ทองพญามาร [---ชุด ๕ ปรารถนา---]
จากเคยออกปล้นชิงสิ่งล้ำค่าในคืนอันมืดมิด
แสงจันทร์กลับนำพากระต่ายขาวตัวเล็กมาสู่เงื้อมมือมหาโจรอย่างเขา
พร้อมเหรียญทองปริศนาซึ่งมอบชีวิตให้ถึง ๙ ชีวิต
แถมวันดีคืนดีกระต่ายที่ว่ายังกลับกลายเป็นสาวสวย!
ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือดีกันแน่...
เมื่อเขากำลังถูกมือโจรลึกลับเช่นเธอช่วงชิงหัวใจดวงนี้ไป
แสงจันทร์กลับนำพากระต่ายขาวตัวเล็กมาสู่เงื้อมมือมหาโจรอย่างเขา
พร้อมเหรียญทองปริศนาซึ่งมอบชีวิตให้ถึง ๙ ชีวิต
แถมวันดีคืนดีกระต่ายที่ว่ายังกลับกลายเป็นสาวสวย!
ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือดีกันแน่...
เมื่อเขากำลังถูกมือโจรลึกลับเช่นเธอช่วงชิงหัวใจดวงนี้ไป
Tags: พญาดำ เหรียญพระจันทร์ เก้าชีวิต กระต่าย ตัวนุ่ม
ตอน: ๕.๔ ความสุขที่หมุนไป - ๖ ราคาของเพื่อน
คุณเกดซ่า – พี่เก้าท้องเสียพร้อมคนเขียนเยย คุยกันข้างเตียงนะ พี่เก้านั่งกะพื้น กลัวห้ามใจไม่ได้
คุณยิ้มยิ้ม – มาต่อแล้วๆ เดี๋ยวเรื่องจะเริ่มลุ้นระทึกกันละช่วงนี้... ตื่นเต้นๆ
คุณริญ – มาฉีกยิ้มอีก 55
คุณผักชี – แป้งซี่กลายเป็นนอนและตื่นเวลาอนามัยแล้วค่า หุหุ หิหิ อยากเล่นซิมส์แต่เช้า
คุณสุขุมวิท66 – เขาทรายน้อยเอ๊ย คงใกล้ปลดปล่อยตัวเองได้แล้วม้าง แต่แบบไหน เดี๋ยวรอดูนะคะ
คุณเฟอร์ก้นกระดก – มะม้าไม่เคยดูซุปเปอร์เนชรัลอะ แต่โหลดมาดองไว้นานละ เหอๆ
นิทานเรื่องชาวบ้านมันก็เกี่ยวโยงกะเรื่องตัวเองนา
คุณหนอนนนนน – แม่กุเต่ยไม่กินลาบเลือด แต่ชอบเตี๋ยวน้ำตกเลือดเยอะๆๆ กับต้มเลือดหมู
เหยยยย แม่กุเต่ยใจดีน้า ว่าจะโพสตืไปจนหนังสือวางแผงเลยนะ 555
คุณเลิฟหมวย – งานนี้มีได้&มีเสีย! พี่เก้าจะเลิกเป็นโจรได้ไหมนะ หันมาปล้นใจเธอแทน
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ – ตัวนุ่มเป็นใครน้า เดี๋ยวรู้ๆ สงสัยจะปองรักละมั้ง ตัวนุ่มเชื่องออกนะ ทำตาปิ๊ง
คุณนักอ่านก็น่ารักนา ช่วยไปหากันบ้างนะคะที่เพจอสิตาเฟซบุก เพราะเดี๋ยวจะเว้นช่วง
ก่อนเรื่องหน้าอีกพักหญ่ายเลย แงๆๆ
คุณภาวิน – สเต็ปของเรื่อง เหมือนจะถึงจุดจากลาสินะ เดี๋ยวมาดูกัน เหอๆ พี่เก้ามันเล่นตัวน่าดู
คุณใบบัวน่ารัก – เพื่อนกันต้องกินกันเอง เอ๊ยยยย คุณใบบัวตลกอะ เล่นเฟซบุกไหมคะ จบเรื่องนี้แล้ว
ตามไปที่เพจอสิตาหน่อยจิ อีกนานกว่าจะได้โพสต์นะ คิดถึงๆ (ถ้ามาแล้วอย่าลืมบอกนะคะว่าคือคุณใบบัว)
คุณโกลเด้นซัน – โอ้ว มาเม้นต์พอดี ตอบๆๆ นั่นสิคะ ตัวนุ่มแอบรักพี่เก้าแล้วละ
เดี๋ยวรอดูคราวหน้า ใครจะจูบใคร... เขาทรายอยากให้พี่เก้าเป็นคนดีนะ
เล่นเฟซบุกรึยังคะ คุณโกลเด้นซัน 555 เวลาอสิตาแจกรางวัลอะไรจะได้ไปเล่นกับเขาบ้างนะ มาค่ะๆ
------------------------
“จะได้เป็นโจรปล้นทองกันจริงๆละเว้ยคืนนี้”
นักประดิษฐ์หนุ่มคำรามขณะกำลังตรวจตราความพร้อม
ของอุปกรณ์ดักฟัง กล้อง กระทั่งอาวุธให้เพื่อน
สิ่งที่สุวิชากล่าวถึง คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก
ไฮไลท์ของงานซึ่งอยู่ที่เกราะอ่อนโบราณโบร่ำล้ำค่าตัวหนึ่งที่เรียกว่า‘เสื้อทอง’
สมบัติส่วนตัวของผู้จัดงานที่ถูกนำมาเปิดประมูล
เสื้อตัวนั้น ว่ากันว่านอกจากช่วยให้คงกระพันชาตรีกันคุณไสยได้ทุกประการ
ยังรักษาอาการบาดเจ็บให้ทุเลาหากสวมใส่ แทบว่าจะทำให้คนใส่
กลายเป็นผู้ชนะสิบทิศเหนือศัตรูไปได้
นพคุณเองไม่เชื่อนัก แต่เขาอยากลองพิสูจน์...
“หวังว่าคนอื่นในทีมเราจะทำงานได้ดี พร้อมหน้า ไม่ตกไม่หล่น” นพคุณเปรย
“เออน่า ฉันเองยังเชื่อมือเจ้าพวกนั้นว่าจะไม่ทำให้เราผิดหวัง”
ทั้งสองพูดกันโดยต่างรู้ดีว่ากำลังหมายถึงใครบ้าง
นาทีนี้ ทั้งฝ่ายรุกและฝ่ายรับกำลังเตรียมงานกันอยู่ เพื่อรอคอยคืนสำคัญ
ที่กำลังจะมาถึง ผู้รุกในกระดานหมากเกมนี้เห็นจะเป็นทีโจร ตามที่พวกเขา
ได้ส่งสารท้าทายไปก่อนหน้านี้แล้วพวกมันคือฝ่ายต้องเตรียมรับ...
ฉากที่พวกเขากะการณ์ไว้กำลังจะเกิดขึ้น โดยอาศัยมือของพวกมันเองนั่นแหละลงแรง
เพื่อที่พวกเขาได้เข้าไปละเลงเล่นตามใจ เกมนี้ตาดีตาร้ายจะเป็นของใคร คงต้องให้รู้ในคืนนี้!
ปองเกียรติ อรรณพ รวมถึงหมอทศพลบิดาของสุทัศน์
สามเหล่าซึ่งอยู่เบื้องหลังการจัดงานครั้งนี้ต่างได้รับสารท้าทาย
โดยเบื้องแรกเป็นไฟล์ที่ตัดมาจากกล้องรักษาความปลอดภัย
ซึ่งจับอยู่ยังเสื้อทองตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง กล้องซึ่งบันทึกภาพไว้
กลับติดภาพเงาร่างของนพคุณ หัวหอกของทีมโจรที่ลงมือป่วนพวกเขา
มาตลอดระยะหลังชายหนุ่มก้าวสบายๆเข้ามาในเฟรมไม่ได้มองมายังกล้อง
เลยด้วยซ้ำ ทว่ากลับเอาจดหมายท้าทายมาทิ้งไว้ข้างตัวเสื้อทองนั้นเอง
ใจความคือแจ้งเตือนว่าจะขโมยของสำคัญไปเสียในวันงาน ลีลาเตือนก่อนปล้นนี้
...ราวกับเป็นจอมโจรลูแปงก็ไม่ปาน
เรื่องที่ว่านพคุณโผล่มาจากไหนยังไง ทำไมสัญญาณเตือนภัยไม่ดังนั้น
อาจไม่เป็นที่กังขาของผู้ถูกท้าทาย แต่ใจความอยู่ที่การมีโจรสักคน
ส่งภาพอุกอาจมาเย้ย นี่คือสัญลักษณ์การปรามาสที่ฝ่ายโจรต้องการจะสื่อสาร
นพคุณเองก็กำลังรอให้พวกปองเกียรติเข้าใจอย่างที่เขาหวังจะให้มันเข้าใจ...
ชายหนุ่มมัวคิดเพลินจนเกือบลืมฟังบทสนทนาของเพื่อนแว่นข้างกาย
“แกรู้ไหมว่าคามิลล่าน่ะ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเดินป่าและวางกับดักสัตว์
ฉันลองเล่าอะไรที่มันเทียบได้กับแผนที่เราคิดๆกันให้เจ้าหล่อนฟัง คามิลล่าบอกว่า
หวังได้สองอย่าง ...เป็นแผนที่น่าจะได้ผลดีเยี่ยม หรือไม่ก็ห่วยแตกไม่เป็นท่า”
ถึงจุดนี้เขาก็ขี้เกียจฟังไอ้ชามันโม้เรื่องสาวคนโปรดคนใหม่ของมันเต็มทน
“แต่แม่คุณเขากลับบราซิลไปเมื่อวานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“แต่ปีหน้าเขาจะมาอีก” สุวิชาอุบอิบ
“ปีหน้าแกก็มีเมียแล้วส่วนคามิลล่าก็คงได้หนุ่มคนใหม่ไปแล้วเหมือนกัน เลิกเพ้อซะที”
นพคุณทำลายความฝันเพื่อนอย่างไม่ไยดี เมินเฉยกับอาการกัดฟันกรอดๆ“พนันกันไหมล่ะ”
“ไม่เอา” สุวิชาเชิดหน้าทำงอน ทั้งออกตัวเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อน“เบื่อ พนันอะไรกับแกทีไรแพ้ตลอด”
“ว่าแต่ทำแผนที่คราวนี้ละเอียดแน่นะ อย่าให้ฉันต้องไปติดแหง็ก
อยู่กลางทางเหมือนตาก่อนอีกนะ” ชายหนุ่มเอ่ยเหมือนแกล้งเปลี่ยนเรื่อง
“ละเอียดสิ ฉันยังจำไม่ลืม ตอนปล้นครั้งแรกทำพลาดไปนิดหน่อย
แกก็ยังอุตส่าห์จำมาบ่นยาวได้จนวันนี้นะ บ่นจนหูนายชาคนนี้โคตรจะชาไปหมดแล้ว
นี่ฉันก็แทบจะใส่ทางมดเดินลงไปด้วย หลงก็โง่เป็นลิงแล้วไอ้หัวขโมย!”
สุวิชาได้ทีก็หลอกด่าคืนชุดใหญ่
นพคุณพยักหน้า รู้สึกว่าพร้อมแล้ว แต่ความลับอย่างหนึ่งที่เขายังไม่ได้บอกใครออกไป
แม้กระทั่งเจ้าตัวนุ่มที่อยู่ด้วยกันเกือบตลอดก็ไม่มีส่วนรู้เห็นในความจริงอันนี้...
ตั้งแต่วันที่กลับไปเก็บของที่รังของทีมปล้น เขาได้ลองเปิดคอมพิวเตอร์ในห้องที่ตน
ใช้ร่วมกับไอ้เอก ก็ขโมยใช้เนทจากข้างบ้านตามธรรมเนียนนั่นแหละ เพียงหวัง
จะดูอะไรเรื่อยเปื่อย... กลับได้พบอีเมลฉบับหนึ่งถึงมัน ส่งมาจากอาปองเกียรติของมันเอง
ด้วยแอดเดรสที่เขาจดจำได้ว่าเป็นของอามันจริงไม่ผิดแน่
ข้อความที่ส่งมามีเพียงว่า ‘ตกลงตามนั้น’
เวลาที่จดหมายอิเล็กทรอนิกส์ฉบับนั้นถูกส่งมา คือก่อนวันที่จะบุกตึกดำกันเพียงไม่กี่วัน
นอกนั้นก็ไม่มีหลักฐานอีเมลอื่นอีก คาดว่าคงเหลือเพียงแต่เมลนี้เป็นฉบับสุดท้าย
เพราะมันรีบร้อนจนลืมลบหรือไม่ก็อย่างใดอย่างหนึ่ง
ตกลงอะไร?!
นั่นทำให้ใจเขาแกว่งมาจนตอนนี้ และผู้ที่จะยืนยันความจริงได้ ก็มีแค่ไอ้เอกคนเดียว
เย็นย่ำมาเยือน นพคุณเตรียมความพร้อมอยู่ในห้องหนึ่งของโรงแรมติดกันที่เพิ่งเปิดเอาไว้
เขาอาบน้ำแต่งตัวอย่างไม่เร่งร้อน แม้มีภารกิจคลุกฝุ่นก่อน แต่ก็ต้องเตรียมเสื้อผ้า
สำหรับจะเอาไว้เปลี่ยนสวมเข้างานเอาไว้ ชายหนุ่มเลือกเสื้อทรงสูทดำแบบไม่เป็นทางการ
ไว้สวมทับเสื้อยืดสีขาวตัวในง่ายๆ แต่วันนี้เขาโกนหนวกเคราออกหมดจด รวบผมเรียบร้อยกว่าเคย
หวังว่าคงเผยรัศมีเจ้าชายอย่างที่ใครๆชอบล้อออกมาได้ เผื่อจะได้ดูภูมิฐาน
กลืนกับคนรวยแท้ๆกับเขาบ้าง...บัตรเชิญก็มีพร้อม เดินเข้าไปอย่างอุกอาจ
เหมือนไม่มีลับลมคมในนี่แหละดีที่สุด
ศัตรูที่รู้ใจก็คล้ายเพื่อนสนิท!เขาเชื่อว่าพวกมันจะปล่อยให้เกมครึ่งแรกเป็นของเขา
ด้วยต้องการจะดูลีลาผู้มาท้าทายให้ถึงที่สุดเช่นกัน
ตัวนุ่มเองก็ถูกบอกให้แต่งตัวสวย แม้การปรากฏตัวให้คนทุกคนเห็นได้ดูจะเป็นเรื่องยาก
แต่เชื่อว่าขอให้เป้าหมายที่อยากให้เห็นมองมาเห็นในเวลาที่พอเหมาะก็พอแล้ว
วันนี้วิญญาณสาวอยู่ในชุดไทยประยุกต์สมัยสุโขทัยที่ช่วงบนเป็นผ้าแถบคาดอก
สีทองโปร่งบางสอดสานผ้าลูกไม้รั้งสูงขึ้นมาอวดองค์เอวยิ่งกว่าเกาะอกที่ใส่อยู่ตามปกติ
ช่วงไหล่ทับทรวงดำเจาะช่องโปร่งสลับทึบเดินลายทอง ล่างเป็นซิ่นยาวครึ่งแข้งทิ้งชายผ้า
เป็นกาบใหญ่ทับซ้อนหลายทบ เดินดิ้นลายทองสลับพื้นดำเช่นกัน เท้าเปลือยเปล่า
มีกำไลข้อเท้าสวมไว้ทั้งสองข้างกำไลข้อมือข้อแขนครบครัน
ทั้งหมดนั้นไม่เท่าผมเผ้าวันนี้แปลกตาไปจากผมหางเป็ด ผมของเธอถูกเปลี่ยนให้
ยาวลงมา บิดพันด้วยเกลียวเถาวัลย์สีทองไว้บนบ่าข้างหนึ่ง ตุ้มหูเป็นลายดอกไม้
ทองถักประณีต ที่สะดุดใจคือดวงตาซึ่งวาดไว้สวยเช้งยิ่งกว่าที่เช้งอยู่แล้วราวกับ
นางเทวีจากสวรรค์ชั้นไหน ก่อนเจ้าตัวจะแสดงการประนมมือไหว้ชดช้อยราวกับจะ
ซ้อมไปประกวด ขัดกับนิสัยแท้จริงที่ซ่อนไว้เต็มทน
นพคุณขมุบขมิบว่าม้าดีดกะโหลกเอ๊ย ก่อนจะเอ่ยปากดังๆ “ไม่ต้องเลิศหรูขนาดนี้
ก็ได้ละมั้ง แค่ปลอมเป็นพริตตี้ใส่ชุดโบราณธรรมดา ชุดก็ไม่เรียบร้อยด้วย...”
ชายหนุ่มปรายตาลงตรงช่วงเอววูบเดียว แล้วก็เมินมองไปทางอื่น หูยินเสียงหัวเราะร่าเริง
ของคนดื้อรั้น เขาไม่ได้พูดเล่นซะหน่อย เธอควรจะรับฟังอย่างจริงจังกว่านี้มากๆ
นพคุณถอนใจ ดึงแขนตัวนุ่มมาใกล้หน้าต่าง ท้องฟ้ายังไม่เริ่มมืดแต่เพิ่งผ่าน
คืนพระจันทร์เต็มดวงมาได้สี่ซ้าห้าคืน คืนนี้ดวงจันทร์จะฉายแสงแรงกล้า
ทำให้แม่สาวของเขาคนนี้มีพลังเข้มแข็งเพียงพอ แต่ไม่ว่าอย่างไร เขากลับห่วงนัก
แม้บางขณะรู้สึกว่าเธอคล้ายจะเป็นวิญญาณที่มีอำนาจมากอาจจะพอๆกับ
เจ้าเขาทรายเลยด้วยซ้ำ แต่ดูแววตาสนุกสนานครื้นเครงนั่นสิ จะไม่ให้ห่วงยังไง
...พวกปองเกียรตินั้นต่อสู้ด้วยวิธีของคนปกติเสียที่ไหน ยิ่งไอ้โม่งชุดดำนั่น
ที่แม่คนนี้กลัวด้วยแล้ว ถ้าต้องเผชิญหน้ากันโดยไม่มีเขาจะทำอย่างไร
“ถ้าคืนนี้มีเรื่องอะไรละก็ หนีก่อนเลย เข้าใจไหม ไม่ต้องรอ หนีไปกับเจ้าทราย”
หวังว่ากุมารทองของครูฤทธิ์คงพึ่งได้ นพคุณยิ้มเมื่อก้มลงมองอีกฝ่าย
สูดจมูกฟุดฟิดเหมือนติดมาจากตอนเป็นกระต่าย
“ต้องรอดด้วยกันหมดสิ”
ชายหนุ่มกลั้นหายใจไปชั่วขณะ ในความคิดของเขา หลายอย่าง
ถ้าไม่ยอมเสี่ยงหรือสูญเสียก็ไม่มีวันได้มา
โดยเฉพาะสิ่งที่เรียกว่าความจริง
ราคาของเพื่อน
ก่อนงานเริ่ม เขากับสุวิชาเคลื่อนทำเลไปส่องดูการมาถึงของคนสำคัญ
ยังเทอร์เรซที่ยื่นจากตัวตึกเคียงใกล้ ก็โรงแรมที่มาเปิดห้องไว้นั่นแหละ
ซึ่งนี่เป็นทำเลเหมาะเจาะ อยู่ติดกันกับโรงแรมหรูอันเป็นสถานที่จัดงาน
ใช้แว่นตามองไกลอย่างพิเศษดูเผินๆก็เหมือนหนุ่มแว่นสองคนออกมายืนคุยกัน
มองจากตรงนี้ลงไปเห็นรถหรูหราคันยาวของกลุ่มเป้าหมายทยอยกันเข้าจอดอย่างต่อเนื่อง
คนแรกที่มาถึงก่อนเวลางานเริ่มนานโขคือคุณหญิงเจ้าของงานซึ่งอุ้มสุนัขพันธุ์พุดเดิ้ล
คู่ใจไว้แนบอก ใช้เวลาไม่น้อยหยุดยืนทักทายโอภาปราศรัยกับคนที่มาต้อนรับ
“ท่าจะชอบทองมากจริงๆ คุณหญิงประกายทอง แม้แต่หมาพุดเดิ้ล
ที่อุตส่าห์หนีบมาด้วยก็ขนสีทอง” นพคุณขยับแว่นมองให้ถนัด
“ถ้าแกหมายถึงเคยเป็นสีทองน่ะนะ” สุวิชาทำเสียงง่วงจัด“เพราะตอนนี้มัน
หรอมแหรมจนดูไม่ออกแล้ว เหมือนกับแกะที่ถูกกล้อนขน ยังกล้าเอามาอวด...บ้าเอ๊ย
ฉันเกลียดที่สุดหมาพุดเดิ้ลแก่ๆแรดๆระริกระรี้ปากเปราะ หมาหน้าเซเว่นยังน่ารักกว่า
ไม่เข้าใจว่าปล่อยให้มันเลียหน้าเลียตาได้ยังไง
นั่น!ทำท่าจะเลียหน้าคนที่เข้ามาคุยกะยายคุณหญิงแล้ว อี๋!”
“ดูปากพูดเข้า เจ๊เค้ารักของเค้า” นพคุณหัวเราะหมาน้อยสารรูปแบบนี้ยังกล้า
กระเตงออกงาน ไม่เกรงใจผู้เชี่ยวชาญแก่ๆขรึมๆที่อยากจะสนใจ
เสวนาแต่เรื่องทอง แปลว่ารักมากจริงๆ
หลังจากคุณหญิงเดินลากชายผ้าไทยกรุยกรายพาร่างอุ้ยอ้ายจากไปไม่นาน
รถคันใหม่ก็แล่นมาจอดเทียบ เป็นรถตู้ราคาเป็นหลายล้านสำหรับให้นั่งนอน
ได้อย่างสบายเหมือนโซฟาที่บ้าน ผู้ที่ก้าวลงมาคือปองเกียรติในชุดสูทซาฟารีสีขาว
หมวกขาวเห็นถนัดแต่ไกลและถัดมา...หมอทศพลชายรูปร่างเตี้ยล่ำบิดาของหมอสุทัศน์ตัวดี
ของพวกเขาก็ปรากฏกาย เห็นผมย้อมดำขลับที่ทาน้ำมันไว้เยิ้ม เจ้าตัวยังถือไม้เท้าอันเล็กติดมือมาด้วย
“นอกจากสูงพอๆกัน หมอพ่อลูกคู่นี้ดูไม่มีอะไรคล้ายกันเลย ลูกสาวยังมีมาดกว่าเยอะ”
สุวิชาช่างวิจารณ์ออกมาได้ตรงกับความคิดของนพคุณพอดิบพอดี
...หลังรถตู้เคลื่อนออกไปไม่นานรถดำปลาบคันยาวแล่นมาเทียบ ไม่น่าเชื่อ รัฐมนตรีอนันต์!
คนผู้ที่จริงๆแล้วไม่ได้มีกำหนดจะมาร่วมงานวันนี้ด้วยตัวเอง ที่ขนาบข้างไม่ห่าง
คล้ายจะเป็นบอดี้การ์ด ทว่าแต่งกายออกจะมิดชิดจนผิดปกติ สวมถุงมือ หมวกดำ
แว่นดำ เสื้อดำคอตั้งปิดขึ้นมาเลยช่วงคาง
ชายประหลาดกิริยาแข็งคุ้นตาคนนั้นค่อยๆหันมา เงยหน้าขึ้น มองมายังพวกเขา
จนหยุดสบตากับนพคุณ วินาทีนั้น...เหมือนอากาศรอบกายหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว
กระแสความรู้สึกบางอย่างไหลทะลุทะลวงผ่านอากาศส่งมาถึงจนตัวชาวูบ
ชายหนุ่มชะงักค้างจ้องมองตามจนอีกฝ่ายเดินเคียงรัฐมนตรีอนันต์เข้าไปในตึกแล้ว
เขาจึงเพิ่งจะได้ผ่อนลมหายใจ
“ตกใจที่เขามาหรือ” สุวิชาตบไหล่เพื่อนหนักๆ
สมัยเด็กนั้นนอกจากเป็นเอก ก็มีสุวิชาอีกแค่คนเดียวที่นพคุณยอมให้รู้เรื่องพ่อ
จนกระทั่งมีทีมปล้นขึ้นมากานต์รวีกับเจตน์จึงร่วมรับรู้ แต่สองคนนั้นก็ไม่ได้
ให้ความสนใจนัก... แต่คราวนี้เจ้าแว่นนี่เข้าใจผิดถนัด เขากำลังตกใจกับ
ชายชุดดำนั่นต่างหาก ศัตรูที่เปี่ยมพลังบัดนี้ได้มารวมตัวกัน วันนี้ได้มาถึงแล้ว
ถึงเขาจะรังควานก่อกวนคนเป็นบิดามาโดยตลอดตั้งแต่เริ่มปล้น
แต่เมื่อได้เห็นฝ่ายนั้นมาอยู่เคียงข้างคนที่จ้องเอาชีวิตตน ความรู้สึกกลับต่างออกไป
หรือว่า...มาถึงจุดที่ถอยกลับไม่ได้แล้วจริงๆ
“เรายังมีงานต้องทำต่อ อย่ามัวตะลึงอยู่เลย ว่าแต่ผู้ช่วยลับๆสองคนของแก
ที่ไม่ยอมบอกฉันว่าเป็นใครนั่นน่ะ จะทำงานได้ไม่พลาดจริงหรือเปล่าวะ”
ในห้องรับรองที่แยกห้องให้คนสำคัญแต่ละรายได้พักผ่อนเป็นสัดส่วนหลังจากมาถึง
หมอทศพลยิ้มกริ่มตาเยิ้ม เมื่อเห็นว่ามีสาวสวยในชุดไทยโบราณรอต้อนรับอยู่แล้ว
ถึงสองข้างโซฟาตัวใหญ่โอ่อ่า
“จุ๊ๆๆ นึกว่าเจอนางฟ้า... ชื่ออะไรกันบ้างจ๊ะหนูๆ เอาชื่อเล่นนะ ป๋าจะได้เรียกคล่องปากหน่อย”
คนฟังกลืนน้ำลายฝืดคอแต่ยังต้องปั้นสีหน้ายิ้ม มิน่า ที่วังห้าธาตุยังต้องมีสาว
ไว้ให้บริการคลายเหงามากมายจนสามารถเอามาแบ่งให้แขกได้เชยชม น่าเสียดาย
ท่วงท่าบุคลิกตาคนนี้กลับดูด้อยกว่ารสนิยมในการสร้างบ้านที่เลิศหรูอลังการ
มีมูลค่าทางศิลปะสูงลิบ
“ดิฉันนุ่มค่ะ” หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ ก่อนปรายตามองเพื่อนสาวที่ยังเงียบ
แข็งค้างไปแล้วในท่าไหว้เก้กัง “คนนี้ทรายค่ะ...เพิ่งมาใหม่
ยังไม่ค่อยคล่องงาน ท่านอย่าถือสาเลยนะคะ”
“ดิฉันอะไรกัน แทนตัวว่าหนูสิจ๊ะ ไม่น่ารักเลย”
เมื่อหมอทศพลหัวเราะแล้วนั่งลงสาวงามในชุดสุโขทัยทองระยับกุลีกุจอเข้าไปปรนนิบัติ
ไม่คาดว่าพอยื่นน้ำใบเตยในแก้วประดับใบเตยประดิษฐ์ประดอยอย่างไทยแท้ให้
ชายกลางคนกลับพยายามคว้าไขว่มือตนไว้
หญิงสาวสะดุ้งเฮือก ชักมือหลบ เกือบทำให้หมอทศพลอารมณ์เสียเข้าแล้ว
ถ้าไม่ได้ผู้เล่นตัวสำรองที่ตอนนี้เกิดสปิริตฮึดสู้ยัดมือเข้าใส่อุ้งมือหนาเหมือนหมีควาย
นั้นแทนอย่างยอมถวายตัว
“ป๋าคะ เมื่อยหรือเปล่า ทรายนวดให้ดีกว่า” สาวสวยมือใหม่ฉีกยิ้มหวานหยดให้เป้าหมาย
“เพิ่งมาถึงจะเมื่อยอะไรกัน ยังฟิตปั๋ง” ไม่พูดเปล่า
มือยังวางน้ำใบเตยลง หันมาฉวยร่างอ้อนแอ้นขึ้นนั่งซ้อนตัก
“ว้าย!”
เสียงอุทานยั่วยิ้มใส่จริตเรียกเสียงหัวเราะถูกใจจาก‘ป๋า’
ในขณะที่สาวคนแรกถอยไปยืนกัดเล็บเสียไกลเกือบจะชิดมุมห้อง
ส่งสายตาเอาใจช่วยเพื่อนผู้แอบหันมาทำหน้าอี๋แหยะอย่างสุดสยอง
ยามเมื่อหมอชีกอซุกหน้าเข้าซบซอกคอขาวผ่องทั้งกลางวันแสกๆ
ทำตัวรุ่มร่ามได้ขนาดนี้ทั้งที่เตรียมตัวมาออกงานการกุศล
ช่างเป็นตาแก่ที่น่าละอายเหลือเกิน
“อดทนไว้นะทราย” ตัวนุ่มขยับปากไม่มีเสียง ก่อนจะค่อยๆคืบตัวเข้าไปประคอง
แก้วน้ำใบเตยเย็นๆขึ้น พยายามยื่นหลอดจ่อให้ถึงปากของเป้าหมายที่กำลังสนใจ
และเล็มชิมความสาวของกุมารทองที่แปลงเป็นสาวชุดทองอย่างมึนเมาในอารมณ์
“นี่อร่อยกว่านะคะป๋า จิบ อ้ะ...จิบให้ชื่นใจสักนิดนะคะ จะได้อารมณ์ดี”
หมอลามกที่รับมือยากกว่าที่คิดหลายร้อยเท่ายืดปากจู๋ร่อนเข้าหาหลอด
ก่อนจะสบตาหวานเยิ้มพลางดูดดื่มน้ำใบเตยจ๊วบๆ เสมือนกำลังดูดสิ่งอื่นอยู่ก็ไม่ปาน
จวบจนน้ำหมดแก้ว ชายชีกอจึงค่อยสงบ แววตาพร่างยิ้มอ่อนแสงลงในบัดดล
“หายบ้าหรือยังคะป๋า!” ตัวนุ่มกัดฟันถาม
“หายแล้ว” คนที่ยังมีน้ำใบเตยหยดจากริมฝีปากตอบอย่างเชื่อฟัง
“โอ๊ย! อยากจะกรี๊ดๆๆ” กุมารทองในร่างสาวสวยชื่อน้องทรายลุกขึ้นสะบัดสะบิ้ง
มือไม้ปัดตามเนื้อตัวอย่างรังเกียจสุดทน ก่อนหันมาเห็นกิริยาตายซากของเหยื่อ
“เอ้า! อย่าทำท่าเอ๋อแบบนั้นสิวะลุง แสดงให้มันมีชีวิตชีวาหน่อย เดี๋ยวแม่ตบชัก”
คนเริ่มจะอินกับบทบาทสตรีเท้าสะเอวฉอดๆ
“ครับ มีชีวิตชีวา” หมอทศพลพยักยิ้ม ตอบเชื่องๆ ทว่าด้วยแววตาพร่างประกายชีกอดุจเดิม
ตัวนุ่มวางแก้วลง ทอดถอนอย่างพอใจ ...เสร็จไปหนึ่ง!
ตามนิสัยของจอมโจรหรือผู้ร้ายผู้นิยมก่อการเอิกเกริกในภาพยนตร์หรือนวนิยายที่พบเห็นได้
ส่วนใหญ่มักจะลงมือในเวลาไฮไลท์ของงานให้ผู้คนแตกตื่น ตกตะลึงพรึงเพริด
และเขาก็ได้ดำเนินมาในแนวทางนั้นตั้งแต่เบื้องแรก ทว่าช่วงเวลาที่นพคุณเลือกลงมือจริง
น่าจะเป็นช่วงเวลาว่างเปล่าไร้ค่าที่โจรเท่ๆมักไม่เห็นอยู่ในสายตา...
หลังแยกจากสุวิชา เขาแฝงกายไปตามช่องแอร์ ฝ้าเพดาน ไหลเรื่อยไปตามตามแผนที่
ช่องทางลับซึ่งศึกษามาแล้วอย่างดี จนมาอยู่เหนือห้องเก็บทองประมูลซึ่งเป็นสมบัติส่วนตัว
ของคุณหญิง ของล้ำค่าเหล่านี้จะถูกทยอยเข็นช้าๆ ออกไปตามทางลาดพรมแดงทีละชิ้น
เพื่อค่อยๆอวดโฉมให้เปล่งประกายยั่วสายตาแขกเหรื่อ
ตอนนี้เสื้อทองกำลังนอนซ่อนประกายรออย่างสงบนิ่ง เป็นเวลาดีที่โจรไร้เกียรติสักคน
จะฉวยจังหวะมาฉกเอาไป
วูบแรกที่แง้มช่องระบายอากาศออกและได้เห็น เขาบอกได้ทันทีว่าเสื้อทองตัวนี้
เป็นของจริง ประกายทองบริสุทธิ์ประสานเป็นหนึ่งกับขุมพลังละเอียดอ่อนที่ถูกทอขึ้นมา
ด้วยหัตถาเทวดาหรือไม่ก็นางฟ้า เขาบอกได้เพราะเลือดโจร เลือดของผู้เชี่ยวชาญ
ด้านสมบัติเอกที่ทยอยผ่านมือมาไม่น้อยชิ้น
นพคุณเคลื่อนไหวตัวอย่างที่เรียกว่าถอดกระดูก พอให้ไหล่และช่วงตัวเลื่อนไหล
ผ่านช่องเล็กตรงผนังนั้นออกมาได้ ก่อนจะค่อยๆขยับร่างกายให้คืนกลับรูปเดิม
บังเอิญว่าทองในห้องนี้ไม่ได้ถูกป้องกันแน่นหนาอย่างในภาพยนตร์ฮอลลีวูด
อาจเพราะทุนสร้างสถานที่ไม่ถึงพอ แต่ก็ไม่ได้น้อยจนไม่มีเอาเสียเลย หากไม่ได้ใส่รหัสก่อน
และมีผู้เหยียบย่างลงบนพื้นห้อง สัญญาณเตือนจะดังทันที นพคุณจึงต้องลงทุนสวมทั้ง
ถุงมือตุ๊กแกถุงเท้ากับสนับเข่าและศอกที่ออกแบบมาใช้งานร่วมกัน พัฒนาการพิเศษ
จากกองทัพสหรัฐที่ทำให้คนขึ้นไปไต่ผนังได้ราวไอ้แมงมุม เอาเถอะ เขาอยากจะ
ปลอบใจตัวเองอย่างนั้น เพราะยังไงก็ยังดูดีกว่าเป็นไอ้ตุ๊กแก
สุวิชาได้ขโมยผลงานนี้มาจากคนในที่มีเส้นสายอีกต่อหนึ่ง มันทำจากเนื้อผ้า
Geckskinที่มีคุณบัติเดียวกับตีนตุ๊กแกเหนียวหนึบ เมื่อนำมาปรับเปลี่ยน
อีกเล็กน้อยก็ตรงความต้องการโจรพอดิบพอดี
คนอื่นอาจเพียงใช้เจ้านี่ไต่ผนังในแนวตั้ง แต่สุวิชากลับเพิ่มชุดที่ทำให้นพคุณไต่ได้คล่อง
แม้แต่บนเพดานอย่างน่าตกใจ เขาคืบคลานไปด้วยลีลาการใช่ร่างกายคล่องแคล่วราวกับไหล
ด้านกล้องนิรภัยนั้นถูกทำให้ฉายภาพซ้ำเดิมของเมื่อชั่วโมงก่อนตอนโจรยังไม่มาเรียบร้อยแล้ว
ชายหนุ่มจึงเกาะอยู่เหนือเสื้อทองอย่างสบายใจ แต่ไม่ชักช้าที่จะติดขอแน่นหนาไว้บนเพดาน
ก่อนปล่อยตัวในท่าเหมือนค้างคาวห้อยหัวลงไปหาสมบัติชิ้นนั้นอย่างเงียบงัน...
จนเมื่อกลับสู่ช่องเล็กที่ผนังได้เรียบร้อย ชายหนุ่มมุ่งไปสู่หนทางที่กว้างขวางเพียงพอ
เป็นจุดที่เขาซ่อนเสื้อผ้าเอาไว้ จากนั้นจึงถอดถุงมือถุงเท้าและสนับเข่าแขนออก
คงไว้แต่ชุดบางเฉียบข้างใน
เขาสวมเสื้อทองที่เป็นเกราะอ่อนเข้ากับตัว งัดเอามีดเหล็กน้ำพี้คู่ใจออกมา
ตั้งจิตมั่นว่าเชื่อในอำนาจของเสื้อมิใช่ลองดี ก่อนจะปาดคมมีดกับปลายนิ้ว
แปลก... แต่ก่อนเป้าหมายที่ต่อให้เหนียวแค่ไหน โดนมีดทรงอำนาจปานนี้
เข้าไปแล้วก็ยังต้องได้แผล นี่กับเหมือนเอาไม้ด้านๆมาถู นพคุณทดลองกำคมมีดดูเต็มแรง
เนื้อหนังไม่สะเทือนจริงอย่างว่า ศัตรูยอมปล่อยของดีง่ายเพียงนี้ มีจุดประสงค์อื่นแน่นอน
แต่เขามีทางเลือกอื่นหรือนอกจากฉวยมันไป?
ถึงอย่างไรใส่เจ้านี่ไว้ก็ปลอดภัยกว่ากัน
กานต์รวีควงแขนเดินเข้างานมาพร้อมหมอสุทัศน์ หญิงสาวเกล้าผมสูง
เรือนร่างระหงสง่าอยู่ในชุดดำเรียบหรูแขนยาวปาดเปิดไหล่ เครื่องประดับโดดๆ
เพียงตุ้มหูนิลลูกโตแนบกับติ่งหู งานนี้แม้มาอย่างไม่โดดเด่นสมฐานะดารา
ที่กำลังจะกลับคืนตำแหน่งนางเอก แต่ก็ภาคภูมิน่าชม เธอไม่ได้รู้สึกแย่กระไรนัก
เพราะวันนี้ยังมีงานนอกให้ทำ เอาคล่องตัวไว้ก่อนจะดีที่สุด
“เจ้าของงานเค้าเลือกเชิญแต่เต ตินพลกับลียา ดาราคู่ขวัญที่กำลังดัง
จากละครตราบสิ้นแสงอัสนี บทประพันธ์ของอสิตานักเขียนชื่อดังนี่คะ(เอิ่ม-_-‘)”
หญิงสาวบีบแขนสาวห้าวที่พาตนมาอย่างขอกำลังใจ
“รวีมากับทัศน์ไง ไม่ต้องห่วงนะ ต่อไปรวีจะดังกว่าพวกนั้นอีก! แย่หน่อยที่เราสนิทกันช้าไป”
ทอมสาวกระซิบข้างหูเอาใจ ทำเอาคนฟังขนลุกเกรียว…
ทว่าขนลุกในแบบที่ต่างออกไปจากความกระสันยินดี
แม้ว่าสุทัศน์จะหน้าตาท่าทางเข้มไม่เลว แต่ยังไงเธอก็ชอบผู้ชายเท่านั้น!
สายตาริษยากวาดไปทั่วงาน พบลลิยาในชุดทองที่ชูคอโดดเด่นคู่พระเอกรูปหล่อ
ของเจ้าหล่อน กานต์รวีมองอย่างโมโห เชิดหน้าเป็นกิ้งก่าทักทายแขกไปทั่วขนาดนั้น
หมั่นไส้...มันน่าเอากระเป๋าชาแนลในมือตบให้หน้าหัน หญิงสาวส่ายศีรษะแรงๆ
ความตกอับนี่มันคงอยู่กับเธอไม่นานแล้วละมั้ง
วันหน้าต้องเป็นวันของเธอที่ได้กรีดกรายเฉิดฉายแบบนั้นบ้าง
หญิงสาวได้แต่ข่มกลั้น รอเวลา...
เมื่อสวมชุดที่เตรียมมาเรียบร้อย นพคุณเดินเข้างานอย่างเข้าตามตรอกออกตามประตู
ได้สง่าผ่าเผยจริงดังว่า เขาชื่นชมดูลาดเลาในบรรยากาศสวยหรูไปพลาง
จนที่สุด จากหางตาพลันเห็นเสื้อทองถูกเข็นออกมาเรียบร้อยแล้ว
ชายหนุ่มซ่อนยิ้ม ของปลอม... น้ำหนักเท่ากัน
แต่ใช้อำนาจบังตาซึ่งรวมขึ้นมาจากคาถาของเขาและพลังส่วนหนึ่งของเจ้าทราย
ทำให้ของในครอบแก้วกระจกดูเหมือนเสื้อทองของจริงทุกประการ
คุณยิ้มยิ้ม – มาต่อแล้วๆ เดี๋ยวเรื่องจะเริ่มลุ้นระทึกกันละช่วงนี้... ตื่นเต้นๆ
คุณริญ – มาฉีกยิ้มอีก 55
คุณผักชี – แป้งซี่กลายเป็นนอนและตื่นเวลาอนามัยแล้วค่า หุหุ หิหิ อยากเล่นซิมส์แต่เช้า
คุณสุขุมวิท66 – เขาทรายน้อยเอ๊ย คงใกล้ปลดปล่อยตัวเองได้แล้วม้าง แต่แบบไหน เดี๋ยวรอดูนะคะ
คุณเฟอร์ก้นกระดก – มะม้าไม่เคยดูซุปเปอร์เนชรัลอะ แต่โหลดมาดองไว้นานละ เหอๆ
นิทานเรื่องชาวบ้านมันก็เกี่ยวโยงกะเรื่องตัวเองนา
คุณหนอนนนนน – แม่กุเต่ยไม่กินลาบเลือด แต่ชอบเตี๋ยวน้ำตกเลือดเยอะๆๆ กับต้มเลือดหมู
เหยยยย แม่กุเต่ยใจดีน้า ว่าจะโพสตืไปจนหนังสือวางแผงเลยนะ 555
คุณเลิฟหมวย – งานนี้มีได้&มีเสีย! พี่เก้าจะเลิกเป็นโจรได้ไหมนะ หันมาปล้นใจเธอแทน
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ – ตัวนุ่มเป็นใครน้า เดี๋ยวรู้ๆ สงสัยจะปองรักละมั้ง ตัวนุ่มเชื่องออกนะ ทำตาปิ๊ง
คุณนักอ่านก็น่ารักนา ช่วยไปหากันบ้างนะคะที่เพจอสิตาเฟซบุก เพราะเดี๋ยวจะเว้นช่วง
ก่อนเรื่องหน้าอีกพักหญ่ายเลย แงๆๆ
คุณภาวิน – สเต็ปของเรื่อง เหมือนจะถึงจุดจากลาสินะ เดี๋ยวมาดูกัน เหอๆ พี่เก้ามันเล่นตัวน่าดู
คุณใบบัวน่ารัก – เพื่อนกันต้องกินกันเอง เอ๊ยยยย คุณใบบัวตลกอะ เล่นเฟซบุกไหมคะ จบเรื่องนี้แล้ว
ตามไปที่เพจอสิตาหน่อยจิ อีกนานกว่าจะได้โพสต์นะ คิดถึงๆ (ถ้ามาแล้วอย่าลืมบอกนะคะว่าคือคุณใบบัว)
คุณโกลเด้นซัน – โอ้ว มาเม้นต์พอดี ตอบๆๆ นั่นสิคะ ตัวนุ่มแอบรักพี่เก้าแล้วละ
เดี๋ยวรอดูคราวหน้า ใครจะจูบใคร... เขาทรายอยากให้พี่เก้าเป็นคนดีนะ
เล่นเฟซบุกรึยังคะ คุณโกลเด้นซัน 555 เวลาอสิตาแจกรางวัลอะไรจะได้ไปเล่นกับเขาบ้างนะ มาค่ะๆ
------------------------
“จะได้เป็นโจรปล้นทองกันจริงๆละเว้ยคืนนี้”
นักประดิษฐ์หนุ่มคำรามขณะกำลังตรวจตราความพร้อม
ของอุปกรณ์ดักฟัง กล้อง กระทั่งอาวุธให้เพื่อน
สิ่งที่สุวิชากล่าวถึง คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก
ไฮไลท์ของงานซึ่งอยู่ที่เกราะอ่อนโบราณโบร่ำล้ำค่าตัวหนึ่งที่เรียกว่า‘เสื้อทอง’
สมบัติส่วนตัวของผู้จัดงานที่ถูกนำมาเปิดประมูล
เสื้อตัวนั้น ว่ากันว่านอกจากช่วยให้คงกระพันชาตรีกันคุณไสยได้ทุกประการ
ยังรักษาอาการบาดเจ็บให้ทุเลาหากสวมใส่ แทบว่าจะทำให้คนใส่
กลายเป็นผู้ชนะสิบทิศเหนือศัตรูไปได้
นพคุณเองไม่เชื่อนัก แต่เขาอยากลองพิสูจน์...
“หวังว่าคนอื่นในทีมเราจะทำงานได้ดี พร้อมหน้า ไม่ตกไม่หล่น” นพคุณเปรย
“เออน่า ฉันเองยังเชื่อมือเจ้าพวกนั้นว่าจะไม่ทำให้เราผิดหวัง”
ทั้งสองพูดกันโดยต่างรู้ดีว่ากำลังหมายถึงใครบ้าง
นาทีนี้ ทั้งฝ่ายรุกและฝ่ายรับกำลังเตรียมงานกันอยู่ เพื่อรอคอยคืนสำคัญ
ที่กำลังจะมาถึง ผู้รุกในกระดานหมากเกมนี้เห็นจะเป็นทีโจร ตามที่พวกเขา
ได้ส่งสารท้าทายไปก่อนหน้านี้แล้วพวกมันคือฝ่ายต้องเตรียมรับ...
ฉากที่พวกเขากะการณ์ไว้กำลังจะเกิดขึ้น โดยอาศัยมือของพวกมันเองนั่นแหละลงแรง
เพื่อที่พวกเขาได้เข้าไปละเลงเล่นตามใจ เกมนี้ตาดีตาร้ายจะเป็นของใคร คงต้องให้รู้ในคืนนี้!
ปองเกียรติ อรรณพ รวมถึงหมอทศพลบิดาของสุทัศน์
สามเหล่าซึ่งอยู่เบื้องหลังการจัดงานครั้งนี้ต่างได้รับสารท้าทาย
โดยเบื้องแรกเป็นไฟล์ที่ตัดมาจากกล้องรักษาความปลอดภัย
ซึ่งจับอยู่ยังเสื้อทองตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง กล้องซึ่งบันทึกภาพไว้
กลับติดภาพเงาร่างของนพคุณ หัวหอกของทีมโจรที่ลงมือป่วนพวกเขา
มาตลอดระยะหลังชายหนุ่มก้าวสบายๆเข้ามาในเฟรมไม่ได้มองมายังกล้อง
เลยด้วยซ้ำ ทว่ากลับเอาจดหมายท้าทายมาทิ้งไว้ข้างตัวเสื้อทองนั้นเอง
ใจความคือแจ้งเตือนว่าจะขโมยของสำคัญไปเสียในวันงาน ลีลาเตือนก่อนปล้นนี้
...ราวกับเป็นจอมโจรลูแปงก็ไม่ปาน
เรื่องที่ว่านพคุณโผล่มาจากไหนยังไง ทำไมสัญญาณเตือนภัยไม่ดังนั้น
อาจไม่เป็นที่กังขาของผู้ถูกท้าทาย แต่ใจความอยู่ที่การมีโจรสักคน
ส่งภาพอุกอาจมาเย้ย นี่คือสัญลักษณ์การปรามาสที่ฝ่ายโจรต้องการจะสื่อสาร
นพคุณเองก็กำลังรอให้พวกปองเกียรติเข้าใจอย่างที่เขาหวังจะให้มันเข้าใจ...
ชายหนุ่มมัวคิดเพลินจนเกือบลืมฟังบทสนทนาของเพื่อนแว่นข้างกาย
“แกรู้ไหมว่าคามิลล่าน่ะ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเดินป่าและวางกับดักสัตว์
ฉันลองเล่าอะไรที่มันเทียบได้กับแผนที่เราคิดๆกันให้เจ้าหล่อนฟัง คามิลล่าบอกว่า
หวังได้สองอย่าง ...เป็นแผนที่น่าจะได้ผลดีเยี่ยม หรือไม่ก็ห่วยแตกไม่เป็นท่า”
ถึงจุดนี้เขาก็ขี้เกียจฟังไอ้ชามันโม้เรื่องสาวคนโปรดคนใหม่ของมันเต็มทน
“แต่แม่คุณเขากลับบราซิลไปเมื่อวานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“แต่ปีหน้าเขาจะมาอีก” สุวิชาอุบอิบ
“ปีหน้าแกก็มีเมียแล้วส่วนคามิลล่าก็คงได้หนุ่มคนใหม่ไปแล้วเหมือนกัน เลิกเพ้อซะที”
นพคุณทำลายความฝันเพื่อนอย่างไม่ไยดี เมินเฉยกับอาการกัดฟันกรอดๆ“พนันกันไหมล่ะ”
“ไม่เอา” สุวิชาเชิดหน้าทำงอน ทั้งออกตัวเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อน“เบื่อ พนันอะไรกับแกทีไรแพ้ตลอด”
“ว่าแต่ทำแผนที่คราวนี้ละเอียดแน่นะ อย่าให้ฉันต้องไปติดแหง็ก
อยู่กลางทางเหมือนตาก่อนอีกนะ” ชายหนุ่มเอ่ยเหมือนแกล้งเปลี่ยนเรื่อง
“ละเอียดสิ ฉันยังจำไม่ลืม ตอนปล้นครั้งแรกทำพลาดไปนิดหน่อย
แกก็ยังอุตส่าห์จำมาบ่นยาวได้จนวันนี้นะ บ่นจนหูนายชาคนนี้โคตรจะชาไปหมดแล้ว
นี่ฉันก็แทบจะใส่ทางมดเดินลงไปด้วย หลงก็โง่เป็นลิงแล้วไอ้หัวขโมย!”
สุวิชาได้ทีก็หลอกด่าคืนชุดใหญ่
นพคุณพยักหน้า รู้สึกว่าพร้อมแล้ว แต่ความลับอย่างหนึ่งที่เขายังไม่ได้บอกใครออกไป
แม้กระทั่งเจ้าตัวนุ่มที่อยู่ด้วยกันเกือบตลอดก็ไม่มีส่วนรู้เห็นในความจริงอันนี้...
ตั้งแต่วันที่กลับไปเก็บของที่รังของทีมปล้น เขาได้ลองเปิดคอมพิวเตอร์ในห้องที่ตน
ใช้ร่วมกับไอ้เอก ก็ขโมยใช้เนทจากข้างบ้านตามธรรมเนียนนั่นแหละ เพียงหวัง
จะดูอะไรเรื่อยเปื่อย... กลับได้พบอีเมลฉบับหนึ่งถึงมัน ส่งมาจากอาปองเกียรติของมันเอง
ด้วยแอดเดรสที่เขาจดจำได้ว่าเป็นของอามันจริงไม่ผิดแน่
ข้อความที่ส่งมามีเพียงว่า ‘ตกลงตามนั้น’
เวลาที่จดหมายอิเล็กทรอนิกส์ฉบับนั้นถูกส่งมา คือก่อนวันที่จะบุกตึกดำกันเพียงไม่กี่วัน
นอกนั้นก็ไม่มีหลักฐานอีเมลอื่นอีก คาดว่าคงเหลือเพียงแต่เมลนี้เป็นฉบับสุดท้าย
เพราะมันรีบร้อนจนลืมลบหรือไม่ก็อย่างใดอย่างหนึ่ง
ตกลงอะไร?!
นั่นทำให้ใจเขาแกว่งมาจนตอนนี้ และผู้ที่จะยืนยันความจริงได้ ก็มีแค่ไอ้เอกคนเดียว
เย็นย่ำมาเยือน นพคุณเตรียมความพร้อมอยู่ในห้องหนึ่งของโรงแรมติดกันที่เพิ่งเปิดเอาไว้
เขาอาบน้ำแต่งตัวอย่างไม่เร่งร้อน แม้มีภารกิจคลุกฝุ่นก่อน แต่ก็ต้องเตรียมเสื้อผ้า
สำหรับจะเอาไว้เปลี่ยนสวมเข้างานเอาไว้ ชายหนุ่มเลือกเสื้อทรงสูทดำแบบไม่เป็นทางการ
ไว้สวมทับเสื้อยืดสีขาวตัวในง่ายๆ แต่วันนี้เขาโกนหนวกเคราออกหมดจด รวบผมเรียบร้อยกว่าเคย
หวังว่าคงเผยรัศมีเจ้าชายอย่างที่ใครๆชอบล้อออกมาได้ เผื่อจะได้ดูภูมิฐาน
กลืนกับคนรวยแท้ๆกับเขาบ้าง...บัตรเชิญก็มีพร้อม เดินเข้าไปอย่างอุกอาจ
เหมือนไม่มีลับลมคมในนี่แหละดีที่สุด
ศัตรูที่รู้ใจก็คล้ายเพื่อนสนิท!เขาเชื่อว่าพวกมันจะปล่อยให้เกมครึ่งแรกเป็นของเขา
ด้วยต้องการจะดูลีลาผู้มาท้าทายให้ถึงที่สุดเช่นกัน
ตัวนุ่มเองก็ถูกบอกให้แต่งตัวสวย แม้การปรากฏตัวให้คนทุกคนเห็นได้ดูจะเป็นเรื่องยาก
แต่เชื่อว่าขอให้เป้าหมายที่อยากให้เห็นมองมาเห็นในเวลาที่พอเหมาะก็พอแล้ว
วันนี้วิญญาณสาวอยู่ในชุดไทยประยุกต์สมัยสุโขทัยที่ช่วงบนเป็นผ้าแถบคาดอก
สีทองโปร่งบางสอดสานผ้าลูกไม้รั้งสูงขึ้นมาอวดองค์เอวยิ่งกว่าเกาะอกที่ใส่อยู่ตามปกติ
ช่วงไหล่ทับทรวงดำเจาะช่องโปร่งสลับทึบเดินลายทอง ล่างเป็นซิ่นยาวครึ่งแข้งทิ้งชายผ้า
เป็นกาบใหญ่ทับซ้อนหลายทบ เดินดิ้นลายทองสลับพื้นดำเช่นกัน เท้าเปลือยเปล่า
มีกำไลข้อเท้าสวมไว้ทั้งสองข้างกำไลข้อมือข้อแขนครบครัน
ทั้งหมดนั้นไม่เท่าผมเผ้าวันนี้แปลกตาไปจากผมหางเป็ด ผมของเธอถูกเปลี่ยนให้
ยาวลงมา บิดพันด้วยเกลียวเถาวัลย์สีทองไว้บนบ่าข้างหนึ่ง ตุ้มหูเป็นลายดอกไม้
ทองถักประณีต ที่สะดุดใจคือดวงตาซึ่งวาดไว้สวยเช้งยิ่งกว่าที่เช้งอยู่แล้วราวกับ
นางเทวีจากสวรรค์ชั้นไหน ก่อนเจ้าตัวจะแสดงการประนมมือไหว้ชดช้อยราวกับจะ
ซ้อมไปประกวด ขัดกับนิสัยแท้จริงที่ซ่อนไว้เต็มทน
นพคุณขมุบขมิบว่าม้าดีดกะโหลกเอ๊ย ก่อนจะเอ่ยปากดังๆ “ไม่ต้องเลิศหรูขนาดนี้
ก็ได้ละมั้ง แค่ปลอมเป็นพริตตี้ใส่ชุดโบราณธรรมดา ชุดก็ไม่เรียบร้อยด้วย...”
ชายหนุ่มปรายตาลงตรงช่วงเอววูบเดียว แล้วก็เมินมองไปทางอื่น หูยินเสียงหัวเราะร่าเริง
ของคนดื้อรั้น เขาไม่ได้พูดเล่นซะหน่อย เธอควรจะรับฟังอย่างจริงจังกว่านี้มากๆ
นพคุณถอนใจ ดึงแขนตัวนุ่มมาใกล้หน้าต่าง ท้องฟ้ายังไม่เริ่มมืดแต่เพิ่งผ่าน
คืนพระจันทร์เต็มดวงมาได้สี่ซ้าห้าคืน คืนนี้ดวงจันทร์จะฉายแสงแรงกล้า
ทำให้แม่สาวของเขาคนนี้มีพลังเข้มแข็งเพียงพอ แต่ไม่ว่าอย่างไร เขากลับห่วงนัก
แม้บางขณะรู้สึกว่าเธอคล้ายจะเป็นวิญญาณที่มีอำนาจมากอาจจะพอๆกับ
เจ้าเขาทรายเลยด้วยซ้ำ แต่ดูแววตาสนุกสนานครื้นเครงนั่นสิ จะไม่ให้ห่วงยังไง
...พวกปองเกียรตินั้นต่อสู้ด้วยวิธีของคนปกติเสียที่ไหน ยิ่งไอ้โม่งชุดดำนั่น
ที่แม่คนนี้กลัวด้วยแล้ว ถ้าต้องเผชิญหน้ากันโดยไม่มีเขาจะทำอย่างไร
“ถ้าคืนนี้มีเรื่องอะไรละก็ หนีก่อนเลย เข้าใจไหม ไม่ต้องรอ หนีไปกับเจ้าทราย”
หวังว่ากุมารทองของครูฤทธิ์คงพึ่งได้ นพคุณยิ้มเมื่อก้มลงมองอีกฝ่าย
สูดจมูกฟุดฟิดเหมือนติดมาจากตอนเป็นกระต่าย
“ต้องรอดด้วยกันหมดสิ”
ชายหนุ่มกลั้นหายใจไปชั่วขณะ ในความคิดของเขา หลายอย่าง
ถ้าไม่ยอมเสี่ยงหรือสูญเสียก็ไม่มีวันได้มา
โดยเฉพาะสิ่งที่เรียกว่าความจริง
ราคาของเพื่อน
ก่อนงานเริ่ม เขากับสุวิชาเคลื่อนทำเลไปส่องดูการมาถึงของคนสำคัญ
ยังเทอร์เรซที่ยื่นจากตัวตึกเคียงใกล้ ก็โรงแรมที่มาเปิดห้องไว้นั่นแหละ
ซึ่งนี่เป็นทำเลเหมาะเจาะ อยู่ติดกันกับโรงแรมหรูอันเป็นสถานที่จัดงาน
ใช้แว่นตามองไกลอย่างพิเศษดูเผินๆก็เหมือนหนุ่มแว่นสองคนออกมายืนคุยกัน
มองจากตรงนี้ลงไปเห็นรถหรูหราคันยาวของกลุ่มเป้าหมายทยอยกันเข้าจอดอย่างต่อเนื่อง
คนแรกที่มาถึงก่อนเวลางานเริ่มนานโขคือคุณหญิงเจ้าของงานซึ่งอุ้มสุนัขพันธุ์พุดเดิ้ล
คู่ใจไว้แนบอก ใช้เวลาไม่น้อยหยุดยืนทักทายโอภาปราศรัยกับคนที่มาต้อนรับ
“ท่าจะชอบทองมากจริงๆ คุณหญิงประกายทอง แม้แต่หมาพุดเดิ้ล
ที่อุตส่าห์หนีบมาด้วยก็ขนสีทอง” นพคุณขยับแว่นมองให้ถนัด
“ถ้าแกหมายถึงเคยเป็นสีทองน่ะนะ” สุวิชาทำเสียงง่วงจัด“เพราะตอนนี้มัน
หรอมแหรมจนดูไม่ออกแล้ว เหมือนกับแกะที่ถูกกล้อนขน ยังกล้าเอามาอวด...บ้าเอ๊ย
ฉันเกลียดที่สุดหมาพุดเดิ้ลแก่ๆแรดๆระริกระรี้ปากเปราะ หมาหน้าเซเว่นยังน่ารักกว่า
ไม่เข้าใจว่าปล่อยให้มันเลียหน้าเลียตาได้ยังไง
นั่น!ทำท่าจะเลียหน้าคนที่เข้ามาคุยกะยายคุณหญิงแล้ว อี๋!”
“ดูปากพูดเข้า เจ๊เค้ารักของเค้า” นพคุณหัวเราะหมาน้อยสารรูปแบบนี้ยังกล้า
กระเตงออกงาน ไม่เกรงใจผู้เชี่ยวชาญแก่ๆขรึมๆที่อยากจะสนใจ
เสวนาแต่เรื่องทอง แปลว่ารักมากจริงๆ
หลังจากคุณหญิงเดินลากชายผ้าไทยกรุยกรายพาร่างอุ้ยอ้ายจากไปไม่นาน
รถคันใหม่ก็แล่นมาจอดเทียบ เป็นรถตู้ราคาเป็นหลายล้านสำหรับให้นั่งนอน
ได้อย่างสบายเหมือนโซฟาที่บ้าน ผู้ที่ก้าวลงมาคือปองเกียรติในชุดสูทซาฟารีสีขาว
หมวกขาวเห็นถนัดแต่ไกลและถัดมา...หมอทศพลชายรูปร่างเตี้ยล่ำบิดาของหมอสุทัศน์ตัวดี
ของพวกเขาก็ปรากฏกาย เห็นผมย้อมดำขลับที่ทาน้ำมันไว้เยิ้ม เจ้าตัวยังถือไม้เท้าอันเล็กติดมือมาด้วย
“นอกจากสูงพอๆกัน หมอพ่อลูกคู่นี้ดูไม่มีอะไรคล้ายกันเลย ลูกสาวยังมีมาดกว่าเยอะ”
สุวิชาช่างวิจารณ์ออกมาได้ตรงกับความคิดของนพคุณพอดิบพอดี
...หลังรถตู้เคลื่อนออกไปไม่นานรถดำปลาบคันยาวแล่นมาเทียบ ไม่น่าเชื่อ รัฐมนตรีอนันต์!
คนผู้ที่จริงๆแล้วไม่ได้มีกำหนดจะมาร่วมงานวันนี้ด้วยตัวเอง ที่ขนาบข้างไม่ห่าง
คล้ายจะเป็นบอดี้การ์ด ทว่าแต่งกายออกจะมิดชิดจนผิดปกติ สวมถุงมือ หมวกดำ
แว่นดำ เสื้อดำคอตั้งปิดขึ้นมาเลยช่วงคาง
ชายประหลาดกิริยาแข็งคุ้นตาคนนั้นค่อยๆหันมา เงยหน้าขึ้น มองมายังพวกเขา
จนหยุดสบตากับนพคุณ วินาทีนั้น...เหมือนอากาศรอบกายหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว
กระแสความรู้สึกบางอย่างไหลทะลุทะลวงผ่านอากาศส่งมาถึงจนตัวชาวูบ
ชายหนุ่มชะงักค้างจ้องมองตามจนอีกฝ่ายเดินเคียงรัฐมนตรีอนันต์เข้าไปในตึกแล้ว
เขาจึงเพิ่งจะได้ผ่อนลมหายใจ
“ตกใจที่เขามาหรือ” สุวิชาตบไหล่เพื่อนหนักๆ
สมัยเด็กนั้นนอกจากเป็นเอก ก็มีสุวิชาอีกแค่คนเดียวที่นพคุณยอมให้รู้เรื่องพ่อ
จนกระทั่งมีทีมปล้นขึ้นมากานต์รวีกับเจตน์จึงร่วมรับรู้ แต่สองคนนั้นก็ไม่ได้
ให้ความสนใจนัก... แต่คราวนี้เจ้าแว่นนี่เข้าใจผิดถนัด เขากำลังตกใจกับ
ชายชุดดำนั่นต่างหาก ศัตรูที่เปี่ยมพลังบัดนี้ได้มารวมตัวกัน วันนี้ได้มาถึงแล้ว
ถึงเขาจะรังควานก่อกวนคนเป็นบิดามาโดยตลอดตั้งแต่เริ่มปล้น
แต่เมื่อได้เห็นฝ่ายนั้นมาอยู่เคียงข้างคนที่จ้องเอาชีวิตตน ความรู้สึกกลับต่างออกไป
หรือว่า...มาถึงจุดที่ถอยกลับไม่ได้แล้วจริงๆ
“เรายังมีงานต้องทำต่อ อย่ามัวตะลึงอยู่เลย ว่าแต่ผู้ช่วยลับๆสองคนของแก
ที่ไม่ยอมบอกฉันว่าเป็นใครนั่นน่ะ จะทำงานได้ไม่พลาดจริงหรือเปล่าวะ”
ในห้องรับรองที่แยกห้องให้คนสำคัญแต่ละรายได้พักผ่อนเป็นสัดส่วนหลังจากมาถึง
หมอทศพลยิ้มกริ่มตาเยิ้ม เมื่อเห็นว่ามีสาวสวยในชุดไทยโบราณรอต้อนรับอยู่แล้ว
ถึงสองข้างโซฟาตัวใหญ่โอ่อ่า
“จุ๊ๆๆ นึกว่าเจอนางฟ้า... ชื่ออะไรกันบ้างจ๊ะหนูๆ เอาชื่อเล่นนะ ป๋าจะได้เรียกคล่องปากหน่อย”
คนฟังกลืนน้ำลายฝืดคอแต่ยังต้องปั้นสีหน้ายิ้ม มิน่า ที่วังห้าธาตุยังต้องมีสาว
ไว้ให้บริการคลายเหงามากมายจนสามารถเอามาแบ่งให้แขกได้เชยชม น่าเสียดาย
ท่วงท่าบุคลิกตาคนนี้กลับดูด้อยกว่ารสนิยมในการสร้างบ้านที่เลิศหรูอลังการ
มีมูลค่าทางศิลปะสูงลิบ
“ดิฉันนุ่มค่ะ” หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ ก่อนปรายตามองเพื่อนสาวที่ยังเงียบ
แข็งค้างไปแล้วในท่าไหว้เก้กัง “คนนี้ทรายค่ะ...เพิ่งมาใหม่
ยังไม่ค่อยคล่องงาน ท่านอย่าถือสาเลยนะคะ”
“ดิฉันอะไรกัน แทนตัวว่าหนูสิจ๊ะ ไม่น่ารักเลย”
เมื่อหมอทศพลหัวเราะแล้วนั่งลงสาวงามในชุดสุโขทัยทองระยับกุลีกุจอเข้าไปปรนนิบัติ
ไม่คาดว่าพอยื่นน้ำใบเตยในแก้วประดับใบเตยประดิษฐ์ประดอยอย่างไทยแท้ให้
ชายกลางคนกลับพยายามคว้าไขว่มือตนไว้
หญิงสาวสะดุ้งเฮือก ชักมือหลบ เกือบทำให้หมอทศพลอารมณ์เสียเข้าแล้ว
ถ้าไม่ได้ผู้เล่นตัวสำรองที่ตอนนี้เกิดสปิริตฮึดสู้ยัดมือเข้าใส่อุ้งมือหนาเหมือนหมีควาย
นั้นแทนอย่างยอมถวายตัว
“ป๋าคะ เมื่อยหรือเปล่า ทรายนวดให้ดีกว่า” สาวสวยมือใหม่ฉีกยิ้มหวานหยดให้เป้าหมาย
“เพิ่งมาถึงจะเมื่อยอะไรกัน ยังฟิตปั๋ง” ไม่พูดเปล่า
มือยังวางน้ำใบเตยลง หันมาฉวยร่างอ้อนแอ้นขึ้นนั่งซ้อนตัก
“ว้าย!”
เสียงอุทานยั่วยิ้มใส่จริตเรียกเสียงหัวเราะถูกใจจาก‘ป๋า’
ในขณะที่สาวคนแรกถอยไปยืนกัดเล็บเสียไกลเกือบจะชิดมุมห้อง
ส่งสายตาเอาใจช่วยเพื่อนผู้แอบหันมาทำหน้าอี๋แหยะอย่างสุดสยอง
ยามเมื่อหมอชีกอซุกหน้าเข้าซบซอกคอขาวผ่องทั้งกลางวันแสกๆ
ทำตัวรุ่มร่ามได้ขนาดนี้ทั้งที่เตรียมตัวมาออกงานการกุศล
ช่างเป็นตาแก่ที่น่าละอายเหลือเกิน
“อดทนไว้นะทราย” ตัวนุ่มขยับปากไม่มีเสียง ก่อนจะค่อยๆคืบตัวเข้าไปประคอง
แก้วน้ำใบเตยเย็นๆขึ้น พยายามยื่นหลอดจ่อให้ถึงปากของเป้าหมายที่กำลังสนใจ
และเล็มชิมความสาวของกุมารทองที่แปลงเป็นสาวชุดทองอย่างมึนเมาในอารมณ์
“นี่อร่อยกว่านะคะป๋า จิบ อ้ะ...จิบให้ชื่นใจสักนิดนะคะ จะได้อารมณ์ดี”
หมอลามกที่รับมือยากกว่าที่คิดหลายร้อยเท่ายืดปากจู๋ร่อนเข้าหาหลอด
ก่อนจะสบตาหวานเยิ้มพลางดูดดื่มน้ำใบเตยจ๊วบๆ เสมือนกำลังดูดสิ่งอื่นอยู่ก็ไม่ปาน
จวบจนน้ำหมดแก้ว ชายชีกอจึงค่อยสงบ แววตาพร่างยิ้มอ่อนแสงลงในบัดดล
“หายบ้าหรือยังคะป๋า!” ตัวนุ่มกัดฟันถาม
“หายแล้ว” คนที่ยังมีน้ำใบเตยหยดจากริมฝีปากตอบอย่างเชื่อฟัง
“โอ๊ย! อยากจะกรี๊ดๆๆ” กุมารทองในร่างสาวสวยชื่อน้องทรายลุกขึ้นสะบัดสะบิ้ง
มือไม้ปัดตามเนื้อตัวอย่างรังเกียจสุดทน ก่อนหันมาเห็นกิริยาตายซากของเหยื่อ
“เอ้า! อย่าทำท่าเอ๋อแบบนั้นสิวะลุง แสดงให้มันมีชีวิตชีวาหน่อย เดี๋ยวแม่ตบชัก”
คนเริ่มจะอินกับบทบาทสตรีเท้าสะเอวฉอดๆ
“ครับ มีชีวิตชีวา” หมอทศพลพยักยิ้ม ตอบเชื่องๆ ทว่าด้วยแววตาพร่างประกายชีกอดุจเดิม
ตัวนุ่มวางแก้วลง ทอดถอนอย่างพอใจ ...เสร็จไปหนึ่ง!
ตามนิสัยของจอมโจรหรือผู้ร้ายผู้นิยมก่อการเอิกเกริกในภาพยนตร์หรือนวนิยายที่พบเห็นได้
ส่วนใหญ่มักจะลงมือในเวลาไฮไลท์ของงานให้ผู้คนแตกตื่น ตกตะลึงพรึงเพริด
และเขาก็ได้ดำเนินมาในแนวทางนั้นตั้งแต่เบื้องแรก ทว่าช่วงเวลาที่นพคุณเลือกลงมือจริง
น่าจะเป็นช่วงเวลาว่างเปล่าไร้ค่าที่โจรเท่ๆมักไม่เห็นอยู่ในสายตา...
หลังแยกจากสุวิชา เขาแฝงกายไปตามช่องแอร์ ฝ้าเพดาน ไหลเรื่อยไปตามตามแผนที่
ช่องทางลับซึ่งศึกษามาแล้วอย่างดี จนมาอยู่เหนือห้องเก็บทองประมูลซึ่งเป็นสมบัติส่วนตัว
ของคุณหญิง ของล้ำค่าเหล่านี้จะถูกทยอยเข็นช้าๆ ออกไปตามทางลาดพรมแดงทีละชิ้น
เพื่อค่อยๆอวดโฉมให้เปล่งประกายยั่วสายตาแขกเหรื่อ
ตอนนี้เสื้อทองกำลังนอนซ่อนประกายรออย่างสงบนิ่ง เป็นเวลาดีที่โจรไร้เกียรติสักคน
จะฉวยจังหวะมาฉกเอาไป
วูบแรกที่แง้มช่องระบายอากาศออกและได้เห็น เขาบอกได้ทันทีว่าเสื้อทองตัวนี้
เป็นของจริง ประกายทองบริสุทธิ์ประสานเป็นหนึ่งกับขุมพลังละเอียดอ่อนที่ถูกทอขึ้นมา
ด้วยหัตถาเทวดาหรือไม่ก็นางฟ้า เขาบอกได้เพราะเลือดโจร เลือดของผู้เชี่ยวชาญ
ด้านสมบัติเอกที่ทยอยผ่านมือมาไม่น้อยชิ้น
นพคุณเคลื่อนไหวตัวอย่างที่เรียกว่าถอดกระดูก พอให้ไหล่และช่วงตัวเลื่อนไหล
ผ่านช่องเล็กตรงผนังนั้นออกมาได้ ก่อนจะค่อยๆขยับร่างกายให้คืนกลับรูปเดิม
บังเอิญว่าทองในห้องนี้ไม่ได้ถูกป้องกันแน่นหนาอย่างในภาพยนตร์ฮอลลีวูด
อาจเพราะทุนสร้างสถานที่ไม่ถึงพอ แต่ก็ไม่ได้น้อยจนไม่มีเอาเสียเลย หากไม่ได้ใส่รหัสก่อน
และมีผู้เหยียบย่างลงบนพื้นห้อง สัญญาณเตือนจะดังทันที นพคุณจึงต้องลงทุนสวมทั้ง
ถุงมือตุ๊กแกถุงเท้ากับสนับเข่าและศอกที่ออกแบบมาใช้งานร่วมกัน พัฒนาการพิเศษ
จากกองทัพสหรัฐที่ทำให้คนขึ้นไปไต่ผนังได้ราวไอ้แมงมุม เอาเถอะ เขาอยากจะ
ปลอบใจตัวเองอย่างนั้น เพราะยังไงก็ยังดูดีกว่าเป็นไอ้ตุ๊กแก
สุวิชาได้ขโมยผลงานนี้มาจากคนในที่มีเส้นสายอีกต่อหนึ่ง มันทำจากเนื้อผ้า
Geckskinที่มีคุณบัติเดียวกับตีนตุ๊กแกเหนียวหนึบ เมื่อนำมาปรับเปลี่ยน
อีกเล็กน้อยก็ตรงความต้องการโจรพอดิบพอดี
คนอื่นอาจเพียงใช้เจ้านี่ไต่ผนังในแนวตั้ง แต่สุวิชากลับเพิ่มชุดที่ทำให้นพคุณไต่ได้คล่อง
แม้แต่บนเพดานอย่างน่าตกใจ เขาคืบคลานไปด้วยลีลาการใช่ร่างกายคล่องแคล่วราวกับไหล
ด้านกล้องนิรภัยนั้นถูกทำให้ฉายภาพซ้ำเดิมของเมื่อชั่วโมงก่อนตอนโจรยังไม่มาเรียบร้อยแล้ว
ชายหนุ่มจึงเกาะอยู่เหนือเสื้อทองอย่างสบายใจ แต่ไม่ชักช้าที่จะติดขอแน่นหนาไว้บนเพดาน
ก่อนปล่อยตัวในท่าเหมือนค้างคาวห้อยหัวลงไปหาสมบัติชิ้นนั้นอย่างเงียบงัน...
จนเมื่อกลับสู่ช่องเล็กที่ผนังได้เรียบร้อย ชายหนุ่มมุ่งไปสู่หนทางที่กว้างขวางเพียงพอ
เป็นจุดที่เขาซ่อนเสื้อผ้าเอาไว้ จากนั้นจึงถอดถุงมือถุงเท้าและสนับเข่าแขนออก
คงไว้แต่ชุดบางเฉียบข้างใน
เขาสวมเสื้อทองที่เป็นเกราะอ่อนเข้ากับตัว งัดเอามีดเหล็กน้ำพี้คู่ใจออกมา
ตั้งจิตมั่นว่าเชื่อในอำนาจของเสื้อมิใช่ลองดี ก่อนจะปาดคมมีดกับปลายนิ้ว
แปลก... แต่ก่อนเป้าหมายที่ต่อให้เหนียวแค่ไหน โดนมีดทรงอำนาจปานนี้
เข้าไปแล้วก็ยังต้องได้แผล นี่กับเหมือนเอาไม้ด้านๆมาถู นพคุณทดลองกำคมมีดดูเต็มแรง
เนื้อหนังไม่สะเทือนจริงอย่างว่า ศัตรูยอมปล่อยของดีง่ายเพียงนี้ มีจุดประสงค์อื่นแน่นอน
แต่เขามีทางเลือกอื่นหรือนอกจากฉวยมันไป?
ถึงอย่างไรใส่เจ้านี่ไว้ก็ปลอดภัยกว่ากัน
กานต์รวีควงแขนเดินเข้างานมาพร้อมหมอสุทัศน์ หญิงสาวเกล้าผมสูง
เรือนร่างระหงสง่าอยู่ในชุดดำเรียบหรูแขนยาวปาดเปิดไหล่ เครื่องประดับโดดๆ
เพียงตุ้มหูนิลลูกโตแนบกับติ่งหู งานนี้แม้มาอย่างไม่โดดเด่นสมฐานะดารา
ที่กำลังจะกลับคืนตำแหน่งนางเอก แต่ก็ภาคภูมิน่าชม เธอไม่ได้รู้สึกแย่กระไรนัก
เพราะวันนี้ยังมีงานนอกให้ทำ เอาคล่องตัวไว้ก่อนจะดีที่สุด
“เจ้าของงานเค้าเลือกเชิญแต่เต ตินพลกับลียา ดาราคู่ขวัญที่กำลังดัง
จากละครตราบสิ้นแสงอัสนี บทประพันธ์ของอสิตานักเขียนชื่อดังนี่คะ(เอิ่ม-_-‘)”
หญิงสาวบีบแขนสาวห้าวที่พาตนมาอย่างขอกำลังใจ
“รวีมากับทัศน์ไง ไม่ต้องห่วงนะ ต่อไปรวีจะดังกว่าพวกนั้นอีก! แย่หน่อยที่เราสนิทกันช้าไป”
ทอมสาวกระซิบข้างหูเอาใจ ทำเอาคนฟังขนลุกเกรียว…
ทว่าขนลุกในแบบที่ต่างออกไปจากความกระสันยินดี
แม้ว่าสุทัศน์จะหน้าตาท่าทางเข้มไม่เลว แต่ยังไงเธอก็ชอบผู้ชายเท่านั้น!
สายตาริษยากวาดไปทั่วงาน พบลลิยาในชุดทองที่ชูคอโดดเด่นคู่พระเอกรูปหล่อ
ของเจ้าหล่อน กานต์รวีมองอย่างโมโห เชิดหน้าเป็นกิ้งก่าทักทายแขกไปทั่วขนาดนั้น
หมั่นไส้...มันน่าเอากระเป๋าชาแนลในมือตบให้หน้าหัน หญิงสาวส่ายศีรษะแรงๆ
ความตกอับนี่มันคงอยู่กับเธอไม่นานแล้วละมั้ง
วันหน้าต้องเป็นวันของเธอที่ได้กรีดกรายเฉิดฉายแบบนั้นบ้าง
หญิงสาวได้แต่ข่มกลั้น รอเวลา...
เมื่อสวมชุดที่เตรียมมาเรียบร้อย นพคุณเดินเข้างานอย่างเข้าตามตรอกออกตามประตู
ได้สง่าผ่าเผยจริงดังว่า เขาชื่นชมดูลาดเลาในบรรยากาศสวยหรูไปพลาง
จนที่สุด จากหางตาพลันเห็นเสื้อทองถูกเข็นออกมาเรียบร้อยแล้ว
ชายหนุ่มซ่อนยิ้ม ของปลอม... น้ำหนักเท่ากัน
แต่ใช้อำนาจบังตาซึ่งรวมขึ้นมาจากคาถาของเขาและพลังส่วนหนึ่งของเจ้าทราย
ทำให้ของในครอบแก้วกระจกดูเหมือนเสื้อทองของจริงทุกประการ
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ต.ค. 2557, 08:16:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ต.ค. 2557, 08:21:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 1212
| << ๕.๓ ความสุขที่หมุนไป | ๖.๒ ราคาของเพื่อน >> |
ketza 7 ต.ค. 2557, 08:18:32 น.
เกดนุ่มมาแย้วค้าาา
เกดนุ่มมาแย้วค้าาา
อสิตา 7 ต.ค. 2557, 08:21:42 น.
เกดนุ่มมมม เร็วมากกกก
คุณโกลเด้นซัน – โอ้ว มาเม้นต์พอดี ตอบๆๆ นั่นสิคะ ตัวนุ่มแอบรักพี่เก้าแล้วละ
เดี๋ยวรอดูคราวหน้า ใครจะจูบใคร เขาทรายอยากให้พี่เก้าเป็นคนดีนะ
เล่นเฟซบุกรึยังคะ คุณโกลเด้นซัน 555 เวลาอสิตาแจกรางวัลอะไรจะได้ไปเล่นกับเขาบ้างนะ มาค่ะๆ
เกดนุ่มมมม เร็วมากกกก
คุณโกลเด้นซัน – โอ้ว มาเม้นต์พอดี ตอบๆๆ นั่นสิคะ ตัวนุ่มแอบรักพี่เก้าแล้วละ
เดี๋ยวรอดูคราวหน้า ใครจะจูบใคร เขาทรายอยากให้พี่เก้าเป็นคนดีนะ
เล่นเฟซบุกรึยังคะ คุณโกลเด้นซัน 555 เวลาอสิตาแจกรางวัลอะไรจะได้ไปเล่นกับเขาบ้างนะ มาค่ะๆ
yimyum 7 ต.ค. 2557, 09:08:06 น.
เอิ่มตามค่ะ -_-' แล้วถ้าตังเตมาจะเจอกับพี่เก้ามั้ยคะเนี่ย
เอิ่มตามค่ะ -_-' แล้วถ้าตังเตมาจะเจอกับพี่เก้ามั้ยคะเนี่ย
ภาวิน 7 ต.ค. 2557, 10:18:50 น.
ไอ้พี่เก้าหนังเหนียวแบบนี้เคี้ยวลำบากแย่
ไอ้พี่เก้าหนังเหนียวแบบนี้เคี้ยวลำบากแย่
Sukhumvit66 7 ต.ค. 2557, 12:28:05 น.
รอลุ้น งานมันน่าตื่นเต้นมาก รอตอนต่อไป...
รอลุ้น งานมันน่าตื่นเต้นมาก รอตอนต่อไป...
lovemuay 7 ต.ค. 2557, 12:48:05 น.
รอลุ้นตอนต่อไป ดูมันจะสำเร็จง่ายไปหน่อย ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่เลย
รอลุ้นตอนต่อไป ดูมันจะสำเร็จง่ายไปหน่อย ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่เลย
ยังไม่เรียกสำเร็จน้า ความระทึกยังไม่เริ่ม
พันธุ์แตงกวา 7 ต.ค. 2557, 15:03:08 น.
ป้าด เสื้อตีนตุ๊กแกนี่เป็นพัฒนาการสุดยอดเข้าทางโจรเลยนะ นี่ขนาดพี่เก้าว่ายังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ต้องอาศัยการถอดไหล่อีก ถ้ามีงานถอดหัวนี่บอกเจ้นะ เจ้จะวาบวาบวาบไปช่วยเอง
กานต์รวีร้ายกาจ ฉันจะเอาเออเมสตบเธอคืน ชริ
ป้าด เสื้อตีนตุ๊กแกนี่เป็นพัฒนาการสุดยอดเข้าทางโจรเลยนะ นี่ขนาดพี่เก้าว่ายังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ต้องอาศัยการถอดไหล่อีก ถ้ามีงานถอดหัวนี่บอกเจ้นะ เจ้จะวาบวาบวาบไปช่วยเอง
กานต์รวีร้ายกาจ ฉันจะเอาเออเมสตบเธอคืน ชริ
ดังปัณณ์ 7 ต.ค. 2557, 18:46:47 น.
ขอพาดพุงเจ่เจ้ข้างบนนิด...ถอดหัวคื้อ! เจ่เจ้จะเอาฮาไปหนายยยยยยยยยย ตอนนี้เขียนผียุมิใช่รึ มันต้องน่ากัวๆๆเด้!!
กลับๆๆ ขุ่นแม่กุเต่ยชอบเตี๋ยวน้ำตกรึ อาฮึๆๆๆๆ จำได้แระครั้งก่อน ขุ่นแม่บอกชอบ งั้นใส่ผักชีเยอะๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ตอนงานอรุณนึกว่าขุ่นแม่ไม่ชอบขึ้นไช้อย่างเดียวซะอีก หุๆๆๆ
ตอนนี้พี่เก้ากับพ่อชาทั้งแถบเล่นไรกานนนนนนนนนนนนนนนนนนน แหมๆๆๆหนุเขาทรายจ๊ะ ตักป๋าเป็นไงมั่งอ่า 555+ ดีนะเขาทรายไม่ต่อยแถมพก แต่ตอนแรกนี่ยังง่ายไป ง่ายไป....มันต้องมีตลบหลังม้วนหน้าตีลังกาแล้วก็บิดเกลียวซิน้า ถึงจะสมเป็นขุ่นแม่กุเต่ย
ว่าแต่....ใจดีมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกโหดร้ายยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หนอนดิ้นๆๆๆๆๆๆโดนสาดขี้้เถ้า 555+
ขอพาดพุงเจ่เจ้ข้างบนนิด...ถอดหัวคื้อ! เจ่เจ้จะเอาฮาไปหนายยยยยยยยยย ตอนนี้เขียนผียุมิใช่รึ มันต้องน่ากัวๆๆเด้!!
กลับๆๆ ขุ่นแม่กุเต่ยชอบเตี๋ยวน้ำตกรึ อาฮึๆๆๆๆ จำได้แระครั้งก่อน ขุ่นแม่บอกชอบ งั้นใส่ผักชีเยอะๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ตอนงานอรุณนึกว่าขุ่นแม่ไม่ชอบขึ้นไช้อย่างเดียวซะอีก หุๆๆๆ
ตอนนี้พี่เก้ากับพ่อชาทั้งแถบเล่นไรกานนนนนนนนนนนนนนนนนนน แหมๆๆๆหนุเขาทรายจ๊ะ ตักป๋าเป็นไงมั่งอ่า 555+ ดีนะเขาทรายไม่ต่อยแถมพก แต่ตอนแรกนี่ยังง่ายไป ง่ายไป....มันต้องมีตลบหลังม้วนหน้าตีลังกาแล้วก็บิดเกลียวซิน้า ถึงจะสมเป็นขุ่นแม่กุเต่ย
ว่าแต่....ใจดีมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกโหดร้ายยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หนอนดิ้นๆๆๆๆๆๆโดนสาดขี้้เถ้า 555+
goldensun 7 ต.ค. 2557, 18:51:39 น.
น้องนุ่ม น้องทราย แผนพี่เก้าสำเร็จไปหนึ่ง แต่จะวางยากี่คนคะนี่
ก็สมกับที่เก้าสงสัยเรื่องเอาเสื้อทองได้ค่อนข้างง่าย ฝั่งรับน่าจะมีเหตุที่ยอมสละให้นะนี่ มีเสื้อทองอย่างนี้ ชีวิตที่เหลือน่าจะเสียยากแล้วมังคะ แล้วยังกล้ากลับเข้างานแสดงเสื้ออีก มีแผนอะไรต่อน้อ
เล่นเฟซนานๆทีคะ เข้าไปดูข่าวคราวเพื่อน คราวก่อนก็ร่วมทายดอกไม้บนปกหนังสือมาด้วยแล้วค่ะ
น้องนุ่ม น้องทราย แผนพี่เก้าสำเร็จไปหนึ่ง แต่จะวางยากี่คนคะนี่
ก็สมกับที่เก้าสงสัยเรื่องเอาเสื้อทองได้ค่อนข้างง่าย ฝั่งรับน่าจะมีเหตุที่ยอมสละให้นะนี่ มีเสื้อทองอย่างนี้ ชีวิตที่เหลือน่าจะเสียยากแล้วมังคะ แล้วยังกล้ากลับเข้างานแสดงเสื้ออีก มีแผนอะไรต่อน้อ
เล่นเฟซนานๆทีคะ เข้าไปดูข่าวคราวเพื่อน คราวก่อนก็ร่วมทายดอกไม้บนปกหนังสือมาด้วยแล้วค่ะ