ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม

ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้

เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต

จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’

..........เคนพยายามใช้วาทะศิลป์พูดชักจูงในการขายปืนให้กับหนุ่มในแก๊งเฮอริเคน

“ปืนเถื่อนพกติดตัวตำรวจจับ”

คำตอบจากฮายาโตะนั่นหมายถึงการปฏิเสธ

“ปัดโธ่... ก็แอบๆ พกเอาไปไหนมาไหนอย่าเปิดเผยซี่ ความจริงมันช่วยป้องกันตัวได้ด้วยนะ”

“ใช่มันป้องกันตัวได้ แต่นายมาช้าเกินไปถ้ามาเร็วกว่านี้เมื่อคืนคงได้ใช้”

“เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกับพวกนาย”

“พวกแก๊งเราเพิ่งไปบู๊กับแก๊งยากูซ่าโอกาดะ”

“อ้าว... เป็นเพื่อนกันไม่ใช่?”

“สรุปว่านายขายได้กับฉันแค่กระบอกเดียว ไม่ต้องถามมากหรอก ง่วงนอนแล้วขี้เกียจเล่า เงินค่าปืนพรุ่งนี้จะโอนเข้าบัญชีให้นาย บ๊าย บาย... เคน ราตรีสวัสดิ์พี่ฮาย”

ปลายมีนากล่าวลาทั้งเคนและฮายาโตะ ง่วงจัดจนไม่สนใจใคร เดินขึ้นชั้นบนไปห้องของตัวเองแล้วไม่มีใครสนใจเคนอีก

ฮายาโตะเริ่มอ่อนล้าเมื่อคืนนอนไม่พอเพราะไปบู๊เสียเหนื่อย แถมต้องตื่นเช้าไปเยี่ยมไท ณ ตอนนี้จึงง่วงเช่นกัน เดินขึ้นห้องนอนตนเอง ล้มตัวลงนอนโดยได้ยินเสียงปลายมีนาแว่วมา

“พ่อ... ปลายง่วงนอนมากคืนนี้ไปส่งที่สนามบินไม่ไหว ขอให้พ่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพนะคะ ปลายขอนอนล่ะ”

ปลายมีนาคุยโทรศัพท์กับพ่อไม่นาน ด้วยความง่วง... ถึงได้เงียบเสียงไป คืนนี้นอนกอดตุ๊กตาหมีมีไส้เบเรตต้าอย่างอุ่นใจ นึกถึงพ่อแม่ก่อนจะเคลิ้มใกล้หลับ คำพูดของแม่ยังจำฝังใจ...

“ลูกต้องรู้จักพึ่งตัวเองให้ได้ทุกอย่าง ทั้งเรื่องปกป้องคุ้มครองตัวเอง ทำงานบ้านเอง อย่าไปหวังพึ่งใคร ไม่มีใครให้ยึดถือได้เลย”

ฮายาโตะนอนบนเตียงแล้วแสบตา จึงปิดเปลือกตาที่แสนล้าลง เมื่อยอย่างหนักไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เพลีย... หลับ... ทั้งความรู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด มานอนในที่ไม่เลิศหรูแถมไม่คุ้นอยู่ข้างห้องสาวนิสัยแปลก แต่กลับให้ความรู้สึกว่ามีเพื่อนเคียงข้างกายอยู่ไม่ห่าง



..........ไอริน สาวนีโอแกลส์ของญี่ปุ่น สไตล์การแต่งตัวเด็กแนวสุดจี๊ด วันนี้ใส่ขาสั้นสีฟ้าสะท้อน เสื้อแขนกุดสีเดียวกันกางเกงสวมทับเสื้อในสีบานเย็นแสบตาลายดอกดวงขาว สมเป็นสาวซ่าเปรี้ยวล้ำนำสมัย เธอแยกออกจากครอบครัวมาอยู่ตัวคนเดียวและทำงานกลางคืนเป็นสาวเสิร์ฟ

วันนี้หนังตากระตุก ถ้ารู้จักดูดวงตำราโหราศาสตร์ไทยตามตำราเขาว่าหนังตากระตุกจะมีคนอยากเจอ หนังตากระตุกข้างขวาจะมีเรื่องร้าย ถ้าข้างซ้ายจะมีเรื่องดี ส่วนของไอรินเกิดขึ้นข้างขวา ไม่ดี...

เวลาสายไอรินเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์ย่านกินซ่า อยากไปช็อปปิ้งเสียหน่อย เงินมันเยอะล้นกระเป๋าเพิ่งได้มาจากหนุ่มใหญ่วัยคุณพ่อ เป็นคนที่ไอรินปลื้มเขาด้วยความรวยโก้หรู ขับรถยุโรปราคาแพงกว่ารถทุกยี่ห้อในญี่ปุ่น

“เดี๋ยว... คุยกันก่อน”

ไอรินขมวดคิ้วสงสัย เมื่อถูกขวางทางเดิน แต่ไม่นึกหวั่นกลัวใด แม้จะไม่คุ้นหน้ามาก่อน เห็นเป็นสาววัยรุ่นอายุพอๆ กัน แต่หน้าจืดใสไร้เครื่องสำอาง การแต่งตัวจัดเป็นเด็กแนวๆ มินิมอล สตรีทสไตล์แบบสาวเกาหลี อยู่ในธีมสีกรมท่าทั้งเสื้อและกางเกง ดูขรึมเท่ๆ

“เธอเป็นใคร มาขวางทางฉันทำไม”

ไอรินถามอย่างธรรมดา

“ฉันชื่อ... ปลายมีนา”

“ดูหน้าตาท่าทางเธอไม่ใช่คนญี่ปุ่น”

“ฉันเป็นคนไทย พ่อฉันก็เป็นคนไทย ชื่อ คล้ายพิพัฒน์ คนที่เธอไปเดทด้วยและซื้อสร้อยคอให้นั่นล่ะพ่อฉัน”

“เธอจำคนผิดแล้ว คนที่ฉันเดทด้วยเขาชื่อ ไค เมียเป็นคนญี่ปุ่นและตายแล้ว เขาเป็นม่ายไม่มีลูก”

คำตอบอันนี้สร้างความงงให้อย่างมาก สังเกตดูผู้พูดไม่มีพิรุธให้จับโกหก หรือว่าคนที่โกหกอาจเป็นพ่อเธอเอง

“นี่รูปถ่ายครอบครัวเรา รูปพ่อฉันกับแม่ฉันและตัวฉัน ส่วนนี่รูปถ่ายที่ฉันแอบสะกดรอยตามเธอกับพ่อฉัน”

ปลายมีนาให้ดูรูปอย่างชัดจากหน้าจอมือถือขนาดเจ็ดนิ้ว แล้วสั่งด้วยเสียงกร้าว

“เลิกยุ่งกับพ่อฉัน ไม่เลิกมีเรื่องแน่”

ไอรินหน้าเสียไป รู้สึกตัวว่าโดนผู้ชายอายุมากกว่ามาโกหกหลอกลวง แต่ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขารักเธอมากกว่าเมียเก่า เพราะมั่นใจในความสวยความสาวที่มีเสน่ห์มัดใจ

“เขามาชอบฉันเอง ฉันทั้งสาวกว่าสวยกว่า เขาคงเบื่อเมียเก่าแก่”

“อย่าพูดถึงแม่ฉันแบบนั้น แม่ฉันยังสาวอยู่ อายุแค่สามสิบหก เธออายุแค่สิบแปดเท่าฉัน ฉันรับไม่ได้ถ้าพ่อจะเอามาเลี้ยงดูเป็นเมียอีกคน”

ปลายมีนาโมโหที่แม่ของเธอถูกว่าเช่นนั้น กระชากแขนสาวนีโอแกลส์เสียหลักเซเข้ามาใกล้ ดูความสูงแล้วตัวสูงกว่าเล็กน้อย เป็นเพราะใส่ส้นสูงด้วย

“อ๋อ... กลัวฉันจะกลายเป็นแม่เลี้ยงล่ะสิ”

ไอรินยิ้มเยาะมุมปาก

“มีเรื่องอะไรกัน ไอริน”

ชายหนุ่มคนรู้จักกับไอรินเดินมาถาม เขาเห็นไอรินโดนจับแขนอยู่อย่างไม่เป็นมิตร

ปลายมีนาไม่ทันได้ถามว่ามีความสัมพันธ์กับไอรินอย่างไร เพราะอีกฝ่ายชิงพูดก่อน

“นางนี่มาหาเรื่องฉันก่อน จะตบฉัน”

ชายหนุ่มคนดังกล่าวเข้ามาดึงแขนเธอลากออกห่างจากไอริน

“พ่อเธอรวยมากและให้เงินใช้ไม่อั้น ฉันไม่เลิกหรอกจะบอกให้ เธอนั่นแหละอย่ามายุ่งกับฉัน ฉันไม่กลัวเธอหรอก เจ้านั่นนะเพื่อนฉัน ฉันยังแบ่งเงินให้ใช้ด้วยเลย”

นั้นคือคำพูดบอกเล่าให้ปลายมีนาฟัง

“จับตัวนางนั่นไว้”

ประโยคหลังเป็นคำสั่งให้เพื่อนผู้ชายทำตาม

ปลายมีนาถูกล็อคตัว สองแขนถูกจับไว้จากข้างหลัง กะความสูงของผู้ชายคนนี้ประมาณ 170 เซนติเมตร สูงกว่าไม่มากนัก หากจะใช้ศอกหลังของตัวเองกระทุ้งคงไม่แรงพอจะทำให้เจ็บเท่าไหร่ ด้วยความโมโหพุ่งจี๊ดถึงที่สุด มันต้องแหลกกันไปข้างหนึ่งถึงจะสะใจ จึงกระชากร่างตนย่อตัวลงโน้มไปข้างหน้า แล้วใช้ศีรษะหงายหลังขึ้นฟาดกระแทกไปอย่างแรงและเร็ว

เห็นผลทันตา... ชายหนุ่มด้านหลังล้มกระเด็นหงายหลัง เนื่องจากโดนไปเต็มแรงทั้งปากทั้งจมูก น็อกกลางอากาศ

เคนหวังจะเข้ามาช่วยปลายมีนา ไม่ทัน... เพราะชายหนุ่มคนนั้นล้มลงบนพื้นเรียบร้อยแล้ว

ช่วงจังหวะเดียวกันนั้น ไอรินผลักปลายมีนาล้มลงก้นกระแทกพื้น ก่อนจิกผมดึงศีรษะขึ้นมา กระแทกด้วยเข่าขวาบริเวณกึ่งปากกึ่งปลายคางของปลายมีนา

ปลายมีนานะเหรอ... ได้นับดาวพราวระยิบระยับ มึนไปเท่านั้น

ส่วนเคนทำเป็นเอ๋อ... เห็นผู้หญิงตีกัน เกรงใจสุภาพสตรีมาก(ประชด) ไม่กล้าเข้าช่วยปลายมีนาเสียอีก

ยังมีชายหนุ่มอีกสองคน แอบซุ่มดูอยู่มุมตึกปรึกษากัน

“ปลายมีนาท่าจะแย่ว่ะฮาย เอาไงดีพวกเรา”

เจมส์ถามฮายาโตะ ซึ่งทั้งสองคนแอบตามปลายมีนามาตั้งแต่เธอออกจากแชร์เฮ้าส์

“ดูก่อนสิ... มีเคนอยู่ น่าจะช่วยปลายมีนาได้”

เมื่อไม่มีใครช่วย ปลายมีนาคิดเสี่ยง... จะฟันฟางหักช่างมัน อ้าปากงับขณะไอรินกระแทกเข่าเข้ามาโดน

“โอ๊ย! ...”

เสียงร้องเพราะเจ็บได้แผล หัวเข่าเลือดออกตามรอยฟัน

“เป็นหมารึไงมากัดกัน”

ไอรินด่า ยังหารามือไม่ในเมื่อเข่าเจ็บจึงใช้มือแทน ถอดรองเท้าส้นสูงออกใช้เป็นอาวุธง้างจะตบ...

ปลายมีนาไม่คิดสำรวจตัวเองว่าจะฟันโยกหักหรือไม่ เห็นจวนตัว... ล้มหลบนอนหงายเหวี่ยงขาเตะส้นสูงของไอริน ปลิวหลุดจากมือ กระเด็นไปตกไกลจากตัวในทันใดต่อเนื่องด้วยเตะโดนขาพับไอริน

ไอรินล้มทั้งยืน เข่ากระแทกพื้นจนเจ็บเข่าได้เลือดออกทั้งสองข้าง ลุกนั่งมือกุมบาดแผล

ปลายมีนาได้ทีถีบซ้ำ ทำให้ไอรินหงายท้องนอนเล่นบนพื้น ไม่พอ... รีบลุกขึ้นมาใช้ความแรงกระแทกส้นเท้ากระทืบ...

ไอรินโดนส้นเท้าปลายมีนากระแทกลงตรงบริเวณช่วงท้องและลิ้นปี่ จุก... ลุกไม่ขึ้นเพราะโดนเท้าอีกฝ่ายเหยียบไว้

“จำไว้... พ่อใครใครก็หวง คิดจะมาเป็นแม่เลี้ยงฉันยังเด็กไปหลายปีแสง ถ้ายังไม่คิดจะเลิกกับพ่อฉันทนมือทนตีนได้ก็ทนไป นี่แค่บทลงโทษสถานเบาจากฉัน ปลายมีนา...”

ถอย... เดินจากแล้วเห็นเพื่อนชายของไอรินเข้าประคองร่างที่นอนจุกให้ลุกนั่ง

เคนถามแสดงความเป็นห่วง ขณะชี้ที่ปากปลายมีนา

“เธอ... เจ็บรึเปล่า ปากห้อเลือด”

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

เจมส์ถามทันทีที่ออกจากที่หลบซุ่ม

“น่าจะไปหาหมอนะ”

ฮายบอกกับเธอ เขาตามเจมส์ออกมาแล้วได้แสดงความเป็นห่วงเธอเช่นกัน

ปลายมีนาไม่ตอบใคร ก้อนสะอื้นอัดแน่นข้างใน อยากร้องไห้แต่ยังร้องไม่ออก เลียริมฝีปากล่างตนเองรับรู้รสเค็มปะแล่ม ใช่... เลือดออกในปากที่โดนเข่ากระแทกให้เจ็บร้าวไปทั้งกรามและฟัน

ไม่ว่าการตบตีกันจะตัดสินใครแพ้ชนะก็ไม่มีความหมาย ศึกครั้งนี้จะยืดเยื้อไปอีกกี่ครั้งกี่หนไม่รู้ สิ่งที่ปลายมีนานึกคือจะสู้สุดฤทธิ์ไม่ยอมเสียพ่อให้กิ๊กหน้าไหนทั้งนั้น

“ขอให้ปลายมีนาไปกับฉันนะเคน จะพาไปโรงพยาบาล”

ฮายาโตะบอกกับเคน

ซึ่งเคนพยักหน้ายินยอม พร้อมยกหมวกกันน็อกให้ยืม

ฮายาโตะกำลังสวมหมวกกันน็อกให้ปลายมีนา เห็นน้ำตาร่วง จึงชะงัก...

“เช็ดน้ำตาซะเถอะ”

เจมส์ควักผ้าเช็ดหน้า ยื่นให้... มองด้วยสายตาเป็นห่วง อยากปลอบ...

ปลายมีนารับผ้าเช็ดหน้าจากมือเจมส์มาซับน้ำตา

สักครู่... ศีรษะได้รับไออุ่นร้อนจากฝ่ามือใหญ่หนาครอบคลุมลงมาด้วยน้ำหนักอ่อนโยน แหงนมองหน้าได้สบตาฮายาโตะ สายตาที่บ่งบอกเห็นใจ เข้าใจ... เพียงพอที่จะสยบน้ำตาให้หยุดไหล อบอุ่นใจได้รับการปลอบด้วยสัมผัสนั้น

ฮายาโตะพลางลูบเส้นผมปลายมีนาเบามืออย่างกับพี่ชายปลอบน้องสาว

ไตรติมา

จำนวนการเข้าชม : 650

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery