ทองพญามาร [---ชุด ๕ ปรารถนา---]
จากเคยออกปล้นชิงสิ่งล้ำค่าในคืนอันมืดมิด
แสงจันทร์กลับนำพากระต่ายขาวตัวเล็กมาสู่เงื้อมมือมหาโจรอย่างเขา
พร้อมเหรียญทองปริศนาซึ่งมอบชีวิตให้ถึง ๙ ชีวิต

แถมวันดีคืนดีกระต่ายที่ว่ายังกลับกลายเป็นสาวสวย!

ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือดีกันแน่...
เมื่อเขากำลังถูกมือโจรลึกลับเช่นเธอช่วงชิงหัวใจดวงนี้ไป

Tags: พญาดำ เหรียญพระจันทร์ เก้าชีวิต กระต่าย ตัวนุ่ม

ตอน: ๔ สู่ฤกษ์โจร

คุณผักชีศรี – ยัยกาตุ่ยจริงจังกะการห้ามพี่เก้านะค้า จริงๆน้า จริ้งงงงงงงง น่ารักพอกันทั้งคู่อะจิ
คุณยิ้มยิ้ม – หนึ่งเดือนนั้นอาจไม่สูญเปล่า ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นโดยไม่มีผล
อย่างน้อยความเคยชินกับการทำสิ่งดีๆ อาจจะช่วยเยียวยาจิตวิญญาณได้บ้าง
คุณสุขุมวิท66 – พี่เก้ากำลังเริ่มเดินสู่กับดัก แต่มันเป็นทางที่จะต้องข้ามผ่านไปอย่างไม่อาจเลี่ยง

คุณนักอ่านเหนียวหนึบ – อย่าเกลียดกระต่ายน้อยน้า กระต่ายอาจเป็นแพะรับบาปหรือตัวหลอกกะด้ายยย
คุณใบบัวน่ารัก – กระต่ายมอมๆน่ารักนะคะ เอาลงถังเลย ใช้โอโม่หนึ่งกล่อง ซักๆๆ ขาววิ้งงง
ต่ายรักพี่เก้านะ ต่ายจาไปขายหนังสือให้พี่เก้า ทองพญาแมว
คุณเลิฟหมวย – น่านจิ ไม่น่าทำศีลขาดเยย พี่เก้า หัวใจพ่ายแพ้แก่ความโลภ ฮือๆ

คุณเกดนุ่ม – โหย ตัวนุ่มปล้ำไม่เป็นง่ะ เกดนุ่มมาสิงเราจิ พอพี่เก้าขัดใจปุ๊บปล้ำเยย อิอิอิอิ
คุณภาวิน – กระต่ายสลิดดก มารยาเหมือนคนเขียนอะนะ หุหิ โจรอาจมีสัจจะในสักวัน
คุณหนอนดุ๊กดิ๊ก – อืมมม เริ่มรู้ทางคุณแม่กุเต่ย เดี๋ยวเรื่องหน้าต้องใช้มุกเหนือชั้น แต่เรื่องนี้ก็ใช้แล้วนะ
ช่ายละ มันคือกล่องแพนโดร่า จับๆๆกระต่ายหนีนัก กอดเลย อิอิอิ ฟัดเบาๆ อึไม่แตกน้า
----------------------




ปองเกียรติ ดำเกิงอดิเรกกำลังนั่งจิบชาชมวิวอยู่ที่บ้านเพื่อน เรียกให้ถูกน่าจะเป็นคฤหาสน์
ไม่สิ... มันคือวังเสียละมากกว่า ที่นี่อยู่เลยออกมาชานเมืองนนทบุรี ห่างย่านเมืองหลวงสักหน่อย
จึงใช้เนื้อที่ได้ไม่จำกัด เพราะกว้างใหญ่มากนี่เองจึงแบ่งออกเป็นหลายส่วน ตกแต่ง
หลากหลายสไตล์โดยแยกกันได้เด็ดขาดอย่างไม่เละเทะ ราวกับย่อโลกทั้งใบมารวมไว้ที่เดียว
อย่างน้อยๆก็เป็นทิวทัศน์ของโลกส่วนที่เจ้าของบ้านพึงใจ

อย่างเช่นบ่อน้ำตรงนี้ที่อยู่เบื้องหน้าเขา กว้างขวาง หินสีขาวและทองซึ่งนำมาจากสถานที่พิเศษ
ถูกจัดวางสวยงามให้เป็นกึ่งบ่อธรรมชาติกึ่งสระว่ายน้ำ อย่างที่ฝรั่งเรียกว่า เนเชอรัล สวิงมิ่ง พูล
มีระบบระบายน้ำและทำความสะอาดอย่างวิเศษ เพราะสมองใสๆของคนที่เขาและพรรคพวก
จ้างมารับใช้ แต่ดูเหมือนอย่างไรสมองในการคิดประดิษฐ์ของคนคนหนึ่งในหมู่โจรกลับจะก้าวนำ
พวกเขาไปหนึ่งก้าวเสมอ ทันทีที่เจอ เขาอยากจะฆ่ามันทันที ...แต่คงทำไม่ได้ ต้องหาทาง
ใช้ประโยชน์จากมัน นั่นแหละเหมาะ

ไอ้พวกแขนขาที่ไว้ลงมือปฏิบัติการปล้น ต่อให้เก่งแค่ไหนลองถ้าไม่มีสมองคอยช่วย
ก็เป็นได้แค่แขนขาที่พิการ
มือสีแทนยกขึ้นคลึงขมับ ถอดหมวกที่ดูคล้ายจะหนักอึ้งออก
ในอดีตเขาเคยมีเรื่องให้เข็ดกับวิกผม จึงมักสวมหมวกแทนเพื่อปิดบังศีรษะ
ซึ่งออกจะมีผมน้อยไปสักหน่อย ทั้งรู้ว่ายิ่งสวมก็ยิ่งล้าน ยิ่งล้านก็ยิ่งสวม...
มันก็เป็นวงจรอย่างนี้เอง

อารมณ์กำลังดีๆอยู่แท้ๆ ไม่ควรจะคิดฟุ้งซ่านให้ขุ่นมัว
คิดดังนั้นปองเกียรติจึงทอดตามองยังเบื้องหน้าอีกคำรบ

หินสีเหลือบทองสวยแปลกตาเหล่านี้อันที่จริงแล้วถูกขนมาจากบ้านเขาเอง
เป็นหินประดับสวนทั้งก้อนใหญ่ๆและก้อนเล็กก้อนน้อยซึ่งเก่าแก่เป็นร้อยปี
สมบัติซึ่งบรรพบุรุษโรยลาดไว้ณ มุมหนึ่งในสวน เมื่อเพื่อนร่วมงานคนสำคัญ
เอ่ยปากว่าชอบ เขาไม่ลังเลที่จะยกที่มีอยู่มากมายทั้งหมดนั่นให้ เสียแต่ว่าไม่รู้จะ
ไปหามาเพิ่มจากไหนอีก ในการทำสระนี้ให้เสร็จลงได้จึงต้องมีหินส่วนที่ทำเทียมเสริมเข้ามาอุดช่องว่าง

ไฟสีทองสว่างถูกสาดประโคมในยามราตรี มังกรตัวยาวอ่อนช้อยที่เลื้อยผ่านริมสระด้านหนึ่ง
สระนี้จึงถูกเรียกว่าสระมังกรทอง รายรอบตกแต่งแบบจีนผสมผสานความเป็นโมเดิร์น
ทั้งขลังและเรียบหรูจับตา

ปองเกียรติยังอยากนั่งจิบชาต่ออีกสักพัก ถ้าผู้ติดตามร่างสูงใหญ่ไม่เข้ามารายงาน

“บอสครับ ตอนสายวันรุ่งขึ้นเจ้าของบ้านจะพาแขกมาที่นี่”

“อืม วันที่หนึ่ง...ตรงตามกำหนดงั้นก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องหลีกทาง
ไม่งั้นแขกกลุ่มที่ว่ามาเจอฉันเข้าคงเสียแผนเราแย่”



เพราะช่องเล็กที่ซ่อนอยู่ในเรือมีอุปกรณ์ซ่อมแซมเบื้องต้นใส่ไว้อย่างแนบเนียน
จนใช้ปะรอยรั่วสองจุดใหญ่ได้สนิท นพคุณจึงกลับมาถึงฝั่งได้ด้วยตัวเองตอนย่ำรุ่ง
พบว่าพี่ศรกับนายชาผู้ยังกังขาเรื่องสรรพคุณของตะกรุดไม้เก่าคร่ำได้ร่วมมือกัน
ตามการนำของหมอสุทัศน์ ทยอยปลุกคนที่นอนหลับให้ฟื้นตื่นขึ้นมา
โดยเริ่มจากกานต์รวีเป็นคนแรก ซึ่งฝ่ายนั้นลุกมาได้ก็กอดกับผู้กำกับตัวสั่นงันงก
กลายเป็นบุคคลหาประโยชน์อะไรมิได้จริงอย่างว่า ชายหนุ่มสองคนกับสาวห้าวอีกหนึ่ง
จึงได้แต่ลงมือกันตามกำลัง

นพคุณพบเจตน์นอนอยู่ในห้องบนแพไม่ได้หายไปไหน อีกฝ่ายอ้างว่ากินเหล้าเข้าไปจึงหลับ
ตั้งแต่ก่อนจะเกิดเรื่อง มีอยู่หลายคนเหมือนกันที่นอนแพติดแอร์ ไม่ได้สูดควันเข้าไป
แต่เพราะชิงหลับก่อนจึงเพิ่งมารู้ว่าอะไรเป็นอะไรเอาตอนเช้า

ไม่ว่าอย่างไรชายหนุ่มกลับมองไปที่เสื้อแขนยาวซึ่งเพื่อนสวมอยู่ เมื่อคืน
เขาฟันผู้ชายชุดดำนั่นจนข้อมือได้แผล...

“แอร์หนาวมากรึ” นพคุณถามอย่างอดไม่ได้ ทั้งที่ปกติเพื่อนก็ชอบสวมเสื้อแขนยาวให้เห็นบ่อยๆอยู่แล้ว

เจตน์มองเพื่อนร่วมกลุ่มที่ตอนนี้ใต้ตาคล้ำเป็นพิเศษ ตัดกับผิวขาวเหลืองน้อยๆ
เหมือนกับเจ้าชายผีดูดเลือด ทั้งเวลานี้ยังจ้องจะกินเขาอย่างน่ากลัว ก่อนจะก้มมองตัวเอง
ตามสายตาอีกฝ่าย “ก็นิดๆ ฉันนอนดิ้น รื้อผ้าห่มออกจากตัวทุกคืน ใส่มิดชิดไว้ก่อนน่าจะดี”

“ถอดเสื้อออก”

“อะไรนะ” คนทื่อๆอย่างเจตน์ยังถึงกับสะดุด “เก้า...ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะชอบแบบนั้น แบบว่า ไม้ป่าเดียวกัน”

“อย่าตลก!”

...ตั้งแต่คำที่บอกให้ถอดเสื้อ นั่นเป็นแต่เพียงจินตนาการของเขาล้วนๆ
ลองคิดดูว่าถ้าเจตน์ไม่ได้ผิด เขาและมันอาจเกิดรอยร้าวจากคำถามคราวนี้
ที่ยิ่งเรื่องว่าเขาจะชอบเพศไหน ความไว้ใจในฐานะทีมอาจเสียไป
แต่ไม่ว่าอย่างไรนพคุณก็ต้องรู้ชัดลงไปให้ได้


ไม่นาน ทุกคนถูกเรียกไปรวมกันเพื่อฟังการประกาศเลิกกองถ่ายอย่างอ่อยๆของพี่ทิม
ที่ตอนนี้ชักจะขำไม่ออก จากที่เมื่อคืนทุกคนได้พบเรื่องซวยซ้ำซ้อนหลอนประสาทเกินจะทนทาน

“ว่าจะเลิกทำหนังผีไปตลอดชาติแล้วว่ะ”
ชายกลางคนเสยผมฟูๆที่หงอกไปแถบใหญ่ในคืนเดียวอย่างท้อแท้ใจ

“ใจเย็นก่อนพี่! นี่มันแนวขายของพี่เลยนะ เลิกง่ายๆได้ไง” หลายคนร้องเสียงหลง

คนโดนเกลี้ยกล่อมหน้าเบ้อย่างไม่นึกคล้อยตาม “เออ ใครอยากทำก็ให้พ่อทิมเบอร์ตัน
มึงมาทำเองเถอะไอ้ทิมเมืองไทยถอนตัวแล้วโว้ย”

ดังนั้นตอนช่วงสายรถตู้และรถเก๋งจึงทยอยกันออกจากที่นั่น
กานต์รวีที่เพิ่งได้เป็นนางเอกหมาดๆนั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเป็นตุ๊กตาหน้ารถอยู่ข้างหมอสุทัศน์
โดยมีเพื่อนชายสามคนซึ่งมีอาชีพลับๆเป็นโจรนั่งสลอนอยู่ตอนหลังของรถ

นพคุณมองแขนขวาของเจตน์ที่ทอดวางอยู่ชิดกันกับตัวเขา หมอนี่ยังใส่เสื้อตัวเดิม
ออกมาจากที่พักทั้งแบบนั้น การเคลื่อนไหวไม่มีที่ผิดแปลก ลองกระทบดูสักหลายทีก็ไม่สะดุ้ง
แถมมันไม่ได้มีเสื้อแขนยาวมาตัวเดียวซะด้วย เขาเกิดความคิดที่จะเลิกแขนเสื้อดู
ให้จะแจ้งหมดเรื่องหมดราว แต่ก่อนจะหาทางทำอย่างนั้นโดยไม่เป็นพิรุธ
ถ้อยคำรบกวนโสตประสาทซึ่งเจ้าของรถเอ่ยปลอบหญิงสาวคนสำคัญก็ดังขึ้นอีกคำรบ

“เอาน่ารวี ทัศน์ไม่ยอมให้ล่มหรอกฮะเปลี่ยนผู้กำกับใหม่ หาโลเกชั่นใหม่ถ่าย
ผีมันคงไม่ล่องแพตามไปทุกที่หรอกว่าไหม”

“ไม่เอาแพแล้ว ไม่เอาตลอดชีวิต” หญิงสาวผู้เกลียดชังเรื่องผีๆอย่างสุดแสนงอแงไปด้วยอีกคน
เธออุตส่าห์ยอมแสดงละครเรื่องนี้ทั้งที่มีผีมาเอี่ยว ไม่น่าตัดสินใจมาตั้งแต่แรก
ประมาทพวกผีมากเกินไปจริงๆ

“งั้นให้แก้บทเป็นชายทะเล ชายหาดอะไรก็ได้ ไม่เอาแพก็ไม่เอา”

แม้สุทัศน์จะเอาอกเอาใจแต่สถานการณ์ก็ไม่ได้ดีขึ้นสักกี่มากน้อย

“เอางี้ดีกว่า ไปรีแลกซ์ที่บ้านทัศน์ที่เมืองนนท์กันก่อน คุณพ่อมีเพื่อนคนนึง
อาราเชนทร์...เขาเก่งเรื่องดูดวง นั่งทางในอะไรพวกนี้มาก เห็นพวกคุณพ่อนัดกันไว้พอดี”

“ไปรบกวนผู้ใหญ่จะดีเหรอ”

“เงียบน่าเจตน์!” กานต์รวีขัดขึ้น หญิงสาวก็ไม่ต่างจากสาวๆคนอื่น เรื่องดูดวงขอให้บอก
ยิ่งตอนนี้เธอกำลังดวงตกเป็นอย่างมาก เผื่อให้หมอดูแนะทางสะเดาะเคราะห์สักหน่อยคงดี
“เรื่องพวกนี้มันสำคัญกับดาราแค่ไหน คนทั่วไปไม่มีวันเข้าใจ”

นพคุณหรี่ตาครุ่นคิด ก่อนเอ่ยสนับสนุน “ก็ไม่มีใครรีบไปทำอะไรไม่ใช่หรือ
เคลียร์คิวกันมายาวแล้วนี่ ลองไปดูก็ไม่เสียหาย ท่าจะดวงซวยกันทั้งกลุ่มนี่แหละ
คงต้องขอรบกวน” อันที่จริงเขาอยากรู้จักหมอสุทัศน์ให้มากขึ้น แม้ปกติจะ
เป็นคนจริงจังจนน่าขันแต่หมอเจ้าฮะของเขาหลายวันมานี้ดูทำตัวน่าสนใจเป็นพิเศษ
เผื่อว่าอีกฝ่ายจะมีสิ่งน่าสนใจซ่อนอยู่ เพราะหมอเองดูจะเป็นตัวแปรสำคัญ
ในหลายๆอย่างที่พวกเขาเจอ

ทันใด เสียงปุ้งดังเบาๆ แม่วิญญาณสาวที่ไม่รู้จะปรากฏกายตรงไหนเกิดจะโผล่มา
นั่งซ้อนตักเขาอยู่สนิทชิดเชื้อ
เมื่อนพคุณส่งสายตาตำหนิไปให้ ตัวนุ่มจึงทำชี้มือไม้ไปทางสุวิชาที่กำลังสัปหงกแล้วหลับตาอี๋
ก่อนหันไปทางเจตน์ที่นั่งหน้าบึ้งกอดออกแล้วทำท่ายี้ ทำนองว่ารถแคบแบบนี้จะให้โผล่ตรงไหน
ถ้าไม่ใช่ตักเขา ซึ่งอย่างน้อยก็เป็นทางเลือกที่ค่อยยังชั่วกว่าเพื่อน

ชายหนุ่มพยักหน้านิดหนึ่งเป็นทำนองให้เธอพูดได้ เพราะยังไงเขาก็ได้ยินคนเดียว

“จะไปจริงเหรอ เกิดที่นั่นมีอะไรร้ายๆซ่อนอยู่จะว่าไง”

“ขโมยมันให้หมด ชอบนักละของร้ายๆ” ชายหนุ่มขยับปากแทบไม่มีเสียงตอบแม่คนที่
ยื่นหน้าเข้ามากระซิบกระซาบ จะกระซิบทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน

วิญญาณสาวหน้าบึ้ง อึ้งไปสักพักก่อนจะแลบลิ้นใส่เขาหนึ่งทีแล้วหันก้นให้
ตัดสินใจไม่ยอมลงจากตักให้นพคุณหงุดหงิดเล่นอย่างนั้นไปตลอดทาง



“แย่หน่อยที่พวกคุณพ่อยังมาไม่ถึงฮะรวี ขอโทษที่ไม่ได้เช็กก่อน
แต่ดึกๆคืนนี้ก็น่าจะถึงแล้ว เอายังไงดี”

“ทุกคนรอเป็นเพื่อนรวีหน่อยได้ไหม” หญิงสาวเอ่ยปากอย่างเอาตัวเองเป็นหลัก
ไม่เปิดโอกาสให้ใครขอตัวกลับไปก่อนง่ายๆ เวลานี้ตนยังปอดๆ มีพวกมากไว้ก่อนก็อุ่นใจ
ถ้ามีใครสักคนขอกลับก็อาจมีคนอยากปลีกตัวตามไปอีก ซึ่งนับว่าขัดกับความต้องการ
ของนางพญาอย่างเธอ

นพคุณไม่ว่าเพราะตรงกับใจเขาอยู่แล้ว เจตน์เองก็พูดน้อยตามปกติ
สุวิชากระตือรือร้นที่จะอยู่เป็นก้างหมอสุทัศน์เป็นทุนเดิม ทุกอย่างจึงลงตัว
...ทว่าตกดึก ผ่านอาหารมื้อค่ำเลิศหรูไปนานแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าบ้านกับเพื่อนจะมาถึง
ข้างกานต์รวีก็เมาไวน์จนหลับปุ๋ย สุทัศน์จึงชวนทุกคนค้างที่นี่เสียเลย

“คุณพ่อเลทมากแล้ว เห็นว่าเครื่องฯที่บินมาจากจีนลงสาย นี่ก็จวนห้าทุ่ม
สงสัยได้เจอกันพรุ่งนี้ ...เชิญตามสบาย บ้านกว้างขนาดนี้ไม่ต้องเกรงใจ
ใครอยากพักมุมไหนบอก จะจัดให้เป็นพิเศษ เดี๋ยวหมอพาชมเอง”

“ไม่มียกเว้นส่วนไหนเลยหรือหมอเจ้าฮะ” นพคุณหยอด

“ไม่มีหรอกคุณ บ้านเราโปร่งใส ไม่ได้ซ่อนอะไรไว้ตรงไหน ไม่ว่าจะเป็นยาหรืออาวุธสงคราม”
หมอสาวร่างสันทัดตอบเสียงต่ำพร่า แววตาคล้ายจะเริ่มมีอารมณ์ขันขึ้นกว่าปกติ

วิญญาณสาวที่เกาะไหล่นพคุณอยู่มองตามกานต์รวีซึ่งถูกเจตน์อุ้มไปนอน
โดยมีสุวิชาและหมอสุดห้าวตามประกบซ้ายขวาราวกับทหารองครักษ์
ให้หวนนึกถึงสิ่งที่ตัวเองถูกกำชับมาก่อนหน้านี้

‘...อย่าลืมคำสั่ง ให้กันผู้หญิงที่ช่วยเสริมดวงมันออกไปห่างๆ
นพคุณดวงชะตาหนักไปทางมืด ผู้หญิงคนนั้นสว่างมาก
แม้ว่าเจ้าหล่อนจะไม่ได้ตั้งใจและไม่รู้ตัวเลย... ส่วนเธอเองก็มืด
ถึงได้บอกให้คอยอยู่ข้างๆมันไว้แหละดี จะได้ยิ่งมืดมนไม่เห็นทาง’

มันน่าหนักใจที่เธอต้องมารับรู้ทุกอย่างแถมเคราะห์ของนพคุณไม่ได้ผ่านพ้นไปอย่างที่หวัง
ดีไม่ดีจะหนักขึ้นเสียอีก เท่าที่ได้ยินมา ตั้งแต่ต้น...ผู้ที่ได้ครอบครองเหรียญนี้ก็จะดึงดูด
เคราะห์ภัยเข้าหาตัวเป็นทุนอยู่แล้ว นี่ยังบวกกับชะตาส่วนบุคคล
ยิ่งน่ากลัวว่าเขาจะไม่รอดไปได้อีกสักกี่วัน


หลังส่งกานต์รวีนอนเรียบร้อยในห้องนอนสีเขียวเหมือนทุ่งธรรมชาติสบายตาสบายใจ
หมอสุทัศน์ก็นับเป็นเจ้าบ้านที่ดีอยู่มากแม้เมื่อตอนกลางวันได้ให้พวกเขาได้นอนพักกันแล้ว
ในห้องนอนแขกส่วนกลาง แต่เจ้าบ้านก็ยังใจดีเสนอให้เลือกส่วนพักผ่อนใหม่ตามใจชอบ

“บ้านนี้ตกแต่งเก๋ๆตามไอเดียคุณพ่อ แบ่งเป็นห้าส่วน ดิน ทอง ไฟ ลม น้ำ...ตามธาตุ
ที่รวีนอนอยู่นั้นเป็นฝั่งธาตุลม ทุกอย่างสีเขียวสบายตา”

“เหมือนเจ้าหญิงนิทราในสวนสวย” สุวิชาผิวปากยวนอารมณ์ แต่คราวนี้ดูสุทัศน์จะไม่โกรธ

นพคุณรู้สึกสะกิดใจอย่างประหลาด ดุจมองเห็นถ้ำที่เป็นปากยักษ์ของงูร้าย
กำลังอ้าออกต่อหน้า แต่เขาไม่กลัวอะไรแล้วตอนนี้ มีแต่จะเดินหน้า...

“ที่นี่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากที่ไหนหรือเปล่าครับหมอ” ชายหนุ่มถามยิ้มๆ

“ก็ไม่รู้สิ คุณพ่อของหมอ อย่างที่รู้ๆกันอยู่ท่านเป็นหมอใหญ่ ถือหุ้นส่วนใหญ่
โรงพยาบาลหลายแห่ง รวยไม่รู้เรื่อง...แต่พ่อรวยก็ไม่ได้หมายความว่าลูกจะรวยหรอกนะ
คนละคนกัน” คนพูดโอ่ด้วยเสียงเคร่งขรึมกลับตบท้ายด้วยการถ่อมตนพอเป็นพิธี
“ท่านมีบ้านหลายหลัง แต่ดูจะรักที่นี่ที่สุด” คนเป็นลูกพูดอย่างปลอดโปร่งใจ
“แต่บ้านนี้ก็ไม่ได้ใช้ศิลปะโทนเดียวกันหมดในการตกแต่ง แยกชัดเจน
เหมือนอยู่ต่างแดนกันไปเลย” หมอสุทัศน์บรรยายอย่างภาคภูมิ

เมื่อเจ้าของสถานที่พาชมจนครบ แน่นอนสุวิชาซึ่งค่อนข้างจะเป็นพวกทะลึ่ง
เลือกพักยังส่วนธาตุทองอันประดับตกแต่งด้วยอีโรติกอาร์ตสไตล์จีนมันแอบกระซิบกับนพคุณ
ว่าเหตุผลที่เลือกก็เพราะที่นี่มีทั้งรูปปั้นรูปวาด สัญลักษณ์จำนวนมากที่สื่อถึงเรื่องอย่างว่า...
เริ่มมาจากหญิงชาย หยินหยาง แทนด้วยสีทองและขาว โดยใช้สีทองแทนส่วนดำ แม้จะ
หรูหราสูงรสนิยมอย่างไม่ประเจิดประเจ้อ แต่สุวิชาก็ยังกระสันต้องการจะพักในส่วนนี้ให้ได้อยู่ดี

“ศิลปะพวกนี้มันทำให้ต่อมใต้สมองของฉันทำงานดีขึ้นว่ะ” นักวิทยาศาสตร์หนุ่มอ้างอย่างครึ้มใจ

ส่วนเจตน์ผู้ซึ่งภายนอกไม่พูดมาก แต่ที่จริงแล้วหมอนี่เป็นพวกวัตถุนิยมตัวเอ้
จึงเลือกพักในส่วนธาตุน้ำที่หรูหราราคาแพง ทันสมัยที่สุด มีการใช้คริสตัลใสเกรดสูง
ประดับตกแต่งในห้องเสียด้วยซ้ำ วังน้ำแข็ง มีธารน้ำแข็งไหลเย็นหลั่งรินอยู่ชั่วนาตาปี...
ดูเหมือนว่าหากพำนักอยู่ที่นี่แล้วจะไม่ต้องพานพบฤดูร้อน ไม่ว่าร้อนกายหรือร้อนใจ
ต่อให้โลกข้างนอกสลายสิ้นก็ยังคงปลอดภัยไม่สร่างซา

“ห้องโซนนี้ไม่เลว ขอลอกแกแล้วกันเจตน์” นพคุณเอ่ยยิ้มๆ ชั่วขณะที่หมอสุทัศน์
ขอตัวไปพูดกับคนรับใช้ ชายหนุ่มจึงค่อยตั้งใจเงี่ยหูฟังเจตน์ที่เอ่ยเสียงเบา

“ที่นี่ดูน่าจะมีอะไรแปลกๆซ่อนอยู่นะ แกว่าไหมเก้า หรือว่าคืนนี้เราจะ...”

“อย่าเลย อยู่ในรังมัน อันตรายเกินไป”

“แกห้ามฉันแบบนี้ แล้วตัวแกเอง คิดจะอยู่เฉยด้วยไหม?”

ก็สมกับที่คบหากันมานาน...เขาเลือกที่จะตบไหล่เพื่อนสองครั้งแล้วหัวเราะ
ทว่าเมื่อถูกเชิญไปยังห้องในเขตน้ำแข็งอีกห้องและเจ้าบ้านคล้อยหลัง นพคุณก็เริ่มคิด
ยังมีสิ่งสำคัญที่เขาต้องการจะค้นหาให้เจอ แต่มันอันตรายเกินไปสำหรับใครก็ตามที่มีแค่หนึ่งชีวิต

ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ในห้องขึ้น เรียกหาสิ่งที่ต้องการ ระบุให้ไปเสิร์ฟยังห้องของเจตน์
ในอีกสิบห้านาทีข้างหน้า สิ่งนี้เป็นบริการสุดพิเศษที่หมอเจ้าฮะผู้แอบมีอารมณ์ขัน
กระซิบบอกเขาเมื่อก่อนจะขอตัวจากไป

‘คุณแม่หมอเสียไปนานแล้ว บางทีคุณพ่อก็เลยต้องมีอะไรแบบนี้ไว้ให้กระชุ่มกระชวยบ้าง
แล้วก็ไม่หวงถ้าแขกอยากจะลองใช้บริการ’

เมื่อกะเวลาว่าคงได้ที่ชายหนุ่มจึงไม่รีรอที่จะเดินไปยังประตูห้อง
แต่ก่อนจะก้าวออกไปยังไม่วายกระซิบ

“ตัวนุ่ม ไม่ต้องออกมานะ ถ้าเห็นอะไร”

ร่างหญิงสาววาบขึ้นต่อหน้าเขาทันทีคล้ายยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ ลืมไปเลยว่าแม่คนนี้ดื้อยังกับอะไร

“รู้นะว่าจะไปทำเรื่องลามก! เรียกสาวสวยสองคนมาที่ห้องนั้น น่าเกลียด...”
ขณะตำหนิยังหน้าแดงซ่านอย่างระงับไม่อยู่

นพคุณยิ้มเย็นทั้งพยายามซ่อนประกายตาเต้นระยับ ผีก็หน้าแดงได้ด้วย เขาเพิ่งรู้
ยิ่งเห็นแบบนี้ก็ยิ่งอยากจะแกล้ง “เรื่องของผู้ชาย เป็นสาวเป็นแส้ไม่ต้องยุ่ง”

“แล้ว แล้วจะไปมั่วกันสองคู่ในห้องเนี่ยนะ! น่าเกลียดตาย”

นพคุณห่อปาก มองแม่สาวผมม้าตาหวานที่ยืนกอดอกคำรามต่ำอย่างสนใจ
ยายนี่สัญชาตญาณแม่แรงไม่เบา นี่กำลังหวงเขาในฐานะลูกชายหรือคนในปกครอง
ที่ต้องคุมให้อยู่กับร่องกับรอย หรือว่า...คิดไกลไปกว่านั้น

“ฉันไม่ได้จะทำอะไรอย่างที่เธอคิดหรอกน่า อย่าออกมา ว่าง่ายๆหน่อยแล้วไม่ต้องยุ่งจะได้ไหม”

“ปากแข็ง ยิ่งเป็นแบบนี้ก็ยิ่งอยากจะดูให้รู้ว่าทำจริงหรือเปล่า”

คนฟังจุปาก ยื่นนิ้วไปจ่อตรงหน้าผากของผีสาวผู้แข็งตะลึงไปในทันที
ก่อนจะขยับนิ้ววนเขียนเป็นเลข๙ เสกอุณาโลมสะกดแม่ตัวยุ่งเรียกเข้าไปในเหรียญ
หมดเรื่องหมดราว แถมยังลงอาคมกำกับไว้ไม่ให้ออกมาด้วยวิชาเฉพาะส่วนตัวของเขา
ขืนให้เห็นอะไรแบบนั้นสุ่มสี่สุ่มห้า มีหวังใจแตกกันพอดี

ชายหนุ่มบริกรรมคาถาปลุกหัวใจโจรเบิกทั้งแปดทิศ ก่อนจะผลักประตูและก้าวออกไป



อสิตา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ย. 2557, 00:01:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ย. 2557, 12:02:15 น.

จำนวนการเข้าชม : 1186





<< ๓.๖ ขุมทรัพย์ต้องสาป(จบ)   ๔.๒ สู่ฤกษ์โจร >>
บุลินทร 29 ก.ย. 2557, 00:21:52 น.
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ทันอสิตา


อสิตา 29 ก.ย. 2557, 00:53:12 น.
อสิตาอิ่มและอยากเกม 555


ภาวิน 29 ก.ย. 2557, 02:56:17 น.
ไม่ทันทั้งอสิตาและบุลินทร แปะไว้อ่านตอนกลางวัน ฝนตก อากาศเย็น ขอนอนต่อ คร่อก


lovemuay 29 ก.ย. 2557, 05:20:23 น.
กริ๊ด..พี่เก้าคิดจุทำอะไรคะเนี่ย? ถ้าตัวนุ่มดูด้วย เด่วใจแตกกันพอดี


ใบบัวน่ารัก 29 ก.ย. 2557, 05:48:23 น.
ยัง งง กะ ตัวละครที่เพิ่มมา
ตัวนุ่ม ไปซักด้วยโอโม แล้วยัง
เอาอายไลเนอ ไหม กำลังจะพรีออเดอ เห็นกรีดตาทุกวัน
ใช้ยี่ห้อไหนดีหละ


ketza 29 ก.ย. 2557, 06:24:56 น.
นั่นๆๆๆ แกล้งตัวนุ่มอีกแย้ววว ก้คนเค้าจะดู เอ้ยย ออกมาห้ามนะ พี่เก้านี่ ขังนุ่มไว้ในเหรียญอีกแย้ววว


yimyum 29 ก.ย. 2557, 07:00:44 น.
ทำม้ายยยทำไม หน้าบึ้งเเล้วขอนอนตักให้หงุดหงิดเล่นนน น่าร้ากกกก


ดังปัณณ์ 29 ก.ย. 2557, 09:05:45 น.
อุต๊ะ! หมายฟามว่าไงเดี๋ยวใจแตก อิพี่เก้าคิดจะทำอะไรทะลึ่งๆอีกละ วางแผนอะไรไว้อีกอ่ะเซ่ โถ ฟามลับเยอะจิ๊งพ่อคุณพ่อทูนหัว

เฮียเก้าแกโดนเล่นเยอะนะนี่ โดนหลายทางเหลื้อเกิน แอบสะใจจิ๊ดๆๆ มีตัวนุ่มนั่งตัก กลัวตบะแตกสิฮะ


ริญจน์ธร 29 ก.ย. 2557, 10:29:58 น.


Sukhumvit66 29 ก.ย. 2557, 11:17:19 น.
ตอนที่แล้วลืมถามประเด็น ผญ.เสริมดวงของเก้าว่าเป็นใคร

มาตอนนี้ ก็คือ รวี สินะ.....ฮือ ฮือ


goldensun 29 ก.ย. 2557, 12:30:03 น.
ขนาดดวงตกให้ถือศีล ยังทำศีลขาด ข้อ 2 ตามแบบที่โจรมักผิดซะด้วยสิ
แล้วมีแผนลุยบ้านอย่างนี้ น่าคิด ตอนแรกนึกว่าเก้าจะนอนห้องทองนะคะ
ส่งสองสาวไปห้องเจตต์ นึกว่าให้ไปห้องชาซะอีก คิดจะก่อเรื่องหรือก่อกวนเพื่อดำเนินการเสี่ยงล่ะ
คืนนี้จะใช้อีกกี่ชีวิต ไอ้พี่เก้า


นักอ่านเหนียวหนึบ 29 ก.ย. 2557, 19:05:03 น.
โอ้ยยย พี่เก้า ตัวจะทำไรอะ เค้าไม่ได้อ่านโคนันอยู่ช้ะ เรื่องไมมันถึงได้ลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน เขยื้อนอารมณ์ ได้ขนาดนี้ เห้อออออ ตามต่อไป ตัวนุ่มนี่ตกลง คน หรือ ผี โดนลงอาคมจับถ่วงเข้าเหรียญ แล้วยังมานั่งก้นนุ่ม กระดุ๊กกระดิ๊ก หยิกหัวใจพี่เก้าอี๊กกกก


บุลินทร 29 ก.ย. 2557, 21:55:24 น.
มาสั้นๆเลียนแบบพี่มูน


Zephyr 4 ต.ค. 2557, 21:02:19 น.
เฮียจะท้าความตายระห่ำไปเรื่อยๆรึไงนะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account