เปลวไฟในกระแสลม
ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
Tags: กุ๊กกิ๊ก, หวานแหวว, บู๊, แอคชั่น, คอมเมดี้, ตลกขบขัน, ไตรติมา, รวย, หล่อ, เท่ห์,
ตอน: ตอน 31 คนญาติเยอะ
..........ร้านตัดเสื้อขนาดใหญ่ รับตัดเสื้อทั้งหญิงและชาย มีลานจอดรถกว้างขวางตั้งอยู่ชานกรุงโตเกียว
เจมส์นั่งโซฟายาวขนาดสามที่นั่ง
ปลายมีนานั่งข้างซ้ายมือเจมส์จึงเห็นได้ชัดเมื่อเจมส์หยิบแผ่นกระดาษดีไซน์เสื้อผ้าทั้งหมดสี่แผ่นขนาดครึ่งของกระดาษเอสี่
“วาดรูปสวยนี่พี่เจมส์”
ปลายมีนาเอ่ยชม
“อันไหนกางเกงยีนที่นายดีไซน์ให้ฉันล่ะ”
ไทถาม พร้อมลงนั่งข้างขวามือเจมส์
“นี่... ใช้ผ้ายีนสีฟ้าซีด มีเศษผ้าชายลุ่ยพันห้อยชายลงมาทางขาขวา ชอบไหมแบบนี้”
เพื่อนในแก๊งเข้ามายืนมุงดู
“เออ... สวยดี นายนี่ฝีมือดีนะ ฉันชอบกางเกงยีนสไตล์นี้ เวลาไปแดนซ์มันคงพลิ้วน่าดู”
ไทถูกใจในแบบที่เพื่อนออกแบบให้ เขาชอบเต้นรำจึงอยากตัดกางเกงเท่แบบผู้ชาย ใช้ใส่ไปงานปาร์ตี้สังสรรค์
“นี่ของฮาย ชุดหนังสีดำสไตล์ร็อคเกอร์ เสื้อแจ๊กเก็ตประดับหมุดสีเงินที่บ่า ข้อมือ สาบเสื้อ ตะเข็บกางเกงด้านนอกประดับหมุดสีเงินเป็นแถวยาวตลอดถึงปลายขา นายใส่เวลาเล่นดนตรี มันจะดูขลังทรงพลังร็อกมีระดับ”
“อืม... เข้าท่าเท่ดี”
ฮายาโตะรับแบบเสื้อมาดู และไม่วายถามถึงแบบของเพื่อน
“แล้วอันไหนของนาย?”
“นี่... เสื้อแจ็กเก็ตสีขาว ปักมุขดำสลับขาว แขนสามส่วนปิดข้อศอกปลายแขนจั๊มขอบผ้ายืดสีดำ กางเกงเด็ดสุดชอบมาก ทำจากหนังสีเทาเข้ม สายหนังสีดำประดับหมุดสีเงินพันรอบต้นขาขวา ส่วนตั้งแต่เข่าลงมาใช้ไหมลุ่ยพันเกลียวไล่ระดับลงมารอบถึงปลายขากางเกง กะให้พลิ้วสะบัดตอนเต้นรำล่ะ”
“เออ... เก๋บวกเท่ ชักอยากได้มั่ง แล้วอีกแบบนายวาดไว้ให้ใคร”
ฮายาโตะชื่นชมและถาม
“เพื่อนร่วมคณะที่มหาวิทยาลัย นัดกันไว้ที่ร้านนี้เดี๋ยวถึงเวลาคงมา ...นั่นไง”
เจมส์ตอบ ไม่ทันไรคนที่ถูกพูดถึงก็มาอย่างเท่
“ขี่รถซุปเปอร์ไบค์สีเงิน เท่ว่ะสกรีนข้างรถนั่น... นอร์ตัน คอมมานโด”
ยูริคนชอบรถถึงกับเอ่ยปากชม
คนขับสวมชุดหนังสีดำ ร่างสูงโปร่งประมาณเดียวกับคนในแก๊งเฮอริเคน
ส่วนคนซ้อนท้ายสวมชุดยีนสีเข้มออกน้ำเงิน
ทั้งสองคนถอดหมวกกันน็อกแล้วหิ้วเดินผ่านเข้าประตูมา ให้เห็นใบหน้าชัด...
“นี่... ฮิคาโตะ ชื่อเล่น ฮิกกี้ นั่น โทโมโกะ เรียกชื่อเล่น ทีโม ก็ได้”
เจมส์แนะนำเพื่อนผู้มาใหม่ให้ได้รู้จักกัน
“ฉันกับญาติเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมยานยนต์ สาขาเดียวกับเจมส์”
ฮิคาโตะแนะนำตัว มองทุกคนอย่างเป็นมิตร ชายหนุ่มผมตรงทรงซอยสีดำยาวเคลียคอและแสกข้างขวา ส่งให้ใบหน้าโดยรวมโดดเด่น ...หล่อไม่ใช่เล่นเลย
แต่ที่เพื่อนทุกคนเงียบกันไปชั่วครู่ไม่ใช่อะไร เพราะหน้าตาเหมือนคู่แฝดฮายาโตะไฮยาโตะอย่างกับแกะ!
“แปลกใจใช่ไหมนามสกุลเดียวกับนายด้วยฮาย มัทสึมูระ ชื่อก็คล้ายหน้าก็เหมือน เป็นญาติกันรึเปล่าไม่รู้ ถามกันเองละกัน”
เจมส์บอก
“ขอโทษนะ อยากถามพ่อแม่นายชื่ออะไร”
ฮายาโตะถาม
“พ่อฉัน โทชิ แม่ อากินะ แล้วนายล่ะ พ่อแม่ชื่ออะไร”
ฮิคาโตะย้อนถามบ้างเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังทำหน้าไม่รู้จัก
“พ่อ เคนทาโร่ แม่ อากาเนะ”
“อ๋อ... คุณเคนทาโร่เจ้าของเอ็มเอ็มโปรเทค ฉันเคยไปสมัครงานที่บริษัท แต่มันคนแนวกับที่ฉันเรียนมา เลยไม่ได้ทำงานด้วย พ่อนายเป็นหลานปู่ยาระ ฉันเป็นหลานปู่ยูระ ปู่ฉันเป็นน้องชายปู่นาย ฉันยังอยู่เจนเนอเรชั่นที่สาม แต่นายอยู่เจนเนอเรชั่นที่สี่ เป็นรุ่นเหลนแล้ว”
“งั้นนายก็เป็นญาติห่างมากกับฉันด้วย ฉันยังอยู่เจนเนอเรชั่นสาม เป็นหลานปู่ยาไนน้องชายปู่ยูระ”
นั่นเป็นคำกล่าวของโทโมโกะ สาวห้าวท่าทางดูเป็นทอมบอย ผมซอยสั้นเกือบเป็นทรงเดียวกันกับฮิคาโตะ
กว่าพวกเขาจะเรียงลำดับญาติกันเป็นที่เรียบร้อย เพื่อนทุกคนมีอาการมึนงงเมาญาติไปตามกันกับพวกญาติเยอะ
“นี่พวกเพื่อนฉันชื่อแก๊งเฮอริเคน ยูริ ไท ปลายมีนา เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ส่วนเรียวทาโร่คนนี้หัวหน้าแก๊ง”
เจมส์เพิ่งแนะนำเพื่อนๆ
ทั้งฮิคาโตะและโทโมโกะก้มศีรษะโค้งรับเพื่อนใหม่
“คนไหนเป็นผู้หญิง? คือ... หน้าตาสวยทั้งสองคนเลยนะ”
โทโมโกะถาม สายตามองทั้งไทและปลายมีนา
ปลายมีนาให้รู้สึกหน้าแตกเล็กๆ นี่เขาดูเธอไม่ออกหรือว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม การแต่งตัวของเธอคือศีรษะโพกผ้าสีเทาเกล้าผมมวยไว้ด้านหลัง ใส่ชุดยีนเดนิมสีฟ้าซีด ไทใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนสีเหมือนปลายมีนา
ไทชี้มือที่ปลายมีนาและลุกยืนขึ้นไปเทียบเคียงโทโมโกะ
“ผมหน้าหวานเหมือนผู้หญิงใช่ไหมล่ะ แต่เป็นแมนครับ สูง 175 สูงกว่าคุณนะทีโม คุณสูงเท่าไรท่าทางไม่เตี้ยเลย”
เป็นการคุยกันครั้งแรกระหว่างไทและโทโมโกะ
“169 ครับไท”
โทโมโกะตอบแบบแมนๆ
“เป็นทอมเหรอ?”
“ไม่เชิงหรอก... เป็นนานาเพศมากกว่า”
ตอบแล้วยิ้มให้
“เจ้านั่นล่ะชอบบ่น... ไม่รู้ชาตินี้จะได้มีเมียไหม? คิดดูเอาแล้วกันว่าเพศไหน”
ฮิคาโตะพูดหยอกเย้าญาติด้วยรอยยิ้ม พลางลงนั่งข้างเจมส์ และพาดแขนโอบไหล่เพื่อน แสดงความสนิทสนมอย่างมาก
ปลายมีนาเหลือบมองมือของฮิคาโตะที่พาดเลยมา เมื่อเธอยังคงนั่งข้างเจมส์
“ไหนออกแบบชุดแข่งรถให้ฉันยังไง”
เจมส์ยื่นแบบให้
“โอ้โฮ... สีฟ้าที่ฉันชอบเสียด้วย”
ฮิคาโตะใช้สองมือหยิบกระดาษแบบดีไซน์ชุดจากเจมส์ไปชื่นชม
“ฉันเล่นสกรีนลายริ้วที่อกซ้ายขวาให้ดูเก๋ด้วย เกือบจะครีเอทราศีเกิดนายมาเป็นสัญลักษณ์ข้างหน้าอก แต่ไม่รู้นายจะชอบไหมเลยตัดทิ้งไป”
“นายจำได้ว่าฉันเกิดราศีเมถุนเหรอ”
“นั่นมันราศีเกิดของฉันด้วย”
เจมส์บอก
“แต่เกิดคนละปี นายอายุสิบเก้า ฉันยี่สิบแล้ว แต่นายดันตัวโตกว่าฉัน ตอนเจอกันนึกว่าอายุเท่ากันเสียอีก”
พูดแล้วล้อเล่นด้วยการจี้พุงเจมส์ ทำให้เพื่อนหัวเราะ
“ขอบใจมากนะที่ออกแบบชุดให้ฉัน”
ฮิคาโตะกล่าวกับเจมส์
ช่างตัดเสื้อชายวัยกลางคนเดินเข้ามาถาม เพื่อจะวัดตัว
“ใครจะวัดตัวก่อนครับ”
“นายก่อนละกันเจมส์ เพราะเป็นคนออกแบบ ฉันให้เกียรติ์นาย”
ฮิคาโตะเชิญเพื่อนก่อน
“เอ่อ... ฉันว่าตอนวัดตัว ให้คุณช่างตัดเสื้อบอกขนาดสัดส่วนด้วยดีกว่า เผื่อพวกเราวันหน้าถ้าจะซื้อเสื้อผ้าให้กันจะได้รู้ไซด์ ปลายละกันเป็นคนจดรายการ”
เรียวทาโร่วานปลายมีนา ซึ่งมีมือถือจดโน้ตได้
“รอบอก 90 รอบเอว 77 สะโพก 95 ...”
ช่างตัดเสื้อบอกเสียงดังพอให้ปลายมีนาได้ยินแล้วจดในโน้ต มีทั้งความยาวแขน และอื่นๆ ...ฯลฯ ปลายมีนาจดไปอย่างละเอียด
“นายนี่มันหุ่นมาตรฐานนายแบบเลยนะเนี่ย”
ยูริบอกกับเจมส์
“อืม... ในกลุ่มเรา เจมส์หุ่นเพอร์เฟ็กที่สุด”
ไทยอมรับด้วยอีกคน
“คนวัดตัวต่อไปคือฮายละกัน”
เรียวทาโร่บอกให้ฮายาโตะเข้ารับการวัดสัดส่วน
“รอบอก 85 รอบเอว 74 สะโพก 90 ...”
ช่างตัดเสื้อบอกสัดส่วน
คนที่วัดตัวคนต่อมาคือ ฮิคาโตะ
“รอบอก 85 รอบเอว 74 สะโพก 90 ...”
“เฮ้ย! แบบนี้มันเหลือเชื่อ เป็นแฝดสามกันหรือเปล่านี่ อายุเท่ากัน เกิดราศีเดียวกัน หนำซ้ำขนาดตัวยังเท่ากัน นายสูงเท่าไหร่ฮิกกี้”
เรียวทาโร่ถาม
“176 เซนติเมตร หนัก 63 กิโลกรัมครับ”
“สูงเท่ากับฉัน แถมหนักเท่ากันอีกด้วย เหมือนกันเกินไปละ”
ฮายาโตะว่าท่าทางทึ่งปนแปลกใจไม่ใช่น้อย
ทุกคนวัดตัวตัดเสื้อผ้ารวมทั้งปลายมีนา แม้ไม่มีแผนจะตัดเสื้อผ้ากับเขา แต่เจมส์คิดแบบให้เลยได้ตัดชุดตามเขาไปด้วย
“ถือว่าพวกเราให้เธอนะปลาย ใช้เงินกองกลางของกลุ่ม”
เรียวทาโร่บอก
และเจมส์เป็นคนหาแบบให้ ชุดใส่ไปเที่ยวเป็นแจ็กเก็ตหนังสีเทาเข้มประดับหมุดสีเงิน แถมด้วยกระโปรงบานสีครีมหวานจีบรอบตัวความยาวคลุมเข่าอีกตัวด้วย
“ขอบคุณมากเรียวทาโร่ ปลายไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี เอาเป็นว่า... ตั้งฉายาให้ละกัน สำหรับคนที่มีรอบอกใหญ่กว่าเพื่อนทุกคน 92.5 เซน หุ่นล่ำกล้ามเป็นมัดขนาดนี้เรียก กำนันล่ำ ล่ะเหมาะสุดเลย”
เพื่อนทุกคนเห็นพ้องอย่างปลายมีนาว่า ต่างเงียบแล้วอมยิ้มพยักหน้าให้กัน
“จะให้ฉันได้รับฉายาคนเดียวได้ไง เดี๋ยวฉันตั้งฉายาให้เธอบ้าง แมนมาก เหมาะสมที่สุด แม้แต่เพื่อนใหม่ยังดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายถึงขนาดต้องถาม เพราะสไตล์การแต่งตัวเธอแมนมากจริง”
เพื่อนร่วมแก๊งต่างเงียบแล้วอมยิ้มกันอีก
แต่ปลายมีนาชักตาขวางใส่เรียวทาโร่ที่พูดเรื่องหน้าแตกให้เธอเสียหน้าซ้ำ แต่ต้องยอมรับฉายานั้นไปโดยปริยาย เพราะไม่มีใครช่วยคัดค้านสักคน
..........ปลายมีนาไปเรียนตอนเย็น คราวนี้ไม่ซ้อนท้ายฮายาโตะซึ่งตัวเธอเองรังเกียจที่เขาเป็นแฟนฮิโตมิแบบมีอะไรกันเกินเลยแล้ว เพราะอย่างนั้นเลยต้องขึ้นรถไฟฟ้าไปมหาวิทยาลัยตามลำพัง
เนื่องจากเพื่อนในแก๊งต่างมีเรียนช่วงบ่าย ไม่มีใครไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัยได้เลย
ส่วนยูรวรรธน์นั้นเธอไม่อยากรบกวนในระหว่างที่เขากำลังยุ่งอยู่กับการตกแต่งไนต์คลับซึ่งใกล้เปิดตัว
ขากลับประมาณหนึ่งทุ่ม คนแน่นรถไฟฟ้าและเหม็นกลิ่นเหล้าโชยมาจากผู้ชายที่ยืนด้านหลัง บรรยากาศร้อนอบอ้าวจากไอตัวของผู้คนรอบข้างที่เบียดเสียดกัน หัวค่ำนี้คนแน่นกว่าปกติ จู่ๆ ปลายมีนาก็รู้สึกโดนลูบบริเวณก้นจากทางด้านหลัง มือนั้นล้วงควักหนำใจ ทำให้โมโหฉุนเฉียวขึ้นมา จึงใช้ศอกกระแทกไปทางด้านหลัง โดนเป้าหมายที่ผู้ชายขี้เมา
“อ้าก...”
ชายขี้เมาร้องเสียงดัง ผู้คนรอบข้างรู้เห็น ต่างมองกันเป็นตาเดียว
“ไอ้คนโรคจิตลวนลามผู้หญิง”
ปลายมีนาว่าเสียงดัง แต่ไม่ได้ระบุรายละเอียดว่าโดนตรงไหนอย่างไร
“โธ่... ผิดคนแล้วไม่ใช่ฉัน ฉันแค่เมาไม่ได้เป็นโรคจิต ไอ้ตัวเตี้ยนั่นต่างหากมันล้วงควักก้นเธอ ฉันเห็นกับตา ไปต่อยมันสิ”
คนขี้เมาชี้ที่ผู้ชายอีกคนซึ่งตัวสูงเท่าปลายมีนา
เจ้าคนนั้นเมื่อมีคนชี้ตัว รีบชิ่งหนี... แทรกตัวเข้าไปด้านในยิ่งขึ้น แต่คนเบียดกันแน่นมาก จนปลายมีนาไม่อยากตามไปเอาเรื่อง เลยนึกว่าปล่อยมันไปก่อน แต่พอหันกลับมาสบตาคนรอบข้างที่มองเธอ แล้วมันให้รู้สึกอาย... อายมาก ถึงแม้ทุกคนในที่นั้นจะรู้ว่าเป็นการเข้าใจผิดกับคนขี้เมาก็ตาม
พอลงจากรถไฟฟ้าแล้วปลายมีนาถึงได้พกพาอารมณ์เสียหน้าง้ำหน้างอติดมาด้วย
.
เจมส์นั่งโซฟายาวขนาดสามที่นั่ง
ปลายมีนานั่งข้างซ้ายมือเจมส์จึงเห็นได้ชัดเมื่อเจมส์หยิบแผ่นกระดาษดีไซน์เสื้อผ้าทั้งหมดสี่แผ่นขนาดครึ่งของกระดาษเอสี่
“วาดรูปสวยนี่พี่เจมส์”
ปลายมีนาเอ่ยชม
“อันไหนกางเกงยีนที่นายดีไซน์ให้ฉันล่ะ”
ไทถาม พร้อมลงนั่งข้างขวามือเจมส์
“นี่... ใช้ผ้ายีนสีฟ้าซีด มีเศษผ้าชายลุ่ยพันห้อยชายลงมาทางขาขวา ชอบไหมแบบนี้”
เพื่อนในแก๊งเข้ามายืนมุงดู
“เออ... สวยดี นายนี่ฝีมือดีนะ ฉันชอบกางเกงยีนสไตล์นี้ เวลาไปแดนซ์มันคงพลิ้วน่าดู”
ไทถูกใจในแบบที่เพื่อนออกแบบให้ เขาชอบเต้นรำจึงอยากตัดกางเกงเท่แบบผู้ชาย ใช้ใส่ไปงานปาร์ตี้สังสรรค์
“นี่ของฮาย ชุดหนังสีดำสไตล์ร็อคเกอร์ เสื้อแจ๊กเก็ตประดับหมุดสีเงินที่บ่า ข้อมือ สาบเสื้อ ตะเข็บกางเกงด้านนอกประดับหมุดสีเงินเป็นแถวยาวตลอดถึงปลายขา นายใส่เวลาเล่นดนตรี มันจะดูขลังทรงพลังร็อกมีระดับ”
“อืม... เข้าท่าเท่ดี”
ฮายาโตะรับแบบเสื้อมาดู และไม่วายถามถึงแบบของเพื่อน
“แล้วอันไหนของนาย?”
“นี่... เสื้อแจ็กเก็ตสีขาว ปักมุขดำสลับขาว แขนสามส่วนปิดข้อศอกปลายแขนจั๊มขอบผ้ายืดสีดำ กางเกงเด็ดสุดชอบมาก ทำจากหนังสีเทาเข้ม สายหนังสีดำประดับหมุดสีเงินพันรอบต้นขาขวา ส่วนตั้งแต่เข่าลงมาใช้ไหมลุ่ยพันเกลียวไล่ระดับลงมารอบถึงปลายขากางเกง กะให้พลิ้วสะบัดตอนเต้นรำล่ะ”
“เออ... เก๋บวกเท่ ชักอยากได้มั่ง แล้วอีกแบบนายวาดไว้ให้ใคร”
ฮายาโตะชื่นชมและถาม
“เพื่อนร่วมคณะที่มหาวิทยาลัย นัดกันไว้ที่ร้านนี้เดี๋ยวถึงเวลาคงมา ...นั่นไง”
เจมส์ตอบ ไม่ทันไรคนที่ถูกพูดถึงก็มาอย่างเท่
“ขี่รถซุปเปอร์ไบค์สีเงิน เท่ว่ะสกรีนข้างรถนั่น... นอร์ตัน คอมมานโด”
ยูริคนชอบรถถึงกับเอ่ยปากชม
คนขับสวมชุดหนังสีดำ ร่างสูงโปร่งประมาณเดียวกับคนในแก๊งเฮอริเคน
ส่วนคนซ้อนท้ายสวมชุดยีนสีเข้มออกน้ำเงิน
ทั้งสองคนถอดหมวกกันน็อกแล้วหิ้วเดินผ่านเข้าประตูมา ให้เห็นใบหน้าชัด...
“นี่... ฮิคาโตะ ชื่อเล่น ฮิกกี้ นั่น โทโมโกะ เรียกชื่อเล่น ทีโม ก็ได้”
เจมส์แนะนำเพื่อนผู้มาใหม่ให้ได้รู้จักกัน
“ฉันกับญาติเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมยานยนต์ สาขาเดียวกับเจมส์”
ฮิคาโตะแนะนำตัว มองทุกคนอย่างเป็นมิตร ชายหนุ่มผมตรงทรงซอยสีดำยาวเคลียคอและแสกข้างขวา ส่งให้ใบหน้าโดยรวมโดดเด่น ...หล่อไม่ใช่เล่นเลย
แต่ที่เพื่อนทุกคนเงียบกันไปชั่วครู่ไม่ใช่อะไร เพราะหน้าตาเหมือนคู่แฝดฮายาโตะไฮยาโตะอย่างกับแกะ!
“แปลกใจใช่ไหมนามสกุลเดียวกับนายด้วยฮาย มัทสึมูระ ชื่อก็คล้ายหน้าก็เหมือน เป็นญาติกันรึเปล่าไม่รู้ ถามกันเองละกัน”
เจมส์บอก
“ขอโทษนะ อยากถามพ่อแม่นายชื่ออะไร”
ฮายาโตะถาม
“พ่อฉัน โทชิ แม่ อากินะ แล้วนายล่ะ พ่อแม่ชื่ออะไร”
ฮิคาโตะย้อนถามบ้างเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังทำหน้าไม่รู้จัก
“พ่อ เคนทาโร่ แม่ อากาเนะ”
“อ๋อ... คุณเคนทาโร่เจ้าของเอ็มเอ็มโปรเทค ฉันเคยไปสมัครงานที่บริษัท แต่มันคนแนวกับที่ฉันเรียนมา เลยไม่ได้ทำงานด้วย พ่อนายเป็นหลานปู่ยาระ ฉันเป็นหลานปู่ยูระ ปู่ฉันเป็นน้องชายปู่นาย ฉันยังอยู่เจนเนอเรชั่นที่สาม แต่นายอยู่เจนเนอเรชั่นที่สี่ เป็นรุ่นเหลนแล้ว”
“งั้นนายก็เป็นญาติห่างมากกับฉันด้วย ฉันยังอยู่เจนเนอเรชั่นสาม เป็นหลานปู่ยาไนน้องชายปู่ยูระ”
นั่นเป็นคำกล่าวของโทโมโกะ สาวห้าวท่าทางดูเป็นทอมบอย ผมซอยสั้นเกือบเป็นทรงเดียวกันกับฮิคาโตะ
กว่าพวกเขาจะเรียงลำดับญาติกันเป็นที่เรียบร้อย เพื่อนทุกคนมีอาการมึนงงเมาญาติไปตามกันกับพวกญาติเยอะ
“นี่พวกเพื่อนฉันชื่อแก๊งเฮอริเคน ยูริ ไท ปลายมีนา เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ส่วนเรียวทาโร่คนนี้หัวหน้าแก๊ง”
เจมส์เพิ่งแนะนำเพื่อนๆ
ทั้งฮิคาโตะและโทโมโกะก้มศีรษะโค้งรับเพื่อนใหม่
“คนไหนเป็นผู้หญิง? คือ... หน้าตาสวยทั้งสองคนเลยนะ”
โทโมโกะถาม สายตามองทั้งไทและปลายมีนา
ปลายมีนาให้รู้สึกหน้าแตกเล็กๆ นี่เขาดูเธอไม่ออกหรือว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม การแต่งตัวของเธอคือศีรษะโพกผ้าสีเทาเกล้าผมมวยไว้ด้านหลัง ใส่ชุดยีนเดนิมสีฟ้าซีด ไทใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนสีเหมือนปลายมีนา
ไทชี้มือที่ปลายมีนาและลุกยืนขึ้นไปเทียบเคียงโทโมโกะ
“ผมหน้าหวานเหมือนผู้หญิงใช่ไหมล่ะ แต่เป็นแมนครับ สูง 175 สูงกว่าคุณนะทีโม คุณสูงเท่าไรท่าทางไม่เตี้ยเลย”
เป็นการคุยกันครั้งแรกระหว่างไทและโทโมโกะ
“169 ครับไท”
โทโมโกะตอบแบบแมนๆ
“เป็นทอมเหรอ?”
“ไม่เชิงหรอก... เป็นนานาเพศมากกว่า”
ตอบแล้วยิ้มให้
“เจ้านั่นล่ะชอบบ่น... ไม่รู้ชาตินี้จะได้มีเมียไหม? คิดดูเอาแล้วกันว่าเพศไหน”
ฮิคาโตะพูดหยอกเย้าญาติด้วยรอยยิ้ม พลางลงนั่งข้างเจมส์ และพาดแขนโอบไหล่เพื่อน แสดงความสนิทสนมอย่างมาก
ปลายมีนาเหลือบมองมือของฮิคาโตะที่พาดเลยมา เมื่อเธอยังคงนั่งข้างเจมส์
“ไหนออกแบบชุดแข่งรถให้ฉันยังไง”
เจมส์ยื่นแบบให้
“โอ้โฮ... สีฟ้าที่ฉันชอบเสียด้วย”
ฮิคาโตะใช้สองมือหยิบกระดาษแบบดีไซน์ชุดจากเจมส์ไปชื่นชม
“ฉันเล่นสกรีนลายริ้วที่อกซ้ายขวาให้ดูเก๋ด้วย เกือบจะครีเอทราศีเกิดนายมาเป็นสัญลักษณ์ข้างหน้าอก แต่ไม่รู้นายจะชอบไหมเลยตัดทิ้งไป”
“นายจำได้ว่าฉันเกิดราศีเมถุนเหรอ”
“นั่นมันราศีเกิดของฉันด้วย”
เจมส์บอก
“แต่เกิดคนละปี นายอายุสิบเก้า ฉันยี่สิบแล้ว แต่นายดันตัวโตกว่าฉัน ตอนเจอกันนึกว่าอายุเท่ากันเสียอีก”
พูดแล้วล้อเล่นด้วยการจี้พุงเจมส์ ทำให้เพื่อนหัวเราะ
“ขอบใจมากนะที่ออกแบบชุดให้ฉัน”
ฮิคาโตะกล่าวกับเจมส์
ช่างตัดเสื้อชายวัยกลางคนเดินเข้ามาถาม เพื่อจะวัดตัว
“ใครจะวัดตัวก่อนครับ”
“นายก่อนละกันเจมส์ เพราะเป็นคนออกแบบ ฉันให้เกียรติ์นาย”
ฮิคาโตะเชิญเพื่อนก่อน
“เอ่อ... ฉันว่าตอนวัดตัว ให้คุณช่างตัดเสื้อบอกขนาดสัดส่วนด้วยดีกว่า เผื่อพวกเราวันหน้าถ้าจะซื้อเสื้อผ้าให้กันจะได้รู้ไซด์ ปลายละกันเป็นคนจดรายการ”
เรียวทาโร่วานปลายมีนา ซึ่งมีมือถือจดโน้ตได้
“รอบอก 90 รอบเอว 77 สะโพก 95 ...”
ช่างตัดเสื้อบอกเสียงดังพอให้ปลายมีนาได้ยินแล้วจดในโน้ต มีทั้งความยาวแขน และอื่นๆ ...ฯลฯ ปลายมีนาจดไปอย่างละเอียด
“นายนี่มันหุ่นมาตรฐานนายแบบเลยนะเนี่ย”
ยูริบอกกับเจมส์
“อืม... ในกลุ่มเรา เจมส์หุ่นเพอร์เฟ็กที่สุด”
ไทยอมรับด้วยอีกคน
“คนวัดตัวต่อไปคือฮายละกัน”
เรียวทาโร่บอกให้ฮายาโตะเข้ารับการวัดสัดส่วน
“รอบอก 85 รอบเอว 74 สะโพก 90 ...”
ช่างตัดเสื้อบอกสัดส่วน
คนที่วัดตัวคนต่อมาคือ ฮิคาโตะ
“รอบอก 85 รอบเอว 74 สะโพก 90 ...”
“เฮ้ย! แบบนี้มันเหลือเชื่อ เป็นแฝดสามกันหรือเปล่านี่ อายุเท่ากัน เกิดราศีเดียวกัน หนำซ้ำขนาดตัวยังเท่ากัน นายสูงเท่าไหร่ฮิกกี้”
เรียวทาโร่ถาม
“176 เซนติเมตร หนัก 63 กิโลกรัมครับ”
“สูงเท่ากับฉัน แถมหนักเท่ากันอีกด้วย เหมือนกันเกินไปละ”
ฮายาโตะว่าท่าทางทึ่งปนแปลกใจไม่ใช่น้อย
ทุกคนวัดตัวตัดเสื้อผ้ารวมทั้งปลายมีนา แม้ไม่มีแผนจะตัดเสื้อผ้ากับเขา แต่เจมส์คิดแบบให้เลยได้ตัดชุดตามเขาไปด้วย
“ถือว่าพวกเราให้เธอนะปลาย ใช้เงินกองกลางของกลุ่ม”
เรียวทาโร่บอก
และเจมส์เป็นคนหาแบบให้ ชุดใส่ไปเที่ยวเป็นแจ็กเก็ตหนังสีเทาเข้มประดับหมุดสีเงิน แถมด้วยกระโปรงบานสีครีมหวานจีบรอบตัวความยาวคลุมเข่าอีกตัวด้วย
“ขอบคุณมากเรียวทาโร่ ปลายไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี เอาเป็นว่า... ตั้งฉายาให้ละกัน สำหรับคนที่มีรอบอกใหญ่กว่าเพื่อนทุกคน 92.5 เซน หุ่นล่ำกล้ามเป็นมัดขนาดนี้เรียก กำนันล่ำ ล่ะเหมาะสุดเลย”
เพื่อนทุกคนเห็นพ้องอย่างปลายมีนาว่า ต่างเงียบแล้วอมยิ้มพยักหน้าให้กัน
“จะให้ฉันได้รับฉายาคนเดียวได้ไง เดี๋ยวฉันตั้งฉายาให้เธอบ้าง แมนมาก เหมาะสมที่สุด แม้แต่เพื่อนใหม่ยังดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายถึงขนาดต้องถาม เพราะสไตล์การแต่งตัวเธอแมนมากจริง”
เพื่อนร่วมแก๊งต่างเงียบแล้วอมยิ้มกันอีก
แต่ปลายมีนาชักตาขวางใส่เรียวทาโร่ที่พูดเรื่องหน้าแตกให้เธอเสียหน้าซ้ำ แต่ต้องยอมรับฉายานั้นไปโดยปริยาย เพราะไม่มีใครช่วยคัดค้านสักคน
..........ปลายมีนาไปเรียนตอนเย็น คราวนี้ไม่ซ้อนท้ายฮายาโตะซึ่งตัวเธอเองรังเกียจที่เขาเป็นแฟนฮิโตมิแบบมีอะไรกันเกินเลยแล้ว เพราะอย่างนั้นเลยต้องขึ้นรถไฟฟ้าไปมหาวิทยาลัยตามลำพัง
เนื่องจากเพื่อนในแก๊งต่างมีเรียนช่วงบ่าย ไม่มีใครไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัยได้เลย
ส่วนยูรวรรธน์นั้นเธอไม่อยากรบกวนในระหว่างที่เขากำลังยุ่งอยู่กับการตกแต่งไนต์คลับซึ่งใกล้เปิดตัว
ขากลับประมาณหนึ่งทุ่ม คนแน่นรถไฟฟ้าและเหม็นกลิ่นเหล้าโชยมาจากผู้ชายที่ยืนด้านหลัง บรรยากาศร้อนอบอ้าวจากไอตัวของผู้คนรอบข้างที่เบียดเสียดกัน หัวค่ำนี้คนแน่นกว่าปกติ จู่ๆ ปลายมีนาก็รู้สึกโดนลูบบริเวณก้นจากทางด้านหลัง มือนั้นล้วงควักหนำใจ ทำให้โมโหฉุนเฉียวขึ้นมา จึงใช้ศอกกระแทกไปทางด้านหลัง โดนเป้าหมายที่ผู้ชายขี้เมา
“อ้าก...”
ชายขี้เมาร้องเสียงดัง ผู้คนรอบข้างรู้เห็น ต่างมองกันเป็นตาเดียว
“ไอ้คนโรคจิตลวนลามผู้หญิง”
ปลายมีนาว่าเสียงดัง แต่ไม่ได้ระบุรายละเอียดว่าโดนตรงไหนอย่างไร
“โธ่... ผิดคนแล้วไม่ใช่ฉัน ฉันแค่เมาไม่ได้เป็นโรคจิต ไอ้ตัวเตี้ยนั่นต่างหากมันล้วงควักก้นเธอ ฉันเห็นกับตา ไปต่อยมันสิ”
คนขี้เมาชี้ที่ผู้ชายอีกคนซึ่งตัวสูงเท่าปลายมีนา
เจ้าคนนั้นเมื่อมีคนชี้ตัว รีบชิ่งหนี... แทรกตัวเข้าไปด้านในยิ่งขึ้น แต่คนเบียดกันแน่นมาก จนปลายมีนาไม่อยากตามไปเอาเรื่อง เลยนึกว่าปล่อยมันไปก่อน แต่พอหันกลับมาสบตาคนรอบข้างที่มองเธอ แล้วมันให้รู้สึกอาย... อายมาก ถึงแม้ทุกคนในที่นั้นจะรู้ว่าเป็นการเข้าใจผิดกับคนขี้เมาก็ตาม
พอลงจากรถไฟฟ้าแล้วปลายมีนาถึงได้พกพาอารมณ์เสียหน้าง้ำหน้างอติดมาด้วย
.
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 มี.ค. 2562, 18:30:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 มี.ค. 2562, 18:30:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 690
| << ตอน 30 ตั้งกฎต้องห้าม | ตอน 32 ง้อขอคืนดี >> |
ไตรติมา 15 มี.ค. 2562, 18:31:34 น.
https://www.mebmarket.com/ebook-87520-เปลวไฟในกระแสลม-ภาคคุกคาม
ดาวน์โหลดอีบุ๊กค่ะ นิยายรักหนุ่มสาวแก๊งวัยรุ่น อุดมไปด้วยผู้ชายหล่อ สวย รวย แรง
โปรดกดไลค์เพจนิยายไตรติมา
https://www.facebook.com/oranamarinlove
หาอ่านเพิ่มเติมได้ในเว็บ
https://www.readawrite.com/a/eZ2lmu-เปลวไฟในกระแสลม
https://www.hongsamut.com/fiction/2897/เปลวไฟในกระแสลม
https://writer.dek-d.com/aunnan/writer/view.php?id=1355208
http://www.tunwalai.com/story/264509/เปลวไฟในกระแสลม
https://www.niyayrak.com/novels/eplwaifainkraaeslm
https://fictionlog.co/b/5a779d56f249546405f75efe
http://home.love-stories.net/lovestories/viewnovel/21579
https://www.bannniyay.com/story/1868/เปลวไฟในกระแสลม
ฝากไว้ให้ดาวน์โหลดอีบุ๊กกัน ผลงานซีรีย์ชุดเปลวไฟในกระแสลม
https://www.mebmarket.com/ebook-61157-อสูรซ่านสวาท
https://www.mebmarket.com/ebook-39000-พิศวาสซ้อนซ่อนชัง
https://www.mebmarket.com/ebook-87520-เปลวไฟในกระแสลม-ภาคคุกคาม
ดาวน์โหลดอีบุ๊กค่ะ นิยายรักหนุ่มสาวแก๊งวัยรุ่น อุดมไปด้วยผู้ชายหล่อ สวย รวย แรง
โปรดกดไลค์เพจนิยายไตรติมา
https://www.facebook.com/oranamarinlove
หาอ่านเพิ่มเติมได้ในเว็บ
https://www.readawrite.com/a/eZ2lmu-เปลวไฟในกระแสลม
https://www.hongsamut.com/fiction/2897/เปลวไฟในกระแสลม
https://writer.dek-d.com/aunnan/writer/view.php?id=1355208
http://www.tunwalai.com/story/264509/เปลวไฟในกระแสลม
https://www.niyayrak.com/novels/eplwaifainkraaeslm
https://fictionlog.co/b/5a779d56f249546405f75efe
http://home.love-stories.net/lovestories/viewnovel/21579
https://www.bannniyay.com/story/1868/เปลวไฟในกระแสลม
ฝากไว้ให้ดาวน์โหลดอีบุ๊กกัน ผลงานซีรีย์ชุดเปลวไฟในกระแสลม
https://www.mebmarket.com/ebook-61157-อสูรซ่านสวาท
https://www.mebmarket.com/ebook-39000-พิศวาสซ้อนซ่อนชัง