กฤตยามหาภูต โดย ตารกา (รอวางแผง)
"มหาสงครามแห่งเทพและอสูรกำลังจะอุบัติขึ้น ทางเดียวที่จะหยุดยั้งได้คือใช้ศิวะตรีศูล อาวุธเทพในตำนาน ผู้เดียวที่รู้ว่ามันอยู่ที่ใดคือเธอ เทวีแห่งสายฟ้าผู้ซึ่งกลับมาจุติใหม่โดยไร้ความทรงจำในอดีตชาติ"
เรื่องกฤตยามหาภูตเขียนจบมานานแล้วค่ะ
ตอนนี้ผ่านการพิจารณาจากสำนักพิมพ์ตะวันส่อง (ใช้นามปากกาตารกา)
แต่ว่าไม่วางแผงสักทีเพราะเหตุขัดห้อง (ปีกว่าได้แล้ว)
บกแจ้งมาว่าปกกับเนื้อในพิมพ์คนละไซค์ค่ะ กำลังพยายามแก้ไขอยู่
ระหว่างนั้นก็เกิดน้ำท่วม ก็เลยต้องรอกันต่อไป
หลายคนถามหาบอกว่าคิดถึง เลยเอามาลงให้อ่านฆ่าเวลาก่อนค่ะ ^O^
เรื่องกฤตยามหาภูตเขียนจบมานานแล้วค่ะ
ตอนนี้ผ่านการพิจารณาจากสำนักพิมพ์ตะวันส่อง (ใช้นามปากกาตารกา)
แต่ว่าไม่วางแผงสักทีเพราะเหตุขัดห้อง (ปีกว่าได้แล้ว)
บกแจ้งมาว่าปกกับเนื้อในพิมพ์คนละไซค์ค่ะ กำลังพยายามแก้ไขอยู่
ระหว่างนั้นก็เกิดน้ำท่วม ก็เลยต้องรอกันต่อไป
หลายคนถามหาบอกว่าคิดถึง เลยเอามาลงให้อ่านฆ่าเวลาก่อนค่ะ ^O^
Tags: แฟนตาซี ผจญภัย เทพ เทวี ปีศาจ วรรณกรรมเยาวชน ความรัก ปริศนา อดีตชาติ
ตอน: ตอนที่ 3 ผนึกความทรงจำ : บทที่ 3 ผนึกความทรงจำ
บทที่ 3 ผนึกความทรงจำ
ในขณะที่ความทรงใจในอดีตชาติของวิชชุตากำลังจะย้อนคืน อำนาจลึกลับบางอย่างก็ดึงความทรงจำส่วนนั้นกลับไป ทำให้หญิงสาวหน้ามืดฟุบไปชั่วขณะ พอรู้สึกตัวเธอก็จำเกี่ยวกับเรื่องราวเกี่ยวกับวชิรเทพไม่ได้แล้ว จำได้แต่เพียงว่าเธอกินไอศกรีมอยู่แล้ววูบไปเท่านั้น
เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นไตรภพมองมาอย่างเป็นห่วง เขาตั้งท่าว่าจะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลให้ได้ หญิงสาวจึงรีบปฏิเสธแล้วหาเหตุผลมาอธิบายให้เขาสบายใจ
“วูบนิดหน่อยเท่านั้นเอง สงสัยซ้อมลีดฯ หนักไปหน่อย ระยะนี้นอนดึกตื่นเช้าตลอดเลยด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นกลับห้องไปนอนพักเลยก็แล้วกัน อยากกินอะไรเป็นมื้อเย็นจะแวะซื้อข้างทางให้”
ชายหนุ่มรู้ดีว่าวิชชุตาชอบฝืนทำอะไรเกินกำลัง เธอเป็นคนประเภทที่วิ่งเข้าหาทุกอย่าง ไหวหรือไม่ไหวไม่รู้ รู้แต่ต้องลองก่อน ไม่ไหวก็ล้มฟุบไปเอง มันเลยเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียที่น่าเป็นห่วง
“ไม่เอา ยังไม่ได้เดินซื้อของกับกินสุกี้เลย”
“ไม่ได้ ถ้ายังดื้อละก็จะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” ชายหนุ่มขู่ แล้วฉวยเอาใบเสร็จค่าไอศกรีมไปจ่ายเงิน ก่อนจะฉุดแขนหญิงสาวให้ตามไปที่ลานจอดรถ
เห็นเขาเอาจริงวิชชุตาก็เลยต้องยอมเดินตามไปอย่างจำใจ ตั้งแต่มาเรียนอยู่ที่นี่เธอยังไม่ได้เข้าเมืองมาเดินเที่ยวซื้อของเลยเพราะมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการทำกิจกรรม ขนาดตลาดนัดข้างมหาวิทยาลัยที่มีอาทิตย์ละสามวันเธอยังทำได้แค่เดินโฉบไปซื้อขนมกับอาหารเท่านั้นเอง วันนี้ว่างทั้งทีแต่ต้องรีบกลับ หญิงสาวเลยบ่นกระปอดกระแปดไปตลอดทาง กระนั้นไตรภพก็ยังใจแข็งพาแม่สาวน้อยจอมดื้อมาส่งที่หอพักจนได้
“กลับขึ้นห้องไป แล้วนอนเยอะๆ นะ อย่าเอาแต่ดูทีวีกับเล่มเกมเข้าใจไหม”
นานทีปีหนคนไร้ระเบียบอย่างไตรภพจะบ่นเธออย่างนี้สักที หญิงสาวเลยหัวเราะขำเสียมากกว่าจะรำคาญ
“รู้แล้วค่ะลุง ลุงไตรก็ขับรถกลับดีๆ นะ” หญิงสาวเอ่ยเย้าพลางโบกมือให้ก่อนจะกระโดดลงมาจากรถ
“ถึงแล้วอย่าลืมโทรหานะ” วิชชุตาตะโกนไล่หลังแล้วก็ได้รับการตอบรับเป็นเสียงบีบแตรหนึ่งที
ไตรภพบอกว่าจะกลับพะเยาไปตั้งต้นใหม่ก่อน แล้วค่อยๆ สอบถามเพื่อนลุงพิทักษ์กับคนรอบตัวว่ารู้จักคนในบันทึกบ้างไหม ถ้ารู้เขาจะได้ลองติดต่อไปดู ซึ่งวิชชุตาก็ภาวนาให้ตามหาลุงพิทักษ์ให้เจอในเร็ววัน
หญิงสาวรอให้รถจี๊ปสีดำของไตรภพเคลื่อนไปจนลับตาก่อนแล้วค่อยกลับขึ้นไปข้างบน ตอนนี้ในห้องไม่มีใครอยู่เลย หญิงสาวจึงล็อกประตูแล้วเข้าไปนอนพักในห้องนอน
วิชชุตาตื่นขึ้นมาตอนห้าโมงเย็นแต่เพื่อนทั้งสองก็ยังไม่กลับมา เธอเริ่มหิวก็เลยขับรถออกไปหาอะไรกินข้างนอก บังเอิญเหลือเกินว่าระหว่างทางเจอกับพี่รหัสเข้าพอดี พี่ไหมจึงชวนเธอไปเดินดูของที่ไนต์บาซาร์ในเมืองด้วยกัน หญิงสาวอยากไปอยู่แล้วก็เลยตอบรับคำชวน
บังเอิญว่าเธอกับพี่ไหมมีนิสัยคล้ายกันคือจะต้องเดินดูของให้ทั่วเสียก่อนแล้วค่อยย้อนกลับมาซื้อ เพื่อที่จะได้ของดีราคาถูก สองสาวจึงเดินดูของกันเพลิน ทำให้กว่าจะกลับถึงที่พักก็ดึกแล้ว
ทันทีที่หญิงสาวไขประตูเข้าไปในห้องพัชราวดีก็โผเข้ามาหาแล้วสะอึกสะอื้นเสียงดัง เธอบอกว่านิศารัตน์ถูกผีเข้า
“อย่างนิเนี่ยนะถูกผีเข้า ไม่มีทางหรอก”
‘คนอย่างยัยนิมีแต่ผีจะกลัวเสียมากกว่า’ ประโยคนี้วิชชุตาเอ่ยในใจไม่ได้พูดออกมาให้พัชราวดีได้ยิน
“จริงๆ นะ ไม่เชื่อฟ้าไปดูสิ เค้าว่านิต้องโดนผีปอบสิงแน่ๆ เลย” พัชราวดีชี้ไปที่ห้องครัวแล้วเดินมาแอบข้างหลังเธออย่างหวาดๆ
แล้ววิชชุตาก็ได้เห็นเพื่อนสนิทนั่งทำตาขวางกินขนมอยู่ในห้องครัว บนโต๊ะกินข้าวขนาดสี่คนนั่งมีกล่องเปล่ากับซองขนมวางทิ้งเอาไว้กองพะเนิน ดูจากปริมาณแล้วถ้าเจ้าหล่อนกินเข้าไปหมดนี่คนเดียวจริงๆ ก็น่าเป็นห่วงว่าจะท้องแตกตายอยู่เหมือนกัน
“ฮื่อ…ขนมของเค้าหมดเกลี้ยงเลย พี่ไฟอุตส่าห์เอามาฝาก”
พัชราวดีมองซองเปล่าอย่างสุดแสนเสียดาย แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อนิศารัตน์หันขวับกลับมาตอบ
“ก็เพราะเป็นของหมอนั่นน่ะสิเลยต้องกำจัดให้เรียบ มีอะไรแปลกๆ ผสมมาด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้” หญิงสาวเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด
“เป็นอะไรไปเหรอนิ เกิดอะไรขึ้น” วิชชุตาเดินเข้าไปหาเพื่อนแล้วหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม
เธอรู้ว่านิศารัตน์กำลังหงุดหงิดมาก ถ้าให้เดาต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนสาวของเธอเป็นแบบนี้น่าจะมาจากพี่ไฟที่พัชราวาดีเอ่ยถึง หรือคราวนี้จะเป็นเทพที่เข้ามาตีสนิทกับพัชราวดีเพื่อใช้หญิงสาวเป็นเครื่องมืออีก
“อยากรู้ก็ถามเจ้านี่เอาเอง” นิศารัตน์หยิบวารัคคนีมาวางโครมลงบนโต๊ะ
เนื่องจากมีพัชราวดีอยู่ด้วยการสอบถามจึงทำได้ไม่สะดวกนัก วิชชุตาจึงหันไปอธิบายให้เพื่อนสาวฟังว่านิศารัตน์แค่หงุดหงิด เวลาโมโหเจ้าหล่อนจะชอบระบายโดยการกิน ทิ้งไว้เงียบๆ ปล่อยให้กินจนจุกก็จะหายโมโหไปเอง
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง เค้าตกใจหมดเลย” พัชราวดีถอนใจอย่างโล่งอก
“ไม่มีอะไรแล้วเรก็ไปอาบน้ำเถอะ”
วิชชุตารุนหลังเพื่อนสาวเข้าไปในห้อง พอเห็นว่าพัชราวดีเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เธอก็กลับออกมาสอบถามวารัคคนีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ วารัคคนีจึงเล่าเรื่องที่เจอวชิรเทพให้ฟัง พร้อมกับบอกข้อสงสัยที่ว่าชาติที่แล้วนิศารัตน์กับวชิรเทพอาจจะเป็นศัตรูกันให้ได้รู้
“อยากรู้ใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ยว่าชาติที่แล้วเป็นยังไงกันแน่ ฉันถึงได้เกลียดตานั่นจนอยากจะฆ่าทิ้ง” นิศารัตน์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วยัดมันฝรั่งทอดเข้าปากคำโต
ทีแรกเธอคิดแค่ว่าเธอไม่ถูกชะตาทำให้ไม่ชอบหน้าเขา ก็เลยหนีเข้าอยู่ในห้องนอนแต่พอนึกได้ว่าเขาคือวชิรเทพ ความรู้สึกในอกมันก็พลุ่งพล่านจนนึกอยากจะกระโจนเข้าไปบีบคอ ไม่ก็เอามีดจ้วงแทงให้ตาย ความรู้สึกที่เหมือนว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นฆาตกรโรคจิต ทำให้หญิงสาวหงุดหงิดจนต้องระบายความโกรธเกรี้ยวกับของกินอย่างที่เห็น
“ทำไมไม่ใช้ไพ่ยิปซีดูล่ะจะได้อารมณ์ดีขึ้น” วิชชุตาแนะ
“ไม่ได้หรอก พี่ผู้หญิงห้ามไว้ไม่ให้ดู”
พี่ผู้หญิงที่ว่าก็คือนิมิตรา พอลองใคร่ครวญดูแล้ววารัคคนีก็นึกได้ว่า นิมิตราขัดคำสั่งของผู้เป็นนายไม่ได้ ผู้เป็นนายสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำเหมือนกับอาวุธเทพ เหตุผลเดียวที่ทำให้นิมิตราไม่ยอมบอกว่าชาติที่แล้วนิศารัตน์เป็นใครก็คือตัวหญิงสาวในอดีตชาติเป็นผู้สั่งเอาไว้ มันจึงเชื่อว่าคำสั่งนี้ต้องมีเงื่อนงำอะไรแฝงอยู่แน่
วูบหนึ่งวารัคคนีรู้สึกไม่ไว้ใจหญิงสาวขึ้นมา หากนางเป็นศัตรูของวชิรเทพนางก็อาจจะเป็นศัตรูของวิชชุตาเทวีด้วย อาวุธเทพจึงตัดสินใจแนะนำให้วิชชุตาเทวีไปพบกับวชิรเทพ อย่างน้อยองค์เทพก็ยังพอปกป้องคุ้มครองนายหญิงได้หากเกิดเหตุไม่คาดฝัน
“อยากไปหาหมอนั่นก็ไปเถอะ ขอไว้อย่างเดียว อย่าพามาที่ห้องหรือพามาเจอหน้าเชียว ไม่อย่างนั้นไม่รับประกันความปลอดภัย” นิศารัตน์เอ่ยเสียงเฉียบ
“ได้ ฉันสัญญา แต่ก็ยังไม่แน่หรอกนะ บางทีอาจจะไม่ไปเจอก็ได้”
วิชชุตายังคงลังเลที่จะไปพบพี่ชายในอดีตชาติ ถึงวชิรเทพจะจำเธอได้แต่เธอในตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกผูกพันอะไรกับเขาเลย สำหรับเธอแล้วเขาไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า ถ้าเธอเป็นเขา เธอคงต้องเสียใจมากแน่ที่ถูกน้องสาวปฏิบัติเหมือนกับคนไม่รู้จัก
เมื่อเห็นว่าวิชชุตาเทวียังตัดสินใจไม่ได้ วารัคคนีก็ไม่เร่งเร้าเอาคำตอบ นายหญิงต้องการการเตรียมใจและการปรับตัว วชิรเทพเองก็รู้ข้อนี้ดีจึงกลับไปก่อน มันก็ได้แต่หวังให้โชคชะตาทำให้สองพี่น้องได้กลับมารักใคร่ผูกพันกันดังเดิม
วชิรเทพเฝ้ามองวิชชุตาเทวีอยู่ห่างๆ ไม่เคยเฉียดเข้าใกล้ไปอยู่ในรัศมีสายตา แต่ก็คอยช่วยเหลือดูแลหญิงสาวในหลายๆ เรื่อง ชายหนุ่มช่วยเปลี่ยนยางรถที่โดนตะปูตำให้ ช่วยเก็บของที่ลืมไว้มาคืน บางครั้งก็ส่งขนมหรือของเล็กๆ น้อยมาให้โดยผ่านทางพัชราวดี
เนื่องจากวิชชุตาเทวีไม่รู้ว่าพี่ไฟ ปู่รหัสของพัชราวดีเป็นวชิรเทพ หญิงสาวจึงเข้าใจไปว่าเขาเข้ามาจีบเธอเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ชอบฝากของขวัญมาให้ เพียงแต่พี่คนนี้ออกจะขี้อายไปหน่อย ก็เลยไม่ยอมโผล่หน้ามาให้เห็น
การกระทำของวชิรเทพและความเป็นไปของวิชชุตาเทวีถูกเฝ้ามองโดยวายุเทพมาโดยตลอด วชิรเทพมัวแต่ใจเย็นไม่ยอมเข้าไปแสดงตัวเสียที เทพเจ้าจอมขี้เล่นอย่างวายุเทพช่วยจัดการให้ทั้งสองได้พบกัน โดยใช้สถานการณ์ที่มีฝูงชนจำนวนมากให้เกิดประโยชน์
ขณะนี้วิชชุตากำลังอยู่ในโดมซึ่งใช้จัดการงานเฟรชชี่ไนท์ งานนี้มีการแสดงจากคณะต่างๆ การจัดการประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย ตลอดจนการแสดงของวงดนตรีมีชื่อ พื้นที่ด้านในจึงถูกจับจองจนเต็ม มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนใส่เสื้อเฟรชชี่สีส้มเต็มไปหมด เนื่องจากเป็นกฎว่างานนี้ห้ามคนนอกเข้า จะเข้าได้ก็ต่อเมื่อสวมเสื้อเฟรชชี่หรือพกบัตรนิสิตมาแสดงตัวเท่านั้น
วายุเทพดลใจให้ฝูงชนเบียดตัววิชชุตาจนพลัดหลงกับนิศารัตน์ เมื่อพลัดหลงกับเพื่อนมาอยู่ในกลุ่มคนแปลกหน้าวิชชุตาก็หมดสนุก เธอจึงส่งข้อความบอกเพื่อนว่าจะกลับก่อน แล้วเดินฝ่าฝูงชนออกจากโดมไป
วชิรเทพเฝ้ามองหญิงสาวจากระยะไกล พอเห็นว่าวิชชุตาหายไปจากระยะสายตาชายหนุ่มจึงตามออกไปด้วย ความที่โดมเป็นวงกลมมีทางออกหลายทาง ชายหนุ่มจึงลังเลไม่รู้ว่าควรจะเลี้ยวไปทางไหน
แล้ววชิรเทพก็สัมผัสได้ถึงสายลมที่เกิดจากพลังของวายุเทพ มันบอกให้ชายหนุ่มเดินไปทางซ้าย
เมื่อครั้งอดีตชาติวชิรเทพกับวายุเทพเป็นสหายสนิทกัน ทั้งในภพนี้ชายหนุ่มทั้งสองยังเกิดมาเป็นญาติห่างๆ กันอีกด้วย แม้ไม่รู้เจตนาของสหายแต่วชิรเทพก็เดินตามสายลมนี้ไป
เดินมาได้ไม่กี่ก้าวเขาก็ต้องชะงักเพราะตรงหน้ามีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังตรงมา เธอกำลังวิ่งไล่ตามพวงกุญแจห้อยตุ๊กตา ที่บินฉวัดเฉวียนอยู่เหนือศีรษะ
วิชชุตาอึ้งไปหลายอึดใจตอนเห็นกุญแจรถลอยหนีเธอเข้าไปในโดม ตอนแรกเธอคิดว่าถูกผีหลอกแต่กลิ่นอายพลังเวทคุ้นๆ ทำให้เธอรู้ว่ากำลังถูกวายุเทพแกล้ง หญิงสาวจึงวิ่งไล่ตะครุบกุญแจเจ้าปัญหาอย่างตั้งใจจนไม่ทันสังเกตว่าถัดไปไม่กี่ช่วงก้าวมีชายร่างสูงคนหนึ่งยืนอยู่
หญิงสาวกระโดดไปด้านหน้าสุดแรงเพื่อคว้ากุญแจ ในที่สุดเธอก็จับมันไว้ได้แต่ก็ต้องหลับตาปี๋เมื่อว่าตัวเองกำลังจะชนกับคนแปลกหน้าเข้า ยังดีที่เขาเบี่ยงตัวหลบทันทั้งยังช่วยคว้าตัวไว้ เธอจึงไม่ล้มกลิ้งลงไปกับพื้น
“ขอโทษค่ะพี่ หนูไม่ทันมอง” วิชชุตารีบพูด
เสื้อเฟรชชี่ที่ออกแบบแตกต่างจากของเธอคือเครื่องหมายบอกว่าเขาเป็นรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี
“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วปล่อยมือจากตัวหญิงสาวอย่างสุภาพ
ท่าทีเหมือนคนไม่รู้ใจทำให้วชิรเทพรู้สึกเศร้าอยู่ลึกๆ กระนั้นชายหนุ่มก็ยังไม่คิดที่จะจะแสดงตัว เขาเดินผละออกมาแต่แล้วก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น
อยู่ๆ วิชชุตาก็ปวดศีรษะอย่างรุนแรง ความทรงจำเกี่ยวกับวชิรเทพและภาพในอดีตของสองพี่น้องหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย
“ทะ…ท่านพี่ อย่าไป” หญิงสาวฝืนเอ่ยขึ้นมาอย่างยากเย็น แล้วเอนตัวไปพิงกับผนังเพราะรู้สึกมึนศีรษะจนไม่สามารถประคองตัวเองเอาไว้ได้
วชิรเทพจึงปราดเข้าไปช่วยประคองหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้ล้มลง
“วิชชุตาเจ้าจำพี่ได้แล้วรึ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างยินดี ทุกครั้งที่เขาจำเรื่องในอดีตได้ก็มีอาการปวดหัวในลักษณะนี้เหมือนกัน
ทว่าอาการของวิชชุตากลับต่างไป ปกติอาการปวดหัวจะทุเลาลงเองแต่หญิงสาวกลับปวดหัวมากขึ้นจนเป็นลมหมดสติ ชายหนุ่มจึงใช้เวทพาหญิงสาวกลับมานอนพักที่ห้องของเธอ
อึดใจต่อมานิศารัตน์ก็ตามมาถึง เธอรู้สึกถึงสัมผัสผิดปกติก็เลยออกจากงานกลับมาที่นี่ พอเห็นว่าเพื่อนหมดสติไปโดยมีวชิรเทพอยู่ข้างๆ หญิงสาวก็ตรงไปกระชากแขนเขาอย่างเอาเรื่อง
“นายทำอะไรฟ้า”
“ไม่ได้ทำสักหน่อย อยู่ๆ วิชชุตาก็เป็นลมไป” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เขาเองก็เป็นห่วงน้องไปไม่น้อยกว่าแม่สาวจอมโวยคนนี้นักหรอก
“แล้วตราที่หน้าผากนี่มันอะไร”
บนหน้าผากของวิชชุตามีสัญลักษณ์รูปวงกลมเหมือนลายฉลุปรากฏอยู่และมันกำลังเปล่งแสงสีเหลืองนวลออกมา
“ตราอะไร ทำไมข้ามองไม่เห็น”
วชิระไม่เชื่อคำพูดของนิศารัตน์ส่วนนิศารัตนเองก็ไม่ไว้ใจชายหนุ่ม หญิงสาวจึงหาตัวช่วยด้วยการถามบุคคลที่สามจากวารัคคนี
“ข้าไม่เห็นอะไรอย่างที่เจ้าว่าเลย บางทีอาจจะมีเพียงเจ้าที่มองเห็นมันได้”
วารัคคนีมั่นใจว่ามนุษย์น้อยนางนี้ไม่ใช่คนโป้ปด มนตราส่วนใหญ่ใช้ไม่ได้ผลกับนาง บางทีนางอาจจะมีเนตรทิพย์ที่เหนือกว่าเทพจุติอย่างวชิรเทพก็เป็นได้
“ตรานี่ทำให้ฟ้าทรมาน”
วิชชุตาเริ่มมีอาการกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวหลับตาแน่นแล้วดิ้นไปมาเหมือนคนฝันร้าย เธอจึงลองเอื้อมมือไปแตะที่ตราสัญลักษณ์ดู
ทันทีที่สัมผัสมือของนิศารัตน์ก็ชาหนึบเหมือนถูกไฟดูด หญิงสาวพยายามแข็งขืนที่จะสู้กับพลังที่สถิตอยู่ในตรานี้ กระแสพลังจากตัวเธอไหลออกมาต่อต้านทำลายปราการป้องกันแรกให้สลายไป มือเธอไม่รู้สึกชาอีกแต่กลับร้อนขึ้นเหมือนกำลังเอามือไปอังไว้กับเปลวไฟ
ยิ่งวางมือไว้ที่หน้าผากวิชชุตานานเท่าใดตราสัญลักษณ์ที่หน้าผากก็ยิ่งดูจางลงมากเท่านั้น หญิงสาวจึงพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดที่ได้รับ มือเธอเริ่มแดงพองเหมือนกับเอามือไปจุ่มลงในน้ำร้อนจัด นิศารัตน์รู้สึกแสบร้อนจนน้ำตาไหลมาคลอหน่วยตา ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ
ความดื้อดึงของหญิงสาวส่งผลให้ผนึกความทรงจำชั้นแรกถูกทำลาย ทว่ามนตรานี้ไม่ได้ลงเอาไว้เพียงแค่บทเดียว การที่ผนึกชั้นแรกถูกทำลายทำให้มนตราที่กล้าแข็งกว่าเริ่มทำงาน ขุมพลังที่มองไม่เห็นพวยพุงออกมากระแทกร่างของหญิงสาวจนกระเด็นไป
“โอ๊ย!” นิศารัตน์ร้องลั่นเมื่อตัวกระแทกเข้ากับกับตู้เสื้อผ้า
หญิงสาวสะบัดมือเร่าๆ ไล่ความเจ็บปวดที่เกิดจากอำนาจเวท แล้วจึงสังเกตเห็นว่ามือเธอกำลังมีไอระเหยออกมา เหมือนกับเตารีบเวลารีดผ้าที่เพิ่งพรมน้ำลงไป ไอนี้ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเพราะมันช่วยขับไล่ความเจ็บปวดให้ระเหยไปพร้อมกับไอสีขาวด้วย
“มีคนใช้เวทผนึกความทรงจำของฟ้าไว้” หญิงสาวงึมงำบอก
ตราสัญลักษณ์นี้ไม่คุ้นตาแต่ก็บอกได้ว่ามันเป็นเวทของผู้ที่มีพลังกล้าแข็ง ทำเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้วิชชุตาจำอดีตชาติได้ นิศารัตน์เองก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงคิดแบบนี้ รู้เพียงว่าคำตอบมันลอยเข้ามาในหัวเอง
“ใครเป็นคนทำ” วชิรเทพเอ่ยถาม
นิศารัตน์ยักไหล่ส่ายหน้าแทนการตอบ เธอหันไปมองตราที่หน้าผากวิชชุตาอีกครั้ง คราวนี้มันเปลี่ยนสีกลายเป็นสีแดงเข้ม เป็นสัญญาณเตือนว่าเธอจะเข้าไปแตะต้องหรือช่วยปลดผนึกความทรงจำไม่ได้อีก
อึดใจต่อมาวิชชุตาก็ได้สติ ส่วนตราสัญลักษณ์สีแดงเข้มก็จางหายไปเหมือนไม่เคยมีอะไรประทับอยู่ การที่มันหายไปไม่ได้แปลว่ามันเสื่อมฤทธิ์แต่หมายถึงว่ามันหยุดการทำงานชั่วคราวต่างหาก
วิชชุตาหยัดกายขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มที่อยู่ข้างกาย ดวงตาสีน้ำตาลอบอุ่นกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาคล้ายดังสิ่งที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ฉับพลันความตื้นตันมันก็แล่นมาในอกส่งผลให้น้ำตาไหลเอ่อคลอตา เธอโผเข้าหาคนตรงหน้าแล้วกอดกระชับตัวเขาเอาไว้แน่น
“ข้าคิดถึงพี่ คิดถึงเหลือเกิน” หญิงสาวสะอื้นไห้
“พี่ก็คิดถึงเจ้า” วชิรเทพเอ่ยรับแล้วอ้าแขนออกเพื่อกอดตอบหญิงสาว
วิชชุตาจำวชิรเทพได้เพราะนิศารัตน์ได้ปลดผนึกความทรงจำบางส่วนของเธอออกมาโดยบังเอิญ ความทรงจำนี้ทำให้หญิงสาวได้สัญชาตญาณการควบคุมพลังของตัวเองกลับมาด้วย นิศารัตน์รู้สึกได้ในทันทีว่าพลังในตัวของเพื่อนหยุดรั่วไหลออกมาแล้ว ได้เวลาที่เธอจะคืนเจ้ากำไลปากร้ายให้เจ้าของไปเสียที
หญิงสาวจ้องมือขวาที่ยังคงแดงเพราะความร้อนอย่างเหม่อลอย ฉากประทับใจระหว่างพี่น้องตรงหน้าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกยินดีเลยสักนิด ในทางตรงกันข้ามนิศารัตน์กลับรู้สึกเหมือนได้ทำเรื่องร้ายแรงลงไป ราวกับว่าเธอเพิ่งเปิดหีบแห่งความหายนะออก
ในขณะที่ความทรงใจในอดีตชาติของวิชชุตากำลังจะย้อนคืน อำนาจลึกลับบางอย่างก็ดึงความทรงจำส่วนนั้นกลับไป ทำให้หญิงสาวหน้ามืดฟุบไปชั่วขณะ พอรู้สึกตัวเธอก็จำเกี่ยวกับเรื่องราวเกี่ยวกับวชิรเทพไม่ได้แล้ว จำได้แต่เพียงว่าเธอกินไอศกรีมอยู่แล้ววูบไปเท่านั้น
เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นไตรภพมองมาอย่างเป็นห่วง เขาตั้งท่าว่าจะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลให้ได้ หญิงสาวจึงรีบปฏิเสธแล้วหาเหตุผลมาอธิบายให้เขาสบายใจ
“วูบนิดหน่อยเท่านั้นเอง สงสัยซ้อมลีดฯ หนักไปหน่อย ระยะนี้นอนดึกตื่นเช้าตลอดเลยด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นกลับห้องไปนอนพักเลยก็แล้วกัน อยากกินอะไรเป็นมื้อเย็นจะแวะซื้อข้างทางให้”
ชายหนุ่มรู้ดีว่าวิชชุตาชอบฝืนทำอะไรเกินกำลัง เธอเป็นคนประเภทที่วิ่งเข้าหาทุกอย่าง ไหวหรือไม่ไหวไม่รู้ รู้แต่ต้องลองก่อน ไม่ไหวก็ล้มฟุบไปเอง มันเลยเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียที่น่าเป็นห่วง
“ไม่เอา ยังไม่ได้เดินซื้อของกับกินสุกี้เลย”
“ไม่ได้ ถ้ายังดื้อละก็จะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” ชายหนุ่มขู่ แล้วฉวยเอาใบเสร็จค่าไอศกรีมไปจ่ายเงิน ก่อนจะฉุดแขนหญิงสาวให้ตามไปที่ลานจอดรถ
เห็นเขาเอาจริงวิชชุตาก็เลยต้องยอมเดินตามไปอย่างจำใจ ตั้งแต่มาเรียนอยู่ที่นี่เธอยังไม่ได้เข้าเมืองมาเดินเที่ยวซื้อของเลยเพราะมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการทำกิจกรรม ขนาดตลาดนัดข้างมหาวิทยาลัยที่มีอาทิตย์ละสามวันเธอยังทำได้แค่เดินโฉบไปซื้อขนมกับอาหารเท่านั้นเอง วันนี้ว่างทั้งทีแต่ต้องรีบกลับ หญิงสาวเลยบ่นกระปอดกระแปดไปตลอดทาง กระนั้นไตรภพก็ยังใจแข็งพาแม่สาวน้อยจอมดื้อมาส่งที่หอพักจนได้
“กลับขึ้นห้องไป แล้วนอนเยอะๆ นะ อย่าเอาแต่ดูทีวีกับเล่มเกมเข้าใจไหม”
นานทีปีหนคนไร้ระเบียบอย่างไตรภพจะบ่นเธออย่างนี้สักที หญิงสาวเลยหัวเราะขำเสียมากกว่าจะรำคาญ
“รู้แล้วค่ะลุง ลุงไตรก็ขับรถกลับดีๆ นะ” หญิงสาวเอ่ยเย้าพลางโบกมือให้ก่อนจะกระโดดลงมาจากรถ
“ถึงแล้วอย่าลืมโทรหานะ” วิชชุตาตะโกนไล่หลังแล้วก็ได้รับการตอบรับเป็นเสียงบีบแตรหนึ่งที
ไตรภพบอกว่าจะกลับพะเยาไปตั้งต้นใหม่ก่อน แล้วค่อยๆ สอบถามเพื่อนลุงพิทักษ์กับคนรอบตัวว่ารู้จักคนในบันทึกบ้างไหม ถ้ารู้เขาจะได้ลองติดต่อไปดู ซึ่งวิชชุตาก็ภาวนาให้ตามหาลุงพิทักษ์ให้เจอในเร็ววัน
หญิงสาวรอให้รถจี๊ปสีดำของไตรภพเคลื่อนไปจนลับตาก่อนแล้วค่อยกลับขึ้นไปข้างบน ตอนนี้ในห้องไม่มีใครอยู่เลย หญิงสาวจึงล็อกประตูแล้วเข้าไปนอนพักในห้องนอน
วิชชุตาตื่นขึ้นมาตอนห้าโมงเย็นแต่เพื่อนทั้งสองก็ยังไม่กลับมา เธอเริ่มหิวก็เลยขับรถออกไปหาอะไรกินข้างนอก บังเอิญเหลือเกินว่าระหว่างทางเจอกับพี่รหัสเข้าพอดี พี่ไหมจึงชวนเธอไปเดินดูของที่ไนต์บาซาร์ในเมืองด้วยกัน หญิงสาวอยากไปอยู่แล้วก็เลยตอบรับคำชวน
บังเอิญว่าเธอกับพี่ไหมมีนิสัยคล้ายกันคือจะต้องเดินดูของให้ทั่วเสียก่อนแล้วค่อยย้อนกลับมาซื้อ เพื่อที่จะได้ของดีราคาถูก สองสาวจึงเดินดูของกันเพลิน ทำให้กว่าจะกลับถึงที่พักก็ดึกแล้ว
ทันทีที่หญิงสาวไขประตูเข้าไปในห้องพัชราวดีก็โผเข้ามาหาแล้วสะอึกสะอื้นเสียงดัง เธอบอกว่านิศารัตน์ถูกผีเข้า
“อย่างนิเนี่ยนะถูกผีเข้า ไม่มีทางหรอก”
‘คนอย่างยัยนิมีแต่ผีจะกลัวเสียมากกว่า’ ประโยคนี้วิชชุตาเอ่ยในใจไม่ได้พูดออกมาให้พัชราวดีได้ยิน
“จริงๆ นะ ไม่เชื่อฟ้าไปดูสิ เค้าว่านิต้องโดนผีปอบสิงแน่ๆ เลย” พัชราวดีชี้ไปที่ห้องครัวแล้วเดินมาแอบข้างหลังเธออย่างหวาดๆ
แล้ววิชชุตาก็ได้เห็นเพื่อนสนิทนั่งทำตาขวางกินขนมอยู่ในห้องครัว บนโต๊ะกินข้าวขนาดสี่คนนั่งมีกล่องเปล่ากับซองขนมวางทิ้งเอาไว้กองพะเนิน ดูจากปริมาณแล้วถ้าเจ้าหล่อนกินเข้าไปหมดนี่คนเดียวจริงๆ ก็น่าเป็นห่วงว่าจะท้องแตกตายอยู่เหมือนกัน
“ฮื่อ…ขนมของเค้าหมดเกลี้ยงเลย พี่ไฟอุตส่าห์เอามาฝาก”
พัชราวดีมองซองเปล่าอย่างสุดแสนเสียดาย แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อนิศารัตน์หันขวับกลับมาตอบ
“ก็เพราะเป็นของหมอนั่นน่ะสิเลยต้องกำจัดให้เรียบ มีอะไรแปลกๆ ผสมมาด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้” หญิงสาวเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด
“เป็นอะไรไปเหรอนิ เกิดอะไรขึ้น” วิชชุตาเดินเข้าไปหาเพื่อนแล้วหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม
เธอรู้ว่านิศารัตน์กำลังหงุดหงิดมาก ถ้าให้เดาต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนสาวของเธอเป็นแบบนี้น่าจะมาจากพี่ไฟที่พัชราวาดีเอ่ยถึง หรือคราวนี้จะเป็นเทพที่เข้ามาตีสนิทกับพัชราวดีเพื่อใช้หญิงสาวเป็นเครื่องมืออีก
“อยากรู้ก็ถามเจ้านี่เอาเอง” นิศารัตน์หยิบวารัคคนีมาวางโครมลงบนโต๊ะ
เนื่องจากมีพัชราวดีอยู่ด้วยการสอบถามจึงทำได้ไม่สะดวกนัก วิชชุตาจึงหันไปอธิบายให้เพื่อนสาวฟังว่านิศารัตน์แค่หงุดหงิด เวลาโมโหเจ้าหล่อนจะชอบระบายโดยการกิน ทิ้งไว้เงียบๆ ปล่อยให้กินจนจุกก็จะหายโมโหไปเอง
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง เค้าตกใจหมดเลย” พัชราวดีถอนใจอย่างโล่งอก
“ไม่มีอะไรแล้วเรก็ไปอาบน้ำเถอะ”
วิชชุตารุนหลังเพื่อนสาวเข้าไปในห้อง พอเห็นว่าพัชราวดีเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เธอก็กลับออกมาสอบถามวารัคคนีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ วารัคคนีจึงเล่าเรื่องที่เจอวชิรเทพให้ฟัง พร้อมกับบอกข้อสงสัยที่ว่าชาติที่แล้วนิศารัตน์กับวชิรเทพอาจจะเป็นศัตรูกันให้ได้รู้
“อยากรู้ใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ยว่าชาติที่แล้วเป็นยังไงกันแน่ ฉันถึงได้เกลียดตานั่นจนอยากจะฆ่าทิ้ง” นิศารัตน์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วยัดมันฝรั่งทอดเข้าปากคำโต
ทีแรกเธอคิดแค่ว่าเธอไม่ถูกชะตาทำให้ไม่ชอบหน้าเขา ก็เลยหนีเข้าอยู่ในห้องนอนแต่พอนึกได้ว่าเขาคือวชิรเทพ ความรู้สึกในอกมันก็พลุ่งพล่านจนนึกอยากจะกระโจนเข้าไปบีบคอ ไม่ก็เอามีดจ้วงแทงให้ตาย ความรู้สึกที่เหมือนว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นฆาตกรโรคจิต ทำให้หญิงสาวหงุดหงิดจนต้องระบายความโกรธเกรี้ยวกับของกินอย่างที่เห็น
“ทำไมไม่ใช้ไพ่ยิปซีดูล่ะจะได้อารมณ์ดีขึ้น” วิชชุตาแนะ
“ไม่ได้หรอก พี่ผู้หญิงห้ามไว้ไม่ให้ดู”
พี่ผู้หญิงที่ว่าก็คือนิมิตรา พอลองใคร่ครวญดูแล้ววารัคคนีก็นึกได้ว่า นิมิตราขัดคำสั่งของผู้เป็นนายไม่ได้ ผู้เป็นนายสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำเหมือนกับอาวุธเทพ เหตุผลเดียวที่ทำให้นิมิตราไม่ยอมบอกว่าชาติที่แล้วนิศารัตน์เป็นใครก็คือตัวหญิงสาวในอดีตชาติเป็นผู้สั่งเอาไว้ มันจึงเชื่อว่าคำสั่งนี้ต้องมีเงื่อนงำอะไรแฝงอยู่แน่
วูบหนึ่งวารัคคนีรู้สึกไม่ไว้ใจหญิงสาวขึ้นมา หากนางเป็นศัตรูของวชิรเทพนางก็อาจจะเป็นศัตรูของวิชชุตาเทวีด้วย อาวุธเทพจึงตัดสินใจแนะนำให้วิชชุตาเทวีไปพบกับวชิรเทพ อย่างน้อยองค์เทพก็ยังพอปกป้องคุ้มครองนายหญิงได้หากเกิดเหตุไม่คาดฝัน
“อยากไปหาหมอนั่นก็ไปเถอะ ขอไว้อย่างเดียว อย่าพามาที่ห้องหรือพามาเจอหน้าเชียว ไม่อย่างนั้นไม่รับประกันความปลอดภัย” นิศารัตน์เอ่ยเสียงเฉียบ
“ได้ ฉันสัญญา แต่ก็ยังไม่แน่หรอกนะ บางทีอาจจะไม่ไปเจอก็ได้”
วิชชุตายังคงลังเลที่จะไปพบพี่ชายในอดีตชาติ ถึงวชิรเทพจะจำเธอได้แต่เธอในตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกผูกพันอะไรกับเขาเลย สำหรับเธอแล้วเขาไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า ถ้าเธอเป็นเขา เธอคงต้องเสียใจมากแน่ที่ถูกน้องสาวปฏิบัติเหมือนกับคนไม่รู้จัก
เมื่อเห็นว่าวิชชุตาเทวียังตัดสินใจไม่ได้ วารัคคนีก็ไม่เร่งเร้าเอาคำตอบ นายหญิงต้องการการเตรียมใจและการปรับตัว วชิรเทพเองก็รู้ข้อนี้ดีจึงกลับไปก่อน มันก็ได้แต่หวังให้โชคชะตาทำให้สองพี่น้องได้กลับมารักใคร่ผูกพันกันดังเดิม
วชิรเทพเฝ้ามองวิชชุตาเทวีอยู่ห่างๆ ไม่เคยเฉียดเข้าใกล้ไปอยู่ในรัศมีสายตา แต่ก็คอยช่วยเหลือดูแลหญิงสาวในหลายๆ เรื่อง ชายหนุ่มช่วยเปลี่ยนยางรถที่โดนตะปูตำให้ ช่วยเก็บของที่ลืมไว้มาคืน บางครั้งก็ส่งขนมหรือของเล็กๆ น้อยมาให้โดยผ่านทางพัชราวดี
เนื่องจากวิชชุตาเทวีไม่รู้ว่าพี่ไฟ ปู่รหัสของพัชราวดีเป็นวชิรเทพ หญิงสาวจึงเข้าใจไปว่าเขาเข้ามาจีบเธอเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ชอบฝากของขวัญมาให้ เพียงแต่พี่คนนี้ออกจะขี้อายไปหน่อย ก็เลยไม่ยอมโผล่หน้ามาให้เห็น
การกระทำของวชิรเทพและความเป็นไปของวิชชุตาเทวีถูกเฝ้ามองโดยวายุเทพมาโดยตลอด วชิรเทพมัวแต่ใจเย็นไม่ยอมเข้าไปแสดงตัวเสียที เทพเจ้าจอมขี้เล่นอย่างวายุเทพช่วยจัดการให้ทั้งสองได้พบกัน โดยใช้สถานการณ์ที่มีฝูงชนจำนวนมากให้เกิดประโยชน์
ขณะนี้วิชชุตากำลังอยู่ในโดมซึ่งใช้จัดการงานเฟรชชี่ไนท์ งานนี้มีการแสดงจากคณะต่างๆ การจัดการประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย ตลอดจนการแสดงของวงดนตรีมีชื่อ พื้นที่ด้านในจึงถูกจับจองจนเต็ม มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนใส่เสื้อเฟรชชี่สีส้มเต็มไปหมด เนื่องจากเป็นกฎว่างานนี้ห้ามคนนอกเข้า จะเข้าได้ก็ต่อเมื่อสวมเสื้อเฟรชชี่หรือพกบัตรนิสิตมาแสดงตัวเท่านั้น
วายุเทพดลใจให้ฝูงชนเบียดตัววิชชุตาจนพลัดหลงกับนิศารัตน์ เมื่อพลัดหลงกับเพื่อนมาอยู่ในกลุ่มคนแปลกหน้าวิชชุตาก็หมดสนุก เธอจึงส่งข้อความบอกเพื่อนว่าจะกลับก่อน แล้วเดินฝ่าฝูงชนออกจากโดมไป
วชิรเทพเฝ้ามองหญิงสาวจากระยะไกล พอเห็นว่าวิชชุตาหายไปจากระยะสายตาชายหนุ่มจึงตามออกไปด้วย ความที่โดมเป็นวงกลมมีทางออกหลายทาง ชายหนุ่มจึงลังเลไม่รู้ว่าควรจะเลี้ยวไปทางไหน
แล้ววชิรเทพก็สัมผัสได้ถึงสายลมที่เกิดจากพลังของวายุเทพ มันบอกให้ชายหนุ่มเดินไปทางซ้าย
เมื่อครั้งอดีตชาติวชิรเทพกับวายุเทพเป็นสหายสนิทกัน ทั้งในภพนี้ชายหนุ่มทั้งสองยังเกิดมาเป็นญาติห่างๆ กันอีกด้วย แม้ไม่รู้เจตนาของสหายแต่วชิรเทพก็เดินตามสายลมนี้ไป
เดินมาได้ไม่กี่ก้าวเขาก็ต้องชะงักเพราะตรงหน้ามีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังตรงมา เธอกำลังวิ่งไล่ตามพวงกุญแจห้อยตุ๊กตา ที่บินฉวัดเฉวียนอยู่เหนือศีรษะ
วิชชุตาอึ้งไปหลายอึดใจตอนเห็นกุญแจรถลอยหนีเธอเข้าไปในโดม ตอนแรกเธอคิดว่าถูกผีหลอกแต่กลิ่นอายพลังเวทคุ้นๆ ทำให้เธอรู้ว่ากำลังถูกวายุเทพแกล้ง หญิงสาวจึงวิ่งไล่ตะครุบกุญแจเจ้าปัญหาอย่างตั้งใจจนไม่ทันสังเกตว่าถัดไปไม่กี่ช่วงก้าวมีชายร่างสูงคนหนึ่งยืนอยู่
หญิงสาวกระโดดไปด้านหน้าสุดแรงเพื่อคว้ากุญแจ ในที่สุดเธอก็จับมันไว้ได้แต่ก็ต้องหลับตาปี๋เมื่อว่าตัวเองกำลังจะชนกับคนแปลกหน้าเข้า ยังดีที่เขาเบี่ยงตัวหลบทันทั้งยังช่วยคว้าตัวไว้ เธอจึงไม่ล้มกลิ้งลงไปกับพื้น
“ขอโทษค่ะพี่ หนูไม่ทันมอง” วิชชุตารีบพูด
เสื้อเฟรชชี่ที่ออกแบบแตกต่างจากของเธอคือเครื่องหมายบอกว่าเขาเป็นรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี
“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วปล่อยมือจากตัวหญิงสาวอย่างสุภาพ
ท่าทีเหมือนคนไม่รู้ใจทำให้วชิรเทพรู้สึกเศร้าอยู่ลึกๆ กระนั้นชายหนุ่มก็ยังไม่คิดที่จะจะแสดงตัว เขาเดินผละออกมาแต่แล้วก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น
อยู่ๆ วิชชุตาก็ปวดศีรษะอย่างรุนแรง ความทรงจำเกี่ยวกับวชิรเทพและภาพในอดีตของสองพี่น้องหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย
“ทะ…ท่านพี่ อย่าไป” หญิงสาวฝืนเอ่ยขึ้นมาอย่างยากเย็น แล้วเอนตัวไปพิงกับผนังเพราะรู้สึกมึนศีรษะจนไม่สามารถประคองตัวเองเอาไว้ได้
วชิรเทพจึงปราดเข้าไปช่วยประคองหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้ล้มลง
“วิชชุตาเจ้าจำพี่ได้แล้วรึ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างยินดี ทุกครั้งที่เขาจำเรื่องในอดีตได้ก็มีอาการปวดหัวในลักษณะนี้เหมือนกัน
ทว่าอาการของวิชชุตากลับต่างไป ปกติอาการปวดหัวจะทุเลาลงเองแต่หญิงสาวกลับปวดหัวมากขึ้นจนเป็นลมหมดสติ ชายหนุ่มจึงใช้เวทพาหญิงสาวกลับมานอนพักที่ห้องของเธอ
อึดใจต่อมานิศารัตน์ก็ตามมาถึง เธอรู้สึกถึงสัมผัสผิดปกติก็เลยออกจากงานกลับมาที่นี่ พอเห็นว่าเพื่อนหมดสติไปโดยมีวชิรเทพอยู่ข้างๆ หญิงสาวก็ตรงไปกระชากแขนเขาอย่างเอาเรื่อง
“นายทำอะไรฟ้า”
“ไม่ได้ทำสักหน่อย อยู่ๆ วิชชุตาก็เป็นลมไป” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เขาเองก็เป็นห่วงน้องไปไม่น้อยกว่าแม่สาวจอมโวยคนนี้นักหรอก
“แล้วตราที่หน้าผากนี่มันอะไร”
บนหน้าผากของวิชชุตามีสัญลักษณ์รูปวงกลมเหมือนลายฉลุปรากฏอยู่และมันกำลังเปล่งแสงสีเหลืองนวลออกมา
“ตราอะไร ทำไมข้ามองไม่เห็น”
วชิระไม่เชื่อคำพูดของนิศารัตน์ส่วนนิศารัตนเองก็ไม่ไว้ใจชายหนุ่ม หญิงสาวจึงหาตัวช่วยด้วยการถามบุคคลที่สามจากวารัคคนี
“ข้าไม่เห็นอะไรอย่างที่เจ้าว่าเลย บางทีอาจจะมีเพียงเจ้าที่มองเห็นมันได้”
วารัคคนีมั่นใจว่ามนุษย์น้อยนางนี้ไม่ใช่คนโป้ปด มนตราส่วนใหญ่ใช้ไม่ได้ผลกับนาง บางทีนางอาจจะมีเนตรทิพย์ที่เหนือกว่าเทพจุติอย่างวชิรเทพก็เป็นได้
“ตรานี่ทำให้ฟ้าทรมาน”
วิชชุตาเริ่มมีอาการกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวหลับตาแน่นแล้วดิ้นไปมาเหมือนคนฝันร้าย เธอจึงลองเอื้อมมือไปแตะที่ตราสัญลักษณ์ดู
ทันทีที่สัมผัสมือของนิศารัตน์ก็ชาหนึบเหมือนถูกไฟดูด หญิงสาวพยายามแข็งขืนที่จะสู้กับพลังที่สถิตอยู่ในตรานี้ กระแสพลังจากตัวเธอไหลออกมาต่อต้านทำลายปราการป้องกันแรกให้สลายไป มือเธอไม่รู้สึกชาอีกแต่กลับร้อนขึ้นเหมือนกำลังเอามือไปอังไว้กับเปลวไฟ
ยิ่งวางมือไว้ที่หน้าผากวิชชุตานานเท่าใดตราสัญลักษณ์ที่หน้าผากก็ยิ่งดูจางลงมากเท่านั้น หญิงสาวจึงพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดที่ได้รับ มือเธอเริ่มแดงพองเหมือนกับเอามือไปจุ่มลงในน้ำร้อนจัด นิศารัตน์รู้สึกแสบร้อนจนน้ำตาไหลมาคลอหน่วยตา ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ
ความดื้อดึงของหญิงสาวส่งผลให้ผนึกความทรงจำชั้นแรกถูกทำลาย ทว่ามนตรานี้ไม่ได้ลงเอาไว้เพียงแค่บทเดียว การที่ผนึกชั้นแรกถูกทำลายทำให้มนตราที่กล้าแข็งกว่าเริ่มทำงาน ขุมพลังที่มองไม่เห็นพวยพุงออกมากระแทกร่างของหญิงสาวจนกระเด็นไป
“โอ๊ย!” นิศารัตน์ร้องลั่นเมื่อตัวกระแทกเข้ากับกับตู้เสื้อผ้า
หญิงสาวสะบัดมือเร่าๆ ไล่ความเจ็บปวดที่เกิดจากอำนาจเวท แล้วจึงสังเกตเห็นว่ามือเธอกำลังมีไอระเหยออกมา เหมือนกับเตารีบเวลารีดผ้าที่เพิ่งพรมน้ำลงไป ไอนี้ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเพราะมันช่วยขับไล่ความเจ็บปวดให้ระเหยไปพร้อมกับไอสีขาวด้วย
“มีคนใช้เวทผนึกความทรงจำของฟ้าไว้” หญิงสาวงึมงำบอก
ตราสัญลักษณ์นี้ไม่คุ้นตาแต่ก็บอกได้ว่ามันเป็นเวทของผู้ที่มีพลังกล้าแข็ง ทำเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้วิชชุตาจำอดีตชาติได้ นิศารัตน์เองก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงคิดแบบนี้ รู้เพียงว่าคำตอบมันลอยเข้ามาในหัวเอง
“ใครเป็นคนทำ” วชิรเทพเอ่ยถาม
นิศารัตน์ยักไหล่ส่ายหน้าแทนการตอบ เธอหันไปมองตราที่หน้าผากวิชชุตาอีกครั้ง คราวนี้มันเปลี่ยนสีกลายเป็นสีแดงเข้ม เป็นสัญญาณเตือนว่าเธอจะเข้าไปแตะต้องหรือช่วยปลดผนึกความทรงจำไม่ได้อีก
อึดใจต่อมาวิชชุตาก็ได้สติ ส่วนตราสัญลักษณ์สีแดงเข้มก็จางหายไปเหมือนไม่เคยมีอะไรประทับอยู่ การที่มันหายไปไม่ได้แปลว่ามันเสื่อมฤทธิ์แต่หมายถึงว่ามันหยุดการทำงานชั่วคราวต่างหาก
วิชชุตาหยัดกายขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มที่อยู่ข้างกาย ดวงตาสีน้ำตาลอบอุ่นกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาคล้ายดังสิ่งที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ฉับพลันความตื้นตันมันก็แล่นมาในอกส่งผลให้น้ำตาไหลเอ่อคลอตา เธอโผเข้าหาคนตรงหน้าแล้วกอดกระชับตัวเขาเอาไว้แน่น
“ข้าคิดถึงพี่ คิดถึงเหลือเกิน” หญิงสาวสะอื้นไห้
“พี่ก็คิดถึงเจ้า” วชิรเทพเอ่ยรับแล้วอ้าแขนออกเพื่อกอดตอบหญิงสาว
วิชชุตาจำวชิรเทพได้เพราะนิศารัตน์ได้ปลดผนึกความทรงจำบางส่วนของเธอออกมาโดยบังเอิญ ความทรงจำนี้ทำให้หญิงสาวได้สัญชาตญาณการควบคุมพลังของตัวเองกลับมาด้วย นิศารัตน์รู้สึกได้ในทันทีว่าพลังในตัวของเพื่อนหยุดรั่วไหลออกมาแล้ว ได้เวลาที่เธอจะคืนเจ้ากำไลปากร้ายให้เจ้าของไปเสียที
หญิงสาวจ้องมือขวาที่ยังคงแดงเพราะความร้อนอย่างเหม่อลอย ฉากประทับใจระหว่างพี่น้องตรงหน้าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกยินดีเลยสักนิด ในทางตรงกันข้ามนิศารัตน์กลับรู้สึกเหมือนได้ทำเรื่องร้ายแรงลงไป ราวกับว่าเธอเพิ่งเปิดหีบแห่งความหายนะออก
นิชาภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ก.พ. 2555, 00:07:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ก.พ. 2555, 00:07:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 1752
| << ตอนที่ 3 ผนึกความทรงจำ : บทที่ 2 เทพเจ้าฝาแฝด | ตอนที่ 3 ผนึกความทรงจำ : บทที่ 4 ผิดใจ >> |
Zephyr 25 ก.พ. 2555, 00:13:36 น.
เอาล่ะ เริ่มโหมดซิสค่อนแล้ว
วชิรเทพจะตบตีกะนิแล้ว ว๊ากกกกกกกก วารัคคนีห้ามด่วน
ชักอยากรู้แฮะ ใครผนึกนิกะฟ้านะ
เอาล่ะ เริ่มโหมดซิสค่อนแล้ว
วชิรเทพจะตบตีกะนิแล้ว ว๊ากกกกกกกก วารัคคนีห้ามด่วน
ชักอยากรู้แฮะ ใครผนึกนิกะฟ้านะ
Auuuu 25 ก.พ. 2555, 00:18:22 น.
ฮาคุณ Neferretti แต่เห็นด้วยยย ^^
ชอบวชิรเทพอ่าา เราจิ้นเป็นอ๋อม เอิ๊กๆๆๆๆ บางอารมณ์ก็เป็นโดม ปกรณ์ ลัม >/////<
ฮาคุณ Neferretti แต่เห็นด้วยยย ^^
ชอบวชิรเทพอ่าา เราจิ้นเป็นอ๋อม เอิ๊กๆๆๆๆ บางอารมณ์ก็เป็นโดม ปกรณ์ ลัม >/////<
นิชาภา 25 ก.พ. 2555, 00:25:31 น.
คุณ Neferretti ซิสค่อนแบบเบบี๋ชิมะคะ ใจอยากจัดเต็มม้ากมากแต่ไม่ได้เนอะ วรรณกรรมเยาวชน 555 วชืระเทพเค้าไม่ได้ตบตีกับนิน้า เค้าแค่จอปืนใส่หน้า กับยิงไปหนึ่งนัดเอง เอิ๊ก!
คุณ Auuuu หูยยยยยยย พี่โดมเลยเหรอคะ หล่อขั้นเทพจริงๆ อย่างนั้นอ่ะ 5555 แต่ถ้าให้เราจิ้น เอิ่ม เราจิ้น ยูโนว ยุนโฮ วงดงบังอ่ะค่ะ 5555
คุณ Neferretti ซิสค่อนแบบเบบี๋ชิมะคะ ใจอยากจัดเต็มม้ากมากแต่ไม่ได้เนอะ วรรณกรรมเยาวชน 555 วชืระเทพเค้าไม่ได้ตบตีกับนิน้า เค้าแค่จอปืนใส่หน้า กับยิงไปหนึ่งนัดเอง เอิ๊ก!
คุณ Auuuu หูยยยยยยย พี่โดมเลยเหรอคะ หล่อขั้นเทพจริงๆ อย่างนั้นอ่ะ 5555 แต่ถ้าให้เราจิ้น เอิ่ม เราจิ้น ยูโนว ยุนโฮ วงดงบังอ่ะค่ะ 5555
Zephyr 25 ก.พ. 2555, 00:30:27 น.
อ่าค่ะ เรารู้ว่าคุณนิชาภา ยังไม่อยากได้อาหารบำรุงร่างกายน้ำดำ เหอๆๆ ไปอ่านเวบนู้นมาแระ เริ่มลงแดงๆๆๆ อยากอ่านต่อมากๆๆๆ ลุงผู้นั้นจะเป็น...ใช่รึไม่ หึหึ มาลุ้นกัน
ปล. เวบนู้น เค้าไม่เคยเมนท์ได้ก่อนคุณ Auuuuuuuuu เลยค่ะ อิอิ ^^
อ่าค่ะ เรารู้ว่าคุณนิชาภา ยังไม่อยากได้อาหารบำรุงร่างกายน้ำดำ เหอๆๆ ไปอ่านเวบนู้นมาแระ เริ่มลงแดงๆๆๆ อยากอ่านต่อมากๆๆๆ ลุงผู้นั้นจะเป็น...ใช่รึไม่ หึหึ มาลุ้นกัน
ปล. เวบนู้น เค้าไม่เคยเมนท์ได้ก่อนคุณ Auuuuuuuuu เลยค่ะ อิอิ ^^
Zephyr 25 ก.พ. 2555, 00:32:49 น.
ว้าว ให้ยุนเป็นวชิรเทพเหรอคะ อืมมมม แล้ววายุเทพอ่ะค่ะ เอาใครเป็น อิอิ นิอ่ะ ฟ้าอีก พี่ไตรด้วย
ปล.สงสารหนูเรที่ซู้ดดดดดด เธอคงทำกรรมมาเยอะนะคะ ชาติที่แล้วอ่ะ มาเจอแต่คนไม่ปกติ - -" ชาตินี้เลยมีแต่กรรม - -" เฮ้อ
ว้าว ให้ยุนเป็นวชิรเทพเหรอคะ อืมมมม แล้ววายุเทพอ่ะค่ะ เอาใครเป็น อิอิ นิอ่ะ ฟ้าอีก พี่ไตรด้วย
ปล.สงสารหนูเรที่ซู้ดดดดดด เธอคงทำกรรมมาเยอะนะคะ ชาติที่แล้วอ่ะ มาเจอแต่คนไม่ปกติ - -" ชาตินี้เลยมีแต่กรรม - -" เฮ้อ
Auuuu 25 ก.พ. 2555, 00:33:37 น.
เคยยยยยย คุณเนเฟอร์ก่อนก็มีน้าาาาาาา คือเราเห็นอันนี้อัพเดตปุ๊บ เราก็ไปเปิดอันนี้ต่อโลดด อ่านยาวๆๆ ลุ้นมากกก อยากรู้ว่าใครเป็นใครกันแน่
เคยยยยยย คุณเนเฟอร์ก่อนก็มีน้าาาาาาา คือเราเห็นอันนี้อัพเดตปุ๊บ เราก็ไปเปิดอันนี้ต่อโลดด อ่านยาวๆๆ ลุ้นมากกก อยากรู้ว่าใครเป็นใครกันแน่
Zephyr 25 ก.พ. 2555, 00:36:34 น.
คุณ Auuuuu อ่อ ปกติ เราเปิดเวบนี้ก่อนค่ะ แล้วค่อยไปเวบนู้น เอ เค้าเคยเมนท์ก่อนด้วยเหรอคะ เดี๋ยวกลับไปดูใหม่ อิอิ แต่นะ เค้าแซวเล่นค่ะ เมนท์ก่อนเมนท์หลังก็ยังเมนท์เนอะ ^^
เหมือนคนติดยาเลยอ่ะ วันๆเปิดคอมมา มานั่งจิ้มๆๆๆๆเรื่องนี้ก่อนเลย พอเมนท์เสร็จต้องกลับมาดูเป็นระยะๆเพราะอยากเมาธ์ ฮ่าๆๆ
คุณ Auuuuu อ่อ ปกติ เราเปิดเวบนี้ก่อนค่ะ แล้วค่อยไปเวบนู้น เอ เค้าเคยเมนท์ก่อนด้วยเหรอคะ เดี๋ยวกลับไปดูใหม่ อิอิ แต่นะ เค้าแซวเล่นค่ะ เมนท์ก่อนเมนท์หลังก็ยังเมนท์เนอะ ^^
เหมือนคนติดยาเลยอ่ะ วันๆเปิดคอมมา มานั่งจิ้มๆๆๆๆเรื่องนี้ก่อนเลย พอเมนท์เสร็จต้องกลับมาดูเป็นระยะๆเพราะอยากเมาธ์ ฮ่าๆๆ
นิชาภา 25 ก.พ. 2555, 00:42:41 น.
คุณ Neferretti หุๆ นิยายเรื่องนี้มีอะไรให้เดาได้เรื่อยๆ ค่า หนุกหนาน จิ้นกันไปเนอะตัวเอง พูดถึงชาติที่แล้วของเร มีค่ะ โผล่มาแวบๆ คิกๆ (ขยันยั่วทำให้คนอยากรู้)เอิ่ม คนอื่นๆ เหรอคะ ไม่เคยจิ้นอ่ะค่ะ แบบว่าคุณ Auuuu มาชวนจิ้นเราก็เลยจิ้นด้วย 5555 นายไตรนี่เอา พี่เคน ธีรเดช ละกันเนอะ (หรูไปมะนี่ แต่เราชอบอ่า) เอ่อ วายุเทพ เอาเฮีย อ้ัม อภิชาติ ฟ้า เอ่อ ชะนีเราไม่จิ้นให้เปลืองแรม 55555 ไม่ใช่ละ นึกไม่ออกอ่ะค่ะ ยังไม่เจอเสป็กอ่ะตัว
คุณ Auuuu เหมือนจะเห็นว่ามี่บางอันที่คุณ Neferretti โพสก่อนเหมือนกันนะคะ แต่ว่าเลือนลาง เค้าเป็นปลาทองอ่า
คุณ Neferretti หุๆ นิยายเรื่องนี้มีอะไรให้เดาได้เรื่อยๆ ค่า หนุกหนาน จิ้นกันไปเนอะตัวเอง พูดถึงชาติที่แล้วของเร มีค่ะ โผล่มาแวบๆ คิกๆ (ขยันยั่วทำให้คนอยากรู้)เอิ่ม คนอื่นๆ เหรอคะ ไม่เคยจิ้นอ่ะค่ะ แบบว่าคุณ Auuuu มาชวนจิ้นเราก็เลยจิ้นด้วย 5555 นายไตรนี่เอา พี่เคน ธีรเดช ละกันเนอะ (หรูไปมะนี่ แต่เราชอบอ่า) เอ่อ วายุเทพ เอาเฮีย อ้ัม อภิชาติ ฟ้า เอ่อ ชะนีเราไม่จิ้นให้เปลืองแรม 55555 ไม่ใช่ละ นึกไม่ออกอ่ะค่ะ ยังไม่เจอเสป็กอ่ะตัว
คุณ Auuuu เหมือนจะเห็นว่ามี่บางอันที่คุณ Neferretti โพสก่อนเหมือนกันนะคะ แต่ว่าเลือนลาง เค้าเป็นปลาทองอ่า
เพลา 25 ก.พ. 2555, 00:52:35 น.
วชิรเทพ ลุ้นๆๆ ให้คู่กะหนูนิ คู่กัดน่ารักน่าหยิก
วชิรเทพ ลุ้นๆๆ ให้คู่กะหนูนิ คู่กัดน่ารักน่าหยิก
Auuuu 25 ก.พ. 2555, 00:55:49 น.
จะบอกว่าเขียนผิดอ่า >///< คือเปิดเว็บนี้ก่อน พอเห็นเว็บนี้อัพเดต ก็จะไปเปิดเว็บนู้นอ่าค่ะ ^^
จะบอกว่าเขียนผิดอ่า >///< คือเปิดเว็บนี้ก่อน พอเห็นเว็บนี้อัพเดต ก็จะไปเปิดเว็บนู้นอ่าค่ะ ^^
Zephyr 25 ก.พ. 2555, 01:07:00 น.
อืม อิมเมจพี่ไตรโอเคมากเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ พี่เคนนนนนนนนนนน
ตอนแรกเค้าจะจิ้นพี่ติ๊ก เจษแล้วค่ะ หึหึ อืมม วายุเทพเอารุ่นใหม่เป็นบอย ปกรณ์แระกันค่ะ ดูแนวๆหล่อวุ่นวายดี ฮะๆๆๆ วชิรเทพ ณเดชน์ วิชชุตา แน่น้อน คิมมี่ เหอะๆๆ นิเป็นญาญ่า กร๊ากกก เอาหมากไปไหนดีอ่ะค่ะ อ่าว เว้ย กลายเป็น แฝดสามดิน ลม ไฟ ไปแล่ว ตรงชื่อด้วยนะนั่น วายุ ลม บอย วชิระ ไฟ แบรี่ อิอิ มีเทพปฐพี พสุธา อะไรมั้ยคะ ฮ่าๆๆๆ จะได้เอาอิมเมจหมาก กร๊ากกกก
อืม อิมเมจพี่ไตรโอเคมากเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ พี่เคนนนนนนนนนนน
ตอนแรกเค้าจะจิ้นพี่ติ๊ก เจษแล้วค่ะ หึหึ อืมม วายุเทพเอารุ่นใหม่เป็นบอย ปกรณ์แระกันค่ะ ดูแนวๆหล่อวุ่นวายดี ฮะๆๆๆ วชิรเทพ ณเดชน์ วิชชุตา แน่น้อน คิมมี่ เหอะๆๆ นิเป็นญาญ่า กร๊ากกก เอาหมากไปไหนดีอ่ะค่ะ อ่าว เว้ย กลายเป็น แฝดสามดิน ลม ไฟ ไปแล่ว ตรงชื่อด้วยนะนั่น วายุ ลม บอย วชิระ ไฟ แบรี่ อิอิ มีเทพปฐพี พสุธา อะไรมั้ยคะ ฮ่าๆๆๆ จะได้เอาอิมเมจหมาก กร๊ากกกก
Auuuu 25 ก.พ. 2555, 01:10:11 น.
ที่คุณเนเฟอร์บอกก็เก๋อ่ะะะะะ
ที่คุณเนเฟอร์บอกก็เก๋อ่ะะะะะ
อสิตา 25 ก.พ. 2555, 02:09:31 น.
-..-
อ่านคอมเม้นต์สาวๆข้างบนแล้วอันตรายจริงๆ กลัวโดนสปอยล์
คริๆ นิกลายเป็นนางเอกไปแล้วค่า กร๊ากกก ขโมยซีนสุดยอด
-..-
อ่านคอมเม้นต์สาวๆข้างบนแล้วอันตรายจริงๆ กลัวโดนสปอยล์
คริๆ นิกลายเป็นนางเอกไปแล้วค่า กร๊ากกก ขโมยซีนสุดยอด
Zephyr 25 ก.พ. 2555, 09:15:07 น.
^
อ๊ะ พี่มิ้งค์ โผล่มาทักทาย เค้าฉีกยิ้มคืนนะ ^^
(ฝากจุ๊บ อรุณสวัสดิ์ อัคน้อยด้วยค่า)
งือ T_T เค้าก็พยายามไม่เขียนสปอยล์นะ แต่ บางครั้ง เอิ่มม เอ่อ แหะ แหะ มันหลุดอ่าาา >//< เขียนเป็นนัยๆรู้กันกะคุณนิ(ชาภา) คุณ Auuuu(u ครบยังน้า - -") แล้วนะ พี่มิ้งค์อย่างอนเลยนะ นะ นะ
^
อ๊ะ พี่มิ้งค์ โผล่มาทักทาย เค้าฉีกยิ้มคืนนะ ^^
(ฝากจุ๊บ อรุณสวัสดิ์ อัคน้อยด้วยค่า)
งือ T_T เค้าก็พยายามไม่เขียนสปอยล์นะ แต่ บางครั้ง เอิ่มม เอ่อ แหะ แหะ มันหลุดอ่าาา >//< เขียนเป็นนัยๆรู้กันกะคุณนิ(ชาภา) คุณ Auuuu(u ครบยังน้า - -") แล้วนะ พี่มิ้งค์อย่างอนเลยนะ นะ นะ
นิชาภา 26 ก.พ. 2555, 15:26:03 น.
คุณเพลา คนเขียนก็อวยคู่นี้เหมือนกันค่ะ หุๆๆ (เอ๊ะ? สปอยไหมนี่?)
คุณอสิตา ถ้าไม่อยากโดนสปอย แวบไปเว็บเด็กดีได้นะคะ อ่านล่วงหน้าก่อนเลย จะได้ไม่ต้องระวังเวลาอ่านเมนท์ 5555
คุณเพลา คนเขียนก็อวยคู่นี้เหมือนกันค่ะ หุๆๆ (เอ๊ะ? สปอยไหมนี่?)
คุณอสิตา ถ้าไม่อยากโดนสปอย แวบไปเว็บเด็กดีได้นะคะ อ่านล่วงหน้าก่อนเลย จะได้ไม่ต้องระวังเวลาอ่านเมนท์ 5555