เปลวไฟในกระแสลม
ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม

ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้

เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต

จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
Tags: กุ๊กกิ๊ก, หวานแหวว, บู๊, แอคชั่น, คอมเมดี้, ตลกขบขัน, ไตรติมา, รวย, หล่อ, เท่ห์,

ตอน: ตอน 23 ให้หนูไปด้วย


..........การสื่อสารผ่านโลกโซเชียลเน็ตเวิร์คนั้น เหมือนย่อโลกให้เล็กลง ข่าวสารถึงกันฉับไวทันใจ

ปลายมีนาได้เปิดเมล์ดูรูปแม่ของเธอ อยู่ในอ้อมกอดของบรรณาการ แล้วก็ต้องนั่งร้องไห้ในห้องนอนของตนตามลำพัง คราวนี้ไม่อยากบอกให้ใครรับรู้ทั้งสิ้น

“แม่เคยบอกบ่อยๆ เราอาจเป็นศูนย์ ถ้าแม่หย่ากับพ่อ หึ...”

ปลายมีนาพึมพำ แค่นยิ้มเยาะกับตัวเอง ปล่อยใจลอยไปไกล คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่แม่ของเธอเคยพูดไว้

“หากวันใดพ่อของลูกได้ผู้หญิงใหม่ที่เขารักมากกว่าแม่ พ่ออาจทิ้งเราสองคนแม่ลูก ถึงวันนั้นแม่จะพาลูกไปอยู่บ้านป่าเมืองเถื่อนที่ไม่มีใครรู้จักเราสองคนแม่ลูก ทำสวนทำไร่ไปตามประสา แม่ไม่ขออยู่ในสังคมที่เอาแต่นินทาว่าร้าย ไม่จริงใจต่อกัน ลูกต้องรู้จักพึ่งตัวเองให้ได้ทุกอย่าง ทั้งเรื่องปกป้องคุ้มครองตัวเอง ทำงานบ้านเอง อย่าไปหวังพึ่งใคร ไม่มีใครให้ยึดถือได้เลย โดยเฉพาะพ่อของลูก”

“แม่ก็เป็นอีกคนที่ยึดถือไม่ได้ใช่ไหม เพราะแม่กำลังมีผู้ชายอื่น กลายเป็นคนที่นอกใจพ่อเสียเอง”

หลังจากนำรถซุปเปอร์ไบค์ไปเก็บยังที่รับฝากรถแล้ว ฮายาโตะเดินกลับเข้ามาในแชร์เฮ้าส์ เห็นปลายมีนายืนเหม่อที่ระเบียงหน้าห้อง โดยไม่ได้สนใจมองมายังตัวเขา เขาจึงย่องเข้ามาแอบสังเกตการณ์ใกล้บันไดทางขึ้นแล้วเห็นเธอโทรหาใครบางคน

“หาเช่าที่เงียบๆ สักแห่ง ไม่ให้มีกล้องวงจรปิด เดือนหน้าจัดการมัน...”

“...จัดการมัน”

ถ้อยความนั้นมันสะดุดใจฮายาโตะที่สุด และนั่นทำให้เขาคิดว่าปลายมีนาเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว มีเบื้องหลังแอบแฝงเจ้าแผนการ ทำให้เขาสงสัยและใคร่อยากรู้มากยิ่งขึ้นอีก แต่เขาพอจะเดาได้ว่าคนที่เธอคุยด้วยน่าจะเป็นเคน ผู้ซึ่งรับทำงานทุกชนิดทั้งสุจริตและไม่สุจริต

“นี่กำลังจะทำอะไร”

“โอ๊ย... ปล่อย”

ปลายมีนาร้องอุทาน เธอรู้สึกแน่นและอึดอัดไปหมด อีกทั้งตกใจที่จู่ๆ ฮายาโตะวิ่งขึ้นบันไดมาจู่โจมถึงเนื้อตัวเธอ และดันเรือนร่างเธออัดติดกับผนัง ด้วยร่างกายที่หนาสูงใหญ่กว่าเบียดบดจนเนื้อตัวติดกัน แถมข้อมือโดนจับกดติดกับผนังอีกด้วย เป็นผู้หญิงคนไหนโดนเข้าแบบนี้คงต้องตกใจแต่ดิ้นไม่ออก

“ตอบ...”

ฮายาโตะเข่นเขี้ยวเสียงแข็ง คาดคั้นต้องการเอาคำตอบให้ได้

อย่างไรเสียปลายมีนาก็ไม่ยอมตอบ แถมร้องไห้เงียบๆ และปล่อยน้ำตาไหลออกมา หลับตาเม้มปากแน่น

เมื่อไม่ได้คำตอบ ฮายาโตะยิ่งเบียดดันร่างแบบบางของปลายมีนาแนบแน่นเข้ากับผนังยิ่งขึ้นอีก เพิ่มความอึดอัดจนแย่...

“หายใจไม่ออก”

สาววัยรุ่นออกเสียงกระท่อนกระแท่นอย่างกับคนสำลักอากาศ

“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย... ทำอะไรน่ะฮาย”

เจมส์รีบตะโกน บังเอิญเห็นพอดีเมื่อเดินกลับเข้าแชร์เฮ้าส์

ฮายาโตะจึงรีบปล่อยปลายมีนา เดินลงไปหาเพื่อน เพื่อคุยเล่าให้ฟัง...

“ไอ้บ้าฮาย... ทำท่าอย่างนั้นฉันเกือบเข้าใจผิด นึกว่านายอยากปล้ำปลายมีนา”

“กะผีสิ... ฉันว่าปลายมีนาเป็นผู้หญิงมีเบื้องหลังเจ้าคิดเจ้าแค้นเจ้าแผนการไม่น่าไว้ใจ ถ้าบอกเป็นพวกลูกมาเฟียหรือพวกยากูซ่า ฉันล่ะจะเชื่อเลย”

ทั้งสองหนุ่มคุยกันอยู่ในห้องรับแขก เห็นปลายมีนาเดินออกไปหน้าแชร์เฮ้าส์ ยืนขว้างอะไรบางอย่าง จึงพากันออกมายืนดู

“นั่นมันบูมเมอแรงใช่ไหมวะฮาย”

เจมส์ถาม

“เออ... ใช่ บูมเมอแรงมักถูกใช้เป็นอาวุธในการล่าสัตว์ของชาวเผ่าอะไรสักอย่างแถบอัฟริกา แต่นี่มันอันเล็กกว่า ปลายมีนากำลังหัดขว้างและรับอยู่ ฝึกไปเพื่ออะไร? น่าสงสัยสุดๆ”

ไม่มีใครรู้ใจปลายมีนาว่าเธอกำลังเครียด คับข้องใจจนทนไม่ได้ ต้องหาทางระบายอารมณ์ที่มักสะเทือนใจได้ง่าย ถ้าหากเป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับแม่ของเธอ จนกระทั่งถึงเวลาเรียนตอนเย็น เธอจึงต้องไปมหาวิทยาลัย



..........กลับเข้าแชร์เฮ้าส์หลังเลิกเรียน 21.00 น. ปลายมีนาได้รับข่าวดีที่น่าพอใจ

“คืนนี้คุณคล้ายอยู่บ้าน ไปไหนไม่ได้เพราะท้องเสียและง่วงนอนมาก”

คุณอายะโทรหาลูกเลี้ยงอย่างปลายมีนาเพื่อให้ช่วยสะใจ

“อ้าว... ถึงขนาดต้องส่งโรงพยาบาลไหมคะ ทำไมถึงเป็นไปได้”

ถามด้วยความเป็นห่วงบิดาของตน

“ฝีมือฉันเอง แอบใส่ยาถ่ายกับยานอนหลับให้กิน”

“ตายล่ะถ้าพ่อรู้ สงสัยจะโกรธคุณอายะ”

ปลายมีนายังติดข้องใจ

“รู้ก็รู้สิ ฉันจะได้เอาเรื่อง เรื่องที่แอบหนีไปเที่ยวทั้งคืนไม่ยอมกลับบ้าน นี่ถือเป็นบทลงโทษ แต่ดูท่าทางถึงรู้คุณคล้ายก็คงไม่เอาเรื่องฉันหรอก เพราะตอนนี้ถ่ายท้องจนหมดแรง ฮะ ฮะ ฮะ... ขำจริง สะใจอยากหัวเราะเยาะให้ฟันโยก”

คุณอายะนั้นร้ายพอตัว เรื่องจะปล่อยให้สามีไปมีเล็กมีน้อยอีกย่อมเป็นไปไม่ได้ เข้าตำราสามีใครใครก็หวง

“หึ หึ... คุณอายะนี่สุดยอดไปเลย พ่อจะได้กลับเมืองไทยไปโดยที่ยังไม่ได้ยุ่งกับแม่นั่น แต่ปลายคิดว่าพ่อคงไม่หยุดแค่นี้ เอาไว้ค่อยแก้ปัญหาถ้าพ่อมาญี่ปุ่นอีกในเดือนหน้า”



..........22.00 น. พวกหนุ่มๆ ในแก๊งเฮอริเคนมีเรื่องเร่งด่วนจึงถูกเรียกรวมพล ณ ห้องรับแขกแชร์เฮ้าส์

“อีกชั่วโมงประตูรั้วแชร์เฮ้าส์จะปิด ทำไมไทยังไม่กลับเข้ามา”

เจมส์บ่นอย่างเป็นกังวล

“โทรไปตั้งหลายเที่ยว ติด... แต่ไม่รับสายมันน่าแปลก ตอนแยกกันหลังสุดไทโทรหาฉัน บอกว่าพี่รูกิชวนไปดูรถหรู ยังใหม่มากแต่เป็นมือสอง และพี่รูกิมีเรื่องอยากคุยกะไทตามลำพัง ฉันเลยปล่อย...”

ยูริบอก

“ดูจากตำแหน่งแผนที่ในโปรแกรมจีพีเอสเนวิเกเตอร์นำทางนี่ ตอนนี้ไทกำลังอยู่ที่โกดังเก็บรถของตระกูลโอกาดะ”

ฮายาโตะให้เพื่อนดูแผนที่ในมือถือ

“พี่รูกิเป็นเกย์ อยากคุยกันตามลำพังกับไท ฉันว่าหนีไม่พ้นเรื่องอย่างว่า... ขอความรักไง”

เรียวทาโร่คาดเดาตามที่รู้กัน

“แต่ฉันเชื่อว่าไทไม่ได้เป็นเกย์ ไทแค่ใจดีคบเป็นแค่เพื่อน อาจมีหวั่นไหวเพราะได้รับการเอาอกเอาใจ แต่ไม่ทำให้ไทกลายเป็นเกย์ไปได้หรอก”

เจมส์ออกความเห็น

“พี่รูกิตามจีบไทมานานตั้งสามปี ยังไม่ละความพยายาม ไทย้ายมาอยู่ที่นี่ก็รีบตามมา ดูอย่างเมื่อตอนกลางวันสิยังเอากริชชวามาให้เลย ฉันว่าคนมันรักมันก็ต้องมีความหวัง และคงมีบ้างที่ต้องการ...”

ยูริพูดอย่างเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายที่หลงรักไท

“เฮ้ย! ถ้าถึงขนาดอยากมีเซ็กส์ด้วยนี่ไทไม่เอาด้วยเด็ดขาด ไทอาจไม่ปลอดภัยถ้าพี่รูกิคิดอะไรบ้าๆ ขึ้นมา”

เจมส์พูดไปตามความคิดของเขา

“น่าเป็นห่วงไท เราไปตามตัวไทกันดีไหมให้อุ่นใจไว้ก่อน ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่เสียหายนี่ แต่ถ้ามีอะไรเราจะได้ไปช่วยไว้ได้ทัน”

ฮายาโตะแสดงความเป็นห่วงเพื่อน

ซึ่งเพื่อนในแก๊งเฮอริเคนต่างเห็นพ้องต้องกัน

ปลายมีนาแอบฟังอยู่ข้างประตูห้องรับแขก ในใจนึกอยากจะติดตามไปด้วย มันเหมือนกับได้ไปผจญภัย ได้เป็นผู้ช่วยพระเอกนั้นเท่มาก แม้มันอาจต้องเสี่ยงอันตรายแต่มันก็ท้าทาย... ดังนั้นปลายมีนาจึงไปเตรียมกระเป๋าเป้ ฉวยพกสิ่งที่จะใช้เป็นอาวุธได้ใส่เป้ไปด้วย

“พวกเราไปถอยซุปเปอร์ไบค์ที่ที่รับฝากรถกันเถอะ”

เรียวทาโร่เดินนำหน้าในฐานะหัวหน้าแก๊งเฮอริเคน

ทุกคนเดินตามโดยไม่มีใครทันสังเกตว่า...

ยังมีอีกคนที่ติดตามพวกเขาห่างๆ

ที่รับฝากรถ...

เป็นสถานที่ซึ่งทุกคนร่วมกันจ่ายค่าเช่ารายเดือน จอดซุปเปอร์ไบค์ได้ทั้งหมดห้าคันพอดี มีประตูรีโมทกับระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีเยี่ยม เพราะซุปเปอร์ไบค์แต่ละคันหรูหราราคาแพง ไม่มีใครอยากนำไปจอดล่อหูล่อตาโจรขโมยรถหรอก

ทุกคนถอยรถออกไปหมดแล้ว ฮายาโตะเป็นคนรั้งท้ายที่ต้องกดรีโมทปิดประตูโรงรถและออกตัวหลังสุด เขาขึ้นขี่ซุปเปอร์ไบค์แล้วยกหมวกกันน็อกขึ้นมาจะสวม แต่ยังไม่ทันได้สวมใส่

“เฮ้ย! อะไรเนี่ย”

ฮายาโตะตกใจที่จู่ๆ โดนมือใครไม่รู้มารวบกอดเอว มีใครมาซ้อนท้ายเขา จึงเอี้ยวตัวหันหลังไปมอง...

ปลายมีนานั่นเอง เธอเอ่ยสั้นๆ

“ไปด้วย...”

ไม่รู้อย่างไรฮายาโตะให้จั้กกระจี้จั้กกระเดี้ยม เขายังไม่เคยถูกกอดเอวจากด้านหลัง ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาซ้อนท้ายซุปเปอร์ไบค์ของเขามาก่อน เขาเคยแต่ขับรถยนต์ให้แฟนนั่ง สิ่งที่ปลายมีนาทำกับเขาจึงถือเป็นเรื่องแปลกใหม่ ได้รับสัมผัสไออุ่นจากร่างกายปลายมีนาผ่านแผ่นหลังของตน แล้วให้รู้สึกชอบใจกับความละมุนละไมนุ่มนิ่มจากเนื้อหนังสาววัยรุ่น มันทำให้ฮายาโตะไม่คิดจะไล่ปลายมีนาลงจากรถ หากแต่คิดว่าจะต้องคอยดูแลปกป้อง

“สวมหมวกกันน็อกนี่ซะ”

ฮายาโตะยื่นให้ปลายมีนารับไป เขายอมสละให้ในเมื่อมันมีแค่ใบเดียว

“ขอบคุณพี่ฮาย”

“แล้วกอดเอวฉันให้แน่นล่ะ”

ฮายาโตะกำชับให้ปลายมีนาทำตาม นั่นสร้างความอิ่มอกอิ่มใจให้เขาอย่างล้ำเลิศกับความรู้สึกดีๆ ที่หลั่งไหลมาสู่ใจของเขาตลอดระยะทางที่แล่นไป ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะมีอันตรายใดๆ ก็ตั้งใจว่าจะต้องคุ้มครองปกป้องเธอให้ปลอดภัย



..........แก๊งเฮอริเคนมุ่งหน้าไปสู่โกดังเก็บรถของยากูซ่าตระกูลโอกาดะ

“เฝ้ารถอยู่ที่นี่แหละ ผู้หญิงห้ามเข้า มันอันตราย”

ฮายาโตะสั่งปลายมีนา เมื่อลงจากรถแล้ว

ทุกคนนำซุปเปอร์ไบค์มาจอดแอบไว้ในอีกซอยใกล้โกดัง ใครจะอยากเอิกเกริกไปจอดหน้าโกดัง ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีสมุนยากูซ่าเฝ้าอยู่

“เอ๊ะ! บอกไม่ให้ตามมา”

ฮายาโตะว่ากล่าวปลายมีนาเมื่อเดินเกือบจะถึงหน้าโกดังเพิ่งหันมาเห็นปลายมีนาวิ่งตามมาติดๆ จึงจับต้นแขนทั้งสองของปลายมีนาพลิกหันหลังแล้วดันหลังให้เดินกลับไปทางที่จอดซุปเปอร์ไบค์ จากนั้นเขาถึงได้หันหลังเดินจาก

เผลอแป๊บเดียวปลายมีนาดันทุรังวิ่งตามติดอีก

คราวนี้ฮายาโตะจึงจับบีบสองต้นแขนเธอ

“พวกเราไม่ได้มาเที่ยววิ่งเล่นไล่จับกันนะ เธอไม่รู้หรอกว่ามันอันตรายแค่ไหน กลับไปรอที่รถซะ”

“เจ็บแขน ฉันไม่ชอบให้ผู้ชายมาจับตัวแบบนี้นะปล่อย...”

“กลับไป...”

ฮายาโตะออกคำสั่ง โดยยอมปล่อยแขนเธอ

“ไม่...”

สองหนุ่มสาวเถียงเสียงแข็งคอเป็นเอ็นกันทั้งคู่

“มานี่”

ฮายาโตะคว้าหมับข้อมือของปลายมีนา แล้วดึงตัวเธอเดินตาม

“ปล่อยนี่...”

ปลายมีนาชี้นิ้วตรงตำแหน่งด้วยเสียงแข็งเมื่อข้อมือเธอถูกเขาจับยึดอยู่

“ไม่... ไม่ได้จับตัว”

“จับมือก็ไม่ได้ไม่ชอบ”

“นี่ไม่ใช่เวลามาหวงตัว ช่างไม่รู้เลยว่ามันมีกล้องวงจรปิด เธอต้องเดินตามติดหลังฉัน ฉันจะบังให้ แล้วเดินเลียบขนานกำแพงให้มากที่สุด โน่นเห็นไหม? พวกเจมส์กับยูริช่วยกันหมุนกล้องไปทางอื่น”

ฮายาโตะเอาตัวแอบข้างผนังตึกและชี้ให้ปลายมีนาดู

พอเห็นแล้วเธอถึงเข้าใจไม่แข็งขืน ยอมทำตามฮายาโตะอย่างว่าง่าย


.



ไตรติมา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ม.ค. 2562, 16:59:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ม.ค. 2562, 16:59:10 น.

จำนวนการเข้าชม : 749





<< ตอน 22 สก๊อยเกิร์ล   ตอน 24 ผู้ช่วยชีวิต >>


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account