=ตราบสิ้นแสงอัสนี= -
นี่คือเรื่องของนางฟ้า ชื่อมณีเมขลา
คือเรื่องของอสุรา ชื่อรามสูร
แต่นี่... ไม่ใช่เรื่องรักที่จะพาคุณย้อนอดีต
เราจะพาคุณข้ามผ่านกลุ่มเมฆ กาลเวลา และสายฟ้า
"สู่อนาคต"
คือเรื่องของอสุรา ชื่อรามสูร
แต่นี่... ไม่ใช่เรื่องรักที่จะพาคุณย้อนอดีต
เราจะพาคุณข้ามผ่านกลุ่มเมฆ กาลเวลา และสายฟ้า
"สู่อนาคต"
Tags: เมขลา รามสูร สายฟ้า องค์อินทร์ อินทรชิต
ตอน: บทที่ ๓ จดหมายจากอนาคต (จบบท)
มันเป็นสถานที่บ้าบออะไรอย่างนั้น!
คนจิตแข็งอย่างเขายังถึงกับประสาทเขม็งเกลียว เมื่อพบว่าในพื้นที่รกร้าง
ห่างไกลแถบแม่วงก์ ใต้พื้นป่า สถานที่แห่งนั้นกบดานอยู่ใต้ผิวดินและใบไม้
หมอกขาวเกลื่อนงำในวันที่เขาย่างไปถึง อากาศเย็นชวนอึดอัดโรยตัวจัด
ตฤณภพหาทางเข้าไปสู่สิ่งก่อสร้างที่เร้นอยู่ใต้ผืนดินจนสำเร็จ
รูปลักษณ์ภายนอกที่ถูกกลบฝังเป็นอย่างไรนั้นไม่รู้ได้ แต่เมื่อย่างเท้าเข้าสู่ภายใน
จากประสบการณ์ โครงสร้างผสมไทเทเนียมและแปลนของมันเป็นตัวบอกกล่าว...
สิ่งนี้ดูล้ำสมัยเหมือนอะไรสักอย่างที่จะเห็นได้บนจอภาพยนตร์ คิดเล่นๆ หรือมันจะเป็น
ยานบินจากนอกโลกถูกจอดทิ้งร้างไว้เนิ่นนานแล้ว แต่คงไม่ใช่แน่ เพราะสัญลักษณ์
ของอารยธรรมมนุษย์ชี้ชัด อักษรเทวนาครีเป็นคำว่าโอมกลับด้าน
พบบนบานประตูทางเข้าที่เลื่อนเปิดออกต้อนรับ
ชายหนุ่มรู้สึกหนาววูบตั้งแต่วินาทีที่ก้าวล่วงเข้ามา ในนี้ไม่ได้กว้างขวาง
ทางบังคับให้เขาไปต่อจนถึงห้องอันเป็นที่นัดแนะในจดหมาย... ไม่มีใคร
มีเพียงเสียงพูดของคอมพิวเตอร์ มันสั่งให้เขานอนหลับไปในแคปซูลแก้วนั่น
ใครจัดแจงสร้างเรื่องตลกร้ายขนาดนี้ได้ ตรีเมฆ สันติ หรือพวกมันรวมตัวกันทำบ้าๆกับเขา
อยากแกล้งให้คลายเศร้า... ทว่าสถานที่ เทคโนโลยีที่รายล้อม ระบบต่างๆกลับล้ำยุค
สิ่งนี้ไม่มีวันตบตาคนอย่างเขาได้ มันคือของจริง สงสัยก็แต่ว่านอนลงในครอบแก้วนั้น
แล้วจะเดินทางไปสู่อนาคตได้อย่างไร?!
ตฤณภพหัวเราะเสียงดังลั่นออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เสียงของเขาสะท้อนไปในอาคาร
หรือห้องยานอันไร้ผู้คน หากสามารถหนีหน้าไปจากโลกนี้จริงๆคงดีเหมือนกัน
กวาดตาไปรอบๆ มีแผงควบคุมรกๆที่ดูคล้ายกำลังนิทราสนิท โต๊ะทำงานแบบ
กลืนเป็นส่วนของผนังห้อง ภายใต้แสงสว่างนวลตา มีสองแคปซูลอยู่เคียงข้างกัน
สองเตียง ไว้รอใคร...ภายในแคปซูลมีเตียงหยุ่นสีขาวสะอาด หากเขานอนลง
หลับตาสักพัก อาจมีคนโผล่มาเฉลย ว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องตลก
ชายหนุ่มถอดแว่น นวดคลึงขมับช้าๆ ตาน้ำที่ไม่คิดว่าจะมีคล้ายกำลังซึมเอ่อ
จากบ่อที่แห้งแล้วในดวงตา เขาส่ายหน้า รับไม่ได้กับความอ่อนแอของตัวเอง
ร่างเซซังเสียหลักถอยไปนั่งลงยังเตียงแคปซูลที่เผยอรอคอย
เขาคงเครียดมาหลายวัน บางที...ทุกอย่าง ทั้งจดหมาย
อาจเป็นภาพหลอน รวมถึงสถานที่นี้ก็อาจเป็นเพียงจินตนาการที่เขาสร้างขึ้นมาเอง
ตอนนี้ตัวตนของเขากำลังอยู่ที่ไหน อะไรคือจริง อะไรคือลวง?
ร่างสูงใหญ่ที่อ่อนล้าค่อยๆผ่อนลงพัก เตียงที่ห่อหุ้มด้วยครอบแก้วใสเปิดรอ
คล้ายกลีบดอกไม้กินแมลงที่โหยหิว!!
ร่างสูงใหญ่ที่อ่อนล้าค่อยๆผ่อนลงพัก เตียงที่ห่อหุ้มด้วยครอบแก้วใสเปิดรอ
คล้ายกลีบดอกไม้กินแมลงที่โหยหิว!!
“พอเถอะ ความไม่จริง” เขาหลับตา ถอนหายใจ
“ช่วยพาฉันไป ที่ไหนก็ได้ ไปให้พ้นจากตรงนี้...” ท้ายประโยคพึมพำ
แล้วเขาก็หลับไป ดับความรู้สึกไปเฉยๆ ไม่รู้เลยว่าจากนั้นแคปซูลเลื่อนปิดลงเงียบเชียบ
อากาศเริ่มถูกดึงไหลออก แทนที่ด้วยของเหลวสีน้ำเงินที่แสนอบอุ่น ไฟในห้องมืดลงทีละจุด
จนแสงทั้งมวลดับสิ้น
กลับไปยังจุดเริ่มต้น...
คล้ายถูกแห่กล่อม
ปลอดภัยอยู่ในครรภ์อันอ่อนโยนของมารดา
{โปรดติดตาม
บทที่ ๔ แผนพระพรหม}
คนจิตแข็งอย่างเขายังถึงกับประสาทเขม็งเกลียว เมื่อพบว่าในพื้นที่รกร้าง
ห่างไกลแถบแม่วงก์ ใต้พื้นป่า สถานที่แห่งนั้นกบดานอยู่ใต้ผิวดินและใบไม้
หมอกขาวเกลื่อนงำในวันที่เขาย่างไปถึง อากาศเย็นชวนอึดอัดโรยตัวจัด
ตฤณภพหาทางเข้าไปสู่สิ่งก่อสร้างที่เร้นอยู่ใต้ผืนดินจนสำเร็จ
รูปลักษณ์ภายนอกที่ถูกกลบฝังเป็นอย่างไรนั้นไม่รู้ได้ แต่เมื่อย่างเท้าเข้าสู่ภายใน
จากประสบการณ์ โครงสร้างผสมไทเทเนียมและแปลนของมันเป็นตัวบอกกล่าว...
สิ่งนี้ดูล้ำสมัยเหมือนอะไรสักอย่างที่จะเห็นได้บนจอภาพยนตร์ คิดเล่นๆ หรือมันจะเป็น
ยานบินจากนอกโลกถูกจอดทิ้งร้างไว้เนิ่นนานแล้ว แต่คงไม่ใช่แน่ เพราะสัญลักษณ์
ของอารยธรรมมนุษย์ชี้ชัด อักษรเทวนาครีเป็นคำว่าโอมกลับด้าน
พบบนบานประตูทางเข้าที่เลื่อนเปิดออกต้อนรับ
ชายหนุ่มรู้สึกหนาววูบตั้งแต่วินาทีที่ก้าวล่วงเข้ามา ในนี้ไม่ได้กว้างขวาง
ทางบังคับให้เขาไปต่อจนถึงห้องอันเป็นที่นัดแนะในจดหมาย... ไม่มีใคร
มีเพียงเสียงพูดของคอมพิวเตอร์ มันสั่งให้เขานอนหลับไปในแคปซูลแก้วนั่น
ใครจัดแจงสร้างเรื่องตลกร้ายขนาดนี้ได้ ตรีเมฆ สันติ หรือพวกมันรวมตัวกันทำบ้าๆกับเขา
อยากแกล้งให้คลายเศร้า... ทว่าสถานที่ เทคโนโลยีที่รายล้อม ระบบต่างๆกลับล้ำยุค
สิ่งนี้ไม่มีวันตบตาคนอย่างเขาได้ มันคือของจริง สงสัยก็แต่ว่านอนลงในครอบแก้วนั้น
แล้วจะเดินทางไปสู่อนาคตได้อย่างไร?!
ตฤณภพหัวเราะเสียงดังลั่นออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เสียงของเขาสะท้อนไปในอาคาร
หรือห้องยานอันไร้ผู้คน หากสามารถหนีหน้าไปจากโลกนี้จริงๆคงดีเหมือนกัน
กวาดตาไปรอบๆ มีแผงควบคุมรกๆที่ดูคล้ายกำลังนิทราสนิท โต๊ะทำงานแบบ
กลืนเป็นส่วนของผนังห้อง ภายใต้แสงสว่างนวลตา มีสองแคปซูลอยู่เคียงข้างกัน
สองเตียง ไว้รอใคร...ภายในแคปซูลมีเตียงหยุ่นสีขาวสะอาด หากเขานอนลง
หลับตาสักพัก อาจมีคนโผล่มาเฉลย ว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องตลก
ชายหนุ่มถอดแว่น นวดคลึงขมับช้าๆ ตาน้ำที่ไม่คิดว่าจะมีคล้ายกำลังซึมเอ่อ
จากบ่อที่แห้งแล้วในดวงตา เขาส่ายหน้า รับไม่ได้กับความอ่อนแอของตัวเอง
ร่างเซซังเสียหลักถอยไปนั่งลงยังเตียงแคปซูลที่เผยอรอคอย
เขาคงเครียดมาหลายวัน บางที...ทุกอย่าง ทั้งจดหมาย
อาจเป็นภาพหลอน รวมถึงสถานที่นี้ก็อาจเป็นเพียงจินตนาการที่เขาสร้างขึ้นมาเอง
ตอนนี้ตัวตนของเขากำลังอยู่ที่ไหน อะไรคือจริง อะไรคือลวง?
ร่างสูงใหญ่ที่อ่อนล้าค่อยๆผ่อนลงพัก เตียงที่ห่อหุ้มด้วยครอบแก้วใสเปิดรอ
คล้ายกลีบดอกไม้กินแมลงที่โหยหิว!!
ร่างสูงใหญ่ที่อ่อนล้าค่อยๆผ่อนลงพัก เตียงที่ห่อหุ้มด้วยครอบแก้วใสเปิดรอ
คล้ายกลีบดอกไม้กินแมลงที่โหยหิว!!
“พอเถอะ ความไม่จริง” เขาหลับตา ถอนหายใจ
“ช่วยพาฉันไป ที่ไหนก็ได้ ไปให้พ้นจากตรงนี้...” ท้ายประโยคพึมพำ
แล้วเขาก็หลับไป ดับความรู้สึกไปเฉยๆ ไม่รู้เลยว่าจากนั้นแคปซูลเลื่อนปิดลงเงียบเชียบ
อากาศเริ่มถูกดึงไหลออก แทนที่ด้วยของเหลวสีน้ำเงินที่แสนอบอุ่น ไฟในห้องมืดลงทีละจุด
จนแสงทั้งมวลดับสิ้น
กลับไปยังจุดเริ่มต้น...
คล้ายถูกแห่กล่อม
ปลอดภัยอยู่ในครรภ์อันอ่อนโยนของมารดา
{โปรดติดตาม
บทที่ ๔ แผนพระพรหม}
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 เม.ย. 2558, 13:07:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 เม.ย. 2558, 13:10:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 1023
| << บทที่ ๓ จดหมายจากอนาคต | บทที่ ๔ แผนพระพรหม >> |
อสิตา 6 เม.ย. 2558, 13:09:56 น.
คุณเกดซ่า ขอบคุณที่มาช่วยเชียร์อุจิ๊
คุณเลิฟหมวย ใช่ค่ะ ฝนชอบตฤณ นางก็ใจเต้นแต่กับคนนี้ตลอด
คุณเฟอร์ นั่นสินะ สงสัยจะมีคนเข้าใจผิด และมีคนเสียใจฟรี55
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ ก็ไม่เชิงเสียสละค่ะ แต่ทนดูต่อไปไม่ได้มากกว่า
คุณก้อนหิน เลิฟฟฟตามอ่านเรื่อยๆนะค้า
คุณหนอนสาว หึหึ เดี๋ยวก็รู้ว่าตรินไปไหน
คุณเกดซ่า ขอบคุณที่มาช่วยเชียร์อุจิ๊
คุณเลิฟหมวย ใช่ค่ะ ฝนชอบตฤณ นางก็ใจเต้นแต่กับคนนี้ตลอด
คุณเฟอร์ นั่นสินะ สงสัยจะมีคนเข้าใจผิด และมีคนเสียใจฟรี55
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ ก็ไม่เชิงเสียสละค่ะ แต่ทนดูต่อไปไม่ได้มากกว่า
คุณก้อนหิน เลิฟฟฟตามอ่านเรื่อยๆนะค้า
คุณหนอนสาว หึหึ เดี๋ยวก็รู้ว่าตรินไปไหน
lovemuay 6 เม.ย. 2558, 13:28:04 น.
ตามต่อค่าาา เมื่อจะได้เจอกะฝนอีกเนี่ย
ตามต่อค่าาา เมื่อจะได้เจอกะฝนอีกเนี่ย
ดังปัณณ์ 6 เม.ย. 2558, 20:29:26 น.
สะสั้นจุ๊ด ตินนี่ขาบั๊ยยยยยยยยยยยยย 555+
สะสั้นจุ๊ด ตินนี่ขาบั๊ยยยยยยยยยยยยย 555+
Zephyr 6 เม.ย. 2558, 20:50:40 น.
มันคืออะไร
สั้นแค่นี้ ฮึๆๆๆๆๆ
ยังมิรู้เรื่องเลย
นอนในแคปซูลมีน้ำสีฟ้าแล้วงายยยย
มันคืออะไร
สั้นแค่นี้ ฮึๆๆๆๆๆ
ยังมิรู้เรื่องเลย
นอนในแคปซูลมีน้ำสีฟ้าแล้วงายยยย
นักอ่านเหนียวหนึบ 7 เม.ย. 2558, 12:32:50 น.
น่อวววววว สั้นไป๊
น่อวววววว สั้นไป๊