มายาไฟในดวงตา {ชุดมนตราอัญมณี}สนพ.อรุณ
พลอยตาเสือ มูนสโตน และอความารีน
มรดกที่ย่ามอบให้ทั้งสามสาวจะนำพาลางร้าย ความรัก หรือการผจญภัยมาสู่พวกเธอ
เมื่อพี่สาวคนโตอย่างมัชฌิตาตั้งใจจะเก็บมรดกทั้งของตนเองและน้องสาวเอาไว้
อันตรายบางอย่างกลับคืบคลานเข้ามา หญิงสาวจึงทำได้เพียงหนี !
ก่อนที่ “เขา” เจ้าของพลอยที่แท้จริงผู้น่าสะพรึงจะมาทวงมันคืนไปจากเธอ
มรดกที่ย่ามอบให้ทั้งสามสาวจะนำพาลางร้าย ความรัก หรือการผจญภัยมาสู่พวกเธอ
เมื่อพี่สาวคนโตอย่างมัชฌิตาตั้งใจจะเก็บมรดกทั้งของตนเองและน้องสาวเอาไว้
อันตรายบางอย่างกลับคืบคลานเข้ามา หญิงสาวจึงทำได้เพียงหนี !
ก่อนที่ “เขา” เจ้าของพลอยที่แท้จริงผู้น่าสะพรึงจะมาทวงมันคืนไปจากเธอ
Tags: อสิตา มนตรามุกจันทรา ม่านธาราเร้นดาว พลอยตาเสือ มัชฌิตา ชามัล อัคนิวรา
ตอน: ตอนพิเศษ "ฝันแห่งไฟ" /มาลงน้ำกันเนอะพ่อเสือหนุ่ม =^.".^=
คุณเลิฟหมวย
-เด็กลูกของอมินตา(แน่นอนว่าต้องเป็นพี่ชายพ่อมัชฌิตา) เดิมไม่ได้กล่าวถึงในเรื่องค่ะ
เพราะบอกไว้ว่าอมินตามิได้ตั้งครรภ์เมื่อโดนศานติมันขืนใจ แต่จริงๆแล้วแอบท้องก่อนจะหนีมา
แล้วเด็กก็โดนเอาไปไว้ที่อื่น เป็นตัวละครที่จะเอาไว้ใช้ในภาคโมรารัตติกาลน่ะค่ะ
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องสกาว
-หุหุ เมห์ฮราอีกคนที่ถูกเอาไปซ่อนไว้ แล้วก็ยังไม่แก่ด้วย เพราะยานิทราอย่างใหม่ที่มิใช่ยาสั่ง แต่เป็นการหลับเพื่อรอคอยบางสิ่งอย่างชิลๆ ^^
คุณเมล็ดทานตะวัน
-ตอนพิเศษจะลงให้อ่านกัน4ครั้ง(อันนี้ครั้งที่3แล้ว) เอิ๊กๆ ไม่เยอะ แต่ก็ไม่น้อย
คุณซาอิ แกน้อยงุงิเนื้อละมุน
-อารายกัน มาส่งยิ้มให้คุณเสือเหรอคะ ดูเหมือนเสือจะหิวอยู่นะ อยากเคี้ยวแกะจังเลยยยย
คุณโอคุริยูมิ
-มายิ้มอีกคนละ เดี๋ยวให้อัคนิจัดการเลย หุหุหุ
คุณหยาดฝนสีเงิน
-หุหุ หลานอัคนิเป็นพระเอกภาคต่อนะคะไว้ผมเดร็ดล็อค เฮ้วมาก ฮาวายมาก ได้เชื้อยิปซีสาวสวยผสมหนุ่มแขกคม หล่อน่าดู
คุณเฟอร์นักปั่นโป๋ยเสือให้ชูชัน(ดูชื่อเข้า สมตัวเนอะ)
-นิสัยลูกชายปู่ศานเหรอ ไม่เหมือนสองคนนั้นหรอก เป็นคนเท่ๆ กวนๆ แล้วก็หน้ามึนด้วย ไม่แย่งความสำคัญกะอัคราหรอก เพราะเด่นกว่าอัคราแน่นอน มะม้าให้เฟอร์เลือกแล้วนะ เลือกเสือเองนี่ 555 เค้าไม่ได้แกล้งนะ
ตอนพิเศษลงตอนหน้าอีกแค่ครั้งเดียว จริงๆยังมีอีกแต่เก็บไว้ในเล่มบ้างตามที่บอกสนพ.ไว้น่ะ เพราะมันแยกกันได้
จริงๆมะม้าจะลงแค่ตอนนี้ แต่แถมตอนหน้าอีกนิดนุง
อ้อ ทำใจนิดนึงนะ ก่อนอ่านตอนเน้ อะะะะะ ^^
คุณหมูอ้วน
-หุหุ โมรารัตติกาล หินโมราสีม่วงดำ เป็นสิ่งที่สามารถนำพาผู้ครอบครองไปสู่... สู่...อะไร ติดตามได้ในเพจมนตราอัญมณีจ้า 555
คุณหลิง
-ดีใจนะคะที่ชอบ แต่ดูเหมือนชาวบ้านจะไม่ค่อยเห็นกันว่าเอาตอนพิเศษมาลงแล้ว ถ้าลงต่อเนื่องกับตัวเรื่องคนคงได้อ่านกันมากกว่านี้ แต่ตอนนั้นอสิตาก็ไม่ว่างพอจะเขียนเอามาลงต่อเลยเสียด้วยสิ
คุณเรือใบ
-ภาคต่อมีแน่นอนค่ะ คิดพล็อตไว้เยอะแล้ว เขียนแล้วด้วย แต่ยังไม่มีเวลาสานต่อ ถ้าอสิตาหายไป ตามหาได้ในแฟนเพจในเฟซบุคนะคะ แวะไปทวงได้ อิอิ
คุณหยกสีน้ำผึ้ง
-ก็ยังดีที่แวะมายิ้ม หนูอัคเริ่มงอนแล้วละ
คุณก้อนหิน
-คิดถึงนะคะเนี่ย... หุหุ จริงๆ โมรารัตติกาลเป็นเรื่องที่อยากเขียนต่อที่สุดเลย แต่รอเล่มแรกเป็นเล่มแล้วดูฟีดแบคซะก่อนดีกว่า 55 รออุดหนุนกันด้วยนะค้า คนอ่านที่รักทุกท่านนนนนนน
ระหว่างนั้นก็ต้องเขียนอย่างอื่นไปพลางๆ
ฝันแห่งไฟ
ความฝันแสนทรมานคลับคล้ายครึ่งหลับครึ่งตื่น ตัวเขาถูกบีบคั้นด้วยความมืดที่รายล้อม
จนหลงลืมกระทั่งตัวตน ในความโหยหิวทารุณ เสียงหนึ่งเรียกให้รู้สึกตัวท่ามกลางความมืดมิด
แสงสว่างเลือนรางค่อยๆ จุดขึ้น
“ตื่น !...ตื่นขึ้นมา อัคนิวรา ดวงตาพระเจ้า ในนามของผู้เป็นนาย ข้าขอสั่งเจ้า
ขอเรียกเจ้าจากนิทราขึ้นมารับใช้ผู้ถือครองพลอยพญาเนตรราชันนี้ จงลืมตา”
อัคนิวรา ใช่ นั่นละคือนามแห่งข้า แต่ข้าเป็นใคร มาจากไหน...
“สบตาข้า สมิงพญาอัคนิวรา...ข้าชามัล เมห์ฮรา นายของเจ้า จงจดจำดวงตาและน้ำเสียงของข้าไว้ให้จงดี”
ชามัล ชื่อนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน แม้สัมผัสได้ถึงสายใยผูกพัน แต่นั่นคงเป็นเพราะพลอย
เขาต้องทำตามคำสั่ง เพราะอำนาจพันธนาการบีบบังคับทั้งกายใจให้มิอาจขัดขืน ทั้งยังต้อง
ไปเอาพลอยตาเสืออีกเม็ดคือเนตรราชินีมาให้ได้ พลอยนั้นอยู่กับสตรีผู้มีนามว่า มัชฌิตา...
ก็แค่สตรีเพศอ่อนนางหนึ่ง แม้จะงดงามก็ไม่ได้ทำให้ใจของเขาสั่นไหว จนกระทั่งได้ยินนามนั้น
จากปากนาง อมินตา... ชื่อนี้มีความสำคัญต่อเขา และทันใดภาพอีกใบหน้าก็เคลื่อนซ้อนทับ
ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับนางผู้ทุรนทุรายอยู่ในกรงเล็บ ตาคมสวยอย่างนี้ มีแววไม่ยอมแพ้มิต่างกัน
แล้วเขาก็ไม่ฆ่านาง หาใช่เพราะปรานีอะไรสักนิด แค่เพราะมัชฌิตาเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้
รู้ไปถึงตัวตนที่แท้ซึ่งเขาเองหลงลืมไปได้ แม้จะร่วมมือแต่คงยังอีกห่างที่จะเข้าใกล้คำว่าไว้ใจ
จนวันที่อีกฝ่ายมอบพลังชีวิตให้เขาได้กลืนกินอย่างเต็มอกเต็มใจเป็นครั้งแรก
ในโลกแห่งจิตซึ่งถ้ำอันเป็นที่สุดแห่งดวงตานำพาพวกเขาไป เขาเริ่มจำอดีตได้บ้างไม่ได้บ้าง
ความทรงจำยังติดๆ ดับๆ กลับคืนมาเพียงบางส่วน ยังดีที่มีแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นตามเวลา
ความจริงแท้ที่รู้สึกคือโดดเดี่ยว เจ็บปวด ในโลกนี้ไม่อาจไว้ใจใครนอกไปเสียจากตัวเอง
‘ฉันเต็มใจจะให้คุณ แต่ก็ขอให้คุณไว้ใจฉันด้วย จากนี้และต่อๆ ไปในอนาคต’
นางเอ่ยเช่นนั้นก่อนจะจุมพิตเขา ไม่สิ เรียกว่ามอบพลังปราณ...
เมื่อต้องตกมาร่วมชะตากรรมกันเช่นนี้ บางทีเขาควรจะวางใจในตัวมัชฌิตาให้มากขึ้น
ตามคำนางสัญญาจะไม่ทำให้ผิดหวัง แต่ไม่ว่าอย่างไร ชักจะเริ่มรู้สึกอ่อนโยนอย่างแปลกๆ
กับผู้หญิงที่เป็นภาระ ที่ไม่น่าจะตามใจบางครั้งเขาก็กลับปล่อยผ่านอย่างไม่น่าจะเป็น
ตัวเขาเลยจนนิดเดียว ไม่เพียงเท่านั้นยังเฝ้าดูการกระทำของสตรีนางนี้อย่างเพลิดเพลินอีกต่างหาก
แต่เขาจะให้อีกฝ่ายรู้ไม่ได้ว่าเขาใจอ่อนลงมาจากเมื่อแรกเจอมากแค่ไหน ไม่เช่นนั้น
แม่ตัวดีก็จะยิ่งได้ใจ ทั้งที่เมื่อผ่านการทดสอบของถ้ำอันเป็นที่สุดแห่งดวงตา เขากับนาง
ได้อาศัยกระแสพลังของถ้ำช่วยป้องกันเอาไว้จากชามัล เป็นช่วงเวลาสำคัญที่นางควรจะ
ฝึกตาที่สามให้มากกว่านี้
เพราะการจะเอาชนะชามัลให้ได้ย่อมไม่อาจอาศัยเพียงกำลังของเขาซึ่งเป็นทาส
พลอยตาเสือราชันเม็ดที่มันครอบครอง จำเป็นต้องมีมัชฌิตาช่วย นั่นเป็นเหตุผลว่า
ทำไมตอนนี้อัคนิถึงต้องดูแลนางอย่างดีที่สุด ชนิดที่เรียกว่าตามประกบ ริ้นไม่ให้ไต่
ไรไม่ให้ตอม จะบีบเขย่าให้หัวสั่นหัวคลอนแบบที่เคยมาไม่ได้อีกแล้ว
แต่นับวันมัชฌิตาแทนที่จะมุ่งทำสมาธิ กลับพลอยรบกวนสมาธิเขาไปด้วย
ก็นางช่างยุ่งยากกวนใจจนเหมือนเข้ามานั่งก่อกวนข้างในหัวใจ
แบบนี้จะกำจัดออกไปได้ด้วยวิธีไหนกัน...
“ฉันจะเก็บดอกบัวดอกนั้น...”
“เจ้าไม่มีวันเก็บได้” เสือหนุ่มที่กำลังหมอบคอยคนอยากมาล้างหน้าล้างตาอยู่ริมบึงบัว
ทำหูลู่ไปข้างหลัง เป็นแบบนี้ทุกครั้ง รู้สึกไม่ชอบใจกับความคิดอันรังแต่จะก่อปัญหาของนางเลยจริงๆ
“พนันกันไหม”
อัคนิวราพ่นลมหายใจพรืดยาว ก่อนขยับนั่งหันลายพาดกลอนให้ภาพที่ไม่น่าดูนั้นเสีย
ผู้หญิงอะไรโตเป็นสาวจนป่านนี้ จริตมารยาก็มีครบ ทั้งที่เป็นพี่สาวคนโต แต่บทจะทำตัว
เป็นน้องเล็กเด็กซนก็ช่างดื้อดึง มันน่านักที่จะ...
ตูมมมม
เสียงตกกระทบผิวน้ำนั้นทำให้เสือใหญ่หันขวับ
“ช่วยด้วยยยยยย !!! ” มัชฌิตาหวีดร้องดัง เห็นมือกำลังคว้าไขว่อยู่เหนือน้ำ
ร่างมหึมาไม่รอช้า โจนพรวดตามลงน้ำ ทันใด แม่ตัวดีโผมากอดเกาะคอเขาไว้แน่น
เสือหนุ่มสะบัดโดยแรง พลันจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
“น้ำไม่ลึกนี่” อัคนิวราคำรามต่ำๆ
“ใช่ ไม่ลึก...”
หญิงสาวตอบกล้าๆ กลัวๆ พลางฮึมฮัมหัวเราะหงุงหงิงกะเรี่ยกะราดกลบเกลื่อนความผิด
“ว่ายน้ำไม่เป็นหรือ” ชายหนุ่มในร่างพยัคฆ์เอ่ยถามเสียงเข้มยิ่งขึ้น
“เป็น...”
“แล้วจะร้องเพื่อ...”
“เพื่อหลอกเอาแมวตัวใหญ่ลงมาเล่นน้ำด้วยกันแบบนี้ไง”
โฮกกกกก
...เสียงคำรามดังลั่นป่า ตามด้วยเสียงร้องกรี๊ดของมัชฌิตา ก่อนเจ้าตัวจะโผสู่น้ำลึกขึ้น
ว่ายหนีเสือตัวยักษ์ที่กำลังตะกายไล่งับเธอแบบเฉียดไปเฉียดมาให้วุ่นไปหมด
คล้ายโมโหแต่ก็ยังไม่วายต่อให้คนอ่อนแออยู่ในที
“อย่า โอ๊ยยยย กลัว หัวใจจะวายแล้ว ยอมแล้ว ยอมแพ้แล้ว !! ”
ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่เจ้าตัวยังไม่ยอมหยุดว่ายหนี อัคนิเล็งเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มหมดแรง
เพราะว่ายไปทั้งเสื้อกางเกงและรองเท้าหนักๆ ครบชุดแบบนั้น อีกอย่างน้ำตรงนี้ก็ยืนไม่ถึง
ความคิดที่โหดร้ายแว่บเข้ามาว่าจะปล่อยให้นางจมน้ำจริงๆ ให้เข็ดก่อนช่วย แต่เมื่อเห็นชัดๆ
ว่าร่างนั้นเริ่มไม่ไหว เขาก็เร่งว่ายไปแยกเขี้ยวขวางหน้า
ไว้เชิงว่าไม่ได้อยากช่วยอะไรนักหรอก แค่มาขวางทางหนีเหยื่อก็เท่านั้น
มัชฌิตาสำลัก โผเข้ากอดเสือใหญ่ตรงหน้าไว้เต็มอ้อมแขน ส่งเสียงไอแล้วก็ครางฮือออกมา
อย่างน่าสงสาร “โอ๊ย ไล่ซะเราเกือบจะจมน้ำตาย เสืออะไรใจร้าย”
แน่ะ ยังมีหน้ามาตำหนิผู้อื่นได้อีก ก็นางไม่ใช่หรือยังไงที่เริ่มก่อน...
“เจ้าอยากแกล้งให้ข้าลงน้ำดีนัก”
“ทำไม ไม่ชอบน้ำหรอกเหรอ เหมือนแมวเลยน้า...เหมียวๆ ”
“บอกแล้วใช่ไหม อย่าเรียกแบบนี้” เสือใหญ่ครางขู่ในคอ
ตาสบตา...ดวงตาสวยคมที่ตอนนี้ทอแววรื่นเริงใจจนหวานวับวาว กับดวงตาแน่วนิ่ง
สีทองและดำเข้มลึกของพยัคฆ์ หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปจนติด เอาจมูกชนจมูกเสือตัวโต
หลับตาแล้วเสียดสีปลายจมูกของตนกับเขาเบาๆ
รู้สึกเป็นสุขกับเสียงนกร้องและเสียงสายลมพัดผ่านผิวน้ำใสๆ ห่างออกไปมีกอบัวกระจายชูช่อ
แล้วหญิงสาวก็ลืมตามาพบว่าแววเนตรพยัคฆ์ตรงหน้ากลับเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่ คล้ายเจือแวว
แห่งความหมายบางอย่างที่ทำให้ใจเต้นรัว ลืมไปได้ยังไงนะว่าเขาเป็นชายหนุ่ม แถมอัคนิ
ยังเป็นหนุ่มที่รูปงามมากเหลือเกิน
ถ้าในเวลานี้เขากลับคืนร่างเป็นคน เธอและเขาจะอยู่ในสภาพไหน
กลางน้ำลึกที่ยืนไม่ถึง แล้วมัชฌิตาก็กอดเขาแน่นจนใกล้ชิดกันไปหมดอย่างนี้
อัคนิวราเห็นแม่ตัวดีที่ชอบแกล้งเขาหน้าแดงขึ้นมาต่อหน้าก่อนจะเบือนหลบสายตา
ก็ยังดีอยู่หรอกที่นึกขึ้นมาได้ว่าเขาเป็นชาย ไม่ใช่แค่เสือตัวหนึ่ง ร่างมหึมาค่อยๆ
ว่ายพาตัวก่อการรบกวนหัวใจกลับไปยังส่วนที่อีกฝ่ายพอจะยืนถึง
ทันใดหญิงสาวก็รีบปล่อยอ้อมแขนจากที่โอบรอบคอเขาเอาไว้ทันควัน
“เย็นสบายจังเลยนะ ได้ลงล้างตัวทั้งเสื้อแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”
หญิงสาวที่ยังหน้าตาแดงอ้อมแอ้ม เร่งหันหลังขวับไปกอดตัวเองเหมือนกับหนาวจน
จะไม่ยอมขยับไปไหนเสียอย่างนั้น
มัชฌิตาได้ยินเสียงขยับตัว คิดว่าเสือใหญ่ของเธอคงจะกลับขึ้นฝั่ง แต่แล้วเขากลับเข้ามาใกล้
มีอะไรบางอย่างยื่นข้ามไหล่มาให้ ลมหายใจอุ่นๆ รินรดแผ่ว หญิงสาวเหลือบตามอง
แล้วเธอก็เห็นบัวดอกนั้น ที่ตนร้องจะเก็บให้ได้ในทีแรก...
มือขาวบอบบางเอื้อมแตะกลีบ ก่อนจะดึงดอกบัวที่เขาคาบมายื่นให้ยึดเอาเป็นของตัว
มัชฌิตาสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากบัวเพิ่งแย้มกลีบดอกสวยที่สุดที่ตนเล็งไว้นั้น
ค่อยๆ หันกลับไปเห็นภาพเสือตัวใหญ่เบิ้ม ขนที่ศีรษะเปียกเป็นหย่อมๆ
โดยบางส่วนยังฟูกำลังทำหน้าเซ็งนิดๆ เก๊กหน่อยๆ
หญิงสาวหัวเราะคิกออกมาคำหนึ่ง ก่อนโอบกอดเขาอีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว
ในขณะที่เจ้าตัวทำท่าจะย่นคอหนี แต่เมื่อเห็นว่ายังไงคงไม่พ้นอ้อมแขนคนที่กำลังซาบซึ้ง
ในไมตรีจนอยากเกาะหนับ เสือใหญ่จึงปล่อยตัวอยู่เฉยๆ ให้สาวเจ้ากอดตามอำเภอใจ
ท่ามกลางลมรำเพยและสายน้ำเย็นฉ่ำที่ซึมซาบโอบล้อมอณูกาย
ช่วยหล่อจิตใจอันเคยรุ่มร้อนให้เย็นรื่น
“อัคนิ อัคนิวรา น่ารักที่สุดเลย ขอบคุณค่ะ นี่เป็นดอกไม้ดอกแรกที่ฉันได้รับจากสุภาพบุรุษ...ในร่างเสือ”
เขาไม่อยากอยู่ในร่างสมิงอีกต่อไปแล้ว อยากกลับเป็นคน มีชีวิตอย่างคน
แม้รูปจิตที่สร้างจากพลังของพลอยเนตรราชันจะสมบูรณ์แบบ บางทีอาจทำให้แข็งแกร่ง
เสียยิ่งกว่ายามเป็นคน แต่นี่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้ของเขา เป็นเพียงรูปมายาที่ถูกจองจำไว้
เขาอยากกลับเป็นมนุษย์ มีชีวิต อยากจะมีครอบครัว สร้างชีวิตเล็กๆ ขึ้นใหม่
ให้ความรักเสมอกันทั้งพี่ทั้งน้องอย่างที่พี่ชายของเขาไม่เคยได้รับ ใครจะรู้
ลูกที่ถูกรักมากกว่ากลับต้องตกที่นั่งลำบากเพราะรักที่ไม่เท่ากันนั้นเสียยิ่งกว่าลูกที่ถูกรักน้อย...
เมื่อยังเป็นเพียงสมิงรับใช้อยู่แบบนี้เรื่องนั้นก็คงไม่มีวันเป็นจริงได้ และกว่าจะผ่าน
การต่อสู้ครั้งใหญ่ที่รออยู่กับชามัล เขาเองอาจไม่เหลือแม้แต่ซากวิญญาณด้วยซ้ำ
ก่อนวันสำคัญนั้นเป็นคืนที่เขาจูบมัชฌิตาอย่างที่เรียกว่าจูบจริงๆ โดยไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น
เขาปล่อยนางให้หลับใหลอยู่ภายใต้การกกกอดของตนเองในร่างเสือ ถนอมไว้จนกว่าเวลาที่เขาจะคู่ควร
หญิงสาวหลับไปแล้ว ร่างแน่งน้อยหายใจสม่ำเสมอแผ่วเบาอยู่ใต้ร่างพยัคฆ์อันอบอุ่น
มือบอบบางทั้งกอดเกาะทั้งขยุ้มขยำซุกอยู่ในปุยขนขาวนุ่มๆที่ใต้ท้องเสือ แต่อยู่อย่างนี้
เขากอดตอบอีกฝ่ายไม่ถนัดเลย ผิดไหมถ้าจะแอบกลายร่างเป็นคนตอนนางกำลังหลับใหล
ผิดไหมถ้าอยากกอดตอบให้เต็มอ้อมแขน... ให้ใจแนบใจ...
ถ้านางตื่นขึ้นมานางจะผลักไสข้าไหม จะต่อว่าข้าว่าเป็นพวกคิดไม่ซื่อหรือเปล่า ข้าเพียง
อยากกอดนางให้แนบแน่นกว่านี้เท่านั้นจริงๆ ...โดยไม่เสียเวลาคิดต่อ กล้ามเนื้อแขนอย่างบุรุษ
เสียดผ่านอกอิ่มละมุนไปโอบกอดร่างนุ่มนิ่มไว้กระชับ มืออุ่นๆ ไล้ลงไปตามสันหลัง
จนตลอดเอวคอดกิ่วแผ่วเบา ก่อนเบียดร่างแกร่งด้วยกล้ามเนื้อแนบชิดเข้าไปอีก
เท่านี้ก็รู้สึกถึงจังหวะใจเต้นเคียงกัน เพียงแต่ดวงหนึ่งเป็นหัวใจปลอมๆ ที่ไม่มีเนื้อหนังอะไร
ก็นี่คือความฝัน ฝันที่เขาถูกทรมานด้วยไฟร้อนแสนทารุณในทีแรก ก่อนกลายเป็น
ม่านไฟอ่อนไหวละมุนอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้พบเจอในชีวิต ไม่ว่ายามก่อนนิทรา
หรือตอนหลับฝันอย่างนี้ เขาเป็นสิ่งมีชีวิตมายาที่ก่อเกิดจากความไร้ตัวตน
แต่มัชฌิตามีเลือดเนื้ออุ่นไออยู่ในอ้อมแขนนี้จริงๆ
“อัคนิ...” หญิงสาวละเมอคำที่ทำให้ใจคนฟังแทบละลาย เพียงนางเรียกหาเขาในความฝัน
“ข้ารักเจ้า มัชฌิตา” คำรักที่กระซิบจากใจชาติพยัคฆ์ สู่โสตนางผู้กำลังนิทราแสนสุขในอ้อมแขน
“เมื่อไรที่ข้าได้ตื่นจากฝันนี้ คงเป็นวันที่ข้าได้บอกคำรักกับเจ้าจริงๆ ...”
อัคนิวราเคลิ้มหลับลง คืนนั้นเขาได้มีฝันที่เจ็บปวดร่วมกับมัชฌิตา ถึงเรื่องราวในอดีตของตนเอง
ของท่านพี่ ของอมินตา แต่แล้วเมื่อความเจ็บปวดนั้นราลง เขากลับฝันดีจนไม่อยากตื่น ในฝันนั้น
เขาลืมตามาบนเตียง จุมพิตมัชฌิตาอ้อยอิ่ง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนไหวหลอมรวมเป็นของกันและกัน
เขารู้ดี มันเป็นเพียงฝัน...ก็ได้แต่หวังว่าจะตื่นมาเจอความจริงอันแสนหวาน
ผ่านวันตัดสินสำคัญกับชามัล ต่อสู้เคียงข้างคนที่เขาไว้ใจและวางใจไปสู่อนาคตข้างหน้า
หรือหากแม้ไม่มีอนาคตร่วมกัน
แต่อย่างน้อย ...นางต้องไม่เป็นไร
-เด็กลูกของอมินตา(แน่นอนว่าต้องเป็นพี่ชายพ่อมัชฌิตา) เดิมไม่ได้กล่าวถึงในเรื่องค่ะ
เพราะบอกไว้ว่าอมินตามิได้ตั้งครรภ์เมื่อโดนศานติมันขืนใจ แต่จริงๆแล้วแอบท้องก่อนจะหนีมา
แล้วเด็กก็โดนเอาไปไว้ที่อื่น เป็นตัวละครที่จะเอาไว้ใช้ในภาคโมรารัตติกาลน่ะค่ะ
คุณพระอาทิตย์สีทองผ่องสกาว
-หุหุ เมห์ฮราอีกคนที่ถูกเอาไปซ่อนไว้ แล้วก็ยังไม่แก่ด้วย เพราะยานิทราอย่างใหม่ที่มิใช่ยาสั่ง แต่เป็นการหลับเพื่อรอคอยบางสิ่งอย่างชิลๆ ^^
คุณเมล็ดทานตะวัน
-ตอนพิเศษจะลงให้อ่านกัน4ครั้ง(อันนี้ครั้งที่3แล้ว) เอิ๊กๆ ไม่เยอะ แต่ก็ไม่น้อย
คุณซาอิ แกน้อยงุงิเนื้อละมุน
-อารายกัน มาส่งยิ้มให้คุณเสือเหรอคะ ดูเหมือนเสือจะหิวอยู่นะ อยากเคี้ยวแกะจังเลยยยย
คุณโอคุริยูมิ
-มายิ้มอีกคนละ เดี๋ยวให้อัคนิจัดการเลย หุหุหุ
คุณหยาดฝนสีเงิน
-หุหุ หลานอัคนิเป็นพระเอกภาคต่อนะคะไว้ผมเดร็ดล็อค เฮ้วมาก ฮาวายมาก ได้เชื้อยิปซีสาวสวยผสมหนุ่มแขกคม หล่อน่าดู
คุณเฟอร์นักปั่นโป๋ยเสือให้ชูชัน(ดูชื่อเข้า สมตัวเนอะ)
-นิสัยลูกชายปู่ศานเหรอ ไม่เหมือนสองคนนั้นหรอก เป็นคนเท่ๆ กวนๆ แล้วก็หน้ามึนด้วย ไม่แย่งความสำคัญกะอัคราหรอก เพราะเด่นกว่าอัคราแน่นอน มะม้าให้เฟอร์เลือกแล้วนะ เลือกเสือเองนี่ 555 เค้าไม่ได้แกล้งนะ
ตอนพิเศษลงตอนหน้าอีกแค่ครั้งเดียว จริงๆยังมีอีกแต่เก็บไว้ในเล่มบ้างตามที่บอกสนพ.ไว้น่ะ เพราะมันแยกกันได้
จริงๆมะม้าจะลงแค่ตอนนี้ แต่แถมตอนหน้าอีกนิดนุง
อ้อ ทำใจนิดนึงนะ ก่อนอ่านตอนเน้ อะะะะะ ^^
คุณหมูอ้วน
-หุหุ โมรารัตติกาล หินโมราสีม่วงดำ เป็นสิ่งที่สามารถนำพาผู้ครอบครองไปสู่... สู่...อะไร ติดตามได้ในเพจมนตราอัญมณีจ้า 555
คุณหลิง
-ดีใจนะคะที่ชอบ แต่ดูเหมือนชาวบ้านจะไม่ค่อยเห็นกันว่าเอาตอนพิเศษมาลงแล้ว ถ้าลงต่อเนื่องกับตัวเรื่องคนคงได้อ่านกันมากกว่านี้ แต่ตอนนั้นอสิตาก็ไม่ว่างพอจะเขียนเอามาลงต่อเลยเสียด้วยสิ
คุณเรือใบ
-ภาคต่อมีแน่นอนค่ะ คิดพล็อตไว้เยอะแล้ว เขียนแล้วด้วย แต่ยังไม่มีเวลาสานต่อ ถ้าอสิตาหายไป ตามหาได้ในแฟนเพจในเฟซบุคนะคะ แวะไปทวงได้ อิอิ
คุณหยกสีน้ำผึ้ง
-ก็ยังดีที่แวะมายิ้ม หนูอัคเริ่มงอนแล้วละ
คุณก้อนหิน
-คิดถึงนะคะเนี่ย... หุหุ จริงๆ โมรารัตติกาลเป็นเรื่องที่อยากเขียนต่อที่สุดเลย แต่รอเล่มแรกเป็นเล่มแล้วดูฟีดแบคซะก่อนดีกว่า 55 รออุดหนุนกันด้วยนะค้า คนอ่านที่รักทุกท่านนนนนนน
ระหว่างนั้นก็ต้องเขียนอย่างอื่นไปพลางๆ
ฝันแห่งไฟ
ความฝันแสนทรมานคลับคล้ายครึ่งหลับครึ่งตื่น ตัวเขาถูกบีบคั้นด้วยความมืดที่รายล้อม
จนหลงลืมกระทั่งตัวตน ในความโหยหิวทารุณ เสียงหนึ่งเรียกให้รู้สึกตัวท่ามกลางความมืดมิด
แสงสว่างเลือนรางค่อยๆ จุดขึ้น
“ตื่น !...ตื่นขึ้นมา อัคนิวรา ดวงตาพระเจ้า ในนามของผู้เป็นนาย ข้าขอสั่งเจ้า
ขอเรียกเจ้าจากนิทราขึ้นมารับใช้ผู้ถือครองพลอยพญาเนตรราชันนี้ จงลืมตา”
อัคนิวรา ใช่ นั่นละคือนามแห่งข้า แต่ข้าเป็นใคร มาจากไหน...
“สบตาข้า สมิงพญาอัคนิวรา...ข้าชามัล เมห์ฮรา นายของเจ้า จงจดจำดวงตาและน้ำเสียงของข้าไว้ให้จงดี”
ชามัล ชื่อนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน แม้สัมผัสได้ถึงสายใยผูกพัน แต่นั่นคงเป็นเพราะพลอย
เขาต้องทำตามคำสั่ง เพราะอำนาจพันธนาการบีบบังคับทั้งกายใจให้มิอาจขัดขืน ทั้งยังต้อง
ไปเอาพลอยตาเสืออีกเม็ดคือเนตรราชินีมาให้ได้ พลอยนั้นอยู่กับสตรีผู้มีนามว่า มัชฌิตา...
ก็แค่สตรีเพศอ่อนนางหนึ่ง แม้จะงดงามก็ไม่ได้ทำให้ใจของเขาสั่นไหว จนกระทั่งได้ยินนามนั้น
จากปากนาง อมินตา... ชื่อนี้มีความสำคัญต่อเขา และทันใดภาพอีกใบหน้าก็เคลื่อนซ้อนทับ
ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับนางผู้ทุรนทุรายอยู่ในกรงเล็บ ตาคมสวยอย่างนี้ มีแววไม่ยอมแพ้มิต่างกัน
แล้วเขาก็ไม่ฆ่านาง หาใช่เพราะปรานีอะไรสักนิด แค่เพราะมัชฌิตาเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้
รู้ไปถึงตัวตนที่แท้ซึ่งเขาเองหลงลืมไปได้ แม้จะร่วมมือแต่คงยังอีกห่างที่จะเข้าใกล้คำว่าไว้ใจ
จนวันที่อีกฝ่ายมอบพลังชีวิตให้เขาได้กลืนกินอย่างเต็มอกเต็มใจเป็นครั้งแรก
ในโลกแห่งจิตซึ่งถ้ำอันเป็นที่สุดแห่งดวงตานำพาพวกเขาไป เขาเริ่มจำอดีตได้บ้างไม่ได้บ้าง
ความทรงจำยังติดๆ ดับๆ กลับคืนมาเพียงบางส่วน ยังดีที่มีแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นตามเวลา
ความจริงแท้ที่รู้สึกคือโดดเดี่ยว เจ็บปวด ในโลกนี้ไม่อาจไว้ใจใครนอกไปเสียจากตัวเอง
‘ฉันเต็มใจจะให้คุณ แต่ก็ขอให้คุณไว้ใจฉันด้วย จากนี้และต่อๆ ไปในอนาคต’
นางเอ่ยเช่นนั้นก่อนจะจุมพิตเขา ไม่สิ เรียกว่ามอบพลังปราณ...
เมื่อต้องตกมาร่วมชะตากรรมกันเช่นนี้ บางทีเขาควรจะวางใจในตัวมัชฌิตาให้มากขึ้น
ตามคำนางสัญญาจะไม่ทำให้ผิดหวัง แต่ไม่ว่าอย่างไร ชักจะเริ่มรู้สึกอ่อนโยนอย่างแปลกๆ
กับผู้หญิงที่เป็นภาระ ที่ไม่น่าจะตามใจบางครั้งเขาก็กลับปล่อยผ่านอย่างไม่น่าจะเป็น
ตัวเขาเลยจนนิดเดียว ไม่เพียงเท่านั้นยังเฝ้าดูการกระทำของสตรีนางนี้อย่างเพลิดเพลินอีกต่างหาก
แต่เขาจะให้อีกฝ่ายรู้ไม่ได้ว่าเขาใจอ่อนลงมาจากเมื่อแรกเจอมากแค่ไหน ไม่เช่นนั้น
แม่ตัวดีก็จะยิ่งได้ใจ ทั้งที่เมื่อผ่านการทดสอบของถ้ำอันเป็นที่สุดแห่งดวงตา เขากับนาง
ได้อาศัยกระแสพลังของถ้ำช่วยป้องกันเอาไว้จากชามัล เป็นช่วงเวลาสำคัญที่นางควรจะ
ฝึกตาที่สามให้มากกว่านี้
เพราะการจะเอาชนะชามัลให้ได้ย่อมไม่อาจอาศัยเพียงกำลังของเขาซึ่งเป็นทาส
พลอยตาเสือราชันเม็ดที่มันครอบครอง จำเป็นต้องมีมัชฌิตาช่วย นั่นเป็นเหตุผลว่า
ทำไมตอนนี้อัคนิถึงต้องดูแลนางอย่างดีที่สุด ชนิดที่เรียกว่าตามประกบ ริ้นไม่ให้ไต่
ไรไม่ให้ตอม จะบีบเขย่าให้หัวสั่นหัวคลอนแบบที่เคยมาไม่ได้อีกแล้ว
แต่นับวันมัชฌิตาแทนที่จะมุ่งทำสมาธิ กลับพลอยรบกวนสมาธิเขาไปด้วย
ก็นางช่างยุ่งยากกวนใจจนเหมือนเข้ามานั่งก่อกวนข้างในหัวใจ
แบบนี้จะกำจัดออกไปได้ด้วยวิธีไหนกัน...
“ฉันจะเก็บดอกบัวดอกนั้น...”
“เจ้าไม่มีวันเก็บได้” เสือหนุ่มที่กำลังหมอบคอยคนอยากมาล้างหน้าล้างตาอยู่ริมบึงบัว
ทำหูลู่ไปข้างหลัง เป็นแบบนี้ทุกครั้ง รู้สึกไม่ชอบใจกับความคิดอันรังแต่จะก่อปัญหาของนางเลยจริงๆ
“พนันกันไหม”
อัคนิวราพ่นลมหายใจพรืดยาว ก่อนขยับนั่งหันลายพาดกลอนให้ภาพที่ไม่น่าดูนั้นเสีย
ผู้หญิงอะไรโตเป็นสาวจนป่านนี้ จริตมารยาก็มีครบ ทั้งที่เป็นพี่สาวคนโต แต่บทจะทำตัว
เป็นน้องเล็กเด็กซนก็ช่างดื้อดึง มันน่านักที่จะ...
ตูมมมม
เสียงตกกระทบผิวน้ำนั้นทำให้เสือใหญ่หันขวับ
“ช่วยด้วยยยยยย !!! ” มัชฌิตาหวีดร้องดัง เห็นมือกำลังคว้าไขว่อยู่เหนือน้ำ
ร่างมหึมาไม่รอช้า โจนพรวดตามลงน้ำ ทันใด แม่ตัวดีโผมากอดเกาะคอเขาไว้แน่น
เสือหนุ่มสะบัดโดยแรง พลันจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
“น้ำไม่ลึกนี่” อัคนิวราคำรามต่ำๆ
“ใช่ ไม่ลึก...”
หญิงสาวตอบกล้าๆ กลัวๆ พลางฮึมฮัมหัวเราะหงุงหงิงกะเรี่ยกะราดกลบเกลื่อนความผิด
“ว่ายน้ำไม่เป็นหรือ” ชายหนุ่มในร่างพยัคฆ์เอ่ยถามเสียงเข้มยิ่งขึ้น
“เป็น...”
“แล้วจะร้องเพื่อ...”
“เพื่อหลอกเอาแมวตัวใหญ่ลงมาเล่นน้ำด้วยกันแบบนี้ไง”
โฮกกกกก
...เสียงคำรามดังลั่นป่า ตามด้วยเสียงร้องกรี๊ดของมัชฌิตา ก่อนเจ้าตัวจะโผสู่น้ำลึกขึ้น
ว่ายหนีเสือตัวยักษ์ที่กำลังตะกายไล่งับเธอแบบเฉียดไปเฉียดมาให้วุ่นไปหมด
คล้ายโมโหแต่ก็ยังไม่วายต่อให้คนอ่อนแออยู่ในที
“อย่า โอ๊ยยยย กลัว หัวใจจะวายแล้ว ยอมแล้ว ยอมแพ้แล้ว !! ”
ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่เจ้าตัวยังไม่ยอมหยุดว่ายหนี อัคนิเล็งเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มหมดแรง
เพราะว่ายไปทั้งเสื้อกางเกงและรองเท้าหนักๆ ครบชุดแบบนั้น อีกอย่างน้ำตรงนี้ก็ยืนไม่ถึง
ความคิดที่โหดร้ายแว่บเข้ามาว่าจะปล่อยให้นางจมน้ำจริงๆ ให้เข็ดก่อนช่วย แต่เมื่อเห็นชัดๆ
ว่าร่างนั้นเริ่มไม่ไหว เขาก็เร่งว่ายไปแยกเขี้ยวขวางหน้า
ไว้เชิงว่าไม่ได้อยากช่วยอะไรนักหรอก แค่มาขวางทางหนีเหยื่อก็เท่านั้น
มัชฌิตาสำลัก โผเข้ากอดเสือใหญ่ตรงหน้าไว้เต็มอ้อมแขน ส่งเสียงไอแล้วก็ครางฮือออกมา
อย่างน่าสงสาร “โอ๊ย ไล่ซะเราเกือบจะจมน้ำตาย เสืออะไรใจร้าย”
แน่ะ ยังมีหน้ามาตำหนิผู้อื่นได้อีก ก็นางไม่ใช่หรือยังไงที่เริ่มก่อน...
“เจ้าอยากแกล้งให้ข้าลงน้ำดีนัก”
“ทำไม ไม่ชอบน้ำหรอกเหรอ เหมือนแมวเลยน้า...เหมียวๆ ”
“บอกแล้วใช่ไหม อย่าเรียกแบบนี้” เสือใหญ่ครางขู่ในคอ
ตาสบตา...ดวงตาสวยคมที่ตอนนี้ทอแววรื่นเริงใจจนหวานวับวาว กับดวงตาแน่วนิ่ง
สีทองและดำเข้มลึกของพยัคฆ์ หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปจนติด เอาจมูกชนจมูกเสือตัวโต
หลับตาแล้วเสียดสีปลายจมูกของตนกับเขาเบาๆ
รู้สึกเป็นสุขกับเสียงนกร้องและเสียงสายลมพัดผ่านผิวน้ำใสๆ ห่างออกไปมีกอบัวกระจายชูช่อ
แล้วหญิงสาวก็ลืมตามาพบว่าแววเนตรพยัคฆ์ตรงหน้ากลับเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่ คล้ายเจือแวว
แห่งความหมายบางอย่างที่ทำให้ใจเต้นรัว ลืมไปได้ยังไงนะว่าเขาเป็นชายหนุ่ม แถมอัคนิ
ยังเป็นหนุ่มที่รูปงามมากเหลือเกิน
ถ้าในเวลานี้เขากลับคืนร่างเป็นคน เธอและเขาจะอยู่ในสภาพไหน
กลางน้ำลึกที่ยืนไม่ถึง แล้วมัชฌิตาก็กอดเขาแน่นจนใกล้ชิดกันไปหมดอย่างนี้
อัคนิวราเห็นแม่ตัวดีที่ชอบแกล้งเขาหน้าแดงขึ้นมาต่อหน้าก่อนจะเบือนหลบสายตา
ก็ยังดีอยู่หรอกที่นึกขึ้นมาได้ว่าเขาเป็นชาย ไม่ใช่แค่เสือตัวหนึ่ง ร่างมหึมาค่อยๆ
ว่ายพาตัวก่อการรบกวนหัวใจกลับไปยังส่วนที่อีกฝ่ายพอจะยืนถึง
ทันใดหญิงสาวก็รีบปล่อยอ้อมแขนจากที่โอบรอบคอเขาเอาไว้ทันควัน
“เย็นสบายจังเลยนะ ได้ลงล้างตัวทั้งเสื้อแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”
หญิงสาวที่ยังหน้าตาแดงอ้อมแอ้ม เร่งหันหลังขวับไปกอดตัวเองเหมือนกับหนาวจน
จะไม่ยอมขยับไปไหนเสียอย่างนั้น
มัชฌิตาได้ยินเสียงขยับตัว คิดว่าเสือใหญ่ของเธอคงจะกลับขึ้นฝั่ง แต่แล้วเขากลับเข้ามาใกล้
มีอะไรบางอย่างยื่นข้ามไหล่มาให้ ลมหายใจอุ่นๆ รินรดแผ่ว หญิงสาวเหลือบตามอง
แล้วเธอก็เห็นบัวดอกนั้น ที่ตนร้องจะเก็บให้ได้ในทีแรก...
มือขาวบอบบางเอื้อมแตะกลีบ ก่อนจะดึงดอกบัวที่เขาคาบมายื่นให้ยึดเอาเป็นของตัว
มัชฌิตาสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากบัวเพิ่งแย้มกลีบดอกสวยที่สุดที่ตนเล็งไว้นั้น
ค่อยๆ หันกลับไปเห็นภาพเสือตัวใหญ่เบิ้ม ขนที่ศีรษะเปียกเป็นหย่อมๆ
โดยบางส่วนยังฟูกำลังทำหน้าเซ็งนิดๆ เก๊กหน่อยๆ
หญิงสาวหัวเราะคิกออกมาคำหนึ่ง ก่อนโอบกอดเขาอีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว
ในขณะที่เจ้าตัวทำท่าจะย่นคอหนี แต่เมื่อเห็นว่ายังไงคงไม่พ้นอ้อมแขนคนที่กำลังซาบซึ้ง
ในไมตรีจนอยากเกาะหนับ เสือใหญ่จึงปล่อยตัวอยู่เฉยๆ ให้สาวเจ้ากอดตามอำเภอใจ
ท่ามกลางลมรำเพยและสายน้ำเย็นฉ่ำที่ซึมซาบโอบล้อมอณูกาย
ช่วยหล่อจิตใจอันเคยรุ่มร้อนให้เย็นรื่น
“อัคนิ อัคนิวรา น่ารักที่สุดเลย ขอบคุณค่ะ นี่เป็นดอกไม้ดอกแรกที่ฉันได้รับจากสุภาพบุรุษ...ในร่างเสือ”
เขาไม่อยากอยู่ในร่างสมิงอีกต่อไปแล้ว อยากกลับเป็นคน มีชีวิตอย่างคน
แม้รูปจิตที่สร้างจากพลังของพลอยเนตรราชันจะสมบูรณ์แบบ บางทีอาจทำให้แข็งแกร่ง
เสียยิ่งกว่ายามเป็นคน แต่นี่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้ของเขา เป็นเพียงรูปมายาที่ถูกจองจำไว้
เขาอยากกลับเป็นมนุษย์ มีชีวิต อยากจะมีครอบครัว สร้างชีวิตเล็กๆ ขึ้นใหม่
ให้ความรักเสมอกันทั้งพี่ทั้งน้องอย่างที่พี่ชายของเขาไม่เคยได้รับ ใครจะรู้
ลูกที่ถูกรักมากกว่ากลับต้องตกที่นั่งลำบากเพราะรักที่ไม่เท่ากันนั้นเสียยิ่งกว่าลูกที่ถูกรักน้อย...
เมื่อยังเป็นเพียงสมิงรับใช้อยู่แบบนี้เรื่องนั้นก็คงไม่มีวันเป็นจริงได้ และกว่าจะผ่าน
การต่อสู้ครั้งใหญ่ที่รออยู่กับชามัล เขาเองอาจไม่เหลือแม้แต่ซากวิญญาณด้วยซ้ำ
ก่อนวันสำคัญนั้นเป็นคืนที่เขาจูบมัชฌิตาอย่างที่เรียกว่าจูบจริงๆ โดยไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น
เขาปล่อยนางให้หลับใหลอยู่ภายใต้การกกกอดของตนเองในร่างเสือ ถนอมไว้จนกว่าเวลาที่เขาจะคู่ควร
หญิงสาวหลับไปแล้ว ร่างแน่งน้อยหายใจสม่ำเสมอแผ่วเบาอยู่ใต้ร่างพยัคฆ์อันอบอุ่น
มือบอบบางทั้งกอดเกาะทั้งขยุ้มขยำซุกอยู่ในปุยขนขาวนุ่มๆที่ใต้ท้องเสือ แต่อยู่อย่างนี้
เขากอดตอบอีกฝ่ายไม่ถนัดเลย ผิดไหมถ้าจะแอบกลายร่างเป็นคนตอนนางกำลังหลับใหล
ผิดไหมถ้าอยากกอดตอบให้เต็มอ้อมแขน... ให้ใจแนบใจ...
ถ้านางตื่นขึ้นมานางจะผลักไสข้าไหม จะต่อว่าข้าว่าเป็นพวกคิดไม่ซื่อหรือเปล่า ข้าเพียง
อยากกอดนางให้แนบแน่นกว่านี้เท่านั้นจริงๆ ...โดยไม่เสียเวลาคิดต่อ กล้ามเนื้อแขนอย่างบุรุษ
เสียดผ่านอกอิ่มละมุนไปโอบกอดร่างนุ่มนิ่มไว้กระชับ มืออุ่นๆ ไล้ลงไปตามสันหลัง
จนตลอดเอวคอดกิ่วแผ่วเบา ก่อนเบียดร่างแกร่งด้วยกล้ามเนื้อแนบชิดเข้าไปอีก
เท่านี้ก็รู้สึกถึงจังหวะใจเต้นเคียงกัน เพียงแต่ดวงหนึ่งเป็นหัวใจปลอมๆ ที่ไม่มีเนื้อหนังอะไร
ก็นี่คือความฝัน ฝันที่เขาถูกทรมานด้วยไฟร้อนแสนทารุณในทีแรก ก่อนกลายเป็น
ม่านไฟอ่อนไหวละมุนอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้พบเจอในชีวิต ไม่ว่ายามก่อนนิทรา
หรือตอนหลับฝันอย่างนี้ เขาเป็นสิ่งมีชีวิตมายาที่ก่อเกิดจากความไร้ตัวตน
แต่มัชฌิตามีเลือดเนื้ออุ่นไออยู่ในอ้อมแขนนี้จริงๆ
“อัคนิ...” หญิงสาวละเมอคำที่ทำให้ใจคนฟังแทบละลาย เพียงนางเรียกหาเขาในความฝัน
“ข้ารักเจ้า มัชฌิตา” คำรักที่กระซิบจากใจชาติพยัคฆ์ สู่โสตนางผู้กำลังนิทราแสนสุขในอ้อมแขน
“เมื่อไรที่ข้าได้ตื่นจากฝันนี้ คงเป็นวันที่ข้าได้บอกคำรักกับเจ้าจริงๆ ...”
อัคนิวราเคลิ้มหลับลง คืนนั้นเขาได้มีฝันที่เจ็บปวดร่วมกับมัชฌิตา ถึงเรื่องราวในอดีตของตนเอง
ของท่านพี่ ของอมินตา แต่แล้วเมื่อความเจ็บปวดนั้นราลง เขากลับฝันดีจนไม่อยากตื่น ในฝันนั้น
เขาลืมตามาบนเตียง จุมพิตมัชฌิตาอ้อยอิ่ง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนไหวหลอมรวมเป็นของกันและกัน
เขารู้ดี มันเป็นเพียงฝัน...ก็ได้แต่หวังว่าจะตื่นมาเจอความจริงอันแสนหวาน
ผ่านวันตัดสินสำคัญกับชามัล ต่อสู้เคียงข้างคนที่เขาไว้ใจและวางใจไปสู่อนาคตข้างหน้า
หรือหากแม้ไม่มีอนาคตร่วมกัน
แต่อย่างน้อย ...นางต้องไม่เป็นไร
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ก.ย. 2555, 20:39:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ก.ย. 2555, 20:39:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 2386
| << ตอนพิเศษ "บทเพลงก่อนนิทรา" (ต่อ-จบบท) | ตอนพิเศษ -ตื่น- เตรียมพร้อมสู่ "โมรารัตติกาล" >> |
อสิตา 10 ก.ย. 2555, 20:43:28 น.
“สัมภาษณ์ท่านอัคนิวรา... รอบ 2 ”
ชาวบ้าน: เป้าหมายในเล่มต่อไป ...โมรารัตติกาล
ท่านอัคนิวรา : หลีกทางให้คนอื่นเป็นพระเอกบ้าง
...เป็นชายเหนือชาย ตัวเองก็เป็นผู้นำไฟแรงแห่งเมห์ฮรากรุ๊ป(ไม่ใช่ละ)
อ้อ อยากมีลูกเสือสักครอก ตัวเล็กๆ ป้วนเปี้ยนน่ารัก
ชาวบ้าน: ใช้ตาที่สาม มองเห็นอนาคตไหมว่าลูกตัวเองมีกี่คน ชื่ออะไรกันบ้าง
ท่านอัคนิวรา : คนโตอัครา คนกลางผู้ชายอีก...ชื่อมัชฌิม์
ลูกสาวสุดท้องอมิ... เอ่อ อืมมมม(เปลี่ยนใจไม่บอกหมดดีก่า)
ชาวบ้าน: ลูกสาวชื่ออะไรนะ
ท่านอัคนิวรา :
อุวะ -*- น่าจะเดาได้แล้วนี่ รอติดตามละกัน
ชาวบ้าน: ชามัลอยากเป็นพระเอกภาคต่อ จะว่าไง
ท่านอัคนิวรา : ส่งลูกหล่อๆเหมือนพ่อไปขัดขวาง แย่งชิงตำแหน่งมา รุมเหยียบมันให้ตายอีกรอบ...
ชาวบ้าน: ถ้ามิ้งค์ๆ เอาใจช่วยศัตรูอีกล่ะ
ท่านอัคนิวรา
//จุดไฟเผาหัวคนสัมภาษณ์ ฮึดฮัดจากไป หมด’รมณ์…
“สัมภาษณ์ท่านอัคนิวรา... รอบ 2 ”
ชาวบ้าน: เป้าหมายในเล่มต่อไป ...โมรารัตติกาล
ท่านอัคนิวรา : หลีกทางให้คนอื่นเป็นพระเอกบ้าง
...เป็นชายเหนือชาย ตัวเองก็เป็นผู้นำไฟแรงแห่งเมห์ฮรากรุ๊ป(ไม่ใช่ละ)
อ้อ อยากมีลูกเสือสักครอก ตัวเล็กๆ ป้วนเปี้ยนน่ารัก
ชาวบ้าน: ใช้ตาที่สาม มองเห็นอนาคตไหมว่าลูกตัวเองมีกี่คน ชื่ออะไรกันบ้าง
ท่านอัคนิวรา : คนโตอัครา คนกลางผู้ชายอีก...ชื่อมัชฌิม์
ลูกสาวสุดท้องอมิ... เอ่อ อืมมมม(เปลี่ยนใจไม่บอกหมดดีก่า)
ชาวบ้าน: ลูกสาวชื่ออะไรนะ
ท่านอัคนิวรา :
อุวะ -*- น่าจะเดาได้แล้วนี่ รอติดตามละกันชาวบ้าน: ชามัลอยากเป็นพระเอกภาคต่อ จะว่าไง
ท่านอัคนิวรา : ส่งลูกหล่อๆเหมือนพ่อไปขัดขวาง แย่งชิงตำแหน่งมา รุมเหยียบมันให้ตายอีกรอบ...
ชาวบ้าน: ถ้ามิ้งค์ๆ เอาใจช่วยศัตรูอีกล่ะ
ท่านอัคนิวรา
//จุดไฟเผาหัวคนสัมภาษณ์ ฮึดฮัดจากไป หมด’รมณ์…
SunSeed 10 ก.ย. 2555, 20:46:42 น.
อร๊ายยยย คนแรก มาหนับหนุนให้ชามารเป็นพระเอกโดยไว
อร๊ายยยย คนแรก มาหนับหนุนให้ชามารเป็นพระเอกโดยไว
Gingfara 10 ก.ย. 2555, 21:06:09 น.
อร๊ายยยยยยยยยยย ลูกเสือๆๆๆๆๆ
อร๊ายยยยยยยยยยย ลูกเสือๆๆๆๆๆ
pkka 10 ก.ย. 2555, 21:10:00 น.
ตลกดีอ่ะบทสัมภาษ ^^
ตลกดีอ่ะบทสัมภาษ ^^
อสิตา 10 ก.ย. 2555, 22:53:49 น.
อ๊ะ คุณใบบัว ไม่ได้อ่านเรื่องเต็มสินะคะ หนังสือรออีกหน่อยค่ะ ออกแล้วจะบอกน้า
น้ำตาหลั่งรินนนน
อ๊ะ คุณใบบัว ไม่ได้อ่านเรื่องเต็มสินะคะ หนังสือรออีกหน่อยค่ะ ออกแล้วจะบอกน้าน้ำตาหลั่งรินนนน
ameerahTaec 11 ก.ย. 2555, 10:35:55 น.
ชามารจะเป็นพระเอกแล้วหรอ - - ยังคงเคือง
ชามารจะเป็นพระเอกแล้วหรอ - - ยังคงเคือง
silverraindrop 11 ก.ย. 2555, 12:31:27 น.
อ้ายยยย ---//---- อัคนิ น่าร๊ากกก ที่สุด
อ้ายยยย ---//---- อัคนิ น่าร๊ากกก ที่สุด
หมูอ้วน 11 ก.ย. 2555, 13:21:41 น.
อยากอ่านภาคลูกเสืออ่ะค่ะ
อยากอ่านภาคลูกเสืออ่ะค่ะ
goldensun 11 ก.ย. 2555, 14:49:47 น.
พี่เสือน่ารักจัง แรกโผล่ก็น่ากลัวทีเดียว พอมัชฌิตาไม่กลัว แต่แกล้งเล่น เลยได้เล่นจริงๆ ช่างไม่รู้เลยว่าเค้ารู้แล้วว่าตัวเองใจอ่อน
ลูกคนเล็กเอาชื่ออมินตามาตั้งแน่เลย อยากอ่านโมรารัตติกาล แสดงว่าอมินตามีลูก 2 คนหรือคะ ที่เป็นพระเอกโมรา กับที่เป็นพ่อของสามสาว
พี่เสือน่ารักจัง แรกโผล่ก็น่ากลัวทีเดียว พอมัชฌิตาไม่กลัว แต่แกล้งเล่น เลยได้เล่นจริงๆ ช่างไม่รู้เลยว่าเค้ารู้แล้วว่าตัวเองใจอ่อน
ลูกคนเล็กเอาชื่ออมินตามาตั้งแน่เลย อยากอ่านโมรารัตติกาล แสดงว่าอมินตามีลูก 2 คนหรือคะ ที่เป็นพระเอกโมรา กับที่เป็นพ่อของสามสาว
Zephyr 12 ก.ย. 2555, 00:06:34 น.
อ่า มะม้าก็แต่งซะวี๊ดวิ้วเลยนะ รู้มัยเนี่ยว่าเฟอร์เคือง....ฮึ
เธอจะหวานเกินหน้าตาไปละมิ้งค์ๆ อ๊ายยยย ตาร้อน ลุกเป็นไฟ
ดอกบัว อ๊ายยย กอด ซุกขน อ๊ายยยย อ๊ายยยย อิจฉาๆ
ต่อให้ลูกย่ามินเด่นแล้วไงล่ะมะม้า เฟอร์จะเอาเสือนี่ พระรองก็พระรองซี่
ตานั่นเป็นเสือไม่ได้ซะหน่อย เฟอร์ไม่สนหรอก (สะบัดบ็อบ)
อ่า มะม้าก็แต่งซะวี๊ดวิ้วเลยนะ รู้มัยเนี่ยว่าเฟอร์เคือง....ฮึ
เธอจะหวานเกินหน้าตาไปละมิ้งค์ๆ อ๊ายยยย ตาร้อน ลุกเป็นไฟ
ดอกบัว อ๊ายยย กอด ซุกขน อ๊ายยยย อ๊ายยยย อิจฉาๆ
ต่อให้ลูกย่ามินเด่นแล้วไงล่ะมะม้า เฟอร์จะเอาเสือนี่ พระรองก็พระรองซี่
ตานั่นเป็นเสือไม่ได้ซะหน่อย เฟอร์ไม่สนหรอก (สะบัดบ็อบ)
Pat 13 ก.ย. 2555, 08:57:15 น.
อัคนิเป็นคนก็ชวนให้หว่ันไหว เป็นเสือก็น่ารักน่ากอดจริงๆ แอบอิจฉาหนูมิ้งค์แล้วนะเนี่ย
อัคนิเป็นคนก็ชวนให้หว่ันไหว เป็นเสือก็น่ารักน่ากอดจริงๆ แอบอิจฉาหนูมิ้งค์แล้วนะเนี่ย
ling 13 ก.ย. 2555, 14:05:18 น.
ตลกจังมีการจุดไฟเผาหัวคนสัมภาษณ์ด้วย แต่อัคนินี้ก็หวานหยดใช่ย่อยนะ ชอบจัง
ตลกจังมีการจุดไฟเผาหัวคนสัมภาษณ์ด้วย แต่อัคนินี้ก็หวานหยดใช่ย่อยนะ ชอบจัง
shadha 13 ก.ย. 2555, 18:10:59 น.
มี๊ อยากลงน้ำกับเสือใหญ่ >,<
มี๊ อยากลงน้ำกับเสือใหญ่ >,<
