้าของร้านซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ฝุดลุก “ถอยออกมานี่ สิตารา”
มิตรสั่งมาจากข้างหลังเด็กหญิงเสียงต่ำ บ่งบอกว่าตอนนี้สิตาราจะดื้อไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
เจ้าของร่างเล็กถอยทีละก้าว ไม่ยอมหันหลังให้คนแปลกหน้าที่บุกเขามาในร้าน
แต่สายตาเธอตกลงมองพื้นแล้วก็เอะใจ รอยเปียกของน้ำไม่ได้ติดมากับเท้าตนเลยสักนิด
มันเป็นมายาที่สร้างขึ้นเพื่อหลอกหลอนลวงตาเท่านั้น
“คุณเป็น อะไรกันแน่...” สิตาราถามเบาหวิว พยายามบังคับหางเสียงไม่ให้สั่นไหว
เธอเคยเจอผีก็จริง แต่ไม่ใช่อย่างนี้เลย
ผู้มาเยือนยิ้มเหี้ยมเกรียมอีกครั้งจากใต้ผ้าคลุมหน้า เขาเห็นเจ้าของร่างเล็กบางผมดำเป็นคลื่น
มัดแกละไว้สองข้างก้าวถอยออกไปช้าๆ ผิวสองสี แก้มระเรื่ออมสีเลือดฝาดเหมือนกำลังเขินอาย
อยู่ตลอดเวลา แต่สีหน้านั้นไม่ใช่เลยสักนิด เด็กผู้หญิงตาทั้งโตและเรียวสวย มีความสดใส
ซึ่งชวนให้นึกตาของลูกกวาง ทว่ามฤคตัวนี้กลับมีแววเนตรเอาจริงอย่างพยัคฆ์
เมื่อเห็นว่าเธอตระหนกกับหยดน้ำที่เขาสร้างขึ้น ชามัลก็ทำให้ภาพลวงตาของเขาเหลือเพียงผ้าคลุมดำ
ที่เปียกหมาด กับเสี้ยวหน้าส่วนล่างซึ่งยังมีน้ำเกาะพราวค่อยๆไหลหยด ไม่ง่ายเลยที่จะสั่งสมพลัง
จนทำได้อย่างนี้ จากวันที่เขาตายและเฝ้ารอคอย ตอนนี้มันผ่านมานานถึงยี่สิบปี!
สิตาราหยุดนิ่งอยู่กับที่ ยังคงระแวงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะสนใจเขา ชามัลสืบเท้าไปหาเธอผู้ยืนปักหลัก
เขาหลุบตาต่ำลงมอง เธอเงยสบ... แต่แววประเมินนั้นแทบไม่ต่างกัน ก่อนที่ร่างสูงจะยอบตัวลง
ดึงผ้าคลุมหน้าขึ้นเล็กน้อย พอให้อีกฝ่ายเห็นแววตาของตนใต้เงาสลัว
มิตรกอดอก ผ่อนลมหายใจอยู่ด้านหลังด้วยความตึงเครียด นี่มันชั่วร้ายกว่าที่คิดไว้มาก
แค่เข้ามาอยู่ในร้านยังแผ่พลังคุกคามได้ขนาดนี้ กระแสพลังมืดดำรุนแรงตรงหน้านั้น
จะทำให้เขาไม่อยากให้มันเข้าใกล้สิตาราเลยสักนิด แต่ก็จำต้องปล่อย เขายังหยุดยืนเว้นระยะ
เกร็งกล้ามเนื้อระวังพร้อมอยู่ตลอดเวลา เพราะเกรงเหลือเกินว่าเด็กหญิงจะถูกทำอันตราย
“ดื้อรั้น ไม่ยอมแพ้... ฉันเกลียด... คนที่มีแววตาเหมือนอย่างเธอ” เสียงของผู้มาเยือนดังเท่ากระซิบ
วูบนั้นนึกอยากจะฆ่าเด็กตรงหน้า ถ้าหากเพียงว่าหนทางข้างหน้าไม่จำเป็นต้องมีเธอ
เด็กหญิงกลืนน้ำลายลงคอ เมื่ออีกฝ่ายเปิดหน้าให้เห็น แม้ใบหน้าเขาจะพร่าเลือน
เธอก็เห็นว่าแววตาสีน้ำตาลทองนั้นงดงามแค่ไหน แล้วก็น่าสะพรึงมากเสียยิ่งกว่าสีสันสวยของมัน
ตัวตนของเขาแลดูบางเบา ต่างไปจากคนจริงอย่างมาก คล้ายมีเงาทะมึนตกลงบนหน้า พอกะพริบตาอีกที
ก็ดูเจือจางราวกับจะมองทะลุไปได้ แต่เธอก็รู้ว่ารูปเงาที่ยังมองเห็นไม่ชัดนี้เก่ง แรงกดดันมหาศาลของเขา
มีผลกับเธอ แตกต่างจากชีวิตที่เคยพบเจอจนน่าขนลุก เขาไม่ใช่มนุษย์! ปกติร้านนี้จะกันสิ่งเหล่านี้ออกไป
แต่นี่อีกฝ่ายยังตามหาร้านจนพบและผ่านประตูเข้ามาหน้าตาเฉย...ทำได้อย่างไร
“เด็กอยู่ในความดูแลของฉัน มีอะไรก็มาคุยกับเจ้าของร้านนี่ดีกว่า ชามัล”
มิตรหรี่ตามองร่างอมนุษย์ซึ่งควรเรียกว่ามีที่มาจากต้นตอเดียวกับเขา ตระกูลเมห์ฮรา
แต่ตอนนี้เขาเองก็ใช้ชีวิตเหมือนคนนอก ส่วนอีกฝ่ายนั้นยิ่งไม่เป็นที่ต้องการ เพราะความกระหาย
ชั่วร้าย ใคร่จะครอบครองและทำลายจนก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาในอดีต จนถึงเวลานี้ที่ร้านของเขา
ข้ามมายังอนาคต แต่แรงอาฆาตพยาบาทก็ยังส่งมันมาพบเจอเข้าจนได้ สุดท้ายก็ต้องเป็นอย่างนี้
ตามวาระของกรรมที่นำพา มิตรถอนหายใจพลางบอกตัวเอง เวลาที่เขากับสิตาราจะต้องรับมือ
กับเรื่องยากลำบากที่สุดได้มาถึงแล้ว
“คงรู้ว่าฉันมาที่นี่เพราะต้องการโมราแห่งรัตติกาล...”
“สร้อยประคำเส้นนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ฉันรู้ แกก็รู้นี่ใช่ไหม ว่ามันอยู่ไหน... หลังจากเดินทางถอยหน้าถอยหลังอยู่ในกาลเวลาหลายครั้งหลายหน
โดยฝีมือผู้ที่ใช้มัน แต่สุดท้ายประคำนั่นก็ถูกเอาไปซุกซ่อนไว้ใต้อารยธรรมลับทางแดนหิมะ แกคงรู้
รายละเอียดเรื่องนี้ดี เพราะร่ำลือกันว่าถ้าลองเป็นเรื่องเกี่ยวกับอัญมณีแล้ว ไม่มีอะไรที่มิตร เมห์ฮรา
จะไม่รู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอัญมณีทรงพลังอำนาจมหาศาลระดับตำนาน...ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจ
เพราะอะไรนะแกถึงมีอำนาจเรื่องการควบคุมอัญมณีหลากหลายขนาดนั้น มันไม่ใช่อำนาจของเมห์ฮรา
แต่พอมาเห็นหน้ากันชัดๆอย่างนี้ ฉันคิดว่าพอจะเข้าใจได้แล้ว”
รูปเงาเพ่งพินิจคนตรงหน้าอย่างละเอียด...ไม่ผิดแน่ เค้าหน้าแบบนี้ชวนให้นึกถึงหญิงชราที่เขาเคยพบ
ผู้ที่มีนามสกุลว่าคุปตะจินดา หรือผู้ดูแลอัญมณี เขาเกือบจะหัวเราะเมื่อเชื่อมโยงเรื่องราวในอดีตได้
ทั้งสรุปว่าคนตรงหน้านี้เป็นเชื้อสายของคนสองคนที่เขาชิงชังอย่างที่สุด
“นอกจากโมราแล้ว ฉันยังต้องการสิ่งมีค่าของแกอีกอย่าง”
เสียงน่าสะพรึงที่ไม่เหมือนกับเสียงมนุษย์ยังคงเอ่ยสืบไป
มิตรสบตาวาววามแลบประกายสีทองประหลาดนั้น เขารู้ดี อีกฝ่ายหมายถึงสิตารา!
ดวงตาสีสนิมเหล็กเหลือบลงมองเจ้าของร่างเล็กที่เพิ่งถอยมาเกาะติดอยู่กับตน
ลูบหัวอีกฝ่ายผะแผ่วอย่างยากจะทำใจ
“สิตารา ไปแต่งตัวให้อุ่นๆ ชุดนั้นที่ฉันซื้อให้น่ะ รื้อออกมา แล้วก็เก็บกระเป๋า
เลือกแต่ชุดอย่างที่อุ่นที่สุดเลย เราจะต้องออกท่องเที่ยวกันแล้ว”
“หือ” เด็กหญิงเงยสบตาเจ้าของร่างสูงที่ให้การปกป้องตนอยู่ รู้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติเอามากๆ
ที่จะต้องเดินทางไปกับเงาร่างแปลกหน้า แต่มิตรก็ไม่ปฏิเสธอีกฝ่าย ทำให้ยิ่งนึกสงสัยว่าแขกผู้นี้
มีความสำคัญยังไง และพวกเธอกำลังจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรในหนทางเบื้องหน้า
“นี่เราจะไปไหนกันหรือมิตร...”
“เมืองโภครา เนปาล”
ป.ล. เด็กที่ชื่ออัคนีมายาในอีกสองเรื่องคือลูกสาวท่านอัคนินะคะ
ถึงตอนนั้นสิตาราก็ไม่อยู่ร้านกาลเวลาแล้ว จะหายไปยังไง...โปรดติดตาม
-------------------------------------
ติดตามข่าวผลงานของคนเขียนในเฟซบุคนะคะ
เซิชหานาม “อสิตา” โดยพลัน
//โปรยจูบ
บอกเด็กหญิง มันเป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ เวลาร้านกำลังหาทำเลเวลาที่มันอยากไปเยือน
ที่สุดร้านกาลเวลาก็หยุด เกิดความสั่นสะเทือนเบาๆใต้พื้น เข็มนาฬิกาสี่เข็มเริ่มหมุนติ้วคล้ายกำลัง
วัดค่าเวลาใหม่ ก่อนหยุดลงชี้ตรงเลขอัญมณีรอบเรือน เข็มใหญ่สุดบอกเลขศตวรรษตัวแรก คือเลข 2
ตามด้วย...0...3...3 ตามลำดับ
นี่คือปีสองพันสามสิบสาม!
มิตรเคยบอก ย้ำนักย้ำหนาว่าวันไหนร้านมาหยุดที่ปีนี้ สิตาราจะต้องปลุกเขาทันที
“มิตร! ตื่นเถอะ ตื่นเร็วๆเข้า” สิตาราดึงทึ้งผ้าห่มที่อีกฝ่ายคลุมโปงไว้ออกจากตัว
ในห้องนอนนั้นเย็นราวกับมีการปรับอุณหภูมิไว้พอดิบพอดีให้นอนสบาย
“อะราย--- คนจะนอน” คนตัวโตยื้อผ้าห่มกลับ
“ร้านข้ามมาปีสองพันสามสิบสามแล้วนะ!” สิตาราวิ่งโร่ออกไปดูผ่านหน้าต่าง เห็นฝนกำลังตก
พวกเธอมาอยู่ในตรอกอะไรสักอย่างที่หม่นสลัว ดูไม่ต่างจากที่ทิ้งขยะและแหล่งเสื่อมโทรม
ไม่น่าพิสมัยเอาเลย “รีบตื่นเร็วเข้าสิ รอเวลานี้อยู่ไม่ใช่หรือไง ปี 2033” สิตาราที่กำลังวิ่งตึ้กๆ
กลับมาตะโกนบอก
“จะปีหมูปีแมวอะไรก็ช่างมันเถอะ”
“ไม่มีปีแมว... เพราะแมวโดนหนูหลอกก็เลยมาไม่ทันตอนเขาตั้งชื่อปีกัน” สิตารากอดอกพูด
แม้รู้ว่าเขาไม่สนใจ ก็แค่นิทานธรรมดา แต่มันก็เป็นหนึ่งในนิทานที่พี่สาวเคยเล่าให้เธอฟังนี่
“เฮ้ย!” คนที่เพิ่งรับรู้สารที่คนตัวเล็กบอกเด้งขึ้นจากเตียง
สิตาราเห็นมิตรวิ่งโครมๆออกไปมองนาฬิกา ยีหัว กุมขมับ ก่อนเร่งเข้าห้องน้ำปิดประตูปัง
เขาทำธุระลวกๆ แต่ก็ออกมาในสภาพที่...สะอาด เอ้อ ก็สะอาดตามประสามิตร แค่ล้างหน้าแปรงฟัน
ส่วนเรื่องโกนหนวดนั้นอาจยาวนานไม่มีกำหนดสำหรับคนอย่างมิตร ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา
สิตาราเห็นเขาโกนหนวดรกๆบนหน้าออกแค่ครั้งเดียว
ฝนตกหนักซัดเข้าหากระจกหน้าร้าน แต่ทันใด! มีเสียงเคาะหนักๆดังขึ้นที่ประตูหน้า
จนน่ากลัวว่ากระจกฝ้าทึบๆแต่โปร่งแสงที่เป็นคนละแบบกับหน้าต่างจะแตกปริร่วงลงมา
เด็กหญิงเห็น...เงานั้นเปิดประตูหน้าร้านเข้ามาแทบจะเป็นกระชาก ก่อนลมจะซัดประตูปิด
แรงจนกระจกแทบลั่นร้าว เป็นลมซึ่งพัดด้วยมือที่มองไม่เห็นของชายผู้นั้น การมาของเขา
ทำให้สิตาราตกใจ แต่กับมิตรที่รออยู่แล้วกลับมีแววตาระวังพร้อม
เขารู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง มิตรไม่ตกใจ ทว่ากลัว...
คนอย่างมิตรไม่ค่อยกลัวบ่อยนัก แต่กับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร้านคราวนี้ทำให้กลัวได้อย่างประหลาด
เป็นความรู้สึกหนาวๆร้อนๆ แม้ว่าอีกฝ่ายควรนับเป็นญาติเขาด้วยซ้ำ
ผู้ซึ่งเข้ามาปรากฏกายในร้านอัญมณีอย่างอุกอาจมีรูปร่างให้มองเห็นเป็นอย่างมนุษย์ก็จริง
แต่ชายคนนี้ไม่มีร่าง อาจเคยมี...ทว่าร่างกายนั้นสลายไปนานแล้ว นานพอที่จะบ่มเพาะ
ความแค้นและพลังได้เพียงพอจนค้นพบสถานที่ลับของเขา อีกฝ่ายตามหาร้านนี้มานาน
เพื่อต้องการให้คนอย่างมิตรช่วยเหลือ และถ้าหากเขาไม่ช่วย ชามัลก็คงจะฆ่าทุกคน
ทั้งเขา
ทั้งสิตารา
เด็กหญิงที่อยู่ใกล้ประตูกว่ามิตรนิ่งอั้น ตะลึงมองร่างในชุดดำคลุมหน้าคลุมตา
เธอตกใจ เขาผ่านฝนนั้นมา แต่ทำไม...
ดวงตาสีน้ำตาลทองแลบประกายประหลาดมาจากใต้เงาผ้าคลุมหน้า
ก่อนที่แขกแปลกหน้าผู้มีร่างพร่าเลือนไม่ชัดเจนจะยิ้มน่ากลัวให้เด็กหญิงผู้ยืนขวางเขาอยู่
“โทษที ฉันลืมเปียก ต้องแบบนี้ใช่ไหม”
เมื่อสิ้นเสียงกระซิบสะพรึงที่ไม่เหมือนเสียงพูดของมนุษย์ น้ำก็เริ่มไหลหยดจากร่างเขา
ออกจะมากเกินไปจนน่าขนลุก น้ำนั้นเจิ่งนองพื้น ไหลมาถึงเท้าคนตัวเล็กที่ยังตะลึงจนไม่ยอมก้าวหลีกทาง
เจ้าของร้านซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ฝุดลุก “ถอยออกมานี่ สิตารา”
มิตรสั่งมาจากข้างหลังเด็กหญิงเสียงต่ำ บ่งบอกว่าตอนนี้สิตาราจะดื้อไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
เจ้าของร่างเล็กถอยทีละก้าว ไม่ยอมหันหลังให้คนแปลกหน้าที่บุกเขามาในร้าน
แต่สายตาเธอตกลงมองพื้นแล้วก็เอะใจ รอยเปียกของน้ำไม่ได้ติดมากับเท้าตนเลยสักนิด
มันเป็นมายาที่สร้างขึ้นเพื่อหลอกหลอนลวงตาเท่านั้น
“คุณเป็น อะไรกันแน่...” สิตาราถามเบาหวิว พยายามบังคับหางเสียงไม่ให้สั่นไหว
เธอเคยเจอผีก็จริง แต่ไม่ใช่อย่างนี้เลย
ผู้มาเยือนยิ้มเหี้ยมเกรียมอีกครั้งจากใต้ผ้าคลุมหน้า เขาเห็นเจ้าของร่างเล็กบางผมดำเป็นคลื่น
มัดแกละไว้สองข้างก้าวถอยออกไปช้าๆ ผิวสองสี แก้มระเรื่ออมสีเลือดฝาดเหมือนกำลังเขินอาย
อยู่ตลอดเวลา แต่สีหน้านั้นไม่ใช่เลยสักนิด เด็กผู้หญิงตาทั้งโตและเรียวสวย มีความสดใส
ซึ่งชวนให้นึกตาของลูกกวาง ทว่ามฤคตัวนี้กลับมีแววเนตรเอาจริงอย่างพยัคฆ์
เมื่อเห็นว่าเธอตระหนกกับหยดน้ำที่เขาสร้างขึ้น ชามัลก็ทำให้ภาพลวงตาของเขาเหลือเพียงผ้าคลุมดำ
ที่เปียกหมาด กับเสี้ยวหน้าส่วนล่างซึ่งยังมีน้ำเกาะพราวค่อยๆไหลหยด ไม่ง่ายเลยที่จะสั่งสมพลัง
จนทำได้อย่างนี้ จากวันที่เขาตายและเฝ้ารอคอย ตอนนี้มันผ่านมานานถึงยี่สิบปี!
สิตาราหยุดนิ่งอยู่กับที่ ยังคงระแวงแต่ก็อดไม่ได้ที่จะสนใจเขา ชามัลสืบเท้าไปหาเธอผู้ยืนปักหลัก
เขาหลุบตาต่ำลงมอง เธอเงยสบ... แต่แววประเมินนั้นแทบไม่ต่างกัน ก่อนที่ร่างสูงจะยอบตัวลง
ดึงผ้าคลุมหน้าขึ้นเล็กน้อย พอให้อีกฝ่ายเห็นแววตาของตนใต้เงาสลัว
มิตรกอดอก ผ่อนลมหายใจอยู่ด้านหลังด้วยความตึงเครียด นี่มันชั่วร้ายกว่าที่คิดไว้มาก
แค่เข้ามาอยู่ในร้านยังแผ่พลังคุกคามได้ขนาดนี้ กระแสพลังมืดดำรุนแรงตรงหน้านั้น
จะทำให้เขาไม่อยากให้มันเข้าใกล้สิตาราเลยสักนิด แต่ก็จำต้องปล่อย เขายังหยุดยืนเว้นระยะ
เกร็งกล้ามเนื้อระวังพร้อมอยู่ตลอดเวลา เพราะเกรงเหลือเกินว่าเด็กหญิงจะถูกทำอันตราย
“ดื้อรั้น ไม่ยอมแพ้... ฉันเกลียด... คนที่มีแววตาเหมือนอย่างเธอ” เสียงของผู้มาเยือนดังเท่ากระซิบ
วูบนั้นนึกอยากจะฆ่าเด็กตรงหน้า ถ้าหากเพียงว่าหนทางข้างหน้าไม่จำเป็นต้องมีเธอ
เด็กหญิงกลืนน้ำลายลงคอ เมื่ออีกฝ่ายเปิดหน้าให้เห็น แม้ใบหน้าเขาจะพร่าเลือน
เธอก็เห็นว่าแววตาสีน้ำตาลทองนั้นงดงามแค่ไหน แล้วก็น่าสะพรึงมากเสียยิ่งกว่าสีสันสวยของมัน
ตัวตนของเขาแลดูบางเบา ต่างไปจากคนจริงอย่างมาก คล้ายมีเงาทะมึนตกลงบนหน้า พอกะพริบตาอีกที
ก็ดูเจือจางราวกับจะมองทะลุไปได้ แต่เธอก็รู้ว่ารูปเงาที่ยังมองเห็นไม่ชัดนี้เก่ง แรงกดดันมหาศาลของเขา
มีผลกับเธอ แตกต่างจากชีวิตที่เคยพบเจอจนน่าขนลุก เขาไม่ใช่มนุษย์! ปกติร้านนี้จะกันสิ่งเหล่านี้ออกไป
แต่นี่อีกฝ่ายยังตามหาร้านจนพบและผ่านประตูเข้ามาหน้าตาเฉย...ทำได้อย่างไร
“เด็กอยู่ในความดูแลของฉัน มีอะไรก็มาคุยกับเจ้าของร้านนี่ดีกว่า ชามัล”
มิตรหรี่ตามองร่างอมนุษย์ซึ่งควรเรียกว่ามีที่มาจากต้นตอเดียวกับเขา ตระกูลเมห์ฮรา
แต่ตอนนี้เขาเองก็ใช้ชีวิตเหมือนคนนอก ส่วนอีกฝ่ายนั้นยิ่งไม่เป็นที่ต้องการ เพราะความกระหาย
ชั่วร้าย ใคร่จะครอบครองและทำลายจนก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาในอดีต จนถึงเวลานี้ที่ร้านของเขา
ข้ามมายังอนาคต แต่แรงอาฆาตพยาบาทก็ยังส่งมันมาพบเจอเข้าจนได้ สุดท้ายก็ต้องเป็นอย่างนี้
ตามวาระของกรรมที่นำพา มิตรถอนหายใจพลางบอกตัวเอง เวลาที่เขากับสิตาราจะต้องรับมือ
กับเรื่องยากลำบากที่สุดได้มาถึงแล้ว
“คงรู้ว่าฉันมาที่นี่เพราะต้องการโมราแห่งรัตติกาล...”
“สร้อยประคำเส้นนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ฉันรู้ แกก็รู้นี่ใช่ไหม ว่ามันอยู่ไหน... หลังจากเดินทางถอยหน้าถอยหลังอยู่ในกาลเวลาหลายครั้งหลายหน
โดยฝีมือผู้ที่ใช้มัน แต่สุดท้ายประคำนั่นก็ถูกเอาไปซุกซ่อนไว้ใต้อารยธรรมลับทางแดนหิมะ แกคงรู้
รายละเอียดเรื่องนี้ดี เพราะร่ำลือกันว่าถ้าลองเป็นเรื่องเกี่ยวกับอัญมณีแล้ว ไม่มีอะไรที่มิตร เมห์ฮรา
จะไม่รู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอัญมณีทรงพลังอำนาจมหาศาลระดับตำนาน...ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจ
เพราะอะไรนะแกถึงมีอำนาจเรื่องการควบคุมอัญมณีหลากหลายขนาดนั้น มันไม่ใช่อำนาจของเมห์ฮรา
แต่พอมาเห็นหน้ากันชัดๆอย่างนี้ ฉันคิดว่าพอจะเข้าใจได้แล้ว”
รูปเงาเพ่งพินิจคนตรงหน้าอย่างละเอียด...ไม่ผิดแน่ เค้าหน้าแบบนี้ชวนให้นึกถึงหญิงชราที่เขาเคยพบ
ผู้ที่มีนามสกุลว่าคุปตะจินดา หรือผู้ดูแลอัญมณี เขาเกือบจะหัวเราะเมื่อเชื่อมโยงเรื่องราวในอดีตได้
ทั้งสรุปว่าคนตรงหน้านี้เป็นเชื้อสายของคนสองคนที่เขาชิงชังอย่างที่สุด
“นอกจากโมราแล้ว ฉันยังต้องการสิ่งมีค่าของแกอีกอย่าง”
เสียงน่าสะพรึงที่ไม่เหมือนกับเสียงมนุษย์ยังคงเอ่ยสืบไป
มิตรสบตาวาววามแลบประกายสีทองประหลาดนั้น เขารู้ดี อีกฝ่ายหมายถึงสิตารา!
ดวงตาสีสนิมเหล็กเหลือบลงมองเจ้าของร่างเล็กที่เพิ่งถอยมาเกาะติดอยู่กับตน
ลูบหัวอีกฝ่ายผะแผ่วอย่างยากจะทำใจ
“สิตารา ไปแต่งตัวให้อุ่นๆ ชุดนั้นที่ฉันซื้อให้น่ะ รื้อออกมา แล้วก็เก็บกระเป๋า
เลือกแต่ชุดอย่างที่อุ่นที่สุดเลย เราจะต้องออกท่องเที่ยวกันแล้ว”
“หือ” เด็กหญิงเงยสบตาเจ้าของร่างสูงที่ให้การปกป้องตนอยู่ รู้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติเอามากๆ
ที่จะต้องเดินทางไปกับเงาร่างแปลกหน้า แต่มิตรก็ไม่ปฏิเสธอีกฝ่าย ทำให้ยิ่งนึกสงสัยว่าแขกผู้นี้
มีความสำคัญยังไง และพวกเธอกำลังจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรในหนทางเบื้องหน้า
“นี่เราจะไปไหนกันหรือมิตร...”
“เมืองโภครา เนปาล”
ป.ล. เด็กที่ชื่ออัคนีมายาในอีกสองเรื่องคือลูกสาวท่านอัคนินะคะ
ถึงตอนนั้นสิตาราก็ไม่อยู่ร้านกาลเวลาแล้ว จะหายไปยังไง...โปรดติดตาม
-------------------------------------
ติดตามข่าวผลงานของคนเขียนในเฟซบุคนะคะ
เซิชหานาม “อสิตา” โดยพลัน
//โปรยจูบ
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 พ.ย. 2556, 05:49:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 พ.ย. 2556, 14:00:21 น.
จำนวนการเข้าชม : 1653
| << บทที่ ๑ ในกาลเวลา | บทที่ ๓ ก้าวสู่กับดัก(ชี้แจงเรื่องสาวน้อยอัคนีมายาและมิตร เมห์ฮรา) >> |
อสิตา 14 พ.ย. 2556, 05:50:41 น.
คุณกระต่ายผ้าขี้ริ้ว – ชามัลดีใจแย่เลย มีคนที่ชอบผช.โฉดๆตามมาให้กำลังใจเร็วไวขนาดนี้ อุอิ
คุณภาวิน – ชามัลไม่เห็นมาช้าเบย นี่เพิ่งเริ่มก็ออกมาละ ทีหนูอัคมาช้ายังเอาใจคนอ่านไปได้เต็มๆ
คุณเรือใบ – นั่นสิคะ หนุ่มเรกเก้ทาเล็บดำ มาดกวนสะท้านอุราและหล่อเซอร์ มีบททั้งในภาคสองนี้และภาคสาม
ฮีจะมาเขย่าบังลังก์ท่านอัคนิรึเปล่านะ
คุณบุลินทร – คนนี้ก็ยังรักลุงไผ่ไม่เลิกรา เดี๋ยวเขียนบทพิเศษให้ไหม ลุงไผ่กับนายหมี รักต้องห้ามในป่าสีม่วง
คุณเฟอร์ก้นกระดก – มะม้าว่าเดี๋ยวเฟอร์ต้องหลงรักมิตรแน่... คนเลี้ยงต้อยมาแล้วอะ แต่บางคนก็อยากได้
คนเลี้ยงแทนให้อยู่กับต้อยนานๆอะนะ เอาใจใครดีล่ะ ตามารไมได้อายุร้อยกว่าปีนิ ตายก่อนสามสิบ
อยู่มาแบบผีๆอีกยี่สิบรวมแล้วก็ 50 เองนะ... เดร็ดล็อกส์ก็สระผมได้ย่ะ ไม่เหม็นย่ะ
คุณดวงมาลย์ – ขอบคุณสำหรับไลค์ร้อนๆ เดี๋ยวจะแวะไปเยี่ยมไม่ขาดสาย งิงิ จูบปาก
คุณซาอิแกะน้อยงุงิหางพวง – อ่านพี่ครามตอนจบรึยังล่าแกะ //บีบแกะ อย่าเพิ่งปันใจให้ตามิตร สงสารตามารบ้าง
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องไพศาล – ผู้ชายเรื่องนี้มีเด่นหลายคนนะคะ มีลูกเสือหนุ่มฟ้อด้วย เลือกเชียร์ตามอัธยาศัย
มิตรจำศีลเพราะ........... อืม ส่วนในร้านไม่มีโมรารัตติกาลหรอกค่ะ เดี๋ยวพาออกไปหานะ ภาคที่แล้วอัคนิก็
ไปเยี่ยมที่ซ่อนโมรา(ตอนพิเศษไงคะ) ถ้ามีเล่มลองเปิดอ่านทวนได้
คุณกระต่ายผ้าขี้ริ้ว – ชามัลดีใจแย่เลย มีคนที่ชอบผช.โฉดๆตามมาให้กำลังใจเร็วไวขนาดนี้ อุอิ
คุณภาวิน – ชามัลไม่เห็นมาช้าเบย นี่เพิ่งเริ่มก็ออกมาละ ทีหนูอัคมาช้ายังเอาใจคนอ่านไปได้เต็มๆ
คุณเรือใบ – นั่นสิคะ หนุ่มเรกเก้ทาเล็บดำ มาดกวนสะท้านอุราและหล่อเซอร์ มีบททั้งในภาคสองนี้และภาคสาม
ฮีจะมาเขย่าบังลังก์ท่านอัคนิรึเปล่านะ
คุณบุลินทร – คนนี้ก็ยังรักลุงไผ่ไม่เลิกรา เดี๋ยวเขียนบทพิเศษให้ไหม ลุงไผ่กับนายหมี รักต้องห้ามในป่าสีม่วง
คุณเฟอร์ก้นกระดก – มะม้าว่าเดี๋ยวเฟอร์ต้องหลงรักมิตรแน่... คนเลี้ยงต้อยมาแล้วอะ แต่บางคนก็อยากได้
คนเลี้ยงแทนให้อยู่กับต้อยนานๆอะนะ เอาใจใครดีล่ะ ตามารไมได้อายุร้อยกว่าปีนิ ตายก่อนสามสิบ
อยู่มาแบบผีๆอีกยี่สิบรวมแล้วก็ 50 เองนะ... เดร็ดล็อกส์ก็สระผมได้ย่ะ ไม่เหม็นย่ะ
คุณดวงมาลย์ – ขอบคุณสำหรับไลค์ร้อนๆ เดี๋ยวจะแวะไปเยี่ยมไม่ขาดสาย งิงิ จูบปาก
คุณซาอิแกะน้อยงุงิหางพวง – อ่านพี่ครามตอนจบรึยังล่าแกะ //บีบแกะ อย่าเพิ่งปันใจให้ตามิตร สงสารตามารบ้าง
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องไพศาล – ผู้ชายเรื่องนี้มีเด่นหลายคนนะคะ มีลูกเสือหนุ่มฟ้อด้วย เลือกเชียร์ตามอัธยาศัย
มิตรจำศีลเพราะ........... อืม ส่วนในร้านไม่มีโมรารัตติกาลหรอกค่ะ เดี๋ยวพาออกไปหานะ ภาคที่แล้วอัคนิก็
ไปเยี่ยมที่ซ่อนโมรา(ตอนพิเศษไงคะ) ถ้ามีเล่มลองเปิดอ่านทวนได้
อสิตา 14 พ.ย. 2556, 05:51:57 น.
คุณบุลินทร – โผล่มาชงตามิตรกะสิตาราอีกแล้วเรอะ ชะ เจ้าหมี
คุณแพทโอเค – สิตาราเป็นตัวละครใหม่นะคะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังอย่างจุใจเลย แต่ว่าตัวละครมิตรนี่เคยกล่าวถึง
ในตอนพิเศษท้ายเล่มมายาไฟในดวงตา
คุณริญจน์ธร – ดีมากพี่มูน... มาตอบข้อข้องใจแทนด้วย ไม่เหมือนนังน้องมีน มาป่วนตลอดเบย
คุณหนอนน้อยดังปัณณ์ – เลี้ยงต้อยๆๆๆ คนเลี้ยงต้อยจงเจริญ ชาจังไม่แก่หรอกไม่ต้องห่วง ชาจังไม่ชอบผู้เฒ่าด้วย เห็นแล้วอารมณ์เสีย อยากบีบคอให้ชักคามือ
คุณนักอ่านเหนียวหนึบหนับหยึบหยับ – หุหุ แหมร้านเค้าออกจะขลังนะ ไม่ถึงขนาดบินโฉบเฉี่ยวแบบบ้านบินหรอก ตอนต่อไปร้านจะพาเที่ยวละ
คุณเกดซ่า – มาอีกแบ๊ววว เยี่ยมมากนักอ่านดีเด่น เดี๋ยวอัคนิจะออกมาน้ารอหน่อย ส่วนพระเอกนางเอกเรื่องนี้คงไม่ต้องลุ้นละม้างงง ออกจะชัดเจนนนน นี่แหละร้ากที่โตเต็มใจ(กลิ่นเดอะวอยซ์มาเลย)
คุณบาร์บี้ – ตายละๆๆ อย่าเกลียดชามัลเลย เค้ามีมุมน่าเอ็นดูเยอะน้า มารักชามัลกันเถอะ อุอิ
คุณบุลินทร – โผล่มาชงตามิตรกะสิตาราอีกแล้วเรอะ ชะ เจ้าหมี
คุณแพทโอเค – สิตาราเป็นตัวละครใหม่นะคะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังอย่างจุใจเลย แต่ว่าตัวละครมิตรนี่เคยกล่าวถึง
ในตอนพิเศษท้ายเล่มมายาไฟในดวงตา
คุณริญจน์ธร – ดีมากพี่มูน... มาตอบข้อข้องใจแทนด้วย ไม่เหมือนนังน้องมีน มาป่วนตลอดเบย
คุณหนอนน้อยดังปัณณ์ – เลี้ยงต้อยๆๆๆ คนเลี้ยงต้อยจงเจริญ ชาจังไม่แก่หรอกไม่ต้องห่วง ชาจังไม่ชอบผู้เฒ่าด้วย เห็นแล้วอารมณ์เสีย อยากบีบคอให้ชักคามือ
คุณนักอ่านเหนียวหนึบหนับหยึบหยับ – หุหุ แหมร้านเค้าออกจะขลังนะ ไม่ถึงขนาดบินโฉบเฉี่ยวแบบบ้านบินหรอก ตอนต่อไปร้านจะพาเที่ยวละ
คุณเกดซ่า – มาอีกแบ๊ววว เยี่ยมมากนักอ่านดีเด่น เดี๋ยวอัคนิจะออกมาน้ารอหน่อย ส่วนพระเอกนางเอกเรื่องนี้คงไม่ต้องลุ้นละม้างงง ออกจะชัดเจนนนน นี่แหละร้ากที่โตเต็มใจ(กลิ่นเดอะวอยซ์มาเลย)
คุณบาร์บี้ – ตายละๆๆ อย่าเกลียดชามัลเลย เค้ามีมุมน่าเอ็นดูเยอะน้า มารักชามัลกันเถอะ อุอิ
konhin 14 พ.ย. 2556, 06:17:14 น.
มาอีแล้ว นึกว่าตายแล้วจะตายเลย โครตเฮี้ยนเลยอีตาชามัล
มาอีแล้ว นึกว่าตายแล้วจะตายเลย โครตเฮี้ยนเลยอีตาชามัล
lovemuay 14 พ.ย. 2556, 07:02:55 น.
ตัวสิตาราเองก้น่าจะมีความลับอะไรสักอย่างที่มิตาพยายามซุก
ซ่อยอยู่แน่เลย
ตัวสิตาราเองก้น่าจะมีความลับอะไรสักอย่างที่มิตาพยายามซุก
ซ่อยอยู่แน่เลย
ดวงมาลย์ 14 พ.ย. 2556, 07:42:23 น.
จูบกลับอย่างดูดดื่ม จะแวะมาไม่ขาดเช่นกัน อิอิ
จูบกลับอย่างดูดดื่ม จะแวะมาไม่ขาดเช่นกัน อิอิ
ketza 14 พ.ย. 2556, 10:14:25 น.
อ๊ายย ท่านชามัล จะปฏิบัติการพรากผู้เยาว์แว้ว เอาใจช่วยท่านชามัล....ซะงั้น 555...
ปล.นิทานปีหนู ปีแมวคืออารายย๋อ เค้าอยากรู้ๆๆๆๆ >/////<
อ๊ายย ท่านชามัล จะปฏิบัติการพรากผู้เยาว์แว้ว เอาใจช่วยท่านชามัล....ซะงั้น 555...
ปล.นิทานปีหนู ปีแมวคืออารายย๋อ เค้าอยากรู้ๆๆๆๆ >/////<
ดังปัณณ์ 14 พ.ย. 2556, 10:23:42 น.
ติดไว้ก่อนเดี๋ยวมา
ติดไว้ก่อนเดี๋ยวมา
ภาวิน 14 พ.ย. 2556, 10:55:44 น.
ชามัลก็มีอารมณ์ขันนะ แหม มีลืมเปียก อุตส่าห์เปียกให้เพราะเห็นเด็กตกใจ
ชามัลก็มีอารมณ์ขันนะ แหม มีลืมเปียก อุตส่าห์เปียกให้เพราะเห็นเด็กตกใจ
ดังปัณณ์ 14 พ.ย. 2556, 11:59:24 น.
อุ้ย ชาจัง หล่อนจะกลายเป็นชามารรรรรรรรรรรรรรรรรจริงๆแระ ขู่เด็กได้ไง เดี๊ยะๆๆๆๆ คุณแป้ง อะฮั้นไม่สนชาจังแระอ่ะ หมั่นไส้มัน จัดไปให้หนูสิ เอาคืนให้หนักเลยนะฮะ หนอนชูป้ายไฟเชียร์ต้อย เล่นคนแก่(แน่ๆ)อย่างอิชาจังไปเล้ยนะหนูสิน้า เอาให้น้ำตาตกในเลยชริๆๆๆๆ
ปูลม.อย่ามาบีบคอเค้านะ เดี๊ยะเอาข้าวสารเสกซัดใส่เบย 555+
อุ้ย ชาจัง หล่อนจะกลายเป็นชามารรรรรรรรรรรรรรรรรจริงๆแระ ขู่เด็กได้ไง เดี๊ยะๆๆๆๆ คุณแป้ง อะฮั้นไม่สนชาจังแระอ่ะ หมั่นไส้มัน จัดไปให้หนูสิ เอาคืนให้หนักเลยนะฮะ หนอนชูป้ายไฟเชียร์ต้อย เล่นคนแก่(แน่ๆ)อย่างอิชาจังไปเล้ยนะหนูสิน้า เอาให้น้ำตาตกในเลยชริๆๆๆๆ
ปูลม.อย่ามาบีบคอเค้านะ เดี๊ยะเอาข้าวสารเสกซัดใส่เบย 555+
อสิตา 14 พ.ย. 2556, 14:00:41 น.
ป.ล. เด็กที่ชื่ออัคนีมายาในอีกสองเรื่องคือลูกสาวท่านอัคนินะคะ
ถึงตอนนั้นสิตาราก็ไม่อยู่ร้านกาลเวลาแล้ว จะหายไปยังไง...โปรดติดตาม
ป.ล. เด็กที่ชื่ออัคนีมายาในอีกสองเรื่องคือลูกสาวท่านอัคนินะคะ
ถึงตอนนั้นสิตาราก็ไม่อยู่ร้านกาลเวลาแล้ว จะหายไปยังไง...โปรดติดตาม
sai 14 พ.ย. 2556, 15:30:20 น.
พี่ครามกำลังไปหามาอ่านช่วงก่อนหน้านี้ยุ่งๆเลยยังไม่ได้ไปร้านหนังสือ
ตามาร ถือว่าเป็นพระเอกรึไง ขู่จริง ดุจริง พาลจริง แง่งๆ หนุ่มมิตรดีก่าเยอะชิมิๆ
พี่ครามกำลังไปหามาอ่านช่วงก่อนหน้านี้ยุ่งๆเลยยังไม่ได้ไปร้านหนังสือ
ตามาร ถือว่าเป็นพระเอกรึไง ขู่จริง ดุจริง พาลจริง แง่งๆ หนุ่มมิตรดีก่าเยอะชิมิๆ
Zephyr 14 พ.ย. 2556, 16:38:38 น.
อัคนีมายา ตอนแรกมะม้าจะไม่ได้ให้ชื่อนี้หนิ เฟอร์จำได้
อัครา มัชฌิม และลูกสาว อะไรสักอย่าง จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร แต่ไม่ใช่ชื่อนี้หนินา
เอ ร แค่เกริ่นว่ามีลูกสาว แต่ยังไม่มีชื่อกัน
ว่าแต่ เอานางออกมาทำไรอ่า พาพ่อมาด้วยสิ คิดถึง อุอุ
อ่ะ ปู่มัล ลุงมัลก็ได้ ลุงมาร และลุงมิตร ไปด้วยกันเนอะๆๆ
จริงๆมิตรต้องเป็นอาของมารสิ
ลุงมารนี่ไม่เคารพญาติผู้ใหญ่เลยน้าาา ไม่มีสัมมาคารวะเลยยย
ใช้ไม่ได้ๆๆๆ เอร๊ สิตาราอย่าเลียนแบบนะลูก คนนิสัยไม่ดี
ดัดหลังให้ด้วยนะ จริงๆก็ไม่เคารพ อา ตั้งกะภาคแรกแล้ว
เอาอาเสือส้มมาเป็นคนใช้ เฮอะ ขังไว้ในพลอย เรียกยังกะขี้ข้า ชิๆๆๆ
คราวนี้ก็ไม่ทิ้งนิสัยเดิม เอา อา มาเป็นคนใช้อีกละสิ ชิๆๆ ลุงมารนิสัยไม่เปลี่ยน
อัคนีมายา ตอนแรกมะม้าจะไม่ได้ให้ชื่อนี้หนิ เฟอร์จำได้
อัครา มัชฌิม และลูกสาว อะไรสักอย่าง จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร แต่ไม่ใช่ชื่อนี้หนินา
เอ ร แค่เกริ่นว่ามีลูกสาว แต่ยังไม่มีชื่อกัน
ว่าแต่ เอานางออกมาทำไรอ่า พาพ่อมาด้วยสิ คิดถึง อุอุ
อ่ะ ปู่มัล ลุงมัลก็ได้ ลุงมาร และลุงมิตร ไปด้วยกันเนอะๆๆ
จริงๆมิตรต้องเป็นอาของมารสิ
ลุงมารนี่ไม่เคารพญาติผู้ใหญ่เลยน้าาา ไม่มีสัมมาคารวะเลยยย
ใช้ไม่ได้ๆๆๆ เอร๊ สิตาราอย่าเลียนแบบนะลูก คนนิสัยไม่ดี
ดัดหลังให้ด้วยนะ จริงๆก็ไม่เคารพ อา ตั้งกะภาคแรกแล้ว
เอาอาเสือส้มมาเป็นคนใช้ เฮอะ ขังไว้ในพลอย เรียกยังกะขี้ข้า ชิๆๆๆ
คราวนี้ก็ไม่ทิ้งนิสัยเดิม เอา อา มาเป็นคนใช้อีกละสิ ชิๆๆ ลุงมารนิสัยไม่เปลี่ยน
อสิตา 14 พ.ย. 2556, 17:27:24 น.
ลูกชาย อัครา มัชฌิม์ มีการันต์ด้วย
ตอนท้ายเล่มมายาไฟ มะม้าบอกว่า ลูกสาวชื่อ อมิน... แล้วก็โดนอุดปาก ว่าบอกหมดก็ไม่ตื่นเต้นเซ่
นางเป็นย่ามาเกิด แต่ในเล่มนี้จะอธิบายไว้ว่า พอรู้ความก็ขอเปลี่ยนชื่อ เพราะมีศัตรูเก่าตามมาจากชาติก่อนเข้าใจ๊?!
ลูกชาย อัครา มัชฌิม์ มีการันต์ด้วย
ตอนท้ายเล่มมายาไฟ มะม้าบอกว่า ลูกสาวชื่อ อมิน... แล้วก็โดนอุดปาก ว่าบอกหมดก็ไม่ตื่นเต้นเซ่
นางเป็นย่ามาเกิด แต่ในเล่มนี้จะอธิบายไว้ว่า พอรู้ความก็ขอเปลี่ยนชื่อ เพราะมีศัตรูเก่าตามมาจากชาติก่อนเข้าใจ๊?!
บุลินทร 14 พ.ย. 2556, 17:44:01 น.
ชามัลเปิดตัวแบบเท่มาก มีการลืมเปียกอีก
ชามัลเปิดตัวแบบเท่มาก มีการลืมเปียกอีก
Barby 14 พ.ย. 2556, 19:34:01 น.
ว้าวๆชามัลออกแล้วแต่แค่นี้ทำให้รักไม่ได้หรอกนะ
ว้าวๆชามัลออกแล้วแต่แค่นี้ทำให้รักไม่ได้หรอกนะ
goldensun 14 พ.ย. 2556, 20:10:00 น.
ชามัลยิ่งน่ากลัวขึ้นทุกที ถึงขนาดแค่สิตาราสู้ตาด้วย ถึงกับอยากฆ่าเชียว ยิ่งไม่เหลือร่าง ยิ่งไม่เหลือความดี
มิตรกับสิตาราไปกับชามัล ปิดร้านกาลเวลาไปหรือคะ
ชามัลยิ่งน่ากลัวขึ้นทุกที ถึงขนาดแค่สิตาราสู้ตาด้วย ถึงกับอยากฆ่าเชียว ยิ่งไม่เหลือร่าง ยิ่งไม่เหลือความดี
มิตรกับสิตาราไปกับชามัล ปิดร้านกาลเวลาไปหรือคะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 14 พ.ย. 2556, 23:20:42 น.
อ่านสามเรื่องแล้วงงจิงด้วยยย
เอ หรือจะอ่านทีละเรื่องดีน้าาา
เลือกอ่านของใครก่อนดีน้าาาาา
เอ ยังไงดีน้าาาา คิๆๆๆๆ
อ่านสามเรื่องแล้วงงจิงด้วยยย
เอ หรือจะอ่านทีละเรื่องดีน้าาา
เลือกอ่านของใครก่อนดีน้าาาาา
เอ ยังไงดีน้าาาา คิๆๆๆๆ
อสิตา 15 พ.ย. 2556, 10:49:46 น.
อย่าน้า คุณนักอ่านนนนน แหม เรื่องสนุกๆน่าเสียดายนา ติดตามต่อไปเดี๋ยวก็เข้าใจเองค่า
อย่าน้า คุณนักอ่านนนนน แหม เรื่องสนุกๆน่าเสียดายนา ติดตามต่อไปเดี๋ยวก็เข้าใจเองค่า 
patok 18 พ.ย. 2556, 10:59:20 น.
ชามัล จะเหมือน ลอร์ด โวลเดอมอร์ เข้าไปทุกที 555+ น่ากลัวเกิ๊น
ป.ล. อ่านๆแปบๆ ทำไมจบตอนแล้วล่ะคะ
ชามัล จะเหมือน ลอร์ด โวลเดอมอร์ เข้าไปทุกที 555+ น่ากลัวเกิ๊น
ป.ล. อ่านๆแปบๆ ทำไมจบตอนแล้วล่ะคะ