โมรารัตติกาล {{{ชุดอัญมณีเหนือกาล}}}สนพ.อรุณ
รัตติกาล ทิวา สนธยา สามเวลาที่อยู่คู่โลกมาแต่บรรพกาล
ตำนานบทใหม่แห่งอัญมณีเหนือกาลจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
-------------------------
ยังเคยยินเรื่องราวของหินโมราแห่งรัตติกาล
พลอยโบราณล้ำค่าที่อาจนำพาใครบางคนหวนสู่อดีตกาล เรื่องของมันอาจถูกกลบฝัง
กร่อนกลืนไปกับเงื้อมเงาแห่งกาลเวลาที่ค่อยๆเปลี่ยนความรับรู้ของผู้คน
แต่กับเขา...
ผู้ซึ่งมีเพียงความแค้น ไม่มีแม้ร่างกาย เป็นแต่เพียงวิญญาณที่ล่องลอยไปในราตรี
เฝ้าเพรียกหาให้อดีตหวนคืนกลับ เพื่อเปลี่ยนวันแห่งความพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะ
เวลาผ่านเนิ่นนานนับสิบๆปีจากวันที่เขาตาย
โลกเปลี่ยนแปร แต่ใจของเขาไม่เคยเปลี่ยนตาม
เขายังคงไม่ไปไหน
แม้จำได้ว่าตนเองเคยมีนาม เคยเป็นใครคนหนึ่งที่ถูกเรียกขานว่าชามัล เมห์ฮรา
แต่ตอนนี้แทบไม่รู้สึกว่านามนั้นคือตนเอง ไม่ได้มีใครเรียกชื่อเขานานมากแล้ว
ตั้งแต่เขากลายเป็นชีวิตไร้ตัวตนในความมืด ที่ยังจำได้ดีคือความแค้นต่อทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่เว้นแม้กระทั่งแค้นตัวเอง ที่พ่ายแพ้ และต้องตาย...
วิญญาณของเขายังรอคอยวันที่มือซึ่งมองไม่เห็นคู่นี้จะเอื้อมคว้าไปถึง
อัญมณีเม็ดนั้นที่จะพาเขากลับไปแก้ไขอดีต
...โมราแห่งรัตติกาล
และคนที่จะนำพาเขาไปถึงมันได้ มีแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
------------------------------------
เรื่องเริ่มต้นที่ร้านอัญมณีเก่าคร่ำคร่า หลายคนเดินผ่านเลยไป แต่มีบางคน...
คนที่ตามหาเท่านั้นจึงจะค้นพบการมีอยู่ของร้าน และเปิดประตูเข้ามา
ตัวร้านเดินทางอยู่ในระหว่างมิติเวลา บางทีมันอาจไปโผล่ที่ตรอกโทรมๆสักตรอกในอนาคต
หรือในซอยคับคั่งย่านเยาวราชที่คนพลุกพล่านเดินผ่าน แต่จะไม่มีใครหยุดสนใจ
นอกเสียจากคนผู้มีชะตาผูกพันกับพลอยทรงอำนาจลึกลับสักเม็ดในร้าน
ท่านจะได้รับการต้อนรับจากเจ้าของร้านที่ชื่อ มิตร เมห์ฮรา
ตำนานบทใหม่แห่งอัญมณีเหนือกาลจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
-------------------------
ยังเคยยินเรื่องราวของหินโมราแห่งรัตติกาล
พลอยโบราณล้ำค่าที่อาจนำพาใครบางคนหวนสู่อดีตกาล เรื่องของมันอาจถูกกลบฝัง
กร่อนกลืนไปกับเงื้อมเงาแห่งกาลเวลาที่ค่อยๆเปลี่ยนความรับรู้ของผู้คน
แต่กับเขา...
ผู้ซึ่งมีเพียงความแค้น ไม่มีแม้ร่างกาย เป็นแต่เพียงวิญญาณที่ล่องลอยไปในราตรี
เฝ้าเพรียกหาให้อดีตหวนคืนกลับ เพื่อเปลี่ยนวันแห่งความพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะ
เวลาผ่านเนิ่นนานนับสิบๆปีจากวันที่เขาตาย
โลกเปลี่ยนแปร แต่ใจของเขาไม่เคยเปลี่ยนตาม
เขายังคงไม่ไปไหน
แม้จำได้ว่าตนเองเคยมีนาม เคยเป็นใครคนหนึ่งที่ถูกเรียกขานว่าชามัล เมห์ฮรา
แต่ตอนนี้แทบไม่รู้สึกว่านามนั้นคือตนเอง ไม่ได้มีใครเรียกชื่อเขานานมากแล้ว
ตั้งแต่เขากลายเป็นชีวิตไร้ตัวตนในความมืด ที่ยังจำได้ดีคือความแค้นต่อทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่เว้นแม้กระทั่งแค้นตัวเอง ที่พ่ายแพ้ และต้องตาย...
วิญญาณของเขายังรอคอยวันที่มือซึ่งมองไม่เห็นคู่นี้จะเอื้อมคว้าไปถึง
อัญมณีเม็ดนั้นที่จะพาเขากลับไปแก้ไขอดีต
...โมราแห่งรัตติกาล
และคนที่จะนำพาเขาไปถึงมันได้ มีแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
------------------------------------
เรื่องเริ่มต้นที่ร้านอัญมณีเก่าคร่ำคร่า หลายคนเดินผ่านเลยไป แต่มีบางคน...
คนที่ตามหาเท่านั้นจึงจะค้นพบการมีอยู่ของร้าน และเปิดประตูเข้ามา
ตัวร้านเดินทางอยู่ในระหว่างมิติเวลา บางทีมันอาจไปโผล่ที่ตรอกโทรมๆสักตรอกในอนาคต
หรือในซอยคับคั่งย่านเยาวราชที่คนพลุกพล่านเดินผ่าน แต่จะไม่มีใครหยุดสนใจ
นอกเสียจากคนผู้มีชะตาผูกพันกับพลอยทรงอำนาจลึกลับสักเม็ดในร้าน
ท่านจะได้รับการต้อนรับจากเจ้าของร้านที่ชื่อ มิตร เมห์ฮรา
Tags: มนตราอัญมณี มายาไฟในดวงตา ชามัล มิตร สิตารา มัชฌิม์ รัตติดารา สิงหรานี ราศีที่สิบสาม ม่านทิวาพชร มรกตสนธยา
ตอน: ตอนพิเศษของคู่กัด-นายเสือกับนางสิงห์ (ชื่อยังกะนิยายวัยรุ่น) จริงๆมาชวนเล่นเกมชิงหนังสือในเฟซบุคอสิตา
สิงหรานีกำลังเตรียมการออกเรืออีกครั้ง
สายตานอกจากจะจับจ้องตรวจตราการทำงานของลูกเรือตามปกติแล้ว บัดนี้ยังมีภาระเพิ่มมาอีก
ซึ่งก็คือการจับตามองเจ้าหนุ่มที่พ่อครูของตนได้รับเป็นศิษย์ตกทอดมาจากสหายนามพชรมุนินอีกต่อ
ตัวพ่อครูอโพซินเต้เองอยู่สอนเจ้าหมอนี่เพียงไม่กี่วัน ก่อนถึงเวลาสำคัญ การลอบเข้าเกาะเงากะทันหัน
ในงานพิธีสถาปนาราศีที่สิบสาม
แล้วมาตอนนี้ นางได้รับข่าวจากพ่อครูว่าจะอยู่ดูแลศิษย์คนใหม่
นังหนูนั่น... สิงหรานีเอ็นดูสิตาราก็จริง ทว่าเจ้าศิษย์โข่งของอาจารย์ตนนี้เล่า
ต้องกลายเป็นสมบัติตกทอดมาสู่นางอย่างเสียไม่ได้กระนั้นรึ ถึงอีกฝ่ายจะมีประโยชน์
พูดให้ถูกก็คือช่วยให้นางรอดมาได้ครั้งหนึ่ง เรื่องนั้นจ้าวราศีสิงห์ไม่ลืมที่จะคิดหาทางตอบแทน
แต่มันก็คนละเรื่องกับการต้องมาสนิทชิดเชื้อ อยู่ใกล้ชิดกันไปอีกเป็นนานไม่ใช่หรือไง
ว่าแล้วนางก็สาวเท้าเข้าไปหาเจ้าของร่างสูงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อสมส่วน
ที่บัดนี้นั่งเอาเท้าขึ้นมาพาดหน้าตักอีกข้างอยู่บนก้อนหินชายหาด
สายตาจับจ้องไปยังเหล่าภูตดาราสิงห์ในชุดเขียวทหาร
“นี่ เจ้าเสือนั่นน่ะ อาจารย์ข้าก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เจ้าเองอยากไปไหนยังไงข้าก็ไม่ว่านะ”
นางแห่งราศีสิงห์ยักไหล่ “จะออกตามหาพ่อครู หรือว่าจะไปตามทางก็เป็นสิทธิ์ของเจ้า”
“ไล่กันแบบนี้เลยหรือ” เสียงมัชฌิม์รำพึงห้าวห้วนแต่ไม่มีแววโกรธ
“ขอโทษที ลืมตัว อย่างไรเสียเจ้าก็เป็นแขกของอาจารย์”
“แขกที่เจ้าเคยต้อนรับด้วยการเอาไปกักไว้บนเกาะร้างสิบวัน ปล้นชิงตุ้มหูของข้าไปยังไม่คืน แล้วยังท้าต่อยตี”
“เอาน่า เรื่องมันแล้วไปแล้ว ก็ตั้งแต่เจ้า...พาข้ารอดมาจากเกาะเงาได้
ข้าก็ยอมรับนับถือเจ้ามากขึ้น ไว้มีโอกาสจะตอบแทน แต่ตอนนี้ก็ อยากไปไหนก็ไปซะ”
“ไล่อีกแล้ว...แต่อย่างว่าแหละ คนเรามักเผลอทำตัวยังไงก็ได้
กับคนที่รู้ว่าอย่างไรเสียเขาก็ไม่มีทางเกลียดเราได้ลงคอ จริงไหม”
“ข้าปากเสียใส่ทุกคน นี่ถือว่าพูดจาสุภาพขั้นสุดแล้ว” สิงหรานีหัวเราะบ้าง
“งั้นมาตรวัดเราคงต่างกัน” มัชฌิม์รำพึง ท่านพ่อ...ข้ากลายเป็นคนชอบอะไรเจ็บๆคันๆไปเสียแล้ว
ข้านี้ชอบความรุนแรง แถมยังชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำเสียด้วย ดูอย่างตอนแม่นี่ละเมอมารัดคอ
ข้ายังอยากจะโดนแบบนั้นอีกทุกคืนๆ
“เป็นบ้ารึไง ทำตาลอยคว้าง เฮ้ย! เรียกก็ไม่ได้ยิน” สิงหรานีตะคอกห้วนจัด
เมื่อเห็นว่าคนที่พูดจากันอยู่เริ่มตาลอยๆ คล้ายไม่ฟังตน
มัชฌิม์หันไปมองคนส่งเสียงเอะอะหน่อยหนึ่ง ก่อนจะบุ้ยใบ้ไปทางเรือทรงเพรียว
ลำเขียวหม่นมืดที่กำลังถูกเตรียมพร้อมออกเดินทางต่อ
“ว่าแต่ เรากำลังจะไปที่ไหน...เป้าหมายต่อไปของเรือลมกรด”
สิงหรานีไหวไหล่ “รัตติดาราเราเชี่ยวชาญเรื่องการอำพราง แต่ละฝักแต่ละฝ่ายก็ล้วนมีเกาะของตน
ที่แอบซ่อนไว้จากโลกภายนอก แต่สถานที่ที่เรากำลังจะไปกันนี่ หากว่ามันมีอยู่จริง...รู้แล้วจะหนาว”
“ไหนช่วยบรรยายให้ตื่นตะลึงหน่อย ว่าจะน่าหวาดหวั่นเพียงไหน”
คนเจาะหูเรียงเป็นตับหันไปมองหญิงสาว ตุ้มหูห่วงไหวตามแรงที่เขาหันไป
“เหอะ น่านน้ำลึกที่เข้าถึงได้ยากยิ่งกว่าเกาะเงา เพราะเรือที่จะเข้าไปได้จะต้องเดินเรือตามรอยอักขระ
ที่ขีดโยงเกาะต่างๆไว้ตามที่กำหนด เป้าหมายสุดท้ายจึงจะเปิดออกไปยังที่นั่น หมู่เกาะอันเป็นที่ตั้ง
ของเทวสถานกล”
“แล้วเราจะไปที่แบบนั้นทำไม”
สิงหรานีต้องหยุดขบคิดก่อนจะตอบคำถาม บางทีนี่คงจะถึงเวลาสำหรับศึกสุดท้ายแล้ว
ที่เกาะนั่น พวกนางเชื่อว่ามีหญิงคนหนึ่งถูกพาตัวไปอยู่ ผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายกับนังหนูสิตารา...
ครั้งหนึ่งนางเคยพบ เพียงไม่กี่พริบตาที่เห็นสตรีผู้นั้นอยู่กับตุลาการ แต่จำได้แม่นไม่เคยลืม
“เกาะแห่งความเที่ยงธรรม เชื่อกันว่าเป็นที่มั่นสุดท้ายของตุลาการรดิศ
ตัวอันตรายร้ายกาจ มันซ่อนความลับสำคัญที่สุดของมันไว้ซึ่งสำคัญต่อการมีอยู่ของรัตติดาราแน่นอน
ข้าพอจะรู้แนวเส้นเดินเรือตามอักขระตัวนั้นจากจารึกเก่าซึ่งเราคัดลอกไว้ แล้วก็คิดว่าควรเสี่ยงเดินทางไป
บนเกาะมีทรายร้อน โคลนดูด แถมที่สำคัญ...ทะเลนั่นไม่เหมือนที่อื่น คลื่นชายหาดสูงเลยหัว น้ำเชี่ยว
เส้นทางเต็มไปด้วยหินโสโครก ฉลามกินคน และที่แย่กว่านั้น ผีพรายทะเลที่ว่าอาถรรพณ์ทั้งหลาย
ดูเหมือนจะสิงสู่ในหมู่เกาะที่ว่านั่นครื้นเครงกว่าที่ใด เรือสะเปะสะปะเข้าไป ยากที่จะมีวันรอดกลับมา”
สิงหรานีเปรยอย่างไม่ระย่อ ทว่าปลายเสียงกลับมีแววข่มขู่ให้หวั่นใจ
“อยากให้กลัวหรือ คนอย่างข้าเนี่ยนะ” มัชฌิม์เอียงคอ หรี่ตาคมดุ
สตรีสาวจ้าวราศีสิงห์มองกิริยานั้น เป็นครั้งแรกที่รู้สึกได้ว่าตาคนก็มีความคมพอที่จะแทงทะลุไปถึงใจ
นางคิดอะไร ดูเหมือนภาพความคิดจะสะท้อนออกไปอยู่ในแววตาจริงจังแต่มีแววหยอกเย้าตรงหน้า
จนหมดสิ้น แปลกที่ตนต้องเป็นฝ่ายเบือนหลบตา
“ข้าจะอยู่ข้างๆเจ้าอย่างนี้ ใครจะทำไม” มัชฌิม์พูดเสียงเบาแต่มั่นใจ “เสือกับสิงห์
อยู่กันไปก็คงทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง แต่ข้าย่อมมีประโยชน์กับเจ้าแน่ไม่คิดเช่นนั้นหรือ”
“ชึ อยู่กับข้าเจ้าก็ได้ประโยชน์ เจ้าเสือดำ”
“ก็ถูก นับว่าได้กันทั้งสองฝ่าย แต่ข้าไม่ใช่ลูกน้อง หากจะอยู่ก็ต้องเป็นฐานะสหาย
ข้าหนุนชีวิตเจ้า เจ้าหนุนชีวิตข้า อย่าลืมสิว่าเราร่วมตายกันมาแล้ว... เจ้าควรจะคิดถึงเรื่องนั้นไว้
เผื่อถึงวันใดข้าทำไม่ถูกใจเจ้า จะได้ไม่คิดเอาข้าไปตัดไอ้จ้อนโยนให้หมากิน
ยังไม่อยากเป็นขันทีแบบเจ้าหม่องยี”
“นั่นมันผลงานพี่ชายข้าต่างหาก ข้ายังไม่เคยทำแบบนั้นกับใคร แต่ถ้าตัดหัวละทำมาหลายรายแล้ว”
สิงหรานีถอนใจแรงอย่างเบื่อๆ ลงออกปากไล่ขนาดนี้ เจ้าเสือดำนี่ยังไม่ยอมไป
ชายซึ่งทีแรกมาเยือนด้วยท่าทางยะโส แต่ตอนนี้ ได้กลายมาเป็นเพื่อนร่วมสู้แล้วจริงๆ
ก็ดีไปอย่าง...อย่างน้อยหมอนข้างมีขนก็จะยังเป็นของนาง
มัชฌิม์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สาวเท้ามายืนประจันหน้ากับหญิงร่างสูงโปร่งที่อายุมากกว่าเขา
ตาดำคมดุเหมือนเสือสบตาสีน้ำตาลอ่อนดุดันดุจสิงห์อย่างท้าทาย
“เอาเป็นว่าข้าจะอยู่! ป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้กายเจ้า เพราะว่าเจ้าคงเอาตัวรอดจากสงครามของรัตติดาราเองไม่ได้
นางสิงห์ รออีกไม่นาน เจ้าจะรู้ว่าต้องการข้าแค่ไหน ไม่เชื่อก็คอยดู”
มัชฌิม์สาวเท้าไปทางกลุ่มลูกเรือสลัดเถื่อนแต่มีระเบียบราวทหารหาญที่บัดนี้ยอมรับเขาเข้ากลุ่ม
อย่างเต็มร้อย ปล่อยให้สิงหรานีมองตามตาแทบปะทุด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ที่เจ้าตัวเองก็ยังแยกแยะไม่ได้ว่ามันเจือปนด้วยสิ่งใด!
------------
สั้นนนนนนนน
คือจริงๆลงนอกรอบ แค่หาเรื่องมาชวนเล่นเกม
เพราะเห็นคราวก่อนเดาชื่อดอกไม้ของนางสิงห์กันสนุก
คนเขียนอ่านแล้วขำดีๆ จู่ๆเลยเปิดเล่นเกมชิงโมรารัตติกาลเล่มแรก
ด้วยหัวข้อนี้ซะเลย!
ตามไปเล่นได้ในเฟซบุคนะคะ
https://www.facebook.com/foreverSATURN
โพสต์ล่าสุด
อสิตา
Yesterday · Edited
ลุ้นรับภาคต่อ #มายาไฟในดวงตา โมรารัตติกาล...เล่มแรก จากนักเขียน
กติกา
1.ไลค์เพจ อสิตา
2. แชร์ภาพนี้ในวอลของท่าน ตั้งเป็นสาธารณะ...
3. ตอบคำถามลงในเพจอสิตา ใต้รูปนี้ ว่าชื่อดอกไม้อะไรที่ฟังดูน่าเกลียดน่าชัง เชย เฉิ่มที่สุด...
ที่สาวห้าวคนหนึ่งจะไม่ยอมให้ใครรู้เด็ดขาดว่าตัวเองมีชื่อพรรค์นี้ เหอๆ
4. ตอบได้มากกว่าคนละหนึ่งชื่อ (จำนวนไม่จำกัด) หมดเขต 9.00 น. วันจันทร์นี้
ป.ล. เล่นเกมตอนห้าทุ่ม มีใครเขาทำกัน ใครจะช่วยแชร์เอาบุญเฉยๆก็ได้นะค้า
/ขอบอกว่าอสิตาชอบชื่อน่าเกลียดๆ หรือชื่อรุ่นย่าก็ได้ เอามาเลย ด่วนๆ
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ม.ค. 2557, 07:28:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ม.ค. 2557, 07:28:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 1574
| << บทที่ ๑๕ สายลมของการเปลี่ยนแปลง (...ต่อ) | บทที่ ๑๕ สายลมของการเปลี่ยนแปลง (...จบบท) >> |
อสิตา 19 ม.ค. 2557, 07:29:03 น.
คุณเกดซ่า – เอาตอนที่แอบตัดออกมาลงแล้วอะ ขี้โกงจริงน้าเรา แค่มาชวนเล่นเกม
เกดซ่าจะตั้งทุกชื่อเลยใช่มะ ที่เป็นดอกไม้อะ เลือกๆหน่อยจิ เหอๆๆ
คุณเด่นเดือน – ดารารักรดิศค่ะ ผช.ร้ายๆเนอะ งูยังน่ารักกว่าตั้งเยอะ 55 แต่คุณเด่นเดือน
อ่านอันนี้ไปตั้งแต่งวดก่อน เลยไม่มีของใหม่ให้อ่านเลย รบกวนตามไปเล่นเกมแทนแล้วกันค่ะ
คุณซันไรซ์ – งูก็หวั่นไหวเยอะอยู่หนา แต่ปฏิเสธหัวจายตัวเอง แบบว่าปากแข็งทุกที คงจะเขิน
คุณยิ้มยิ้ม – สิต้ายังไม่เห็นทำอะไรร้ายๆเลยนะ นางเอกพี่ไม่มีหงิมๆหรอก หมดยุคแล้วนางเอกแบบนั้น55
คุณบุลินทร – อยากจะสักส่วนไหนเป็นพิเศษบ้างไหมล่ะคะ เดี๋ยวให้นักเขียนสาวคนนั้นพาไป หุหุ
คุณภาวิน – ให้นมลูกหกมาถึงแถวนี้เลย ต้องตามเช็ด... อย่าให้ลูกติดหวัดล่ะ
คุณหนอนน้อย – เอาแระไง หนอนเริ่มรักพ่อปู่ละ คนนี้ยกให้เอาไปได้เลย ไม่มีใครแย่งแน่นอน
หนูสิต้องหนีได้เซ่ เจอกันคราวนี้รับรองแซบบบบบ สะเทือนซาง สะท้านตับ ไปถึงกระดองใจ
คุณเกดซ่า – เอาตอนที่แอบตัดออกมาลงแล้วอะ ขี้โกงจริงน้าเรา แค่มาชวนเล่นเกม
เกดซ่าจะตั้งทุกชื่อเลยใช่มะ ที่เป็นดอกไม้อะ เลือกๆหน่อยจิ เหอๆๆ
คุณเด่นเดือน – ดารารักรดิศค่ะ ผช.ร้ายๆเนอะ งูยังน่ารักกว่าตั้งเยอะ 55 แต่คุณเด่นเดือน
อ่านอันนี้ไปตั้งแต่งวดก่อน เลยไม่มีของใหม่ให้อ่านเลย รบกวนตามไปเล่นเกมแทนแล้วกันค่ะ
คุณซันไรซ์ – งูก็หวั่นไหวเยอะอยู่หนา แต่ปฏิเสธหัวจายตัวเอง แบบว่าปากแข็งทุกที คงจะเขิน
คุณยิ้มยิ้ม – สิต้ายังไม่เห็นทำอะไรร้ายๆเลยนะ นางเอกพี่ไม่มีหงิมๆหรอก หมดยุคแล้วนางเอกแบบนั้น55
คุณบุลินทร – อยากจะสักส่วนไหนเป็นพิเศษบ้างไหมล่ะคะ เดี๋ยวให้นักเขียนสาวคนนั้นพาไป หุหุ
คุณภาวิน – ให้นมลูกหกมาถึงแถวนี้เลย ต้องตามเช็ด... อย่าให้ลูกติดหวัดล่ะ
คุณหนอนน้อย – เอาแระไง หนอนเริ่มรักพ่อปู่ละ คนนี้ยกให้เอาไปได้เลย ไม่มีใครแย่งแน่นอน
หนูสิต้องหนีได้เซ่ เจอกันคราวนี้รับรองแซบบบบบ สะเทือนซาง สะท้านตับ ไปถึงกระดองใจ
อสิตา 19 ม.ค. 2557, 07:29:24 น.
คุณแพทแมว – ดาราอยู่กับรดิศบนเกาะที่อันตราย ส่วนงูตอนนี้หางตก คอเหี่ยว หนาวๆไม่มีคนกอดนอน
คุณก้อนหิน – เอาจริงๆสิต้าก็พอจะมีคนไม่หวังผลประโยชน์อยู่นะ หนึ่งก็คือตามิตร แล้วก็มีอีกสองสามคน
แต่ตอนนี้ระแวงไปหมดแล้ว
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ – ดาราเป็นอิหนูให้ตุลาการไปซะแว้วววว ตาชาเม่าแค้นแล้วนะค้า ว่าเค้าหิ่งห้อยยังบินหนีอะ ชิๆๆ
ชื่อนางสิงห์เอื้องคำ ไม่เลวค่ะ เชยดี ยังไงไปเล่นเกมกันในเฟซได้ ตอนนี้มีแต่คนมาทาย ตลกมากเลย คนเขียนนั่งขำ
คุณแพทแมว – ดาราอยู่กับรดิศบนเกาะที่อันตราย ส่วนงูตอนนี้หางตก คอเหี่ยว หนาวๆไม่มีคนกอดนอน
คุณก้อนหิน – เอาจริงๆสิต้าก็พอจะมีคนไม่หวังผลประโยชน์อยู่นะ หนึ่งก็คือตามิตร แล้วก็มีอีกสองสามคน
แต่ตอนนี้ระแวงไปหมดแล้ว
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ – ดาราเป็นอิหนูให้ตุลาการไปซะแว้วววว ตาชาเม่าแค้นแล้วนะค้า ว่าเค้าหิ่งห้อยยังบินหนีอะ ชิๆๆ
ชื่อนางสิงห์เอื้องคำ ไม่เลวค่ะ เชยดี ยังไงไปเล่นเกมกันในเฟซได้ ตอนนี้มีแต่คนมาทาย ตลกมากเลย คนเขียนนั่งขำ
ketza 19 ม.ค. 2557, 08:01:14 น.
ตื่นแย้ววว เย้ๆๆๆๆ
ตื่นแย้ววว เย้ๆๆๆๆ
ketza 19 ม.ค. 2557, 08:02:42 น.
เกดซ่าชอบชื่อ " บานบุรี" ฟังแล้วงามแท้ 555..
เกดซ่าชอบชื่อ " บานบุรี" ฟังแล้วงามแท้ 555..
ketza 19 ม.ค. 2557, 08:15:12 น.
โห.... เสือดำชอบความรุนแรงหรอ ปลื๊มปลื้ม....เปคเลย
>///<
.... ท่านพี่อัคนิต้องภูมิใจ รสนิยมใกล้เคียงกัน555..
โห.... เสือดำชอบความรุนแรงหรอ ปลื๊มปลื้ม....เปคเลย
>///<
.... ท่านพี่อัคนิต้องภูมิใจ รสนิยมใกล้เคียงกัน555..
konhin 19 ม.ค. 2557, 09:32:10 น.
แหมมมมม ตอนนี้หวานดีแท้
แหมมมมม ตอนนี้หวานดีแท้
Barby 19 ม.ค. 2557, 14:35:59 น.
ไม่ได้เม้นมาหลายตอน แต่กดไลค์ทุกตอนนะคะ
ไม่ได้เม้นมาหลายตอน แต่กดไลค์ทุกตอนนะคะ
ดังปัณณ์ 19 ม.ค. 2557, 18:10:15 น.
โห เสือกะสิงห์ป่อยเค้าไปก่อนเหอะคุณแป้ง ตอนนี้ลุ้นคู่เอกดีฝ่า หุๆๆ แหงะ มะอาวอ่ะ ยังไม่เปิดสถานสงเคราะห์ตอนนี้
ป่อยทั่นอโพซินเต้ไปเหอะ ฉงฉานอย่าเอาคนแก่มาให้หนอนมาทรมานเล่นเลย วะฮะฮ่า (แสยะ หัวเราะชั่วร้ายมาก ฮี่ๆๆๆๆๆ)
โห เสือกะสิงห์ป่อยเค้าไปก่อนเหอะคุณแป้ง ตอนนี้ลุ้นคู่เอกดีฝ่า หุๆๆ แหงะ มะอาวอ่ะ ยังไม่เปิดสถานสงเคราะห์ตอนนี้
ป่อยทั่นอโพซินเต้ไปเหอะ ฉงฉานอย่าเอาคนแก่มาให้หนอนมาทรมานเล่นเลย วะฮะฮ่า (แสยะ หัวเราะชั่วร้ายมาก ฮี่ๆๆๆๆๆ)
ดังปัณณ์ 19 ม.ค. 2557, 18:11:59 น.
อ๊ะ! ลืม หมอนข้างมีขน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สิงหราณีหลงเด็ก อิๆๆ
อ๊ะ! ลืม หมอนข้างมีขน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สิงหราณีหลงเด็ก อิๆๆ
นักอ่านเหนียวหนึบ 20 ม.ค. 2557, 01:40:09 น.
นางสิงห์ขี้ตู่จิงๆ เรือลำออกจะใหญ่โต ทำไม๊ ทำไมต้องให้พี่เสือของเราไปนอนข้างนางกันยะ
นางสิงห์ขี้ตู่จิงๆ เรือลำออกจะใหญ่โต ทำไม๊ ทำไมต้องให้พี่เสือของเราไปนอนข้างนางกันยะ
ริญจน์ธร 20 ม.ค. 2557, 17:57:34 น.
อ้าว เพิ่งเห็นว่ามาลงไว้เมื่อวาน
อ้าว เพิ่งเห็นว่ามาลงไว้เมื่อวาน
goldensun 20 ม.ค. 2557, 20:14:16 น.
ชอบจริง หมอนข้างมีขน หนานุ่มซะด้วยสิ หมอนข้างเสือดำ ไม่มีใครเหมือนนะนั่น
ชอบจริง หมอนข้างมีขน หนานุ่มซะด้วยสิ หมอนข้างเสือดำ ไม่มีใครเหมือนนะนั่น
บุลินทร 21 ม.ค. 2557, 01:12:34 น.
เสือดำนี่มาขโมยซีนตามารเลยนะ ฮ่าๆๆ
เสือดำนี่มาขโมยซีนตามารเลยนะ ฮ่าๆๆ
Zephyr 21 ม.ค. 2557, 15:02:00 น.
ตอนนี้จ้าวแห่งการขโมยซีนมี พี่มิตร และพี่รอง
มารี่ นางหายไปเลย หายไปหลบเลียแผลทางใจที่ตัวเองก็ไม่รู้ไม่ยอมรับอยู่ไหนกัน
ท่าทางรดิศจะชั่วมากนะเนี่ย เกาะของฮีจึงเหมือนจะมีกับดักเต็มไปหมดเลย
พี่ดาราเห็นกงจัทรเป็นของรัก ที่น่าหลงใหล น่ารอคอยขนาดนี้ แสดงว่าฮีก็ต้องมีมุมดีๆย้างละน่า
ยกเว้นฮีจะหลอกใช้นาง ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่มะม้าจะหักมุมให้เป็นรึป่าว
ตอนนี้จ้าวแห่งการขโมยซีนมี พี่มิตร และพี่รอง
มารี่ นางหายไปเลย หายไปหลบเลียแผลทางใจที่ตัวเองก็ไม่รู้ไม่ยอมรับอยู่ไหนกัน
ท่าทางรดิศจะชั่วมากนะเนี่ย เกาะของฮีจึงเหมือนจะมีกับดักเต็มไปหมดเลย
พี่ดาราเห็นกงจัทรเป็นของรัก ที่น่าหลงใหล น่ารอคอยขนาดนี้ แสดงว่าฮีก็ต้องมีมุมดีๆย้างละน่า
ยกเว้นฮีจะหลอกใช้นาง ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่มะม้าจะหักมุมให้เป็นรึป่าว