มรกตสนธยา {{{ชุดอัญมณีเหนือกาล}}} สนพ.อรุณ
รัตติกาล ทิวา สนธยา สามเวลาที่อยู่คู่โลกมาแต่บรรพกาล
ตำนานบทใหม่แห่งอัญมณีเหนือกาลเจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
...ผมอาจไม่ใช่เจ้าชายในฝัน
แต่คืนวันร่วมกันของเรายังไม่เพียงพอจะตัดสินอีกหรือ
ว่าผมมีค่าพอจะเป็นคนในชีวิตจริงของคุณ...
ตำนานบทใหม่แห่งอัญมณีเหนือกาลเจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
...ผมอาจไม่ใช่เจ้าชายในฝัน
แต่คืนวันร่วมกันของเรายังไม่เพียงพอจะตัดสินอีกหรือ
ว่าผมมีค่าพอจะเป็นคนในชีวิตจริงของคุณ...
Tags: โมรารัตติกาล ม่านทิวาพชร มนตรามุกจันทรา มายาไฟในดวงตา ม่านธาราเร้นดาว คณิตา อัทธ์ อัญมณีเหนือกาล มนตราอัญมณี วาริท มุกดา
ตอน: บทที่ ๓/๑ สวัสดีปีใหม่ 2100
คุณอัทธ์เริ่มออกลายแล้วนะคะ >/////<
-------------------------------------------------------------------------------------
๓ สวัสดีปีใหม่ 2100
อัทธ์อยากคิดว่าตนเองกำลังฝัน แต่ผู้หญิงที่กำลังนั่งบอกเล่าเรื่องราวตัวเองอยู่ตรงหน้าเขาดูเป็นความจริงเสียจนยากจะปฏิเสธ ชายหนุ่มยกมือกุมขมับ รู้สึกปวดหัวจี๊ดทันใด
“คุณเชื่อที่ฉันเล่าให้ฟังใช่ไหม” คณิตาถามยามเห็นสีหน้าคล้ายเหนื่อยใจของคู่สนทนา
“คิดว่าเชื่อ...นะ” หางเสียงผู้พูดส่อแววยังแคลงใจ แล้วจึงถามต่อ “แล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมถึงถูกดึงเข้ามาในโลกของผม”
“น่าจะเป็นเพราะเพริดอต มันเป็นพลอยสีเขียวรูปครึ่งหัวใจ ตอนข้ามมาเมื่อวาน ฉันเห็นมันตกอยู่ในท่อระบายน้ำ เลยเก็บใส่กระเป๋าไว้” ดวงตาเรียวยาวกวาดมองรอบห้องขณะถาม “เสื้อผ้าฉันอยู่ไหนคะ”
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดเดิมของเธอคืนให้หญิงสาว คณิตาล้วงมือลงไปในกระเป๋ากระโปรงทั้งสองข้าง จึงเพิ่งรู้ตัวว่ากระเป๋ากระโปรงของเธอข้างหนึ่งขาดเป็นรูกว้าง
มิน่าล่ะ กล่องพลอยถึงได้หล่นหาย
“มันไม่อยู่ในนั้นหรอก” อัทธ์สารภาพหลังเห็นเธอรื้อเสื้อผ้าตนเอง คราวนี้คณิตาเงยหน้ามองเขาอย่างฉงน “ตอนคุณหมดสติเมื่อวาน กล่องพลอยมันหล่นมาจากกระเป๋ากระโปรงคุณ ผมเลยหยิบมันขึ้นมาดู”
“คุณเปิดมันงั้นเหรอ” น้ำเสียงของเธอแสดงความตกใจชัดเจน แต่อีกฝ่ายหนึ่งก็จำต้องพยักหน้ารับ
“ครับ แต่ตอนนั้นคุณตื่นพอดี กว่าจะรู้ตัวมันก็หายไป” มีความลังเลเล็กๆติดอยู่ปลายหางเสียง แต่อัทธ์ก็คิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องประหลาดเพียงเรื่องเดียวที่เขาเจอมาในรอบสองวันนี้ จึงยอมเล่าต่อ “เอ่อ...ผมคิดว่ามันหายเข้าไปในมือผม” อัทธ์ชูมือข้างขวาขึ้น
คณิตาคว้ามือหนาขึ้นส่อง แสงไฟสว่างภายในห้องพักไม่ช่วยให้เธอมองเห็นอะไรมากนัก จนกระทั่งอัทธ์สั่งเอวาให้หรี่ไฟห้อง เขาและหญิงสาวจึงต่างมองเห็นแสงสีเขียวเรืองรองจากหลังมือขวาและซ้ายของกันและกัน
“ซวยแล้วไหมล่ะ” หญิงสาวสบถ รับรู้ถึงความวุ่นวายที่จะตามมาในไม่ช้า
“คุณรู้วิธีเอามันออกจากมือไหม”
หญิงสาวส่ายหน้าอย่างจนปัญญา
“ถ้ารู้ ฉันคงเอามันออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว” หญิงสาวถอนหายใจ ยอมเล่าเรื่องราวความเป็นมาของเพริดอตคู่นี้ให้อีกฝ่ายฟัง
อัทธ์มองเธอคล้ายไม่เชื่อ แต่ท้ายสุดเขาก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
“เอาละ ผมจะยอมเชื่อในสิ่งที่คุณเล่า ปัญหาของเราตอนนี้คือการตามหาร้านขายอัญมณีที่หายไปจากซอยข้างร้านอาหารสินะ”
“ค่ะ คิดว่าถ้าเจอร้านนั้นอีก คนขายเขาน่าจะรู้วิธีเอาพลอยสองเม็ดออกจากมือเรานะคะ” เธอช้อนตามองอีกฝ่ายอย่างจนหนทาง “แล้วคืนนี้ ขอฉันนอนที่โซฟาเหมือนเดิมได้ไหม”
อัทธ์ยังไม่ทันตอบคำถามเธอ เสียงกริ่งประตูห้องก็ดังขัดบทสนทนาของทั้งคู่เสียก่อน
“คุณเกลมาค่ะ” เอวาปรากฏกายขึ้นบอกชายหนุ่มโดยไม่รอคำถาม
“ตายละ ลืมเกลเสียสนิท”
“ใครคะ” คณิตาแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าติดจะตื่นๆของอัทธ์
“กิ๊กผมเอง”
“หา!” เธออุทานเสียงดัง
“กิ๊กผม” อัทธ์ย้ำคำเดิม ก่อนขยายความต่อ “เรามีนัดจะออกไปเคาต์ดาวน์ด้วยกันคืนนี้ ถ้าเกลเห็นคุณในห้องต้องอาละวาดแน่ เข้าไปหลบในห้องนอนผมก่อน”
“เฮ่ย ไม่เอา” คณิตาพยายามเบี่ยงตัวห่าง แต่ชายหนุ่มเป็นฝ่ายไวกว่า เขาคว้าเสื้อผ้าเธอยัดใส่สองมือบาง แล้วทั้งจูงทั้งดันแผ่นหลังบางเข้าห้องนอน
“อย่าเพิ่งออกมาจนกว่าเกลจะกลับนะคุณ ผมไม่อยากมีปัญหา”
พูดอย่างกับเธออยากมีปัญหางั้นแหละ เธอก่นด่าอีกฝ่ายในใจขณะบานประตูกระจกปิดลง แต่ถึงอย่างนั้น คณิตาก็สามารถเห็นเหตุการณ์ในห้องรับแขกได้อย่างชัดเจน เนื่องจากประตูกระจกห้องนอนเป็นกระจกสะท้อนด้านเดียว
อัทธ์สูดลมหายใจเข้าปอดครั้งหนึ่ง ขณะสั่งให้เอวาเปิดประตูห้อง เจ้าของร่างอวบอิ่มในชุดเดรสรัดรูปสีดำก้าวเดินเข้ามาในห้อง เธอเป็นหญิงสาวรูปร่างดี มีดวงหน้ารูปไข่เหมาะสมกับผมยาวดัดลอนใหญ่สีน้ำตาลอมทอง ดวงตาสองชั้นและจมูกโด่งเป็นสันให้ความรู้สึกน่ามองพร้อมกับตงิดใจในความสมบูรณ์แบบของเธอคนนี้
“จะไปกันรึยังคะ คุณปล่อยให้เกลยืนรออยู่หน้าห้องนานแล้วนะ” เกวลีบอกด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด แต่ก็ส่อแววไม่พอใจชัดเจน
“ขอโทษทีครับ แต่สงสัยวันนี้ผมคงออกไปข้างนอกกับเกลไม่ได้”
“เอ๊ะ ทำไมกัน” เกวลีเอ่ยเสียงสูงทันที
“ผมมีงานด่วนต้องส่งคืนนี้” อัทธ์พยายามหาข้ออ้าง
แต่ดูเหมือนสีหน้าของอีกฝ่ายยังแสดงความไม่พอใจชัดเจน
“อัทธ์ นี่มันคืนสิ้นปีนะคะ บอสคุณสั่งงานอะไรในวันหยุดแบบนี้”
“มันเป็นงานด่วนจริงๆ โปรแกรมที่ส่งให้ลูกค้าวันก่อนมีปัญหา ผมต้องรีบแก้และส่งคืนให้เขาก่อนบริษัทเปิดทำการ” ชายหนุ่มยังคงไหลไปเรื่อย ท่ามกลางสีหน้าแคลงใจของเกวลี
“ถ้างั้นเรามาฉลองกันในห้องก็ได้ เดี๋ยวเกลสั่งไวน์มาดื่มฉลอง” เธอบอกพลางทรุดกายนั่งลงบนโซฟา
อัทธ์มีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาอยากจะให้เกวลีรีบกลับเสียมากกว่า ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังคิดหาหนทางกล่อมหญิงสาว หางตาของเกวลีก็เหลือบเห็นบางสิ่งตกอยู่บนเบาะโซฟา มือบางเอื้อมไปหยิบสิ่งนั้นขึ้นพิจารณา
“นี่อะไรคะ”
สิ่งที่อยู่ในมือเกวลีคือกุญแจรถยนต์ของคณิตา ทว่าสองหนุ่มสาวสมัยใหม่กลับไม่รู้ว่ามันคืออะไร
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” อัทธ์สารภาพ แต่พอเดาได้ว่าใครเป็นเจ้าของพวงกุญแจโลหะนี้
“เอวา ไอ้นี่คืออะไร มาตกอยู่ในห้องอัทธ์ได้ยังไง” เกวลีเลือกถามโปรแกรมแทนตัวชายหนุ่ม
“มันคือกุญแจรถยนต์รุ่น...” เอวาเอ่ยชื่อรถยนต์ยี่ห้อหนึ่งซึ่งไม่มีวางจำหน่ายในปัจจุบันให้สองหนุ่มสาวฟัง ก่อนเสริมต่อท้าย “พวกกุญแจนี้มาพร้อมกับคุณคณิตาค่ะ”
“ใครคือคณิตาคะอัทธ์” น้ำเสียงเกวลีสูงขึ้นทันที ขณะตวัดสายตามองชายหนุ่ม
อัทธ์แทบอยากจะเดินไปชัตดาวน์เอวา เขาก่นด่าตนเองในใจกับความไม่ระมัดระวัง
“คือ...” ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง สมองยังไม่ทันคิดหาข้อแก้ตัว คนกำลังจ้องเขาด้วยนัยน์ตาจับผิดก็เดินตรงไปเปิดประตูห้องนอนเสียก่อน
ภาพหญิงสาวคนหนึ่งยืนมองเหตุการณ์อยู่ภายในห้องนอนอย่างงงๆ จุดความเกรี้ยวกราดมากมายในหัวใจเกวลี
“นี่มันอะไรกัน” น้ำเสียงของเกวลีสูงแหลม มองอัทธ์สลับกับหญิงสาวแปลกหน้า
“ใจเย็นสิเกล ฟังผมอธิบายก่อน...”
พูดยังไม่ทันจบประโยค ฝ่ามือบางก็หวดเต็มแรงลงบนแก้มซีกซ้ายของชายหนุ่ม ก่อนเกวลีจะปรี่เข้าไปหมายจะตบหน้าหญิงสาวแปลกหน้า
แต่คณิตาซึ่งเฝ้ามองเหตุการณ์มาโดยตลอดไวพอจะเอี้ยวตัวหลบอีกฝ่ายทัน ผลเลยโดนปลายนิ้วของเกวลีฟาดลงไม่แรงนักที่ข้างแก้ม
“เลว แกกล้าดียังไงมาแย่งผู้ชายของฉัน” เกวลียังไม่หายแค้น เธอตั้งใจจะทำร้ายให้ผู้หญิงอีกคนได้เจ็บช้ำเหมือนที่หัวใจเธอรู้สึก สองมือบางตรงเข้าคว้าคอเสื้อคณิตาทันที
โชคดีที่อัทธ์ปรี่เข้ามาขวางได้ทัน ชายหนุ่มตัดสินใจรวบตัวเกวลีพามาสงบสติอารมณ์ยังห้องด้านนอก
“พูดจากันดีๆไม่ได้รึไง ทำไมต้องใช้กำลังด้วย” แม้จะรู้ว่าตนเองเป็นฝ่ายสร้างความเข้าใจผิดให้เธอ แต่ความใจเย็นของชายหนุ่มก็ลดต่ำลงจนแทบหมดความอดทน
“ถูกหยามขนาดนี้ยังต้องพูดจากันดีๆอีกรึไง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร คู่นอนคนใหม่ของคุณเหรอ”
“เกล!” อัทธ์เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงหนัก
“ทำไม หรือเกลพูดผิด เอามันมากกถึงห้องนอนขนาดนั้น จะให้เรียกอะไร”
“เธอเป็นเพื่อน” ชายหนุ่มจำกัดคำนิยามที่มีต่อคณิตา
“เพื่อนเหรอ เพื่อนนอนละไม่ว่า”
“เกล ถ้าคุณยังไม่รู้จักสงบสติอารมณ์คืนนี้เราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้ว เชิญคุณกลับไปเถอะ” น้ำเสียงของชายหนุ่มจริงจัง แสดงออกชัดเจนถึงแววกรุ่นโกรธ
“นี่คุณกล้าไล่เกลเหรอ” เกวลีแทบจะระงับความอัดอั้นไม่ไหว จ้องหน้าชายหนุ่มราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ความน้อยเนื้อต่ำใจทำให้หญิงสาวตัดสินใจถามคำถามหนึ่งซึ่งเคยย้ำเตือนตัวเองมาตลอดว่าไม่ควรถาม “เกลเป็นอะไรกันแน่สำหรับคุณ”
อัทธ์จ้องดวงหน้าเรียวสวยได้รูปตามสมัยนิยมอึดใจหนึ่ง ดวงตาคมฉายแววประหลาดล้ำลึกยากเกินกว่าจะเดาใจ
“คุณรู้คำตอบดีอยู่แล้วนะเกวลี คุณไม่ควรถามคำถามนี้กับผม”
“ทำไมคะ หัวใจคุณทำด้วยอะไรกัน” จากน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว แปรเปลี่ยนเป็นแผ่วต่ำลงเมื่อตระหนักชัดถึงคุณค่าแห่งตัวตนเธอในสายตาเขา
“คุณกลับบ้านเถอะ” อัทธ์เลือกไม่ตอบคำถามเธอ เขาผายมือให้หญิงสาว ปล่อยให้เกวลีเดินออกจากห้องแล้วจึงทรุดกายนั่งลงบนโซฟา พร้อมถอนหายใจยาว
บานประตูกระจกกั้นระหว่างห้องนอนถูกเปิดออก เจ้าของร่างอรชรเดินออกมาหยุดลงตรงหน้าชายหนุ่ม
“เธอรู้ได้ยังไงกันคะ” คณิตาสงสัย
“เอวาบอก”
“คะ ทำไม”
“เอวาเป็นโปรแกรมไม่สามารถโกหกได้ ผมเองก็เลินเล่อจนลืมสั่งไม่ให้เธอพูดเรื่องคุณ” เขาบอกคล้ายไม่มีสิ่งร้ายแรงใดเกิดขึ้น
คณิตาพิจารณาสีหน้าเรียบเฉยของชายหนุ่มอย่างประหลาดใจ จนอดออกความเห็นไม่ได้ “คุณไม่ตามไปง้อแฟนคุณเหรอคะ”
“เธอไม่ใช่แฟน”
“อ้อ กิ๊กคุณงั้นสิ หึ ฉันว่าแฟนคุณคงเป็นผู้หญิงโชคร้ายที่สุด” คราวนี้ความสงสารในทีแรก แปรเปลี่ยนเป็นความหมั่นไส้ชัดเจน
เธอละเกลียดผู้ชายหลายใจที่สุด
“ผมยังไม่มีแฟน”
“อ้าว” คนกล่าวโทษเขาหน้าเหวอไปเล็กน้อย
“เกลไม่ใช่แฟนผม เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนจะกิ๊กกัน คุณเข้าใจความหมายของคำว่ากิ๊กไหม”
พอถูกถามตรงๆ คณิตาเองก็ชักไม่ค่อยแน่ใจนัก
“ก็คนที่เป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน”
“แล้วคุณรู้รึเปล่า ที่มากกว่าเพื่อนหมายความว่าอย่างไร”
คณิตาหน้าแดงทันทีกับคำพูดของชายหนุ่ม
“ฉันรู้หรอกน่า” หางเสียงหญิงสาวสะบัด ส่อแววไม่พอใจชัดเจน “ผู้ชายอย่างคุณคงมีกิ๊กเยอะสิท่า”
“สองสามคนเองน่า” คำตอบสบายๆ ไม่มีความรู้สึกผิดสักนิดในน้ำเสียง ทำเอาคนถามตาโต อัทธ์เลยจำต้องขยายความคำพูดของตนเองต่อ “มันเป็นเรื่องปรกติจะตายไป คุณไม่เคยทำรึไง ผมยังไม่มีแฟน ผมก็มีสิทธิ์เลือกสิ”
หญิงสาวถอนหายใจ จ้องมองอีกฝ่ายประหนึ่งเขาเป็นตัวประหลาด
“ฉันว่าเวลาแปดสิบกว่าปีระหว่างโลกฉันกับคุณ คงทำให้สังคมเราต่างกันมาก” เธอสรุปในที่สุด
หลังเรื่องเกวลีจบลง สองหนุ่มสาวก็หันมาเผชิญหน้าความเป็นจริงกับสถานการณ์ประหลาดที่กำลังเกิดขึ้น ทั้งคู่พูดคุยกันต่ออีกสักพัก อัทธ์ก็ได้ข้อสรุปหนึ่ง
“ช่วยไม่ได้ ระหว่างคุณตามหาร้านอัญมณีที่ว่า ถ้าต้องข้ามมาโลกผม คุณก็นอนบนโซฟาตัวนี้ไปแล้วกัน” อัทธ์ตัดสินใจอย่างง่ายๆ เพราะเขาเองก็ยอมรับว่าตนมีส่วนผิดในเรื่องนี้
ถ้าเขาไม่อยากรู้อยากเห็นเปิดกล่องอัญมณีอีกครึ่งซีกขึ้นมา คณิตาก็ไม่ต้องหลงติดอยู่ที่นี่ต่อ ดังนั้นเมื่อเขาเอาเพริดอตออกจากมือคืนให้เธอไม่ได้ เขากับเธอก็คงต้องร่วมหัวจมท้าย ค่อยแก้สถานการณ์กันไป
“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวตอบอย่างซึ้งใจ
น้ำเสียงอ่อนมาพร้อมแววตาคล้ายจะอ้อนหน่อยๆ กระตุกหัวใจคนมองไม่น้อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเลยฉายแววเจ้าชู้ใส่ ความมีน้ำใจเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเสียแล้ว
“หรือถ้าคุณเบื่อนอนบนโซฟา จะเข้าไปนอนด้วยกันบนเตียงก็ได้นะ” อัทธ์กระเซ้าเธอเสียงหวาน พร้อมกับชะโงกหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกจวนเจียนจะสัมผัสลงบนพวงแก้มนุ่ม
ดวงหน้ารูปไข่ร้อนผ่าวยามรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นจัดที่รินรดใส่แก้มเธอ
“บ้า ฉันไม่มีทางเข้าไปในห้องนั้นอีกแน่ ส่วนคุณก็เขยิบไปห่างๆเลย” หญิงสาวใช้สองมือผลักอกเขาแรงๆ
อัทธ์สังเกตเห็นสีหน้าแดงก่ำชัดเจน เลยจงใจกระเถิบใกล้ขึ้นพลางโอบแขนข้างหนึ่งรอบหัวไหล่มน
“ทำไมล่ะ ไหนๆก็ต้องมาติดอยู่ที่นี่กับผมทุกคืนอยู่แล้ว ไม่ลองหาอะไรสนุกๆเล่น ฆ่าเวลาบ้างเหรอ”
คราวนี้ความเขินอายในทีแรก เปลี่ยนเป็นความเกรี้ยวกราด
“หยุดคิดเลย ฉันไม่ใช่กิ๊กคุณนะ ไม่คิดจะเป็นด้วย อยากโดนตบอีกข้างรึไง” เธอกระแทกเสียงใส่ พร้อมแรงผลักหนักขึ้นกว่าครั้งแรก บ่งบอกความหมายเอาจริงทั้งในคำพูดและกิริยา
อัทธ์ยอมปล่อยมือออกจากหัวไหล่มน สบดวงตาจริงจังของหญิงสาวแล้วจึงยกสองมือขึ้นแบในลักษณะยอมแพ้
“โอเคๆ ผมขอโทษที่แหย่คุณแรงไปหน่อย”
“ฉันไม่ชอบ” เธอบอกอีกฝ่ายเสียงแข็ง “คุณจะกิ๊กกับใคร มองเรื่องเซ็กซ์แบบไหน มันก็เรื่องของคุณ แต่ขอร้องเถอะ คนเราไม่ได้มีความคิดเห็นเหมือนกันไปเสียทุกเรื่อง ฉันเคารพความคิดคุณ เพราะงั้นคุณก็ควรเคารพความคิดฉันด้วยเช่นกัน”
“ผมขอโทษ” อัทธ์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าเดิม ยอมเขยิบกายถอยหลังเพื่อทิ้งระยะห่างระหว่างตัวเขากับหญิงสาว “งั้นเรามาเป็นเพื่อนกัน”
มือหนายื่นมาตรงหน้าเธอ คณิตาลังเลอยู่พักใหญ่ มองฝ่ามืออีกฝ่ายสลับกับดวงหน้าคมสัน
“น่าคุณ สัญญาว่าเป็นแค่เพื่อนอย่างเดียว ไม่มีคำอื่นต่อท้าย รับรองผมไม่ทำอะไรให้คุณไม่พอใจแน่”
คณิตาขมวดคิ้วกับคำสัญญาของชายหนุ่ม มองอีกฝ่ายอย่างไม่ใคร่เชื่อถือนัก แต่เธอมีทางเลือกเสียที่ไหน
-------------------------------------------------------------------------------------
๓ สวัสดีปีใหม่ 2100
อัทธ์อยากคิดว่าตนเองกำลังฝัน แต่ผู้หญิงที่กำลังนั่งบอกเล่าเรื่องราวตัวเองอยู่ตรงหน้าเขาดูเป็นความจริงเสียจนยากจะปฏิเสธ ชายหนุ่มยกมือกุมขมับ รู้สึกปวดหัวจี๊ดทันใด
“คุณเชื่อที่ฉันเล่าให้ฟังใช่ไหม” คณิตาถามยามเห็นสีหน้าคล้ายเหนื่อยใจของคู่สนทนา
“คิดว่าเชื่อ...นะ” หางเสียงผู้พูดส่อแววยังแคลงใจ แล้วจึงถามต่อ “แล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมถึงถูกดึงเข้ามาในโลกของผม”
“น่าจะเป็นเพราะเพริดอต มันเป็นพลอยสีเขียวรูปครึ่งหัวใจ ตอนข้ามมาเมื่อวาน ฉันเห็นมันตกอยู่ในท่อระบายน้ำ เลยเก็บใส่กระเป๋าไว้” ดวงตาเรียวยาวกวาดมองรอบห้องขณะถาม “เสื้อผ้าฉันอยู่ไหนคะ”
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดเดิมของเธอคืนให้หญิงสาว คณิตาล้วงมือลงไปในกระเป๋ากระโปรงทั้งสองข้าง จึงเพิ่งรู้ตัวว่ากระเป๋ากระโปรงของเธอข้างหนึ่งขาดเป็นรูกว้าง
มิน่าล่ะ กล่องพลอยถึงได้หล่นหาย
“มันไม่อยู่ในนั้นหรอก” อัทธ์สารภาพหลังเห็นเธอรื้อเสื้อผ้าตนเอง คราวนี้คณิตาเงยหน้ามองเขาอย่างฉงน “ตอนคุณหมดสติเมื่อวาน กล่องพลอยมันหล่นมาจากกระเป๋ากระโปรงคุณ ผมเลยหยิบมันขึ้นมาดู”
“คุณเปิดมันงั้นเหรอ” น้ำเสียงของเธอแสดงความตกใจชัดเจน แต่อีกฝ่ายหนึ่งก็จำต้องพยักหน้ารับ
“ครับ แต่ตอนนั้นคุณตื่นพอดี กว่าจะรู้ตัวมันก็หายไป” มีความลังเลเล็กๆติดอยู่ปลายหางเสียง แต่อัทธ์ก็คิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องประหลาดเพียงเรื่องเดียวที่เขาเจอมาในรอบสองวันนี้ จึงยอมเล่าต่อ “เอ่อ...ผมคิดว่ามันหายเข้าไปในมือผม” อัทธ์ชูมือข้างขวาขึ้น
คณิตาคว้ามือหนาขึ้นส่อง แสงไฟสว่างภายในห้องพักไม่ช่วยให้เธอมองเห็นอะไรมากนัก จนกระทั่งอัทธ์สั่งเอวาให้หรี่ไฟห้อง เขาและหญิงสาวจึงต่างมองเห็นแสงสีเขียวเรืองรองจากหลังมือขวาและซ้ายของกันและกัน
“ซวยแล้วไหมล่ะ” หญิงสาวสบถ รับรู้ถึงความวุ่นวายที่จะตามมาในไม่ช้า
“คุณรู้วิธีเอามันออกจากมือไหม”
หญิงสาวส่ายหน้าอย่างจนปัญญา
“ถ้ารู้ ฉันคงเอามันออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว” หญิงสาวถอนหายใจ ยอมเล่าเรื่องราวความเป็นมาของเพริดอตคู่นี้ให้อีกฝ่ายฟัง
อัทธ์มองเธอคล้ายไม่เชื่อ แต่ท้ายสุดเขาก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
“เอาละ ผมจะยอมเชื่อในสิ่งที่คุณเล่า ปัญหาของเราตอนนี้คือการตามหาร้านขายอัญมณีที่หายไปจากซอยข้างร้านอาหารสินะ”
“ค่ะ คิดว่าถ้าเจอร้านนั้นอีก คนขายเขาน่าจะรู้วิธีเอาพลอยสองเม็ดออกจากมือเรานะคะ” เธอช้อนตามองอีกฝ่ายอย่างจนหนทาง “แล้วคืนนี้ ขอฉันนอนที่โซฟาเหมือนเดิมได้ไหม”
อัทธ์ยังไม่ทันตอบคำถามเธอ เสียงกริ่งประตูห้องก็ดังขัดบทสนทนาของทั้งคู่เสียก่อน
“คุณเกลมาค่ะ” เอวาปรากฏกายขึ้นบอกชายหนุ่มโดยไม่รอคำถาม
“ตายละ ลืมเกลเสียสนิท”
“ใครคะ” คณิตาแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าติดจะตื่นๆของอัทธ์
“กิ๊กผมเอง”
“หา!” เธออุทานเสียงดัง
“กิ๊กผม” อัทธ์ย้ำคำเดิม ก่อนขยายความต่อ “เรามีนัดจะออกไปเคาต์ดาวน์ด้วยกันคืนนี้ ถ้าเกลเห็นคุณในห้องต้องอาละวาดแน่ เข้าไปหลบในห้องนอนผมก่อน”
“เฮ่ย ไม่เอา” คณิตาพยายามเบี่ยงตัวห่าง แต่ชายหนุ่มเป็นฝ่ายไวกว่า เขาคว้าเสื้อผ้าเธอยัดใส่สองมือบาง แล้วทั้งจูงทั้งดันแผ่นหลังบางเข้าห้องนอน
“อย่าเพิ่งออกมาจนกว่าเกลจะกลับนะคุณ ผมไม่อยากมีปัญหา”
พูดอย่างกับเธออยากมีปัญหางั้นแหละ เธอก่นด่าอีกฝ่ายในใจขณะบานประตูกระจกปิดลง แต่ถึงอย่างนั้น คณิตาก็สามารถเห็นเหตุการณ์ในห้องรับแขกได้อย่างชัดเจน เนื่องจากประตูกระจกห้องนอนเป็นกระจกสะท้อนด้านเดียว
อัทธ์สูดลมหายใจเข้าปอดครั้งหนึ่ง ขณะสั่งให้เอวาเปิดประตูห้อง เจ้าของร่างอวบอิ่มในชุดเดรสรัดรูปสีดำก้าวเดินเข้ามาในห้อง เธอเป็นหญิงสาวรูปร่างดี มีดวงหน้ารูปไข่เหมาะสมกับผมยาวดัดลอนใหญ่สีน้ำตาลอมทอง ดวงตาสองชั้นและจมูกโด่งเป็นสันให้ความรู้สึกน่ามองพร้อมกับตงิดใจในความสมบูรณ์แบบของเธอคนนี้
“จะไปกันรึยังคะ คุณปล่อยให้เกลยืนรออยู่หน้าห้องนานแล้วนะ” เกวลีบอกด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด แต่ก็ส่อแววไม่พอใจชัดเจน
“ขอโทษทีครับ แต่สงสัยวันนี้ผมคงออกไปข้างนอกกับเกลไม่ได้”
“เอ๊ะ ทำไมกัน” เกวลีเอ่ยเสียงสูงทันที
“ผมมีงานด่วนต้องส่งคืนนี้” อัทธ์พยายามหาข้ออ้าง
แต่ดูเหมือนสีหน้าของอีกฝ่ายยังแสดงความไม่พอใจชัดเจน
“อัทธ์ นี่มันคืนสิ้นปีนะคะ บอสคุณสั่งงานอะไรในวันหยุดแบบนี้”
“มันเป็นงานด่วนจริงๆ โปรแกรมที่ส่งให้ลูกค้าวันก่อนมีปัญหา ผมต้องรีบแก้และส่งคืนให้เขาก่อนบริษัทเปิดทำการ” ชายหนุ่มยังคงไหลไปเรื่อย ท่ามกลางสีหน้าแคลงใจของเกวลี
“ถ้างั้นเรามาฉลองกันในห้องก็ได้ เดี๋ยวเกลสั่งไวน์มาดื่มฉลอง” เธอบอกพลางทรุดกายนั่งลงบนโซฟา
อัทธ์มีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาอยากจะให้เกวลีรีบกลับเสียมากกว่า ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังคิดหาหนทางกล่อมหญิงสาว หางตาของเกวลีก็เหลือบเห็นบางสิ่งตกอยู่บนเบาะโซฟา มือบางเอื้อมไปหยิบสิ่งนั้นขึ้นพิจารณา
“นี่อะไรคะ”
สิ่งที่อยู่ในมือเกวลีคือกุญแจรถยนต์ของคณิตา ทว่าสองหนุ่มสาวสมัยใหม่กลับไม่รู้ว่ามันคืออะไร
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” อัทธ์สารภาพ แต่พอเดาได้ว่าใครเป็นเจ้าของพวงกุญแจโลหะนี้
“เอวา ไอ้นี่คืออะไร มาตกอยู่ในห้องอัทธ์ได้ยังไง” เกวลีเลือกถามโปรแกรมแทนตัวชายหนุ่ม
“มันคือกุญแจรถยนต์รุ่น...” เอวาเอ่ยชื่อรถยนต์ยี่ห้อหนึ่งซึ่งไม่มีวางจำหน่ายในปัจจุบันให้สองหนุ่มสาวฟัง ก่อนเสริมต่อท้าย “พวกกุญแจนี้มาพร้อมกับคุณคณิตาค่ะ”
“ใครคือคณิตาคะอัทธ์” น้ำเสียงเกวลีสูงขึ้นทันที ขณะตวัดสายตามองชายหนุ่ม
อัทธ์แทบอยากจะเดินไปชัตดาวน์เอวา เขาก่นด่าตนเองในใจกับความไม่ระมัดระวัง
“คือ...” ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง สมองยังไม่ทันคิดหาข้อแก้ตัว คนกำลังจ้องเขาด้วยนัยน์ตาจับผิดก็เดินตรงไปเปิดประตูห้องนอนเสียก่อน
ภาพหญิงสาวคนหนึ่งยืนมองเหตุการณ์อยู่ภายในห้องนอนอย่างงงๆ จุดความเกรี้ยวกราดมากมายในหัวใจเกวลี
“นี่มันอะไรกัน” น้ำเสียงของเกวลีสูงแหลม มองอัทธ์สลับกับหญิงสาวแปลกหน้า
“ใจเย็นสิเกล ฟังผมอธิบายก่อน...”
พูดยังไม่ทันจบประโยค ฝ่ามือบางก็หวดเต็มแรงลงบนแก้มซีกซ้ายของชายหนุ่ม ก่อนเกวลีจะปรี่เข้าไปหมายจะตบหน้าหญิงสาวแปลกหน้า
แต่คณิตาซึ่งเฝ้ามองเหตุการณ์มาโดยตลอดไวพอจะเอี้ยวตัวหลบอีกฝ่ายทัน ผลเลยโดนปลายนิ้วของเกวลีฟาดลงไม่แรงนักที่ข้างแก้ม
“เลว แกกล้าดียังไงมาแย่งผู้ชายของฉัน” เกวลียังไม่หายแค้น เธอตั้งใจจะทำร้ายให้ผู้หญิงอีกคนได้เจ็บช้ำเหมือนที่หัวใจเธอรู้สึก สองมือบางตรงเข้าคว้าคอเสื้อคณิตาทันที
โชคดีที่อัทธ์ปรี่เข้ามาขวางได้ทัน ชายหนุ่มตัดสินใจรวบตัวเกวลีพามาสงบสติอารมณ์ยังห้องด้านนอก
“พูดจากันดีๆไม่ได้รึไง ทำไมต้องใช้กำลังด้วย” แม้จะรู้ว่าตนเองเป็นฝ่ายสร้างความเข้าใจผิดให้เธอ แต่ความใจเย็นของชายหนุ่มก็ลดต่ำลงจนแทบหมดความอดทน
“ถูกหยามขนาดนี้ยังต้องพูดจากันดีๆอีกรึไง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร คู่นอนคนใหม่ของคุณเหรอ”
“เกล!” อัทธ์เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงหนัก
“ทำไม หรือเกลพูดผิด เอามันมากกถึงห้องนอนขนาดนั้น จะให้เรียกอะไร”
“เธอเป็นเพื่อน” ชายหนุ่มจำกัดคำนิยามที่มีต่อคณิตา
“เพื่อนเหรอ เพื่อนนอนละไม่ว่า”
“เกล ถ้าคุณยังไม่รู้จักสงบสติอารมณ์คืนนี้เราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้ว เชิญคุณกลับไปเถอะ” น้ำเสียงของชายหนุ่มจริงจัง แสดงออกชัดเจนถึงแววกรุ่นโกรธ
“นี่คุณกล้าไล่เกลเหรอ” เกวลีแทบจะระงับความอัดอั้นไม่ไหว จ้องหน้าชายหนุ่มราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ความน้อยเนื้อต่ำใจทำให้หญิงสาวตัดสินใจถามคำถามหนึ่งซึ่งเคยย้ำเตือนตัวเองมาตลอดว่าไม่ควรถาม “เกลเป็นอะไรกันแน่สำหรับคุณ”
อัทธ์จ้องดวงหน้าเรียวสวยได้รูปตามสมัยนิยมอึดใจหนึ่ง ดวงตาคมฉายแววประหลาดล้ำลึกยากเกินกว่าจะเดาใจ
“คุณรู้คำตอบดีอยู่แล้วนะเกวลี คุณไม่ควรถามคำถามนี้กับผม”
“ทำไมคะ หัวใจคุณทำด้วยอะไรกัน” จากน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว แปรเปลี่ยนเป็นแผ่วต่ำลงเมื่อตระหนักชัดถึงคุณค่าแห่งตัวตนเธอในสายตาเขา
“คุณกลับบ้านเถอะ” อัทธ์เลือกไม่ตอบคำถามเธอ เขาผายมือให้หญิงสาว ปล่อยให้เกวลีเดินออกจากห้องแล้วจึงทรุดกายนั่งลงบนโซฟา พร้อมถอนหายใจยาว
บานประตูกระจกกั้นระหว่างห้องนอนถูกเปิดออก เจ้าของร่างอรชรเดินออกมาหยุดลงตรงหน้าชายหนุ่ม
“เธอรู้ได้ยังไงกันคะ” คณิตาสงสัย
“เอวาบอก”
“คะ ทำไม”
“เอวาเป็นโปรแกรมไม่สามารถโกหกได้ ผมเองก็เลินเล่อจนลืมสั่งไม่ให้เธอพูดเรื่องคุณ” เขาบอกคล้ายไม่มีสิ่งร้ายแรงใดเกิดขึ้น
คณิตาพิจารณาสีหน้าเรียบเฉยของชายหนุ่มอย่างประหลาดใจ จนอดออกความเห็นไม่ได้ “คุณไม่ตามไปง้อแฟนคุณเหรอคะ”
“เธอไม่ใช่แฟน”
“อ้อ กิ๊กคุณงั้นสิ หึ ฉันว่าแฟนคุณคงเป็นผู้หญิงโชคร้ายที่สุด” คราวนี้ความสงสารในทีแรก แปรเปลี่ยนเป็นความหมั่นไส้ชัดเจน
เธอละเกลียดผู้ชายหลายใจที่สุด
“ผมยังไม่มีแฟน”
“อ้าว” คนกล่าวโทษเขาหน้าเหวอไปเล็กน้อย
“เกลไม่ใช่แฟนผม เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนจะกิ๊กกัน คุณเข้าใจความหมายของคำว่ากิ๊กไหม”
พอถูกถามตรงๆ คณิตาเองก็ชักไม่ค่อยแน่ใจนัก
“ก็คนที่เป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน”
“แล้วคุณรู้รึเปล่า ที่มากกว่าเพื่อนหมายความว่าอย่างไร”
คณิตาหน้าแดงทันทีกับคำพูดของชายหนุ่ม
“ฉันรู้หรอกน่า” หางเสียงหญิงสาวสะบัด ส่อแววไม่พอใจชัดเจน “ผู้ชายอย่างคุณคงมีกิ๊กเยอะสิท่า”
“สองสามคนเองน่า” คำตอบสบายๆ ไม่มีความรู้สึกผิดสักนิดในน้ำเสียง ทำเอาคนถามตาโต อัทธ์เลยจำต้องขยายความคำพูดของตนเองต่อ “มันเป็นเรื่องปรกติจะตายไป คุณไม่เคยทำรึไง ผมยังไม่มีแฟน ผมก็มีสิทธิ์เลือกสิ”
หญิงสาวถอนหายใจ จ้องมองอีกฝ่ายประหนึ่งเขาเป็นตัวประหลาด
“ฉันว่าเวลาแปดสิบกว่าปีระหว่างโลกฉันกับคุณ คงทำให้สังคมเราต่างกันมาก” เธอสรุปในที่สุด
หลังเรื่องเกวลีจบลง สองหนุ่มสาวก็หันมาเผชิญหน้าความเป็นจริงกับสถานการณ์ประหลาดที่กำลังเกิดขึ้น ทั้งคู่พูดคุยกันต่ออีกสักพัก อัทธ์ก็ได้ข้อสรุปหนึ่ง
“ช่วยไม่ได้ ระหว่างคุณตามหาร้านอัญมณีที่ว่า ถ้าต้องข้ามมาโลกผม คุณก็นอนบนโซฟาตัวนี้ไปแล้วกัน” อัทธ์ตัดสินใจอย่างง่ายๆ เพราะเขาเองก็ยอมรับว่าตนมีส่วนผิดในเรื่องนี้
ถ้าเขาไม่อยากรู้อยากเห็นเปิดกล่องอัญมณีอีกครึ่งซีกขึ้นมา คณิตาก็ไม่ต้องหลงติดอยู่ที่นี่ต่อ ดังนั้นเมื่อเขาเอาเพริดอตออกจากมือคืนให้เธอไม่ได้ เขากับเธอก็คงต้องร่วมหัวจมท้าย ค่อยแก้สถานการณ์กันไป
“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวตอบอย่างซึ้งใจ
น้ำเสียงอ่อนมาพร้อมแววตาคล้ายจะอ้อนหน่อยๆ กระตุกหัวใจคนมองไม่น้อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเลยฉายแววเจ้าชู้ใส่ ความมีน้ำใจเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเสียแล้ว
“หรือถ้าคุณเบื่อนอนบนโซฟา จะเข้าไปนอนด้วยกันบนเตียงก็ได้นะ” อัทธ์กระเซ้าเธอเสียงหวาน พร้อมกับชะโงกหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกจวนเจียนจะสัมผัสลงบนพวงแก้มนุ่ม
ดวงหน้ารูปไข่ร้อนผ่าวยามรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นจัดที่รินรดใส่แก้มเธอ
“บ้า ฉันไม่มีทางเข้าไปในห้องนั้นอีกแน่ ส่วนคุณก็เขยิบไปห่างๆเลย” หญิงสาวใช้สองมือผลักอกเขาแรงๆ
อัทธ์สังเกตเห็นสีหน้าแดงก่ำชัดเจน เลยจงใจกระเถิบใกล้ขึ้นพลางโอบแขนข้างหนึ่งรอบหัวไหล่มน
“ทำไมล่ะ ไหนๆก็ต้องมาติดอยู่ที่นี่กับผมทุกคืนอยู่แล้ว ไม่ลองหาอะไรสนุกๆเล่น ฆ่าเวลาบ้างเหรอ”
คราวนี้ความเขินอายในทีแรก เปลี่ยนเป็นความเกรี้ยวกราด
“หยุดคิดเลย ฉันไม่ใช่กิ๊กคุณนะ ไม่คิดจะเป็นด้วย อยากโดนตบอีกข้างรึไง” เธอกระแทกเสียงใส่ พร้อมแรงผลักหนักขึ้นกว่าครั้งแรก บ่งบอกความหมายเอาจริงทั้งในคำพูดและกิริยา
อัทธ์ยอมปล่อยมือออกจากหัวไหล่มน สบดวงตาจริงจังของหญิงสาวแล้วจึงยกสองมือขึ้นแบในลักษณะยอมแพ้
“โอเคๆ ผมขอโทษที่แหย่คุณแรงไปหน่อย”
“ฉันไม่ชอบ” เธอบอกอีกฝ่ายเสียงแข็ง “คุณจะกิ๊กกับใคร มองเรื่องเซ็กซ์แบบไหน มันก็เรื่องของคุณ แต่ขอร้องเถอะ คนเราไม่ได้มีความคิดเห็นเหมือนกันไปเสียทุกเรื่อง ฉันเคารพความคิดคุณ เพราะงั้นคุณก็ควรเคารพความคิดฉันด้วยเช่นกัน”
“ผมขอโทษ” อัทธ์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าเดิม ยอมเขยิบกายถอยหลังเพื่อทิ้งระยะห่างระหว่างตัวเขากับหญิงสาว “งั้นเรามาเป็นเพื่อนกัน”
มือหนายื่นมาตรงหน้าเธอ คณิตาลังเลอยู่พักใหญ่ มองฝ่ามืออีกฝ่ายสลับกับดวงหน้าคมสัน
“น่าคุณ สัญญาว่าเป็นแค่เพื่อนอย่างเดียว ไม่มีคำอื่นต่อท้าย รับรองผมไม่ทำอะไรให้คุณไม่พอใจแน่”
คณิตาขมวดคิ้วกับคำสัญญาของชายหนุ่ม มองอีกฝ่ายอย่างไม่ใคร่เชื่อถือนัก แต่เธอมีทางเลือกเสียที่ไหน
ริญจน์ธร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 พ.ย. 2556, 10:25:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 พ.ย. 2556, 10:25:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 1669
| << บทที่๒/๒ โลกอนาคต | บทที่ ๓/๒ สวัสดีปีใหม่ 2100 >> |
ketza 26 พ.ย. 2556, 10:39:28 น.
วี๊ดวิ๊วๆๆๆ มาแว้ววว ม๊วบบบบบ
วี๊ดวิ๊วๆๆๆ มาแว้ววว ม๊วบบบบบ
ริญจน์ธร 26 พ.ย. 2556, 10:43:23 น.
ตอนคอมเม้นค่ะ
คุณ ดวงมาลย์ พยายามเข้าค่ะพี่จุ๊บ ใกล้เวลาปิดต้นฉบับแล้วสินะ
คุณ ketza ใช่ค่ะ อย่างชื่อเรื่องเลย มรกตสนธยา เรื่องนี้พลอยจะมีอำนาจหลังพระอาทิตย์ตกดินค่า แต่ว่าไปเรื่องนี้คุณอัทธ์สงสัยจะไม่เชื่อหลายอย่าง น่าจะต้องมีการพิสูจน์น้า
คุณ lovemuay ใช่แล้วค่ะ เรื่องนี้จะแหวกจากธีมข้ามเวลาอื่นหน่อยตรงที่ตัวละครยังไปมาหากันได้ตลอด
คุณ บุลินทร น่านนน มาสปอยเรื่องก่อน แต่ไม่ใช่วันนี้นะ เป็นวันพฤหัสที่น่จะได้จิ้นกับความกรุ้มกริ่มของอัทธ์
คุณ goldensun น่านสินะ ถ้ารักก้นจะทำไงดีน้า
ส่วนเรื่องพลอยจะมีอธิบายในฉากต่อๆไป แต่ขอเฉลยบางส่วนเลยแล้วกันเนอะ พลอยมีอำนาจดึงดูดหากันค่ะ เพราะงั้นเวลาเจอกัน ตาเลยจะมาปรากฏตัวตรงหน้าอัทธ์ เนื่องจากเขามีพลอยอีกเม็ด ส่วนตอนแยกกันเธอจะกลับไปจุดเดิมที่จากมาทีแรก เรื่องนี้เป็นปัญหาใหญ่ของพระนางเหมือนกันค่ะ พวกเขาต้องคอยแก้ปัญหาไป เพราะเป็นสิ่งที่เข้ามาป่วนชีวิตประจำวันของคนทั้งคู่
คุณ konhin ใช่ค่า เรื่องนี้จะเดินเรื่องควบไปในสองโลกเลย แต่เหตุการณ์หลักจะอยู่ในโลกอนาคต(ตามธีมเรื่อง) แต่ก็ยังมีเหตุการณ์รองๆหลายอย่างอยู่ในโลกปัจจุบันค่ะ
คุณ nako เห็นกับตาแบบนี้คงต้องเชื่อแล้วละค่ะ เล่นหล่นตุ๊บลงมาให้กอดเลยนี่นา
คุณ นักอ่านเหนียวหนึบ 55555 เรื่องนี้นางเอกของเราเสียเปรียบหลายอย่างค่ะ อำนาจวิเศษที่ได้มาก็สร้างความวุ่นวายให้เธอไม่น้อย แถมยังมาเจอพระเอกมือไวอย่างอัทธ์ด้วย (แต่ว่าคนอ่านคงได้กำไรเนอะ
)
คุณ Zephyr 555555555 ไม่ยมกเต็มที่เลยเฟอร์จัง ก็แหม ตาฝันไว้เลิศหรูว่าอยากได้พระเอกแบบคุณริทไง พี่มูนเลยจัดเต็มให้ แต่ออกมาเป็นแทบจะตรงข้ามทุกอย่างกับคุณริทเลย ก็ว่ากันว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนี่นา
คุณ patok ขอบคุณค่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใช้เวลาและความตั้งใจในการเขียนมาก (รักมากสุดๆเลย) ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
คุณ อสิตา พี่มิ้งค์มาสาย วันนี้ก็ยังไม่มานะเนี่ย
ตอนคอมเม้นค่ะ
คุณ ดวงมาลย์ พยายามเข้าค่ะพี่จุ๊บ ใกล้เวลาปิดต้นฉบับแล้วสินะ
คุณ ketza ใช่ค่ะ อย่างชื่อเรื่องเลย มรกตสนธยา เรื่องนี้พลอยจะมีอำนาจหลังพระอาทิตย์ตกดินค่า แต่ว่าไปเรื่องนี้คุณอัทธ์สงสัยจะไม่เชื่อหลายอย่าง น่าจะต้องมีการพิสูจน์น้า
คุณ lovemuay ใช่แล้วค่ะ เรื่องนี้จะแหวกจากธีมข้ามเวลาอื่นหน่อยตรงที่ตัวละครยังไปมาหากันได้ตลอด
คุณ บุลินทร น่านนน มาสปอยเรื่องก่อน แต่ไม่ใช่วันนี้นะ เป็นวันพฤหัสที่น่จะได้จิ้นกับความกรุ้มกริ่มของอัทธ์
คุณ goldensun น่านสินะ ถ้ารักก้นจะทำไงดีน้า
ส่วนเรื่องพลอยจะมีอธิบายในฉากต่อๆไป แต่ขอเฉลยบางส่วนเลยแล้วกันเนอะ พลอยมีอำนาจดึงดูดหากันค่ะ เพราะงั้นเวลาเจอกัน ตาเลยจะมาปรากฏตัวตรงหน้าอัทธ์ เนื่องจากเขามีพลอยอีกเม็ด ส่วนตอนแยกกันเธอจะกลับไปจุดเดิมที่จากมาทีแรก เรื่องนี้เป็นปัญหาใหญ่ของพระนางเหมือนกันค่ะ พวกเขาต้องคอยแก้ปัญหาไป เพราะเป็นสิ่งที่เข้ามาป่วนชีวิตประจำวันของคนทั้งคู่คุณ konhin ใช่ค่า เรื่องนี้จะเดินเรื่องควบไปในสองโลกเลย แต่เหตุการณ์หลักจะอยู่ในโลกอนาคต(ตามธีมเรื่อง) แต่ก็ยังมีเหตุการณ์รองๆหลายอย่างอยู่ในโลกปัจจุบันค่ะ
คุณ nako เห็นกับตาแบบนี้คงต้องเชื่อแล้วละค่ะ เล่นหล่นตุ๊บลงมาให้กอดเลยนี่นา
คุณ นักอ่านเหนียวหนึบ 55555 เรื่องนี้นางเอกของเราเสียเปรียบหลายอย่างค่ะ อำนาจวิเศษที่ได้มาก็สร้างความวุ่นวายให้เธอไม่น้อย แถมยังมาเจอพระเอกมือไวอย่างอัทธ์ด้วย (แต่ว่าคนอ่านคงได้กำไรเนอะ
)คุณ Zephyr 555555555 ไม่ยมกเต็มที่เลยเฟอร์จัง ก็แหม ตาฝันไว้เลิศหรูว่าอยากได้พระเอกแบบคุณริทไง พี่มูนเลยจัดเต็มให้ แต่ออกมาเป็นแทบจะตรงข้ามทุกอย่างกับคุณริทเลย
ก็ว่ากันว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนี่นาคุณ patok ขอบคุณค่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใช้เวลาและความตั้งใจในการเขียนมาก (รักมากสุดๆเลย) ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
คุณ อสิตา พี่มิ้งค์มาสาย วันนี้ก็ยังไม่มานะเนี่ย
ketza 26 พ.ย. 2556, 10:53:29 น.
ขับเครื่องเจ็ทเครื่องเดิมมาจากตอนของคุณอสิคร๊า 555..
....แหมๆๆ ปู้จายยุค 2100 เนี่ยมีกิ๊กเยอะเกิ้น ตาอัทธ์ชักออกลายไก่แจ้ใส่นู๋ตาซะแระ ....เกดซ่าเชียร์คร๊า ซะงั้น 555 >////<
ขับเครื่องเจ็ทเครื่องเดิมมาจากตอนของคุณอสิคร๊า 555..
....แหมๆๆ ปู้จายยุค 2100 เนี่ยมีกิ๊กเยอะเกิ้น ตาอัทธ์ชักออกลายไก่แจ้ใส่นู๋ตาซะแระ ....เกดซ่าเชียร์คร๊า ซะงั้น 555 >////<
ดวงมาลย์ 26 พ.ย. 2556, 12:02:42 น.
มาให้กำลังใจคนสวยจ้า
คุณอัทธ์ร้ายนะยะ โดนไปหนึ่งฉาด สม ฮิฮิ
ว่าแต่อีกสองคนยังไม่มาอัพ ชักเอาใหญ่แล้วนะ
มาให้กำลังใจคนสวยจ้า
คุณอัทธ์ร้ายนะยะ โดนไปหนึ่งฉาด สม ฮิฮิ
ว่าแต่อีกสองคนยังไม่มาอัพ ชักเอาใหญ่แล้วนะ
Zephyr 26 พ.ย. 2556, 12:53:14 น.
เหม่ คราวนี้มาปกติแฮะ
อ้าว ในเมื่อพลอยดึงดูดหากัน ทำไม ตาต้องเป็นฝ่ายไปหาอย่างเดียวละคะ
ให้ตาอัทธ์ย้อนอดีตบ้างก็ได้น้า จะได้ไม่เป็นตาไปหาฝ่ายเดียว เสียศักดิ์ศรีหมด อิอิ
ทะเลาะกันเลย กะกิ๊กอ่ะนะ แรกๆก็สงสารนะ เจอทัศนคติแบบนั้น
ตาตบอีกฉาดเลยดีกว่า นายอัทธ์นะนายอัทธ์ ดีละที่มีเอวาอยู๋ด้วย
นายโกหกไมได้แน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ คราวหลังคาดว่าเอวาโกหกไม่ได้นี่คงทีประเด็นกับตาแน่ๆใช่มะคะ
มือไว ปากไว ช่างตรงข้ามกะพี่ริททุ้กกกกกกอย่าง ฮ่าๆๆๆ แต่เหมาะกะตาดี
ได้แบบพี่นิทไม่ดีหรอก น่าจะเอาตาไม่อยู่ แบบนี้แหละดีแล้ว หุหุ
เหม่ คราวนี้มาปกติแฮะ
อ้าว ในเมื่อพลอยดึงดูดหากัน ทำไม ตาต้องเป็นฝ่ายไปหาอย่างเดียวละคะ
ให้ตาอัทธ์ย้อนอดีตบ้างก็ได้น้า จะได้ไม่เป็นตาไปหาฝ่ายเดียว เสียศักดิ์ศรีหมด อิอิ
ทะเลาะกันเลย กะกิ๊กอ่ะนะ แรกๆก็สงสารนะ เจอทัศนคติแบบนั้น
ตาตบอีกฉาดเลยดีกว่า นายอัทธ์นะนายอัทธ์ ดีละที่มีเอวาอยู๋ด้วย
นายโกหกไมได้แน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ คราวหลังคาดว่าเอวาโกหกไม่ได้นี่คงทีประเด็นกับตาแน่ๆใช่มะคะ
มือไว ปากไว ช่างตรงข้ามกะพี่ริททุ้กกกกกกอย่าง ฮ่าๆๆๆ แต่เหมาะกะตาดี
ได้แบบพี่นิทไม่ดีหรอก น่าจะเอาตาไม่อยู่ แบบนี้แหละดีแล้ว หุหุ
บุลินทร 26 พ.ย. 2556, 13:48:13 น.
กิ๊กอัทธ์มาวีนซะแล้วววว แต่ตัวจริงของตาอัทธ์ก็ไม่พ้นคณิตาใช่มั้ย
กิ๊กอัทธ์มาวีนซะแล้วววว แต่ตัวจริงของตาอัทธ์ก็ไม่พ้นคณิตาใช่มั้ย
lovemuay 26 พ.ย. 2556, 14:41:51 น.
กิ๊กคนนี้จะยอมจบเรื่องง่ายๆจริงหรอคะ?
กิ๊กคนนี้จะยอมจบเรื่องง่ายๆจริงหรอคะ?
นักอ่านเหนียวหนึบ 26 พ.ย. 2556, 14:57:37 น.
คาดว่าตอนหน้าๆ ต้องมีซักครั้งที่นายอัท แกล้งเข้าห้องน้ำตอนพระอาทิตย์ตกดิน คิๆๆๆ เค้าจิเป็นตากุ้งยิงป่าวน้าาาา
คาดว่าตอนหน้าๆ ต้องมีซักครั้งที่นายอัท แกล้งเข้าห้องน้ำตอนพระอาทิตย์ตกดิน คิๆๆๆ เค้าจิเป็นตากุ้งยิงป่าวน้าาาา
goldensun 26 พ.ย. 2556, 17:03:31 น.
มาครั้งที่ 2 กำจัดกิ๊กของอัทธ์ไปได้อีกหนึ่ง มี 2-3 คน ตาก็มีสิทธิ์เจออีกสิ
แถมยังทีเล่นทีจริงกับตาอีก ชักจะเจ้าชู้เกินไปแล้ว แต่เห็นขนาดนี้ ตาคงไม่ใจอ่อนง่ายๆ เว้นแต่อัทธ์จะยอมเปลี่ยน
เก้าสิบปี เท่ากับตาจะถูกเด็กหลอกนะเนี่ย
มาครั้งที่ 2 กำจัดกิ๊กของอัทธ์ไปได้อีกหนึ่ง มี 2-3 คน ตาก็มีสิทธิ์เจออีกสิ
แถมยังทีเล่นทีจริงกับตาอีก ชักจะเจ้าชู้เกินไปแล้ว แต่เห็นขนาดนี้ ตาคงไม่ใจอ่อนง่ายๆ เว้นแต่อัทธ์จะยอมเปลี่ยน
เก้าสิบปี เท่ากับตาจะถูกเด็กหลอกนะเนี่ย
nako 26 พ.ย. 2556, 22:35:45 น.
เจ็บไหมนายอัทธ์
เจ็บไหมนายอัทธ์
konhin 27 พ.ย. 2556, 04:46:10 น.
ฮามากๆ พระเอกโครตมือไวใจกล้าเลย
ฮามากๆ พระเอกโครตมือไวใจกล้าเลย
